ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 392 ตั้งแต่ต้นจนจบในหัวใจของฉันมีเพียงเธอที่เป็นผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น !

ซูสือจิ่นมองตาปริบๆไปยังโทรศัพท์ของตัวเองที่ถูกแย่งไป จากนั้นก็ถูกหยานชิงเจ๋อไปวางไว้ที่ที่ไกลมากจากเธอ ชั่วพริบตาเดียวก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงดี

หยานชิงเจ๋อขับรถเร็วมาก และขับด้วยความเร็วตลอดทั้งทาง แล้วมุ่งตรงกลับไปยังเมืองหนิงเฉินด้วยความเร็ว

ในระหว่างทางนั้น ทั้งสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย หยานชิงเจ๋อที่นั่งอยู่ก็ดูเหมือนภูเขาไฟน้ำแข็งที่กำลังที่กำลังก่อตัวครั้งยิ่งใหญ่ในการระเบิดออก

เมื่อมาถึงเขตในเมือง ซูสือจิ่นก็เริ่มจำทางได้

รถที่ขับเร็วมากนั้น เธอก็พบว่า ทางที่หยานชิงเจ๋อกำลังไปนั้น ไม่ใช่บ้านของเธอ และก็ไม่ใช่บ้านของสือมูเฉินอีกด้วย แต่เป็น——

เป็นเรือนหอที่พวกเคยอยู่ตอนหลังจากที่แต่งงานกันได้สองเดือน !

หัวใจของเธอเต้นแรง และอดไม่ได้ที่จะจับแน่นคันจับมือ : “ พี่ชิงเจ๋อ พี่จอดให้ฉันลงข้างหน้านี้ก็ได้แล้ว ”

หยานชิงเจ๋อไม่ได้พูดอะไร และเขาก็ออกแรงจับที่พวงมาลัยรถมากขึ้น

ซูสือจิ่นเม้มปากและพูดว่า : “ หรือว่าพี่บาดเจ็บตรงไหน ฉันจะไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนพี่เพื่อรักษามันก่อนดีไหม ?”

ในเวลานี้สีหน้าท่าทางของหยานชิงเจ๋อก็ดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรก็ยังแน่วแน่ในการขับไปทางเรือนหอ

ซูสือจิ่นรู้สึกกลัวท่าทางของเขาในเวลานี้เล็กน้อย เมื่อนึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายที่พวกเขาเคยผ่านมาก่อน และหัวใจของเธอก็ตื่นเต้นด้วยความหวาดกลัว ดังนั้นเธอก็เลยพูดอย่างจริงจังว่า : “ ฉันกับลั่วฝานหวาไม่ได้มีอะไรกัน พี่รีบจอดก่อน อย่าเพิ่งใจร้อน !”

แต่ไม่พูดน่าจะดีกว่า พอพูดแล้วหยานชิงเจ๋อก็ยิ่งขับเร็วมากขึ้น และในไม่ช้าพวกเขามาถึงบริเวณเรือนหอของพวกเขา

เขาขับรถไปจอดยังโรงรถ จากนั้นก็เปิดประตูออกมาและยังไม่ทันรอให้ซูสือจิ่นลงมาเอง เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาและเดินตรงไปยังลิฟท์ในทันที

“ โทรศัพท์ของฉัน……” ซูสือจิ่นต่อสู้ดิ้นรน : “ โทรศัพท์ยังอยู่ในรถนะ……”

“ อยากจะติดต่อเขาอย่างนั้นเหรอ ? อย่าแม้แต่จะคิดไปเลย !” หยานชิงเจ๋อกัดกรามแน่น

มีเพียงฟ้าที่รู้เท่านั้นว่าคืนนี้เขาผ่านมันมาได้อย่างไร เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เธอหมั้นกับคนอื่นแล้ว แล้วก็ยังไปล่องเรือนออกทะเลด้วยกันมาทั้งคืนโดยที่ไม่กลับมา เขารู้สึกราวกับว่ามีคนถือมีดเข้ามาแทงในหัวใจของเขาอย่างต่อเนื่องไม่หยุด และเลือดของเขาก็ไหลไม่หยุด แต่ถึงอย่างไรก็ยังไม่ตาย !

“ พี่ชิงเจ๋อ อย่าทำแบนบนี้……” ซูสือจิ่นเห็นว่าถึงชั้นที่เป็นห้องเรือนหอของพวกเขาแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะใจสั่น

หยานชิงเจ๋อเดินบุ่มบ่ามเข้าไป และอุ้มซูสือจิ่นตรงไปยังห้องนอน !

ในทันใดนั้นหลังตกลงบนเตียงนุ่มๆและด้วยความตกใจก็ทำให้ซูสือจิ่นสั่นไปทั้งตัว

ความทรงจำอันเลวร้ายในอดีตก็ได้กลับมาอีกครั้ง เธอนึกครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ในห้องนี้ และเขาก็ทำเธอเจ็บปวดมาก แล้วก็ยังพูดจาที่แย่มากๆอีกด้วย ในตอนนั้นเธอรู้สึกว่าโลกใบนี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

และในเวลานี้ เขายังคงรู้สึกเสียใจมากๆ เป็นไปได้ไหมว่า……

เธอทั้งตัวสั่นและหน้าซีดเซียว

แต่ในทันทีที่หยานชิงเจ๋อวางซูสือจิ่นลง เขาก็ก้มลงไปจูบเธอในทันที

เขาจูบเธอไปแล้วก็คิดไปด้วยว่าเป็นไปได้ไหมว่าเมื่อคืนลั่วฝานหวาก็จูบเธอแบบนี้ และมันก็เป็นเหมือนกับในเวลานี้ ?

ด้วยความคิดนี้ มันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าทั้งตัวของเขากำลังถูกแมลงนับพันตัวกัดกิน มันทำให้กระดูกเสียหายและเจ็บปวด !

จูบของเขายิ่งลึกซึ้ง ยิ่งออกแรงมากขึ้น ซึ่งมันนำมาด้วยความรุกรานและความเป็นเจ้าของ และเขาก็ต้องการที่จะขจัดกลิ่นอายของผู้ชายคนอื่นที่หลงเหลืออยู่ทั้งหมดออกจากตัวเธอ !

เพียงแต่ว่าตั้งแต่ที่หยานชิงเจ๋อเริ่มจูบ หลังๆเขาก็ได้ค่อยผ่อนคลายลงเป็นเพราะว่ารู้สึกถึงความอ่อนหวานของผู้หญิง และเขาก็กำลังที่จะลืมตาขึ้นมามองเธอให้มากขึ้น แต่กลับเห็นว่าใบหน้าของซูสือจิ่นนั้นซีดเซียว ดวงตาของเธอปิดสนิท และดูเหมือนกับว่าเธอกำลังรู้สึกขมขื่น

นอกจากนี้ยังมีน้ำตาแวววับที่ไหลออกมาจากหางตาของเธอ ในไม่ช้า มันก็ไหลลงไปยังแก้มอันเงาวาวของเธอ จากนั้นมันก็ไหลลงไปยังแกนกลางหมอนและค่อยๆหายไป

ในทันใดนั้น หยานชิงเจ๋อก็รู้สึกราวกับถูกลวก

เขาหยุดชะงักลง

ในขณะเดียวกัน เดิมทีความเจ็บปวดในใจที่หายไปจากการจูบเธอ มันก็ได้เริ่มกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง

เขาออกห่างจากริมฝีปากของเธอเล็กน้อย แล้วก็ถามเธอด้วยขมขื่น : “ เสี่ยวจิ่น เวลาที่เธออยู่กับมันอึดอัดใจขนาดนั้นเลยหรอ ?”

เมื่อซูสือจิ่นได้ยินน้ำเสียงที่สั่นของหยานชิงเจ๋อ เธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

ในขณะที่เธอกำลังลืมตาขึ้นมานั้น หยดน้ำตาที่ท่วมท้นนั้นก็ได้ไหลลงมาอีกครั้ง

เธอก็ยังคงไม่พูดอะไร ส่วนหยานชิงเจ๋อที่อยู่บนตัวเธอนั้นดวงตาก็เริ่มแดงขึ้นมาเหมือนกัน : “ เสี่ยวจิ่น กลับมารักฉันใหม่อีกครั้งได้ไหม ?”

ซูสือจิ่นก็หายใจติดๆขัดๆ

“ เสี่ยวจิ่น ทำไมเธอถึงได้ไปหมั้นกับเขา ? แล้วทำไมถึงออกทะเลไปกับเขา ? เธอรู้บ้างไหมว่าฉันเฝ้ารอพวกเธออยู่ที่นั้นทั้งคืน จนฉันจะเป็นบ้าไปอยู่แล้ว !”

ในขณะที่หยานชิงเจ๋อพูดนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาดวงตาของเขาด้วยความเจ็บปวด และลูกกระเดือกของเขาขยับอยู่หลาย : “ เสี่ยวจิ่น ไม่หมั้นกับเขาจะได้ไหม ?”

ดวงตาที่กลมโตของซูสือจิ่นก็จ้องมองเขา

“ เสี่ยวจิ่น ขอร้องละ อย่าอยู่กับเขาเลยได้ไหม !” ในขณะที่หยานชิงเจ๋อพูดนั้นน้ำตาแห่งความเสียใจก็ได้ไหลลงมาอาบบนแก้มของซูสือจิ่น

“ พวกเราอยู่ด้วยกันได้ไหม ?” หยานชิงเจ๋อมองเธอด้วยสายตาขมุกขมัว : “ ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาฉันเคยทำไม่ดีกับเธอ แต่หลังจากนี้ไปฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ฉันจะไม่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดอีก ขอเพียงแค่เธอให้โอกาสกับฉันอีกสักครั้ง อย่าไปจากฉันเลยนะ……”

เขาเห็นว่าเธอยังคงไม่พูดอะไร เขาก็เลยพูดต่อไปว่า : “ เสี่ยวจิ่น อันที่จริงแล้วฉันรักเธอคนเดียวมาตั้งแต่ต้น ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนฉันเลวระยำมาก แต่ทว่าผู้หญิงคนอื่น ฉันไม่เคยที่จะเอามาไว้ในใจเลย เธอเชื่อฉันเถอะนะ ?”

เมื่อซูสือจิ่นได้ยินแบบนี้ ก็ถึงกับงงไปเลย

เธอเคยคิดว่าหลังจากที่เธอช่วยเขาไว้ในตอนนั้น หรือไม่ก็เป็นตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในความสัมพันธ์ที่เป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้ว เขาถึงได้ค่อยๆมีใจให้เธอ แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เขาจะบอกว่าคนที่เขารักนั้นมีเพียงแค่เธอคนเดียว !

“ เสี่ยวจิ่น เรื่องที่ฉันพูดเป็นความจริงนะ ” หยานชิงเจ๋อพูดด้วยน้ำเสียงนาสิก : “ ที่ผ่านมาฉันไม่เข้าใจความรัก ไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันมีให้ให้สำหรับเธอนั้นเป็นความรัก ก่อนหน้านี้ฉันกลัวว่าพวกเราแยกจากกัน เพราะฉะนั้นก็ใช้ฐานนะพี่ชายน้องสาวในการไปมาหาสู่ และคิดเพียงแค่ว่าเธอจะสามารถอยู่ข้างกายฉันได้ ”

“ แต่ตั้งแต่ที่เธอจากไป ฉันก็นอนอยู่ที่นี่ทุกวัน แล้วก็ยังฝันถึงแต่เธอ ในวันที่พวกเราหย่ากันนั้น ฉันกลับไปที่บ้านเพียงลำพัง ในเวลานั้น ฉันรู้สึกว่าโลกทั้งใบนี้ไม่มีแสงสว่างอีกต่อไป ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่มีกะจิตกะใจในการทำ ” เขาหลับและพูดอีกว่า : “ ในตอนนั้น ฉันก็เพิ่งจะเข้าใจว่าที่แท้ฉันก็ตกหลุมรักเธอมาตั้งนานแล้ว ”

“ เสี่ยวจิ่น เห็นแก่ความรักครั้งแรกของฉันจะได้ไหม เห็นแก่ความไม่รู้อะไรเลยของฉันเลยนะ ยกโทษให้ฉันเถอะนะ ?” หยานชิงเจ๋อก้มลงไปจูบซูสือจิ่น : “ เสี่ยวจิ่น พวกเราเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งได้ไหม ? ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหม ? ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันคงเจ็บปวดทรมานใจจนตาย…….”

ซูสือจิ่นหน้าอกก็ยกขึ้นยกลง เป็นเพราะว่าถูกคำพูดพวกนั้นทำให้รู้สึกตกตะลึง

เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆว่าเขาจะใช้ท่าทีแบบนี้ในการวิงวอนขอร้องเธอ ซึ่งสิบนาทีก่อนหน้านี้ เธอยังคิดอยู่เลยว่าเขาจะทำให้เธอเจ็บปวดและปวดร้าวหรือเปล่า แล้วเขาใช้คำพูดที่ทำให้เธออับอายขายหน้าหรือเปล่า และเหมือนกับที่ผ่านมา……

เมื่อเห็นว่าซูสือจิ่นไม่พูดอะไร หยานชิงเจ๋อก็คิดว่าเธอกำลังลังเลใจ และมันก็ทำให้เขากระวนกระวายใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะสามารถทำอะไรได้อีก

ถ้าเกิดว่ามันทำได้ เขาก็ยินยอมที่จะเปิดทรวงอกของตัวเอง แล้วก็กอบเอาหัวใจออกมาให้เธอดูว่าในหัวใจของเขาทั้งหมดมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น

ดังนั้น เขาก็เลยทำได้เพียงก้มลงไปจูบเธอต่อ แล้วก็ค่อยๆลิ้มรสความเค็มที่อยู่บนแก้มของพวกเขา และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นน้ำตาของเขา หรือว่าเป็นน้ำตาของเธอกันแน่

สัมผัสความลึกซึ้งและชัดเจนบนริมฝีปาก มันถึงได้ทำให้ซูสือจิ่นนั้นเข้าใจเนื้อหาสำคัญที่หยานชิงเจ๋อได้พูด

เขาวิงวอนขอร้องเธอด้วยความต่ำต้อย และถึงแม้ว่าเขาจะกำลังโกรธ แต่ก็ไม่ได้พูดคำพูดแย่ๆอะไรพวกนั้น และก็ไม่ได้ทำอะไรด้วยความใจร้อนอีก

สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ เขาบอกว่าเขารักเธอ แล้วก็อยากจะเริ่มต้นใหม่กับเธอ

ถ้าเกิดว่า ก่อนหน้าวันนี้ ยังคงมีข้อสงสัยอยู่ในใจของเธอยู่เล็กน้อย อย่างนั้น หลังจากเวลานี้ มันก็ทำให้ซูสือจิ่นเชื่อมั่นอย่างสมบูรณ์แบบ

บนโลกนี้ มันไม่มีนักแสดงคนที่ทุ่มเทและเล่นได้สมบทบาทขนาดนี้หรอก เขาไม่ได้กำลังแสดง และมันก็ไม่ได้เป็นเพราะความซาบซึ้งใจจึงรัก แต่เป็นเพราะเขานั้นรักเธอไปแล้วจริงๆ !

ดูเหมือนว่าเรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้มากที่สุด ในระหว่างนั้นมันก็ได้กลายเป็นความจริงขึ้นมาในทันที และมันก็ยังเกิดขึ้นต่อหน้าตัวเองอีกด้วย !

หัวใจของซูสือจิ่นเต้นแรงจนแทบจะออกมาจากทรวงอก จนกระทั่งทรวงอกเริ่มมีอาการชาเล็กน้อย แล้วก็เพิ่งจะมารู้ตัวอีกที ก็มีเรื่องที่เซอร์ไพรส์สุดยิ่งใหญ่เกิดขึ้น จากที่ก้นบึ้งหัวใจถูกกลบไปด้วยฝุ่นที่ซอกทุกมุมจนพรั่งพรูออกมา แป๊บเดียวเท่านั้น ก็ราวกับฝนฤดูใบไม้ผลิได้หล่อเลี้ยงผืนดินที่แห้งแล้ง และมันก็ไหลไปทั่วร่างกายและจิตใจ

บนโลกใบนี้มันก็มีเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น นั้นก็คือเขาหลงรักเธอขึ้นมาจริงๆแล้ว !

เดิมที เธอคิดว่าตัวเองจะสามารถปล่อยมันและลืมมันได้ แต่ทุกสิ่งทุกอย่าง ในช่วงเวลานั้นมันก็ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง และมันก็ได้ฉีดความเสแสร้งที่เธอมุ่งมั่นมานานกว่าครึ่งปีทิ้งไป

กว่าสิบปีแล้วที่เธอไม่สามารถจะปล่อยวางได้จริงๆ !

ในเวลานี้มันทำให้เธอดีใจและตื่นเต้นมาจนร้องไห้

ในขณะที่หยานชิงเจ๋อจูบอยู่นั้นเขาก็รู้สึกว่าบนแก้มของซูสือจิ่นน้ำตาที่ไหลอาบบนแก้มของนั้นยิ่งจูบมันก็ยิ่งเยอะมากขึ้น

มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจูบให้มันนุ่มนวลมากยิ่งขึ้น ดุจประหนึ่งกำลังปกป้องทรัพย์สมบัติที่มีเพียงชิ้นเดียวในโลก

เขาออกห่างจากริมฝีปากของเธอเล็กน้อย แล้วก็เอ่ยปากพูดว่า : “ เสี่ยวจิ่น หยุดร้องไห้ได้แล้ว ถ้าร้องอีกตาบวมจะไม่สวยเอานะ เธอเป็นคนรักสวยงามมากๆไม่ใช่หรอ ?”

ซูสือจิ่นลืมตาขึ้นมาและมองเขาผ่านสายตาที่ขมุกขมัว

เขาก็ลงมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยแสงแห่งความบริสุทธิ์และหยาดน้ำตาและมันก็เต็มไปด้วยเงาสะท้อนของเธอคนเดียว

“ เสี่ยวจิ่น ฉันรักเธอนะ ” หยานชิงเจ๋อก็ได้พูดอีกครั้ง

ทันใดนั้นหัวใจของซูสือจิ่นก็ถึงกับเต้นผิดจังหวะ

จูบไปมามันก็กลายเป็นความลึกซึ้งและความร้อนแรง จนกระทั่งซูสือจิ่นค่อยๆหมดแรงลงเนื่องจากขาดออกซิเจน และร่างกายก็ถูกแทนที่ด้วยความเร้าร้อนอื่น

เธอรู้สึกว่าเสื้อผ้าของตัวเองเริ่มน้อยชิ้นลงและเห็นได้ชัดว่าเธออยากจะหยุดมัน แต่ทว่ามันทำให้ยิ่งหมดแรงมากขึ้น จนกระทั่งมันทำให้หยานชิงเจ๋อนั้นสามารถทำทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ

จนกระทั่ง เธอรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆชนเข้ากับสิ่งที่อ่อนนุ่มของเธอ มันเลยทำให้ลืมตาขึ้นมาในทันที จากนั้นเธอก็จับหยานชิงเจ๋อเอาไว้

หยานชิงเจ๋อรู้สึกมีอารมณ์ตั้งนานแล้ว ในเวลานี้ เขาพยายามอย่างถึงที่สุดแต่ถูกห้ามเอาไว้ เขาหยุดชะงักไปสักแป๊บ ดวงตามก็เต็มไปด้วยความเสียใจ : “ เสี่ยวจิ่น ยอมรับฉันเถอะนะ ?”

ซูสือจิ่นมองไปที่ห้องนี้ ซึ่งมันเหมือนกับก่อนหน้านี้ตอนที่เธอจะไป หัวใจของเธอก็บีบแน่นขึ้น : “ ฉันไม่ต้องการ เป็นเพราะว่าพี่สกปรก !”

“ สกปรก ?” หยานชิงเจ๋อรู้สึกงุนงง : “ ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำก่อน ?”

ซูสือจิ่นส่ายหน้า แล้วก็รู้สึกโกรธเล็กน้อยก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร และจู่ๆก็ไม่สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ได้ : “ ฉันไม่ต้องการพี่ ! พี่เคยแตะต้องคนอื่น ฉันไม่ต้องการให้พี่มาแตะต้องตัวฉัน !”

ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ ในตอนนั้นเธอก็อยู่ที่นี่ และก็ได้รับรูปถ่ายที่เจียงซีหยู่ส่งมา ภาพแบบนั้น ถึงแม้ว่าในเวลานี้ จะรู้ว่าแล้วว่าเขารักเธอ เธอเองก็ไม่สามารถยอมรับมันได้ ! ไปจนกระทั่งไม่อยากจะเจอเขา !

ทันใดนั้นหยานชิงเจ๋อก็เข้าใจในทันที

เขาก็รีบอุ้มกอดซูสือจิ่นและอธิบายว่า : “ เสี่ยวจิ่น เธอจะบอกเรื่องที่เจียงซีหยู่ส่งรูปถ่ายนั้นมาให้เธอใช่ไหม ? รูปถ่ายนั้นเป็นของปลอม ! มันไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างฉันกับเค้า !”

ซูสือจิ่นก็ถึงกับผงะไปครู่หนึ่ง แล้วก็คิดอีกครั้ง รูปถ่ายใบนั้นมันก็ชัดเจนและดูเป็นธรรมชาติมากนิ มันมีร่องรอยของ Photoshop ที่ไหนกันละ ! เขาหลอกเธอ !

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของซูสือจิ่น หยานชิงเจ๋อก็รู้เลยว่าเธอไม่เชื่อ ก็เลยรีบอธิบาย : “ เสี่ยวจิ่น รูปถ่ายใบนั้น อันที่จริงวันนั้นมันเป็นหลังจากที่พวกเราได้รับใบรับรอง และมันเป็นรูปที่ถ่ายในตอนที่ฉันไปหาเค้าเพื่อบอกเลิก ”

ในวันนั้น หลังของฉันได้รับบาดเจ็บ เดิมทีก็จะไปอยู่แล้ว แต่ผลสุดท้ายก็เป็นลมอยู่บ้านเธอ จากนั้น เค้าก็เอานาฬิกาของฉันไปปรับเวลา จากนั้นก็ตั้งใจมาฟุบอยู่ตรงหน้าอกของฉันแล้วก็ถ่าย !

อันที่จริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นก่อนแต่งงานกับเธอ หรือว่าหลังแต่งงานกับเธอ ฉันก็ไม่เคยที่จะแตะต้องตัวเค้าเลย ! อีกทั้งคืนนั้นที่เป็นครั้งแรกของเธอ ในขณะเดียวกันมันก็เป็นครั้งแรกของฉันเหมือนกัน

“ เสี่ยวจิ่น ตั้งแต่ต้นจนจบในหัวใจของฉันมีเพียงเธอที่เป็นผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น !”