ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 410 รอให้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่งงานกับเขา
เมื่อลมเย็นพัดมาทำเอาซูสือจิ่นถึงกับจามออกมา
หยานชิงเจ๋อที่อยู่ด้านข้างรีบดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของเขา “เสี่ยวจิ่น หนาวไหม?”
ซูสือจิ่นส่ายหัว “พี่ชิงเจ๋อ ใส่เสื้อผ้าบางมาก ไม่หนาวเหรอ?”
หยานชิงเจ๋อพูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “พี่มีความสุขขนาดนี้จะหนาวได้ยังไง?”
เขาปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดชั่วคราว จากนั้นเดินอ้อมไปกอดเธอจากด้านหลัง “แบบนี้ดีกว่าไหม? จะได้ชมดอกไม้ไฟได้อย่างชัดเจน”
ซูสือจิ่นพยักหน้าในอ้อมกอดของเขา “อืม พิงพี่แบบนี้สบายตัวดี”
หยานชิงเจ๋อยิ้ม “งั้นก็พิงไปตลอดชีวิตเลยสิ!”
มีผู้คนสัญจรไปมาจำนวนมากหยุดที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถ่ายรูปดอกไม้ไฟในขณะนี้ และหลายคนในเมืองหนิงเฉิงได้เริ่มโพสต์รูปลงในวีแชทแล้ว
จู่ๆ หยานชิงเจ๋อก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เป็นเสียงของอาจารย์ในโรงเรียนที่เขาเคารพรักนั่นเอง
“พ่อหนุ่มน้อยชิงเจ๋อ ไม่ใช่บอกว่าจะมาฉลองวันเกิดให้กับอาจารย์เหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ อาจารย์รอที่บ้านตั้งนาน ที่แท้ก็แอบมาพลอดรักกับสาวนี่เอง!” ชายวัยกลางคนพูดกับยิ้มออกมาเล็กน้อย
“อาจารย์หู ต้องแก้ปัญหาส่วนตัวก่อนสิครับ ถึงจะสามารถไปฉลองวันเกิดของอาจารย์ได้”หยานชิงเจ๋อจับมือซูสือจิ่นแล้วเดินไปหาอาจารย์หู
ไม่รู้ว่าเขามีรีโมตคอนโทรลหรือเปล่า ทันใดนั้นแสงและเงาของภาพถ่ายบนต้นชบาก็หายไป และดอกไม้ก็กลับคืนสู่สภาพที่ร่วงหล่น
เขาไม่อยากให้คนอื่นเห็นรูปตัวเองและภรรยา! รูปภาพบางรูปสามารถแชร์ได้เพียงระหว่างพวกเขาสองคนเท่านั้น!
อาจารย์หูมองไปที่คนสองคนที่กำลังจับมือกันอยู่ข้างหน้าเขา เขาจ้องมองไปที่ซูสือจิ่นแล้วต้องตะลึงไปครู่หนึ่ง “เฮ้ย นี่ไม่ใช่ซูสือจิ่นเหรอ?”
ซูสือจิ่นยิ้มอย่างเขินอาย “สวัสดีค่ะ อาจารย์หู!”
“ชิงเจ๋อ ฉันคิดมาตลอดว่าเธอคือน้องสาวของนายจริงๆ เหมือนเป็นลูกพี่ลูกน้องอะไรแบบนั้น!” อาจารย์หูยิ้ม
“พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดครับ!” หยานชิงเจ๋อพูดพร้อมกับจับไหล่ของซูสือจิ่น “อันที่จริงผมรอให้เธอโตก่อนมาโดยตลอด”
รอให้ผู้หญิงของเขาโตเป็นผู้ใหญ่ แล้วมาแต่งงานกับเขา
“พ่อหนุ่มน้อย เก็บความลับไว้ได้ลึกเชียวนะ!” อาจารย์หูตบไหล่ของหยานชิงเจ๋อ “เมื่อไหร่จะแต่งงานกันล่ะ?”
หยานชิงเจ๋อมองไปที่ซูสือจิ่นแล้วพูดว่า “ใกล้จะสิ้นปีแล้ว เตรียมงานพิธีไม่ทันและอากาศก็หนาวด้วย ดังนั้นผมวางแผนว่าจะจัดงานพิธีในต้นปีหน้าเมื่ออากาศอุ่นขึ้นครับ”
อย่างไรก็ตามยิ่งจดทะเบียนสมรสเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!
ดอกไม้ไฟค่อยๆ หยุดลง อาจารย์หูได้พูดขึ้นว่า “อาหารได้ที่แล้ว พวกเราเข้าไปรับประทานกันเถอะ!”
หยานชิงเจ๋อพยักหน้าแล้วดึงซูสือจิ่น “ไม่ใช่ชอบกินซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานที่ทำโดยภรรยาของอาจารย์เหรอ เข้าไปกันเถอะ!”
ดวงตาของซูสือจิ่นเป็นประกาย “ว้าว ฉันชอบอาหารที่เธอทำมาก!” เธอรู้สึกหิวขึ้นมาในทันใด
อาหารทำเองทุกวันถูกแทนที่อาหารเย็นของร้านอาหาร ในระหว่างรับประทานอาหารเย็นทุกคนพูดคุยเกี่ยวกับตอนเรียนและพูดถึงตอนที่ซูสือจิ่นสอบไม่ผ่าน แล้วขอให้หยานชิงเจ๋อมาประชุมผู้ปกครองให้เธอ ทำเอาทุกคนต่างก็หัวเราะสนุกสนาน
ไม่มีใครรู้ว่าวันหนึ่งหยานชิงเจ๋อซึ่งเคยเป็นผู้ปกครองให้เธอมาก่อน ตอนนี้จะกลายเป็นสามีของเธอ
ดังนั้นหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ทำให้บรรยากาศน่าประทับใจกว่าในร้านอาหารหรูๆ ซะอีก
ทั้งสองกล่าวคำอำลากับครอบครัวของอาจารย์หู หลังจากนั้นหยานชิงเจ๋อก็พาซูสือจิ่น กลับบ้าน
ทันทีที่เปิดประตูบ้านหยานชิงเจ๋อก็ดันซูสือจิ่นเข้าชิดกับกำแพง
ซูสือจิ่นรู้สึกได้ทันทีว่ากำลังถูกหมาป่าผู้หิวโหยกิน เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะถอดเสื้อแจ็กเกตของเธอออก เธอพูดอย่างเร่งรีบว่า “ชิงเจ๋อ คุณจะทำอะไร?”
“ทำรัก” หยานชิงเจ๋อตอบสั้นๆ
“ไม่ใช่ตอนเช้าเพิ่งจะ……แล้วทำไมคุณต้องรีบขนาดนี้เลยเหรอ?” ซูสือจิ่นได้ยินเสียงซิปของแจ็คเก็ตถูกรูดออก
เธอรู้สึกว่าขาของเธออ่อนในทันใด……
“วันนี้ถือว่าเป็นวันแต่งงานวันแรก!” หยานชิงเจ๋อพูดอย่างรีบร้อน “เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ !”
ไม่ใช่ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสหรอกเหรอ?
เพียงพริบตาแจ็กเกตของเธอก็ถูกถอดออกแล้ว “ชิงเจ๋อ คุณถูกวางยาหรือเปล่า?”
“ใช่” หยานชิงเจ๋อพูด
“อะไรนะ? แล้วใครทำ!?” ซูสือจิ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงดูเหมือนไฟลุกโชนขนาดนี้!
“คุณไง” หยานชิงเจ๋อไม่ต้องการให้ซูสือจิ่นพูดขัดจังหวะอีกต่อไป เขาก้มศีรษะลงจูบริมฝีปากของเธอในทันที
เมื่อซูสือจิ่นได้ยินเช่นนี้ก็ถึงกับอ่อนปวกเปียกในทันที เขาจึงถือโอกาสนี้จู่โจมเข้าไปในปากของเธอ
โอ้ เธอรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเธอกำลังอยู่บนเรือโจรสลัดจริงๆ! เหตุใดจึงมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างรูปลักษณ์ภายนอกกับภายในของผู้ชายคนนี้?
หรือว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทั้งหมด? ไม่มีตัวเปรียบเทียบก็ไม่สามารถรู้ได้……
ซูสือจิ่นไม่ทันมีเวลาใคร่ครวญอะไร เธอรู้สึกเพียงว่าเสื้อผ้าของพวกเขาหลุดออกหมดแล้ว
มือที่พิมพ์ได้อย่างรวดเร็วของหยานชิงเจ๋อเมื่อตอนอยู่บนแป้นพิมพ์นั้นทำให้เขามีความพิเศษในการถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
เขายกเธอขึ้นอย่างง่ายดาย เขาถอดรองเท้าและถุงเท้าของเธอออก
ที่บ้านมีระบบทำความร้อนใต้พื้น เดินเท้าเปล่าจึงไม่รู้สึกหนาวเย็น ตอนนี้ซูสือจิ่นได้ตัวเปลือยเปล่าทั้งหมดแล้ว
เธอรู้สึกโกรธอยู่บ้างจึงทุบเข้าไปที่หน้าอกของหยานชิงเจ๋อ แต่เขาจับมือเธอยกขึ้นเหนือศีรษะของเธอแล้วจูบรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก
ซูสือจิ่นรู้สึกแทบจะหายใจไม่ออก ท่านี้เธอแทบไม่เคยทำมาก่อน ความมืดรอบตัวเพิ่มความเร้าใจยากที่สุดจะบรรยายออกมา
หัวใจของเธอเต้นเร็ว ความร้อนบนใบหน้าของเธอแผดเผาถึงโคนใบหู และแม้แต่เสียงร้องขอความเมตตาก็เบาบางราวกับเสียงยุงบิน “ชิงเจ๋อ เสียว อย่า……”
“เสียวเหรอ?” หยานชิงเจ๋อพึมพำในลำคอ เสียงของเขามีความเร่าร้อนมากขึ้น “ผมก็เหมือนกัน ถ้าอย่างงั้น……”
เขาแยกขาของเธอจากกัน อุ้มเธอขึ้น แล้วขยับให้เข้าจุดสำคัญ
“อ๊ะ!” ซูสือจิ่นร้องเสียงหลง เธอโน้มตัวไปโอบรอบคอของหยานชิงเจ๋อ แล้วซบหน้าลงบนไหล่ของเขา
วิธีการตอบรับของเธอทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น อารมณ์ของทั้งคู่ได้ถึงจุดเดือดแล้ว ยานชิงเจ๋อกอดเอวของซูสือจิ่นแน่นแล้วเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย
ซูสือจิ่นเขินอายพร้อมกับรู้สึกสดชื่นไปด้วย ความเร้าใจในร่างกายของเธอเพิ่มขึ้น และการหายใจของเธอเริ่มไม่เป็นจังหวะ
เธอซบบนไหล่ของหยานชิงเจ๋อลมหายใจของเธอกระทบไปที่หูของเขา หยานชิงเจ๋อรู้สึกเพียงว่ากระแสไฟฟ้าในตัวพุ่งอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจของเขาได้ และร่างกายของเขาดูเหมือนจะไหม้ไปทั้งตัว!
เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาทำได้เพียงอาศัยสัญชาตญาณดั้งเดิมเพื่อกลืนกินเธอ
ทุกแรงกระแทกของเขาเธอตอบสนองไปอย่างเต็มที่ แต่ระหว่างช่วงความถี่นั้นเธอได้ลื่นล้มเพราะแรงโน้มถ่วง
ซูสือจิ่นกอดหยานชิงเจ๋อไว้แน่นและลมหายใจเฮือกใหญ่ของเธอได้สัมผัสไปที่ใบหูของหยานชิงเจ๋ออีกครั้ง ทำให้ตั้งแต่โคนหูไปจนถึงลำคอของเขาแดงระเรื่อ
ดูเหมือนว่านี้ยังไม่เพียงพอ
หยานชิงเจ๋อรู้สึกว่าเขาจะไม่มีวันพอ ดังนั้นเขาจึงอุ้มซูสือจิ่นแล้วพาเธอไปที่ห้องนอน
อย่างไรก็ตามก่อนจะถึงห้องนอน เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาจึงวางเธอลงบนโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ในห้องรับประทานอาหาร
ซูสือจิ่นคว้าแขนของเขา เสียงของเธอสั่นเทาแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์ “ชิงเจ๋อ ที่นี่คือที่สำหรับกินข้าว……”
“อืม แต่คุณอร่อยกว่ากับข้าวซะอีก” พอเขาพูดจบก็เริ่มออกแรงกระแทกอย่างรวดเร็ว
ซูสือจิ่นต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ และเธอทำได้เพียงคว้าขอบโต๊ะอาหารไว้แน่น
แม้ว่าจะมีระบบทำความร้อนใต้พื้นที่บ้าน แต่ก็ไม่ถึงกับร้อนเหมือนอุณหภูมิในฤดูร้อน แต่ทั้งคู่กลับมีเหงื่อไหลออกมา
ซูสือจิ่นเห็นว่าหน้าผากของหยานชิงเจ๋อเต็มไปด้วยเหงื่อและไหลลงมาตามใบหน้าที่งดงามของเขา
จากนั้นเธอรู้สึกว่าเหงื่อของเขาตกลงบนหน้าอกของเธอ
สัมผัสนั้นชัดเจนในทันใด เธอรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าอีกแบบหนึ่งอยู่ในนั้น ซึ่งทำให้เธอครางออกมาโดยไม่รู้ตัว
หยานชิงเจ๋อรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครางของซูสือจิ่น เขาก้มลงกอดเธอแน่น ขณะที่จูบใบหูของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า “เสี่ยวจิ่น ผมรักคุณ”
“ภรรยา ผมรักคุณนะ”
ประสาทสัมผัสทั้งสองด้านทั้งการได้ยินและการสัมผัส ทำให้ซูสือจิ่นรู้สึกเร่าร้อน เธอถูกเขาพาขึ้นไปบนจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างกายของเธอกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้
“เสี่ยวจิ่น เรียกว่าสามีให้ผมฟังหน่อยสิ!”หยานชิงเจ๋ออุ้มเธอขึ้นแล้วเปลี่ยนไปยังที่อื่น
ซูสือจิ่นละลายในอ้อมกอดของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้กระทั่งจะพูดยังไม่มีเรี่ยวแรง
หยานชิงเจ๋อสะกิดเธอ “เป็นเด็กดีนะ เรียกให้ผมฟังหน่อย! หรือว่าต้องให้……”
เมื่อซูสือจิ่นได้ยินคำขู่ของเขา เธอจึงพูดเบาๆ ว่า “สามี”
หยานชิงเจ๋อรู้สึกเร้าใจมากขึ้นและพร้อมที่จะออกกำลังอย่างหนักแล้ว
ซูสือจิ่นต้องการเตือนหยานชิงเจ๋อว่าเขาลืมสวมถุงยางอนามัย แต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรง ดังนั้นจึงปล่อยเลยตามเลย……
ในตอนท้ายเธออยู่ในความงุนงง มองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำ เธออดไม่ได้ที่จะถาม “ชิงเจ๋อ คุณเปลี่ยนสถานที่กี่ที่แล้ว?”
ใบหน้าที่งดงามของหยานชิงเจ๋อเต็มไปด้วยความสุข เขาก้มศีรษะลงจูบซูสือจิ่น แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ “ลองแล้วทุกห้อง!”
ไม่แปลกใจเลยที่เธอรู้สึกเหมือนว่ากระดูกกำลังจะหัก……
พรุ่งนี้งานเลี้ยงหมั้นของลั่วฝานหวาเธอคาดว่าเธอจะทำได้เพียงนั่งอยู่ที่โต๊ะเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น
ซูสือจิ่นมองดูตัวเองในกระจกก็ทำเอาหัวใจของเธอเต้นแรงอยู่ครู่หนึ่ง
เริ่มตั้งแต่คอลงไปเต็มไปด้วยรอยดูด แม้แต่ข้อเท้าของเธอเขายังไม่ปล่อยให้ว่าง!
เจ้าคนบ้า!
ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นการแสดงออกของซูสือจิ่น หยานชิงเจ๋อที่กำลังเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำหันหน้ามาพูดกับซูสือจิ่นที่กำลังนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าว่า”ไม่เป็นไร พรุ่งนี้แต่งตัวให้มิดชิดก็ได้แล้ว”
ซูสือจิ่นทำหน้ามุ่ย “ทุกคนก็อยากสวมชุดสวยๆ ในงานเลี้ยงหมั้นทั้งนั้นแหละ แต่คุณให้ฉันสวมเสื้อคอเต่า ขายขี้หน้าชะมัด”
“ลั่วฝานหวาเป็นคนลามกมาก ผมต้องช่วยคุณระมัดระวัง” หยานชิงเจ๋อพูดอย่างจริงจัง “ไม่สามารถใส่แบบโชว์เนื้อโชว์ตัวเกินไปโดยเฉพาะต่อหน้าเขา”
ผู้ชายบ้า!
ซูสือจิ่นจ้องมาที่เขา “คนลามกควรเป็นคุณต่างหาก! มีใครบ้างกลับบ้านมายังไม่ทันเปิดไฟก็ทำเรื่องอย่างว่าซะแล้ว!”
หยานชิงเจ๋อได้เปิดน้ำเต็มอ่างอาบน้ำแล้ว จากนั้นเขาก็เดินไปอุ้มซูสือจิ่นแล้วประทับรอยจูบลงไปบนหน้าอกของเธอ “ผมลามกแค่กับคุณคนเดียวเท่านั้น”
เขาทำให้ซูสือจิ่นไม่สามารถเอื้อมมือออกไปตีเขาได้ หยานชิงเจ๋อเริ่มเลียให้เธออีกครั้ง แต่เขาอยากปรนนิบัติเธอมากขึ้นจึงถามว่า “ภรรยาครับ คุณยังต้องการให้สามีบริการตรงไหนเป็นพิเศษอีกไหมครับ”
ซูสือจิ่น “……”
