ปล้นสวรรค์ - 43​ ของประมูลครบ

SPH:บทที่​ 43​ ของประมูลครบ

เมื่อกลับมาถึงที่นั่งในชั้นเรียนของเขา เย่หยูก็เห็นการแสดงออกของความเหงานิด ๆของฮันเสวี่ย และคิดว่าเธอยังคงกังวล

“เด็กน้อยไม่ต้องกังวลนี่เป็นแผนการของโอวหยางหยู”

ฮันเสวี่ยส่ายหัวของเธอ “ฉันไม่เคยสงสัยในตัวนายเลย แต่แค่เพียงฉินชิงเป็นเพื่อนของฉัน มาก่อนตอนนี้เธอก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉัน … “

เย่หยูพูดเบา ๆ ว่า “นี่เป็นเรื่องไร้สาระของฉินชิงเอง เรื่องที่เกิดไม่ใช่ความผิดของเธอ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ฮันเสวี่ยผ่อนคลายจิตใจของเธอ และสีหน้าของเธอดีขึ้น เธอยกมือขึ้นทันทีโดยระบุว่าเย่หยู นายดูสิ

“เย่หยูแหวนเลิฟซิกนี้ วิเศษมาก แม้ว่าฉันจะอยู่บ้าน ฉันก็รู้สึกถึงการปรากฏตัวของนาย!”

เมื่อได้ยินเรื่องนั้นเย่หยูหัวเราะ“ แน่นอนว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นจากความรักระหว่างหนุ่มเลี้ยงวัวและสาวทอผ้า แม้ว่าจะถูกทางช้างเผือกแยกออกจากกัน

ฮันเสวี่ยก้มศรีษะ และลูบแหวนบนนิ้วของเธอ พึมพำกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง “เย่หยูถ้าวันหนึ่งเราแยกจากกัน และไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ฉันจะทำอย่างไรดี?”

เย่หยูกุมมือของฮันเสวี่ยอย่างแนบแน่นและพูดอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไป!

ฮันเสวี่ยยิ้มหวาน เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ แต่ความคิดของเธอยังคงนึกย้อนกลับไป ที่บทสนทนากับพ่อของเธอเมื่อคืนที่ผ่านมาโดยไม่รู้ตัว

“เสี่ยวเสวี่ย ใครให้แหวนกับลูก” พ่อของฮันเสวี่ย ฮันชือเยี่ยนั่งบนโซฟาแล้วถาม

ฮันเสวี่ยหยุดสักครู่ ก่อนที่จะตอบว่า “เย่หยูมอบให้หนูค่ะ”

“เย่หยู?” นักเรียนที่ยากจนคนนั้น? “ฮันชือเยี่ย ตะโกนอย่างเหยียดหยาม” เขาเอาเงินจากที่ไหน ถึงสามารถให้ของมีค่ากับลูกได้?

“พ่อจะตรวจสอบเขา!” ฮันเสวี่ยจ้องไปที่ฮันชือเยี่ยอย่างโกรธเคือง

“พ่อทำอะไรผิด? ลูกสาวของฉัน ถึงหมกมุ่นอยู่กับเขาจนหัวหมุน พ่อไม่ควรตรวจสอบหน่อยเหรอ? “

ฮันเสวี่ยกัดริมฝีปากของเธอและพูดอย่างมั่นคง “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หนูจะอยู่กับเขา!

ฮันชือเยี่ยขมวดคิ้วและมองฮันเสวี่ยเป็นเวลานานแล้วถอนหายใจ “อืม เสี่ยวเสวี่ย เธอเป็นลูกสาวของพ่อ พ่อเคารพการตัดสินใจของลูก”

ตาของฮันเสวี่ยสว่างขึ้นทันที เธอนั่งข้างๆฮันชือเยี่ย กอดแขนของเขาแล้ว พูดพร้อมกับยิ้มว่า “พ่อดีที่สุดเลย”

ใบหน้าของฮันชือเยี่ยนั้นมืดครึ้ม เหยียดหยาม เขาไม่สามารถปล่อยให้ลูกไปอยู่กับคนแบบนั้นจริง ๆ “แต่พ่อมีเงื่อนไข”

“มีเงื่อนไขอะไรบ้าง? กรุณาบอกที!”

“เพียงเวลาครึ่งปีที่ลูกไปอยู่ต่างประเทศ หากความสัมพันธ์ของลูกยังเหมือนเดิม พ่อจะอนุญาต!”

ฮันเสวี่ยอุทาน และพูดด้วยความไม่พอใจ “ทำไม?!”

ฮันชือเยี่ยพูดอย่างดุเดือดว่า “ไม่มีเหตุผล และในช่วงเวลานี้ไม่อนุญาตให้ข้ามเส้น!”

ฮันเสวี่ยอายมากจนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง “พ่อพูดอะไร?! สุดยอดจริง ๆ ! “

ฮันชือเยี่ยส่งเสียงไอแห้ง ๆ“ พ่อกำลังทำสิ่งนี้เพื่อตัวลูก ถ้าพาเขามาที่นี่วันหนึ่ง พ่อจะทดสอบเขาเป็นการส่วนตัว! ถ้าเขาไม่ทำให้พ่อถูกใจหืมมม! ความสัมพันธ์ของพวกลูกต้องจบลง

ฮันเสวี่ยพอใจมากกับฮันชือเยี่ย ที่ยอมถอยไปหนึ่งก้าว หลังจากทั้งหมด มีก้าวที่สอง และก้าวที่สาม

“พ่อ แล้ว ทำไมหนูต้องไปต่างประเทศ?”

ฮันชือเยี่ยเอนหลังบนโซฟา เงยหัวขึ้นแล้วพูดอย่างเหนื่อยล้า “เพราะลูกเกิดมาเพื่อรับผิดชอบในการเป็นเทพธิดาเสวี่ยเย่ว!”

ฮันเสวี่ยตกใจมากจริง ๆกับคำตอบ มันดูประหลาดจนเกินไป นี่คือคำตอบจริง ๆ เหรอ?

“พ่อ กำลังพูดถึงเรื่องอะไร เทพธิดาหิมะแห่งชาติ? พ่อ อ่านนิยายมากเกินไปหรือไม่?”

ฮันชือเยี่ยดุฮันเสวี่ยว่า “อย่าพูดไร้สาระ! เสี่ยวเสวี่ย ลูกต้องรู้ว่าโลกนี้มีความซับซ้อนมากกว่าที่จินตนาการไว้! และลูกคือเทพธิดาหิมะแห่งชาติที่ถูกเลือก!”

เมื่อเห็นว่าฮันเสวี่ยไม่เชื่อ ฮันชือเยี่ย จึงพูดขึ้นว่า “ในอีกไม่กี่วัน เจ้าหญิงไดอาน่าแห่งเมืองหิมะจะมาถึง เมื่อเวลานั้นมาถึง เธอจะบอกรายละเอียดแก่ลูก”

“ไดอาน่า”

เธอรู้จักชื่อนี้ เพราะไดอาน่าเป็นที่รู้จักในนาม ดวงจันทร์ของเมืองหิมะ ซึ่งเป็นเจ้าหญิงที่สวยที่สุดของเมืองหิมะ

ชิงฝูย่าเชวียน เป็นสถานที่ ที่เย่หยูได้พบกับเฉียนจินครั้งที่แล้ว

ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากันเฉียนจิน ดื่มชาหนึ่งคำในขณะที่เขาถามอย่างใจจดใจจ่อ “เย่หยู โทรหาฉันที่นี่วันนี้ เพื่อจะให้รายการประมูลใหม่หรือ?”

“ไม่ ฉันได้มีรายการทั้งหมดสำหรับการประมูลแล้ว!” เย่หยูพูดอย่างใจเย็น

เย่หยู ชี้ไปที่กระเป๋านักเรียนด้านข้าง และบอกใบ้ให้เฉียนจิน เปิดมัน “ทุกอย่างอยู่ข้างในนั้น!”

เฉียนจิน รีบเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมา หลังจากนั้นก็มีอีกหนึ่งกล่อง

มองดูที่กล่องเรียบง่าย และไม่มีความประณีตบนโต๊ะ สิ่งนี้จะต้องซื้อข้างถนน เฉียนจิน ไร้ความคาดหวังใด ๆ อีกต่อไป

เฉียนจินเปิดกล่องแรก ข้างในเป็นเปลือกเต่าสีเขียวเหมือนหยก

“นี่คือเปลือกเต่าหรือไม่? ทำไมจึงมีจุดสีดำและสีขาวอยู่บนนั้น?”

เฉียนจิน ถามเย่หยู เพราะเขาพลิกอ่านหนังสืออยู่

เย่หยูจิบชาคำหนึ่ง เหลือบตามองเปลือกเต่า และกล่าวว่า “นี่คือ ลั่วซู มันคือชื่อของเต่า และมันคือแผนที่ตามความประสงค์ของสวรรค์ เป็นที่มาของห้า องค์ประกอบของหยินและหยาง! “

เฉียนจินสูดลมหายใจเย็น ๆ “นี่ไม่ใช่ตำนานหรอกเหรอ?” “คุณได้รับมาได้อย่างไร?”

เย่หยูกรอกสายตาของเขาที่เฉียนจิน “ไม่ต้องกังวลว่าผมได้มันมาได้อย่างไร แต่บอกคุณค่าของมันมา!”

เฉียนจินมองไปที่ลั่วซู ในลักษณะที่หลงใหลและพูดโดยไม่ตั้งใจว่า “สำหรับคนที่มีความรู้ มันเป็นสมบัติล้ำค่า!”

“เย่หยู ลั่วซูนี้มีค่ามากคุณ ต้องการประมูลขายออกจริงหรือ? เฉียนจินเสียใจเพราะนี่เป็นรายการที่ดี การปล่อยออกเป็นเรื่องน่าเสียดาย

“แน่นอนผมมีสิ่งที่ดีกว่า!” เย่หยูตอบกลับ

แน่นอนว่าเย่หยูจะไม่บอกเฉียนจิน ว่าการสิ่งที่ยอดเยี่ยมของเขานั้นดีกว่า ลั่วซู​ คืออะไร!

“ตกลง!”

เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้ต่อไป และหยิบกล่องถัดไปออกมา

“ เอ๊ะ เหรียญทองสองสามอันนี้ค่อนข้างดี!” เมื่อเห็นเหรียญทอง แอซเท็กห้าเหรียญทองในกล่อง เขาพูดอย่างมีความสุข

เย่หยูหยิบเหรียญทอง ขึ้นมาเล่นกับมันครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เหรียญทองแอซเท็กทั้งห้านี้มันไม่ง่ายเลยที่ผมจะได้มา ต้องประมูลให้ในราคาที่เหมาะสม!”

“เหรียญทองอะไรนะ!

เขาคิดว่าเขายินเพียงคำหลอน

“เหรียญทองแอซเท็ก!” เย่หยูพูดอีกครั้ง แล้วจ้องมองที่เฉียนจิน เขารู้สึกไม่มั่นคงและยังเป็นหัวหน้าในประมูลอยู่!

เฉียนจินนั้นโยนเหรียญทองด้วยมือที่สั่นเทา เขากล่าวด้วยหน้าซีด “เหรียญทองแอซเท็กในตำนานที่ถูกสาป?”

เมื่อเห็นว่าเจ้าของสถานประมูลหวาดกลัว เย่หยูหัวเราะเบา ๆ “อย่ากลัว มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรง”

ในขณะนี้หัวใจของเฉียนจินยังคงสั่นเทา เขาถามเย่หยูด้วยเสียงต่ำว่า “เหรียญทองแบบนี้ไม่ได้หายสาปสูญไปแล้วเหรอ?”

เย่หยูส่ายหัวและไม่ตอบ “คำสาปเป็นเพียงข่าวลือ แต่ตำนานแปลก ๆ แบบนี้น่าจะสามารถเพิ่มมูลค่าของเหรียญทองเหล่านี้ได้ใช่ไหม?”

“แน่นอน! เหรียญห้าเหรียญทองเหล่านี้สามารถขายได้อย่างแน่นอน!” ชายคนนั้นพยักหน้าและหยิบเหรียญทองอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็มองดูด้วยความหลงใหลและพูดว่า “แน่นอนเหรียญทองทั้งห้านี้สามารถขายได้ด้วยเงินจำนวนมาก!”

เขาวางเหรียญทองไว้ในมืออย่างไม่เต็มใจและเปิดกล่องยาวบนโต๊ะ

เมื่อมองไปที่วัตถุที่อยู่ข้างในอย่างเงียบ ๆ เฉียนจินฝืนยิ้ม

“เย่หยู ถึงแม้ว่าคุณจะไม่สามารถหารายการประมูลได้ คุณไม่จำเป็นต้องใช้ต้นหญ้าเพื่อมาหลอกเรา ถูกต้องมั้ย?”

เย่หยู เหลือบสายตาของเขาไปที่เฉียนจิน “คุณรู้จักผมดี นี่คือสิ่งของดี ลองเอาท่อรเหล็กมาแล้วใช่มันฟันดู!”

ในกล่องมีดาบใบหญ้า และมีท่อเหล็กอยู่ในกล่องอีกข้างหนึ่งด้วย เย่หยู รู้ว่าเหล่าคนรวย ไม่เข้าใจความมหัศจรรย์ของดาบใบหญ้า

เฉียนจินถือหญ้าดาบไว้ในมือเดียว และท่อเหล็กอีกข้างหนึ่ง เขาทำท่าทางและหัวเราะว่า “อย่าบอกว่าดาบใบหญ้า นี้ให้ตัดเหล็กกล้าได้เหรอ?”

เย่หยูยกถ้วยชาของเขาขึ้นมาแล้ว “ลองดูมันอาจจะใช้ได้ใช่มั้ย”

เฉียนจินเย้ยหยัน “ถ้าดาบใบหญ้านี้สามารถตัดผ่านท่อเหล็กได้จริงฉันจะ…”

ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ เฉียนจิน เอาดาบใบหญ้าฟันเข้าที่ท่อเหล็ก

ชิ๊ง! ตึก!

ท่อเหล็กตกลงกับพื้นด้วยเสียงที่คมชัด