ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 419 ลูกของฉันล่ะ ลูกยังอยู่ไหม

หันจื่ออี้เดินออกไป โทรหาเพื่อนตัวเองที่อยู่ต่างประเทศ หลังจากสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษเป็นพรวน ได้คำตอบที่สิ้นหวังเหมือนเดิม

เขารู้สึกหดหู่ นั่งบนโซฟา ครั้งแรกที่รู้สึกว่าที่แท้ชีวิตสามารถอ่อนแอได้เพียงนี้

ขณะนี้ มือถือของเขาดังขึ้น หันจื่ออี้มองเป็นมูลนิธินั้นโทรมา

เขากดรับสาย ก็ได้ยินอาสาสมัครบอกกับเขา “คุณหัน เราเพิ่งค้นเจอ ก่อนหน้านี้ในฐานข้อมูลของเราลบผิดพลาดไป คุณต้องการติดต่ออาสาสมัครคนก่อนมาเติมให้ครบไหม?”

“ฐานข้อมูลอะไร?”หันจื่ออี้จับมือถือแน่น

“ข้างในยังมีข้อมูลของคุณหันด้วย…”อาสาสมัครพูดขึ้น

หันจื่ออี้ได้ยินประวัติของเขา ใจสั่นในทันที

ข้อมูลฐานข้อมูลสูญหายล่ะก็ หมายความว่าถ้าหากเดิมที่มีข้อมูลที่เหมาะสม เพราะข้อมูลสูญหาย เป็นไปได้ว่าจะหาข้อมูลที่ถูกต้องไม่เจอ…

เขารีบพูด “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

ในเมื่อเขาเรียนจบด้านซอฟต์แวร์ เก่งเทคโนโลยีด้านนี้ เพราะฉะนั้น หันจื่ออี้กู้ข้อมูลที่ลบพลาดไปในเวลาครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นก็เห็นข้อมูลตัวเองที่ลงทะเบียนเมื่อหลายปีก่อน

เขาโทรแจ้งทางโรงพยาบาลทันที ให้พวกเขาอัปเดตฐานข้อมูลไปพร้อมกัน ดูว่ามีข้อมูลไตที่เข้ากันได้กับฮั่วชิงชิงไหม

ทางด้านโรงพยาบาล เพราะความสัมพันธ์ระหว่างหันจื่ออี้กับคณบดีเฉิน ก็ทำงานอย่างอดหลับอดนอน

ตอนหันจื่ออี้ได้รับสาย ก็เป็นเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น

เขาเพิ่งตื่น เทน้ำอุ่นแก้วหนึ่งให้ฮั่วชิงชิง ก็ได้ยินมือถือของตัวเองดัง

เขารีบรับสาย และได้ยินคุณหมอพูดกับเขา “คุณหัน เจอไตที่เข้ากับภรรยาคุณได้แล้ว”

“จริงเหรอ?!” หันจื่ออี้ยืดตัวตรงทันที แก้วน้ำในมือถูกการกระทำเขา ทำให้น้ำหกโดนมือไม่น้อย

หลานวันมานี้ เป็นครั้งแรกที่ฮั่วชิงชิงเห็นหันจื่ออี้เสียอาการขนาดนี้ หันมองไปอย่างห้ามไม่ได้

เธอเห็น ดวงตาหันจื่ออี้เป็นประกาย ที่แก้มมีรอยยิ้มที่ผ่อนคลายที่หายไปนาน

รอยยิ้มแบบนี้ เทียบกับรอยยิ้มที่เขายิ้มให้เธอ ดูมีความสุขกว่ามาก

ใครโทรหาเขากันแน่?

เพียงแต่หันจื่ออี้คิดได้ว่าเธออยู่ ดังนั้นก้าวเท้ายาวออกไป

เขาพูดกับหูฟังว่า “ใคร? อยู่เมืองไหน? ติดต่อได้ไหม?”

คุณหมอนิ่งไป เปิดปากพูด “คุณหัน คนนั้นก็คือคุณ”

หันจื่ออี้อึ้ง พูดย้ำอีกครั้ง “ผม?!”

คุณหมอตอบ “ใช่ เราตรวจข้อมูลแล้ว ข้อมูลที่คุณลงทะเบียนก่อนหน้านี้ เข้ากันได้สมบูรณ์กับภรรยาคุณ”

หันจื่ออี้กะพริบตา จู่ ๆรู้สึกโชคชะตาบนโลกใบนี้ช่างมหัศจรรย์มากจริงๆ

ตอนเขาหมดสิ้นหนทาง จู่ ๆก็เจอว่าตัวเองก็คือคนที่สามารถช่วยฮั่วชิงชิงได้

เพียงเพราะข้อมูลที่เขาลงทะเบียนก่อนหน้านี้ เพราะฉะนั้น หลายวันมานี้ ไม่เคยคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่ข้อมูลจะถูกลบ และไม่ไปตรวจสอบอีกครั้ง

ตอนนี้ ความรู้สึกที่เซอร์ไพรส์ถึงพุ่งขึ้นมาภายหลัง เสียงของหันจื่ออี้สั่นนิดๆ “งั้นเราจะเปลี่ยนไตได้เมื่อไร?”

“ยังต้องตรวจร่างกายของคุณอย่างครบถ้วน ถึงอย่างไรก็ผ่านมาแล้วหลายปี ข้อมูลตอนนั้นอาจไม่แม่นยำ”คุณหมอบอก “ผมถึงโรงพยาบาล 9โมงเช้า ถึงเวลานั้นจะจัดการตรวจให้”

หันจื่ออี้พูดอย่างรีบร้อน “ครับ ขอบคุณ ถ้าหากไตไม่มีปัญหา ถ้างั้นผ่าตัดยิ่งเร็วยิ่งดี”

วันนั้น ฮั่วชิงชิงเห็นหันจื่ออี้หายไป

ตอนเขาไป บอกแค่ว่าตัวเองมีงานที่บริษัท ดังนั้นไม่อยู่สักพัก ให้เธอเชื่อฟังคำพูดของพยาบาล ดูแลตัวเองให้ดี

ถึงตอนกลางคืน หันจื่ออี้ถึงกลับมา ดูแล้วเหมือนเหนื่อยล้ามาก

ร่างกายของเธอเริ่มสะลึมสะลือ ในตอนที่เบลอๆ ฮั่วชิงชิงได้ยินหันจื่ออี้พูดข้างหูเธอว่า “ชิงชิง อีกไม่นานคุณก็จะดีขึ้นแล้ว โลกใบนี้มีปาฏิหาริย์ ตอนนี้ผมเริ่มเชื่อแล้ว ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นเรื่อย ๆ”

เธอไม่เข้าใจเขา และร่างกายหนักอึ้ง เธอคิดในใจ ที่แท้การท้องเป็นเรื่องที่เจ็บขนาดนี้

ไม่ช้าวันรุ่งขึ้นก็มาถึง หลังจากฮั่วชิงชิงลืมตาขึ้น ไม่เห็นหันจื่ออี้ และที่นอนข้างตัวเธอเหมือนว่างมานาน เห็นชัดว่าเขาไปตั้งแต่เช้า

เธอรู้สึกไม่ค่อยชิน กำลังคิดจะต่อต้าน พยาบาลก็เดินเข้ามา บอกกับเธอ“คุณผู้หญิง คุณผู้ชายไปทำงานนอกสถานที่ตั้งแต่เช้า การทำงานนอกสถานที่ครั้งนี้กินเวลานานหน่อย เกรงว่าหลายวันถึงจะกลับมาได้”

ฮั่วชิงชิงพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร

คุณหมอเดินเข้ามา พูดกับฮั่วชิงชิง “คุณฮั่ว คุณต้องรับการตรวจทุกด้าน”

วันนั้น ฮั่วชิงชิงตรวจทุกรายการเสร็จ ก็ถูกส่งไปที่ห้องสังเกตอาการห้องหนึ่ง

หันจื่ออี้ก็นอนในห้องสังเกตอาการเหมือนกัน เพียงแต่ระหว่างพวกเขา มีประตูหนึ่งคั่นอยู่

ปิดประตู คณบดีเฉินมาหยุดตรงหน้าหันจื่ออี้ พูดกับเขา “ประธานหัน ผมรู้จักกับคุณมานาน รู้ว่าคุณชอบเล่นบอล หลังจากนี้ผมว่าคุณคงไม่ใช่คู่แข่งของพวกผมแล้ว!”

พวกเขาเป็นเพื่อนต่างวัย ลูกน้องคณบดีเฉินหลายคน เคยถูกทีมที่หันจื่ออี้อยู่ตียับ

หันจื่ออี้ยิ้ม “ก็แค่ตัดไตข้างหนึ่งทิ้ง พูดกันว่าคนเราต้องการใช้ไตทำงานแค่ 75% ก็ไม่มีปัญหาไม่ใช่เหรอ?”

“พูดแบบนี้ก็จริง แต่มีผลกระทบกับร่างกายแน่นอน”คณบดีเฉินพูด“โชคดีที่เป็นภรรยาคุณ ถ้าหากเป็นคนอื่น ผมห้ามคุณแน่นอน”

“คุณที่เป็นหมอทำไมถึงพูดแบบนี้ ควรช่วยชีวิตคนใกล้ตายและดูแลรักษาคนที่บาดเจ็บ ไม่ใช่เห็นคนใกล้ตายแล้วไม่ช่วยเหรอ?”หันจื่ออี้พูดหยอกล้อ

“ก็จริง ควรช่วยชีวิตคนใกล้ตายและดูแลรักษาคนที่บาดเจ็บ แต่การผ่าตัดมีความเสี่ยง และทำไมคนเราถึงมีไตสองข้าง ในเมื่อมีอยู่ก็มีเหตุผลของการดำรงอยู่” คณบดีเฉินถอนหายใจ “ยังไงก็ตาม ใน1ปีนี้ คุณหยุดคิดเรื่องสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า และห้ามออกกำลังกายอย่างหนัก”

“ได้ ผมรู้แล้ว” หันจื่ออี้หัวเราะ “ลูกชายคุณยังมีแฟนสาวเลย ทำไมถึงจู้จี้เหมือนสาวแก่ไปได้?”

“ยังกล้าพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้?” คณบดีเฉินแกว่งหมัดไปมา “อีกเดี๋ยวผมจะให้พวกลูกน้องสั่งสอนคุณ”

หันจื่ออี้แสร้งทำเป็นขอความเมตตา “ไม่เป็นไร คุณหมอบอกว่าหลังผ่าตัดผมต้องนอนพัก 1 สัปดาห์ ผมไม่กล้าทำให้พวกลูกน้องของคุณไม่พอใจ”

“โธ่ ดูแลตัวเองดีๆ”คณบดีเฉินพูด “รออีก 2 ปี ร่างกายพวกคุณดีขึ้นแล้ว ค่อยมีลูก!”

“ได้ ผมจะจำไว้”หันจื่ออี้พยักหน้า

คณบดีไปแล้ว หันจื่ออี้และฮั่วชิงชิงหลังจากดูอาการก่อนผ่าตัดแล้ว ถูกส่งไปที่เตียงผ่าตัดพร้อมกัน

ขณะนี้ ประตูระหว่างพวกเขาเปิดออกแล้ว เพียงแต่หันจื่ออี้รู้ว่าฮั่วชิงชิงอยู่ข้างๆ แต่ฮั่วชิงชิงกลับไม่รู้ว่าหันจื่ออี้อยู่

เริ่มผ่าตัด ทั้งสองถูกวางยาสลบ ลำดับก็คือเอาไตของหันจื่ออี้ออกมา แล้วรีบส่งไปที่ห้องผ่าตัดด้านข้าง ปลูกถ่ายให้ฮั่วชิงชิง

เหมือนเป็นความฝันที่ยาวนาน ตอนหันจื่ออี้ลืมตาขึ้น ก็นอนอยู่ในห้องคนไข้แล้ว

เขาอยากลุกขึ้น กลับรู้สึกตัวหนักมาก เกือบจะขยับตัวไม่ได้

มีพยาบาลได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็รีบเข้ามาทันที เปิดปากพูด“คุณหัน ตอนนี้คุณยังลุกขึ้นไม่ได้ และห้ามดื่มน้ำชั่วคราว ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

หันจื่ออี้พูด “ไม่เป็นไรมาก ภรรยาผมล่ะ?เธอเป็นยังไงบ้าง?ผ่าตัดสำเร็จไหม?”

“เธอยังไม่ฟื้น แต่ผ่าตัดเป็นไปด้วยดี คุณสบายใจได้” พยาบาลบอก“พยาบาลที่คุณจ้างอยู่กับเธอตลอดเวลา ดังนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วง และแผลของคุณต้องใช้เวลาในการสมาน ระหว่างนี้ห้ามขยับเด็ดขาด”

“อืม ผมเหมือนไม่เคยอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน”หันจื่ออี้ยิ้มเยาะตัวเอง

ตอนเด็ก เพราะโดนพ่อตีจนโต ไม่กลัวเจ็บ ร่างกายกลับนับวันยิ่งแข็งแรง

เพราะเขาป่วยไม่ได้ ถ้าหากป่วยจริง บางทีแม่ของเขาคงจบเห่แน่

ต่อมาไปเรียนที่ต่างประเทศ มีพ่อเลี้ยงค่อยดูแล อยู่ดีกินดี ร่างกายยิ่งแข็งแรงขึ้นเป็นธรรมดา

ปกติเป็นหวัดน้อยมาก สภาพแย่เหมือนตอนนี้ เป็นครั้งแรกจริงๆ

เขาดื่มน้ำไม่ได้ ตอนนี้พึ่งแต่น้ำเกลือ ห้ามเคลื่อนไหว ถึงขนาดทำงาน ก็ต้องพึ่งพาผู้ช่วยหวังมาแล้วเสร็จ

หลายชั่วโมงต่อมา ในอีกห้องหนึ่ง ฮั่วชิงชิงลืมตาขึ้น

เธอรู้สึกร่างกายหนักอึ้งจนทรมาน แต่เทียบกับก่อนหน้านี้ เหมือนร่างกายดีขึ้นหน่อย ถึงจะขัดนิดๆ แต่มีความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

เห็นพยาบาลเข้ามา เธออดถามไม่ได้ “คุณพยาบาล เมื่อกี้ฉันเป็นอะไรกันแน่? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าตัวเองเข้ารับการผ่าตัด?”

พยาบาลยิ้มให้เธอ “คุณฮั่ว คุณแค่ตรวจธรรมดา คุณไม่ต้องกังวล”

แต่ฮั่วชิงชิงมองนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าเพิ่งสว่าง

และเธอจำได้แม่น ก่อนหมดสติ ก็เป็นตอนเช้าตรู่เหมือนกัน

เธอหมดสติไป 1 วัน 1 คืน ?!

สภาวะแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และร่างกายผิดจากเมื่อก่อน จุดนี้เธอเป็นเจ้าของร่าง เป็นธรรมดาที่จะรู้ชัด

เพราะฉะนั้น ฮั่วชิงชิงอดไม่ได้ที่จะร้อนใจ พูดกับพยาบาล “คุณหมอ ฉันรู้ว่าไม่ใช่การตรวจธรรมดา พวกคุณทำอะไรกับฉันกันแน่?”

หมอเจ้าของไข้ได้ยินการเคลื่อนไหว เดินเข้ามา พูดกับฮั่วชิงชิง “คุณฮั่ว ร่างกายคุณยังไม่ฟื้นตัว พยายามอย่าตื่นเต้น แบบนี้ไม่ดีต่อการฟื้นตัวของร่างกาย”

“พวกคุณอย่าหลอกฉัน! ลูกฉันล่ะ? ลูกยังอยู่ไหม?”มือฮั่วชิงชิงลูบไปที่ท้องน้อยอย่างห้ามไม่ได้ ตรงนั้นราบเรียบ เหมือนไม่ได้ท้อง และความเจ็บที่ด้านหลังเอว ลักษณะเหมือนได้รับบาดเจ็บอย่างนั้น

เธอเริ่มรู้สึกตระหนก แต่ขยับร่างกายไม่ได้ ดังนั้นสองมือจับราวทั้งสองข้างตัว ตะโกนเสียงดัง “ถ้าหากพวกคุณไม่บอกความจริงกับฉัน ตอนนี้ฉันจะกระโดดลงมาจากตรงนี้! ฉันไม่รักษาแล้ว!”

คุณหมอไม่คิดว่าเธอจะเด็ดขาดขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เห็นเธอเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย พูดน้อย ตอนนี้แสดงท่าทางดื้อรั้น ทำให้คนรู้สึกว่าเธอพูดจริงทำจริง

พยาบาลรีบเข้าไปห้ามฮั่วชิงชิง เธอกลับพูดกับหล่อนว่า “คุณไม่สามารถเฝ้าฉันได้ 24 ชั่วโมง ถ้าหากพวกคุณไม่บอกความจริงกับฉัน ฉันก็จะดึงสายน้ำเกลือออก โดดลงไปจากตรงนี้”