ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 332 ขนาดก็เหมาะกับของมีค่าของผมด้วยเช่นกัน
“ใครโทรมาคะ？” เฉียวโยวโยวถาม
“เป็นเหมียวเหมี่ยว” ฟู่สีเกอตอบกลับ：“เจ้าโยวเด็กโง่ เดี๋ยวเราหาเวลาไปที่เมืองหนิงเฉิงกันหน่อยเถอะ!”
“เกิดอะไรขึ้นกับชิงชิงหรือเปล่าคะ？” เฉียวโยวโยวถาม
“ใช่” ฟู่สีเกอพยักหน้า: “เหมียวเหมี่ยวบอกว่าเธออารมณ์ไม่ดี เราลองไปเกลี้ยกล่อมเธอดูกันเถอะ”
“อือ” เฉียวโยวโยวพยักหน้า
ฟู่สีเกอมองเธอหรี่ตาลง ดังนั้นเขาจึงแตะที่แก้มของเธอเบาๆ: “คุณโกรธเหรอ？”
“ไม่” เฉียวโยวโยวลืมตาขึ้นแล้วพูด แม้เธอจะรู้ว่าฟู่สีเกอไม่ได้คิดอะไร แต่การที่จะบอกว่าเธอไม่สนใจเลยดูเหมือนจะเป็นเรื่องโกหก
“อันที่จริง จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่าหันจื่ออี้และชิงชิง เหมาะสมกันมาก” ฟู่สีเกอพูด： “หลังจากที่เราไปถึงที่นั่นแล้ว เราจะพยายามจับคู่ให้พวกเขา!”
เฉียวโยวโยวหันศีรษะด้วยความประหลาดใจ: “คุณวางแผนที่จะทำอย่างนั้นหรือ?”
ฟู่สีเกอพยักหน้า: “ไม่อย่างงั้น? นอกจากนี้หันจื่ออี้ถือได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือชิงชิงด้วย และด้วยเหตุนี้ชิงชิงก็จะรู้สึกระแวดระวังน้อยลง ”
“ก็จริงสินะ!” เฉียวโยวโยวพยักหน้า: “รุ่นพี่หันเป็นคนดีมาก ถ้าหากสามารถคบกับชิงชิงแล้วล่ะก็ จะเป็นเรื่องที่ดีมากอย่างแน่นอน!”
“ดังนั้น ตอนนี้คุณสบายใจแล้วใช่ไหม？” ในขณะฟู่สีเกอพูดอยู่นั้นเขาก็จับเอวของเฉียวโยวโยว
“เมื่อกี้ฉันแสดงออกมาชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” เฉียวโยวโยวทำหน้ามุ่ย
“หรือไม่จริง หน้าตาแสดงออกมาชัดเจนขนาดนั้น !” ฟู่สีเกอมองที่ริมฝีปากของเฉียวโยวโยว เพียงรู้สึกว่าคอของเขาแห้งผากเขาเลยก้มศีรษะลงลงจูบริมฝีปากนุ่มทันที
ด้านล่างของสระน้ำพุร้อนค่อนข้างลื่น เฉียวโยวโยวทรงตัวไม่อยู่ก็เกิดลื่นล้มลงไป กำลังจะลื่นล้มลงไปอยู่นั้นฟู่สีเกอตาไว้รีบกอดเธอไว้แน่นอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น ร่างกายของเธอกระแทกเข้ากับอกของเขา เธอรู้สึกจุกเล็กน้อย แต่เขากลับรู้สึกนุ่มเป็นพิเศษ ทันใดนั้น ร่างกายของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
“เสื่อฤดูร้อน นี่เราอยู่ข้างนอกนะ……” เฉียวโยวโยวรู้สึกว่าคอของตัวเองเหมือนมีอะไรดูดพลังงานของเธออยู่ จนทำให้เธอหน้าแดงระเรื่อและใจเต้นแรงถี่ขึ้นเรื่อยๆ
“หนาวไหม?” ฟู่สีเกอหรี่ตาพร้อมถามเธอ ริมฝีปากของเขากวาดไปทั่วเรือนร่างเธอ ทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบ
“ไม่ใช่แน่นอน—” กอดจูบกันในบ่อน้ำพุร้อนทำให้หายใจไม่ออก มันจะหนาวได้ยังไงกัน?
“ถ้าเช่นนั้นเราก็อยู่ข้างบน—” ในขณะที่ฟู่สีเกอพูดอยู่นั้น ก็อุ้มเฉียวโยวโยววางไว้บนขอบสระน้ำพุร้อนแล้วโน้มลงไปจูบอีกครั้ง
เธอถูกเขาจับอยู่ระหว่างพื้นดินกับหน้าอกของเขา เพียงรู้สึกว่าไอน้ำในสระข้าง ๆ เธอทำให้สมองของเธอเบลอเล็กน้อย
เมื่อฟู่สีเกอกำลังจะออกมาจากสระ เฉียวโยวโยวมองเห็นจุดโป่งอยู่ต่อหน้าต่อตาเธอ เธอแลบลิ้นและเสียปากโดยสัญชาตญาณและรู้สึกอยากเลียมัน
ความแข็งแกร่งที่ฟู่สีเกอมีค่อย ๆหมดเรี่ยวแรงลง ลูกระเดือกขยับ สีหน้าเข้มขึ้นทันที และเสียงของเขาก็แหบพร่า: “เจ้าโยวเด็กโง่ นี่คุณเป็นคนจุดไฟนี้เองนะ!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เฉียวโยวโยวก็ได้สติกลับมาทันที
โอ้พระเจ้า เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไป? !
เมื่อเธอผ่านหน้าอกของฟู่สีเกอนั้น เธอเลียตุ่มที่แข็งเป็นไตเล็ก ๆ ที่หน้าอกของเขา!
เธอปิดหน้าของเธอ: “ได้รับบาดเจ็บโดยบังเอิญ โดยบังเอิญจริง ๆนะ!”
“ไม่ว่าอาการบาดเจ็บจะเป็นอย่างไร เวลานี้เป็นเวลาที่ต้องรักษาบาดแผลของผมแล้วล่ะ!” ในขณะที่ฟู่สีเกอพูดอยู่นั้น เขาบดริมฝีปากเธออย่างดูดดื่ม
เดิมทีเฉียวโยวโยวซึ่งถูกไอน้ำพุร้อนจนทำให้รู้สึกอ่อนแรงอยู่แล้ว ตอนนี้เรี่ยวแรงหมดอย่างสมบูรณ์
เธอถูกเขาเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่า แล้วดูเขาเปลื้องผ้าของตัวเองจนเปลือย จากนั้นขยับเข้าไปใกล้เธอ……
“เสื่อฤดูร้อน –” เฉียวโยวโยวนอนอยู่บนขอบสระน้ำพุร้อน ขณะที่ฟู่สีเกอยังคงนอนอยู่ในสระ แต่ความสูงของผนังสระสูงพอ ๆ กับต้นขาของเขา
เขาโอบเอวเธอไว้ น้ำเสียงของเขาแหบและเบา: “คุณเรียกผมเพราะคุณต้องการมากใช่ไหม？”
เฉียวโยวโยวกัดริมฝีปากของเธอ: “ไม่!”
“ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ?” ในขณะที่ฟู่สีเกอพูดอยู่นั้น แยกขาของเธอออก ถูระหว่างขาของเธอ แต่ไม่ได้ดันมันเข้าไปสักที
เขาโน้มตัวไปจูบเธอขณะถูเรือนร่างของเธอ: “เจ้าโยวเด็กโง่ คุณต้องการไหม？”
“ฉันไม่ต้องการ!” เฉียวโยวโยวรู้สึกว่านี่ก็เป็นสนามรบด้วย และเธอไม่สามารถยอมแพ้ก่อนได้
“หือ?” แม้ว่ามือของฟู่สีเกอจะไม่หนาด้าน แต่ก็เทียบไม่ได้กับความละเอียดอ่อนนุ่มร่างกายของเฉียวโยวโยว ดังนั้นเมื่อฝ่ามือของเขาโอบรอบร่างของเธอและเมื่อมือของเขาลูบไล้อยู่นั้นมันก็รู้สึกหยาบเล็กน้อย
เฉียวโยวโยวรู้สึกเพียงว่ากระแสไฟฟ้าไหลเวียนอยู่บนร่างกายของเธอตลอดเวลา แต่ส่วนที่บอบบางที่สุดของร่างกายของเธอถูกความร้อนแผดเผาของเขาลูบไล้ อาการคันแบบนั้นถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องในส่วนลึกของร่างกายของเธอ ทำให้เธอเหมือนหมดเรี่ยวแรงต้านทาน
เธออยากพูดออกมาว่า อยากได้
เธอกัดริมฝีปากแน่นยืนหยัดที่จะไม่พูดออกมา
มือของฟู่สีเกอลูบที่หน้าอกของเธอเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลากมือผ่านของลับของเธอ
“คุณ—” เธอกรีดร้องและเห็นว่าฟู่สีเกอได้ยกมือขึ้น จากนั้นของเหลวบนปลายนิ้วของเขาทำให้เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
“เจ้าโยวเด็กโง่ ร่างกายของคุณทรยศคุณแล้วนะ!” ฟู่สีเกอกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“เสื่อฤดูร้อนเหม็น!” เฉียวโยวโยวถูกเขาดูออก ด้วยความโกรธและอับอาย ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อย: “ฉันจะไม่สนใจคุณอีกแล้ว!”
“โอเค โอเค ผมคิดว่าผมต้องการมันมากที่สุด!” ฟู่สีเกอก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นแทบจะอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาจับเอวของเฉียวโยวโยวแน่น แล้วดันมันเข้าไปจนสุด
ความอิ่มเอิบชั่วขณะทำให้เฉียวโยวโยวครางออกมาด้วยความสุข ทันใดนั้นการหายใจของเธอก็สั้น และเธอก็ยินฟู่สีเกอกระซิบอยู่ข้างูของเธอ: “เจ้าโยวเด็กโง่ ความจริงแล้วตอนที่ผมทำกับคุณในครั้งแรกผมก็เสพติดมันแล้ว ……”
ดวงตาของเฉียวโยวโยวเบิกกว้างอย่างรวดเร็ว
ในเวลานั้น เธอจำภาพในวันนั้นได้ไม่ค่อยได้นัก
เพราะตอนนั้นเธอดื่มแอลกอฮอล์ไปเยอะมาก และตอนนั้นเธอยังไม่ได้เลิกกับฟู้เจียนปอ คืนนั้นเธอกับฟู่สีเกอมีเพศสัมพันธ์กันหลังจากที่ดื่มหนัก เธอเองก็อยากจะลืม
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เมื่อเขากล่าวถึง เธอไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆเธอก็จำรายละเอียดทั้งหมดได้ขึ้นมาอีกครั้ง ทันใดนั้นเธอรู้สึกเพียงแค่ว่าทุก ๆอย่างขาวโพลนไปหมด และหน้าของเธอแดงระเรื่อ
“ตั้งแต่วันนั้น ผมก็มักจะฝันหวานร่วมรักกับคุณตลอดเลย” ในขณะที่ฟู่สีเกอพูดอยู่นั้น เอนตัวและกอดเฉียวโยวโยวไว้แน่น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันข้างหูของเธอ: “คุณนี่เป็นปีศาจน้อย!”
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ……
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เฉียวโยวโยวจะมีเวลาคิด เธอรู้สึกว่าด้วยการเคลื่อนไหวของฟู่สีเกอ เดิมอยู่ในสระน้ำก็กระเสนเข้าร่างกายของเฉียวโยวโยวไม่หยุด
น้ำอุ่นในสระกระทบเข้ากับเรือนร่างของเธอตามจังหวะ และในสมองของเธอก็ว่างเปล่า
เหนือหัวเธอเหมือนมีไอร้อนออกมาไม่หยุด
บางครั้ง ก็มีน้ำหยดลงมาจากด้านบนกระทบหลังฟู่สีเกอและร่างกายของเฉียวโยวโยว
“เจ้าโยวเด็กโง่–” ฟู่สีเกอถอนหายใจเฮือกพร้อมกล่าว
“หือ?” น้ำเสียงของเฉียวโยวโยวมีเสน่ห์ยั่วยวนใจเขาเป็นที่สุด
“เมื่อกลับมาจากเมืองไห่หลิน เราแต่งงานกันเถอะ？” ฟู่สีเกอพูดต่อเนื่อง
เฉียวโยวโยวกระพริบตาและได้สติกลับคืนมา
นี่คือวิธีขอแต่งงานของเขาเหรอ?
ไม่มีดอกกุหลาบและเทียน ไม่มีการคุกเข่าข้างหนึ่ง แต่ร่วมรักกันที่ริมสระน้ำพุร้อนเสร็จแล้วจึงขอแต่งงานเนี่ยนะ?
เธอทำเสียงฮึ่มออกมาเพื่อแสดงความไม่พอใจ
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ตอบตกลง ฟู่สีเกอก็กระแทกเฉียวโยวโยวอย่างแรง
ร่างกายของเธอเกือบจะกระเด็น เฉียวโยวโยวก็ต่อยหมัดใส่เขา: “เสื่อฤดูร้อนเหม็น คุณเบาแรงหน่อยสิคะ!”
ฟู่สีเกอหัวเราะ ทันใดนั้นก็แยกร่างออกจากตัวเฉียวโยวโยว จากนั้นก็ลุกขึ้นจากสระ คุกเข่าข้างหนึ่งแล้ว——
เฉียวโยวโยวคิดว่าเขากำลังจะขอแต่งงานอย่างเป็นทางการ แต่คาดไม่ถึงว่า ……
ฟู่สีเกอยกขาของเธอขึ้นอีกครั้ง และดันมันเข้าไปอีกครั้ง
“คุณ—” เฉียวโยวโยวเดิมทีต้องการชกเขา แต่เธอกลับพบว่าร่างกายไม่มีเรี่ยวแรงเลย
“จู่ ๆผมก็นึกถึงท่านี้ขึ้นมาได้!” ฟู่สีเกอพูดอย่างภาคภูมิใจ: “ผมจะตั้งชื่อมันว่าการขอแต่งงานอย่างทางการ makelove! คุณชอบไหม？”
เฉียวโยวโยวรู้สึกเพียงว่ากระแสน้ำในร่างกายของเธอเป็นคลื่น ทั้ง ๆที่กำลังโกรธอยู่ แต่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรเขา แต่กลับอยากให้เขาดันมันเข้าไปลึกที่สุด
เธอหงุดหงิด อดกลั้นไว้จนมีน้ำตาซึมออกมา
เมื่อฟู่สีเกอเห็นสิ่งนี้ ก็ตระหนักว่าตัวเองนั้นอาจจะพูดเล่นมากเกินไปแล้ว และวางขาของเฉียวโยวโยวทันที พลิกตัวเธอกลับมาและกอดเธอจากด้านหลัง
เขาดันเข้าไปลึกที่สุด และกอดร่างของเธอแน่น: “เจ้าโยวเด็กโง่ เลิกโกรธได้แล้ว เมื่อกี้นี้ผมไม่ได้ขอคุณแต่งงาน คุณวางใจเถอะ ก่อนหน้านี้ผมเคยพูดกับคุณแล้ว ในสิ่งที่อาเฉินสามารถให้เสี่ยวถางได้ ขอเพียงผมมี ผมก็จะให้คุณอย่างแน่นอน”
เขากระซิบที่ข้างหูของเธอ: “ไม่ใช่ว่าเมื่อถึงเวลานั้นจะซาบซึ้งจนร้องไห้ขี้มูกโป่งล่ะ!”
เดิมทีเฉียวโยวโยวรู้สึกเจ็บแปลบในใจ แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของฟู่สีเกอแล้ว เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นอย่างมาก
ร่างกายของเธอถูกเขากอดอย่างแน่น และเธอเพียงรู้สึกราวกับว่าเธอได้รับการปกป้องและรู้สึกปลอดภัยอย่างแรงกล้า
เขาหยิกแก้มของเธอและหันใบหน้าของเธอพร้อมจูบเธอเบา ๆ
เธอทนต่อไปไม่ไหว และหันศีรษะเพื่อตอบสนองต่อฟู่สีเกออย่างกระตือรือร้นทันที
ทั้งสองนัวเนียกันอยู่ในสระว่ายน้ำนั้นไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เฉียวโยวโยวรู้สึกได้ถึงความร้อนราวกับลาวาในส่วนลึกของร่างกายของเธอกำลังร้อยโหยหวน
ในที่สุดมันก็จบลง และทั้งสองหายใจหอบและหมดเรี่ยวแรงที่ข้างสระน้ำ
ฟู่สีเกอกอดเฉียวโยวโยวและพูดว่า： “ทำไมรู้สึกว่าร้อนกว่าน้ำพุร้อนเสียอีก?”
เฉียวโยวโยวฟุบอยู่บนหน้าอกของเขา: “คุณคิดว่าคุณพ่อและคุณแม่ของคุณรู้ไหมว่าเรากำลังทำอะไรอยู่？” เธอมองลงไปที่หน้าอกของตัวเองที่มีรอยสตรอเบอรี่ และเธอก็รู้สึกอายไม่น้อย
“ไม่ต้องกังวล พวกเขาอาบน้ำร้อนมาก่อน” ฟู่สีเกอหันใบหน้าของเขาและจูบเธอ: “เพียงแค่ผมมีประสบการณ์มากกว่าเท่านั้นเอง”
“ดูภูมิใจจังนะ?” เฉียวโยวโยวมองค้อนวงโต
“หรือคุณคิดว่ามันยังไม่พอ?” ฟู่สีเกอหรี่ตาลง
“เอาล่ะ เอาล่ะ คุณร้ายกาจที่สุด!” เฉียวโยวโยวรีบพูดอย่างรวดเร็ว
ใครจะไปรู้ว่า ผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนอีก แค่มาแช่บ่อน้ำร้อนก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว เมื่อถึงเวลานั้นเธอคงเดินไม่ไหวแล้วอย่างแน่นอน!
“รู้แล้วก็ดี!” ฟู่สีเกอพูดด้วยน้ำเสียงที่พอใจ
“ว่าแต่ เราจะเดินทางไปที่เมืองไห่หลินเมื่อไหร่？” เฉียวโยวโยวถาม
“วันมะรืนนี้!” ฟู่สีเกอพูดว่า: “คุณขอลางานตลอดเวลา หัวหน้าของคุณจะมีปัญหาหรือเปล่า？”
เฉียวโยวโยวพยักหน้า: “ใช่สิ ฉันรู้สึกลาบ่อยจนเกรงใจแล้ว”
“เอาแบบนี้ดีไหม หาโอกาสยื่นใบลาออก ไปทำงานที่บริษัทคุณพ่อของผมดีไหม!” ฟู่สีเกอพูดด้วยท่าทางจริงจัง: “คุณพ่อของผมท่านอายุมากแล้ว ในอนาคตต้องมอบบริษัทให้ผมบริหารอย่างแน่นอน ดังนั้น ในอนาคตเราจะบริหารบริษัทไปด้วยกัน ทำงานให้ตัวเองดีกว่าทำงานให้คนอื่น คุณว่าจริงไหม!”
“ตกลง!” เฉียวโยวโยวพยักหน้าและพูดติดตลกว่า： “ทำไมฉันเหมือนรู้สึกว่า ฉันเก็บของมีค่าได้อย่างนั้นล่ะ?”
“ผมก็เก็บของมีค่ามาได้ด้วยเช่นกัน!” ในขณะที่ฟู่สีเกอพูดอยู่นั้น และกัดเฉียวโยวโยวไปหนึ่งที: “และขนาดก็เหมาะกับของมีค่าของผมด้วยเช่นกัน!”
“เสื่อฤดูร้อน คุณได้เปรียบอีกแล้ว!” เฉียวโยวโยวกลืนไม่ได้คายไม่ออก
……
ในวันจันทร์นี้ ฟู่สีเกอและเฉียวโยวโยวจะเดินทางขึ้นเครื่องไปยังเมืองไห่หลินด้วยกัน
