ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 148 มา ฉันจะพาคุณไปแก้แค้น!
เมื่อออกจากบ้านมาด้วยกันกับหลานเสี่ยวถาง เย่เหลียนอีก็ให้หลานเสี่ยวถางสวมแว่นกันแดดกับหมวกไปด้วย
เพราะว่าคนทั้งสองมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันมาก ฉะนั้นหลังจากที่สวมใส่แบบนี้แล้ว ก็จะไม่มีใครสงสัยในรูปร่างหน้าตาของทั้งสองคนได้
เห็นว่าเย่เหลียนอียิงเข้าเป้า หลานเสี่ยวถางก็อดไม่ได้อยากที่จะลองดูบ้าง
เธอถือปืนขึ้นมา ยิ้มพูดกับเย่เหลียนอีว่า : “แม่ ทำแบบนี้ใช่ไหม?”
เย่เหลียนอีประคองแขนของเธอ : “ถางถาง แขนต้องมั่นคง สายตาเล็งไปที่เป้า แล้วจำไว้ว่าตอนที่เหนี่ยวไก มือต้องแน่วแน่ ไม่สั่นไหว”
หลานเสี่ยวถางพยักหน้า : “โอเค ฉันจะลองดู”
เธอยิงหนึ่งนัด ถูกวงแหวนแรก…..
“แม่ ฉันไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหม?” เธอกะพริบตาปริบๆ
“ไม่หรอก หลายๆคนที่มายิงปืนครั้งแรก ล้วนยิงไม่เข้าแม้แต่เป้าเดียว!” เย่เหลียนอีพูดให้กำลังใจ : “ไม่เป็นไร ถางถางฝึกฝนต่อไป”
เมื่อไม่ได้รับการช่วยเหลือของเย่เหลียนอีในการทำแขนให้มั่นคง หลานเสี่ยวถางก็พลาดเป้าไปหลายต่อหลายนัด เธอแลบลิ้นออกมา แล้วเบะปากพูดว่า : “แม่ ฉันมันไม่ได้เรื่องจริงๆเลย”
เย่เหลียนอีลูบๆหัวของเธอ : “ที่ไหนกัน ที่คุณเห็นฝีมือการยิงของบางคนที่แม่นเหมือนจับวาง จริงๆแล้วล้วนใช้เวลาและแรงกายไปกับการฝึกซ้อม ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเดี๋ยวก็ดีเอง”
“ค่ะ” หลานเสี่ยวถางพยักหน้า แล้วเริ่มฝึกซ้อมต่อไป
เป็นไปอย่างที่คาดไว้ หลังจากที่ตั้งสติให้มั่นคงแน่วแน่แล้ว คาดไม่ถึงว่ากระสุนนัดหนึ่งที่ยิงออกไปจะถูกวงแหวนที่หก เธอตื่นเต้นดีใจไม่หยุด
เมื่อเหน็ดเหนื่อยจากสนามยิงปืนแล้ว เย่เหลียนอีก็ได้รับข่าวจากลูกน้อง บอกว่าพาตัวหลานเล่อซินมาถึงแล้ว
เย่เหลียนอีเลิกคิ้ว แล้วพูดกับหลานเสี่ยวถางว่า : “ถางถาง ไปกันเถอะ แม่จะพาคุณไปแก้แค้น!”
พูดจบทั้งสองคนก็เดินออกไปจากสนามยิงปืน แล้วมาที่ศูนย์รวมความบันเทิงข้างๆด้วยกัน
ศูนย์รวมความบันเทิงเปิดให้เฉพาะสมาชิกภายในของออเนอร์เท่านั้น แน่นอนว่าเอาไว้ใช้ต้อนรับลูกค้าที่สำคัญๆ
ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไปจนถึงหน้าประตูทางเข้า ในทันทีชายในชุดสูทสีดำที่ยืนเป็นสองแถวก็คำนับให้เย่เหลียนอี : “คุณผู้หญิง”
หลานเสี่ยวถางเห็นอย่างนี้ ในใจก็สั่นไหวเล็กน้อย ทำตัวไม่เป็นธรรมชาติ เย่เหลียนอีจับมือเธอไว้ แล้วเดินเข้าไปด้วยกัน
พื้นห้องโถงใหญ่เป็นหินอ่อนสีดำทั้งหมด และผนังค่อนข้างมืด แต่แสงไฟที่สว่างจ้า ทำให้คนรู้สึกว่าสวยหรูมีราคา
ด้านในคนส่วนใหญ่เป็นคนผิวขาว เมื่อเห็นเย่เหลียนอีเข้ามา ก็ต่างหลีกทางให้เดิน
หลานเสี่ยวถางเดินอยู่ข้างๆเย่เหลียนอี ผ่านห้องโถงใหญ่ไป ก็มาถึงห้องวีไอพีห้องหนึ่งที่อยู่ด้านใน
พูดว่าเป็นห้องวีไอพี แต่อันที่จริงมันใหญ่พอๆกับสระว่ายน้ำขนาดมาตรฐานเลย ด้านในมีจานหมุนขนาดใหญ่หลายอัน นอกจานหมุนก็มีหญิงสาวนั่งอยู่
หลานเสี่ยวถางไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อน เธอจึงตกใจเล็กน้อย ในสัญชาตญาณก็รู้สึกขัดแย้งขึ้นมานิดหน่อย
“เสี่ยวถาง ที่นี่เป็นสถานที่เลี้ยงฉลองให้คนที่สร้างผลงานให้แก่ประเทศ” เย่เหลียนอีอธิบายว่า : “พวกผู้ชายจะชอบเรื่องเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง สาวสวย เหล้าดีๆ พวกเขาอยากได้อะไร ก็จะให้ทั้งหมด เช่นนี้จะสามารถทุ่มเทการทำงานให้เจ้านายได้ดีขึ้นไปอีก”
หลานเสี่ยวถางมองไปยังหนึ่งในจานหมุนนั้น ชายคนหนึ่งหมุนเข็มด้านบน แล้วรอให้มันหยุดลง เข็มชี้ไปที่สาวสวยคนนั้น สาวสวยคนนั้นก็ตามชายคนนั้นไป ไม่ไปเต้นรำ ก็ไปทำเรื่องระหว่างชายหญิง
เย่เหลียนอีพาหลานเสี่ยวถางไปนั่งที่บาร์ข้างๆจานหมุนขนาดใหญ่ แล้วสั่งเครื่องดื่มเล็กน้อย จากนั้นก็สวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่ แล้วสั่งว่า : “เอาตัวหลานเล่อซินออกมา!”
ชายชุดสูทรีบคำนับแล้วพูดว่า : “ครับ คุณผู้หญิง”
ไม่นานหลานเล่อซินที่ถูกมัดมือและปิดปากไว้ก็ถูกนำตัวเข้ามา และโยนลงข้างๆเท้าของเย่เหลียนอี
หลานเล่อซินเงยหน้ามองผู้หญิงทั้งสองคนตรงหน้าที่สวมแว่นกันแดดอยู่ ดวงตาเบิกกว้าง เมื่อกำลังงุนงงอยู่ว่าทำไมตนเองถูกมัดอย่างป่าเถื่อนอย่างนี้ ก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงหนึ่งในนั้นดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
นี่ชัดเจนว่าเป็นหลานเสี่ยวถาง!
เธอมองไปที่หลานเสี่ยวถางด้วยความตกตะลึง แต่เพราะว่าปากที่ถูกปิดไว้ ฉะนั้นเธอจึงพูดออกมาไม่ได้ ความสงสัยที่เก็บกดอัดอั้นอยู่ในใจก็ระเบิดออกมา
“เปิดปากเธอออก แล้วเอามาไว้ตรงกลางจานหมุน” เย่เหลียนอีสั่งอย่างนิ่งๆ
ลูกน้องของเธอทำตามคำสั่งทันที
หลานเล่อซินถูกวางไว้บนจานหมุน ในขณะที่เปิดปากออก แววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของเธอก็มองมาที่หลานเสี่ยวถาง : “หลานเสี่ยวถาง คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณไปหาคนที่ไหนมา ถึงได้กล้าทำกับฉันแบบนี้?!”
———หนังสือยอดนิยมที่สุด ที่ได้รับความสนใจในการค้นหาบนวีแชต [樱桃阅读] โหลดเลยจะได้ไม่พลาด———
หลานเสี่ยวถางไม่พูดอะไร เย่เหลียนอีที่อยู่ข้างๆจึงพูดว่า : “คุณชื่อหลานเล่อซินใช่ไหม? มาถึงอาณาเขตของฉันแล้ว ยังกล้าปฏิบัติต่อผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตฉันอย่างกำเริบเสิบสาน ดูเหมือนว่าจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ซะแล้ว!”
พูดจบก็มองไปที่ลูกน้อง : “ให้อาหารเรียกน้ำย่อยแก่เธอหน่อย!”
“ครับ!” ทันใดนั้นชายชุดสูทก็จุดบุหรี่หนึ่งมวน แล้วเดินไปตรงหน้าหลานเล่อซิน จากนั้นก็จับหลานเสี่ยวถางไว้แน่นๆ แล้วนำก้นบุหรี่ไปวางบนแก้มของเธอ
“กรี๊ด——” หลานเล่อซินตกใจจนกรีดร้อง ความร้อนขนาดนี้ ใบหน้าของเธอจะต้องเป็นสะเก็ดอย่างแน่นอน ไม่แน่ว่ารอยแผลเป็นอาจจะไม่หายไป แล้วจะไม่เสียโฉมได้อย่างไร?!
“เอาล่ะ ทำให้เด็กผู้หญิงเสียโฉม อีกสักครู่ถ้าเล่นเบื่อแล้ว ก็เผาคิ้ว ลงโทษเล็กๆน้อยๆจะได้ไม่ทำผิดอีก!” เย่เหลียนอีนั่งไขว่ห้าง กล่าวด้วยอารมณ์ที่ผ่อนคลาย
ด้วยเหตุนี้ ชายชุดสูทจึงวางก้นบุหรี่ไปที่บนคิ้วซ้ายของหลานเล่อซิน เมื่อประกายไฟตกลงกระทบ คิ้วที่ถูกตกแต่งอย่างเรียบร้อยของเธอถูกไฟไหม้จำนวนมาก ขดหงิกงอ ไม่สม่ำเสมอ น่าเกลียดราวกับหนอนผีเสื้อตัวสีดำเกาะอยู่
“พวกแก——” หลานเล่อซินกรีดร้อง: “หลานเสี่ยวถาง นังสารเลว——”
“อีกข้างหนึ่งด้วย เผาให้หมด” เย่เหลียนอีกำชับสั่งอย่างนิ่งๆ
ในทันใด ผู้ชายคนนั้นก็สูบบุหรี่หนึ่งที ประกายไฟยิ่งสว่างขึ้นมา เขาเอาเข้าไปใกล้ เผาคิ้วด้านซ้ายของหลานเล่อซินจนหมดเกลี้ยง ด้วยมือที่ไม่เที่ยงตรง ยังทำให้ประกายไฟเล็กน้อยตกลงไปที่โคนคิ้วของเธอ ทันใดก็เจ็บปวดจนเธอต้องกรีดร้องออกมา
เพราะหลานเล่อซินถูกมัดมือไพล่หลัง จนปัญญาที่จะขยับตัว ดังนั้น เธออยู่บนจานหมุนต่อสู้ดิ้นรนไปพลาง มองหลานเสี่ยวถางอย่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไปพลาง ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ หลานเสี่ยวถางคงต้องถูกฆ่าจนแหลกสลายเป็นร้อยเป็นพันชิ้น
เธออยากจะด่า คำพูดที่โหดร้ายอยู่ในปาก แต่กลัวความเหี้ยมโหดของเย่เหลียนอี จึงทำได้เพียงกลืนกลับไป ข่มเอาไว้จนใบหน้าแดงก่ำ
“เอาล่ะ ออเดิร์ฟพอแค่นี้ พวกเราควรเชิญผู้ชมท่านหนึ่งเข้ามารับชมได้แล้ว” เย่เหลียนอีพูดพลาง กล่าวกับลูกน้องว่า: “พวกคุณเชิญคุณสือมาหน่อยเป็นยังไง?”
ลูกน้องโทรศัพท์ออกไป หลังจากวางสาย ก็กล่าวกับเย่เหลียนอีว่า: “เรียนคุณผู้หญิง คุณสือจะมาถึงเดี๋ยวนี้ครับ”
“ดี เขามาถึงแล้ว ก็เชิญเขาเข้ามาดูการแสดงได้เลย” เย่เหลียนอีพูดพลาง แกะองุ่นลูกหนึ่งด้วยมือของตนเอง แล้วป้อนใส่ปากของหลานเสี่ยวถาง: “ถางถาง องุ่นเก็บมาสดๆรสชาติดีมากเลยนะ”
เป็นครั้งแรกที่คนรอบข้างเห็นว่าเย่เหลียนอีปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างอ่อนโยนขนาดนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ต่างก็สงสัยเกี่ยวกับความเป็นมาของหลานเสี่ยวถาง
เพียงแต่ ด้วยระดับการป้องกันอย่างเข้มงวดของออเนอร์ ดังนั้น ถึงแม้ภายในใจจะสงสัย ก็ยังคงไม่กล้าวิพากษ์วิจารณ์หรือสืบหาข้อมูลมั่วซั่ว
หลานเล่อซินนั่งอยู่ตรงศูนย์กลางจานหมุน เมื่อได้ยินว่าจะเชิญ’คุณสือ’เข้ามา ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากว่า: “หลานเสี่ยวถาง คุณแน่ใจเหรอว่าคุณต้องการให้มูเฉินมาเห็นสภาพฉันตอนนี้? เขาเห็นแล้วก็จะต้องเห็นใจฉันแล้วก็รังเกียจคุณ! รังเกียจคนที่นอนเคียงหมอนอย่างคุณ โหดเหี้ยมอำมหิตได้ถึงเพียงนี้! ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอก ที่จะชอบผู้หญิงที่โหดร้าย!”
หลานเสี่ยวถางที่ไม่พูดจามาโดยตลอดจึงเอ่ยปากว่า: “โอเค อย่างนั้นฉันจะรอดู”
ในทันใด ชายชุดสูทก็เดินเข้ามา จับปากของหลานเล่อซิน นำเหล้าขวดหนึ่งราดใส่ลงไปในปากเธอ
เธออยากจะบ้วนออกมา แต่ผู้ชายคนนั้นดึงคางของเธอออกอย่างรวดเร็ว เธอเจ็บปวดจนแทบจะสลบไป ไม่มีทางเลือกจึงต้องกลืนลงคอ ทำได้เพียงสัมผัสถึงเหล้าที่ไหลรินลงคอ และลงไปยังกระเพาะด้วยตาปริบๆ
ชายคนนั้นจึงใส่กระดูกขากรรไกรที่เคลื่อนของเธอกลับไปอีกครั้ง แล้วหันตัวกลับ ปรบมือเล็กน้อย ในทันใด ก็มีผู้ชายสิบสองคนที่สไตล์ต่างกันมายืนล้อมรอบจานหมุน
“คุณผู้หญิงครับ คุณสือมาแล้วครับ” ชายชุดสูทคนหนึ่งเดินนำสือมูเฉินเข้ามา
สือมูเฉินกวาดสายตามอง ก็เห็นภาพเหตุการณ์ในเวลานี้ ตลอดจน สายตาที่ขอความช่วยเหลือของหลานเล่อซินที่อยู่ตรงจุดศูนย์กลางจานหมุน
แต่เขากลับทำเหมือนกับว่ามองไม่เห็น แล้วเดินมุ่งตรงไปยังตรงหน้าของหลานเสี่ยวถาง
เขาพยักหน้าทักทายกับเย่เหลียนอีก่อน หลังจากนั้น ก็นั่งลงตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ แล้วยื่นมือไปโอบไหล่ของหลานเสี่ยวถาง
“คุณสือ ภรรยาของคุณช่วยชีวิตฉันเอาไว้ ดังนั้น เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ ฉันจึงเชิญเธอมาดูการแสดงที่ยอดเยี่ยมนี้” เย่เหลียนอีทำเหมือนกับว่าไม่รู้จักสือมูเฉินและหลานเสี่ยวถาง แล้วกล่าวอธิบายว่า: “เพียงแต่การแสดงนี้มันอาจจะน่าตื่นตาเกินไปหน่อย กลัวว่าถางถางจะเป็นกังวล ดังนั้นจึงเชิญคุณเข้ามาเป็นเพื่อนเธอ คุณคงไม่ถือสาใช่ไหม?”
“อยู่เป็นเพื่อนเธอเป็นความรับผิดชอบของสามีอย่างฉันอยู่แล้ว” สือมูเฉินกล่าว: “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็รู้สึกยินดีอย่างมาก”
“โอเค อย่างนั้นเตรียมเริ่มการแสดงได้”
บนจานหมุนมีเข็มนาฬิกา เดิมที เข็มนาฬิกาคือคนที่อยู่ตรงกลางต้องเป็นคนหมุนเอง แต่ชัดเจนว่าหลานเล่อซินคงจะไม่ให้ความร่วมมือ ดังนั้น จึงต้องเลือกใช้โหมดไฟฟ้า
ในทันใดเข็มนาฬิกาก็หมุนไปรอบๆ ในที่สุด ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าชาวอินเดียนแดงที่รูปร่างผอมๆเตี้ยๆคนหนึ่ง
“พวกคุณจะทำอะไรห๊ะ?!” หลานเล่อซินตกตะลึงอย่างมาก
อีกฝ่ายเชิญสือมูเฉินเข้ามา เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เธออับอายต่อหน้าสือมูเฉิน! เป็นไปได้ว่า ในกรณีที่เธอแสดงออกได้ไม่ดีต่อหน้าเขา ในอนาคต ไม่ว่าอย่างไร เธอจะไม่มีโอกาสใดๆอีกเลย!
แต่เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า ภายในร่างกายไม่มีความปรารถนาที่จะมีเซ็กส์กับใคร ดังนั้น ในขวดเหล้านั้นไม่ได้วางยาใช่ไหม?
แล้วผู้ชายที่เลือกออกมาต้องการจะทำอะไร?
“มูเฉิน ช่วยฉันด้วย——” หลานเล่อซินหวาดกลัวจนน้ำตาไหลพราก ส่งสายตาที่โศกเศร้ามองไปยังสือมูเฉิน
“อยู่ในที่ของฉัน ไม่มีใครคิดจะช่วยคุณหรอก!” เย่เหลียนอีหรี่ตามอง: “ดนตรีเริ่มได้”
ตามคำพูดของเธอที่จบลง เสียงดนตรีร็อกก็ดังกระหึ่มขึ้นมาภายในห้องวีไอพี หลานเล่อซินพบว่า ตามเสียงดนตรีที่ดังขึ้น คาดไม่ถึงว่าผิวหนังของเธอจะเริ่มออกอาการคัน อาการคันที่ทะลุออกมาจากในกระดูก รุกเข้าเกาะกินสัมผัสทั้งห้าของอวัยวะของเธออย่างรวดเร็ว!
ชายรูปร่างเตี้ยกระโดดขึ้นไปบนจานหมุน เดินมาถึงข้างตัวของหลานเล่อซิน
เขาคุกเข่าลง แล้วปลดปล่อยเธอจากการผูกมัด
พอหลานเล่อซินได้รับอิสระ ก็ต้องการจะวิ่งหนี แต่ผู้ชายคนนั้นกอดเอวของเธอเอาไว้จากด้านหลัง แล้วเริ่มกระโดดโลดเต้น
ในชั่วพริบตานั้น หลานเล่อซินรู้สึกเพียงว่าความคันบนผิวหนังด้วยระหว่างการเสียดสี ทำให้ได้รับการระบายอารมณ์ออกมาอย่างมาก เธอเบียดตัวเข้าไปชิดผู้ชายคนนั้นโดยสัญชาตญาณ ร่างกายเริ่มเคลื่อนไหวบิดไปมา
