ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 131 ด้วยนิสัยรักสะอาดของเขาแล้ว ยังจะอยู่กับคุณต่อไปไหม

ในชั่วพริบตา หลานเสี่ยวถางก็เข้าใจได้ทันทีว่า หลานเล่อซินต้องการหาโอกาสที่จะนำอันตรายมาสู่ตัวเธอ!

ความหนาวเหน็บในใจของเธอเพิ่มมากขึ้นจนหายใจติดขัด แม้เธอจะรู้ดีว่าหลานเล่อซินมีจุดประสงค์แอบแฝงต่อสือมูเฉินในตอนนี้ แต่อย่างไรเสียเธอยังเป็นพี่น้องที่อยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปี แต่เมื่อต้องเผชิญกับอันตราย หลานเล่อซินก็ทรยศหักหลังเธอโดยไม่ต้องคิดแม้แต่วินาทีเดียว!

และเมื่อชายเหล่านั้นเห็นหลานเสี่ยวถาง แววตาก็เป็นประกาย ทันใดก็มีชายสองคนผิวปากเดินเข้ามา

หลานเสี่ยวถางปลดล็อกมือถือ แล้ววิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

แต่คนอเมริกันสองสามคนนั้นวิ่งเร็วมาก เธอเพิ่งจะวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ไล่ตามมาทัน และในเวลาเดียวกันมือถือยังถูกแย่งไป เดิมทีเธอยังไม่ทันได้ขอความช่วยเหลือเลย

ข้อมือถูกจับไว้แน่น ใจของหลานเสี่ยวถางรู้สึกสิ้นหวัง

สือมู่เฉินกำลังอาบน้ำอยู่ เดิมทีไม่สามารถมาได้ในเวลาอันสั้น อีกทั้งจากคฤหาสน์มาถึงที่นี่มีทางแยกอยู่ แม้ว่าเขาจะมาตามหา ก็มีความเป็นไปได้ 50% ที่จะคลาดกัน

และที่นี่ค่อนข้างเปลี่ยว ปกติแล้วก็มีคนผ่านไปผ่านมาน้อยมาก และคาดว่ามีน้อยคนที่จะกล้าเข้ามายุ่งเรื่องชาวบ้าน!

หลานเสี่ยวถางอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลานเล่อซิน ดวงตามีทั้งความผิดหวังและหนาวเหน็บเจ็บใจ

สีหน้าของหลานเล่อซินซีดเผือด ส่ายหัวไปมาอย่างเสียใจ : “เสี่ยวถาง ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันร้อนใจก็เลยลืมไป……ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเปิดโปงคุณนะ ฉัน……เสี่ยวถาง ขอโทษจริงๆ……”

“พี่ ฉันผิดหวังจริงๆเลย” หลานเสี่ยวถางมองเธอ แววตามีความเสียใจจนยากที่จะบรรยาย

เธออยู่ตระกูลหลานมาสิบสี่ปี ถึงแม้หลานเล่อซินจะไม่ค่อยปฏิบัติดีต่อเธอนัก แต่ก็ไม่เคยรังแกเธอ

แต่ความผูกพันสิบสี่ปี ไม่สามารถเทียบได้กับผู้ชายคนนั้น บางทีอาจพูดได้ว่า ไม่สามารถเทียบได้กับเงินในกระเป๋าของชายคนนั้น! ถึงตอนนี้หลานเสี่ยวถางก็ไม่รู้ว่า ที่หลานเล่อซินอยากจะได้สือมูเฉิน เป็นเพราะความรักหรือว่าเงิน

แต่เวลานี้ พวกอันธพาลไม่ให้คนทั้งสองได้มีเวลาคิดอะไรต่อ หลานเสี่ยวถางก็ถูกดึงมาไว้ข้างๆหลานเล่อซิน จากนั้นก็ถูกจับข้อมือไว้อย่างรวดเร็ว

“ใครก่อนดี?” คนผมทองหนึ่งในอันธพาลมองหลานเสี่ยวถางแล้วพูดว่า : “ฉันเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างตรงไปตรงมาดี! แต่ว่าเล่นคนนั้นให้ฉ่ำก่อนน่าจะสนุกกว่า!”

“อย่างนั้นก็เล่นให้หนำใจก่อน แล้วค่อยจัดการกับยายใสซื่อคนนี้!” คนเหล่านั้นมองหลานเล่อซินด้วยสายตาลวนลาม : “ด้านในใส่บิกินี่ไว้หรือเปล่านะ? ฮ่าๆๆ ตื่นเต้นเว้ย!”

พูดจบไอ้คนผมทองก็ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง จากนั้นก็จับข้อมือของหลานเล่อซิน แล้วลากเธอไปที่ป่าข้างๆ

หลานเล่อซินตะโกนร้องอย่างหวาดกลัว แต่แขนของชายคนนั้นราวกับคีมคีบเหล็ก เธอจิกเล็บลงไปเท่าไรคาดไม่ถึงว่าผิวหนังจะไม่ระคายเคืองเลย

จนกระทั่งเธอถูกฉุดกระชากเข้าไปในป่า เมื่อเห็นชายคนนั้นปลดเข็มขัดออก จิตใจเธอก็หม่นหมองลง จึงใช้ภาษาอังกฤษพูดว่า : “ฉันป่วยอยู่ คุณอาจจะติดโรคจากฉันไปด้วยนะ!”

ชายคนนั้นหยุดชะงักไปชั่วขณะ

หลานเล่อซินยังพูดอีกว่า : “คุณเห็นผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ด้วยกันกับฉันไหม? เพียงเพราะว่าฉันป่วยจึงถูกไล่ออกจากบ้าน เธอวิ่งไล่ตามฉันมา ต้องการจับฉันกลับไป!”

ชายคนนั้นได้ยิน แววตามีความสงสัย ดูลังเลใจที่จะลงมือ

หลานเล่อซินพูดต่อว่า : “คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันรับรองว่าจะไม่เปิดโปงคุณ อีกอย่างพวกคุณก็มีเธออยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? เธอเด็กกว่าฉัน อีกทั้งยังสวยขนาดนั้น……”

“นี่คุณหักหลังเธอเหรอ?” ชายคนนั้นหรี่ตามอง จริงๆแล้วเขาก็สงสัย แต่ก่อนหน้านี้ที่หลานเล่อซินกับหลานเสี่ยวถางพูดคุยกัน เขาฟังไม่ออก ดังนั้นจึงไม่สามารถตัดสินข้อเท็จจริงได้เลย

“ใช่ ฉันหักหลังเธอ แต่ที่ฉันพูดมันเป็นความจริงทั้งหมด!” หลานเล่อซินพูดว่า : “ฉันป่วย แล้วตามธรรมเนียมท้องถิ่นของเรา พวกเขาจะเผาฉันทั้งเป็น บอกว่าหากทำเช่นนี้จะไม่สามารถแพร่เชื้อโรคได้! ฉันขอร้องล่ะ……”

จู่ๆชายคนนั้นก็นึกถึงข่าวบางข่าวที่เคยอ่านมา รู้สึกว่าที่ชาวเอเชียตรงหน้าพูดแบบนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้จริงๆ

ด้วยเหตุนี้เขาจึงปล่อยหลานเล่อซิน เห็นว่าเธอต้องการจะวิ่ง เขาก็ตะโกนขึ้นว่า : “ไม่อนุญาตให้คุณหนี จนกว่าเราจะเพลิดเพลินกับเธอจนเสร็จ!”

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเดินไปหาชายสองสามคนนั้นอย่างรวดเร็วและบอกพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์นี้

แม้ว่าทักษะการฟังภาษาอังกฤษของหลานเสี่ยวถางจะไม่ได้ดีไปกว่าหลานเล่อซินซึ่งอยู่ต่างประเทศมาสองสามปีแล้ว แต่ที่ผู้ชายคนนั้นพูด ส่วนใหญ่เธอก็ฟังออก

รูม่านตาของเธอเบิกกว้างขึ้น หันไปมองหลานเล่อซินด้วยสายตาแหลมคม : “พี่ คุณทำร้ายฉันแบบนี้ได้อย่างไร!”

สายตาหลานเล่อซินมองออกไปทางอื่น ไม่สบตาหลานเสี่ยวถาง : “เสี่ยวถาง ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไรอยู่……”

และในเวลานี้ ชายเหล่านั้นก็มาห้อมล้อมหลานเสี่ยวถาง สายตาที่มองเรือนร่างของหลานเสี่ยวถางอย่างละลาบละล้วง ราวกับว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าอยู่

หลานเสี่ยวถางถูกจับจ้องด้วยสายตาอย่างนี้ก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เธออดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลัง เดิมทีเส้นทางด้านหลังก็ไม่สามารถหลบหนีได้

ความหวาดกลัวคืบคลานไปทั้งร่างกายและจิตใจ หลานเสี่ยวถางแสร้งทำเป็นสงบนิ่ง แต่เมื่อมองไปรอบๆก็ไม่พบหนทางที่พอจะเป็นไปได้เลย

เวลานี้ชายคนหนึ่งก็อดรนทนไม่ไหว เขาเริ่มปลดเข็มขัดแล้วพูดกับคนรอบๆตัวว่า : “พวกแกช่วยดูทางให้ฉันก่อน พอฉันเสร็จแล้ว พวกแกค่อยมาทำต่อ!”

หลานเสี่ยวถางตกใจกลัวสุดขีด หัวใจเธอเต้นระรัว เวลานี้อยากจะกัดลิ้นตนเองให้ตายไปเสียเลย

ในขณะที่เธอกำลังดิ้นรนอยู่ หางตาของเธอก็เห็นรอยยิ้มจางๆที่ฉาบอยู่บนใบหน้าของหลานเล่อซิน

เธอขนลุกไปทั้งตัว หลานเสี่ยวถางมองหลานเล่อซินแล้วพูดว่า : “พี่ ตั้งแต่นี้ต่อไป ความผูกพันระหว่างเราก็เป็นอันจบสิ้น! ถ้าฉันโชคดีสามารถรอดไปได้ ในอนาคตจะต้องตามทวงหนี้ในวันนี้กับคุณอย่างแน่นอน!”

ถึงตอนนี้ ถูกฉีกหน้าแล้ว หลานเล่อซินก็ไม่แสดงละครอีกต่อไป เธอยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า: “เสี่ยวถาง คุณคิดว่า ถ้าอีกสักครู่มูเฉินตามออกมา เห็นภาพคุณถูกผู้ชายทำอะไรอยู่ เขาจะเป็นอย่างไร? คุณคิดว่าด้วยนิสัยรักความสะอาดของเขา เขายังจะอยู่ด้วยกันกับคุณต่อไปไหม?”

“ถึงแม้ว่าเขาจะเลิกกับฉัน พี่ คุณก็ไม่มีวันที่จะได้หัวใจของเขาไปชั่วชีวิต!” หลานเสี่ยวถางเห็นว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าถอดกางเกงขาสั้นด้านนอกออกแล้ว ปรากฏให้เห็นกางเกงบ็อกเซอร์ แล้วก็กลุ่มก้อนขนาดใหญ่มหึมาในกางเกงบ็อกเซอร์

ร่างกายของเธออดไม่ได้ที่จะสั่นอย่างรุนแรง ช่วงเวลานั้นที่ชายคนนั้นเข้ามาใกล้ เธออยากจะยื่นลิ้นออกมาที่ฟัน แล้วออกแรงกัดลงไปจริงๆ

การฆ่าตัวตายพูดแล้วดูง่าย แต่จะมีใครกล้าหาญเด็ดเดี่ยวทำไปโดยไม่สนใจทุกสิ่งทุกอย่างได้ล่ะ?

หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าขากรรไกรสั่น จนกระทั่ง เธอสามารถรู้สึกได้ถึง ปลายฟันด้านล่าง กำลังมีเลือดออกที่บริเวณลิ้นอย่างบ้าคลั่ง!

ถ้าเธอขืนกัดต่อไปแบบนี้ เช่นนั้น ก็คงจะรอจนสือมูเฉินมาไม่ได้ใช่ไหม? แล้วพ่อกับแม่ของเธอ เธอก็ไม่อาจได้พบพวกเขาไปตลอดกาล…..

ในขณะที่เธอกำลังลังเลใจ มือของชายคนนั้นก็เข้ามาฉีกเสื้อผ้าของเธอ!

ในสายตา หลานเสี่ยวถางเห็นหลานเล่อซินกำลังยิ้ม มุมปากของเธอแฝงไปด้วยความอันตราย กล่าวด้วยเสียงที่อ่อนโยนแต่ราวกับคมมีดว่า: “เสี่ยวถาง คุณสบายใจได้ ผู้ชายต่างชาติฝีมือดีอย่างมาก หลังจากผ่านวันนี้ไป บางทีคุณอาจจะต้องขอบคุณพี่สาวอย่างฉัน!”

“หลานเล่อซิน——” ในน้ำเสียงที่แหลมคมของหลานเสี่ยวถางคือความโกรธแค้นและความหวาดกลัว ในเวลาเดียวกัน ยังมีเสียงกระดุมที่ถูกฉีกขาด ตกลงบนพื้น

เสียงเบาอย่างมาก แต่เมื่อตกกระทบข้างหูทำให้ต้องอกสั่นขวัญหาย!

หัวใจของเธอเย็นชา สิ้นหวังไปหมดทุกสิ่ง น้ำตาไหลรินลงมาจากดวงตาโดยไม่รู้ตัว

แต่เวลานี้ มีรถยนต์ไมบัคคันสีดำคันหนึ่งขับผ่านถนนใหญ่ ภายในรถ ใจของผู้หญิงคนนั้นก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน เธอดึงแว่นกันแดดลง มองไปยังสถานที่เปลี่ยวข้างถนน

เมื่อเห็นหลานเสี่ยวถาง รูม่านตาของเธอก็หดลงมาทันที!

“จอดรถ!” น้ำเสียงที่รีบร้อนของเธอ ดูเสียมารยาทเล็กน้อย

“คุณผู้หญิง ขอสอบถามว่ามีคำสั่งอะไรครับ?” คนขับกล่าวด้วยความเคารพ

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตอบกลับ แต่รีบลดกระจกแถวหลังลงมาอย่างรวดเร็ว

ด้วยเหตุนี้ บทสนทนาช่วงสุดท้ายของหลานเสี่ยวถางกับหลานเล่อซินจึงเข้ามาในหู

เมื่อเห็นความปีติยินดีในความทุกข์ของผู้อื่นในสายตาของหลานเล่อซิน คิ้วที่งดงามของหญิงสาวก็ขมวดแน่น จากนั้น ก็กำชับชายชุดสูทที่นั่งอยู่ตำแหน่งผู้ขับขี่สองสามคำ

เวลานี้ หลานเสี่ยวถางสิ้นหวังแล้วจริงๆ กระดุมของเธอถูกดึงออก วินาทีต่อไป เนื้อหนังก็จะต้องปรากฏออกมาสู่ภายนอก

น้ำตาของเธออดไม่ได้ที่จะไหลรินลงมาอย่างรวดเร็ว เธออยากตาย แต่ไม่สมัครใจ แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ต่อไปที่จะต้องเผชิญหน้า ก็รู้สึกว่ามันช่างทุกข์ทรมานซะยิ่งกว่าความตาย!

เธอสั่นระริกไปทั้งตัว น้ำตาหลั่งไหลลงมาไม่ขาดสาย กำมือแน่น ต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดใจ

และในเวลานี้ ก็รู้สึกว่าสถานการณ์เลวร้ายโดยรอบคล้ายกับหยุดลงอย่างกะทันหัน ความเยือกเย็นปรากฏออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว หลานเสี่ยวถางอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นทันที

เห็นชายคนหนึ่งเดินย้อนแสงเข้ามา ถึงแม้ว่ารูปร่างจะไม่ได้สูงเป็นพิเศษ แต่ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินถูกบังเอาไว้

“คุณเป็นใคร? ถึงกล้ามายุ่งเรื่องของพวกเรา?” อันธพาลสองสามคนมองชายคนนั้นอย่างระวังตัว แต่พวกเขามีความกลัวจากสัญชาตญาณของก้นบึ้งหัวใจ เหมือนกับว่า เผชิญหน้ากับอันตรายอะไรบางอย่าง

“ปล่อยเธอ” ชายคนนั้นพูดง่ายๆประโยคหนึ่ง น้ำเสียงเย็นชา แต่แฝงไปด้วยอำนาจการบีบบังคับอย่างมาก

เมื่อเข้ามาใกล้ หลานเสี่ยวถางจึงได้เห็นว่า ชายคนนั้นสวมชุดสูทที่ออกแบบมาอย่างดีและพิถีพิถัน เขาไม่ได้แสดงออกมากนัก แต่ปรากฏกลิ่นอายของจิตใจที่เด็ดเดี่ยวไปทั่วทั้งตัว

เธอรู้ว่าความเย็นชาที่น่าสะพรึงกลัวเมื่อกี้มาจากไหน นั่นคือแพร่กระจายออกมาจากร่างของผู้ชายคนนั้น!

นั่นคือการเดินทางระหว่างความเป็นความตายมาตลอดทั้งปี มือที่เปื้อนเลือด เจตนาฆ่าที่เย็นชาถูกขัดเกลาออกมาจากสนามความเป็นความตายจริงๆ!

อันธพาลคนนั้นที่จับหลานเสี่ยวถางอยู่อดไม่ได้ที่จะสั่นระริก ถอยหลังไปสองก้าว ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย: “คุณมาจากไหน? คุณพอใจเธอเหรอ คุณ คุณ……”

คำพูดสุดท้ายยังไม่ทันจบ ร่างของเขาก็ลอยออกไป

หลานเสี่ยวถางไม่เคยเห็นมือที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อน รู้สึกเพียงว่าลมพัดผ่านไปอย่างรวดเร็ว ชายคนที่ฉีกกระดุมเสื้อเธอเมื่อกี้ ก็ล้มลงไปกองกับพื้น เลือดออกปาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน ทำอย่างไรก็ลุกไม่ขึ้น!

หลานเล่อซินเห็นเช่นนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไป เธอรีบหลีกเลี่ยงการมีอยู่ของเธออย่างสุดชีวิต จากนั้น ก็จะอาศัยพุ่มไม้เพื่ออำพรางแล้วหนีไปอย่างระมัดระวัง

“หยุด!” ชายชุดสูทตะโกนอย่างเยือกเย็นออกมาทันที หลานเล่อซินตกใจจนตัวสั่น แต่หลังจากนั้น ก็เริ่มวิ่งหนีอย่างบ้างคลั่ง

เพียงแต่ เธอวิ่งออกไปยังไม่ถึงสองก้าว ก็ถูกคนขับที่ลงมาจากรถยนต์ไมบัคจับเอาไว้ จากนั้น ก็ยกเธอขึ้นมา แล้วโยนไปยังปลายเท้าของอันธพาลสองสามคนที่เหลือ

“พวกคุณอยากหนีไปไหม?” ชายชุดสูทชี้ไปยังหลานเล่อซิน แล้วเอ่ยปากกับอันธพาลสองสามคนว่า: “เงื่อนไขที่จะปล่อยพวกคุณไปมันง่ายมาก เพียงแค่นำเรื่องที่จะทำเมื่อกี้นี้ มาทำกับผู้หญิงคนนี้ให้เสร็จสิ้น!”

หลานเล่อซินเงยหน้าขึ้นทันที มองไปยังชายชุดสูทด้วยความตื่นตระหนก

แต่ชายชุดสูทในเวลานี้ ได้ถอดชุดสูทตัวนอกออก จากนั้น ก็นำมันไปคลุมบนตัวของหลานเสี่ยวถางอย่างอ่อนโยน แล้วโน้มตัวลงไปโอบหลานเสี่ยวถางที่ยังคงตกใจอยู่ขึ้นมา ก่อนเดินไปยังรถยนต์ไมบัค ยังทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่งว่า: “ทำตรงนี้ ฉันจะคอยดูพวกคุณอยู่บนรถ! แต่ละคน! สับเปลี่ยนหมุนเวียนกันตามลำดับ!”

คำพูดของผู้เขียน:

ที่ไม่ขอบคุณไม่ได้ก็คือรางวัลของจิน lili จิ้งจิ้ง หยูเสี่ยว หลาน＆ไป๋ ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุน!

บอกมาซิว่า อยากเห็นหลานเล่อซินถูกสับเปลี่ยนหมุนเวียนจริงๆ? ทุกคนรีบบอกฉันมาเร็วเข้าว่าพวกคุณคาดหวังที่จะเห็น!