ปล้นสวรรค์ - 207 สอบแข่งขันระดับโลก
ปล้นสวรรค์ SPH:บทที่ 207 สอบแข่งขันระดับโลก
เลือดวิญญาณ จํานวนนับไม่ถ้วน เป็นชื่อที่แสดงนัยยะว่า เป็นเลือดที่อยู่ในหัวใจของสิ่งมีชีวิตกว่าหมื่นชีวิต!
ในดินแดนไร้เมฆา มันเป็นโลกของผู้ฝึกฝน มีสัตว์และนกจํานวนนับไม่ถ้วน ดังนั้นเจ้าอสูรจึงใช้เลือดเป็นส่วนประกอบของสัตว์จํานวนหมื่นๆตัว และทําการปลดผนึก
แต่ในโลกที่เย่หยูอยู่นั้นไม่มีสัตว์ที่หายากและมีค่าเพียงพอ!
แม้ว่าเขาจะสามารถสกัดเลือดของสัตว์ป่า เช่นไก่ เป็ด วัว แกะ นก เสือ เสือดาว และอื่นๆ ศักยภาพของพลังสวรรค์และโลกนั้นชัดว่าไม่ดีเกินไปนัก!
เย่หยูขมวดคิ้วครุ่นคิด
การใช้เลือดเลี้ยงหัวใจ ที่ใช้สามารถปลดผนึกของฝ่ามือเอกภพ? สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับพื้นหลังของความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์! ไม่สามารถทําลวกๆได้!
แต่ในโลกที่เย่หยูอาศัยอยู่ สิ่งเขาจะได้รับคือเลือดของนกและสัตว์เหล่านั้น
นอกเหนือจากนกและสัตว์เหล่านี้มีเพียงมนุษย์ที่เหลืออยู่
ถ้าเขาเอาเลือดจากหัวใจมนุษย์ไป เขาจะป่วยหนักและตาย!
ถ้าเขาเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แล้วบางทีมันอาจจะดีกว่า แต่เย่หยูจะได้รับเลือดของผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้นับพันคนได้ไหม?
“เฮ้อ!”
เย่หยู แอบถอนหายใจอย่างลับๆ เขาทําได้เพียงปลดผนึกฝ่ามือได้เท่านั้น
ก็อกๆ!
เสียงเคาะประตู ปลุกเย่หยูจากความงุนงงของเขา
แอ๊ด!
เย่หยูเปิดประตู และพบเซี่ยจินซียืนอยู่ข้างนอก
“นักเรียนเย่ พวกเราจะไปจากพรินซ์ตันแล้ว!”
“ดี!” “ไปเดี๋ยวนี้”
การแข่งขันที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน เป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆในสหรัฐอเมริกา จัดขึ้นในรัฐของสหรัฐอเมริกา
เมื่อเย่หยูและคนอื่นๆเข้าประตูมหาวิทยาลัย มีนักเรียนไม่กี่คนที่อยู่รอบๆพวกเขา
นักเรียนเหล่านี้ ได้ยินมาว่าการแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว และพวกเขาต้องการที่จะดูว่านักเรียนที่โดดเด่นประเภทใดที่เข้าร่วมบ้าง
“เอ๊ะ? ดูสิคู่รักนี้สมาจากประเทศจีนใช่มั้ย?”
“ใช่ถูกต้องแล้ว! ฉันเคยเห็นชายชราผู้นี้! เขามาที่นี่สามค
“จุ๊ๆ!” นักเรียนหญิงชาวจีนคนนั้นดูดีมาก! ฉันสงสัยว่าเราจะเป็นคู่แข่งที่เป็นมิตรได้ไหมนะ! “
“ฮิฮิ!” ความคิดนายนี้แย่มาก! แต่ฉันชอบมันนะ! “เหอๆ
ดวงตาของเย่หยูมองดูนักเรียนต่างชาติที่เพิ่งพูดจบ
ด้วยเสียงอันเย็นชา พลังดาบที่ไร้รูปร่างพุ่งเข้าหาเขา
นักเรียนคนนั้นเป็นเพียงคนธรรมดา เขาจะต้านทานพลังของเย่หยูได้อย่างไร? เขาถอยกลับไปสองสามก้าวในทันที ใบหน้าของเขาซีดเผือด และเขาไม่กล้าพูดอีกต่อไป
“ฮะ?”
หัวใจของเย่หยูเต้นแรง ในขณะที่เขาสัมผัสถึงออร่าที่คุ้นเคย
เมื่อมองไปรอบๆเขาเห็นว่า นอกประตูมหาวิทยาลัย มีคู่แข่งอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามา คนที่นําพวกเขาไม่ใช่ใครอื่น นอกจากแคทเธอรีน ซึ่งเขาเคยเห็นมาก่อน
ในเวลาเดียวกันแคทเธอรีนก็เห็นเย่หยู และการก้าวเดินของเธอก็หยุดชะงัก เนื่องจากการแสดงออกที่ซับซ้อน ส่องประกายทั่วใบหน้าของเธอ
“เจ้านาย ฉันขอให้คุณ สอบได้คะแนนดีนะ!”
แคทเธอรีนเดินไปหาเย่หยู และพูดด้วยน้ําเสียงต่ําว่า “จําสิ่งที่คุณพูดไว้ให้ดี!”
แคทเธอรีนก็จากไป
“คุณเย่หยูเหรอ?”
คําถามเย็นชาดังในหูของเยี่หยู
“คุณคือ?”
เย่หยูขมวดคิ้วเล็กน้อย มองที่สาวสูงโปร่งคนนี้เบื้องหน้าเขา
ผมสีอ่อนๆของเธอขดตัวอยู่ด้านหลังเล็กน้อย ใบหน้าของเธอละเอียดอ่อน ผิวขาว และดวงตาสีเขียวเข้มของเธอ เหมือนสระน้ําลึกที่น่าหลงใหล
“เบลล่า,เบลล่า สวอนน์, ฉันเป็นคู่แข่งในการแข่งขันนี้”
เย่หยูเหยียดมือออกแล้วยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า ” ผมคือเย่” มีอะไรให้ผมช่วยไหม?”
เบลล่า สวอนน์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยื่นมือของเธอออกมาแล้วเขย่ามือของเย่หยู
หืม?
เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิที่เย็นยะเยือกจากฝ่ามือ ดวงตาของเย่หยูฉายความประหลาดใจ เบลล่า สวอนน์ คนนี้เป็นแวมไพร์โดยไม่คาดคิด แต่สถานะปัจจุบันของเธอแปลกประหลาดมาก!
หากเปรียบเทียบกับแวมไพร์ตนอื่น เบลล่า สวอนน์นั้นอ่อนแอกว่ามาก!
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว สําหรับตอนนี้ และนั่นก็คือเบลล่า สวอนน์ ไม่เคยลิ้มรสเลือดเหมือนแวมไพร์อื่นๆตั้งแต่เธอเกิดมา
ดังนั้นแม้ว่าเบลล่าสวอนน์จะเป็นแวมไพร์ แต่เธอก็ไม่มีพลังของแวมไพร์เลย
ถ้าเย่หยูไม่จับมือเธอ เขาจะไม่สังเกตเห็นเลย
เบลล่า สวอนน์เห็นว่าเย่หยูไม่ปล่อยมือของเธอ และร่องรอยความโกรธก็วาดผ่านดวงตา เธอดึงข้อมือของเธอกลับอย่างแรง
“เลือดของบรรพบุรุษอยู่กับคุณใช่ไหม?”
เบลล่า สวอนน์ถามด้วยเสียงต่ํา
เย่หยู พยักหน้าและพูดด้วยความสนใจอย่างมากว่า ” ผมมีเลือดของบรรพบุรุษ แคทเธอรีนบอกกับคุณหรือ?”
“ใช่!”
เบลล่า สวอนน์กัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ฉันหวังว่าคุณจะมอบเลือดของบรรพบุรุษออกมาให้ฉัน!”
“คุณต้องการให้ผมมอบเลือดบรรพบุรุษหรือ?”
เย่หยูมองเบลล่า ด้วยความประหลาดใจ หัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “คุณคิดว่าผมจะมอบเลือดของบรรพบุรุษให้กับคุณ?”
ดวงตาสีเขียวเข้มของเบลล่าจ้องมองที่เย่หยู และพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง “ตราบใดที่คุณส่งเลือดบรรพบุรุษมาให้ฉัน ฉันจะรับรองความปลอดภัยของคุณได้!”
“ผมไม่คิดว่าแวมไพร์จะสามารถฆ่าผมได้!” เย่หยูยิ้มอย่างใจเย็น ไม่ใส่ใจกับเบลล่าสวอนน์อีกต่อไป แล้วเดินไปที่สนามกีฬา
“รอเดี๋ยว!”
เบลล่าตะโกนเสียงดัง วิ่งไปหาเย่หยู และพูดอย่างร้อนใจว่า “คุณกับฉันไม่รู้ด้วยซ้ําถึงความแข็งแกร่งของสตริโกย”
ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง เบลล่าสวอนน์คว้าแขนของเย่หยู และกล่าวว่า “โบสถ์แห่งความมืดมีสตริโกยระดับเจ้าชายสามคน และมีระดับดยุคถึงสิบสองคน! คุณจะต้องชดใช้ในสิ่งที่คุณทําลงไป!
เบลล่า สวอนน์เห็นว่าเย่หยูไม่ได้ขยับตามคําพูดของเขา และพูดอย่างรวดเร็วว่า “แม้ว่าคุณจะส่งมอบเลือดของบรรพบุรุษให้ แต่พวกเขาก็จะไม่ปล่อยคุณไป!”
เย่หยูหยุดเดินแล้วหันไปเผชิญหน้ากับเบลล่าสวอนน์ “คุณช่วยอะไรผมได้บ้าง?”
เบลล่าเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเธอก็พูดว่า “ชาร์ลส์ สวอนน์ ตุลาการโบสถ์แห่งความมืดเป็นพ่อของฉัน! ฉันจะขอร้องให้เขาปล่อยคุณไป!”
ดวงตาของเย่หยูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาหัวเราะทันที และพูดว่า “ฉันไม่คาดคิดว่าลูกสาวของตุลาการของโบสถ์แห่งความมืดจะพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธ์เลือดแวมไพร์ที่เช่นนั้น…
ใบหน้าของเบลล่าสวอนน์ส่องประกายด้วยความโกรธ ด้วยน้ําเสียงเย็นชา เธอพูดว่า “ในระยะสั้น ฉันได้บอกทุกสิ่งที่ฉันต้องการจะบอกคุณ การตัดสินใจขึ้นอยู่กับคุณแล้ว!”
เบลล่าพูดจบ แล้วเธอก็เดินตามแคทเธอรีนไป
การแข่งขันคณิตศาสตร์ แบ่งออกเป็นสองส่วน
เช้าวันนั้น สําหรับการแข่งขันแบบทีม และช่วงบ่ายเป็นการแข่งขันแบบรายบุคคล
หวูไต้และซูตง ครูสองคนที่เป็นหัวหน้าทีม กําลังนั่งอยู่ในห้องรับแขก มองดูนาฬิกาแขวนบนผนังอย่างใจจดใจจ่อ
“ ตอนนี้มีห้าโมงครึ่งแล้ว อาจารย์หวู พวกเขาน่าจะเสร็จแล้วใช่มั้ย? ฉันสงสัยว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรในครั้งนี้!”
ซูตง ยืนขึ้นจากที่นั่งของเขา เดินไปรอบๆสองครั้ง และพูดกับหวูไต้ ผู้ที่ครุ่นคิดในขณะที่หลับตา
หวูไต้ลืมตาของเขา มองดูที่ซูตง และพูดด้วยน้ําเสียงต่ําว่า “ไม่ต้องห่วง สำหรับผลลัพธ์ ตราบใดที่เย่หยูและคนอื่นๆ พยายามอย่างดีที่สุด มันก็จะออกมาดี!”
ซูตงเหยียบเท้าของเขาแล้วนั่งลง เขาถอนหายใจและพูดว่า “ฉันจะไม่กังวลได้อย่างไร! ไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันของทีม หรือการแข่งขันเดี่ยว
เราไม่เคยอยู่ในอันดับสามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา!”
หวูไต้ยกถ้วยน้ําของเขาแล้วจิบ พูดอย่างใจเย็น “คุณต้องเชื่อในนักเรียนของเรา! ตราบใดที่พวกเขาแสดงความสามารถออกมาได้เต็มที่ ฉันคิดว่าพวกเขาจะสามารถติดอันดับสามอันดับแรก ในเวลานี้!”
ซูตงอ้าปาก และอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อประตูห้องต้อนรับเปิดออก
เอี้ยด!
มีคนถูกผลักประตูเปิดจากด้านนอก และเย่หยูก็เดินเข้า มาพร้อมกับใบหน้าที่เฉยเมย
เมื่อหวูไต้เห็นเย่หยู ดินเข้ามา เขาก็ลุกขึ้นยืน แล้วรีบเข้ามาหาเขา แล้วถามว่า “เย่หยู คําตอบของการแข่งขันครั้งนี้เป็นอย่างไร?”
เย่หยู นั่งลง หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่เลว คําถามนั้นง่ายมาก!”
หวูไต้ หายใจไม่ออก ใบหน้าของเขาผ่อนคลาย ”ดีจัง ดีมาก
ด้านข้าง ซูตงมองดูนาฬิกาของเขา และอุทานเบาๆ ”เย่หยู ดูเหมือนว่าการแข่งขันแต่ละรายการยังไม่จบลงใช่ไหม ทําไมคุณกลับมาคนเดียว?”
เย่หยู ยกถ้วยน้ําชาของเขาขึ้นมาแล้วจิบน้ํา เขาพูดอย่างไม่ตั้งใจว่า ” เมื่อตอบคําถามเสร็จแล้วกลับมาดีกว่า
นั่งอยู่ที่นั่นเสียเวลามาก!”
” คุณสงกระดาษคําตอบก่อนเวลา?!
เมื่อได้ยินอย่างนี้ ซูตงก็อุทาน และมองเย่หยูอย่างไม่น่าเชื่อ
“ถูกต้อง!” เย่หยูมองที่ซูตง ด้วยความสับสน แล้วถามว่า “นั่นมันข้อสอบพื้นฐาน ทําเสร็จแล้วก็ส่งเลยไม่ได้เหรอ”
ซูตง มองดู เย่หยู ด้วยความตกใจ เขาแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะนอนเอนลง และตะโกนใส่หูขอเย่หยู
นี่เป็นการแข่งขันทางคณิตศาสตร์ที่มีค่าที่สุดในโลก! ผู้เข้าร่วมคนอื่นๆต้องใช้เวลาทําข้อสอบ ข้อละสองวินาที
แต่คุณส่งกระดาษคําตอบเร็วกว่าที่คิดซะอีก!
YOU MAY ALSO LIKE
