ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 418 เราคืนดีกันนะ
เห็นฮั่วชิงชิงเงียบ หันจื่ออี้พูดต่อ “ชิงชิง โดยทั่วไป10วันหลังจากท้อง เป็นการตรวจที่แม่นยำแล้ว รอ2-3วัน ผมไปโรงพยาบาลตรวจเป็นเพื่อนคุณดีไหม?”
ฮั่วชิงชิงไม่ได้พูดอะไร หันจื่ออี้พูดต่อ “แต่คุณสบายใจได้ ในเมื่อคุณไม่ต้องการ งั้นผมรอคุณอยากได้ค่อยว่ากัน หลายวันนี้ ผมจะไม่แตะต้องคุณ”
ฮั่วชิงชิงโล่งใจ ในที่สุดก็พยักหน้า
หลายวันต่อมา หันจื่ออี้พูดได้ทำได้ ทั้งสองคนแม้จะนอนด้วยกัน แต่เขาไม่ได้แตะต้องเธออีก
เธอนอนหลับบนข้อพับแขนเขาทุกคืน แม้ว่าไม่พูดกับเขา แต่หันจื่ออี้มองออก เธอเริ่มผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ และรับกลิ่นของตัวเขาได้อย่างไม่รู้ตัว
ในที่สุดก็ถึงวันที่ฮั่วชิงชิงต้องไปตรวจที่โรงพยาบาล
หันจื่ออี้ขับรถพาฮั่วชิงชิงไปถึงโรงพยาบาลราษฎร ลงทะเบียนแผนกสูตินรีเวช แล้วเจาะเลือดรอผล
ฮั่วชิงชิงเจาะเลือด รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ ดังนั้นลุกขึ้นก็ไป
หันจื่ออี้เป็นห่วงเธอนิดๆ เลยเรียกผู้หญิงคนหนึ่งตามไป
หลายวันนี้ ฮั่วชิงชิงอัตราปวดเบาค่อนข้างน้อย หลายครั้งรู้สึกอยากเข้าแท้ๆ แต่ว่านั่งไปค่อนวันก็ไม่ออกมา
วันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น ตอนที่เธอรู้สึกเหมือนคิดผิด จู่ ๆก็มีฉี่สีเข้มออกมาหลายหยด
ฮั่วชิงชิงรู้สึกเจ็บนิดๆ ก้มไปมองปรากฏว่าเป็นสีชาเขียว!
เธอรู้สึกกลัวนิดๆ หลังจากเช็ดเสร็จ ยันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก กำลังจะออกมาก็รู้สึกเวียนหัว
ถึงขนาดกลิ่นของห้องน้ำกระแทกเข้าจมูกไม่หยุด เธอรู้สึกคลื่นไส้ อ้วกออกมาอย่างห้ามไม่ได้
หรือว่าจะท้องจริงๆ? หลายวันก่อน เธอก็ไม่อยากอาหาร หากไม่ใช่หันจื่ออี้บังคับเธอกิน เธอไม่อยากจะกินแม้แต่คำเดียวจริงๆ
และตอนนี้ หลังอ้วกเสร็จ หน้าอกรู้สึกอึดอัดเหมือนเดิม
ฮั่วชิงชิงเปิดประตูออกจากห้องน้ำอยากยากลำบาก เพิ่งเดินได้ 1 ก้าว ร่างกายก็อ่อนแรง เป็นลมล้มลงไป
หญิงสาวคนนั้นได้รับคำสั่งของหันจื่ออี้ให้เฝ้าที่หน้าประตู ดังนั้นฮั่วชิงชิงเป็นลม เธอรีบยื่นมือไปประคอง
เพียงแต่ ต่างก็เป็นผู้หญิง ฮั่วชิงชิงผอมแค่ไหน เธอก็ประคองไม่ค่อยไหว รีบตะโกนออกไปข้างนอก “มีคนเป็นลม!”
หันจื่ออี้หัวใจบีบตัวแรง ไม่สนว่านี่คือห้องน้ำหญิง ก็ก้าวเท้ายาวเข้าไป
ตอนเห็นว่าเป็นฮั่วชิงชิงจริงๆ เขารีบยื่นแขนไปอุ้มเธอขึ้น พูดขอบคุณหญิงสาวคนนั้น แล้วรีบเดินไปข้างนอก
เวลานี้ ด้านแผนกสูตินรีเวชผลตรวจออกมาแล้ว ให้บิลสองใบกับหันจื่ออี้
ใบหนึ่ง เป็นผลตรวจจริง ฮั่วชิงชิงไม่ได้ท้องจริงๆ
อีกใบหนึ่ง เป็นผลที่หันจื่ออี้บอกให้ทำก่อนหน้านี้ ด้านบนแสดงผลเป็นบวก
ก่อนหน้านี้เขากลัวเธอหมดอาลัยตายอยาก เพราะฉะนั้นก็คิดว่าถ้าหากไม่ท้อง งั้นก็ทำผลปลอมขึ้นมาหนึ่งใบ รอสภาพจิตใจของเธอค่อยๆดีขึ้น ค่อยทำให้เป็นจริง
และตอนนี้เห็นว่าไม่ท้อง ฮั่วชิงชิงยังเป็นลมไป ในใจหันจื่ออี้เกิดสัญญาณเตือนภัยขึ้น
เธอไม่สบายรึเปล่า?!
เขาก้มมองผู้หญิงในอ้อมกอด หน้าของเธอซีดขาว ริมฝีปากมีคราบน้ำ เลยถามหญิงสาวที่ไปห้องน้ำพร้อมกับฮั่วชิงชิงคนนั้น เห็นอะไรหรือเปล่า
หญิงสาวตอบ “เหมือนได้ยินเสียงอ้วก”
หันจื่ออี้ขมวดคิ้วแน่น ยิ่งร้อนใจอุ้มฮั่วชิงชิงเดินตรงไปที่อายุรกรรม
เริ่มต้นจากการเจาะเลือดตรวจ เขาคิดอะไรได้ เลยโทรหาแม่บ้าน
หลังจากนั้น แม่บ้านว่า เคยได้ยินฮั่วชิงชิงอ้วกเหมือนกัน แต่เป็นเรื่องหลังจากฮั่วชิงชิงกับหันจื่ออี้หลับนอนด้วยกัน เธอนึกว่าฮั่วชิงชิงแสดงอาการท้อง ดังนั้นเลยไม่สนใจอะไร
หันจื่ออี้เล่าเหตุการณ์ให้คุณหมอ แล้วบอกอีกว่าปกติฮั่วชิงชิงก็กินน้อย จิตใจย่ำแย่
คุณหมอไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ถามว่า“งั้นเธอเข้าห้องน้ำบ่อยไหม?”
หันจื่ออี้คิดย้อนไป หลายวันนี้ เขาเหมือนใส่ใจสภาพจิตใจของเธอตลอดเวลา เธอเหมือนสามารถอยู่ในห้องวาดภาพตลอดช่วงบ่าย
และตอนเที่ยงเธอดื่มซุปไก่แท้ๆ ตลอดช่วงบ่ายที่นานขนาดนั้น เหมือนไม่เคยไปห้องน้ำเลย!
เขาสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างห้ามไม่ได้ พูดกับคุณหมอ “เธอเข้าห้องน้ำน้อยมากจริงๆ ตอนกลางคืนก็ไม่ตื่นมา แต่ทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำก็เข้าไปนาน คุณหมอ คุณคิดว่าเธอเป็นอะไร?”
คุณหมอส่ายหน้า เสียงเข้มเล็กน้อย “มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นไตวายเฉียบพลัน”
หันจื่ออี้หนักใจ “ไตวาย?!”
คุณหมอพยักหน้า “อืม อาการแบบนี้ เหมือนกับไตวาย แต่ต้องรอผลตรวจออก ถึงจะยืนยันได้”
ไม่ช้า ทางห้องปฏิบัติการก็ส่งผลมาแล้ว ยื่นให้คุณหมอเจ้าของไข้ของฮั่วชิงชิง
คุณหมอดูรายงานสักพัก พูดกับหันจื่ออี้“คุณหัน เป็นผลที่ร้ายที่สุด ภรรยาคุณเป็นโรคไตวาย เป็นระยะสุดท้ายแล้ว ขอให้คุณเตรียมใจไว้”
ร่างกายของหันจื่ออี้ จู่ ๆก็เหมือนถูกคนสูบพลังไป เนิ่นนานเขาถึงพูดพึมพำ “งั้นควรรักษายังไง?”
“ปัจจุบัน มียารักษา แต่สถานการณ์ของภรรยาคุณไม่ค่อยดีนัก คาดว่าผลคงไม่ดีนัก หรือคิดเรื่องปลูกถ่ายไต แต่ไตที่เข้ากันได้ คงหาไม่ได้ง่ายๆ”
หันจื่ออี้ได้ยินคำพูดท้ายสุดของเขา เหมือนมีความหวังขึ้นมา เขารีบพูด “คุณหมอ ไม่ว่าจะหายากแค่ไหน ทางผมจะทำให้ดีที่สุด ถ้าหากมีไตที่เข้ากันได้ ผมยอมทุกอย่าง”
คุณหมอพยักหน้า “คุณหัน ผมเข้าใจความตั้งใจที่คุณมีต่อภรรยา แต่เรื่องแบบนี้ พวกเราไม่กล้ารับประกัน ทำได้เพียงทำสุดความสามารถ”
หันจื่ออี้ตอบ “ครับ ขอบคุณ!”
พูดจบ เขานึกอะไรได้ รีบพูดต่อว่า “จริงด้วย อีกสักพักเธอตื่นขึ้น ห้ามบอกความจริงเธอเด็ดขาด ผมกลัวว่าเธอจะไม่ยอมรักษา”
คุณหมอพยักหน้า “เข้าใจ”
หันจื่ออี้ไตร่ตรองครู่หนึ่งก็เสริมว่า “ช่วยบอกกับเธอ ว่าเธอท้องแล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นปฏิกิริยาหลังการท้อง”
พูดอยู่ เขาเอาใบแจ้งปลอมเมื่อกี้อันนั้นออกมา พูดว่า “ผมบอกเรื่องนี้กับคณบดีเฉินแล้ว เขาทราบแล้ว”
คุณหมอลำบากใจเล็กน้อย ไตร่ตรองครู่หนึ่ง พูดว่า “ตกลง แต่เพราะเกี่ยวข้องกับหลายฝ่าย ต้องจัดการ ผมต้องไปหารือเรื่องนี้กับคณบดีเฉินก่อน”
“ครับ ขอบคุณ”หันจื่ออี้พยักหน้า
คุณหมอโทรศัพท์ เป็นอย่างที่คิด คณบดีเฉินฟังเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว
ดังนั้น ฮั่วชิงชิงถูกย้ายไปห้องเดี่ยวระดับสูง ห้องคนไข้มีห้องน้ำและห้องครัวในนั้น ดังนั้นขอแค่คุณหมอและพยาบาลไม่พูด ฮั่วชิงชิงก็ไม่รู้เลย ตัวเองย้ายจากแผนกสูตินรีเวชไปที่แผนกอื่น
ตอนบ่าย ในที่สุดฮั่วชิงชิงก็ตื่น เธอลืมตาเห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาล และเห็นหันจื่ออี้นั่งอยู่ข้างเตียงในทันที
เขาเห็นเธอตื่น ยิ้มให้เธอ ใบหน้าเป็นประกาย “ชิงชิง คุณดูคุณตั้งท้องแล้ว พวกเรามีลูกแล้ว”
พูดอยู่ เขาหยิบใบแจ้งปลอมนั้นยื่นให้ฮั่วชิงชิง “ข้างบนแสดงเป็นผลบวก แต่ร่างกายคุณค่อนข้างอ่อนแอ มีอาการคนท้องอ่อนๆ เพราะฉะนั้นยังต้องนอนที่โรงพยาบาลระยะหนึ่ง”
ฮั่วชิงชิงมองตัวหนังสือในรายงาน หัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างห้ามไม่ได้
เกิดความรู้สึกแปลกบางอย่างขึ้น เธอท้องจริงๆเหรอ ? ตอนนี้ในท้องของเธอ มีสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆอยู่
ไม่แปลกที่พักนี้เอาแต่เวียนหัว คลื่นไส้ ไม่แปลกที่ตอนเข้าห้องน้ำ มีสีชาเขียวนิดๆ ที่แท้เป็นเพราะท้อง ยังมีสัญญาณของการแท้งลูก ดังนั้นถึงเป็นอย่างนี้
มือของเธอ วางที่ท้องน้อยตัวเองอย่างไม่รู้ตัว
ความรู้สึกแปลกๆขึ้นมาอีกครั้ง ถึงขนาด ทำให้หัวใจเดิมที่ไร้ความนึกคิด เริ่มฟื้นฟูกลับมาทีละนิดๆ
เธอไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว มีลูกเป็นเพื่อนเธอใช่ไหม?
แต่ลูกยังไม่มั่นคง จะจากเธอไปไหม？
เธอกังวลนิดๆ หันไปมองหันจื่ออี้อย่างอดไม่ได้ แต่เวลาต่อมา เธอก็นึกได้ว่าระหว่างพวกเขามีอะไรขวางอยู่ ก็รู้สึกเศร้าทันที
หันจื่ออี้ไม่รู้ว่าฮั่วชิงชิงคิดมากขนาดนั้น เขาแค่กุมมือเธอไว้ พูดอ่อนโยนกับเธอ “ไม่ต้องห่วง ชิงชิง ผมจะดูแลคุณกับลูกอย่างดี เพียงแต่ตอนนี้คุณต้องให้ความร่วมมือในการรักษา ไม่งั้นเพราะคุณไม่ให้ความร่วมมือลูกจากไป เขาต้องเศร้ามากแน่ๆ”
ฮั่วชิงชิงได้ยิน รีบตัดสินใจอย่างลับๆ ไม่ว่าหลังคลอด เธอกับหันจื่ออี้เป็นยังไง ตอนนี้ เธอต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อลูก
ชั่วพริบตา เวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ และฮั่วชิงชิง แม้ว่าทุกวันจะให้ความร่วมมือในการรักษา แต่สถานการณ์ก็ไม่ดีขึ้น ถึงขนาดหมดสติไปเป็นเวลานาน
หันจื่ออี้สอบถามสภาวะเรื่องไตกับคุณหมอ แต่กลับสิ้นหวังเหมือนเดิม และมูลนิธิก่อนหน้านี้ทั้งหมดของเขา ในฐานข้อมูลก็ไม่มีไตที่เข้าได้กับฮั่วชิงชิงเลย
ร่างกายของฮั่วชิงชิงค่อนข้างอ่อนแอ การป่วยแบบนี้เหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้ายแล้ว
ที่เรียกว่าป่วยอย่างเฉียบพลัน มีบางครั้งหันจื่ออี้ถึงขนาดไม่กล้ามองเธอ กลัวว่าเห็นแก้มตอบลงไปทุกวันของเธอ และเอวที่นับวันยิ่งเล็กลง
ตอนกลางคืน ฮั่วชิงชิงเติมน้ำเกลือเสร็จ หันจื่ออี้ยังคงแสดงละครเหมือนเดิม
เขานั่งด้านหลังเธอ โอบร่างของเธอไว้ ดูหนังสือตั้งครรภ์ด้วยกันกับเธอ
แม้ว่า ฮั่วชิงชิงยังคงไม่พูดเหมือนเดิม แต่หันจื่ออี้เห็น เวลาอ่านหนังสือเธอจริงจังมาก อ่านละเอียดทุกตัวอักษรจดจำไว้ในใจ
จิตใจของเขา เริ่มเศร้าขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวคนหนึ่งที่ดีขนาดนี้ ทำไมสวรรค์ถึงไม่ยุติธรรมกับเธอขนาดนี้ ถึงให้เธอเข้าใกล้ความตายตั้งสองครั้งแบบนี้
และเมื่อก่อนเขาทำอะไรลงไป ถึงทำร้ายเธอขนาดนี้ ทำให้ในช่วงสุดท้ายของชีวิตเธอ เป็นทุกข์ขนาดนี้
ใจเขาเจ็บเหมือนโดนเข็มทิ่มแทง ยื่นมือไปกอดฮั่วชิงชิงอย่างห้ามไม่ได้ วางศีรษะไปที่ไหล่ผอมแห้งของเธอ พูดเสียงเบา“ชิงชิง เราคืนดีกันนะ?”
ฮั่วชิงชิงได้ยินในเสียงของหันจื่ออี้ทั้งเศร้าและเหนื่อย เศร้าใจไปพักหนึ่ง
แต่ฉากวันนั้นตรงหน้าเธอ ลักษณะพ่อที่นอนตายตาไม่หลับ เธอจะยอมรับทั้งหมดนี้ได้ยังไง?!
เธอส่ายหน้า บีบให้ตัวเองไร้ความรู้สึก “ไม่มีวัน”
หันจื่ออี้ถอนหายใจออกมา ลูบไปที่หลังของเธอ รู้สึกว่าตัวเธอผอมลงอีกแล้ว เขาสูดดมกลิ่นลึกๆ แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร แต่ผมจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณ”
ระหว่างที่พูด เขาลุกขึ้น พูดกับเธอว่า “ชิงชิง คุณพักผ่อนให้มากๆ ผมไปทำงานก่อน”
