ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 157 ฉันจะปล้ำคุณ!

หันจื่ออี้นั่งอยู่บนโซฟายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เขารู้สึกได้ถึงไฟที่ไหลลงมาตามลำคอจนถึงกระเพาะ รสชาติของเหล้าทำให้ได้สติขึ้นมาเล็กน้อย

เขามองไปยังที่ที่สือมูเฉินเพิ่งออกไป และความเศร้าโศกอันซับซ้อนก็ผุดขึ้นมาในหัวใจของเขา

โลกนี้ไม่เคยมีความยุติธรรม

ทันทีที่ทุกคนเกิดขึ้นมาต่างก็มีจุดเริ่มต้นที่ต่างกันออกไป

ตั้งแต่เขาเกิดขึ้นมา ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ของเขาไม่ค่อยดีนัก ตั้งแต่เล็กจนโตเขาต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยๆ

เขาเลือกเกิดเองไม่ได้ เลือกพ่อแม่ไม่ได้ แต่เมื่อพ่อแม่เสียชีวิตเขาเลือกที่จะให้อภัย

ความสัมพันธ์แบบครอบครัวที่ตัดขาดไม่ได้และความจริงเบื้องหลังของความตาย ทำให้เขาต้องละทิ้งความรักของเขาแล้วไปยังอีกโลกหนึ่งที่แปลกใหม่สำหรับเขา

เขาคิดว่าเขาให้เวลาตัวเองไม่กี่ปี รอให้เธอเรียนจบ เขาสามารถตั้งตัวได้ราบรื่น และเขาก็สามารถกลับไปหาเธอได้ทุกเมื่อ

อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เขาไม่โทษเธอ จะโทษก็แต่เพียงโชคชะตาที่เล่นตลกกับชีวิตของเขา เขาผู้ไม่เคยได้รับความรักในครอบครัว และยังต้องมาเสียคนรักไปให้คนอื่น อารมณ์ของเขาปะทุขึ้นหลังจากอ่านจดหมายที่เธอเคยเขียนถึงเขาในตอนแรก

เขารู้ว่านี่คือการคะนึงหาตลอดชีวิต อย่าคิดว่าปล่อยวางได้แล้วจะลืมได้

ในเวลานี้สมาชิกของDRเห็นหันจื่ออี้นั่งอยู่คนเดียว ดังนั้นพวกเขาจึงชวนเขามาเล่นลูกเต๋าด้วยกัน

ผู้เข้าเล่นทุกคนล้วนมีสติปัญญาสูง ดังนั้นหลังจากเล่นไปสองสามรอบหันจื่ออี้จึงต้องจริงจังกับมัน ทำให้ความเจ็บปวดในใจของเขาค่อยๆ ดีขึ้นเล็กน้อย

ในขณะนี้หลานเสี่ยวถางเดินไปที่ประตูห้องน้ำ เธอหันหน้ามามองสือมูเฉินเพื่อพูดอะไรบางอย่าง แต่เขากลับเอาแขนของเขาที่อยู่บนไหล่ของเธอออกไป

โอเค ดูเหมือนว่าเขาจะยังดูโกรธ?

หลานเสี่ยวถางไม่รู้ว่าทำไมชายคนหนึ่งจึงเอาแต่ใจและน้อยใจ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะพูด “ฉันจะเข้าไปแล้ว” เธอกำลังจะเปิดประตูห้องน้ำหญิง

แต่เมื่อเธอก้าวขาไปหนึ่งก้าว แขนของเธอก็ถูกคนที่อยู่ข้างหลังเธอดึงไว้

แค่เขาออกแรงนิดหน่อยเธอก็ตกเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้ว จากนั้นเขาก็ดันหลานเสี่ยวถางไปติดกับผนังทางเดิน

แขนของสือมูเฉินแนบกับหูของหลานเสี่ยวถาง ร่างกายของเขาไม่ได้สัมผัสเธอ แต่ห่างกันไม่ถึงห้าเซนติเมตร ซึ่งมันเป็นอะไรที่คลุมเครือและเป็นอันตราย

หลานเสี่ยวถางเงยหน้าขึ้นมองเขา”มู……”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เขาก็ใช้ปากกดลงไปที่ริมฝีปากบางของเธอ และความรู้สึกอันร้อนรุ่มล้อมรอบเธอในทันที

มีเสียงเตือนดังขึ้นในหัวของเธอว่านี่คือหน้าประตูห้องน้ำ คาดว่าจะมีคนเดินไปมาในไม่ช้า แต่สือมูเฉินยังกดเธอกับเข้าผนังแล้วจูบเธอ ถ้ามีคนมาเห็นต้องถูกล้อเลียนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้……

เธออดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปแล้วดึงเสื้อของสือมูเฉิน

เธอพยายามจะออกแรงผลักเขา แต่เขากลับจูบลงลึกเข้าไปอีก

เขาทำเหมือนกับว่ายังไม่พอใจกับระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสองในขณะนี้ สือมูเฉินเอาแขนพิงผนังแล้วโอบเอวและต้นคอของหลานเสี่ยวถาง ประกบร่างกายของเธอแน่นแล้วกระหน่ำจูบไม่หยุด

หลานเสี่ยวถางหายใจไม่ค่อยออกและพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ แต่สือมูเฉินก็กดเธอแน่นขึ้น ร่างกายของเธอเกือบจะฝังอยู่ในอ้อมแขนของเขา และเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย

เธอฮัมเสียงออกมา แต่เขากลับเพิ่มกำลังในการจูบเธอจนกระทั่งได้ยินเสียงของใครบางคนพูดและหัวเราะในระยะไกลและค่อยๆ เข้ามาใกล้มากยิ่ง

มีคนมา!

หัวใจของหลานเสี่ยวถางเต้นรัวเหมือนเสียงกลอง

แม้ว่าเธอและสือมูเฉินจะเป็นสามีภรรยากัน ไม่มีอะไรต้องปิดบัง แต่การจูบแบบนี้ก็ยังค่อนข้าง……

เธออดไม่ได้ที่จะออกแรงไปผลักเขา เพื่อเป็นการเตือนให้หยุด

แต่เขากลับยิ่งจูบลึกขึ้นจนมีเสียงแปลกๆ เล็ดลอดออกมา

การเต้นของหัวใจของหลานเสี่ยวถางเริ่มเร็วขึ้นและเร็วยิ่งขึ้น เธอรู้สึกว่าริมฝีปากของเธอไหม้ด้วยไฟ เมื่อเธอเห็นสือมูเฉินไม่ยอมปล่อย เธอจึงตัดสินใจที่จะทำเช่นนี้!

ยังไงก็ตามถ้าคนมีเห็นจริงๆ ก็ปล่อยให้เห็นเถอะ เพราะยังไงพวกเขาก็ไม่ใช่คู่รักที่ต้องแอบซ่อน

ในขณะที่เธอเหมือนกำลังตายก็ไม่ตายสือมูเฉินได้ปล่อยตัวจากเธอ จู่ๆ สือมูเฉินก็ปล่อยเธอไป นัยน์ตาของเขาจ้องไปที่ริมฝีปากที่บวมเล็กน้อยของหลานเสี่ยวถาง

ในเวลานี้คนสองคนที่เดินมาจากระยะไกลได้ปรากฏขึ้นในสายตาของหลานเสี่ยวถาง

เธอยับยั้งการเต้นของหัวใจและใบหน้าที่แดงก่ำในขณะนี้ แล้วยิ้มให้ทั้งสองคน

“พี่สะใภ้สวัสดีครับ! ลูกพี่สวัสดีค่ะ!” ทั้งสองคนไม่ได้สงสัยอะไรเลย หลังจากเดินผ่านไปพวกเขาก็ตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ

เมื่อสือมูเฉินเห็นทั้งสองคนเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เขาก็โน้มตัวไปข้างหน้า และเสียงที่นุ่มนวลของเขาก็ตกเข้าไปที่หูของหลานเสี่ยวถาง”เสี่ยวถาง ถ้าคุณลืมว่าคุณเป็นใคร ผมก็ไม่อายที่จะจูบคุณต่อหน้าหันจื่ออี้”

ลมหายใจอุ่น ๆ ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เธอจ้องมองไปที่สือมูเฉินแต่เขาได้ถอยห่างออกไปเล็กน้อย แล้วลูบผมที่ยุ่งเหยิงของเธอให้เข้าที่จากนั้นก็หันหลังเดินกลับ

หลานเสี่ยวถางเข้าไปในห้องน้ำแล้วมองสภาพของตัวเอง

คนในกระจกมีแก้มแดง ริมฝีปากบวมเล็กน้อย เมื่อมองแวบแรกดูก็รู้ว่าไปทำอะไรมา

หลานเสี่ยวถางยิ้มแห้งๆ ให้กับตัวเอง เธอถอนหายใจและตบแก้มร้อนๆ ของเธอด้วยน้ำเย็น พูดไม่ออกว่าเป็นความรู้สึกอย่างไร

เธอโกรธที่เขาหึงโดยไม่มีเหตุผล แต่เธอกลับรู้สึกใจเต้นแรงเวลาที่เขาหึง

เฮ้อ……เธอส่ายหัว

กินอาหารบุฟเฟ่ต์ตอนเย็น

เนื่องจากการเจตนาหลีกเลี่ยง หลานเสี่ยวถางและหันจื่ออี้ไม่มีการพูดคุยหรือมีปฏิสัมพันธ์ใดๆ ในภายหลัง

ในตอนเย็นทุกคนดื่มเหล้ากันมาก แม้แต่หลานเสี่ยวถาง เมื่อนึกถึงที่Javisมอบข้อคิดเห็นให้เธอ เธอจึงพยายามดื่มให้กับตัวเองสองแก้ว

ดังนั้นเมื่อเธอและสือมูเฉินกลับมาที่ห้องด้วยกัน ฤทธิ์ของเหล้าได้ออกมาบ้างแล้ว

เมื่อสือมูเฉินกลับมาที่ห้อง ตัวเขาก็เปลี่ยนไป

เขาไม่สนใจเธอและเดินตรงไปที่ห้องน้ำคนเดียว

หัวใจของหลานเสี่ยวถางเริ่มวิตกกังวลอีกครั้ง รอสือมูเฉินอาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็รีบอาบน้ำและเดินเข้ามาหาเขาด้วยฝีเท้าที่น่ากลัว

ผมของเขายังไม่แห้งสนิท ขณะนี้เขากำลังพิงที่หัวเตียงถือโทรศัพท์มือถืออยู่ ท่าทางจริงจังดูเหมือนว่ากำลังจัดการกับธุรกิจที่เป็นทางการบางอย่าง

บทความยอดนิยมล่าสุด บัญชีทางการของวีแชท[Cherry Reading] อย่าหลงทางกับรถ

หลานเสี่ยวถางกัดริมฝีปากของเธอและรู้สึกว่าเธอยังไม่ควรรบกวนสือมูเฉินก่อน ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาแล้วนั่งบนโซฟาข้างๆ

ขณะนี้โทรศัพท์ของเธอสั่น

เธอหยิบมันขึ้นมาและเห็นว่ามาเป็นข้อความของJarvis”คุณลงมือทำหรือยัง?”

หลานเสี่ยวถางตอบว่า “ยังเลย เพิ่งกลับมาถึงที่โรงแรม”

Jarvisพูดอีกครั้ง “ความไม่พอใจของผู้ชายเป็นสิ่งที่อันตรายมาก อย่าปล่อยให้เขาอยู่กับความโกรธนานเกินไป”

หลานเสี่ยวถางเหลือบมองสือมูเฉิน และเห็นว่าเขากำลังถือโทรศัพท์มือถืออยู่และไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

หัวใจของเธอเริ่มหงุดหงิดและสมองของเธออยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ และเธอรู้สึกว่าปริมาณเลือดของเธอกำลังจะไม่เพียงพอ “เขาจะหัวเราะฉันไหม? หรือถ้าเขาโกรธมากขึ้นล่ะ?”

Jarvisตอบว่า “เท่าที่รู้เกี่ยวกับเขามา ไม่น่าจะเป็นแบบนี้นะ”

“อืม” หลานเสี่ยวถางตอบ “ถ้าอย่างนั้นฉันลงมือเลยแล้วกัน”

“หวังว่าคุณจะประสบความสำเร็จนะ!” Jarvisยังพิมพ์อิโมจิต่อท้ายข้อความ

หลานเสี่ยวถางวางโทรศัพท์ลงและเหลือบมองสือมูเฉินอีกครั้ง

ฉันไม่รู้ว่าเธอตาลายหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าสือมูเฉินดูเหมือนจะกำลังยิ้ม?

ไม่สนแล้ว! เธอยืนขึ้น และเดินไปทางสือมูเฉิน

หลานเสี่ยวถางเดินไปที่เตียงและยืนต่อหน้าสือมูเฉิน

อย่างไรก็ตามเขายังคงดูข่าวโทรศัพท์มือถือ แทบจะไม่เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยซ้ำ

หลานเสี่ยวถางรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย แต่เนื่องจากJarvisซึ่งรู้จักสือมูเฉินเป็นอย่างดีพูดว่าถ้าเขาระงับความโกรธไว้นานเกินไปเขาจะโกรธมากขึ้น เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลานเสี่ยวถางก็กล้าหาญและกระซิบกับเขา”มูเฉิน”

บางทีอาจเป็นเพราะเธอเมาเหล้า เสียงของเธอเลยเย้ายวนไปหน่อย หางเสียงมีความออดอ้อนเล็กน้อย

ใบหน้าของหลานเสี่ยวถางร้อนแผ่ว

ขณะนั่งอยู่บนเตียงคิ้วของสือมูเฉินเลิกขึ้นเล็กน้อย เขาค่อยๆ ละสายตาจากโทรศัพท์และมองไปที่หลานเสี่ยวถาง“มีอะไรเหรอ?”

หลานเสี่ยวถางดึงรอยยิ้มแปลกๆ ออกมา “เอ่อ ฉันแค่อยากจะ…… ”

“อยากอะไร” สือมูเฉินถามเธออย่างสบายๆ

เมื่อหลานเสี่ยวถางเห็นว่าเขาเต็มใจจะคุยกับเธอ หัวใจของเธอก็เต้นแรง สงสัยว่าเธอไม่จำเป็นต้องเสนอตัวนอนกับเขาก่อนแล้วเหรอ? ดังนั้นเธอจึงถามด้วยความไม่แน่ใจ “มูเฉิน คุณไม่โกรธแล้วใช่ไหม?”

สีหน้าของสือมูเฉินเรียบนิ่งและหันสายตาไปทางอื่น

ช่างดูห่างเหิน เห็นได้ชัดว่าความโกรธของเขายังไม่ลดลง

กล่าวคือเธอยังต้องเสนอตัวนอนกับเขาก่อน……

หัวใจของหลานเสี่ยวถางขึ้นๆ ลงๆ และในที่สุดก็ถอดรองเท้าแล้วปีนขึ้นไปอยู่ด้านข้างของสือมูเฉิน

เขามองเธออย่างเงียบๆ รอดูพฤติกรรมต่อไปของเธอ

ความกล้าหาญของหลานเสี่ยวถางที่รวบรวมได้หายไปในทันตา

เธอกลิ้งลงจากเตียงแล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อสือมูเฉินเห็นว่าหลานเสี่ยวถางออกไปแล้ว เธอกล้าที่จะออกไปทำให้ไฟในใจของเขาพุ่งขึ้นทันที

ในขณะนี้หลานเสี่ยวถางไปที่ร้านอาหารและสั่งเหล้าหนึ่งขวด

เหล้าสามารถทำให้ใจหาญได้ ดังนั้นเธอจึงดื่มไปสามครั้งใหญ่

หลังจากดื่มเหล้าความกล้าก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์แล้วกลับไปหาสือมูเฉิน

ทันทีที่เธอมาถึงสือมูเฉินก็ได้กลิ่นเหล้า ทันใดนั้นก็เข้าใจว่าสิ่งที่หลานเสี่ยวถางเพิ่งทำอะไรมา

เขายังคงมองเธอเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไร และเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา

หลานเสี่ยวถางดื่มเหล้าส่งผลให้อุณหภูมิในร่างกายของเธอเพิ่มขึ้น ความใจหาญของเธอมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ และเธอดูแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

เธอมองไปที่สือมูเฉินด้วยสายตาที่ยั่วยวน ยิ้มให้เขาแล้วคลานไปอยู่ด้านข้างของเขา

เธอเอนตัวแนบกับหูของเขา พ่นลมหายใจร้อนใส่เขาพร้อมกับกลิ่นเหล้าแรงๆ “ยังโกรธอยู่หรือ? ถ้ายังโกรธฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ!”

สือมูเฉินกลอกตาไปมาอย่างสบายๆ และจ้องมองไปที่แก้มแดงของหลานเสี่ยวถาง “เกรงใจอะไรเหรอ?”

“ฉันจะปล้ำคุณ!” หลานเสี่ยวถางหรี่ตาลงอย่างภาคภูมิใจ

ไฟในดวงตาของสือมูเฉินพุ่งสูงขึ้น แต่การแสดงออกบนใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่งมาก

เขากางแขนออกอย่างผ่อนคลาย จากนั้นเอนตัวลงแล้วพูดเบาๆ ว่า “งั้นก็เข้ามาเถอะ”

เมื่อเห็นท่าทีของเขาหลานเสี่ยวถางก็มั่นใจมากขึ้น “โอเค งั้นคุณรอก่อนนะ!”

เธอเริ่มปลดกระดุมเสื้อของสือมูเฉิน

ฤทธิ์ของเหล้าเพิ่มมากขึ้น เธอตาลายเล็กน้อย ปลดกระดุมได้สองขั้นก็ปลดไม่ไหว

หลานเสี่ยวถางใจร้อนจึงกระตุกกระดุมเสื้อของเขาแรงๆ

กระดุมถูกดึงออกโดยเธอ ทันใดนั้นผิวสีเข้มของสือมูเฉินก็เผยออกมา รวมทั้งกล้ามเนื้อหน้าอกและวีไลน์ที่สวยงามและแข็งแกร่ง……