ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 256 คำพูดของคนเป็นสิ่งที่น่ากลัว
สิบนาทีต่อมา ทั้งสองไปที่ร้านอาหารยูนนานในห้างตรงข้ามบริษัท
เฉียวโยวโยวกล่าวว่า: “คุณ Luis คุณกินเผ็ดได้ไหม? อาหารจานนี้เผ็ดนิดหน่อย ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหรือเปล่า?”
“ไม่เป็นไร ผมชอบกินเผ็ดมาตั้งแต่เด็ก ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” คุณ Luisไม่เข้าใจภาษาอังกฤษบางคำ จึงสั่งอาหารตามในใบเมนู
ร้านอาหารนี้เสิร์ฟอาหารไวมาก พวกเขาคุยกันระหว่างรับประทานอาหาร เฉียวโยวโยวกล่าว:”ฉันไม่คิดเลย ว่าคุณจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเรา ก่อนหน้านี้ฉันคงไม่เคยทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใช่ไหม?”
คุณ Luisยักไหล่: “ไม่เป็นไร คำแนะนำที่ผมบอกคุณแต่คุณไม่ยอมรับ มันก็ไม่เป็นอะไร”
และเขาก็ถามขึ้นว่า: “คุณคืนดีกับแฟนของคุณแล้วเหรอ?”
เฉียวโยวโยวรู้ว่าเขากำลังพูดถึงฟู้เจียนปอแต่เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คุณ Luis คิดมากเกินไป เธอพยักหน้าและยิ้ม: “อืม คืนดีแล้ว”
“ความรู้สึกของผู้หญิงช่างแปรปรวนจริงๆ” คุณ Luis เหยียดมือและถอนหายใจ: “ตอนที่เห็นคุณในสภาพแบบนั้น คิดว่าคุณคงไม่ยุ่งกับเรื่องแบบนี้อีกไปจนตาย”
เฉียวโยวโยวยิ้มอย่างช่วยไม่ได้: “สุดท้ายกลืนน้ำตายตัวเอง… ”
โชคดีที่คุณ Luisไม่ได้พูดถึงปัญหาความสัมพันธ์อีก ทั้งสองคุยกันเรื่องงาน สักพักก็พบว่ามีความคิดเห็นคล้ายกันหลายอย่าง เลยเข้ากันได้มากขึ้น
คุณ Luisไม่มีท่าทางเสแสร้งใดๆ และเฉียวโยวโยวก็ไม่ถือสามากนัก ท้ายที่สุด คุณ Luisหยิบโทรศัพท์ออกมา และโชว์รูปที่เขาเดินทางรอบโลกให้เฉียวโยวโยวดู
ระยะห่างใกล้ชิดขึ้น คุณ Luisเห็นว่ามีพริกติดอยู่ที่ผมของเฉียวโยวโยว ดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือออกไปหยิบมันออก
เฉียวโยวโยวเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์ เห็นว่าเป็นเมล็ดพริก และไม่พูดอะไร จากนั้นก็ดูรูปถ่ายของคุณ Luisบนโทรศัพท์ต่อไป
แต่เธอเพิ่งดูไปสองรูป ก็รู้สึกว่าบรรยากาศดูผิดปกติ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและถามว่า: “คุณ Luis มีอะไรหรือเปล่า?”
วันนี้ฟู่สีเกอมากินข้าวกับเพื่อน เขาไม่ได้ชอบกินอาหารยูนนานมากนัก แต่เพื่อนที่มากับเขามาจากยูนนาน เขาบอกว่าคิดถึงอาหารบ้านเกิด ดังนั้นจึงพากันมาที่นี่
ขณะที่เขาเดินเข้ามา เขาก็เห็นคนที่คุ้นเคย
ไม่น่าแปลกที่เฉียวโยวโยวอยู่ที่นี่ เพราะเมื่อวานตอนที่เขาไปที่บ้านของมูเฉิน เขาได้ยินมาว่าเฉียวโยวโยวได้งานใหม่ และดูเหมือนที่ทำงานจะอยู่ในบริเวณแถวนี้
เพียงแต่ว่า ฝรั่งตรงข้ามเธอ…
ฟู่สีเกอหรี่ตา ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย?
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด เขาก็เห็นเฉียวโยวโยวกำลังดูโทรศัพท์ของชายผู้นั้น ดูเหมือนทั้งสองจะสนิทสนมกันอย่างดี พูดคุยและหัวเราะกัน
อันที่จริง มันก็ไม่ได้มีอะไร
แต่เมื่อเขาจำได้ว่าคุณ Luisเป็นใคร เขาเห็นคุณ Luis ยกมือขึ้นและลูบผมของเฉียวโยวโยว
เธอไม่ได้หลบ แต่เงยหน้าขึ้นและยิ้มให้คุณ Luis
อุณหภูมิภายใต้ดวงตาของฟู่สีเกอเย็นลงอย่างกะทันหัน
เขาเดินไปที่โต๊ะของทั้งสอง คุณ Luis เงยหน้าขึ้นและเห็นเขา ขณะนั้นเฉียวโยวโยวยังคงมองโทรศัพท์ของคุณ Luis อย่างตั้งใจ
มือของฟู่สีเกอที่ล้วงในกระเป๋ากางเกงกำแน่นขึ้นเล็กน้อย และดวงตาของเขาเหลือบมองจากเฉียวโยวโยว ไปที่ คุณ Luis
เห็นได้ชัดว่าคุณ Luis รู้จักเขาเช่นกัน เขากำลังจะทักทาย เฉียวโยวโยวตระหนักว่าเหมือนมีอะไรผิดปกติ เธอจึงเงยหน้าขึ้น
ทันใดนั้น ทั้งสามคนก็สบตากัน
ฟู่สีเกอเอามือออกมาก่อน และยื่นมือให้คุณ Luis
ในทำนองเดียวกัน คุณ Luis ก็ลุกขึ้น จับมือฟู่สีเกอ จากนั้นอ้าแขนและกอดกันแบบคนอังกฤษ
ทั้งสองแยกจากกันอย่างรวดเร็ว และคุณ Luis ก็ประหลาดใจมาก: “คุณฟู่ ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่”
ฟู่สีเกอหัวเราะพร้อมตอบว่า: “ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่เจอกันที่สวิตเซอร์แลนด์ ก็เจอกันในร้านอาหารแห่งหนึ่ง”
คุณ Luis พยักหน้า: “อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นเจอกันแค่แปปเดียว จากนั้น ก็ไม่เจอคุณอีกเลยเป็นเวลาหลายปีแล้ว”
ฟู่สีเกอยกริมฝีปากขึ้น: “ทำไมคุณถึงอยู่ที่หนิงเฉิง?”
“ผมมาสืบทอดธุรกิจของครอบครัว ผมมาที่นี่เพื่อประเมินตลาดของประเทศจีน:” คุณ Luis พูดพร้อมชี้ไปที่เฉียวโยวโยว: “ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นพนักงานบริษัทผม”
เฉียวโยวโยวหันไปมองฟู่สีเกอ รู้สึกเขินอายเล็กน้อย
เขาคงไม่คิดว่า เธอเพิ่งรู้จักคุณ Luis เธอก็จ้องจะจับเขาหรอกมั้ง?
ฟู่สีเกอยื่นมือออกมา: “ยินดีที่ได้พบคุณ!”
เฉียวโยวโยวจับมือเขาไว้ หลังจากที่ทั้งสองได้ทำการทักทายตามมารยาท ฟู่ซีเกอก็พูดกับคุณ Luis ว่า: “ผมกับเพื่อนมีธุระต้องคุยกัน ถ้ามีโอกาสเรานัดเจอกันใหม่นะ!”
“ไม่มีปัญหา!” คุณ Luisมองดูฟู่สีเกอและเพื่อนเดินกลับไปที่โต๊ะของพวกเขา
เฉียวโยวโยวถามว่า: “พวกคุณทำงานด้วยกันแล้วรู้จักกันเหรอ?”
คุณ Luisส่ายหัว: “รู้จักกันเพราะท่องเที่ยว พวกเราเคยไปปีนเขาที่ภูเขาหิมะของสวิตเซอร์แลนด์ด้วยกัน”
ทั้งสองคุยกันอยู่พักหนึ่ง เพราะเฉียวโยวโยวต้องกลับไปทำงานก่อนเวลาบ่ายโมง ดังนั้นจึงไม่ได้อยู่ต่อ และออกไปพร้อมคุณ Luis
ในตอนบ่าย คุณ Luis และรองประธานออกไปพบกับหุ้นส่วน เฉียวโยวโยวอ่านเอกสารการฝึกงานอยู่ในบริษัท
เธอกินอาหารรสเผ็ดตอนเที่ยง ทำให้เธอดื่มน้ำเยอะ และเข้าห้องน้ำบ่อยมาก
ขณะที่เธอกำลังจะออกจากห้องน้ำ อยู่ในห้องน้ำได้ยินคนกำลังพูดอยู่ข้างนอก
“โยวโยวคนที่เข้ามาใหม่ดูท่าจะไม่เบา นี่เพิ่งวันแรก ก็คิดจะจับคุณ Luis ซะแล้ว!”
“ช่วยไม่ได้ ก็เธอเกิดมาสวย แถมคุณ Luis ยังเป็นคุณชาย ประเทศนั้นคงไม่มีแฟนสาวสวยๆล่ะมั้ง? แค่มาที่นี่ไม่กี่วัน มีของฟรีถึงตรงหน้า ก็ต้องคว้าไว้เล่นๆ!”
“จริง คาดว่าคืนนี้คงจะทำความรู้จักถึงเตียง! นี่เป็นทักษะชนิดหนึ่ง เราทำไม่ได้หรอก!”
เฉียวโยวโยวฟังอยู่ครู่หนึ่งและอยากจะออกไปอธิบาย แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าเธอออกไปแบบนี้ ไม่เพียงแต่จะอธิบายไม่รู้เรื่อง แถมยังจะทำให้เรื่องเลวร้ายไปกว่านี้
ใจของเธอเต้นแรง และคิดว่าเธอไม่ควรปล่อยไว้แบบนี้ เธอจึงเปิดประตูเล็กน้อย และแอบดูว่าใครกันแน่ที่ใส่ร้ายเธอ!
แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าของผู้หญิงสองคนอย่างชัดเจน สีหน้าของเธอก็แย่ลง ตอนเที่ยงสองคนนี้ยังแสดงความเป็นมิตรกับเธออยู่เลย แต่ลับหลังกลับพูดให้เธอเสียหายเช่นนี้?!
เมื่อทั้งสองจากไป เฉียวโยวโยวก็เอาน้ำตบหน้าของเธอเบาๆ เพราะว่าเธอเป็นพนักงานใหม่ ไม่ควรใช้อารมณ์ฉุนเฉียว หลังจากสงบสติอารมณ์ เธอก็เดินออกจากห้องน้ำ
ทันทีที่เธอกลับมาที่ห้องทำงาน ผู้จัดการหัวหน้าของเฉียวโยวโยวเรียกเธอ: “โยวโยว มีโอกาสฝึกงานที่ดี…”
เฉียวโยวโยวพยักหน้า: “ผู้จัดการ พูดมาเถอะค่ะ”
ผู้จัดการเจิ้ง: “คือว่า วันนี้มีงานเลี้ยงอาหารค่ำกับลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเรา เดิมทีจะให้เสี่ยวลี่แผนกประชาสัมพันธ์ไป แต่จู่ๆเธอก็รู้สึกไม่สบายและได้ขอกลับบ้านก่อน ดังนั้น คืนนี้คุณไปแทนเสี่ยวลี่!”
เมื่อเฉียวโยวโยวได้ยินว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกรงเล็กน้อย: “ผู้จัดการเจิ้ง ฉันเพิ่งมาบริษัทวันแรก และยังไม่คุ้นเคยกับผลิตภัณฑ์มาก ถ้าฉันพูดอะไรผิด…”
ผู้จัดการเจิ้งส่ายหัว: “ไม่เป็นไร แค่ทานข้าวและพูดคุยกัน ในช่วงเวลาตอนเย็น เขามักจะไม่คุยเรื่องงานกันหรอก คุณไปที่นั่น แค่ปากหวานหน่อยก็พอ! อีกอย่าง ผู้อำนวยการโต่งจะไปด้วย เขาจะดูแลคุณเอง”
เมื่อเฉียวโยวโยวได้ยินเช่นนี้ เธอก็ตอบตกลงทันที
คืนนั้น เฉียวโยวโยวและผู้อำนวยการโต่งมาถึงก่อนเวลานัดหมาย
ทั้งสองสั่งอาหารล่วงหน้า ไม่นาน ลูกค้าก็มาถึง
อันที่จริง การพบกันร่วมรับประทานอาหารคืนนี้ควรจะเป็นผู้บริหารระดับสูง แต่ว่าคุณ Luis และผู้บริหารคนอื่นไปคุยงานที่อื่น ดังนั้น แผนกการตลาดผู้อำนวยการโต่งและเฉียวโยวโยวจึงต้องมาทักทายแทน
อีกฝ่ายหนึ่งมาในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อ อายุประมาณ 30 ปี หัวล้านเล็กน้อย ทันทีที่เขานั่งลง สายตาก็จ้องมองไปที่เฉียวโยวโยว และรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ลึกซึ้งขึ้นในทันใด: “คุณเฉียวมาใหม่ใช่ไหม? ไม่คุ้นเลย”
เฉียวโยวโยวพยักหน้า: “ใช่ค่ะ ผู้อำนวยการจาง สวัสดี ฉันคือเฉียวโยวโยวผู้วางแผนการตลาด ฝากตัวด้วยนะคะ”
ผู้อำนวยการจางพูดกับผู้ช่วยข้างๆ: “เสี่ยวเฉิน ไปคุยกับผู้อำนวยการโต่ง เกี่ยวกับแผนการจัดซื้อ”
จากนั้น ผู้ช่วยของเขาจึงลุกขึ้น และที่นั่งข้างๆ ของเขาก็ว่าง
ผู้อำนวยการจางตบที่นั่งข้างๆ และพูดกับเฉียวโยวโยว: “คุณเฉียว มานั่งนี่สิ!”
ผู้อำนวยการโต่งได้ยินและพูดกับเฉียวโยวโยว: “โยวโยว ไปทักทายผู้อำนวยการจางสิ”
แม้ว่าเฉียวโยวโยวจะเขินอายเล็กน้อย แต่เธอรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่สามารถทำอะไรได้ในระหว่างมื้ออาหาร ดังนั้นเธอจึงดื่มกับผู้อำนวยการจาง: “ผู้อำนวยการจาง ดื่มสักแก้วเถอะค่ะ!”
“คุณเฉียวดูแล้วยังเด็กมาก แต่น่าจะดื่มได้ใช่ไหม?” ผู้อำนวยการจางพูด พร้อมกับหยิบขวดแล้วเทเหล้าให้เฉียวโยวโยวด้วยตัวเอง: “คุณเฉียว ดื่มคนเดียวจะไปมีความหมายอะไร มาดื่มด้วยกัน!”
เฉียวโยวโยวทำอะไรไม่ถูก แต่ยังคงหยิบแก้วเหล้าและพูดว่า: “โอเค แต่ฉันดื่มไม่เก่ง ต้องขออภัยผู้อำนวยการจางด้วย!”
สิ่งที่เฉียวโยวโยวไม่คาดคิดก็คือผู้กำกับจางที่อยู่ข้างๆเธอสามารถหาข้ออ้างต่างๆได้เพื่อบังคับให้เธอดื่ม และผู้อำนวยการโต่งก็เมินเฉยต่อสิ่งนั้น แถมบางครั้งยังเกลี้ยกล่อมให้เธอดื่ม
เฉียวโยวโยวดื่มเหล้าไม่เก่ง หลังจากดื่มไปมากขนาดนี้ เธอเริ่มรับไม่ไหว
เธอรีบไปหาผู้อำนวยการจางและกล่าวว่า: “ผู้อำนวยการจาง ฉันไม่ไหวแล้ว ขอตัวไปห้องน้ำก่อน”
ผู้อำนวยการจางเบิกตากว้าง: “คุณเฉียวเป็นอะไรหรือเปล่า? ผมพาคุณไป…”
พูดจบ ไม่สนว่าเฉียวโยวโยวจะปฏิเสธหรือไม่ ลุกขึ้นยืนและใช้โอกาสนี้จับเอวของเฉียวโยวโยว
เฉียวโยวโยวกระวนกระวายอยู่ครู่หนึ่ง เธอต้องการหลีกเลี่ยง แต่ในหัวของเธอเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย และเพียงแค่ก้าวถอยหลังเธอก็เกือบล้มลง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผู้อำนวยการจางก็ยื่นมือออกมาและจับไหล่ของเฉียวโยวโยว: “คุณเฉียว ระวังหน่อย”
เฉียวโยวโยวรู้สึกขยะแขยงมาก เธอพยายามเอาร่างกายเธอออกห่าง และพยายามที่จะออกจากผู้อำนวยการจางให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เดินไปถึงทางเดิน ใบหน้าของผู้อำนวยการจางก็เปลี่ยนไป: “คุณเฉียว ผู้อำนวยการโต่งของคุณก็ยินยอมแล้ว คุณยังแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ทำไม? ผมเปิดห้องvipไว้ชั้นบน ไปนอนกับผม หลังจากเสร็จแล้ว คุณอยากขึ้นเงินเดือนที่บริษัทของคุณก็ไม่มีปัญหา!”
เฉียวโยวโยวรู้สึกคลื่นไส้อยู่พักหนึ่ง เมื่อเห็นผู้อำนวยการจางสัมผัสเธอ เธอจึงผลักเขา แต่เนื่องจากผลของแอลกอฮอล์ เธอจึงไม่สามารถยืนหยัดและเดินเซหลายก้าว
ผู้อำนวยการถูกเฉียวโยวโยวผลัก เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาถึงทันที เขาก้าวไปและยกมือขึ้น กำลังจะตบหน้าเฉียวโยวโยว
เฉียวโยวโยวยืนนิ่ง เมื่อเธอเห็นผู้อำนวยการจางยกมือขึ้น เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ จึงหลับตาลงตามสัญชาตญาณ
แต่ว่าเธอไม่ได้รับความเจ็บปวด แต่กลับได้ยินเสียงโมโห: “ไปให้พ้น!”
