ปล้นสวรรค์ - 253 ปลาตัวใหญ่ที่รอคอย
ที่มุมห้องของล็อบบี้โรงแรมยี่หยุนหยุนซวน เย่หยู และอีกสองสามคน นั่งอยู่บนโซฟา คุยกันระหว่างรอรถมารับที่โรงแรม
“สวัสดี คนสวย ผมต้องการเช็คเอ้าท์!”
เสียงผู้ชายดังขึ้น จากเคาน์เตอร์
“ตกลงค่ะ คุณใช้จ่ายไปทั้งหมด สามหมื่นห้าพันแปดร้อยหยวน! ขออนุญาตรูดบัตรของคุณนะคะ!”
ติ๊ด!
“นี่คือบัตรเครดิตของคุณค่ะ โปรดเก็บไว้ และเอาไว้พบกันใหม่นะคะ!”
“ดี!” “ขอขอบคุณครับ!”
เสียงผู้ชาย ดังขึ้นอีกครั้ง
เย่หยู กําลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยนั่งหันหลังของเขา หันหน้าไปทางบูธ แสดงนิทรรศการ ดังนั้น เขาจึงมองไม่เห็นใบหน้าของเจ้าของเสียง ผู้ชายคนนั้น
แต่หลังจากได้ยินเสียง ทั้งสองรอบ หัวใจของ เย่หยู รู้สึกคุ้นเคย ราวกับว่า เขาเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน!
ในทันที ที่เย่หยู หันหน้าของเขา มองที่ทางออกของล็อบบี้ของโรงแรม
ในขณะนั้น เจ้าของเสียงผู้ชาย เพิ่งจะเดินออกจากโรงแรม ทิ้งให้เย่หยู มองทันเพียงแค่ เห็นความสูงโปร่งและผอม
คนนี้ นี่มันรู้สึกคุ้นๆ?
เย่หยู มองตามไปที่หลังของบุคคลนี้ และยิ่งเขามองมันมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย มากขึ้นเท่านั้น
” ฉันต้องเคย เห็นเขาที่ไหน ซักแห่ง!”
เย่หยู พึมพํากับตัวเอง
พรึ่บ!
ในทันทีทันใด เย่หยู ก็ยืนขึ้น แล้วลุกเดิน ไปที่เคาน์เตอร์
“เย่หยู เป็นอะไรไปน่ะ?
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงท่าที่ ของ เย่หยู เซี่ยจินซี ก็อดไม่ได้ ที่จะถามอย่างเป็นกังวล
เย่หยู ที่กําลังเดินไปที่เคาน์เตอร์ โบกมือพูดเบา ๆ “ฉันสบายดี! ฉันจะไปที่เคาน์เตอร์ เพื่อถามคําถามหน่อยนึง”
ที่เคาน์เตอร์ ล็อบบี้ของโรงแรม มีพนักงานต้อนรับสวมเครื่องแบบ เธอหันหน้าเข้าหาโรงแรมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แสดงให้เห็นถึงคุณภาพระดับมืออาชีพของเธอ
ตรงมุมเคาน์เตอร์ มีพนักงานต้อนรับที่ ก้มตัวมองหาบางอย่าง
ก็อกๆ!
เย่หยู ยกนิ้วของเขาขึ้น และเคาะเบา ๆ บนเคาน์เตอร์ แล้วถามพนักงานต้อนรับว่า “ลูกค้าที่เพิ่งเดินออกไป ชื่ออะไร?
พนักงานต้อนรับเป็นหญิงสาว ดังนั้นเธอจึงไม่รู้จักตัวตนของ เย่หยู หลังจากได้ยินคําถามของเย่หยูเธอก็ตกใจนิดหน่อย ก่อนที่เธอจะพูดว่า “ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ
เราห้ามเปิดเผยข้อมูลของลูกค้า!”
เย่หยู ขมวดคิ้วและพูดเบา ๆ ว่า “แม้กระทั่งผม ก็ไม่ได้เหรอ?”
พนักงานต้อนรับมองที่ เย่หยู ด้วยความประหลาดใจ และยกคิ้วของเธอ ความหมายในดวงตาของเธอชัดเจนมาก
แม้ว่า คุณหล่อมาก แต่ฉันก็บอกไม่ได้!
“คุณเย่หยู!”
เสียงสัญญาณ ดังมาจากด้านข้าง ของเคาน์เตอร์
เย่หยูมองไป และพบว่ามันเป็นพนักงานต้อนรับอีกคนหนึ่ง ที่กําลังโค้งตัวลง
“คุณเย่หยู ฉันคือ ฉีฉี ฉันสามารถช่วยอะไร คุณได้ไหมคะ?”
“ผมต้องการทราบชื่อ ของแขกที่เพิ่งเช็คเอ้าท์!”
ฉีฉีตกใจ แล้วยิ้ม พลางพูดว่า “แน่นอน คุณทําได้! ได้โปรดรอสักครู่ ฉันจะตรวจสอบให้ค่ะ!”
พนักงานต้อนรับผู้ซึ่งยืนอยู่ข้าง ฉีฉี หยุดยั้งเธอ และกระซิบในหูของเธอ ” พี่สาวฉีฉี! คุณจะเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับแขกได้อย่างไร?”
เพ่ยเพ่ย หันหน้าของเธอ แล้วมองไปที่ ฉีฉี จากนั้นก็กระซิบ “คุณเย่หยู อยากรู้ แน่นอนฉันต้องบอกเขา!”
พนักงานต้อนรับกะพริบตา จากนั้นยิ้มอย่างมีฝีมือ “พี่สาวฉีฉี คุณบอกเขา เพียงเพราะว่า เขาหล่อมากจะได้เหรอ?”
ก่อนอื่น ฉีฉี จะมองดูที่ เย่หยู อย่างระมัดระวัง และเห็นว่า เย่หยู ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เธอสันนิษฐานว่า เย่หยู ไม่ได้ยิน เธอเลยและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย
“เพ่ยเพ่ย อย่าพูดไร้สาระ! ระวังอย่าให้คุณ เย่หยู ได้ยิน!”
เพ่ยเพ่ย หัวเราะเยาะ และพูดอย่างไม่ตั้งใจ “พี่ได้ยินว่าอะไรบ้าง” อย่าบอกฉันว่า เขาจะหักเงินเดือนของฉันได้? ”
ฉีฉี เหลือบมองไปที่ เพ่ยเพ่ย อย่างโกรธ และกระซิบ “โรงแรมยี่หยุนซวน อยู่ภายใต้ชื่อของ คุณเย่หยู แน่นอนว่า เขาสามารถหักเงินเดือนของเธอและไล่เธอออกได้”
เพ่ยเพ่ย รู้สึกประหลาดใจครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอถามด้วยความประหลาดใจ “โรงแรมหยุนหยุนซวนเป็นของเขาจริงหรือไม่?”
ฉีฉี พยักหน้า “แน่นอน! ฉันพึ่งรู้ เมื่อไม่กี่วันมานี้ เธอหยุดงานในวันนั้น และไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้”
สีหน้าของเพ่ยเพ่ย เปลี่ยนไป และจ้องมองเย่หยู อย่างระมัดระวัง จากนั้นพึมพําด้วยความกลัว “มันจบแล้ว มันจบแล้ว!” ฉันแค่ปฏิเสธคําขอของ คุณเย่หยูเขาสามารถไล่ฉันไปได้จริงหรือ?
เย่หยู กําลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ข้างเคาน์เตอร์ รอ ฉีฉี เพื่อค้นหาชื่อของแขกผู้เข้าพัก
ครู่ต่อมา พนักงานต้อนรับที่เรียกว่า เพ่ยเพ่ย เดินไป
“คุณ…ท่านเย่หยู!” ฉันขอโทษ! ฉันไม่ควรปฏิเสธคําขอของคุณเลย! ”
เพ่ยเพ่ย ยื่นริมฝีปากของเธอ ยืนอยู่หน้าเย่หยู ก้มศีรษะลง ขณะที่เธอพูดด้วยน้ําเสียงเบาๆ
เย่หยู เห็นว่า เพ่ยเพ่ย ดูเหมือนว่า เธอกําลังจะร้องไห้ และรู้ว่าเธอรู้จักฐานะของเขาแล้ว
เย่หยู โบกมือของเขาเบา ๆ พูดกับ เพ่ยเพ่ย ว่า “ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณทําได้ดีมาก!” ข้อมูลของลูกค้า จะต้องไม่เปิดเผยอย่างง่ายดาย! “อย่างไรก็ตาม แขกคนก่อนหน้านี้ มีความสําคัญมากฉันต้องรู้ชื่อของเขา ให้ได้”
เมื่อเห็นว่าเย่หยู ไม่ได้ตําหนิ เพ่ยเพ่ย ยกศีรษะของเธอ ด้วยความประหลาดใจ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันเข้าใจแล้ว!” “ คุณเย่หยู ฉันได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับแขกรายนั้นแล้ว ชื่อของ เขาคือ หลางเซี่ย!”
“หลางเซี่ย?”
เย่หยู ย่นคิ้วของเขา และด้วยเสียงเบา ๆ
” หลางเซี่ย!”
เย่หยู ประหลาดใจ และจําได้ทันทีว่า ทําไมเขาถึงคุ้นเคยกับ เสียงนั้น มันคือ หลางเซี่ย
การลักพาตัวของ ลู่ชิงซินและซุยอิง นั้นทําโดย หลางเซี่ย และ กลุ่มทหารรับจ้างหมาปาหิมะ!
และในเวลานั้น เย่หยู ได้สังหารทหารรับจ้างกลุ่มหมาป่าหิมะ หลางเซี่ยได้รับบาดเจ็บสาหัส และเขาสามารถหนีไปได้
อย่างไรก็ตาม เย่หยู พบกับ หลางเซี่ย อีกครั้ง โดยไม่คาดฝัน!
นอกจากนี้ เมื่อไม่นานมานี้ มีคนตั้งใจ หมายหัวของลู่ซินไว้ และเธอต้องทนทุกข์ทรมาน ด้วย คําสาปพิษกู่ แมงมุมดําแห่งความตาย
เย่หยู ครุ่นคิดว่า ผู้ต้องสงสัยเรื่องนี้ มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ หลางเซี่ย และตระกูลพิษ!
หวืด!
เย่หยู ยืนขึ้นมองไปในทิศทางที่ หลางเซี่ย ทิ้งไว้ มีแสงไฟส่องประกาย ในดวงตาของเขา เมื่อเขาพบกับ หลางเซี่ย แล้วเขาจะแก้ปัญหานี้ไปพร้อมๆกัน!
“อาจารย์หวู พวกคุณนําไปก่อนเลย!” ผมมีเรื่องด่วน ที่ต้องเข้าไปทํา ไม่ต้องกังวล! ”
เย่หยู ทักทาย หวูไต้ และออกจากโรงแรม โรงแรมยี่หยุนซวนทันที
“เฮ้อ!” เย่หยู รอก่อน! “
หวูไต้ มองที่ด้านหลังของเย่หยู ขณะที่เขาวิ่งและตะโกน อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันความสนใจของเย่หยูนั้น เน้นไปที่ หลางเซี่ย และไม่ได้ยินเสียงเขา
“เฮ้อ!” เย่หยูนี้ เขาไม่ยอมให้คนอื่น ได้ผ่อนคลายบ้างเลย!”
หวูไต้ พึมพํากับตัวเอง แล้วหันหลังกลับ และพูดกับเซี่ยจินซีและคนอื่น ๆ ว่า “เราจะไปก่อน เมื่อรถมาถึง สําหรับเย่หยู ให้เขากลับ หมิงโจวด้วยตัวเอง!”
เย่หยู วิ่งออกจาก โรงแรมยี่หยุนซวน ด้วยการสะบัดข้อมือของเขา เขาใส่แว่นโคนั้น เพื่อค้นหาหลางเซี่ย
“เหยาเจินเทียน!” ใช้กล้องดูเส้นทางการเคลื่อนไหวของ หลางเซี่ย และฉายลงบนแว่นตาที! ”
“ครับท่าน!”
วิ้งงง! * * * *
โทรศัพท์ของ เย่หยู ปล่อยคลื่นความผันผวนของความถี่ออกมาใส่เข้าไปในกล้อง ที่อยู่ริมถนนทันที และหาคนรูปของ หลางเซี่ย ได้อย่างง่ายดาย
ในเวลาเดียวกัน เขาคาดการณ์เส้นทางการเคลื่อนไหวของเขาบนแว่นตาโคนัน
หวืด!
บนแว่นตาของ เย่หยู มีแผนที่ขนาดเล็ก ปรากฏขึ้นทันที
ในเวลาเดียวกันมีจุดสีแดงเล็ก ๆ ที่กระพริบและเคลื่อนไหว
เมื่อมองไปที่จุดสีแดงที่กระพริบ บนเลนส์ของแว่นตา ดวงตาของเย่หยู ส่องประกายด้วยแสงเย็น “ฉันอยากจะรู้ว่า คุณไปกบดานอยู่ที่ไหน ในตอนนี้!”
บนถนน หัวใจของหลางเซี่ย รู้สึกเหน็บหนาว
หืม? มีใครบางคน?
ใบหน้าของ หลางเซี่ย ดูมืดมน เมื่อเขามองไปรอบ ๆ ถนน
“ไม่มีใคร ฉันคิดไปเองเหรอเนี่ย?”
ความสงสัยในหัวใจของ หลางเซี่ย ค่อยๆหายไป เขาโบกแท็กซี่ และเร่งความเร็วออกไปไกล
เย่หยู จ้องที่จุดสีแดงของแสงที่ออกจากเลนส์อย่างรวดเร็ว และมุมปากของเขาขดเป็นรอยยิ้ม พร้อมเสียงหัวเราะ “ฮ่าๆ! คุณหนีไม่พ้นหรอก!”
ความสามารถจากสวรรค์: ติดตามดูได้อย่างใกล้ชิด และกว้างไกลมาก!
หวืด!
เย่หยู ก้าวไปข้างหน้า เมื่อแท็กขับออกไป โดยตามไม่ใกล้จนเกินไปนัก
เสียงดังเอี๊ยด!
ล้อหยุดหมุน และแท็กซี่จอดอยู่ด้านนอก บ้านพักตากอากาศอันหรูหรา
ปัง!
หลางเซี่ย ลงจากรถแท็กซี่ หันหน้าไปรอบ ๆ เขาแล้วส่ายหัว
“ไม่มีใคร ดูเหมือนว่าฉันเข้าใจผิด!”
หลังจากกําจัดความสับสน ในใจของเขาไปแล้ว หลางเซี่ย ก็เดินเข้าไปในบ้านพัก
ตึกๆ!
ไม่นานหลังจากที่ หลางเซี่ย จากไป เย่หยู ก็ปรากฏตัว ณ ที่ หลางเซี่ย ยืนอยู่ในพริบตา
“นี่คือ สถานที่นี้เหรอ?”
เย่หยู มองไปที่ บ้านพักตากอากาศสุดหรู ด้านหน้าเขา มีรอยยิ้ม “หวังว่าฉัน จะสามารถจับปลาตัวใหญ่ได้เสียที!”
YOU MAY ALSO LIKE
