ปล้นสวรรค์ - 226 ความโปรดปรานเล็กๆน้อย

ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 226 ความโปรดปรานเล็กๆน้อย

SPH: บทที่ 226 ความโปรดปรานเล็กๆน้อย

ในรถคันแรกของขบวนรถ ชาร์ลส์ สวอนน์ ย่อตัวลง และลุกออกจาก ที่นั่งของเขา

ในเสี้ยววินาที ดวงตาของทุกคนจดจ่ออยู่กับชาร์ลส์

ใบหน้าที่หล่อเหลาของชาร์ลส์ ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แม้แต่น้อยเขาดึงเสื้อสูทของเขา และเดินออกมาอย่างสง่างาม

ชาร์ลส์ เดินไปที่ใจกลางขบวนรถ ซึ่งยังคงปิดอยู่

ในรถยนต์สุดหรู เย่หู กําลังนั่งอยู่ในที่นั่ง ที่แสนสบายเขาหันหลังกลับมาและมองดู เบลล่า สวอนน์ ที่เย็นชาและสง่างามยิ้มอย่างไร้ความหมาย “เบลล่า ผมสามารถมาด้วยตัวเองได้คุณจําเป็นต้องใช้กําลังพลเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?”

ดวงตาสีเขียวเข้มของเบลล่า กระเพื่อมเบาๆ และเธอพูดว่า “แน่นอนว่ามันจําเป็น! ถ้าไม่ใช่เพราะการยืนยันของเจ้านายฉันจะส่งคุณกลับบ้านด้วยเครื่องบินส่วนตัวของฉัน!”

เย่หยู โบกมือของเขา “ฉันยังมีเพื่อนๆที่ติดตามฉันมา และเมื่อคุณเพิ่งจะได้เป็นราชินีแห่งตระกูลแวมไพร์ ต้องมีหลายสิ่งที่คุณต้องจัดการ” ไม่ต้องตามผมมาหรอก ”

ดวงตาของเบลล่า สวอนน์ เปล่งประกาย ขณะที่เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า”เอาล่ะ หลังจากที่ฉันจัดการเรื่องของสตริโกย ฉันจะมุ่งหน้าไปที่หัวหยุนเพื่อตามหาเจ้านายเอง”

นอกรถ ชาร์ลส์อยู่ข้างนอก ประตูรถถูกเขาดึงเปิดประตูออก

ทุกคนในห้องรับรองผู้โดยสาร มองดูการกระทําของชาร์ลส์ พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่า คนในกลุ่มนี้ จะส่งใครกลับไปไหน

“เอ๋? คุณรู้ไหมว่า คนที่ลงมาคนสุดท้าย ฉันไม่คิดว่าฉันเคยเห็นเขามาก่อน”

“ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาเป็นคนสุดท้ายที่ลงจากรถตําแหน่งของเขาจะต้องสูงแน่นอนนี้”

” จากรูปลักษณ์ภายนอก เขาจะต้องอยู่ในตําแหน่งสูง!”

ในบรรดาฝูงชน เจ้าหน้าที่ของสหรัฐอเมริกา ตะลึงตกอยู่ในความคิดลึกๆของเขา ขณะที่เขามองดูชาร์ลส์

ดูเหมือนว่าเขาเคยเห็น ชาร์ลส์มาก่อน แต่เมื่อนานมาแล้วเขาจําไม่ได้อย่างชัดเจน

“อา!” ฉันจําได้! ฉันรู้ว่าเขาเป็นใคร! ”

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าที่จากสหรัฐอเมริกา ร้องออกมาด้วยสายตาของเขา เต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อเขามองชาร์ลส์

” ชาร์ลส์ สวอนน์! ต้องเป็นเขานี่แหละ!”

” ครอบครัว สวอนน์ เป็นครอบครัวที่มีอยู่ ก่อนการก่อตั้งของสหรัฐอเมริกา! นี่คือยักษ์ใหญ่ ที่มีมานานนับร้อยปี! มันมีตําแหน่งสําคัญในทุกแง่มุมของสหรัฐอเมริกา!”

“ สําหรับชาร์ลส์ สวอนน์นี้ เขาเป็นผู้นําของตระกูลสวอนน์ ตั้งแต่เขาอายุยี่สิบปี มานานกว่าสิบปีแล้ว!”

เจ้าหน้าที่จากสหรัฐอเมริกาจําได้ในทันที เขาพูดพึมพํา “ย้อนกลับไปเมื่อชาร์ลส์ สวอน ซึ่งเป็นหัวหน้าในตระกูล ฉันเห็นเขาครั้งหนึ่งจากระยะไกลมันเป็นการประชุมที่น่าตื่นเต้นมาก ผู้ที่มีชื่อเสียงทั้งหมดของสหรัฐอเมริกามากมายเข้าร่วม!”

เมื่อได้ยินคําพูด กระซิบกระซาบของเจ้าหน้าที่ชาวอเมริกัน ทุกคนในห้องรับรอง จ้องมอง ชาร์ลส์ สวอนน์ ด้วยความแปลกประหลาดใจเพื่อให้คนระดับชั้นนํา คนหนึ่งเปิดประตูให้ เห็นได้ว่า ฐานะของบุคคลนั้นมีพลังมากแค่ไหน ที่กําลังนั่งอยู่ในรถ!

หรูใต้ ซูตง โอวหยางอัน และเซี่ยจินซี ต่างก็กลั้นหายใจ ขณะที่รอชาร์ลส์ สวอนน์ เปิดประตูรถ พวกเขาทั้งหมดต้องการดูว่าใครอยู่ข้างในกันแน่!

ชาร์ลส์ เปิดประตู

ก๊กๆ!

เบลล่า สวอนน์ ก้าวออกจากรถ

ทันใดนั้น ทุกคนในปัจจุบัน ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ

“โอ้ๆ!” เธอเป็นใคร? สวยเกินไปแล้ว! “

” ช่างงดงามเหลือเกิน!” รัศมีของเธอมีพลังมาก! ”

“ถูกต้อง! มองไปที่เธอ ฉันแทบไม่กล้าหายใจ!”

” อา!” ด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอ และออร่า ความเป็นผู้ดีแสดงออกอย่างเย็นชา เธอคือราชินีของฉัน! “

ลักษณะที่ปรากฏตัวของเบลล่า ทําให้ทุกคนก้มหัวลง

ในฐานะราชินีของเหล่าแวมไพร์ เบลล่าก็มีออร่า ฐานะของกษัตริย์ สําหรับคนทั่วไป มันเหมือนกับว่าเขากําลังเผชิญหน้ากับราชินีที่สง่างามด้วยตนเอง

เบลล่าเดินไปที่ประตูรถ และวนไปข้างหน้า ทุกคนตกใจ เธอเดินไปที่อีกด้านหนึ่งเปิดประตู และวางแขนข้างหนึ่งไว้ที่ประตูเพื่อปกป้องคนที่อยู่ในรถ ขณะที่เขาลงจากรถ

ทุกคนตกใจกับการกระทําของเบลล่า ไม่สามารถซ่อนความตกใจในดวงตาของพวกเขาได้อีกต่อไป ใครคือคนที่สมควรได้รับการปกป้องจากราชินีที่เย็นชาและสง่างามคนนี้

“เจ้านาย ถึงเวลาลงแล้ว!”

เบลล่าเปิดประตูรถยนต์ ลดศีรษะของเธอ แล้วพูดเบา ๆกับ

เย่หยู

เย่หยูพยักหน้าและเดินออกจากรถ เขามองไปรอบ ๆ และพบว่านอกเหนือจาก วิลเลียม ที่พักฟื้นในปัจจุบัน เหล่า ดัชเชส และดยุคคนอื่น ๆล้วนแล้วแต่อยู่ที่นี่

เย่หยก้มหัว เพื่อตรวจสอบเวลา เดินไปที่เลานจ์ตรงเดินทาง

ในขณะนี้ในห้องรับรอง เมื่อเย่หยู ก้าวออกจากรถทุกคนก็เพ่งความสนใจไปที่เขา

“นี่คือ

“ ชาวจีน? ”

“เขาเป็นใคร? ฉันไม่เคยเห็นเลย! ฉันไม่เคยคิดเลยว่า สถานะของเขาจะสูงส่ง!”

“ๆ .. “ฉันไม่คิดว่าคนจีนคนนี้ จะสามารถทําให้หัวหน้าตระกูลสวอนน์เผยโฉมหน้าได้!”

คนอื่นๆ ยังคงตกตะลึง และสับสน

ในอีกทางหนึ่ง ใบหน้าของหวูไต้,โอวหยางอัน และเซี่ยจินซีนั้นเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ!

ปากของ โอวหยางอัน เปิดกว้าง เมื่อดวงตาของเขาเบิกกว้างเขาจ้องมองที่รูปร่างของเย่หยู และพึมพํา “เขาดูเหมือนเย่หยูจริง

เซี่ยจินซียังมองหน้าเย่หยู ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ใช่แล้ว มันดูเหมือนกับเหยู!”

หวูไต้ ตกใจมาก จนเกือบจะโยนถ้วยรางวัลในมือออกไปเขาจ้องที่เย่หยุเป็นเวลานาน ก่อนที่จะปล่อยลมหายใจยาว ๆ ”เขาคือเย่หยู!”

”เป็นไปไม่ได้!” โอวหยางอัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว เย่หยู จะทําให้เหล่าคนสําคัญของสหรัฐอเมริกาจะเดินทางมาเพื่อส่งเขากลับจีน ไปได้อย่างไร!”

เชี่ยจินซี มองเย่หยู ด้วยความไม่เชื่อว่า “เขา …” จริงๆแล้วเย่หยูทําไมบุคคลสําคัญมากมาย ถึงให้ความเคารพเขา ”

หวูไต้ ส่ายหัว “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่รอจนกว่าเย่หยูจะมาแล้วเราจะถามเขา”

เย่หยูหยุดอยู่หน้าประตูตรวจจับ หันไปรอบ ๆ แล้วพูดกับเบลล่า และชาร์ลส์ว่า ” พอแล้ว ส่งแค่นี้เถอะ ตอนนี้พวกคุณกลับไปได้แล้ว !”

เบลล่าหยุดและพูดอย่างเคารพ “นายท่านระวังตัวด้วย! เบลล่าจะไปประเทศจีน เพื่อรับคําสั่งของคุณโดยเร็วที่สุด!”

หลังจากเบลล่าพูดจบ เธอค้อมเอวของเธอเล็กน้อยก้มตัวลงและส่งเย่หยูออกไปด้วยความเคารพ

ทุกคนในอาคารผู้โดยสาร ต่างตกใจกับเหตุการณ์นี้ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า เย่หยุชาวจีน จะได้รับการปฏิบัติที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ในสหรัฐอเมริกา

“นี่มันเหลือเชื่อเกินไป คนจีนคนนี้เป็นใครกัน!”

“ตัวตนของบุคคลนี้สูงแค่ไหน?” แม้แต่ผู้นําของประเทศก็ไม่สามารถที่จะได้รับการปฏิบัติที่ยิ่งใหญ่จากตระกูลสวอนน์! ”

” บางทีเขาอาจจะเป็นเจ้าชายที่ไหนสักแห่ง ?”

ในเวลานี้หวูไต้ และคนอื่น ๆ ยืนยันว่า คนนี้คือเหยู

เพราะเย่หยู เข้าไปในห้องรับรองผู้โดยสารขาออก เขาเดินตรงไปยังคนไม่กี่คน

เมื่อ เย่หยู เข้าไปหาหวูไต้ และคนอื่น ๆ ยังคงตกตะลึงไม่สามารถหายจากอาการช็อคได้

“เฮ้!” คุณกําลังมองหาอะไร? จํา ผมไม่ได้อีกแล้วเหรอ? “

ดูรูปร่างหน้าตา ราวกับว่าเขาเป็นคนแปลกหน้า เย่หยูยิ้มเบา ๆ และโบกมือของเขา

“ฉันแทบไม่รู้จักเขาเลย” เซี่ยจินซียื่นมือของเธอออกมาอย่างระมัดระวังหยอกเย้าเย่หยู และพูดด้วยความประหลาดใจว่า “เย่หยูมันเป็นคุณจริงๆ!” ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณกลายเป็นคนยิ่ง ใหญ่ขนาดนี้

หรูใต้ สงบอารมณ์ที่น่าตกใจของเขา และถาม เย่หยู ว่า “เย่หยูคุณมีความสัมพันธ์แบบไหนกับพวกเขา” พวกเขาดูเหมือนจะมีส ถานะค่อนข้างสูงกว่าคุณ …

เย่หยูมองเบลล่า ชาร์ลส์และคนอื่น ๆ ที่ยังคงคํานับ และรออยู่ข้างนอกและพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ไม่มีอะไร ผมเพียงเป็นที่ชื่นชอ

บของพวกเขา”

“เป็นไปไม่ได้เ” โอวหยางอัน ทันใดนั้นก็ตะโกนด้วยน้ําเสียงไม่ไว้วางใจ “เป็นเพียงความชื่นชอบเล็ก ๆ น้อย ๆ

แล้วคนใหญ่โตของสหรัฐอเมริกา จะปฏิบัติต่อคุณด้วยความเคารพเช่นนี้ได้อย่างไร?” “นี่เป็นเรื่องตลก!”

การแสดงออกของ เย่หยู ไม่เปลี่ยนแปลง เขาจ้องมองที่โอวหยางกันและพูดเบา ๆ ว่า “ อะไรนะ ?คุณมีอะไรจะคัดค้าน?”

“ฉัน … “ โอวหยางอัน พูดไม่ออก เขามองไปที่กลุ่มแวมไพร์ที่รออยู่ด้านนอกห้อง จากนั้นก็รู้ว่าเย่หยูและเขาเป็นผู้คนจาก

โลกที่แตกต่างกัน!

“ฉันผิดไปแล้ว!” ใบหน้าของโอวหยางอัน ซีดจาง เมื่อเขามองเย่หยูและกระซิบเบาๆ

ด้วยสถานะปัจจุบันของ เย่หยูโอวหยางอันจะกล้าทําให้เขาขุ่นเคืองได้อย่างไร!