ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 158 ฉันจูบคุณแล้วนะ คุณก็ตอบสนองหน่อยสิ!

หลานเสี่ยวถางหายใจถี่ขึ้น เธอมองไปที่สือมูเฉินแทบไม่กะพริบตา จากนั้นก็โน้มตัวลงไป

เขาให้ความร่วมมือมาก แต่เขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายรุกเข้าหาเธอ เขาเพียงกางแขนและปล่อยให้หลานเสี่ยวถางทำทุกอย่างที่เธอต้องการ

หลานเสี่ยวถางคลานเข้าไปจูบสือมูเฉินเมื่อเห็นว่าปฏิกิริยาของเขาไม่ชัดเจน เธอคิดว่าเธอทำได้ไม่ดีพอ ดังนั้นเธอจึงแง้มฟันของเขาแล้วดันลิ้นของเธอเข้าไปในปากของเขา

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเขาจะไม่ได้จูบเธอกลับเหมือนเมื่อก่อน แต่เขาก็ไม่ขัดขืน

หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าต้องทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่แล้ว

สายตาของเธอค่อย ๆ ลดลงจนเธอตกลงบนฝ่ามือของสือมูเฉิน

ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ในตอนนี้รู้สึกว่ากล้ามเนื้อหน้าอกของเขาได้สัดส่วนและกระชับพอดี

ยิ่งกว่านั้นมือซ้ายของเธอวางอยู่บนหน้าอกซ้ายของเขา และเธอสามารถสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจของเขา

หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าหัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นเหมือนกัน แต่เธอไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรในตอนนี้ ในใจของเธอคิดเพียงจะจัดการกับสือมูเฉินเท่านั้น

ดังนั้นนิ้วของเธอจึงขยับเลื่อนไปที่หน้าอกของสือมูเฉิน และเริ่มเคลื่อนไหวเป็นวงกลมจากหน้าอกของเขาไปยังกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขา

ตามการเคลื่อนไหวของเธอ เธอรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเขาดูกระชับขึ้นเล็กน้อย และเธอก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองสือมูเฉิน

เขาก็มองเธอเหมือนกัน ดวงตาของเขาลึกราวกับน้ำวน ซึ่งทำให้ผู้คนหลงใหลไปกับมัน

หลานเสี่ยวถางเหมือนถูกมนต์สะกดอยู่สองสามวินาทีและในที่สุดก็หลุดพ้นจากมัน เธอส่ายหัว นึกถึงความตั้งใจเดิมของเธอดังนั้นเธอจึงดำเนินการเล่นเกมต่อ

นิ้วที่ขาวและละเอียดอ่อนของเธอสัมผัสร่างกายของเขาอยู่ครู่หนึ่ง เธอรู้สึกติดใจอยากจะสัมผัสมันต่อไป แต่ก็ตระหนักได้ว่าจังหวะของเธอดูเหมือนจะช้า ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจทำขั้นตอนต่อไป!

สือมูเฉินเพิ่งถูกปลดกระดุมเสื้อ แต่เสื้อยังไม่ถอดออก หลานเสี่ยวถางยิ้มให้เขา จากนั้นก็กระโดดไปด้านข้าง ยกแขนขึ้นแล้วช่วยเขาถอดเสื้อ

เขาให้ความร่วมมือกับเธอเป็นอย่างดี อนุญาตให้หลานเสี่ยวถางถอดเสื้อของเขาและปล่อยให้เขาเปลือยเปล่า

ตลอดกระบวนการสือมูเฉินไม่ได้พูดและไม่แสดงสีหน้ามากเกินไป

หลานเสี่ยวถางเขินอายเล็กน้อยเมื่อถูกจ้องมอง แต่เหล้าที่เธอเพิ่งดื่มไปไม่ได้เปล่าประโยชน์ ตอนนี้เธอไม่กลัวอะไรแล้ว นิ้วของเธอยื่นไปทางเข็มขัดของสือมูเฉิน

เขามองดูหลานเสี่ยวถางปลดหัวเข็มขัดออก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอเมาหรือว่าเธอตื่นเต้น มือของเธอยังคงสั่น ปลดอยู่เป็นเวลานานก็ปลดไม่ได้

แววตาของสือมูเฉินลึกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะช่วยเธอปลดเข็มขัดของตัวเอง

หลานเสี่ยวถางถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วก็ดึงเข็มขัดของสือมูเฉินออกจากกางเกงของเขา

จากนั้นเธอก็แตะกางเกงของเขา ปลดกระดุมออก และเตรียมจะรูดซิป

ในขณะนี้ลมหายใจของบุคคลที่อยู่เหนือหัวของเธอดูเหมือนจะร้อนเล็กน้อยและลมหายใจก็ตกลงมาบนหน้าผากของเธอ มือของหลานเสี่ยวถางหยุดชะงักมองขึ้นไปที่สือมูเฉิน

เขามองเธอเช่นกัน มองเธอก่อนแล้วจึงมองลงไปที่กางเกงของเขา

ภายใต้การจ้องมองของสือมูเฉินหลานเสี่ยวถางก็เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง

“คุณอยากจะถามฉันว่าทำไมฉันถึงยังไม่เปิดมันใช่ไหม?” หลานเสี่ยวถางคิดว่าเธอเข้าใจอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอจึงยิ้มให้สือมูเฉินด้วยรอยยิ้มกว้าง “อีกนิดเดียว อย่ารีบร้อนสิ!”

สือมูเฉินกระตุกมุมปากของเขาโดยไม่ตอบอะไร

หลานเสี่ยวถางรูดซิปของเขา กำลังจะมองไปที่สือมูเฉินก็ได้เห็นว่ามีบางอย่างในกางเกงในของเขาเติบโตอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอกางนิ้วออกแล้วแหย่มันเล่น

ของที่อยู่ในกางเกงในของเขาก็เด้งดึ๋งอย่างเป็นมิตรเพื่อเป็นการทักทายเธอ

หลานเสี่ยวถางยิ้มมุมปากแล้วแหย่มันอีกครั้งด้วยความรู้สึกของความประสบความสำเร็จ

ส่งผลให้มันเด้งขึ้นมาอีก ถ้าไม่ใช่เพราะกางเกงในมาขวางไว้มันอาจจะใหญ่มากกว่านี้

หลานเสี่ยวถางพบว่ามันสนุก เธอจึงเริ่มเล่นเกม

สีหน้าของคนที่อยู่ข้างๆ เธอเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

แม้ว่าเธอจะเมาครึ่งหนึ่ง แต่หลานเสี่ยวถางยังคงมีความสามารถในการรับรู้ถึงสิ่งอันตราย

เธอสังเกตเห็นลมเย็นพัดผ่านเหนือศีรษะของเธอ และในที่สุดก็หยุดเล่นเกมแล้วเงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อมองมาไปก็พบกับดวงตาคู่หนึ่งที่เย็นชา

เธอถอยกลับด้วยความตกใจ กะพริบตา และทันใดนั้นก็จำได้ว่าเธอกำลังนอกเรื่อง ดังนั้นจึงยิ้มให้กับสือมูเฉิน “ขออภัยด้วยค่ะ!”

ขณะที่เธอพูดเธอเอื้อมมือไปถอดกางเกงของสือมูเฉิน

สิ่งที่เย็นยะเยือกในร่างกายของเขาหายไปอย่างรวดเร็วจนเหมือนกับเครื่องปรับอากาศอัจฉริยะ และก็ให้ความร่วมมืออย่างมากที่จะปล่อยให้เธอถอดกางเกงชั้นในผ้าฝ้ายของเขา

หลังจากที่หลานเสี่ยวถางขยับตัว เธอก็มีเหงื่อออกเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงมองลงมาที่ตัวเองแล้วเช็ดเหงื่อ

ทั้งสองเผชิญหน้ากัน หลานเสี่ยวถางจำฉากก่อนหน้าของพวกเขาได้เป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงปีนขึ้นไปบนร่างของสือมูเฉิน

ริมฝีปากของเธอแนบกับหูของเขา และเสียงของเธอก็งัวเงียเพราะความมึนเมา “มูเฉิน เพื่อนของคุณบอกว่าถ้าฉันเริ่มที่จะเป็นฝ่ายรุกเพื่อนอนกับคุณก่อน คุณจะหายโกรธใช่ไหม?”

สือมูเฉินรู้สึกเพียงว่ากลิ่นหอมอันอบอุ่นบนร่างกายของเธอกระตุ้นความรู้สึกของเขาตลอดเวลา และกลิ่นของเหล้าในหูอันอบอวลทำให้ทุกสิ่งในร่างกายของเขาไม่สามารถควบคุมได้ และเสียงของเขาก็แหบแห้งเล็กน้อย “ใช่ เขาพูดถูก”

“งั้นฉันจะเริ่มแล้วนะ” หลานเสี่ยวถางนึกถึงบางสิ่งอีกครั้ง “คุณพูดแล้วนะ ห้ามกลืนคำพูด!”

มุมริมฝีปากของสือมูเฉินโค้งเล็กน้อย “อย่างไรก็ตาม คุณต้องทำให้ดีและใส่ใจเพื่อเป็นประสบการณ์ที่ดีให้กับผม”

หลานเสี่ยวถางตกลงอย่างรวดเร็ว “อืม! ไม่มีปัญหา!”

ขณะที่เธอพูดริมฝีปากของเธอได้จูบหู จูบแก้ม แล้วไปที่ริมฝีปากของเขา

เธอจูบเขาโดยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบสนอง เธอจึงผละออกเล็กน้อยอย่างกังวล แล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณควรตอบสนอง!”

ทันทีที่พูดจบท้ายทอยของเธอก็ถูกจับไว้ สือมูเฉินได้เปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกอย่างเงียบๆ แล้วจูบเธออย่างบ้าคลั่ง และความรุนแรงได้กัดเซาะประสาทสัมผัสทั้งหมดของเธออย่างรวดเร็ว

เนื่องจากการดื่มความรู้สึกในร่างกายจึงส่งเสียงดังมากขึ้นเรื่อยๆ หลานเสี่ยวถางเอื้อมมือมากอดแผ่นหลังของสือมูเฉินแน่นโดยไม่รู้ตัว เธอลูบร่างกายของเขา รู้สึกต้องการมากขึ้น

อย่างไรก็ตามเขาจำได้ว่าต้องให้เธอเป็นฝ่ายรุกในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงหยุด

หลานเสี่ยวถางรู้สึกได้เพียงว่าขณะที่เธอลูบไล้เขา บางอย่างระหว่างขาของเธอก็ขยายตัวขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปสัมผัสมัน

ขณะที่เธอสัมผัสมันสือมูเฉินอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ เขากำมือแน่นเพื่ออดทน และเขาต้านทานแรงกระตุ้นที่จะกดหลานเสี่ยวถางให้อยู่ใต้ตัวเขา

เขาอดทนอย่างหนัก แก้มของเขาเริ่มแดง และเหงื่อก็ไหลออกมาบนหน้าผากของเขา

หลังจากที่หลานเสี่ยวถางสัมผัสของแข็ง เขาก็ขยับ จากนั้นเข้าใจว่ามันคืออะไร

ขณะถูกับร่างกายสือมูเฉิน เธอถามเขาเบาๆ “มูเฉิน ฉันควรทำอย่างไร?”

เขาเกลียดเธอที่ทำเป็นริเริ่มแต่ทำอะไรไม่เป็น เขามองดูเธอด้วยดวงตาที่เร่าร้อนด้วยเปลวเพลิง เสียงของเขาแผ่วเบา “เสียบมันเข้าไป”

“อ่อ” หลานเสี่ยวถางรีบยกร่างของเธอขึ้นเล็กน้อยแล้วนั่งลงบนมัน

ความรู้สึกแน่นชั่วขณะทำให้เธอรู้สึกสับสนอยู่ครู่หนึ่ง

เธอสบตากับสือมูเฉิน ลังเลอยู่สองวินาที และพูดกับสือมูเฉินว่า “แล้วยังไงต่อล่ะ”

ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว คว้าเอวของหลานเสี่ยวถาง และช่วยให้เธอเคลื่อนไหวร่างกาย

ส่วนลึกของร่างกายกำลังกัดอย่างบ้าคลั่ง หลานเสี่ยวถางรู้สึกเพียงว่าช่วงเวลาที่สือมูเฉินขยับตัว รูขุมขนของเธอก็เปิดออก รู้สึกอธิบายไม่ถูก แต่ต้องการมากกว่านี้

เธออดไม่ได้ที่จะโอบรอบคอของเขาไว้แน่น และฝังลมหายใจของเธอไว้ที่ไหล่ของสือมูเฉิน

การเข้าใกล้ของเธอทำให้เขาเคลื่อนไหวเร็วขึ้น และเข้าไปในส่วนลึกของร่างกายของเธอได้สะดวกขึ้น

ในระหว่างการกระแทกเข้าออก การเต้นของหัวใจของหลานเสี่ยวถางดูเหมือนจะกระโจนออกมาทุกครั้ง เธอหายใจหอบ ริมฝีปากและฟันของเธอยังคงส่งเสียงที่น่าละอาย

ดูเหมือนว่าหลังจากผ่านไปนานสือมูเฉินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงตะคอก

หลานเสี่ยวถางและกดเธอไว้ใต้ตัวเขา

ทุกอย่างพลิกผันหลานเสี่ยวถางเหมือนตกอยู่ในภวังค์ แต่หลังจากภวังค์เธอก็ตระหนักถึงสถานการณ์ของเธอในขณะนี้

เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการเป็นคนเริ่ม ถ้าภารกิจไม่เสร็จ เขาคงไม่โกรธใช่ไหม?

ดังนั้นเธอจึงยื่นมือออกไปผลักเขาและเตรียมที่จะกดสือมูเฉินลงไปด้านล่าง

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย่าดื้อนะ”

หลานเสี่ยวถางเห็นว่าเขาดูเหมือนจะอารมณ์เสีย “ถ้าฉันเป็นคนเริ่มคุณจะไม่โกรธ ตอนนี้คุณเป็นคนเริ่มแล้วคุณยังจะโกรธอยู่หรือเปล่า?”

แบบนี้นี่เอง……

สือมูเฉินไม่รู้หัวเราะหรือร้องไห้ เขากอดหลานเสี่ยวถางแน่น”เด็กโง่”

“หือ? คุณด่าฉันว่าเด็กโง่?” หลานเสี่ยวถางคร่ำครวญ “Jarvisโกหกฉัน! คนโกหก ฉันจะไม่เชื่อเขาอีกแล้ว!”

เมาแล้วคิดต่างกับคนปกติได้มากขนาดนี้? สือมูเฉินหมดหนทาง “เขาไม่ได้โกหกคุณ ผมไม่โกรธแล้วจริงๆ ”

“จริงเหรอ?” ดวงตาของหลานเสี่ยวถางเป็นประกาย

สือมูเฉินเห็นว่าเธอเมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ดวงตาของเขาสว่างราวกับแสงเพียงดวงเดียวในความมืด เขาก้มศีรษะลงแล้วจูบหลานเสี่ยวถาง “จริง ผมไม่ได้โกรธคุณ”

หลานเสี่ยวถางโล่งใจและยิ้มอย่างสดใส

ไฟในเลือดของสือมูเฉินถูกจุดไฟอย่างแรงขึ้นโดยหลานเสี่ยวถาง เขามองลึกไปที่เธอ ยกขาของเธอขึ้นแล้ววางลงบนไหล่ของเขา

เธอกรีดร้องทำให้รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาเพิ่มมากขึ้น และการเคลื่อนไหวของเขารุนแรงขึ้น

หลานเสี่ยวถางรู้สึกเพียงว่าร่างกายของเธอลอยเหมือนปุยฝ้าย ร่างกายแทบจะไม่มีแรง ความรู้สึกในร่างกายของเธอก็ค่อยๆ หายไป รู้สึกเพียงเฉพาะที่ที่สัมผัสลึกๆ กับสือมูเฉินเท่านั้นที่ชัดเจนและเร่าร้อนขึ้น

เธอมองไปที่เขา เหงื่อที่หน้าผากของเขาไหลลงมาตามใบหน้าที่คมเข้ม ไหลไปที่คาง และไหลลงมาที่ใบหน้าของเธอ

เธอยิ้มให้เขา “มูเฉิน คุณหล่อมาก!”

สือมูเฉินหยุดชั่วคราวแล้วมองไปที่ภรรยาที่อยู่ใต้ตัวของเขา

แน่นอนว่าเธอดื่มเหล้าแล้วมาทำแบบนี้ยิ่งทำให้เธอมีเสน่ห์มากขึ้น

เขายิ้มตอบเธอและมองดูเธอ “แล้วคุณรักผมไหม?”