ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 77 ผู้หญิงที่อยู่ที่บ้านคุณคือใคร
ทั้งหมดนี้เฉินจื่อโร่วคิดไม่ถึงเลยว่า สือเพ่ยหลินจะทำแบบนี้กับเธอ
เขาที่บอกว่าจะส่งคนดูแลอะไรนั้นมาให้เธอ แต่แท้ที่จริงแล้วจะกักบริเวณเธอ ! อีกอย่างทั้งโทรศัพท์และอินเทอร์เน็ตก็ไม่ให้ใช้ ในฐานนะคนทันสมัยแล้ว จะไม่บ้าได้ยังไงกัน ?!
เธอรีบวิ่งตามสือเพ่ยหลินลงไปที่ชั้นหนึ่ง เขาที่เห็นเธอวิ่งลง สีหน้าก็ถึงกลับเปลี่ยนไป ก็บอกไปยังทางพ่อครัวทันที : “ พาคุณเฉินกลับเข้าไปในห้อง ! เดี๋ยวคนดูแลก็จะมาในทันที จำเอาไว้ให้ดี หลังจากนี้ คุณเฉินจะไปไหนไม่ได้นอกสักจากเดินเล่นอยู่ในคฤหาสน์ ก็ไปไหนไม่ได้ !”
“ รับทราบครับ คุณสือ ” พ่อครัวตอบรับและเดินไปตรงหน้าของเฉินจื่อโร่ว ร่างกายที่สูงกำยำราวกับกำแพง : “ คุณเฉิน เชิญครับ !”
เฉินจื่อโร่วมองดูสือเพ่ยหลินที่ออกไปพร้อมกับไฟล์ จากนั้น ก็ค่อยๆหายไปจากในสายตา
เธอไม่เตยคิดมาก่อนเลยว่า เธอจะต้องพึ่งลูกเพื่อเข้าไปในบ้านสือเพ่ยหลิน แต่ก็เป็นเพราะลูก จึงไม่สามารถแม้แต่จะก้าวขาออกจากประตูได้ !
แม้กระทั่ง โทรศัพท์ เล่นอินเทอร์เน็ตก็ไม่ได้ !
*
โรงแรม 5 ดาวแห่งเดียวในเมืองไห่หลิน เมื่อทางหย่าหยุนตื่นขึ้น ก็เห็นนักข่าวที่ตัวเองได้จัดเตรียมเอาไว้ ก็ถึงกับสับสนงุนงง
เดิมทีเมื่อวานเธอกะจะอยากปีนขึ้นไปบนเตียงของสือมูเฉิน ก็เลยถือโอกาสโทรเรียกนักข่าว พอในวันรุ่งขึ้นก็จะได้มีการรายงานข่าวซุบซิบ และถือโอกาสมีชื่อเสียงขึ้นมา
แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า พอเธอตื่นขึ้นมา นอกจากตัวที่ปวดเมื่อยแล้ว สิ่งที่รอเธออยู่ ทั้งหมดล้วนเป็นเลนส์กล้อง
รองนายกเทศมนตรี* ค่อนข้างดีใจ ชายชรากำลังคิดถึงเธอระหว่างทานอาหารเย็นในวันแรก ตอนนี้ หลังจากที่เห็นนักข่าว ก็ยิ่งสงบมากยิ่งขึ้น และบอกกับพวกเขาว่ากำลังเดทกันอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ได้เธอยินคำพูดของเขาก็ยังคงไม่สามารถโต้กลับได้ ทำได้แค่กัดฟัน และกลืนมันลงท้องเท่านั้น !
ในที่สุดนักข่าวก็ไป ทางหย่าหยุนก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และพูดกับชายชราที่อยู่ตรงหน้า : “ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ก็คิดสักว่าแสดงละครละกัน ต่อจากนี้ไป พวกเราก็เป็นแค่คนแปลกหน้า !”
สีหน้าของรองนายกเทศมนตรีถึงกลับเปลี่ยนไป : “ คุณทาง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานทุกคนรู้กันหมดแล้ว อีกอย่างฉันเชื่อว่าทั้งในเวยป่อแล้วก็โมเมนต์วีแชท คนที่พวกเรารู้จักก็รู้กันหมดแล้ว เธอบอกว่าเป็นการแสดง คิดว่าคนอื่นจะเชื่ออย่างนั้นหรอ ?”
สีหน้าของทางหย่าหยุนโกรธจนถึงกับซีดขาว : “ แล้วคุณต้องการอะไร ”
“ พวกเราจะไม่ลองมาพยายามด้วยกันละ ” รองนายกเทศมนตรีพูดอีกว่า : “ มิหนำซ้ำ ผมก็ชอบคุณทางมาก เมื่อคืน พวกเราอยู่บนเตียง……”
“ คุณห้ามพูดอีกนะ !” ทางหย่าหยุนอุดหูเอาไว้ : “ คุณออกไป !”
“ คุณทาง ผมรู้ว่าผมอายุมากกว่าสิบกว่าปี ลูกของผมไม่ใช่เด็กๆแล้วด้วย แต่ทว่า เงื่อนไขทางวัตถุของครอบครัวผมมันก็ควรต้องมีอยู่อย่างแน่นอนแล้ว ” รองนายกเทสมนตรีพูดอีกว่า : “ เรื่องของเมื่อวาน บางทีคุณทางจนปัญญา แต่ก็เห็นได้ชัดว่าคุณสือคนนั้นไม่ได้สนใจในตัวคุณเลย เพราะฉะนั้น หวังว่าคุณทางจะใจเย็นๆลงแล้วก็ลองคิดดูดีๆ ”
“ รู้แล้ว !” ทางหย่าหยุนหันกลับไป : “ ออกไป !”
“ โอเค ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อน แล้วจะติดต่อมานะครับ ” ในขณะที่รองนายกเทศมนตรีพูด ก็ออกจากห้องไปพร้อมกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
สายตาทางหยุนหย่ามองลงไปบนเตียง ที่นั้น เรี่ยราดไปหมด สามารถเห็นได้เลยว่าสภาพการณ์ที่มันร้อนแรงในขณะนั้น
และเธอ นอกจากที่รู้สึกสบายตัวสุดๆนอกเหนือจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีก แล้วก็จิตนาการภาพไม่ออกเลยว่า เมื่อวานบนร่างกายของเธอจะเป็นผู้ชายที่กล้าเนื้อเหี่ยวย่นแบบนั้น
“ อ๊าก——” ทางหย่าหยุนกริ๊ดออกมา และรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเทครีมอาบน้ำลงบนร่างกายของเธอ
ถึงแม้ เธอจะล้างตัวจนเหี่ยวย่นแล้วก็ตาม รอยจูบที่บนร่างกายของเธอก็ยังชัดเจน ยิ่งไปกว่า สีสันก็ยิ่งงดงามมากยิ่งขึ้น
ทางหย่าหยุนนั่งยองแล้วก็มุดหน้าร้องไห้ออกมา
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เธอถึงจะค่อยๆลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้าและเดินออกไปเคาะประตูของสือมูเฉิน
สือมูเฉินกำลังจะไปที่ไซต์ก่อสร้างวันนี้ แต่เป็นเวลาในตอนบ่าย ส่วนในตอนเช้าก็อยู่ที่โรงแรมจัดการงานราชการ พอได้ยินกริ่ง เขาก็ไปเปิดประตู
“ คุณทาง ” เขามองไปที่หญิงสาวที่กำลังก้มหน้าอยู่หน้าประตู
ทางหย่าหยุนที่ได้ยินเขาเรียก ทันใดนั้นความรู้สึกก็ระเบิดออกมา แล้วเธอก็เงยหน้ามองสือมูเฉิน ด้วยเสียงที่แหบแห้ง : “ คุณอา ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉัน ”
“ คุณทาง เธอคิดว่า ฉันควรจะทำยังไงกับเธอ ?” สือมูเฉินนั่งลงบนโซฟา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “ ยาเธอก็เป็นคนเตรียมเอาไว้เอง ส่วนผู้ชายเธอบอกให้ฉันเรียกเขามา ส่วนสื่อเธอก็เป็นเชิญเขามา แล้วฉันทำอะไร ?”
“ เพราะอะไร ?” ทางหย่าหยุนเห็นเขาราวกับว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลย พุ่งเข้าไปคว้าที่ปกเสื้อของสือมูเฉิน : “ ทำไมคุณไม่เลือกฉัน ”
สือมูเฉินหรี่ตาลง ดวงตาที่เต็มไปลึกซึ้งเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ : “ แล้วทำไมฉันต้องเลือกเธอ ? เธอมีดีอะไร ?”
ทางหย่าหยุนชี้มาที่ตัวเอง : “ ฉันสวย หุ่นดี อีกทั่งยังชอบคุณ นี่ยังไม่ถือว่าเป็นข้อดีหรอ ?”
สือมูเฉินราวกับว่าได้ยินเรื่องตลก : “ ผู้หญิงที่สวยหุ่นดี ฉันเห็นมาเยอะ ดีเลิศกว่าเธอก็มีตั้งเยอะ แล้วทำไมฉันต้องเลือกเธอ”
เธอสั่นไปทั้งตัว : “ แล้วผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บ้านคุณ เธอคือคนที่สวยสุด หุ่นดีที่สุดอย่างนั้นหรอ ?”
พอสือมูเฉินได้ยินเธอพูดถึงหลานเสี่ยวถาง ทันใดก็ยิ้มมุมปาก : “ อยากรู้ขนาดนั้นเลยว่าเค้าคือใคร ? วางใจได้เลย อีกไม่นานเธอก็ได้เห็นเค้าเอง ”
“ หมายความว่ายังไงกัน ?” ทางหยุนหย่าถึงกับจุก
สือมูเฉินพูดอย่างเป็นธรรมชาติ : “ ฉันกะว่าจะพาเธอมา การที่ปล่อยเค้าไว้คนเดียวที่หนิงเฉิงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ”
“ คุณ——” ทางหย่าหยุนหน้าอกยกขึ้นยกลง ตาแดง : “ เพราะอะไร ? ทำไมคุณได้ชอบเธอขนาดนั้น ? ฉันถึงกับขอร้องคุณทั้งอย่างนั้น คุณก็ไม่แตะต้องตัวฉัน ? ก็เป็นเพราะว่าเค้าใช่ไหม ?!”
“ เธอคิดผิดแล้ว ”สือมูเฉินลุกขึ้น สายตาที่ดูถูดมองลงไปที่ทางหยุนหย่า : “ ต่อให้ฉันจะไม่มีแฟน ฉันก็ไม่มีทางที่จะแตะต้องตัวเธอ ”
“ ฉันมีอะไรไม่ดีตรงไหนกันแน่ ?” ทางหย่าหยุนถึงกับอรารมณ์ขึ้น
“ ในสายตาฉัน ไม่มีอะไรดีสักอย่าง ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด ก็เปิดไฟล์ขึ้นมา แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ ก็เลยพูดว่า : “ จริงสิ เรื่องที่เค้าจะมา ไม่ต้องไปบอกพี่สือเพ่ยหลิน ”
“ คุณบอกให้ฉันไม่พูดฉันก็ต้องไม่พูดอย่างนั้นหรอ ?!” ตาที่แดงของทางหย่าหยุน : “ ฉันจะไปบอกเขา ! เป็นเพราะว่าพี่ฉันชอบเธอใช่ไหม ? เธอคือจินเยว่ฉีหรอ ?”
“ ถ้าเกิดว่าเธอบอกพี่เธอละก็ ฉันก็จะทำให้เธอกลายเป็นคุณผู้หญิงของรองนายกเทศมนตรีให้เร็วที่สุด ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด สายตาที่เยือกเย็นก็จ้องไปที่ทางหย่าหยุน : “ ฉันรู้ว่าเพ่ยหลินให้เธอมา หนึ่งเพื่อให้มาขึ้นเตียงฉัน ให้เธอมากลายเป็นผู้หญิงของฉัน ; สอง ให้เธอแอบไปรายงานข่าว แต่เสียดายที่เธอขึ้นมาบนเตียงฉันไม่ได้ อยากคิดจะแม้แต่รายงานข่าวเลย ! ไม่เช่นนั้น เมื่อวานเป็นแค่การเรียกน้ำย่อย ”
“ สือมูเฉิน คุณนี่มันโหเหี้ยม !” ทางหย่าหยุนรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะระเบิด ถึงอย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่อาจยอมรับได้ เธอไม่กล้ารายงานหรอก เพราะว่าเธอกลัวสือมูเฉิน
“ เธอก็ไม่ได้เป็นคนอะไรของฉัน ทำไมฉันจะต้องอ่อนโยนกับเธอด้วย ? ปกติแล้วฉันไม่เคยเสียเวลากับคนที่ไม่สำคัญอะไรกับฉัน !” สือมูเฉินหัวเราะอย่างเย็นชา : “ ฉะนั้นแล้ว คุณทาง คุณจะได้ไปหรือยัง หวังว่าความรู้สึกส่วนตัว อย่าเอามันไปปนกับงาน ”
ทางหย่าหยุนแทบจะทนต่อไปไม่ได้ เดินออกจากห้องไปในทันที และปิดประตูเสียงดัง ปัง
ราวกับว่าไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อสือมูเฉินเลย ยังคงจัดการกับไฟล์ต่อด้วยใบหน้าที่สงบ
หลานเสี่ยวถางได้รับสายจากสือมูเฉิน หลังจากที่นอนกลางวันตื่น ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอสามารถนั่งลงได้ แล้วก็ยังฝืนลงพื้นได้แล้ว ฉะนั้นรู้สึกว่าทั้งตัวดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้บ้าง
“ มูเฉิน ” เธอรับสายพร้อมกับรอยิ้ม : “ ฉันเพิ่งตื่น หลังจากโยวโยว พวกเราสามคนเป็นไปได้จะเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดอีก ”
สือมูเฉินถามด้วยความสนใจ : “ แล้วใครชนะละ ?”
หลานเสี่ยวถาง : “ เมื่อวานฉันชนะ แต่เพราะว่าพี่สีเกอจูบโยวโยว ก็เลยโดนไล่ให้ไปนอนโซฟา ”
“ สีเกอจูบโยวโยวอย่างนั้นหรอ ?” สือมูเฉินประหลาดใจ
หลานเสี่ยวถางอธิบายให้ฟัง : “ ใช่ รักในวัยเด็กของเขาที่ชื่อว่าหลิงตางมาหา พี่สีเกอก็เลยเอาโยวโยวมาเป็นโล่กำบัง ก็เลยจูบโยวโยวไป ”
“ อ๋อ เขาก็เจ็บปวดหลิงตางไม่ใช่น้อย เสียดายที่ไม่ได้ชอบ แบนี้ก็ดีแล้ว จากนี้ไปเคาก็ต้องยอมแพ้ ” สือมูเฉิน : “ เสี่ยวถาง ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ?”
“ ตอนนี้ก็สามารถฝืนแล้วก็เดินลงพื้นได้แล้ว ” หลานเสี่ยวถาง : “ ภายในหนึ่งอาทิตย์ก็คงจะฟื้นฟูแล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม !”
สือมูเฉิน : “ รอคุณกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ผมจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้แล้วก็มาหาผมนะ ”
หลานเสี่ยวถางประหลาดใจ : “ นายบอกว่าทำงานไม่สะดวกไม่ใช่หรอ ? จะว่าไป สือเพ่ยหลินก็น่าจะส่งคนคอยตามนายตลอดไม่ใช่หรอ ?”
“ จัดการเรียบร้อยไปแล้ว ” สือมูเฉิน : “ ที่นี่มีสถานหนึ่งบรรยากาศใช้ได้เลยทีเดียว ตั้งแต่พวกเราแต่งงานกันยังไม่เคยหาคุณมาเที่ยวเลย ประจวบเหมาะพอดีพาคุณมาเที่ยว ”
“ โอเค ได้เลย !” หลานเสี่ยวถางโตขนาดนี้ แต่ก็ไม่เคยเดินทางไกลๆเลย ก็เลยอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นเล็กน้อย : “ ถ้าฉันดีขึ้นแล้วฉันค่อยไปหานายนะ !”
อาจะเป็นการบำบัดจิตใจควบคู่ไปกับการดูแลที่เหมาะสม ฉะนั้นแล้ว หลังจากหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป หลานเสี่ยวก็ออกจากโรงพยาบาล กลับบ้านไปจัดเตรียมกระเป๋า จากนั้นก็ตรงไปที่สนามบินทันที
ขณะที่ลงจากเครื่อง มองล๊อบบี้ด้านนอกที่มีท้องฟ้าสีคราม ก็ไม่ได้ที่จะกางแขนออก
ตรงกลางล๊อบบี้ สือมูเฉินก็จะเตรียมคนมารับเธอ หลานเสี่ยวถางเห็นป้ายชื่อก็เดินไป : “ สวัสดีค่ะ ฉันคือหลานเสี่ยวถางค่ะ ”
“ คุณหลาน รองสือส่งผมให้มารับคุณไปที่โรงแรมของเขาทันทีครับ พอเขาเลิกงานจะรีบกลับมาครับ ” ชายในชุดสูทเป็นผู้นำทาง
หลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านไป หลานเสี่ยวถางก็ถึงโรงแรมของสือมูเฉิน เธอเอาบัตรประชาชนให้พนักงานต้อนรับดู พนักงานต้อนรับพร้อมกับรอยยิ้ม : “ คุณหลาน คุณสือได้บอกเอาไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ ทางเราจะพาคุณไปยังห้องพักนะคะ ”
จากนั้นหลานเสี่ยวถางก็วางของลงแล้วก็โทรหาสือมูเฉิน : “ มูเฉิน ฉันมาถึงแล้วนะ ”
เขารับสาย : “ ผมก็มาถึงแล้ว ”
ในขณะที่พูด สือมูเฉินก็ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้ามา ค่อยๆวางโทรศัพท์ ยิ้มให้กับหลานเสี่ยวถางที่อยู่ในห้อง : “ เสี่ยวถาง ยินดีที่มานะ ”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร พอหลานเสี่ยวถางเห็นเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ว่าอัตราการเต้นของหัวใจมันเต้นเร็วขึ้น
ทางหย่าหยุนกลับมาพร้อมกับสือมูเฉิน เดิมทีเธอก็จะเดินเข้าห้องของตัวเอง แต่ทว่า ได้ยินสือมูเฉินรับโทรศัพท์พร้อมกับคำพูดนั้น ด้วยเหตุนี้ ฝีเท้าก็หยุดกะทันหัน
เห็นว่าประตูเปิดอยู่ ทางหย่าหยุนก็เลยเดินเข้าไปกับสือมูเฉิน
หลานเสี่ยวถางกำลังจะเดินไปหาสือมูเฉิน ก็เห็นทางหย่าหยุนที่เดินตามหลังมา รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆหายไป ในใจก็รู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย
สือมูเฉินเหมือนกับว่าไม่ทันได้สังเกตอะไร ก็เลยเดินตรงไปกอดหลานเสี่ยวถาง ก้มหัวแล้วก็ถามเธอ : “ เหนื่อยไหม ? นั่งลงพักผ่อนสักหน่อยไหม ?”
