ปล้นสวรรค์ - 266 สํานักเมฆาเคลื่อน
SPH: บทที่ 266 สํานักเมฆาเคลื่อน
เย่หยูเดินออกจากบ้านพัก ไปยังประตูบ้านที่ ถังฉี อาศัยอยู่
เอี้ยดด!
เมื่อมองไปที่ประตูไม้หนาๆ เย่หยู ก็ผลักเปิดและเดินเข้าไป
“ใคร!”
เสียงตะโกน ดังมาจากด้านหลังประตู
ถังอี้ ผู้แต่งกายด้วยชุดสีดํา มองออกไปนอกประตูอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นเย่หยู เดินเข้ามาอย่างบังเอิญ ถังอี้ก็คํานับทันที และพูดว่า “สวัสดีอาวุโสเย่!”
“ถังฉี อยู่ที่นี่ไหม?”
ถังอี้ กล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านผู้นํา อยู่ในห้องนั่งเล่น อาวุโสเย่ เชิญเข้าไปได้ขอรับ”
“อืม!” เย่หยู พยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
เย่หยู ยืนอยู่ที่ลานหน้าบ้าน หลังจากเปิดประตูกว้าง เขามองเห็น ถังฉีและ ถังเฟย จากระยะไกลๆ มองดูตารางสี่เหลี่ยม ที่มีทุกคนมีท่าที หลงใหล ในภวังค์
เมื่อเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เย่หยู พบว่า สิ่งที่พวกเขาสองคนจ้องมอง คือกล่องเหล็ก ที่วางอยู่บนโต๊ะสี่เหลี่ยม
กล่องโลหะมีขนาดประมาณกล่องบุหรีธรรมดาๆ แต่มันบางกว่ามาก
กล่องโลหะเงินสีเทา ให้ความรู้สึกลึกลับ นอกจากนี้พื้นผิวของกล่องตกแต่งด้วย ลวดลายที่ซับซ้อน ทําให้ดูหรูหรายิ่งขึ้น
“นี่คืออะไร?”
เย่หยู อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น เมื่อเขาเห็นถังฉีและถังเฟย ราวกับถูกสะกด
“เอ๊ะ?” พี่เย่ คุณ…”
เมื่อได้ยินเสียงของเย่หยู ถังเฟย ก็เงยหน้าขึ้น และทักทายด้วยรอยยิ้ม แต่ทันใดนั้นก็หยุด
นี่เป็นเพราะถังเฟย รู้สึกถึงออร่าเย็นฉ่ำ ที่มาจากข้างหลังเขา เขารู้ตัวโดยไม่ต้องถามว่า ใครเป็นคนจ้องเขา ปู่ของเขานั่นเอง ที่เป็นคนที่จ้องมองเขา
“เอ๊ะ…อาวุโสเย่ อยู่ที่นี่แล้ว!”
ถังเฟยโค้งคํานับภายใต้ การจ้องมองของ ถังฉี และตะโกนอย่างเคารพที่ เย่หยู
เย่หยู ดูการแสดงออกที่ผิดปกติของ ถังเฟย และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาเอื้อมมือไปตบไหล่ของ ถังเฟย แล้วพูดว่า “โอเค เรามาคุยแบบกันเองดีกว่า!”
ดวงตาของ ถังเฟย แวววาว ไปด้วยการขอความช่วยเหลือ ในขณะที่เขามอง เย่หยู
ฉันอยากจะคุยแบบเป็นกันเอง แต่กลัวว่า ปู่จะทุบตี ฉันจนขาดใจตาย!
เย่หยู ยิ้ม เมื่อเขาส่ายหัว เขานั่งบนเก้าอี้ ข้างๆ เขาพูดกับ ถังฉีว่า “พี่ถัง นี่มันอะไรกัน?.
ถังฉีลูบเบา ๆ บนพื้นผิวของกล่องโลหะ ในขณะที่เขาพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “เธอคือ เข็มฝนดอกท้อ”
ผู้เฒ่าถึงใช้คําว่า “เธอ” และ เย่หยู ก็เข้าใจความหมายของเขาเช่นกัน
“ในที่สุด คุณก็ทําได้!”
หากไม่มีเข็มฝนดอกท้อ ตระกูลถังจะยังเป็นตระกูลถังอยู่อีกเหรอ?
“นี่คือ ผลงานของคุณทั้งหมด! หากไม่มีคุณ ก็จะไม่มีเข็มฝนดอกท้อ!”
ถังฉี ผลักกล่องโลหะบนโต๊ะไปทาง เย่หยู และพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง “ตอนนี้เธอเป็นของคุณแล้ว!”
เย่หยูไม่ลังเล และเหยียดมือออกเพื่อหยิบกล่องโลหะ เขาค้นพบว่ากล่องโลหะขนาดเล็กนี้ ค่อนข้างหนักโดยไม่คาดคิด ใครจะจินตนาการได้ว่ามันจะซับซ้อนมาก
และซับซ้อนเพียงใด
“ช่างบอบบาง เหลือเกิน?”
เย่หยู มองที่เข็มฝนดอกท้อ และถามด้วยความงุนงง
จากการคาดการณ์ของ เย่หยู แม้ว่าตระกูลถัง จะสามารถทําเข็มฝนดอกท้อได้ แรกๆมันก็จะหนักและยุ่งยาก ราวกับว่ามีทักษะในเทคนิคของพวกเขาทั้งหมด
ก่อนที่จะสามารถย่อขนาดให้เล็กลงได้
ใครจะคิดว่า มันจะเล็กและบอบบาง!
ถังฉี ได้ยินความประหลาดใจของ เย่หยู และส่ายหัวอย่างขมขึ้น “ตระกูลถัง ยังไม่มีทักษะระดับสูงขนาดนั้น!”
“แล้ว … “
ถังฉี เงยหน้าขึ้นและชื่นชม “ลืมไปแล้วเหรอ การตีเหล็กครั้งสุดท้าย? นี่คือ เหล็กเข็มฝน ที่ทําขึ้นจากการตีเหล็กของคุณครั้งนั้น!”
“ตามจริงแล้ว เมื่อได้ประกอบเข้าด้วยกัน อาจารย์ทุกคนต่างก็ตกใจ!”
เย่หยูรู้แจ้งทันที ในมือของเขา กําลังชั่งน้ําหนักของเข็มฝนดอกท้อ เย่หยูถามขึ้น “ผู้เฒ่าถึง สิ่งนี้มีพลังขนาดไหน?”
ถังฉีเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ออกเสียงคําแต่ละคําว่า “พลังของเธอ … ไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้”
“เข็มหลังจากถูกยิงออกไปได้ไกลถึงเจ็ดถึงสี่สิบเก้าเมตร เข็มที่สวยเหมือนขนวัว และแข็งเหมือนเหล็กชั้นดี พวกมันแข็งแกร่งมาก แม้แต่นักรบดินแดนเทพเจ้าระดับเจ็ดก็พบว่า มันยากที่จะป้องกัน!”
“มันนี้มีพลัง ขนาดนี้จริงเหรอ?”
ความประหลาดใจ พุ่งผ่านสายตาของ เย่หยู เขาเล่นกับเข็มฝนดอกท้อ ที่อยู่ในมือของเขา รู้สึกพอใจมากขึ้น
“อาวุธลับ ที่สามารถสร้างความหวาดกลัว ให้กับนักรบดินแดนเทพเจ้าระดับเจ็ด ตระกูลถัง สามารถสร้างมันขึ้นมาอีกได้ไหม?”
เย่หยู เปิดเผยการแสดงออกที่สนใจ และถามถังฉี ด้วยรอยยิ้ม
ถังฉี ส่ายหัวอย่างน่าเศร้า “ปัจจุบันมีเธอ เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!”
เมื่อมองไปที่ เย่หยู ดวงตาของ ถังฉีเปิดเผยรอยยิ้ม “ถ้าไม่อย่างนั้น แค่คุณเข้าไปตีเหล็กที่โรงหลอมอาวุธก็น่าจะได้อยู่”
เย่หยู เอนหลัง พลางโบกมือของเขา “แล้วลืมไปเลย แค่อันเดียวก็พอ!”
เย่หยู ผลักเข็มฝนดอกท้อออกไป จากนั้นนําหยกจักรพรรดิ ซึ่งเขาได้รับจากการประมูลหินต้นกําเนิด
“พี่ถัง ผมต้องการใช้สิ่งนี้ เพื่อแกะสลักเป็นเครื่องประดับ!”
“โย่” หยกสีเขียว ระดับจักรพรรดิ! “ถังฉี เอาหยกลูบคลำ และพูดด้วยความประหลาดใจ
“หยกชนิดนี้ หายากมาก คุณเอามาจากไหน? “
ถังฉีมองเย่หยู ด้วยรอยยิ้ม บนใบหน้าของเขา “แม้กระทั่งฉัน ยังไม่มีหยกจักรพรรดิแบบนี้เลย!”
“ฉันได้มันมาจากการพนันกับใครบางคน!” เย่หยู ยักไหล่ของเขา และพูดอย่างตั้งใจ
ถังฉีหัวเราะ และวางหยกบนโต๊ะ “จากนั้น เราก็ทํากําไรเล็กน้อย” เอาล่ะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน ฉันจะให้ช่างฝีมือที่ดีที่สุด ทําการแกะสลักในภายหลัง “
“อย่างไรก็ตาม คุณมีแบบที่ต้องการมั้ย”
เมื่อได้ยินคําถามของ ถังฉี เย่หยูก็บีบจมูกของเขา ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “อยากได้ สร้อยข้อมือหยก แบบเรียบๆ!”
ถังฉี พยักหน้า “นั่นเป็นเรื่องง่ายมาก ฉันจะส่งของให้คุณในวันพรุ่งนี้!”
“ดี!” “งั้นผมขอตัวไปก่อน”
เย่หยู ลุกขึ้น และขอบคุณ ก่อนออกบ้านของถังฉี
ดวงจันทร์ขึ้นและดก แม่น้ําสะท้อนแสงดวงดาวไหลเลื่อย
เย่หยู ตื่นในตอนเช้าตรู่ หน้าต่างแล้วสูดอากาศบริสุทธิ์
หันหน้าของเขา กลับไปดูภาพวาดของผู้หญิง เย่หยู อดไม่ได้ที่จะพึมพํากับตัวเองได้ “มันนานมากแล้วเนี่ย เสี่ยวเชี่ยน ก็ยังไม่ได้หลอมรวมมันเสร็จอีกเหรอ?”
อีกสักครู่ต่อมา เย่หยูส่ายหัว และเข้าไปในใจของเขา แล้วเขาก็ร้องออกมาเบา ๆ ว่า “ระบบ เริ่มขโมยกันเถอะ!”
ชิ้งง!* * * * * *
มีข้อความที่คุ้นเคย ปรากฏต่อหน้า เย่หยู
ในกระจก เต็มไปด้วยพลังปราณอมตะปรากฏขึ้น
เหนือทะเลหมอก ที่มองเห็นได้อย่างเบาบางที่ล่องลอยเหนือภูเขาที่ลอยอยู่จํานวนมาก มีการก่อตัวของคลื่นพลังขนาดใหญ่
เสียงร้องของนกกระเรียน ดังมาจากระยะไกลๆ มองเห็นเรือมังกรเคลื่อนที่ ทะเลเมฆ ลวดลายคล้ายเมฆหมอก บนตัวเรือสะท้อนแสงระยิบระยับ
เย่หยยื่นมือของเขา เพื่อควบคุมมุมมองกระจก ในทิศทางอื่นๆ และติดตามเรือมังกร ไปยังภูเขาที่อยู่ห่างไกล
สํานักเมฆาเคลื่อน อยู่เหนือสวรรค์ชั้นเก้า
มีภูเขาที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดเก้าแห่งที่ได้รับการขัดเกลา โดยสํานักเมฆาเคลื่อน หลังจากประทับผนึก การก่อตัวของเก้าสวรรค์ชั้นฟ้า พวกมันจึงมันลอยอยู่เหนือทะเลเมฆที่กว้างใหญ่
ด้วยการใช้ผนึก การก่อตัวของเก้าสวรรค์ชั้นฟ้า เป็นรากฐานกลุ่มที่ไม่ซ้ํากัน ในทวีป พวกเขาอาจถูกมองว่าเป็นสํานักระดับกลางๆ
เย่หยู ขยับกล้องของเขา และค้นพบว่า บนเรือมังกรมีหัวกลม ๆ หลายสิบขนาด
เด็กเหล่านี้ มีอายุสิบสอง หรือสิบสามปี ในขณะที่คนเด็กที่สุดมีอายุเพียงแปดหรือเก้าขวบ
พวกเขาทั้งหมด แต่งตัวต่างกัน บางคนสวมเสื้อผ้าหรูหรา ในขณะที่บางคนสวมผ้ากระสอบ และยืนบนรองเท้าฟาง
เย่หยู มองไปที่เด็ก ๆ เหล่านี้ ที่แต่งกายด้วยชุดที่แตกต่างกัน คิ้วของเขาเงยขึ้นเล็กน้อย และความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา นี่เป็นเด็กน้อยทั้งหมด? ที่กําลังจะเข้าร่วมสํานักเมฆาเคลื่อนหรือไม่ ? “
พื้นผิวกระจกของอุโมงค์แห่งกาลเวลาสั่นเล็กน้อย ความประหลาดใจที่ลึก และเสียงครวญต่ําๆ ดังมาจากเรือมังกร ในทะเลเมฆ
“อ้ายย!” นั่นคือส่วนของ สํานักเมฆาเคลื่อน หรือไม่? มันน่าตื่นเต้นจริงๆ! “
“ไม่แน่นอน!” ข้าได้ยินมาว่า สํานักเมฆาเคลื่อน เป็นสํานักเดียวที่ถูกสร้างขึ้นเหนือทะเลเมฆ! “
“เยี่ยมมาก! ข้ากําลังจะเป็นศิษย์ของสานักเมฆาเคลื่อน”
“ข้าต้องเรียนรู้ทักษะที่มีประโยชน์ เพื่อกําจัดปีศาจ และปกป้องผู้คนกลายเป็นนักพรตเต๋าที่ทุกคนอิจฉา!”
“ข้าด้วย ข้าด้วย!”
ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีขาว ยืนที่ด้านหนึ่งของดาดฟ้าเรือมังกร
ชายผู้นั้นยืนขึ้น และตรงผมยาวของเขาผูกไว้ข้างหลังเขา เขามองเด็กๆที่คึกคักบนดาดฟ้า พร้อมกับใบหน้าที่ไม่แสดงออก
“เมื่อถึงเรือมังกรเทียบท่า ขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบ!”
เด็กหนุ่มมองเรือมังกร ที่กําลังมาถึง และตะโกนเสียงดังรบกวนการสนทนาของเหล่าศิษย์หนุ่มทั้งหลาย
ครืน! * * * *
เมื่อเรือมังกรเข้ามาใกล้ ค่ายกลการป้องกันที่เป็นลวดลายเมฆขนาดใหญ่ ก็เริ่มส่องแสงสะท้อนเหนือภูเขาทั้งเก้า
YOU MAY ALSO LIKE
