ปล้นสวรรค์ - 51 ฉินอูฟ่า เจ็บแล้วไม่จำ

SPH : บทที่ 51 ฉินอูฟ่า เจ็บแล้วไม่จำ

เย่หยู หดมือขวาดูมองดูที่ชุดเครื่องครัว มีดสังหารมังกรในมือของเขาและเกือบจะโยนมันลงบนพื้นด้วยความโกรธ

บ้าเอ๊ย ถึงแม้ว่าจะดูดี แต่นี่มันมีดทำครัว?

“ระบบ การใช้สิ่งนี้คืออะไร” อย่าบอกฉันว่า ใช้ทำอาหาร! “

“ปี๊บ” “ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง ที่สามารถขโมยดาบสังหารมังกรเทพแห่งการปรุงอาหาร!”

“ปี๊บ” “ขอแสดงความยินดีเจ้าของร่างขโมยได้สำเร็จ รางวัลนี้คือ 50 คะแนน!”

ดาบสังหารมังกร ดวงตาของเย่หยูสว่างขึ้น มันอาจเป็นอุปกรณ์การต่อสู้ของผู้วิเศษ, ดาบสังหารมังกรใช่หรือไม่?

โดยไม่ต้องรอให้เย่หยูถาม ระบบได้ให้การแนะนำเกี่ยวกับ ดาบสังหารมังกรโดยตรง

“ดาบสังหารมังกร: หนึ่งในอุปกรณ์เครื่องครัวของเทพเจ้าแห่งการปรุงอาหาร มีเพียงเทพเจ้าแห่งการทำอาหารเท่านั้น ที่สามารถใช้สิ่งนี้ปรุงอาหารชั้นยอดได้และมีคุณสมบัติที่จะใช้มัน!”

เย่หยูรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย หลังจากเวลานี้ เขายังคงต้องทำอาหารต่อไป

“คุณต้องการที่จะแยกวิญญาณออกมาหรือไม่?” เสียงของระบบ ดังขึ้นในใจของเย่หยู

“แยกมันที!”

เคร๊ง! * * * *

ดาบสังหารมังกรในฝ่ามือของเย่หยู ก็กลายเป็นมังกรทอง แยกเขี้ยวและกรงเล็บของมัน หลังจากวนเวียนอยู่ในอากาศไม่กี่รอบ มันก็เจาะเข้าไปในร่างของเย่หยู

“ปี๊บ” ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่างสำหรับการได้รับทักษะที่สืบทอดจากเทพเจ้าแห่งการปรุงอาหาร! ไม่มีอะไรที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยมื้ออาหาร ถ้ามีก็ให้ทานสองมื้อ! “

เย่หยู ผู้ฟื้นความรู้สึกของเขากระพริบตา ทันใดนั้นเขารู้สึกว่ารางวัลจากการปรุงอาหารของเทพเจ้าไม่เลวเลยทีเดียว

ณ โรงเรียนมัธยมเซียงหยู

ผู้หญิงสูงและผอมบางที่มีผมสีทองยาวเหมือนม่านน้ำตก ที่เดินผ่านประตูโรงเรียน คือไดอาน่าซึ่ง เย่หยูเคยพบกันมาก่อนหน้านี้ และเกือบจะถูกหลอกโดยนักต้มตุ๋น

“ฉันขอถามหน่อย ฉันจะไปห้องเรียนของชั้นปีที่หนึ่งได้อย่างไร?”

คราวนี้ไดอาน่า ดาวน์โหลดซอฟต์แวร์การแปลแบบเชื่อมต่อ อย่างชาญฉลาด กำลังขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงเรียนช่วยบอกทาง

แม้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะตกใจ กับความสวยของไดอาน่า แต่พวกเขาก็ยังต้องขวางเธอไว้

ไดอาน่า สามารถแสดงได้แค่บัตรประจำตัวประชาชนของเธออย่างเดียว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย รีบขอใบรับรอง และรีบติดต่ออาจารย์ใหญ่หลี่เสวี่ยซู

“เย่หยู อาจารย์ใหญ่ขอให้คุณไปพบ”

ผู้ช่วยอาจารย์ชั้นปีที่สาม เดินไปข้างหน้าเย่หยูและพูดด้วยเสียงต่ำ

เย่หยู เลิกคิ้วของเขา ส่งสัญญาณให้ฮันเสวี่ยไม่ต้องกังวล และไปที่สำนักงานของอาจารย์ใหญ่

“ตึก ตึก!” “รายงานตัวครับ!”

“เข้ามา!” เสียงอาจารย์ใหญ่หลี่ ดังออกมาจากภายในสำนักงาน

เอี๊ยด!

เย่หยูผลักประตูเปิดออก แล้วมองไปรอบ ๆ เขาตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ไดอาน่าทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”

ในขณะที่คุยกับอาจารย์ใหญ่หลี่ ไดอาน่า หันศรีษะ มองเย่หยู และยิ้มหวาน “คุณบอกว่าคุณจะเป็นไกด์นำเที่ยวของฉัน คุณไม่ลืมใช่มั้ย?”

“เอ่อ แน่นอนฉันยังไม่ลืม แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในชั้นเรียน ดังนั้นฉันไม่มีเวลา”

หลี่เสวี่ยซู นั่งบนเก้าอี้ อมยิ้มแล้วพูดกับเย่หยู “ตอนนี้ มีเวลาแล้ว ฉันจะอนุญาตให้ไปกับคุณไดอาน่า โดยเฉพาะในวันนี้ นำการท่องเที่ยวรอบเมือง หมิงโจวให้ทั่ว”

เย่หยู ตกตะลึงภายในดวงตาของเขาเบิกกว้าง เมื่อเขามองหลี่เสวี่ยซู

เย่หยู ถามไดอาน่า นอกโรงเรียนมัธยมของเซียงหยูว่า “จริง ๆแล้ว เธอเป็นใคร? ถ้าเป็นชาวต่างชาติทั่วไป ฉันเชื่อว่าหลีเสวี่ยซู

จะไม่ให้ฉันไปกับใครเป็นพิเศษ”

ไดอาน่า ยื่นริมฝีปากและยิ้มว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการเป็นไกด์ที่ดีและพาฉันไปเที่ยวรอบเมืองหมิงโจว”

เย่หยูยักไหล่ของเขา ถ้าไดอาน่า ไม่พูดอะไร เขาจะไม่ถาม เพราะสำหรับเย่หยู จะเป็นใครไม่สำคัญมากนัก

ในเวลาต่อมา เย่หยูพาไดอาน่าและเที่ยวรอบเมืองหมิงโจว

นอกจากวัฒนธรรมโบราณของหมิงโจว และทิวทัศน์ที่สวยงามแล้วเย่หยู ยังพบสถานที่ที่มีความสุข

บนป้ายโฆษณาจำนวนมาก หรือบนหน้าจอมีโฆษณา สำหรับการประมูลในอีกสามวันต่อมา

เชื่อว่ามันไม่เพียงมีแค่ในหมิงโจว ภายในประเทศส่วนใหญ่มีโฆษณานี้

เย่หยูยักคิ้วของเขาขึ้นมา เงินนี้มีพลังมากทีเดียว การโฆษณาระดับชาติแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ใช่ บางทีเขาอาจต้องการความช่วยเหลือจากจ้าวฮ่าว

“เย่หยู ดูสิ!”

ไดอาน่า ชี้ไปที่ลวดลายบนหน้าจอโฆษณาและอุทานออกมาดัง ๆ

เมื่อมันเป็นโฆษณาของสุดยอดประมูลของเย่หยู ซึ่งกำลังแสดงรูปแบบของรายการ เช่นเดียวกับการแนะนำทั่วไป

สิ่งที่แสดงในตอนนี้คือ ลวดลายและคำอธิบายอย่างง่ายของไข่มุกเพลิง

“สุดยอดการประมูล ฉันต้องได้รับไข่มุกเพลิงนี้!”

ไดอาน่า เงยหน้าขึ้นมองดวงไฟบนหน้าจอ และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เมื่อได้ยินเรื่องนั้นเย่หยู หัวเราะ “ฉันหวังว่าคุณจะไม่ขาดเงิน”

บนถนนที่คึกคักที่สุดของเมืองหมิงโจว เย่หยู ได้แนะนำสถานการณ์ให้กับไดอาน่าฟัง

“เอ๋!” นั่นไม่ใช่แฟนของฮันเสวี่ย คนนั้นเหรอ? เขาชื่ออะไร เย่หยู มั้ย? “

เย่หยู อดไม่ได้ที่จะคิ้วขมวด เมื่อเขาได้ยินเสียงที่ดังมาก ต่อหน้าเขา

“ฉินอูฟ่า?”

การแสดงออกของเย่หยูนั้นเย็นชา และไม่แยแส เขาพูดเบา ๆ ว่า “ทำไมเกิดเรื่องครั้งสุดท้ายถึงไม่พอ? คุณยังกล้ายืนอยู่ต่อหน้าฉันอีกเหรอ?”

ฉินอูฟ่า ปล่อยแฟนสาวคนใหม่ของเขา แล้วพูดอย่างเยือกเย็น “ฮึ่ม! นายเป็นนักเรียนที่ยากจน จะมีแหวนล้ำค่าเช่นนี้ได้อย่างไร?

ฉินอูฟ่า เหลือบมองไดอาน่าซึ่งยืนอยู่ข้างเย่หยู ในพริบตาเขาดูเหมือนหมูตัวหนึ่ง

“สวัสดีคนสวย ผมเป็นผู้จัดการทั่วไปของ บริษัท ฉินอินเตอร์เนชั่นแนล ผมชื่อฉินอูฟ่า ยินดีที่ได้รู้จักครับ!”

ไดอาน่าไม่สนใจฉินอูฟ่า และดึงแขนของเย่หยู หัวเราะ ขณะที่เธอพูดว่า “เย่หยู ตอนนี้เราจะกินข้าวที่ไหน? ฉันหิวแล้ว!”

ฉินอูฟ่า เห็นว่าไดอาน่าไม่สนใจเขา ใบหน้าแดงด้วยความโกรธ

“ฮะ!” เย่หยู ชื่นชมคุณจริงๆ ได้ใจของฮันเสวี่ย ด้วยแหวนที่ขโมยมา คุณต้องถูกฮันเสวี่ยทิ้ง! ตอนนี้คุณก็หาเหยื่อรายใหม่ เป็นผู้หญิงต่างชาติ! “

ฉินอูฟ่า ที่คิดว่าตัวเองเหมาะสมกับฮันเสวี่ย กลายมาเป็นอิจฉาเย่หยู

เย่หยูกวาดสายตาเย็นชาไปที่ฉินอูฟ่า”ระวังคำพูดของคุณ! ฮันเสวี่ยเป็นแฟนของฉัน และตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่!

ผู้หญิงคนนี้คือเพื่อนของฉัน ฉันกำลังพาเธอไปเที่ยวรอบเมืองหมิงโจว! คุณอย่าทำให้ทัศนียภาพของเมืองหมิงโจวมันเสียเพราะคุณสิ!”

“แก!” ฉินอูฟ่าชี้ไปที่ เย่หยู และไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้แต่คำเดียว

ได้ยินว่า เย่หยูพาไดอาน่าไปรอบๆเมืองหมิงโจว อูฟ่ากลอกตาของเขา วางแผนสิ่งต่าง ๆ ออกมา

“คุณจะกินข้าวหรือเปล่า? ร้านอาหารข้างๆเป็นหนึ่งในร้านอาหารที่ดีที่สุดในเมืองหมิง คุณต้องการมาที่นี่เพื่อรับประทานหรือไม่?”

ฉินอูฟ่าชี้ไปที่ร้านอาหารสุดหรูที่อยู่ข้างๆ

“โอ้ ฉันจำได้แล้ว ตอนนี้ถ้าเย่หยูกินข้าวที่นี่ คุณต้องจ่ายเงินแทนแน่ ๆ ถ้าเขาไม่มีเงิน ก็ลืมมันไปเถอะ แสร้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไรเลย”

หลังจากที่ฉินอูฟ่าพูดจบ เขาก็หันกลับมาและเดินเข้าไปในห้องอาหาร ในขณะที่กอดแฟนสาวของเขา ด้วยสีหน้ายินดีอย่างที่สุด

“เย่หยู จริง ๆ แล้วฉันต้องการรสชาติของขนมพิเศษของเมืองหมิงโจว ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ”

เมื่อมองไปที่ร้านอาหาร ไดอาน่าก็รู้ว่ามันราคาแพงแน่นอน ดังนั้นเธอจึงแนะนำให้เย่หยูให้เปลี่ยนที่

เย่หยูหัวเราะเบา ๆ เขารู้ว่าไดอาน่ากำลังคิดแทนเขาอยู่ “ไม่ต้องกังวล ไดอาน่า เพราะฉินอูฟู่ คนนี้ กล้าที่จะท้าทายฉัน เขาจะต้องเตรียมพร้อมที่จะตบหน้า!”

มันเป็นแค่อาหารหนึ่งมื้อ แต่สำหรับเย่หยู ผู้เพิ่งได้รับทุนการศึกษาจากโรงเรียน ถือว่าไม่มากนัก

เมื่อเดินเข้าไปในห้องอาหาร ดูสภาพแวดล้อมที่หรูหราโดยรอบ เย่หยูเดาะลิ้นของเขาด้วยความสงสัย ไม่น่าแปลกใจ ที่นี่เป็นร้านอาหารชั้นนำของเมืองหมิงโจว

มันแตกต่างกันมาก!

ฉินอูฟ่า นั่งอยู่บนที่นั่ง ก็ตะลึง เมื่อเห็นเย่หยู กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับไดอาน่า เขาไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนผู้น่าสงสารคนนี้จะกล้าเข้ามา

“เฮ เฮ เย่หยู ฉันชื่นชมความกล้าหาญของคุณ แต่จะขอให้ผู้หญิงคนหนึ่งจ่ายเงินค่ากินอาหารหรือจะมาชักดาบ ไม่ใช่สิ่งที่สุภาพบุรุษควรทำ”

เย่หยูเผชิญหน้ากับจ้องมอง การหัวเราะเยาะของฉินอูฟ่า และหัวเราะเบา ๆ ว่า “ฉันสามารถจ่ายค่าอาหารได้

ใบหน้าของฉินอูฟ่า มืดครึ้มลง ขณะที่เขาเยาะเย้ย “เอาล่ะ!” จากนั้นฉันจะรอดูเรื่องตลกจากคุณ!

ครู่ต่อมาพนักงานเสิร์ฟก็นำอาหารที่ เย่หยูสั่งขึ้นมา

มันคุ้มค่าที่จะเป็นร้านอาหารชั้นเลิศ จานเสิร์ฟถูกออกแบบอย่างสวยงาม และมีราคาแพงมากพอดู

หลังจากที่บอกใบ้ กับไดอาน่า เย่หยูและเธอก็หยิบอุปกรณ์และเริ่มลิ้มรสมัน

เย่หยูตักอาหารขึ้นมาแล้วใส่เข้าไปในปากของเขา เขาเคี้ยวมันเบา ๆ สักครู่แล้วก็ขมวดคิ้ว

นี่มันน่าขยะแขยงเกินไป! นี่เป็นอาหารที่ปรุงโดยร้านอาหารชั้นยอดจริงๆเหรอ?

มันไม่ใช่ความผิดของเย่หยูที่คิดแบบนี้ แต่หลังจากที่ดูดซับดาบสังหารมังกร และได้รับพรสวรรค์จากเทพเจ้าแห่งการปรุงอาหารแล้ว ความพิถีพิถันของเย่หยู​ ต่ออาหารก็มาถึงระดับที่อุกอาจ!

เมื่อเห็นเย่หยูหน้านิ่วคิ้วขมวด และวางช้อนลงบนโต๊ะอาหาร ไดอาน่าก็ถามอย่างเบา ๆ ว่า “เย่หยู จานนี้ไม่ถูกใจคุณเหรอ? “

เย่หยูส่ายหัวแล้วพูดทันทีว่า “อาหารที่พวกเขาปรุงนั้นยากที่จะกลืน!”

ที่ด้านข้างฉินอูฟ่า แอบสนใจเย่หยูอย่างลับ ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของ เย่หยู ฉินอูฟ่า เข้าใจทันทีว่าพวกเขาอยากจะชักดาบ!

นั่นเป็นความคิดที่ดี แต่ฉันไม่สามารถให้คุณประสบความสำเร็จได้!

ปัง!

ฉินอูฟ่ากระแทกโต๊ะแล้วตะโกนว่า “เย่หยู! ถ้าคุณไม่ต้องการจ่าย ก็พูดตรงๆ” คุณมีแผนดีนี่!