ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 434 เลือกใครระหว่างเมียกับเพื่อน
ซูสือจิ่นได้ยินแทบจะเป็นลม หยิบบิลค่าตรวจออกมา หยานชิงเจ๋อเดินเข้ามา “เสี่ยวจิ่น คุณหมอว่าไงบ้าง?”
เธอพูดตามที่หมอบอกทุกคำ แล้วเอาบิลในมือยื่นให้หยานชิงเจ๋อ
เขารีบไปจ่ายค่ายา แล้วถึงจูงมือซูสือจิ่นกลับ
“คุณหมอว่า อายุครรภ์สองสัปดาห์แล้ว”ซูสือจิ่นหนักใจนิดๆ “วันนี้พี่ยังแตะต้องฉันอย่างนั้น…”
“ฉันผิดเอง ทีหลังฉันจะระวัง”หยานชิงเจ๋อรีบง้อ“เสี่ยวจิ่น รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม?ตอนนี้เธอท้องแล้ว พวกเราทำอาหารกินเองที่บ้าน กลัวจะดูแลไม่ทั่วถึง ฉันจ้างนักโภชนาการมาดูแลเธอดีไหม?”
ตอนนี้ซูสือจิ่นถึงยอมรับความจริงที่ตัวเองท้อง เธอคิดแล้วคิดอีก ก็พยักหน้า
หยานชิงเจ๋อขับรถไปพลาง ใช้มือขวาที่ว่างอยู่กุมมือซ้ายของซูสือจิ่นไปด้วย ประสานมือกันไว้“เสี่ยวจิ่น วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตฉันวันหนึ่งจริงๆ เกิดเรื่องดีสองเรื่องพร้อมกัน”
ซูสือจิ่นยู่ปาก ไม่พูดอะไร
หยานชิงเจ๋อพูดต่อ “ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกพวกพ่อแม่”
ซูสือจิ่นส่ายหน้า “ไม่ต้อง”
“ทำไม?”หยานชิงเจ๋อหันไปถามด้วยความงุนงง
“เพราะคุณหมอบอกว่าลูกยังไม่มั่นคง ดังนั้น…”ซูสือจิ่นกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นภายหลัง ทำให้คนแก่ที่บ้านดีใจเก้อ
“บอกแล้วพวกเขาจะได้ดูแลเธอยิ่งขึ้น”หยานชิงเจ๋อพูด“เวลาฉันไปทำงาน กลัวว่าบางครั้งจะดูแลไม่ทั่วถึง”
“ฉันไม่ให้บอก”ซูสือจิ่นส่ายหน้าเหมือนเดิม
หยานชิงเจ๋อยอมแพ้ “ก็ได้ งั้นเรายังไม่พูด รอมั่นคงแล้วค่อยพูดดีไหม?”
ตอนนี้เขาเหมือนอะไรก็ตามใจเธอ…ซูสือจิ่นหันไปมองหยานชิงเจ๋อ แล้วตอบ “อืม”
หยานชิงเจ๋อขับรถไปพลาง ยิ้มไปพลาง “เสี่ยวจิ่น เธอจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร?”
“ยังไม่รู้เพศ จะตั้งชื่อได้ยังไง?”ซูสือจิ่นกัดริมฝีปาก “พี่ชอบลูกชายหรือลูกสาว?”
ครั้งนี้หยานชิงเจ๋อรู้คำตอบที่มาตรฐาน “ขอแค่เป็นลูกเรา ลูกชายลูกสาวฉันรักทั้งนั้น”
ซูสือจิ่นเดินคิดจะหาเรื่อง แต่พอได้ยินหยานชิงเจ๋อพูดแบบนี้ เหมือนไม่มีเหตุผลที่จะชวนทะเลาะ
เธอมองไปนอกหน้าต่าง พูดพึมพำ “ทำไมป้องกันแล้วยังท้องอีก?”
หยานชิงเจ๋อได้ยินคำพูดนี้ก็หวั่นใจ
แต่ พูดก็พูดหลักฐานก่อเหตุตอนนั้นหลังเสร็จกิจถูกเขาทำลายไปแล้ว เธอคงทายไม่ถูกหรอกนะ
เขาปลอบตัวเองอยู่ ขับรถมาถึงเรือนหอของพวกเขา
เขาอุ้มเธอลงจากรถ เดินตรงไปที่หน้าลิฟต์
ตอนดึกไม่มีใคร ซูสือจิ่นพิงในอ้อมกอดหยานชิงเจ๋ออย่างขี้เกียจ เพลิดเพลินไปกับการบริการของเขา
ทั้งสองคนไม่ช้าก็ถึงบ้าน หยานชิงเจ๋อวางซูสือจิ่นบนเตียง เทน้ำอุ่นหนึ่งแก้วให้เธอ ยื่นเม็ดยาโปรเจสเตอโรนบำรุงให้เธอ
ซูสือจิ่นกินเสร็จ ก้มมองท้องน้อยของตัวเอง
ตรงนั้นแบนราบ หากไม่ใช่เพราะไปผลตรวจวันนี้ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะท้อง
ในหัวเธอมีความคิดมากมาย มีกังวล มีลังเล แต่กลับมีความคาดหวังนิดๆ
ถึงยังไง วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวัน ตอนหยานชิงเจ๋อดึงมากอด ซูสือจิ่นก็หลับไปอย่างช้าๆ
หลับฝันดีตลอดคืน จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น ตอนซูสือจิ่นตื่นขึ้น เห็นว่าในห้องไม่มีใคร เธอก็นอนแช่บนเตียงอีกพักหนึ่ง ถึงลุกขึ้น
เพิ่งออกไป ก็เห็นหยานชิงเจ๋อเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว ยิ้มให้เธอ พูดว่า “เสี่ยวจิ่น ไม่นอนต่ออีกหน่อยเหรอ?”
เธอใช้จมูกดมกลิ่น ได้กลิ่นของโปรดของตัวเอง ยิ้มให้หยานชิงเจ๋อ “ฉันหิวแล้ว”
“ตอนนี้เธอคนเดียวต้องกินอาหารของคนสองคน กินเยอะๆหน่อย”หยานชิงเจ๋อช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้เธอ ดูแลเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง
ซูสือจิ่นกินเสร็จ กำลังจะเก็บ หยานชิงเจ๋อก็แย่งถ้วยตะเกียบไปทันที “เสี่ยวจิ่น เธอนั่งพักก่อน ฉันทำเอง”
“อีกเดี๋ยวพี่ต้องไปทำงาน…”ซูสือจิ่นเตือน
“วันนี้ไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนเธอที่บ้าน”หยานชิงเจ๋อพูด“ยังต้องจ้างนักโภชนาการท่านหนึ่ง ก่อนหน้านี้ตอนพี่สะใภ้เธอท้องจ้างมาคนนั้นก็ใช้ได้ อีกเดี๋ยวฉันถามช่องทางติดต่อกับพี่เฉิน”
ซูสือจิ่นเห็นหยานชิงเจ๋อกลายเป็นพ่อบ้าน จู่ ๆก็รู้สึกท้องก็ดีเหมือนกัน เขาดูแลเหมือนเธอเหมือนเจ้าหญิงของเขาจริงๆ
เธอคิดได้ว่าตั้งท้องยังต้องเตรียมของบางอย่าง ดังนั้นกลับถึงห้องน้ำหยิบแท็บเล็ตในลิ้นชักบนหัวเตียงออกมา อยากจะจองของออนไลน์
แต่ตอนซูสือจิ่นหยิบคอมออกมา จู่ ๆก็เห็น ในมุมลิ้นชักมีกรรไกรเล็กเล่มหนึ่ง
เพราะพ่อเธอมีบางครั้งไปตกปลาที่แม่น้ำ ในบ้านเลยมีกรรไกรรูปตัวยู ดังนั้นซูสือจิ่นเห็นกรรไกรตัวยูเล่มนี้ ยังเอาออกมาดูโดยเฉพาะ
เวลาเธอออกแบบจะใช้แล็ปท็อป ใช้เครื่องมือวาดรูปโดยเฉพาะ ดังนั้นน้อยครั้งจะใช้แท็บเล็ต เธอเหมือนไม่ได้เปิด
ลิ้นชักมานาน จำได้เพียงเมื่อ 1 เดือนกว่าก่อนหน้านี้ ในบ้านเหมือนไม่มีกรรไกรเล่มนี้
ดังนั้นเธอหยิบขึ้นไปถามหยานชิงเจ๋อ “พี่ชิงเจ๋อมีแผนจะไปตกปลาเหรอ?พ่อฉันก็ใช้มันตัดสายเบ็ด ”
หยานชิงเจ๋อเพิ่งเก็บกวาดเสร็จ หันไปมองก็เห็นในมือซูสือจิ่นมีเครื่องมือที่เขาใช้ก่อเหตุตอนนั้น
แม้ว่ากรรไกรเล่มเดียว จะบอกอะไรไม่ได้ แต่หัวใจเขาก็ยังสั่น แล้วพูดว่า “อ้อ ซื้อมาแบบไม่ตั้งใจ”
ซูสือจิ่นเดิมก็แค่ถามเฉยๆ นึกเรื่องอื่นได้ก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปทันที
ตอนกลางวัน ซูสือจิ่นซื้อของบางอย่างบนอินเทอร์เน็ต เลยดูเว็บบอร์ดของคุณแม่นิดหน่อย
ในเว็บบอร์ด มีโพสต์หนึ่งชื่อว่า (เล่ามาหน่อยสิ เตรียมตัวตั้งท้องกันนานแค่ไหน?)
ซูสือจิ่นกดเปิดและเริ่มอ่าน
เธอเห็นมีคนจำนวนไม่น้อยเตรียมตัวเป็น1-2ปี มีที่เหมือนเธอ เป็นแบบไม่คาดฝัน
และแถวสุดท้าย ดึงความสนใจจากเธอได้ทันที
เห็นเขียนแค่ “ฉันกับแฟนหนุ่มสวมถุงยางตลอด เพราะฉันยังไม่มีแผนจะแต่งงาน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องลูก แต่จู่ๆวันหนึ่งก็รู้ว่าท้อง ต่อมาฉันถามเขา เขาถึงบอก เขาตัดถุงยางให้เป็นรู”
ด้านล่างมีคนมากมายตอบ เธอบรรยายต่อ “แน่นอนท้องแล้วต้องแต่ง แต่วิธีนี้ของเขาก็ชั่วร้ายจริงๆ ฉันก็ว่ามีอย่างที่ไหนสวมถุงยางแล้วยังท้อง ที่แท้เขาทำมันทุกครั้ง ตอนนี้เรามีลูกสาวหนึ่งคน ก็มีความสุขดี”
ซูสือจิ่นทำตาปริบๆเมื่ออ่านถึงตรงนี้
หัวใจเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้น เกิดความสงสัยขึ้นในใจ
เธอร่วมรักกับหยานชิงเจ๋อ ก็สวมถุงยางทุกครั้ง มีแค่1-2ครั้ง แต่เป็นระยะปลอดภัย ความจริงพิสูจน์ให้เห็น ตอนนั้นเธอไม่ได้ท้องจริงๆ
แต่ครั้งนี้ คิดยังไง เหมือนเป็นระยะตกไข่ของเธอพอดี ถ้างั้น…
ก่อนหน้านี้ กรรไกรรูปตัวยูเล่มนั้นโผล่มาในลิ้นชัก
ซูสือจิ่นปิดคอม แล้วหยิบกรรไกรเล็กนั้นออกจากลิ้นชัก
ของสิ่งนี้บังเอิญเกินไป ดูก็รู้ปกติหยานชิงเจ๋อไม่ได้ใช้มัน และแม้ว่าเขาจะใช้ ทำไมวางมันไว้ในลิ้นชักหัวเตียง?
เธอหลับตา นึกย้อนฉากที่พวกเขาแนบชิดกันคืนนั้น
เหมือนมีหลายครั้งที่ลิ้นชักเปิดอยู่
ความสงสัยในใจเหมือนได้รับการยืนยัน ซูสือจิ่นหยิบกรรไกรเล็ก มาถึงหน้าห้องหนังสือของหยานชิงเจ๋อ
“เสี่ยวจิ่น?” หยานชิงเจ๋อเงยหน้า มองเธอด้วยความอ่อนโยน
“ชิงเจ๋อ พี่ไม่เคยโกหก หลอกลวงฉันเลยใช่ไหม?”ซูสือจิ่นเข้าไปใกล้ เอามือไขว้หลังแล้วถามออกมา
หยานชิงเจ๋อนิ่งอึ้งไป รีบพูดทันที “แน่นอนไม่เคย เสี่ยวจิ่น ฉันจะโกหกหลอกลวงเธอทำไม?”
ซูสือจิ่นเอากรรไกรด้านหลังออกมา มองตาหยานชิงเจ๋อ “เพราะฉะนั้น พี่ใช้มันทำอะไร เรื่องนี้ก็ห้ามหลอกฉัน”
หยานชิงเจ๋อกะพริบตา พูดเหมือนไม่รู้เรื่อง “เสี่ยวจิ่น มันก็แค่กรรไกรเล่มหนึ่งเอง”
“แต่มันใช้มาตัดถุงยาง ทำให้ฉันท้อง มันก็ไม่ใช่แค่กรรไกรเล่มหนึ่ง”ซูสือจิ่นทำหน้าจริงจัง
หยานชิงเจ๋อหนักใจทันที เธอจะฉลาดเกินไปแล้วมั้ง ยังทายเรื่องนี้ออก
เห็นหยานชิงเจ๋อไม่กล้ามองเธอ ในตาใสก็ประกายขึ้นแวบหนึ่ง ซูสือจิ่นรู้เลยว่าตัวเองทายถูก
ไม่รู้ทำไม ความน้อยใจพุ่งขึ้นทันที น้ำตาเธอเหมือนใจสั่ง ไหลพรากออกมา
“เรื่องใหญ่แบบนี้พี่ยังหลอกฉัน” เธอยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ “พี่นิสัยแย่จริงๆ คำพูดพี่หลังจากนี้ ฉันไม่กล้าเชื่อแล้ว ฮือๆฉันไม่อยากสนใจพี่อีกแล้ว”
หยานชิงเจ๋อเห็นซูสือจิ่นร้องไห้ รีบลุกขึ้นดึงเธอมากอดปลอบ “เสี่ยวจิ่น ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ…ฉันแค่อยากให้เรามีลูก ก็เลย…”
“พี่ก็เลยหลอกฉัน”ซูสือจิ่นเช็ดน้ำตาที่หน้าอกหยานชิงเจ๋อ“ตอนนี้พี่มีแต่คำโกหก ฉันไม่อยากจะเชื่อพี่อีกแล้ว พี่ไม่ต่างจากผู้ชายเลวๆข้างถนนพวกนั้น ไม่ใช่พี่ชิงเจ๋อที่ฉันรู้จักตั้งแต่เด็กอีกแล้ว”
หยานชิงเจ๋อได้ยิน เสี่ยวจิ่นของเขาไม่เชื่อเขาแล้ว ควรทำยังไงดี?
ระหว่างเมียกับเพื่อน เขาเหมือนไม่ต้องลังเลใดๆ ก็เลือกได้แล้ว
ด้วยเหตุนี้ หยานชิงเจ๋อเช็ดน้ำตาให้ซูสือจิ่นไปพลาง พูดไปพลาง “เสี่ยวจิ่น เธอฟังฉันพูด เรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนคิดออกมา เป็นคนอื่นที่สอนฉัน”
ซูสือจิ่นเงยหน้า “ใคร?”
หยานชิงเจ๋อรีบบอก “สีเกอ”
เขาอีกแล้ว!
เมื่อวานหยานชิงเจ๋อพาเธอไปบนสะพานกระจก ฟู่สีเกอก็เป็นคนสอน ตอนนี้ถึงรู้ นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
คิดไม่ถึงว่าฟู่สีเกอจะสอนหยานชิงเจ๋อ ให้ตัดถุงยาง ทำให้เธอท้อง
ซูสือจิ่นทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
เธอเงยหน้า พูดกับหยานชิงเจ๋อ “ฉันจะไปบ้านเขาไปคิดบัญชีกับเขา”
หยานชิงเจ๋อได้ยิน ก็รีบห้าม“เสี่ยวจิ่น ตอนนี้สีเกอเป็นพ่อคนเหมือนกัน ค่อนข้างยุ่งเรื่องนี้ก็อย่า…”
“ฉันไม่สน ฉันจะไปหาเขา”ซูสือจิ่นร้องไห้ “พวกพี่รวมหัวรังแกฉัน ฉันไม่ต้องการคนเลวแบบพวกพี่อีกแล้ว ฉันจะกลับสตูดิโอ ฉันจะย้ายไปต่างประเทศ”
หยานชิงเจ๋อได้ยินเธอจะไปต่างประเทศ ยอมแพ้ทันที “เสี่ยวจิ่นไม่ร้อง ฉันพาเธอไปหาสีเกอเดี๋ยวนี้เลย”
ขึ้นรถ ซูสือจิ่นยังพูดจาน้อยใจเหมือนเดิม
ทั้งสองคนมาถึงบ้านฟู่สีเกอ ซูสือจิ่นเคาะประตูด้วยความแค้น และหยานชิงเจ๋อรู้สึกกังวลในใจ
แม้ว่า คนต้นคิดจะเป็นฟู่สีเกอ แต่ยังไงเขาก็เป็นคนที่อยากมีลูก ฟู่สีเกอถึงสอนเขา ตอนนี้เขาพาเมียมา ความรู้สึกเหมือนถีบหัวส่งอย่างนั้น
แต่เมียน้ำตาไหลออกมา เขาก็ไม่มีทางเลือก
เขากัดฟันเดินตามหลังซูสือจิ่นไป
