ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 361 14 กรกฎาคม การเจรจาทางธุรกิจ!

ตั้งแต่ฟู่สีเกอและเฉียวโยวโยวกลับมาจากเมืองไห่หลิน ก็เป็นเวลาครึ่งปีแล้ว

ครึ่งปีสำหรับคนคนหนึ่ง นานแค่ไหน?

แต่หกเดือน เมื่อเปรียบเทียบกับหกเดือนของคนอื่น มันเทียบอะไรไม่ได้เลย

ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ฟู่สีเกอและเฉียวโยวโยวเข้าไปควบคุมและบริหารบริษัทอย่างเป็นทางการ เนื่องจากความจำเป็นของธุรกิจ ไปมาหลายสถานที่ เดินทางไปดูงานก็ได้เที่ยวด้วย

เฉียวโยวโยวกลายเป็นราชีนีของฟู่สีเกอ หลังจากโพสต์ภาพโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็มีแฟนๆเวยป๋อกดติดตามกว่าหนึ่งล้านคน

ในเวลาเดียวกัน ทั้งสองยังได้หารือและเตรียมจดทะเบียนสมรส

เรื่องแต่งงาน เดิมทีทั้งสองมีกำหนดการในเดือนตุลาคม แต่โทรศัพท์สายหนึ่งทำให้พวกเขาเปลี่ยนวันที่

ฟู่สีเกอได้รับโทรศัพท์จากฮั่วชิงชิงระหว่างเลิกงาน

ในความเป็นจริง ตั้งแต่พวกเขาออกจากเมืองไห่หลิน พวกเขาก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันบ่อยนัก พวกเขาโต้ตอบกันในโมเม้นต์วีแชทเป็นครั้งคราว

เมื่อเห็นฮั่วชิงชิงโทรมา ฟู่สีเกอก็รับสายและตอบ: “ชิงชิง”

“สีเกอ ฉันโทรหาคุณ เพราะมีอะไรจะบอก” อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เสียงของฮั่วชิงชิงประหม่าเล็กน้อย

“มีอะไรเหรอ?” ฟู่สีเกอยกริมฝีปากขึ้น

“คือว่า–” ฮั่วชิงชิงกัดริมฝีปากของเธอ: “ฉันกำลังจะแต่งงานกับจื่ออี้”

“ห้ะ?!” ฟู่สีเกอพูดขึ้น: “เร็วจัง!”

“อันที่จริง ช่วงที่คุณไม่อยู่ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย” ฮั่วชิงชิงหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มพูด

“ในตอนแรก เขาดูแลฉันอย่างดี และฉันก็ถือว่าเขาเป็นพี่ชายคนหนึ่ง” ฮั่วชิงชิงกล่าวว่า: “คุณก็รู้ เพราะเรื่องราวเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ฉันกลัวน้ำมาก จื่ออี้ต้องการช่วยฉันเอาชนะความกลัว วันนั้นเขาจึงพาฉันไปบ่อน้ำพุร้อน”

เธอกล่าวต่อว่า: “น้ำพุร้อนไม่ไหลและตื้นมาก แต่ฉันก็ยังกลัวอยู่ดี อย่างไรก็ตาม ภายใต้กำลังใจของเขา ฉันก็ค่อยๆไม่กลัว หลังจากแช่ตัวเป็นเวลานาน ฉันรู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อย เขาก็เลยไปซื้อน้ำมาให้ แต่ทันทีที่เขาจากไป ก็มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งมาล้อมฉันไว้และขอให้ฉันลงไปแช่น้ำกับพวกเขา”

เมื่อฟู่สีเกอได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเขาโกรธมาก: “แล้วไงต่อ?”

“ฉากนั้นคล้ายกับเมื่อ 9 ปีที่แล้วมาก ฉันกลัวและกรีดร้อง ฉันเกือบจะควบคุมสติไม่ได้และตกลงไปในน้ำ” ฮั่วชิงชิงนึกถึงเหตุการณ์นั้น หัวใจเต้นเร็วขึ้น: ” แม้ว่าน้ำจะตื้นมาก แต่ฉันก็รู้สึกสิ้นหวังและยังสำลักน้ำ”

“จากนั้น จื่ออี้ได้ยินเสียงกรีดร้องของฉัน เขารีบวิ่งมาช่วยฉันและปลอบโยนฉัน: “ฮั่วชิงชิงกล่าว: “หลังจากนั้น เขาก็ได้ต่อสู้กับพวกเขาด้วย แต่เนื่องจากพวกเขามีคนจำนวนมาก เขาถูกทุบตีและได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกาย โชคดีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาก่อน รีบดึงตัวพวกเขาออก แต่เขาก็ต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์”

เมื่อฟู่สีเกอได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย: “ชิงชิง คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? มันจะทิ้งความหวาดระแวงไว้ในใจคุณหรือเปล่า?”

“ฉันไม่เป็นไร” ฮั่วชิงชิงกล่าวว่า: “เหตุการณ์นั้นเทียบกับเมื่อเหตุการณ์หลายปีก่อน เพราะมันเป็นฉากเดียวกัน ฉันได้รับการช่วยเหลือ และตอนนี้ฉันไม่กลัวน้ำแล้ว ต้องขอบคุณจื่ออี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา… ”

เมื่อฟู่สีเกอได้ยินเช่นนี้ เขาพูดอย่างจริงจังว่า: “ชิงชิง คุณยอมแต่งงานกับเขาเพราะตอบแทนความมีน้ำใจ หรือ… ”

ฮั่วชิงชิงเงียบไปครู่หนึ่งทางโทรศัพท์ จากนั้นหน้าแดงและพูดว่า: “ไม่ใช่การตอบแทนหรอก แต่คือ… ”

ฟู่สีเกอหัวเราะ: “ผมเข้าใจแล้ว”

“อืม” ฮั่วชิงชิงถาม: “คุณกับโยวโยวล่ะ จะแต่งงานกันเมื่อไหร่? ถ้าเป็นไปได้ เรามาจัดงานพร้อมกันไหม?”

เมื่อฟู่สีเกอได้ยิน ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้น: “ได้สิ เดิมทีเราวางแผนไว้เป็นกลางเดือนตุลาคม คุณวางแผนไว้เมื่อไหร่?”

ฮั่วชิงชิงกล่าวว่า: “เร็วกว่านี้ได้ไหม? พวกเราอยากจัดงานเดือนกันยายน”

“ฮ่าฮ่า รีบขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฟู่สีเกอกล่าวว่า:”ได้ ผมไปถามก่อนว่าสามารถปรับเวลากะทันหันได้ไหม ถ้าอย่างนั้น เราไปจัดงานที่หนิงเฉิงไหม? บ้านของคุณหั่นก็อยู่ที่นั่นพอดี!”

“โอเค” ฮั่วชิงชิงเห็นด้วย

หลังจากวางสาย เธอเดินไปที่หน้าต่างและเห็นหั่นจื่ออี้กำลังรอเธออยู่ที่ชั้นล่าง

แสงดวงตะวันตกสาดส่องบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาด้วยสีอบอุ่น ราวกับว่าแสงที่ปกคลุมเขาด้วยแสงอันนุ่มนวล

หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง เธอสัมผัสถึงหัวใจที่ค่อยๆเต้นเร็วขึ้นของเธอ

ในวันนั้น เธอตกใจมาก มีเพียงท้องฟ้าที่ดูเหมือนจะถล่มลงมา แต่ในช่วงเวลาที่เธอหมดหวังและหมดหนทาง เขาก็อุ้มเธอขึ้นด้วยแขนอันทรงพลังของเขาและพาเธอไปจากทุกสิ่งที่ทำให้เธอหวาดกลัว

หลังจากนั้น เธอก็ไปดูแลเขาที่โรงพยาบาล เมื่อมองดูใบหน้าที่หลับใหลของเขา เธอเริ่มควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ หัวใจเริ่มเต้นแรง

เมื่อเขาพูดกับเธอ เธอจะหน้าแดงและเขินอาย

ในเวลานั้น เธอก็รู้ว่า ความรักที่เธอคิดว่าตายไปแล้ว กำลังจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

เขาช่วยชีวิตเธอและปล่อยให้เธอเอาชนะเงาความกลัวในจิตใจเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ชีวิตที่เหลือของเธอ จะมีแสงสว่างของเขาคอยนำทาง

เนื่องจากเขาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เขาได้รับบาดเจ็บที่มือและเท้า ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เธอจึงต้องป้อนอาหารและน้ำแก่เขา การสัมผัสทางร่างกายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้น ในวันที่ออกจากโรงพยาบาล เขาจูงมือเธอเดินออกจากประตูโรงพยาบาล ขณะนั้น เธอก็ตระหนักว่าระหว่างพวกเขาไม่ใช่เรื่องธรรมดาอีกแล้ว

จนกระทั่ง เขาขอเธอแต่งงาน…

ในช่วงเวลาหกเดือนเดียวกัน หยานชิงเจ๋อทำงานไปด้วยและตามหาซูสือจิ่นอย่างบ้าคลั่งไปด้วย ทุกครั้งที่รู้สึกกำลังจะเข้าใกล้ แต่สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลวตลอด

ในครึ่งปี สือมูเฉินก็กำลังจะเป็นบ้าด้วยเช่นกัน

บริษัทเทคโนโลยีรายย่อยภายใต้การดูแลของเขา ได้ผลิตผมงานความเฉลียวฉลาดขึ้นมาทีละอย่าง และชื่อของ ‘สือมูเฉิน’ และ ‘Jarvis’ ก็ปรากฏขึ้นในนิตยสารบ่อยครั้ง

และในวันนี้ ด้วยการเปิดตัวโทรศัพท์มือถืออัจฉริยะบางเฉียบรุ่นใหม่ของ Alliance Technology ทำให้ Alliance Technology กลายเป็นผู้ผลิตโทรศัพท์มือถือที่มีมูลค่ามากที่สุดในโลก

ในตอนเช้า หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมทางวิดีโอ สือมูเฉินได้โทรหาโอหยางจวิ้น

ในขณะนี้ ที่ปราสาทของตระกูลเพอร์เซลล์ หลานเสี่ยวถางจับท้องที่ใหญ่ของเธอ พูดกับลูกในท้องเบาๆ: “ลูกรัก อีกครึ่งเดือนลูกก็จะคลอดแล้ว! ลูกอยากเห็นหน้าตาของพ่อกับแม่เป็นอย่างไรไหม? ถ้าอย่างนั้นรีบออกมาดูนะ! เมื่อวานพ่อของลูกบอกกับแม่ว่า เขาจะมารับเรากลับบ้านสัปดาห์หน้า! ในที่สุดเขาก็จะได้เห็นการเกิดของลูกแล้ว!”

เนื่องจากหลายเดือนผ่านมา ท้องเริ่มแก่และเท้าก็เริ่มบวม หลานเสี่ยวถางจึงมักจะเดินอยู่ในสวนเล็กๆใต้ปราสาท บางครั้งเธอก็อ่านหนังสือ ฟังเพลง และพูดคุยกับลูกในท้อง

วันนี้เธอคุยไปซักพัก รู้สึกเหนื่อย เธอจึงนั่งบนโซฟาและหลับตาพักผ่อน

ในขณะนี้ มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น หลานเสี่ยวถางไม่จำเป็นต้องลืมตา เธอก็สามารถรู้ได้ว่าเป็นโอหยางจวิ้น

เขาปรากฏตัวที่ประตูห้องของเธอและเห็นเธอนอนอยู่บนโซฟา ดังนั้นเขาจึงเดินไปนั่งข้างหลานเสี่ยวถาง

โดยปกติโอหยางจวิ้นจะเป็นคนที่พูดก่อน แต่วันนี้ ผ่านไปหลายนาทีเขาก็ยังไม่ส่งเสียง

ไม่นานนัก หลานเสี่ยวถางเริ่มผ่อนคลาย โอหยางจวิ้นก็กล่าวขึ้นว่า: “ถางถาง ผมจะส่งคุณกลับบ้านสัปดาห์หน้า”

แม้ว่าเมื่อคืนหลานเสี่ยวถางจะเคยได้ยินจากมูเฉินแล้ว วันนี้จะมาเจรจาธุรกิจกับโอหยางจวิ้น แต่เธอไม่คิดว่ามันจะเร็วและราบรื่นขนาดนี้!

เธออดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปถาม: “คุณบอกว่าคุณจะส่งฉันกลับไปหามูเฉิน คุณจะไม่รบกวนพวกเราอีกต่อไปใช่ไหม?”

ไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของโอหยางจวิ้น เขาพยักหน้า: “ใช่”

“วันไหน?” หลานเสี่ยวถางยิ้ม ไม่สามารถระงับความสุขได้

“อยากจากไปขนาดนั้นเลยเหรอ?” โอหยางจวิ้นหรี่ตาลง

“ที่นั่นคือบ้านของฉัน สามีของฉันอยู่ที่นั่น แน่นอนฉันต้องอยากกลับไปสิ!” ดวงตาของหลานเสี่ยวถางเต็มไปด้วยแสงสว่าง

นี่เป็นครั้งแรกที่โอหยางจวิ้นเห็นเธอยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ เขารู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นพราวพรายเป็นพิเศษ

เขาไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกกับเขาหรือไม่ แต่เขาพาเธอมาอยู่ที่นี่เป็นเวลาครึ่งปีและดูแลเธออย่างดี แต่เธอกลับไม่มีความรู้สึกให้เขาสักนิด น่าอายจริงๆ!

“14 กรกฎาคม” โอหยางจวิ้นพูดอย่างตรงไปตรงมา

หลานเสี่ยวถางนับ อีกแค่6วันแล้ว เยี่ยมไปเลย!

เธออารมณ์ดีมาก อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ทำไมอยู่ๆคุณถึงคิดได้? ”

ใบหน้าของโอหยางจวิ้นทรุดลง และเขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงการประชุมในวันนี้

วันนี้เขาได้รับโทรศัพท์จากสือมูเฉินตอนสิบโมงเช้า และทั้งสองได้พบกันตอนบ่ายโมง

สถานที่นัดพบเป็นสถานที่หนึ่งที่บริหารโดยสโมสร ตามที่ตกลงกัน ทั้งเขาและสือมูเฉินสามารถพาผู้ติดตามมาได้หนึ่งคนเท่านั้น

พวกเขานั่งลงในห้องรับแขก สือมูเฉินส่งรายงานให้เขาโดยตรง

หลังจากที่อ่านแล้ว โอหยางจวิ้นต้องยอมรับพรสวรรค์ทางธุรกิจของสือมูเฉิน

เขาได้ฝึกฝนทักษะความแข็งแกร่งของตระกูลเพอร์เซลล์ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก โดยเรียนกับครูที่เก่งที่สุดและครูที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดเพื่อให้เขาฝึกฝนประสบการณ์ของเขา

เขาทำตามความคาดหวังในหมู่เพื่อนฝูง และในหมู่ผู้นำระดับสูง เขาเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลเพอร์เซลล์มาโดยตลอด

อย่างไรก็ตาม เขามีความทะเยอทะยานและไม่พอใจกับตัวเอง เขาอยากให้ตระกูลเพอร์เซลล์ยิ่งใหญ่ที่สุด!

หลังจากอ่านรายงานของสือมูเฉิน ไม่เพียงแต่เปรียบเทียบจุดแข็งของตระกูลเพอร์เซลล์ แบรน์ออนเนอร์ และAllianceTechnologyอย่างละเอียดเท่านั้น แต่ยังวิเคราะห์ข้อดีและข้อเสียของการรวมกันหลายฝ่าย

แน่นอน หลานเสี่ยวถางอยู่ในมือของโอหยางจวิ้น ซึ่งถือเป็นข้อจำกัด ดังนั้น สือมูเฉินไม่ได้ใช้ความร่วมมือกันของAllianceTechnology และแบรน์ออนเนอร์มาต่อกร แต่เขากลับโยนการเป็นพันธมิตรให้กับอีกฝ่าย

แผนนั้นพิถีพิถันและล่อลวง โอหยางจวิ้นนักธุรกิจที่มุ่งหวังแต่ผลกำไร เริ่มรู้สึกตกหลุมพราง

อย่างไรก็ตาม ตอนที่เขาอยู่ที่สโมสร เขาไม่ได้ตกลงกับสือมูเฉินโดยตรง

ในทำนองเดียวกัน สือมูเฉินไม่จำเป็นต้องขอเวลา เขาเพียงพูดว่า หวังว่าจะเป็นวันที่ 14 กรกฎาคม เมื่อเซ็นสัญญากับ Alliance Technology จะได้ผลตอบแทน 8% เพื่อนแลกเปลี่ยนหลานเสี่ยวถาง

แต่ในเวลานี้ เมื่อเขากลับไปที่ประสาท นั่งข้างหลานเสี่ยวถาง ช่วงเวลาแห่งความเงียบงันทำให้เขาคิดอะไรบางอย่าง

เขาเป็นผู้ชาย และเป็นไปไม่ได้ที่จะขอผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์แต่งงาน แต่เหตุผลที่เขายืนยันก่อนหน้านี้ก็เพราะเขาคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องเล็ก และมันสามารถเสียสละมองข้ามกันได้!

แต่เมื่อเขานั่งข้างหลานเสี่ยวถาง และมองดูร่างกายที่อวบแน่นของเธอ เขานึกขึ้นว่าเมื่อหกเดือนที่ผ่านมา เขาเคยให้ของขวัญกับเธอ แต่เธอไม่เคยแม้แต่จะเปิดดู แถมยังโยนมันทิ้ง เขาก็เริ่มตั้งคำถามนี่คือชีวิตที่เขาต้องการจริงๆเหรอ?