ปล้นสวรรค์ - 247 ไร้ยางอาย

ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 247 ไร้ยางอาย

SPH: บทที่ 247 ไร้ยางอาย

“เป็นความคิดที่ดี!”

เมื่อได้ยินความเห็นของเสวี่ยหยวนชิง ดวงตาของซวี่ซานชิงก็เปล่งประกายขึ้น ในขณะที่เขาเอ่ยชม

“ แต่…” ซวีซานชิงขมวดคิ้ว “แต่ฉันควรใช้สัตว์ชนิดใดเป็นการพิสูจน์ดี?”

“ฉันรู้”

ผู้จัดการหวัง ผู้ฟังอย่างตั้งใจจากด้านข้าง ทันใดนั้นก็พูดว่า “ฉันคิดว่าน่าจะเป็นสัตว์ชนิดนี้ ดังนั้นผมจึงจะใช้มันเพื่อทดสอบแมลงในอําพันนี้!”

ซวี่ซานชิงอุทานเบาๆ “โอ้เหรอ” ”สัตว์อะไรเหรอ?”

ผู้จัดการหวังหัวเราะและพูดว่า “เขาเป็นสัตว์ประจําศูนย์ของเรา ชื่อต้าเฮย !”

เจ้าดํา เป็นสุนัข ที่มีความแม่นยํามาก มันเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่ง ที่มีพลังที่เหนือชั้น!

ผู้จัดการหวังจ่ายเงินจํานวนมหาศาลเพื่อซื้อสุนัขพันธุ์นี้ จากเวทีการต่อสู้ของสัตว์ร้ายในต่างประเทศ

เจ้าดํา ได้รับการเลี้ยงดูจากสัตว์ร้าย ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก มันมีลักษณะชอบการแข่งขันและกล้าหาญอย่างไม่มีใครเทียบ หลังจากที่โตขึ้น ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ ผ่านชีวิตและความตายมากมาย ระหว่างสัตว์ร้าย และบุคลิกภาพของมันกลายเป็นเลือดเย็นมาก

ผู้จัดการหวังชื่นชอบสัตว์ร้ายชนิดนี้อยู่เสมอ เขาชอบเจ้าดํามาก หลังจากที่เขาเห็นมัน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจ่ายเงินมหาศาล เพื่อซื้อเจ้าดํา

เมื่อพูดถึง ต้าเฮย ดวงตาของผู้จัดการหวังก็เปิดเผยความสุข “ร่างกายของต้าเฮย นั้นทรงพลัง และความรู้สึกของมันนั้นเฉียบคม แม้แต่เสือและเสือดาวธรรมดาๆ

มันก็ยังกล้าที่จะต่อสู้! ถ้าคุณใช้มันสําหรับการทดสอบ คุณจะสามารถทดสอบได้ว่า ไหมสวรรค์หกปีกนั้นอยู่ในอําพันหรือไม่!”

” ต้าเฮย?”

ซวีซานชิง พยักหน้าอย่างระมัดระวัง ”ถูกต้อง!” ต้าเฮยนี้ดีที่สุด สําหรับการทดลองของเรา! ”

“ฉันจะพา ต้าเฮยมา!”

หลังจากผู้จัดการร้านหวังพูดจบ เขาก็วิ่งออกจากห้องไปด้วยความตื่นเต้น

โฮ่ง!

แอ่ว!

ไม่นานหลังจาก ผู้จัดการหวังออกไป ทุกคนได้ยินชุดคํารามต่ําๆจากสัตว์ที่ดังมาจากนอกห้องโถง

ทุกคนตกใจ แค่จากเสียงเพียงอย่างเดียว พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่ามัน เป็นเสียงสุนัขพันธุ์หนึ่ง พวกเขาคิดว่ามันเป็นเสียงของเสือดาว หรือเสือที่ดุร้าย!

ไม่นานหลังจากนั้น สิ่งดําๆขนาดใหญ่ที่ผู้จัดการหวังกล่าวถึง ปรากฏต่อหน้าทุกคน

มันเป็นสุนัขพันธุ์มาสทิฟฟ์สูงเป็นครึ่งคน และมีห่วงโซ่หนาๆเท่านิ้วหัวแม่มือรอบคอของมัน มันถูกจับขึ้นอย่างแน่นหนาโดยชายสองคนที่แข็งแกร่ง

มันอ้าปากเล็กน้อย เผยให้เห็นฟันเขี้ยวที่คมชัดและเป็นประกาย

แผลเป็นที่ยาวเหยียดลงบนใบหน้าสุนัข ทําให้ดูเหมือนดุร้ายยิ่งกว่าเดิม

ภายใต้ขนสีดําเงางาม มีกล้ามเนื้อนูน แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่ง และความสามารถในของพลังของมัน

” ทิ้งๆ!” นี่คือสุนัขมาสทิฟฟ์? นี่คือกล้ามเนื้อของมันเหรอ? ”

“นี่มันใหญ่เกินไป! และสุนัขพันธุ์มาสทิฟฟ์นี้ดุร้ายมาก!”

“แน่นอน! ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองตามัน เพราะกลัวว่ามันจะกระโจนใส่ฉัน ในวินาทีถัดมา!”

เมื่อพวกเขาเห็นต้าเฮย ทุกคนตกใจ เพราะสุนัขพันธุ์นี้ชื่อต้าเฮยดุร้ายเกินไป

“เย่หยู สุนัขตัวนี้ ไม่กัดคนใช่มั้ย?”

ฉีเมิ่งจินตนาการถึงต้าเฮย ร่างกายของเธอจะตัวสั่น ด้วยความกลัว ใบหน้าของเธอซีดเซียว และเธอก็รีบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเย่หยู

“ไม่ต้องกังวล!” มันไม่มีโอ

เย่หยูมองดูสุนัขพันธุ์ทิเบตัน มาสทิฟฟ์อันทรงพลังนี้ ร่องรอยแห่งความประหลาดใจ พุ่งทะลุผ่านดวงตาของเขา สุนัขอะไรกัน!

ผู้จัดการหวังยืนอยู่ข้าง ต้าเฮย เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของทุกคน ใบหน้าของเขาก็ภูมิใจยิ่งขึ้น “นี่คือต้าเฮย แล้วมันเป็นอย่างไรบ้าง” มันต้องมีพลังมากแน่นอน! ”

หลังจากผู้จัดการร้านหวังพูดจบ การแสดงเขาได้ให้ต้าเฮย เข้าไปที่แท่นเวที

ซวี่ซานชิงเอาอําพันแมลง แล้ววางไว้หน้าของต้าเฮย

ต้าเฮยเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วมองไปที่อําพัน

ไม่นาน เสวี่ยหยวนชิง เป็นผู้สังเกตการณ์ต้าเฮยด้วยตลอดเวลา ก็สามารถมองเห็นทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน ดวงตาของต้าเฮยเผยให้เห็นความกลัวอย่างมาก

” คราง หงิง หงิงๆ …”

ต้าเฮยผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง เริ่มส่งเสียงครวญครางเบาๆ ราวกับว่ามันได้พบกับศัตรูธรรมชาติบางชนิดที่น่าหวาดกลัว

ขาที่แข็งแรงของต้าเฮย ก็เดินโซซัดโซเซ ขณะที่มันทรุดตัวลงบนพื้นทันที หน้าผากของมันตกลงไปที่พื้น ขณะที่มันหลับตาและหมอบนิ่ง

ผู้จัดการหวัง เห็นว่าสุนัขที่รักของเขานอนนิ่งอยู่กับพื้น เขารีบถามซวี่ซานชิงว่า ” อาวุโสซวี่ เกิดอะไรขึ้นกับต้าเฮย ทําไมมันไม่เคลื่อนไหวเลย”

ที่ด้านข้างดวงตาของเสี่ยหยวนชิงวูบวาบด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เขาพูดเสียงดัง” มันเป็นการแสดงออกถึงความสัญชาตญาณของการเผชิญหน้ากับศัตรูทางธรรมชาติที่ไม่สามารถต่อกรได้!”

ผู้จัดการร้านหวังรู้สึกประหลาดใจ และพูดอย่างเหลือเชื่อว่า ” เป็นไปได้อย่างไร” มันไม่ได้กลัวเสือเสือชีต้าเลยด้วยซ้ํา! ทําไมมันถึงหวาดกลัวอย่างฉับพลัน? ”

เสวี่ยหยวนชิงพูดอย่างตื่นเต้น “มันคือแมลงตัวนี้! มันจะต้องรับรู้ออร่าของแมลงในอําพัน ซึ่งเป็นสาเหตุที่มันแสดงท่าทีแบบนี้!”

ผู้จัดการร้านหวังตะโกนเสียงดัง “อย่าบอกฉันว่า แมลงในอําพันนั้นเป็นไหมสวรรค์หกปีก?”

เสวี่ยหยวนชิงพยักหน้า และพูดอย่างตื่นเต้น “ถูกต้อง! แมลงในอําพัน เป็นไหมสวรรค์หกปีก!”

ในบรรดาฝูงชน ฉีเยิ่ง ได้ยินคําพูดของเสวี่ยหยวนชิง และร้องออกมาด้วยความดีใจ ” เย้! เย่หยู คุณพูดถูก! นี่คือไหมสวรรค์หกปีก! คุณชนะการเดิมพันนี้แล้ว!”

ผู้ชมรอบๆร้องอุทานว่า “นี่มันช่างน่าประหลาดใจจริงๆ! ในอําพันมีสิ่งมีชีวิตโบราณที่หายากเช่นนี้!”

“แน่นอน! สมมุติไหมสวรรค์หกปีกนี้ จะทําให้เราเข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับสัตว์ในสมัยโบราณ!”

” หึมมม!” นี่คือผู้นําของแมลงทั้งห้า! มันเป็นสายพันธุ์ที่ทรงพลังที่สุด ของสิ่งมีชีวิตโบราณอย่างแน่นอน! ”

” แมลงนี้เป็นสมบัติล้ําค่าอย่างแน่นอน! หยกจักรพรรดินั้นด้อยกว่ามันมาก!”

ในฝูงชน หน้าของโจวไคว่จีนั้นหน้าซีดสีขาว เขาคุกเข่าบนพื้นสิ้นหวัง ”เป็นไปไม่ได้เป็นไปไม่ได้ … ฉันจะแพ้ได้อย่างไร”

ซวี่ซานชิง ยืนอยู่บนเวที มองไปที่กลุ่มนักพนัน และพูดเสียงดังว่า ” ตอนนี้ผลออกมาชัดเจนมาก มูลค่าของแมลงนี้มากกว่ามูลค่าของหยก ดังนั้นการเดิมพันครั้งนี้ชนะโดยน้องชายคนนี้ เย่หยู!”

“เยี่ยมมาก! ฉันรู้ว่าคุณจะชนะ!”

ฉีเมิ่งยืนอยู่ข้างเย่หยู และกระโดดด้วยความดีใจ

เย่หยูดูที่โจวไคว่จี ผู้คุกเข่าบนพื้น และเย้ยหยัน “โจวไคว่จี ถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องจ่ายเดิมพัน!”

โจวไคว่จีเงยหน้าขึ้นและมองเย่หยูสักพัก ก่อนจะฟื้นสติในที่สุด ด้วยความยากลําบากมากมาย เขายืนขึ้นและพูดอย่างแข็งขันว่า “ไม่ ฉันปฏิเสธที่จะยอมรับสิ่งนี้!”

“ไม่ยอมรับ?” เย่หยูยกคิ้วของเขาขึ้นมา ว่า ” คุณมีความละอายอยู่บ้างมั้ย!”

การแสดงออกที่กระอักกระอ่วนวาดไปทั่วใบหน้าของโจวไคว่จี จากนั้นเขาก็ตะโกนอย่างเย็นชา เขาชี้ไปที่ต้าเฮยผู้คุกเข่าบนพื้น และพูดในขณะที่ตัวสั่น “สัตว์ร้ายอย่างนั้นมันจะรู้อะไร!

โอ้?” เย่หยูมองไปที่โจวไคว่จีเป็นเวลานานก่อนที่จะพูดว่า ”เนื่องจากคุณยอมรับคําตัดสินของสุนัขพันธุ์นี้ ผมจะเปลี่ยนวิธี!”

“คุณจะทําอะไรได้?” โจวไคว่จีเย้ยหยัน และพูดอย่างเหยียดหยามว่า ” จะลองกับแมว หรือนก หรือไม่กับลิง”

เย่หยูส่ายหัว “ไม่จําเป็น!” และคุณจะไม่ยอมรับการใช้สัตว์เหล่านี้อยู่ดี”

ริมฝีปากของโจวไคว่จีสั่นด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเขาฟื้นความมั่นใจ ขณะที่เขาพูดเสียงดังว่า “ไม่เลว!” ไม่ว่าคุณจะใช้อะไร ฉันก็ไม่เชื่อ!”

ฉีเมิ่งดูที่ใบหน้าไร้ยางอายของโจวไคว่จี เธอโกรธมากจนแก้มป่อง และฟันของเธอขบกันแน่น “โจวไคว่จี!” คุณมีความละอายบ้างไหม! คุณยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ใช่ไหม? ”

โจวไคว่จีเงยหน้าขึ้น และหัวเราะอย่างสะใจ “แน่นอนว่าฉันไร้ยางอาย! ฉันต้องการเงิน!”

โจวไคว่จีชี้ไปที่ชิ้นหยกจักรพรรดิ กล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า ” หยกชิ้นนี้มีมูลค่า 300 ล้าน! ด้วยเงินมากมาย ฉันไม่อาย!”

ฉีเมิ่งโกรธมาก จนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง “ถุย!” ไร้ยางอาย! ถ้าคุณไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ คุณเข้าใจใช่ไหม? ”

“แพ้” โจวไคว่จีหัวเราะ“ ตราบใดที่ฉันไม่ยอมรับว่าแมลงนี้คือไหมสวรรค์หกปีก ฉันจะไม่สูญเสียอะไร!”