ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 25 เสี่ยวถาง เมื่อกี้สบายไหม

สิบแปดรูปแบบ ? ! หลานเสี่ยวถางแค่อยากรู้ว่า พรุ่งนี้เธอจะยังตื่นมาเรียนการเขียนโปรแกรมได้ไหม?

ขณะที่กังวล ประตูห้องก็เปิดขึ้นอีกครั้ง ผมของ สือมูเฉินยังมีน้ำหยดลงมา

เขามองดูเธอที่กอดตัวเองแน่นอยู่บนเตียงแล้วพูดว่า “เสี่ยวถาง ลุกขึ้นช่วยผมเป่าผม ”

หลานเสี่ยวถางสวมชุดนอน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกเขินอาย และไปห้องน้ำพร้อมสือมูเฉิน เธอลากเก้าอี้ให้เขานั่ง และเธอก็ยืนอยู่ข้างหลังเขาเพื่อช่วยเขาเป่าผม

เบื้องหน้าของพวกเขาคือกระจกเงาเพราะความร้อนทำให้กระจกยังคงเต็มไปด้วยไอน้ำจางๆ

จากมุมตาของหลานเสี่ยวถาง เธออดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปข้างใน และเขาเห็นร่างพร่ามัวสองร่าง แต่ภาพไม่สามารถบอกความกลมกลืนได้

ดูเหมือนจะมีความชื้นอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจของฉัน แม้ว่าจะละเอียดอ่อนมาก แต่ก็ไม่สามารถละความรู้สึกนี้ออกไปได้

สือมูเฉินรู้สึกว่ามือนุ่มๆ ของเธอลูบไล้ระหว่างผมของเขา มันสบายมาก แต่แล้วเขาก็ยังถามต่อไปว่า “เสี่ยวถาง มือจับไดร์เป่าผมนานไปแล้ว เมื่อยไหม? ใกล้แล้วล่ะ ”

เมื่อหลานเสี่ยวถางได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าตอนที่เธออยู่กับสือเพ่ยหลิน เธอแทบจะทำทุกอย่างให้เขา แต่เขาได้แต่นอนอยู่บนเตียง เขาได้รับการปรนนิบัติจากเธอทุกอย่าง แต่ไม่เคยถามเธอเลยว่าเหนื่อยไหม?

“ไม่ ฉันไม่เหนื่อย” บางครั้งสิ่งสำคัญก็แค่คำถามที่ถามด้วยความห่วงใย

ภายใต้ความร้อนของเครื่องเป่าผม พื้นผิวกระจกก็ชัดเจนมากขึ้น หลานเสี่ยวถางมองดูคิ้วสามมิติที่คมเข้มของสือมูเฉินที่อยู่ในเงากระจก ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาได้ชั่วขณะ

เขาและสือเพ่ยหลินแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ผิวของสือเพ่ยหลินค่อนข้างบอบบาง ในขณะที่ผิวของสือมูเฉินนั้นแข็งแรงและขาวเหมือนข้าวสาลี รวมทั้งหมดแล้วเขาดูดีมาก

อย่างไรก็ตาม เขามักจะดูขี้เกียจและรักสบาย บางครั้งก็ดูลึกลับเล็กน้อย และยากที่จะเข้าใจเขาได้ในช่วงแค่ระยะเวลาสั้นๆ

ฉันมักจะรู้สึกว่าทุกมุมเป็นสามมิติ

สือมูเฉินสังเกตเห็นหลานเสี่ยวถางยืนนิ่ง เขาหันร่างกายไปด้านข้างและหันศีรษะไปมองเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงยืนอยู่ในท่าเดิมโดยถือไดร์เป่าผมเป่าไปทางที่ว่างเปล่า

หลานเสี่ยวถางไม่รู้สึกตัวจนกระทั่ง สือมูเฉินลุกขึ้น ทันทีที่เธอได้สติ เธอก็พบว่าว่ามีเงาอยู่ข้างหน้าเธอ

เขาปิดเครื่องเป่าผมในมือของเธอ หยิบมันออกไปแล้ววางไว้ด้านข้าง เอวของเธอก็รวบขึ้นและร่างกายของเธอก็แนบกับสือมูเฉินโดยไม่รู้ตัว

“คุณมัวคิดอะไรอยู่” เสียงกระซิบเหมือนมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ในนั้น

“ฉันคิดว่าคุณดูหล่อมาก…” หลานเสี่ยวถางพูดจบ แก้มของเขาร้อนเล็กน้อย แต่เขาเสริมว่า “จริงๆ ไม่ว่ามุมไหน! เมื่อเทียบกับดาราในทีวีก็ดูดีไม่น้อย ….”

เขาก้มศีรษะลงแนบกับหน้าผากของเธอ “ ดังนั้น ?”

“ดังนั้น เมื่อฉันยืนอยู่ข้างคุณ ฉันรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ …….ผมของหลานเสี่ยวถางยาวถึงบ่า ซึ่งเป็นความยาวที่น่าอายที่สุด ตอนที่เธอเรียนอยู่ในวิทยาลัย เธอก็ชอบผมยาวเหมือนกัน แต่ตั้งแต่แต่งงานกับสือเพ่ยหลิน เธอไม่เคยไว้ผมยาวอีกเลย

“ ได้สามีที่หล่อ ดังนั้นควรจะภูมิใจ” สือมูเฉินกล่าว “ อีกอย่าง คุณก็ไม่ได้น่าเกลียด”

แค่ไม่น่าเกลียดเหรอ?

ในใจของหลานเสี่ยวถางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“ ถ้าแต่งดีๆ ก็จะออกมาสวยมาก ” สือมูเฉินกล่าวเสริม

เขาเดินไปข้างหน้าสองก้าวแล้ววางหลานเสี่ยวถางไว้ข้างผนัง “ก่อนหน้านี้คุณโดนแดดมากเกินไป พรุ่งนี้ เอาบัตรเครดิตที่ผมให้ไป ไปที่ร้านเสริมสวยชั้นล่างเพื่อดูแลตัวเองหน่อย ตอนนี้คุณยังสาว และคุณอายุน้อยกว่าผม 5 ปี”

ใครบ้างไม่ชอบสวย ? หลานเสี่ยวถางพยักหน้าและยกมุมปากของเขา “ตกลง”

“ งั้นตอนนี้ ควรทำสิ่งที่ควรทำ ” สือมูเฉินกล่าว ก้มหน้าลงและจูบที่ริมฝีปากของหลานเสี่ยวถาง

ปรากฏว่านี่คือสิ่งที่เขาบอกว่า ทำสิ่งที่ควรทำ?

หลังของหลานเสี่ยวถางถูกกดลงบนผนัง และร่างกายของเธอก็ถูกล้อมรอบด้วยสือมูเฉิน ไม่มีทางที่จะหลบหนีได้ เธอรู้สึกเพียงแค่ว่าคางของเธอถูกยกขึ้นและเขาก็พุ่งเข้าหาเธอ

เขาบุกรุกอาณาเขตของเธอ เขาไล่ตาม เธอซ่อนตัว และเขาใช้โอกาสนี้ดึงออกซิเจนจากเธอ

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแข่งขันกับเขา แต่เขากลับจับเธอได้แน่นยิ่งขึ้น

หลานเสี่ยวถางรู้สึกผ่านชุดนอนที่บางเฉียบของเธอ หัวใจเต้นแรงของสือมูเฉินดูเหมือนจะกระทบกับหัวใจของเธอ ทำให้การเต้นของหัวใจเธอสะท้อนกับเขาอย่างแรง และไม่สามารถแยกออกได้ว่าเป็นเสียงหัวใจเต้นของใคร

ระหว่างหูและขมับ หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่าชายกระโปรงชุดนอนของเขาถูกยกขึ้น จากนั้นมือคู่ใหญ่ก็ลูบขึ้นมา

เขาจับไปที่ความนุ่มของเธอและนวดซ้ำๆ จนในที่สุดร่างกายของเธอก็อ่อนลงและร่วงอยู่บนร่างกายของเขา

การหายใจของเธอยุ่งเหยิงมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะขาดออกซิเจนในหัว แต่ใจของเธอดูเหมือนจะปลอดโปร่ง

เขาปล่อยเธอเล็กน้อย ยกมือขึ้น และถอดชุดนอนของเธอออก เขาก็รีบถอดเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองออก

“อ่า—” หลานเสี่ยวถางถูกสือมูเฉินดันชิดเข้าไปที่กำแพง หลังของเธอแนบกับกำแพงที่เย็นเฉียบ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

เขายิ้มอย่างมีความสุข ก้าวไปข้างหน้าด้วยขายาวของเขา และบีบไปที่ช่องว่างระหว่างจุดสองจุดตรงขาของเธอแล้วกอดเธอ

เมื่อร่างกายของเขาว่างเปล่า หลานเสี่ยวถางใช้ขาเหนี่ยวไปที่เอวของสือมูเฉินโดยสัญชาตญาณและวางมือไว้ที่รอบคอของเขา

” เสี่ยวถาง ผมจะเข้าไปแล้วนะ ” สือมูเฉินกล่าวพร้อมมือจับบางอย่างและผลักมันเข้าไปในร่างกายของเธอ

“อืม–” ร่างกายของหลานเสี่ยวถางเต็มไปด้วยเหงื่ออย่างมีความสุข

“เก่งมาก ผ่อนคลาย บีบผมได้เต็มที่เลย ” สือมูเฉินมองลงมาที่หลานเสี่ยวถางด้วยรอยยิ้ม

เธอรู้สึกกังวลมากจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร แต่เธอก็พบว่าครั้งนี้ไม่เจ็บจริงๆ

เมื่อเห็นว่าเธอกังวลมาก สือมูเฉินก็ก้มศีรษะลงจูบเธอ เขาโอบแขนเธอไว้ และผลักเธอชิดกับกำแพง ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าออกอย่างช้าๆ

หลังจากความตึงเครียดหายไป ความรู้สึกแปลกใหม่ก็เข้ามาสัมผัสแทน ทันทีที่หลานเสี่ยวถางลืมตา เขาก็เห็นร่างสองร่างที่ทับซ้อนกันในกระจก ทั้งสองชนเข้าชนออกกันอย่างต่อเนื่อง การกระทำแบบนี้ทำให้หัวใจเต้นและรู้สึกเขินอาย

“เสี่ยวถาง สบายไหม?” สืมูเฉินถามอย่างหายใจไม่ออก

หลานเสี่ยวถางหลับตาลงอย่างรวดเร็ว กัดริมฝีปากและไม่พูดอะไร

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาโอบแขนของเธอไว้รอบตัวเธอ หันหลังและวางเธอลงบนอ่างล้างหน้า จากนั้นก็เข้าจู่โจมเธอแรงขึ้นอีกครั้ง

“อา–” เธอเพิ่งรู้สึกว่าหายใจไม่ออกมาจากส่วนลึกของร่างกายของเธอ หลานเสี่ยวถางอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา

“ดูเหมือนว่าเธอจะชอบที่นั่นหรือ?” สือมูฉินกล่าว ค้นหาตำแหน่งอย่างต่อเนื่องและไปที่เดิม

หลานเสี่ยวถางไม่อยากส่งเสียงในตอนแรก แต่ปรากฏว่าเธอควบคุมไม่ได้ เธออายที่จะร้องออกมา แต่ไม่สามารถหยุดมันได้

“เสี่ยวถาง มองไปข้างหลังสิ” สือมูเฉินพูดขึ้นทันที

“ฉันไม่ดู” หลานเสี่ยวถางเพิ่งจะคิดได้ มันต้องมีภาพเปื้อนเลือด

“ลองดูหน่อย ผมจะได้รีบ” สือมูเฉินพูดด้วยความเย้ายวน

หลานเสี่ยวถางฟังดังนั้นเธอจึงหันศีรษะมาและลืมตา

เนื่องจากเธออยู่บนอ่างล้างหน้าโดยมีกระจกเงาอยู่ด้านหลัง ร่างกายของพวกเขาที่อยู่ฝั่งเดียวกัน จึงทำให้เห็นภาพอย่างชัดเจน

เธอรู้สึกว่าหัวของเธอกระแทกและหันหัวกลับอย่างรวดเร็ว ตรงหน้า สือมูเฉินยังคงมองเธอด้วยรอยยิ้ม

หลานเสี่ยวถางอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างรำคาญใจ ” ถ้าอย่างนั้นคุณก็เร่งสิ !”

ดวงตาของสือมูเฉินมืดลง และเสียงของเขาก็แหบแห้ง: “โอเค ผมเร่ง”

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นาน หลานเสี่ยวถางก็รู้สึกว่าตัวเองถูกหลอก

ที่เขาบอกว่าเร่ง คือเร่งจังหวะ แต่ไม่ใช่เร่ง………….

ระหว่างที่ร่างกายของสือมูเฉินเคลื่อนไหว ความคิดของหลานเสี่ยวถางก็ค่อย ๆ คลายออก ในที่สุดเธอลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปหมด เธอรู้สึกเพียงแค่ว่าเธอถูกเขาจับและบินไปในก้อนเมฆ

แต่ดูเหมือนว่าบนก้อนเมฆจะมีกระแสน้ำ เมื่อคลื่นมาเธอรู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำทุกขณะ แต่เธอก็ฟื้นคืนชีพอีกครั้งในวินาทีถัดมา

ในที่สุด เมื่อมันจบลง หลานเสี่ยวถางก็อ่อนแรงในอ้อมแขนของสือมูเฉิน แก้มของเขาแดงก่ำ และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยหมอกแห่งอารมณ์

“เสี่ยวถาง ผมคิดว่าสภาพตอนนี้คุณดูสวยที่สุด” สือมูเฉินพูดพร้อมอุ้มเธอไปอาบน้ำ

โดยปกติเธอจะกระโดดออกมาและบอกว่าเธอจะอาบเอง แต่วันนี้เธออาจจะเหนื่อยจริงๆ หลานเสี่ยวถางให้ สือมูเฉินอาบน้ำให้จนสะอาดแล้ว ก็พาเธอกลับไปที่ห้องนอน

“เสี่ยวถาง คุณชอบความรู้สึกตอนนี้ไหม” สือมูเฉินกระซิบข้างหูของเธอที่นอนอยู่บนเตียง

“ฉัน–” เรื่องแบบนี้ฉันอายที่จะพูด

สือมูเฉินพูดอย่างดุเดือด “ถ้าไม่บอก แสดงว่าผมทำได้ไม่ถึงที่สุด งั้นผมควรจะทำจนกว่าคุณจะพอใจ ”

หลานเสี่ยวถางตัวสั่นและรีบตอบกลับในทันที “ฉันชอบมัน”

ริมฝีปากของสือมูเฉินม้วนขึ้น “ในเมื่อคุณชอบมัน เราจะทำทุกเช้าและก่อนนอน !”

หลานเสี่ยวถาง: “…”

“พรุ่งนี้ผมจะกลับดึก เพราะฉะนั้นไม่ต้องรอกินข้าวเย็นกับผม ” สือมูเฉินคิดอะไรบางอย่างและพูดว่า “ Times Group จะมีงานเลี้ยงในคืนพรุ่งนี้ คุณอยากให้สามีล้างแค้นให้คุณก่อนไหม ?”

“แก้แค้นแบบไหน?” หลานเสี่ยวถางกล่าว ซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของสือมูเฉิน

น้ำเสียงของสือมูเฉินทำให้รู้สึกงงงวย ” พรุ่งนี้ เฉินจื่อโร่วคงพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อทำให้พี่ชายของผมพอใจถ้าคุณต้องกินข้าวคนเดียว คุณจะรู้สึกน้อยใจไหม? ”

“โอเค!” ดวงตาของหลานเสี่ยวถางเป็นประกาย “มูเฉิน คุณมีแผนที่จะทำยังไง ?”

“ ตอนนี้ ยังบอกไม่ได้ ” สือมูเฉินตอบ “แต่ที่น่าเสียดายคือที่พรุ่งนี้ผมพาคุณไปไม่ได้ เมื่อถึงเวลา ผมจะแนะนำคุณให้คนในครอบครัวได้รู้จักอย่างแน่นอน”

เวลานี้ หลานเสี่ยวถางอดไม่ได้ที่จะตั้งหน้าตั้งตารอ ถ้าสื่อเพ่ยหลินรู้เข้า เขาจะแสดงความรู้สึกอย่างไร ?

เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 9:30 น. หลานเสี่ยวถางเปิดคอมพิวเตอร์ตรงตามเวลาและคลิกการเชื่อมต่อระยะไกลที่สือมูเฉินส่งให้ หลังจากที่อีกฝ่ายยอมรับการเชื่อมต่อ เธอก็เข้าร่วมการฝึกอบรม

ประโยคภาษาอังกฤษปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ” อรุณสวัสดิ์ ผมชื่อแจ็ค ครูสอนการเขียนโปรแกรมคนต่อไปของคุณ”

มือของหลานเสี่ยวถางสั่นเบา ๆ และตื่นเต้นเล็กน้อย “คุณคือ Mr. George Jack?!”

“ผมเอง ผมเป็นเพื่อนของสามีคุณ คุณสามารถรบกวนผมได้ตลอดเวลาหากคุณมีคำถามใดๆ ที่คุณไม่เข้าใจ” Mr. George Jack กล่าว “เรามีเวลาต่างกัน ดังนั้นผมสามารถติดต่อกับคุณได้เฉพาะช่วงเช้าเท่านั้น ”

เวลานี้ หลานเสี่ยวถางไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีกต่อไป Mr. George Jack เคยเป็นไอดอลในสมัยเรียนของเธอมาโดยตลอด เธอทิ้งช่วงไปเป็นระยะเวลาสองปี และไม่คาดคิดว่าวันหนึ่งจะได้มาคุยกันแบบตัวต่อตัว !

และเขายังเป็นที่ปรึกษาส่วนตัวของเธอ !