ปล้นสวรรค์ - 197 เป็นแค่อุบัติเหตุ

SPHะบทที่ 197 เป็นแค่อุบัติเหตุ

เอี้ยด!

เสียงล้อรถบดถนนดังขึ้นจากด้านนอกของตรอก

ตํารวจในเครื่องแบบปิดประตูรถแล้วเดินเข้ามาในตรอก ตํารวจนายนั้นยกมือขวาเท้าสะเอวไว้ มองไปที่เย่หยและอาเข่อ พลางหันไปมองบลูส์ซึ่งกําลังยืนพิงกําแพงไม่ไกลออกไปมากนัก

“พวกนาย ทําอะไรกันอยู่”

เมื่อได้ยินคําถามของตํารวจ อาเข่อก็เกร็งตัวขึ้นมา เธอไม่รู้จะตอบคําถามแทนเย่หยูอย่างไร จึงหันไปมองเย่หยูด้วยสายตาที่เป็นคําถาม

เย่หยูมองไปที่คุณตํารวจผู้กล้าหาญแห่งสหรัฐอเมริกาอย่างไม่ใส่ใจ เขายักไหล่แล้วกล่าวว่า “ถนนร้อนเกินไป เลยเข้ามาพักให้หายร้อน”

ตํารวจหนุ่มชาวอเมริกันมองเย่หยูราวกับรู้ว่าอีกฝ่ายกําลังเล่นลิ้น จึงหันไปพูดกับบลูส์และเพื่อนๆอีกสองคนว่า “พวกนายมานี่”

ในสายตาของเจ้าหน้าที่ตํารวจ ทั้งบลูส์และเพื่อนอีกสองคนดูซีดเผือดและบอบช้ํา ขณะที่เย่หยูและอาเข่อไม่มีแม้แต่ฝุ่นติดอยู่บนร่าง ภาพที่เห็นนั้นชัดเจนมาก จนทางตํารวจแน่ใจว่าหนุ่มอเมริกันทั้งสามต้องถูกหนุ่มน้อยที่ดูไม่มีพิษภัยรายนี้ทําร้ายแน่ เพื่อปกป้องคนทั้งสาม ตํารวจมองเย่หยูแบบปรามๆ แล้วเรียกคนทั้งสามให้เข้ามาหา

เย่หยูดูเหมือนจะไม่เข้าใจความหมายแอบแฝงของคําเตือนของตํารวจ สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลงราวกันไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม อาเข่อกลับเครียดมากขึ้น แต่เพราะเย่หยูยืนข้างกายเธอ เธอจึงรู้สึกถึงความปลอดภัยแบบอธิบายไม่ถูก

ที่น่าแปลกใจคือ บลูส์และเพื่อนอีกสองคนไม่ขยับตัวเลยสักนิด เขายังอยู่ที่เดิม และมองไปที่เย่หยูด้วยสายตาเหมือนจะถามอย่างระแวดระวัง เย่หยูมองตาบลูส์และเพื่อนอีกสองคน แล้วหัวเราะเบาๆ “ในเมื่อคุณตํารวจเรียกนาย นายก็ไปหาสิ มามองหน้าฉันทําไม”

บลูส์กับเพื่อนอีกสองคนรู้สึกแปลกใจแล้วรีบถามว่า “โอ๊ะ อ๊ะ เราจะรีบไปทันที”

“ถ้านายยุ่งอยู่ งั้นเราไปก่อนนะ”

“เราจะไปแล้ว จะไปกันแล้ว”

เมื่อได้ยินว่าเย่หยูตกลงปล่อยพวกเขาไป บลูส์รีบส่งสายตาให้เพื่อนทั้งสองคน และรีบวิ่งออกไป

“หยุด” เจ้าหน้าที่ตํารวจยืนตะลึงงันที่ด้านนอกของตรอก ทําไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองต้อยต่ําขนาดนี้นะ

บลูส์และเพื่อนอีกสองคนไม่แม้แต่จะมองหน้าตํารวจซึ่งยืนกันทางเข้าตรอก พวกเขาวิ่งผ่านไปทันที สีหน้าของตํารวจผู้นั้นดูเคร่งเครียด ราวกับเขามีภรรยาและลูกอยู่ที่บ้าน หรือเขาไม่ได้ปิดแก๊สแบบนั้น

“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”

บลูส์หยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของตํารวจ เขามองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าสับสน ราวกับไม่พอใจกับความจริงที่ว่าเจ้าหน้าที่ตํารวจหยุดเขาไว้

คุณตํารวจสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปที่แผลบนตัวชายทั้งสาม แล้วถามเสียงต่ําว่า “คุณได้รับบาดเจ็บมาจากที่ไหน”

บลูส์มองแผลที่ข้อมือขวา และแววตาทอแววสับสน แต่เมื่อเขาเห็นไพ่ที่ฝังลึกในผนังตรอกแล้วความกลัวก็พลุ่งขึ้นอย่างรุนแรง

“แผลนี้ มันเกิดจากความไม่ระวังของผมเอง”

ตํารวจทําหน้านิ่ว โกหกกันชัดๆ

“นายน่ะ! เกิดอะไรขึ้นกับแขนของคุณ” คุณตํารวจหมุนตัวไปทางแจ๊คแล้วชี้ไปยังแขนข้างที่รักของเขา

แจ๊คตัวสั่นขึ้นมา ปากอ้ากว้าง และเขาพูดเสียงแหบแห้งว่า “ผมบังเอิญตกลงไปก็เลยแขนหัก”

คุณตํารวจมีสีหน้าเครียดคล้ํา และเกือบสบถออกมาดังๆกับเหตุผลสั่วๆแบบนี้ คิดว่าจะหลอกคนได้หรืออย่างไร อาการบาดเจ็บแบบนี้เกิดจากมีคนทําร้ายอย่างแน่นอน นายอําเภอสูดหายใจเข้าลึกๆ ข่มความหงุดหงิดและรําคาญใจลงไป และหันไปมองหนุ่มคนสุดท้าย “แล้วพวกคุณจัดการกับอาการบาดเจ็บยังไง”

ขณะที่หนุ่มคนสุดท้ายอ้าปากจะพูด คุณตํารวจก็พูดขี้นว่า “คุณไม่ต้องกลัวไปหรอกนะ นี่คือสหรัฐอเมริกาไม่ใช่เมืองจีน ไม่มีใครข่มขู่คุณต่อหน้าผมได้ บอกความจริงกับผมมาว่าเป็นหนุ่มชาวจีนคนนี้ใช่ไหมที่ทําร้ายคุณ”

สุดท้าย หนุ่มคนนี้ก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองเย่หยู สบตากับเขาที่ไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อย

เขาสั่นไปทั้งตัวขณะพูดด้วยน้ําเสียงสั่นๆว่า “คุณตํารวจ อย่าถามเลยครับ เราได้รับบาดแผลแบบนี้เพราะเราไม่ระวังเอง มันไม่เกี่ยวกับใครเลย”

“ถ้าคุณตํารวจไม่ว่า เราจะไปกันแล้ว”

บลูส์กับเพื่อนทั้งสองวิ่งออกไปโดยไม่รอคําตอบจากนายอําเภอ

ที่ร้านกาแฟบนถนนสายหนึ่ง เย่หยูกับอาเข่อถือแก้วกาแฟกันคนละถ้วย

จู่ๆอาเข่อก็หัวเราะออกมา “เย่หยู สีหน้าดําทมึนของตํารวจอเมริกันนี่มันตลกจริงๆเลยนะ” อาเข่อกะพริบตาแล้วมองเย่หยู ดวงหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เย่หยู เธอไม่กลัวว่าเจ้าหน้าที่ตํารวจจะจับกุมเธอเลยเหรอ”

เย่หยูหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ กล่าวแบบยิ้มๆว่า “ต่อให้เขารู้ว่าฉันทําร้ายบลูส์กับอีกสองคนนั่น ก็แล้วไง ถ้าไม่มีหลักฐาน เขาก็จะจับฉันไม่ได้”

อาเข่อหัวเราะคิกคัก “เจ้าคนเลวทั้งสามคนนั่นถูกเธอทําให้กลัวจนขวัญหนีไปเลย”

ขณะที่เย่หยูกําลังจะกล่าวอะไรสักอย่าง หางตาของเขาก็เห็นคนสองคนเดินเข้ามาในร้านกาแฟพอดี

เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ฝ่ายชายเป็นหนุ่มอเมริกัน ตัวสูงหน้าตาหล่อเหลา หน้าตาเป็นแบบสามมิติ ผมสีบลอนด์ของเขาเป็นประกายสวยงาม ส่วนฝ่ายหญิงมีรูปร่างผอม เพรียว ผมดําขลับของเธอทิ้งตัวพลิ้วราวกับน้ําตกคิ้วห่างกัน และจมูกเชิดโด่ง เธอมีความงามแบบตะวันออก

เป็นเธอใช่หรือไม่

หัวใจของเย่หยูเต้นไม่เป็นจังหวะและเขาอดหันหน้าไปมองไม่ได้ อาเข่อมองตามสายตาของเย่หยูและเห็นชายหญิงที่เดินเข้ามาในร้านกาแฟเช่นกัน

“แหม! ผู้ชายคนนี้หล่อจัง เย่หยู ฉันก็เกือบตะลึงเหมือนเธอเลย”

อาเข่อเลื่อนสายตาไปที่ฝ่ายหญิงและอุทานเบาๆว่า “เอ๊ะ! สาวคนนี้ดูคุ้นหน้าจัง”

เย่หยูขมวดคิ้วเมื่อถามว่า “อาเข่อ เธอรู้จักหล่อนงั้นเหรอ”

อาเข่อจ้องไปที่หญิงผู้นั้นแล้วพยักหน้า “ใช่ ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่ตอนนี้จําไม่ได้แล้วนะ” อาเข่อยกมือนวด หน้าผากอย่างจนใจ แล้วดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา ฉันจะถามเพื่อนๆให้ พวกเขาต้องรู้จักเธอแน่”

หลังพูดจบ อาเข่อก็หยิบมือถือออกมาและกดปุ่มไลฟ์สด มีผู้ชมสองสามคนได้รับคําเตือนพร้อมๆกัน

“สตรีมเมอร์ที่คุณสนใจจะดู อาเข่อจะเริ่มไลฟ์สดแล้ว”

แฟนๆ พันธุ์แท้ของอาเข่อตะลึงงัน เริ่มไลฟ์สดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ในช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ผู้ชมเกือบหนึ่งล้านก็เข้ามาอยู่ในห้องไลฟ์สดของอาเข่อ และผู้ชมอีกมากกว่านั้นก็หลั่งไหลเข้ามา เห็นได้ชัดว่า อาเข่อเป็นหนึ่งในนักไลฟ์สดระดับต้นๆของโลก

“นางฟ้าอาเข่อ ทําไมถึงเริ่มไลฟ์สดเร็วนักล่ะ”

“ถูกแล้ว เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ตํารวจอเมริกันคนนี้นมาถึง”

“เธอถึงขนาดปิดการไลฟ์สดไปเลย จริงๆนะ อืม…”

“สุดท้ายแล้ว เป็นเย่หยูที่ทําร้ายฝรั่งทั้งสามคนนั่น เขาจับกุมตัวเย่หยูไปหรือเปล่า“

“นายนี่มันโง่สุดๆ ดูสิตอนนี้อาเข่อนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว ซึ่งแปลว่าเธอไม่เป็นไรแน่นอน”

อาเข่อมองดู บุลเล็ต สกรีนที่เลื่อนผ่านหน้าจอมือถือของเขาและทักทายด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ ทุกคน ตอนตํารวจอเมริกันเข้ามา ฉันกลัวว่าอาจถูกเข้าใจผิดแล้วปิดการไลฟ์สดไป”

อาเข่อกะพริบตา ยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ว่าระดับการป้องกันของเย่หยูนั้นยอดมาก ฮ่าๆ เจ้าฝรั่งสามคนนั้นไม่กล้าพูดเลยว่าเย่หยูคือคนที่ทําร้ายพวกเขา ตอนนี้พวกเขาก็ไปแล้วด้วย”

ทันทีที่อาเข่อพูดจบ ทีมไลฟ์สดก็ปั่นป่วนวุ่นวายทันที

“พระเจ้า ท่านให้รางวัลเราเป็นดอกไม้เก้าสิบเก้าดอก หัวหน้าคนเก่งเย่หยูยอดเยี่ยมเกรียงไกร ทันทีที่ฉันลงมือก่อน มันก็ง่ายแล้ว”

“ฉันอยากคารวะเย่หยูเป็นอาจารย์ ถ้าเขาไม่ตกลง ก็จะคุกเข่าอยู่แบบนั้นและไม่ลุกขึ้น”

“ไก่ปีศาจราตรี : ฉันอยากอุ่นเตียงให้เย่หยู คนที่จะปลดวรยุทธ์ทั้งสามสิบหกท่าได้”

“ให้รางวัลเย่หยูเป็นเรือยอชสุดหรูหรา เย่หยูอยู่ที่ไหน เราอยากพบเย่หยู”

อาเข่อดูรางวัลที่เสนอขึ้นในห้องไลฟ์สดอย่างพูดไม่ออก ถึงแม้เธอจะดีใจที่ได้รับรางวัล แต่มันก็ถูกมอบให้กับเย่หยู ไม่มีดีสําหรับเธอเลยสักนิด