ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ - บทที่ 78 ฝีมือในการทำลายดอกพีชทิ้ง
ด้านหลังที่เป็นหทางหย่าหยุนที่ไม่เคยสือมูเฉินอ่อนโยนแบบนี้กับใครมาก่อน เธอจ้องไปที่เค้า แล้วก็พบว่า ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าดูคุ้นมาก ราวกับว่าเป็น——
เธอทำเป็นเอามือมาปิดปาก อุ๊ปส์ : “ คุณอา ที่คุณบอกก็คือผู้หญิงคนนี้หรอ ? ! เธอไม่ใช่อดีตภรรยาของพี่เพ่ยหลินหรอ ? !”
สือมูเฉินทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่ทางหย่าหยุนพูด หยิบหมอนรองขึ้นมา แล้วก็วางไว้ตรงเอวด้านหลังของหลานเสี่ยวถาง พร้อมกับเสียงที่อ่อนโยน : “ คืนนี้อยากกินอะไรเอ๋ย ?”
เมื่อหลานเสี่ยวถางเห็นทางหย่าหยุนที่แสดงความอัดอั้นที่อยู่ในออกมา เธอก็ยิ้มแล้วก็พูดว่า : “ อะไรได้ ฉันไม่เรื่องมาก ”
“ ถ้าอย่างนั้นพาเธอไปกินของเด่นของที่นี่ ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด ก็นั่งลงข้างๆหลานเสี่ยวถางแล้วก็ยื่นแขนไปโอบเธอให้อยู่ในอ้อมแขน โดยที่เมินทางหย่าหยุนที่ยืนอยู่ข้างๆทำหน้าไม่พอใจ
“ โอเค ” หลานเสี่ยวถางพยักหน้า พูดอีกอย่างก็คือรู้สึกดีมาก !
“ ถ้าอย่างนั้นก็พักผ่อนสักหน่อย 6 โมงเย็นพวกเราก็ค่อยออกไป ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด ก็เงยหน้าขึ้นมา เหมือนกับว่าเพิ่งเห็นว่าทางหย่าหยุนอยู่ตรงนี้ และขมวดคิ้ว : “ อ้าว ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละ ?”
น้ำเสียงแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากตอนที่เขาพูดกับหลานเสี่ยวถางทั้งหมดไม่เหมือนกันเลย
ทางหย่าหยุนกำหมัดแน่น เธอที่ถูกทำให้อับอายขายหน้าจนจนไม่เหลือชิ้นดี แต่ทว่าเธอก็ยังไม่ยอม : “ คุณอา คุณชอบผู้หญิงแบนี้หรอ ? เธอเป็นของ…พี่ชายฉัน ”
“ หุบปาก ” สือมูเฉินเดินเข้าพร้อมกับสายตาที่แหลมคม : “ ตอนนี้เธอไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่ของเธออีกต่อไปแล้ว ! ทางหย่าหยุน ถ้าเกิดว่าเธออยากจะกลายเป็นคุณผู้หญิงของรองนายกเทศมนตรีในทันที ถ้าอย่างนั้น เธอทำต่อไป ”
ถึงแม้ก่อนหน้านี้ทางหย่าหยุนจะเคยถูกสือมูเฉินด่าก็ช่างเถอะ แต่ทว่านี่อยู่ต่อหน้าหลานเสี่ยวถาง เธอรู้สึกว่าความน้อยเนื้อต่ำใจกับความโกรธราวกับว่าเป็นดั่งกระแสน้ำ เธอทนต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เอามือปิดหน้าแล้วก็วิ่งออกไป
นี่ถือเป็นครั้งแรกเลยที่หลานเสี่ยวถางเห็นเห็นสือมูเฉินเด็ดขาดแล้วก็พูดเย็นชาใส่ผู้หญิงแบนี้ เธออดไม่ได้ที่จะดึงมือของสือมูเฉิน : “ มูเฉิน เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันก็ไม่ได้ถือสาอะไรด้วย ไม่เป็นหรอก ”
“ นั้นเป็นเพราะว่าคุณไม่รู้ว่าก่อนนี้เธอทำอะไรลงไปบ้าง ” สือมูเฉินพูดอีกว่า : “ ไม่ต้องไปพูดถึงคนไม่สำคัญหรอก ไหนว่าเอาของอะไรมาให้ผมไม่ใช่หรอ มันคืออะไรหรอ ?”
หลานเสี่ยวถางก็ลุกขึ้นแล้วก็ไปเปิดกระเป๋า หยิบกล่องที่อยู่ด้านในและเอาที่มาส์กหน้าออกมาสองแผ่น : “ นายบอกที่เมืองไห่หลินอากาศแห้ง เพราะฉะนั้นแล้วก็เลยเอามอยส์เจอร์มาส์กมาให้แปะในตอนกลางคืน “”
สือมูเฉินมองเธอด้วยความเอ็นดู : “ อยากให้สามีของคุณหล่อยิ่งขึ้นอย่างนั้นหรอ ?”
แก้มของหลานเสี่ยวถางก็แดงขึ้นมาในทันที : “ ยิ่งหล่อไม่ดีหรอ ?”
สือมูเฉินยักคิ้ว : “ ไม่กลัวมีผู้หญิงคนอื่นแย่งไปหรอ ?”
“ ไม่กลัว ถึงแม้กลัวยังไงก็เอาไปไม่ได้ ” หลานเสี่ยวถางพูดต่ออีกว่า : “ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเห็นนายทำร้ายดอกพีชทิ้ง รุนแรงสักยิ่งกว่าฉันอีก และแท้ที่จริงแล้วก็ต้องอยู่ที่ตัวเอง คนน่าเกลียดส่วนใหญ่แล้วก็ไม่สามารถควบคุมส่วนล่างของตัวเองได้ ”
“ เรื่องนี้ คุณวางใจได้เลย ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด ก็รับที่มาส์กมา แล้วก็พูดกับหลานเสี่ยวถางอีก : “ ทำตัวดีสักขนาดนี้ สงสัยคืนนี้ต้องให้รางวัลหน่อยสักแล้ว !”
หลานเสี่ยวถางถึงกับเหงื่อออก รู้สึกเหมือนกับมีลมโชยเข้ามาด้านหลัง แถบขายังอ่อนอีกด้วย
“ แต่ว่าเอวของเธอเพิ่งได้รับบาดเจ็บมานิ ดังนั้น ฉันจะควบคุมตัวเอง ” สือมูเฉินพูดเพิ่ม
ในคืนนั้น พอเราสองคนกินข้าวกลับมา สือมูเฉินยังมีงานราชการที่ต้องจัดการ และหลานเสี่ยวถางก็เอาคอมมาเขียนโปรแกรมและซอฟต์แวร์ต่อ
พอเห็นว่าสือมูเฉินไม่ได้ยุ่งกับงานขนาดนั้นแล้ว หลานเสี่ยวถางคิดอะไรขึ้นได้ ก็เลยเอาภาพถ่ายที่ได้จากคอมของชุยซื่อฮว๋าให้สือมูเฉินดู : “ มูเฉิน ของพวกนี้ เอาให้สือเพ่ยหลินทันทีเลยไหม ?”
“ เสี่ยวถาง ทั้งฉลาดและมีความสามารถ ” สือมูเฉินดูเหมือนจะเอ็นดูเด็กคนนี้ เอื้อมไปลูบที่หัวของหลานเสี่ยวถาง
จากนั้น เขาดูของพวกนี้เพียงพริบตาเดียว แล้วก็กัดไปที่หูของหลานเสี่ยวถาง : “ คุณดูของทั้งหมดนี้แล้วอย่างนั้นหรอ ?”
หลานเสี่ยวถางที่ถูกเขากัดก็ตกใจจนตัวสั่น : “ ไม่ ฉันแค่เปิดดูพริบตาเดียว ก็ปิดมันทิ้งทันที ”
“ ดีมาก ” สือมูเฉินพูดอย่างดุว่า : “ ห้ามดูเรือนร่างของผู้ชายคนอื่น ”
“ ฉันไม่มีทางดู ” หลานเสี่ยวถางพยักหน้า : “ เพราะว่ามันน่าเกลียดมาก ”
“ ชอบดูของฉันหรอ ?” สือมูเฉินยักคิ้ว แล้วก็ใช้มือหยิกไปที่แก้มของของหลานเสี่ยวถาง : “ ไป อาบน้ำกัน ”
“ ฉันไปอาบคนเดียวก็พอแล้ว ” หลานเสี่ยวถาง : “ นายยังไม่ได้บอกนะว่าจะเอาให้สือเพ่ยหลินเมื่อไหร่ !”
“ ลองหาโอกาสดีๆก่อน ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ายังไม่สามารถเป็นไปตามที่คาดหวังไว้ได้ ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด ก็อุ้มหลานเสี่ยวถางแล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำ
เขาพาเธอมาตรงที่กระจก และกอดเธอจากด้านหลัง : “ เสี่ยวถาง ผมลองเช็คดูหน่อยว่าแผลทั้งหมดดีขึ้นแล้วหรือยัง ”
ในขณะที่พูด สือมูเฉินก็จับเสื้อด้านหลังของหลานเสี่ยวถางจากนั้นก็ยกขึ้น
ทันใดนั้น หลานเสี่ยวถางก็มองเห็นตัวเองที่เปลือยตัวผ่านกระจก เธอหน้าแดงไปทั้งหน้า : “ ฉันเอง……”
เขาค่อยๆพลิกตัวเธอมาอย่างอ่อนโยน ลมหายใจที่เร้าร้อนตรงหูของเธอ : “ หักห้ามความอยากมาตั้งครึ่งเดือนแล้ว เสี่ยวถางคุณไม่อยากหรอ ?”
หลานเสี่ยวถางหน้าแดงไปหมด เธอมองภาพตัวเองในกระจก ยิ่งรู้สึกว่าร่างกายอันบริสุทธิ์กำลังลุกไห้ ไม่สามารถบังคับร่างกายตัวเองไว้ได้ : “ พวกเราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะอาบน้ำ ?”
“ อืม อาบน้ำ ” ในขณะที่สือมูเฉินพูด มือก็ลูบไล้ไปทั่วบนเรือนร่างของเธอ ในที่สุดที่ขัดขวางเธอก็หายไปพริบตา จากนั้น หลานเสี่ยวก็หันตัวกลับมาในทันที
ปลายนิ้วของเขาค่อย ๆ ลูบลงมาตามกระดูกไหปลาร้าของเธอ และสุดท้ายก็หยุดอยู่ที่แผลบนเอวของเธอ ส่วนเนื้อที่ขึ้นใหม่ตรงนั้นเป็นสีชมพู
“ มีแผลเป็นอยู่ตรงนี้ มันไม่สวย ” หลานเสี่ยวถางอยากจะปกปิดมัน
แต่ทว่า สือมูเฉินกลับก้มลงไปจูบตรงนั้น
เขาจูบมันเบามา หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่ากระแสไฟฟ้าพุ่งพรวดไปทั่วร่างกายของอย่างรวดเร็ว นำมาซึ่งความรู้สึกที่เสียวซ่า ราวกับดึงพลังงานในตัวไปกว่าครึ่ง
เมื่อก่อน เอวของเธอไม่มีปฏิกิริยาไวขนาดนี้ ตอนนี้ทำไม……
เขาที่เห็นเธอตัวสั่น ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ : “ เสี่ยวถาง ยังจะบอกไม่อยากอีก ?”
หลานเสี่ยวถางแดงไปทั้งหน้า แล้วก็ผลักเขาสือมูเฉินออกมา : “ อาบน้ำ !”
“ รับทราบ !” ในขณะที่เขาพูดก็เปิดฝักบัว ปรับอุณหภูมิน้ำ จากนั้นก็ดึงหลานเสี่ยวถางไป
หลานเสี่ยวถางรู้สึกว่า นี่ถือเป็นการอาบที่ยากลำบากที่สุด
เพราะว่า เธอที่เพิ่งจะตีฟอง สือมูเฉินก็เอามือมาเสยที่ผมของเธอ จากนั้นนวดหัวของเธอไปมา
ถ้าเกิดว่าเป็นแค่อย่างนี้ก็ถือว่าดี เพราะเรือนร่างของเขาที่ใกล้ชิดกับเของเธอ ความเร้าร้อนที่แข็งแกร่งและลูบไล้ไปตามเรือนร่างจนแทบจะขาดใจ
ในที่สุด ก็ล้างมันออก หลานเสี่ยวถางที่กำลังจะไปเอาผ้าเช็คตัว แต่ทันที่ปล่อยตัว ก็ถูกสือมูเฉินอุ้มไปตรงอ่างล้างมือ
เขาล๊อคเอวของเธอไว้ แล้วก็มองเธอ
ภายใต้แสงไฟ กับหยดน้ำบนเส้นผมของเขามันส่องประกายระยิบระยับ
น้ำที่หยดลงมาจากคางของเขา ก็หยดลงมาบนแก้มของฉัน
เขาก้มหัวลงจูบเธอ หยาดน้ำที่จับตัวเป็นแนวเดียวกันก็หยาดน้ำบนตัวของเธอ ก็ค่อยไหลหยดบนคอของเธอ จากนั้น ก็หยดลงบนหน้าอกของเธอทำให้รู้คัน
เธอที่กำลังจะเอื้อมมือลงไปเกา แต่เขาก็กลับจูบมันลงมา จูบลงเบาๆลงไปที่คอของเธอ ก่อนจะข้ามไปที่กระดูกไหปลาร้า แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าอกของเธอและดูดเวนไปอิ่มเอม
เมื่อเขาจูบเธอจะหายใจเข้า และรู้สึกว่ารูขุมขนของเธอเปิดออกและทำให้รู้สึกว่าร่างกายของเธอว่างเปล่าอย่างมาก
สือมูเฉินมีความอดทนอย่างมาก เขาจูบแบบนั้น แล้วก็ค่อยๆจุดไฟในตัวเธอทีละน้อย แต่กลับไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย
ดวงตาของหลานเสี่ยวถางเต็มไปด้วยละอองน้ำ เธอหายใจแรงๆแล้วก็มองไปที่สือมูเฉิน : “ นาย——”
“ เสี่ยวถาง อยากไหม ?” สือมูเฉินถามเธอด้วยน้ำเสียงแหบ
เธอโกรธ และทำปากมุ่ย : “ ไม่ ”
“ จริงหรอ ?” เขาหัวเราะเบาๆ ทั้งๆทีตัวเองแทบจะระเบิดอยู่แล้ว แต่กลับไม่ยอมเขา
เขาขยับร่างกายเข้าไปใกล้หลานเสี่ยวถาง สัมผัสอันร้อนแรงก็ลูบต้นขาด้านในของหลานเสี่ยวถาง เมื่อริมฝีปากของเธอที่กำลังจะพูด ก็ถูไปที่ปากของเธอ : “ ไม่อยากจริงหรอ ?”
เธอทั้งเขินอาย หน้าแดง หูร้อนราวกับเป็นไข้ และทั้งตัวราวกับเป็นไฟ
กัดฟันเพื่อกลั้นเสียงที่จะร้องออกมา หลานเสี่ยวถางก็ยังคงยืนกราน
สือมูเฉินก็หรี่ตาลง แล้วลมหายใจของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที แรงจูบที่จูบเธอก็เปลี่ยนอย่างร้อนแรง ก้าวร้าว และเผด็จการราวกับจะดูดหลานเสี่ยวถางเข้าไปในสายเลือด
ในที่สุดเธอก็อดไม่ไหว เมื่อเขากำลังจะเอาริมฝีปากออก ก็เริ่มหายใจหอบ
ริมฝีปากของเขายกขึ้น มือของเขาเลื่อนลงมาที่หน้าอกของเธอ อยู่ที่เอวครู่หนึ่งแล้วยืดลงไปด้านล่างของเธอ
หลานเสี่ยวถางเกร็งไปทั้งตัว แล้วก็หุบขาตามสัญชาตญาณ
สือมูเฉินไม่ได้เอามือออก และยังลูบไปจุดที่อ่อนไหลที่สุดของของเธอ : “ เสี่ยวถาง ผมรู้สึกว่า คุณอยากแล้วนะ อีกทั่ง——””
เขาจงใจพูดให้ช้าลง น้ำเสียงของเขาต่ำและดึงดูดราวกับแม่เหล็ก และราวกับทำให้หูท้องได้ : “ อยากมาก ”
แก้มของหลานเสี่ยวถางก็ร้อนไห้ขึ้นมาในทันที อย่างไรก็ตาม ด้วยการเคลื่อนไหวของสือมูเฉินแล้ว เธอไม่สามารถที่จะยับยั้งความปรารถนาเดิมในร่างกายของเธอได้เลย
เธอหายใจแรงขึ้น และพบว่ามันแก้ปัญหาไม่ได้สักนิด และเสียงที่เขินอายยังคงมาดังออกจากหว่างฟันของเธอ
สือมูเฉินหัวเราะเบา ๆ แล้วก็ถูริมฝีปากของเธอและค่อยๆจูบเธอ
หลานเสี่ยวถางยื่นคอขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะว่าด้านหลังเป็นกระจกอ่างล้างมือละก็ เธอก็คงแทบจะอ่อนระทวยลงไป
แต่ในเวลานี้ เธอรู้สึกได้ว่าจูบของสือมูเฉินได้จูบไปถึงสะดือของเธอแล้ว และยังคงจูบลงไปอีก !
