ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 7 เขาท้องแล้ว คุณควรหลีกทางให้เขา
หลานเสี่ยวถางออกมาจากบริเวณคฤหาสน์ เพราะเธอรีบไปหน่อย เธอเดินสะดุดข้อเท้าไปหนึ่งครั้ง และเชือกรองเท้าก็รั้งผิวหนังเธอ ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง
ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาเหนือศีรษะของเธอ เธอไม่สนใจแม้แต่ความอับอายของเธอในขณะนี้ แดดแผดเผาไปทั่วอากาศทั้งหมด
หลานเสี่ยวถางเดินไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ไม่รู้ว่าเดินมานานแค่ไหนแล้ว เธอรู้แค่ว่าตอนนี้แดดแผดเผาไปทั่ว เธอมองไปรอบ ๆ และพบว่าเธอไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมโดยรอบเลยสักนิด ดูเหมือนว่าจะเป็นคฤหาสน์ที่สร้างขึ้นใหม่
เธอไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวันบวกกับที่ต้องตากแดดเป็นเวลานาน หลานเสี่ยวถางรู้สึกวิงเวียนและท้องไส้ปั่นป่วน เธอฝืนตัวเองไม่ไหวจนต้องไปอ้วกอยู่ข้างต้นไม้
ในขณะนี้ เธอเห็นผ้าเช็ดหน้าสีขาวจากหางตา และมีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น เขาพูดข้างๆ หูเธอ “ ท้อง ?”
หลานเสี่ยวถางหันหน้าไปทางเขาและเห็นชายคนนั้นยืนอยู่ตรงข้ามกับแสงที่สาดส่องมา ร่างที่สูงใหญ่ช่วยบดบังแสงแดดอันเจิดจ้าให้กับเธอ
“ คุณอา ?” หลานเสี่ยวถังมองดูคิ้วที่คมของสือมูเฉินและส่ายหัว “ ฉันไม่ได้ท้อง ”
“ถ้าเฉินจื่อโร่วนั้นท้อง เธอจะหลีกทางให้เขาใช่ไหม? ” น้ำเสียงของสือมูเฉินนั้นเบาราวกับจะพูดอะไรเล็กน้อย
หลานเสี่ยวถางสั่นไปทั้งตัว เงยหน้าขึ้นมองสือมูเฉิน ” คุณพูดอะไร !
“วันนี้ที่ออกจากบ้านอย่างสิ้นหวัง ไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ? ” คำพูดของสือมูเฉินตอกย้ำไปที่เธอ
ใบหน้าของหลานเสี่ยวถางซีด เธอเงยหน้าขึ้นมองสือมูเฉิน ” ตระกูลสือของคุณ … ”
สือมูเฉินขัดจังหวะเธอ ” อย่าเอาผมไปเกี่ยวข้องด้วย ” หลังจากพูดจบ เขาหันหลังและพูดว่า “ตามผมมา”
“ไปกับคุณ?” หลานเสี่ยวถางมองเขาอย่างรู้สึกไม่ปลอดภัย “คุณจะทำอะไร?”
สือมูเฉินจ้องมามองไปที่หลานเสี่ยวถางอย่างไร้ความรู้สึก ” สภาพแบบนี้ของคุณ ผมจะไปอยากทำอะไรคุณ ?”
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเหมือนฝันร้าย ชายที่อยู่ตรงหน้าเขายังคงไม่ลืมที่จะตกลงไปในกับดัก หลานเสี่ยวถางโกรธจนตัวสั่น ” พวกคุณมักจะทำเรื่องอัปยศแบบนี้เหรอ?”
“ความอัปยศ ?” สือมูเฉินกัดริมฝีปากของเขา: “ตอนนี้คุณสมบัติของคุณไม่เพียงพอ ”
“คุณ” หลานเสี่ยวถังยังพูดไม่จบ ก็ถูกสือมูเฉินแย่งมือถือไป เธอรีบวิ่งไล่ตามเขา เพราะตอนนี้เธอมีทรัพย์สินเพียงอย่างเดียวคือมือถือของเธอ “คุณเอามือถือของฉันไปทำไม?”
สือมูเฉินหยุดและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่รู้สึกอะไร ” ผมรู้ว่าถ้าผมเอื้อมมือคว้าคุณ คุณจะไม่มากับผมแน่นอน ดังนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของคุณ และแล้วคุณก็วิ่งตามผมทันที”
ในขณะที่หลานเสี่ยวถางไม่รู้อะไร เขาจ้องที่เธอ ” มีคำพูดคำหนึ่ง ไม่รู้จะพูดอย่างไร ตั้งแต่สมัยโบราณไม่มีใครเข้าใจคำว่าเสน่หา ผู้คนต่างหลงอยู่ในวังวนเดิม”
เมื่อเห็นเธอยืนเฉย สือมูเฉินก็ก้าวไปข้างหน้า ” มากับผม คุณจะไม่ต้องทุกข์ใจ ”
โทรศัพท์มือถือถูกแย่งไป เธอต้องตามสือมูเฉินไปยังคฤหาสน์ของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ก่อนที่จะแต่งงานกับสือเพ่ยหลิน หลานเสี่ยวถางได้พบกับสือมูเฉินหลายครั้ง ความประทับใจที่เขาให้เธอนั้นไม่สามารถคาดเดาได้
ตอนนี้ก็เช่นกัน
เมื่อสือมูเฉินเปิดประตู หลานเสี่ยวถางก็ตามเขาเข้ามา
ห้องรับแขกมีขนาดใหญ่มาก สไตล์การตกแต่งทั้งหมดเกือบจะเป็นสีเทาอมฟ้า บรรยากาศเรียบง่าย
สือมูเฉินหยิบรองเท้าแตะสำหรับใส่ในบ้านของผู้ชายจากชั้นวางรองเท้าและส่งให้หลานเสี่ยวถาง ” ไม่มีสำหรับผู้หญิง ดังนั้นใส่มันเสีย ”
เมื่อเห็นหลานเสี่ยวถางเปลี่ยนรองเท้าแตะแล้วยังยืนอยู่ที่เดิม เขาชี้ไปที่โซฟา “นั่งตามสบาย ”
“ คุณอา ” ในขณะนี้ หลานเสี่ยวถางสงบลงเล็กน้อย “ คุณให้ฉันตามมา มีอะไรหรือเปล่า?”
“คุณทำอาหารเป็นไหม” สือมูเฉินไม่ตอบคำพูดของหลานเสี่ยวถาง แต่เขาทิ้งประโยคไว้ “ ในครัวมืออาหารสด ไปสิ ”
“คุณให้ฉันเป็นเชฟ ? ” หลานเสี่ยวถางดูเหมือนจะไม่เข้าใจคำพูดของสือมูเฉิน
“ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณไม่มีเงินพอที่จะเปิดโรงแรม หรือแม้ว่าคุณจะจ่ายด้วย WeChat คุณก็ไม่ได้พกบัตรประจำตัวมาด้วย” สือมูเฉินนั่งบนโซฟาและมองไปที่เธอ หรือว่าคืนนี้คุณจะกลับไปที่บ้านสือเพ่ยหลินอีก ”
หลานเสี่ยวถางตกใจ เวลานี้เธอรู้สึกเหมือนมีใครเอามีดมากรีดกลางหัวใจเขา และเลือดค่อยๆ ไหล่ออกมา เธอรู้สึกเจ็บปวด
สือมูเฉินลุกขึ้นอย่างช้าๆ และเดินไปตรงหน้าของหลานเสี่ยวถาง ก้มตัวลงเพื่อให้ดวงตาของเขาอยู่ในระดับเดียวกับเธอ ” ทำอาหารให้ผมกินมื้อหนึ่ง แล้วคืนนี้ผมจะให้คุณค้างที่นี่ฟรีคืนหนึ่ง ดีไหมเสี่ยวถาง?”
เขาพูดสองคำสุดท้ายอย่างช้าๆ น้ำเสียงแบบนี้ ทำให้คนฟังรู้สึกถึงความอบอุ่น
หลานเสี่ยวถางถอยหลังสองก้าวและมองสือมูเฉินอย่างระมัดระวัง ” ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้ ? ”
สือมูเฉินพูดพร้อมเดินไปที่ตู้เย็น หยิบน้ำผลไม้หนึ่งแก้วแล้วยื่นให้หลานเสี่ยวถาง “เดี๋ยวอีกหน่อยคุณก็จะรู้ ”
หลานเสี่ยวถางดูเขาไม่ออกและไม่สามารถคาดเดาความคิดของเขาได้ แต่ถ้าเป็นสือเพ่ยหลินเธอรู้จักเขาดีมาก กลับมาตอนนี้ มันเป็นแค่เรื่องตลกเรื่องหนึ่งเท่านั้น
ณ เวลานี้ เธอไม่มีกะจิตกะใจคิดเรื่องอื่น?
เธอดื่มน้ำผลไม้และรู้สึกว่าคอที่สูบบุหรี่ของเธอหายดีแล้ว ดังนั้นเธอจึงเดินไปที่ห้องครัวของสือมูเฉิน
ห้องครัวสะอาดมาก ตู้เย็นมีผักสดและเนื้อสัตว์ตามฤดูกาล หลานเสี่ยวถางไม่รู้ว่าสือมูเฉินชอบกินอะไร ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องรับแขกและถามว่า “คุณอา คุณมีเมนูไหนที่ชอบเป็นพิเศษไหม ?”
“ไม่มี ทำเมนูอะไรก็ได้” สือมูเฉินเงยหน้าขึ้นมองเธอ สายตาบ่งบอกถึงคำตอบที่ไม่ชัดเจน “ผมชอบอะไร อีกหน่อยคุณก็จะค่อยๆ รู้เอง”
