ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 21 ความหึงหวงและความหวงแหนของผู้ชาย

สือมูเฉินมองไปที่หลานเสี่ยวถางที่อยู่ด้านล่าง แววตาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป เขาหายใจแรงขึ้น

เขาก้มศีรษะลงและจูบไปที่ซอกคอของเธอเบาๆ

รูม่านตาของหลานเสี่ยวถางขยายในทันที ร่างกายของเธอก็สั่นเทาอย่างแรง เธอรู้สึกเพียงว่ามีกระแสไฟฟ้าจำนวนมากที่คอของเธอและมันแพร่กระจายไปยังปลายประสาทส่วนแขนและขาของเธอในทันที

รูขุมขนทั้งหมดของร่างกายเปิดออก เธอขนลุกไปทั่วตัว สมองเธอเบลอไปชั่วขณะ

หัวใจของเธอเต้นเร็วมาก เธอตื่นเต้นจนแทบจะตายให้ได้ในวินาทีถัดไป เธอต้องการหลุดออกจากความรู้สึกนี้ แต่เธอไม่สามารถรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีได้

เธอสัมผัสได้ถึงจูบของเขาที่ไหลผ่านซอกคอของเธอเลื่อนลงมาถึงกระดูกไหปลาร้าและสุดท้ายก็มาถึงเนินอกของเธอ

เธอดูเหมือนกำลังจะจมน้ำ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เธอทำได้เพียงปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ขณะที่เขาจูบ ฝ่ามือของเขาก็เคลื่อนไหวไปที่เนินอกอีกด้านและคลึงเบาๆ ด้วยการเคลื่อนไหวของเขา เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มร้อนขึ้น ตรงจุดนั้นที่น่าอาย มีความรู้สึกแน่นตึงและว่างเปล่า

เหมือนอยากได้อะไรสักอย่าง

เมื่อเริ่มได้ยินเสียงหายใจของหลานเสี่ยวถางแรงขึ้น แววตาของสือมูเฉินยิ่งลุ่มลึกเข้าไปใหญ่

เขายกร่างกายขึ้นเล็กน้อย ดึงเสื้อที่เปิดอยู่ออกแล้วโยนลงบนพื้น จากนั้น เขาคว้ามือของหลานเสี่ยวถางให้กดไปที่หัวเข็มขัด

เสียงโลหะที่เฉียบคมกระทบที่หูของเธออย่างจัง เหมือนมีบางอย่างดึงสติหลานเสี่ยวถางขึ้นมาอีกครั้ง “ไม่ อย่า … ”

“ไม่?!” แววตาของสือมูเฉินเปลี่ยนไปในทันที เขาหรี่ตามองไปที่เธอ ” หรือว่าเธอยอมมอบร่างกายให้ชายคนนั้นคนเดียว !”

เขารู้สึกเหมือนมีไฟลุกขึ้นมาในใจเขา สิ่งนี้ทำลายสติของเขาในทันที เขารีบขจัดอุปสรรคทั้งหมดในร่างกายของเธอออก จับมือหลานเสี่ยวถางไว้และดึงสิ่งสุดท้ายที่อยู่ข้างล่างของเธอออก

ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าเขาและหน้าอกของสือมูเฉินขึ้นลง เขาพูดเน้นเป็นคำ” หลานเสี่ยวถาง ผมต่างหากที่เป็นผู้ชายของคุณ!”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเห็นตรงทางเข้าออฟฟิศของ Times Group ในวันนี้ สือมูเฉินรู้สึกว่าร่างกายของเขาเหมือนจะลุกเป็นไฟที่โหมกระหน่ำอีกครั้ง เขายืนกรานที่จะดึงเธอและทำลายไปพร้อมกัน!

“ฉัน…” หลานเสี่ยวถางมองดูสือมูเฉินอย่างตกใจ เพราะออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ร่างกายที่ขาวดุลแป้งสาลี เอวที่บางเล็ก ยังมีตรงนั้นที่ตั้งขึ้นของชายชาตรี เธอย่อมหวั่นและกลัวโดยสัญชาตญาณของเธอ

เธอไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน แต่ทุกอย่างก็เป็นครั้งแรกสำหรับเธอ

ในขณะที่เธอกลัวจนจะเป็นลม เขาก็แยกขาของเธอออก จากนั้นก็จับเอวเธอไว้แน่น

ในทันใดนั้นหลานเสี่ยวถางกระตุกด้วยความเจ็บปวดอย่างทะลุทะลวง

เธอตัวสั่นทันที เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ และน้ำตาเม็ดใหญ่ก็ไหลออกจากตาอย่างรวดเร็ว

สือมูเฉินสะดุ้ง เขามองไปหลานเสี่ยวถางที่หน้าซีดและขมวดคิ้ว “ครั้งแรก?”

เมื่อกี้เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งกีดขวางและสิ่งที่ห่อหุ้มอยู่ภายในอย่างแน่นหนา

หลานเสี่ยวถางกัดริมฝีปากที่มีเลือดออกและพยักหน้า

สือมูเฉินแปลกใจมาก เธอแต่งงานกับสือเพ่ยหลิน เป็นเวลาสองปี แม้ว่าสือเพ่ยหลินจะได้รับอุบัติเหตุมาก่อน แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น?

หลังจากแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง หัวใจของสือมูเฉินก็เต็มไปด้วยความสงสัย เขามองไปที่หลานเสี่ยวถางและพูดอย่างนุ่มนวลว่า “รอให้คุณปรับตัวแล้ว ผมจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง”

หลานเสี่ยวถาง รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างของเธอเจ็บปวดมากและพอเธอก็ลืมตาขึ้น แต่พบว่าสือมูเฉินเฝ้ามองเธออยู่ เธอตื่นเต้นแทบแย่และรู้สึกว่าทำเรื่องแบบนี้น่าละอายเกินไป เธอหลับตาลงอีกครั้งเหมือนรู้สึกทำอะไรผิด

สือมูเฉินมองดูใบหน้าที่เขินอายของเธอและรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาเล็กน้อย แต่พอนึกถึงเหตุการณ์ในตอนกลางวัน เขาก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง “ในเมื่อไม่เคยทำมาก่อน ทำไมจึงถอดเสื้อออกเพื่อยั่วสือเพ่ยหลิน คุณอยากให้เขาเป็นผู้ชายคนแรกของคุณขนาดนั้นเลยเหรอ?!

ขณะที่เขาพูด ลมหายใจของเขาก็แรงขึ้นอีกครั้ง และสือมูเฉินทรงตัวขึ้นและส่งสิ่งนั้นของตัวเองเข้าไปในส่วนลึกของหลานเสี่ยวถาง

“อ่า—” เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจากการเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิด แล้วเธอก็ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่ง“ฉันไม่ได้ยั่ว ไม่ได้ยั่วเขา… กระดุมถูกฉีกขาดโดยไม่ได้ตั้งใจ…”

ร่างกายของสือมูเฉินเต็มไปด้วยเหงื่อและรัศมีการสังหารของเขาแพร่กระจายไปทั่ว “เขาดึงเสื้อผ้าของคุณ?!”

หลานเสี่ยวถางรีบพูด “ไม่ใช่ เสื้อฉันไปพันเข้ากับขอบโต๊ะ เขาไม่ได้แตะต้องตัวฉัน …”

การหายใจของสือมูเฉินผ่อนคลายลง ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจเธอผิด?

เขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอรักสือเพ่ยหลินมากแค่ไหน พอเห็นฉากนั้น เขาจึงรู้สึกโมโหโดยสัญชาตญาณคิดว่าเธอยังมีความรู้สึกต่อชายคนนั้นและอยากจะกอดเขา

เมื่อสือมูเฉินคิดถึงเรื่องนี้ ความกังวลทั้งหมดก็หายไป เขาโน้มตัวจับหลานเสี่ยวถางมาไว้ในอ้อมแขนของเขาและกระซิบที่หูของเธอว่า “มันยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

ลมหายใจที่แผดเผาของเขาตกลงมาที่หูของเธอ และเธอรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตอีกครั้ง ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดจะบรรเทาลง

หน้าอกของหลานเสี่ยวถางเด้งขึ้นเด้งลง “ดีขึ้นแล้ว”

“ดีมาก ผมก็ทนไม่ไหวแล้ว ” สือมูเฉินหลับตาลงและก้มหน้าจูบหลานเสี่ยวถาง

เธอสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา ราวกับว่ากำลังเชิญชวนอย่างไม่มีเสียง

เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปและเริ่มเคลื่อนไหวขึ้นมาอีกครั้ง

หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกห้อมล้อมด้วยแขนและหน้าอกของสือมูเฉินและลมหายใจที่เธอใช้คือลมหายใจของเขา

ด้วยการเคลื่อนไหวของเขา มีคลื่นของความเจ็บปวดในร่างกายของเธอ แต่ในความเจ็บปวดนั้น ดูเหมือนจะมีความรู้สึกแปลก ๆ ซึ่งทำให้เธอมีความสุขเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าเธอต้องการให้เขาเข้าไปลึกกว่านี้

“เจ็บไหม?” เสียงของสือมูเฉินแหบแห้งเล็กน้อย“ผมจะเร่งจังหวะ…”

หลานเสี่ยวถางหัวใจของเธอเต้นแรงมากและต้องการดึงแขนของเธอออก แต่ร่างกายของเธอถูกเขากอดไว้แน่น แค่ขยับนิ้วยังยากสำหรับเธอ

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเขาดูออกจะดูเป็นคนขี้เกียจและรักสบาย แต่เขาแข็งแกร่งมากเมื่ออยู่บนเตียง ราวกับจักรพรรดิผู้ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างและควบคุมทุกจังหวะ

ทันใดนั้น เขาก็กระแทกเข้ากับมัน และจากนั้น เร็วขึ้นและเร็วขึ้น

หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าตัวเองเริ่มทำเสียงที่ไม่สามารถควบคุมได้ซึ่งเธอไม่เคยทำมาก่อน ไม่คุ้นเคยและละอายที่จะร้องออกมา แต่เธอไม่สามารถหยุดได้เหมือนเสพติดยังไงอย่างงั้น

“ชอบท่าแบบไหน บอกผม?” สือมูเฉินถามขึ้น จู่ๆ ก็ปล่อยเธอ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นและบีบเนินอกของเธอด้วยมือทั้งสอง แล้วกระแทกต่ออย่างรวดเร็ว

“อา–” หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะกระเด็นไปในอากาศ ความสุขที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดกระทบกัน ท่วมท้นจนเหมือนจะทำให้เธอจมน้ำตาย

“คุณยังไม่ได้บอกฉันเลย คุณชอบให้ผมอุ้มคุณหรือชอบแบบที่ผมทำอยู่ตอนนี้” สือมูเฉินถาม

“ฉัน–” หลานเสี่ยวถางพูดอย่างเขินอาย ดวงตาของเธอปิดแน่น และเธอไม่กล้าที่จะมองสือมูเฉินเลย

“หื้ม?” สือมูเฉินถามเน้นอีกครั้ง “ตอบมาสิ”

“เมื่อกี้นี้…” หลานเสี่ยวถางพูดอย่างสั่นเทา

“ดี ” เขาตอบสั้นๆ ว่า “งั้นก็อุ้มคุณไว้ ”

ขณะที่เขาพูด เขาเอนตัวลงอีกครั้ง แขนของเขาเคลื่อนผ่านหลังเธอ และกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่น

เหงื่อของพวกเขาผสานกัน เหลือเพียงเสียงของร่างกายที่กระแทกกันเหมือนแทบจะพังทลายลงและเสียงหอบอย่างรุนแรงในห้อง

หลานเสี่ยวถางเงยหน้าขึ้นสูดอากาศบริสุทธิ์จากไหล่ของสือมูเฉินอย่างยากลำบาก เห็นได้ชัดว่าเธอหายใจเข้าลึก ๆ แต่เธอยังคงรู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำ ดูเหมือนว่าเธอไม่มีที่ยึดดังนั้นเธอต้องใช้ขาตามสัญชาตญาณ ยึด เอวของเขา

“เร่งจังหวะ ” ร่างกายของสือมูเฉินสั่น เขาขยับเร็วขึ้นและเร็วขึ้นและทุกครั้งดูเหมือนเขาจะกระแทกหลานเสี่ยวถางขึ้นไปในอากาศ

ทั้งสองไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป จนในที่สุด หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าแขนของสือมูเฉินแข็งทื่อ จากนั้นมีลาวาร้อนพุ่งออกมาจากส่วนลึกในร่างกายของเธอ ในเวลาเดียวกันดวงตาของเธอก็เปิดรับแสงตรงหน้า เธอรู้สึกสมองทั้งหมดพังทลายไปหมด

หลังจากเสร็จสิ้น สือมูเฉินยังคงกอดหลานเสี่ยวถางไว้แน่น และเมื่อการหายใจของเขาสงบลงอย่างช้าๆ เขาก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างนุ่มนวล”เสี่ยวถาง ผมออกแล้ว”

คำพูดของเขาทำให้เธอกลับมามีสติและใบหน้าของหลานเสี่ยวถางก็แดงอย่างรวดเร็ว

เมื่อสือมูเฉินเห็นตาของหลานเสี่ยวถางยังคงปิดอยู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอ “คุณภรรยา คุณมีน้ำเยอะมาก และถ้าคุณไม่ลุกขึ้น ผ้าปูที่นอนต้องเปียกหมดแน่”

‘ภรรยา? หัวใจของหลานเสี่ยวถางเต้นแรง ดูเหมือนว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกเรียกอย่างนั้น

ขนตาของเธอสั่นและเธอก็ลืมตาขึ้น แต่เธอก็ยังไม่กล้าที่จะมองไปที่สือมูเฉิน

รู้สึกถึงความเปียกระหว่างขาของเธอ เธอกัดริมฝีปากและกระซิบออกมาเบาๆ“ งั้นฉันจะไปอาบน้ำ”

ระหว่างพูด หลานเสี่ยวถางก็ลุกขึ้นนั่งและรีบมองหาเสื้อผ้าของเธอ

แต่แล้วเมื่อเธอหยิบชุดนอนขึ้นจากพื้น เธอก็พบว่ามีรูขนาดใหญ่ฉีกขาด ตอนนี้เป็นเพียงเสื้อผ้าสองชิ้นเท่านั้น…

“ผมจับร่างกายของคุณทั้งหมดแล้ว จะปิดอะไรอีก” สือมูเฉินมองเธอด้วยรอยยิ้ม

“ฉัน–” หลานเสี่ยวถางเอาผ้าห่อรอบตัวเธอแล้ววิ่งออกไปด้วยเท้าเปล่า”ฉันจะไปอาบน้ำ”

เธอวิ่งออกจากห้องและยังคงได้ยินเสียงหัวเราะของสือมูเฉิน

หลานเสี่ยวถางถึงที่ห้องน้ำ เปิดฝักบัว และมองดูตัวเองที่มีรอยจ้ำดำเขียวในกระจก เธอรู้สึกแค่ว่าเธอยังคงฝันอยู่

เมื่อสุขภาพของสือเพ่ยหลินค่อยๆ ดีขึ้นภายใต้การดูแลของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยฝันว่าสักวันพวกเขาจะได้ใช้ชีวิตแบบคู่สามีภรรยากันจริงๆ

เพียงแต่ จู่ๆ ทุกอย่างกลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เขาทรยศต่อความจงรักภักดีของเธอ

และเธอแต่งงานกับ สือมูเฉินราวกับสายฟ้า เขารู้สึกลึกลับแต่เป็นสุภาพบุรุษกับเธอ แต่เธอไม่คาดคิดว่าในวันแรกที่พวกเขาได้รับการแต่งงาน พวกเขาจะกลายเป็นหมาป่าหิวโหยอยู่บนเตียง…

ถ้าไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดทั่วไปของร่างกายในขณะนี้และความเจ็บปวดข้างล่างบนร่างกายเธอและรอยแดงบนร่างกายเธอ หลานเสี่ยวถางคงยังคิดว่าเธอแค่ฝันไป…

ทางนี้ สือมูเฉินอาบน้ำเสร็จและกลับมาที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนผ้าปูที่นอน และยังเห็นหลานเสี่ยวถางยังไม่กลับมา

เขาเดินไปถึงประตูห้องน้ำและเปิดประตูในทันที

แน่นอนว่าหลานเสี่ยวถางยังคงอยู่ในห้องอาบน้ำ ผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูภายใต้การกระทำของน้ำร้อน และรอยดูดบนร่างกายของเธอก็สดใสเหมือนสตอเบอรรี่

สือมูเฉินเอียงคอออกมาดูและแอปเปิลของอดัมก็กลิ้งไปมาถึงสองครั้ง “เสี่ยวถาง คุณจงใจรอให้ผมมาอาบน้ำด้วยใช่ไหม?”