ปล้นสวรรค์ - 53 พระกระโดดกำแพง กับข้าวผัดไข่สีทอง

SPH : บทที่ 53 พระกระโดดกำแพง กับข้าวผัดไข่สีทอง

ชิ้งง!

เมื่อเห็นเทคนิคการทำอาหารของเย่หยู ผู้ชมที่อยู่รอบ ๆ ก็สูดอากาศเย็น ๆ และบรรยากาศก็เงียบสงบ

พวกเขาไม่เคยเห็นวิธีการปรุงอาหารที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อน

ร่องรอยแห่งความงดงามเปล่งประกายผ่านดวงตาของไดอาน่า ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเย่หยูนั้นเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าอาหารนั้นดีหรือไม่ แต่วิธีนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะเป็นที่จับตามองของสาวสวยมากมาย

“ว้าว!” ช่างเป็นมีดทำครัวที่งดงามมาก! มันเจ๋งเกินไปแล้ว! “

” คุณไม่สังเกตเห็นเหรอ?” ลุคของชายหนุ่มคนนี้ก็สูงส่งมากเช่นกัน! “

มีอะไรผิดปกติกับสิ่งนั้น! เมื่อนิ้วของฉันสุขภาพแข็งแรงดี เมื่อนั้นฉันจะแข็งแรงกว่าเขา! “

สับๆ!

ด้วยการสะบัดข้อมือของเขา มีดทำครัวหมุนไปในอากาศอย่างรวดเร็ว เป็นเวลาหลายครั้ง ก่อนที่จะหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ตรงเขียงแล้วหยุดตรงนั้น

ปัง!

เย่หยูทุบตีจานด้วยฝ่ามือของเขา และส่วนผสมที่สับแล้วลอยตกลงมาในกระทะ

เขาหยิบโถน้ำมันขึ้นมา แล้วเอียงเล็กน้อยทำให้เป็นวงกลมรอบ ๆ ขอบกระทะ

ด้วยการสะบัดข้อมือของเย่หยู ไฟมังกรลุกลามขึ้นมาจากกระทะ ทำให้ทุกอย่างในอากาศเกิดเป็นประกาย!

การกระทำแบบนี้ราบรื่น เหมือนน้ำไหล ทำให้ฝูงชนไม่สามารถโต้ตอบได้ พวกเขาต่างก็ตกใจ เมื่อพูดถึงเทคนิคที่สวยงามในการทำอาหารของเย่หยู

สำหรับฉินอูฟ่า และผู้จัดการร้านอาหารพวกเขาสีหน้าเศร้าสลด เพราะขั้นตอนการทำอาหารที่สวยงามของเย่หยู เกิดเป็นความรู้สึกไม่ดีขึ้นในใจ

ทุกอย่างปกติดี! มันเป็นเพียงแค่ท่าทางดูดี ข้าวผัดไข่จะดีกว่าพระกระโดดกำแพงได้อย่างไร!

ฉินอูฟ่าและผู้จัดการร้านอาหารได้เพียงแค่ปลอบใจตัวเอง

หัวหน้าพ่อครัวที่มุ่งมั่นทำอาหาร พระกระโดดกำแพง จ้องมองเย่หยู มือของเขาสั่นด้วยความตกใจ และขวดที่บรรจุส่วนผสมเกือบตกลงไปที่พื้น

เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมใช่ไหม? หากไม่มีฝึกฝนมาเป็นระยะเวลาหลายสิบปี มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะประสบความสำเร็จถึงขั้นนี้ได้!

ในเวลาเดียวกัน พ่อครัวก็มีความสุข ถ้าเย่หยูปรุงอาหารจานอื่น เขาอาจต้องกังวลเกี่ยวกับมัน แต่นี่ข้าวผัดไข่ อืม! จะเปรียบกับ พระกระโดดกำแพงได้อย่างไรกัน!

ตูม!

หัวหน้าพ่อครัว เปิดเตาไฟขึ้น เปลวไฟแปดสีระอุไปที่โถที่เต็มไปด้วยส่วนผสม ส่วนผสมในโถถูกนึ่งและปรุงในระยะเวลาอันสั้น

ในขณะเดียวกันใน ด้านของเย่หยูกระทะก็ยังเคลื่อนไหวอยู่

ด้วยการสะบัดข้อมือของเย่หยู ข้าวในชามก็พุ่งขึ้นและลงไปในกระทะ ไฟมังกรลุกโชนภายใต้กระทะ

ข้าวในกระทะลอยขึ้น และตกลงในกระทะ พร้อมกับการผัดข้าว ข้อมือของเย่หยูขึ้น ๆ ลง ๆ

ราวกับมังกรบินโฉบบินเปลี่ยนทิศทางในกลางอากาศ และบินตรงไปที่แผ่นกระเบื้องสีขาวด้านข้างก่อนที่จะนอนลงในจานนิ่งสนิท

ปัง!

โดยไม่ต้องรอให้คนรอบข้างมองดู เย่หยู หยิบฝาขึ้นมาและปิดบนจานเซรามิกให้แน่น

“ต๊าย … “

เพียงในขณะนี้ที่ทุกคนถอนลมหายใจยาว ก่อนหน้านี้ เมื่อพวกเขาดูทักษะการทำอาหารของเย่หยู พวกเขากังวลเกินไป พวกเขากลั้นลมหายใจกลัวจะรบกวนการปรุงอาหารของเย่หยู

เมื่อเห็นว่าเย่หยูได้ปรุงอาหารจนเสร็จ ในที่สุดดวงตาที่สวยงามของไดอาน่า ก็เปล่งประกายด้วยความงดงาม ขณะที่เธอยกนิ้วให้เย่หยู

เพล้ง!

พ่อครัวที่อยู่ข้างๆก็ปิดเตาไฟด้วย เขาเตรียมพระกระโดดกำแพงของเขาเสร็จแล้ว แต่สีหน้าของพ่อครัวก็ไม่ค่อยดีนัก

เขาไม่มีทางเลือกเปรียบเทียบกับวิธีการปรุงอาหารของเย่หยู ความสามาถเขาด้อยเกินไป

อย่างไรก็ตาม หัวหน้าพ่อครัวมองโถพระกระโดดกำแพงของตัวเอง บนจานเซรามิก ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจทันที

หัวหน้าพ่อครัวเก่งที่สุด ในการทำพระกระโดดข้ามกำแพง คราวนี้ภายใต้แรงกดดันของเย่หยู ทำให้เขาแสดงความสามารถที่สุดในชีวิตของเขา

เขามั่นใจว่าคราวนี้ เขาจะชนะอย่างแน่นอน

“ฮึ!”

เมื่อฉินอูฟ่าเห็นว่าทุกคนหันมาสนใจเย่หยู เขาเขาก็โกรธแค้นและหอบหายใจอย่างหนัก

“ชนะหรือแพ้ มันขึ้นอยู่กับว่าใครทำอาหารดีที่สุด ไม่ใช่วิธีการทำอาหารทำอาหารเก่งที่สุด!”

ผู้จัดการพยักหน้าด้วย เขาไม่ต้องการให้เย่หยูชนะ

“ต่อไปให้เราลองชิมอาหารที่คุณปรุง ใครจะให้เราชิมก่อนดี”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เย่หยูยิ้มเบา ๆ และยื่นมือไป ส่งสัญญาณให้หัวหน้าพ่อครัว

ผู้จัดการร้านอาหารยิ้มอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ดูเหมือนว่าชายหนุ่มคนนี้ จะมีความมั่นใจมาก ก่อนอื่นให้เราได้ลิ้มรสของพระกระโดดกำแพงที่หัวหน้าพ่อครัวทำ!”

เมื่อพนักงาน วางหม้อของพ่อครัว ลงบนโต๊ะทุกคนก็เริ่มมองดู

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าหัวหน้าพ่อครัว เดินไปข้างหน้า และสำรวจฝูงชนก่อนที่จะเปิดโถอย่างช้าๆ

หวือ!

อากาศร้อนพวยพุ่งขึ้นจากโถ และกระจายออกช้าๆ เหมือนเมฆที่ต้องแยกจากกัน หลังจากจับกลุ่มกันเป็นเวลานาน

กลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์โชยไปในอากาศ ทำให้ทุกคนสูดหายใจอย่างหนัก

“กลิ่นหอมมาก!” ตามที่คาดจากหัวหน้าพ่อครัวของร้านอาหารชั้นนำ

“ผู้จัดการ!” พระกำแพงกระโดดนี้ราคาเท่าไหร่? “ครั้งต่อไปฉันจะสั่งอาหารจานนี้!”

“ฉัน เฉิง เดินทางมาทั้งไกลและใกล้ แต่ฉันไม่เคยเห็นพระกระโดดกำแพงในระดับนี้มาก่อน!”

เมื่อฉินอูฟ่าและผู้จัดการร้านอาหารดมกลิ่นของอาหาร พวกเขากำมือหมัดด้วยความดีใจ มันเยี่ยมยอดมาก!

ทุกคนกลืนน้ำลาย หยิบช้อนขึ้นมา และเริ่มชิมอย่างละเมียดละไม

“วุ้ย!” มันอร่อยจริงๆ ฉันไม่เคยได้ลิ้มรสความละเอียดอ่อนแบบนี้มาก่อน! “ลูกค้าถอนหายใจ ปรับอารมณ์ ขณะที่เขาวางช้อนส้อม

“แน่นอน พระกระโดดกำแพงนี้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นสุดยอด มันต้องเป็นสมบัติของร้านอาหาร!”

ผู้จัดการร้านอาหารยิ้มและพยักหน้า เขาชี้ไปที่พระกระโดดกำแพงแล้วพูดว่า “นี่คือสมบัติของร้านอาหารของเรา พวกคุณโชคดีที่ได้ชิม ปกติเราจะไม่ปรุงมันขึ้นมา!”

“ผู้จัดการ จานนี้ราคาเท่าไหร่!?” “ในอนาคต ทำอาหารจานนี้ให้ผม ผมไม่ขาดเงิน!”

ผู้จัดการร้านอาหารยกนิ้วและยิ้ม “บริการหนึ่งครั้ง 100,000 หยวน จองล่วงหน้าหนึ่งเดือน!”

ทุกคนสูดอากาศเย็น นี่เป็นสมบัติของร้าน แต่เพียงกลิ่นของมันก็คุ้มค่า!

หลังจากชิมพระกระโดดกำแพงนี้แล้ว ทุกคนก็นั่งเฉย ๆ บนเก้าอี้ และพูดคุยดูเหมือนจะลืมไปว่าการดำรงอยู่ของเย่หยูนั้น

“แค่กๆ!” ผู้จัดการร้านอาหารไอเบา ๆ และเตือนทุกคนว่า “คุณลืมไปไหมว่าเรายังไม่ได้ชิมอาหารของชายหนุ่มคนนี้?”

ทุกคนโบกมือ แล้วพูดอย่างหงุดหงิด “ลองชิมดู! เขาจะแพ้แน่ ๆ !”

“ถูกต้องแล้ว เขาจะทำสิ่งที่ดีกว่าพระกระโดดข้ามกำแพงได้อย่างไร? ” มันเป็นเรื่องตลก! “

“ชายหนุ่ม ยอมรับความพ่ายแพ้ คุณจะปรุงแค่ข้าวผัดไข่งั้นเหรอ?”

ฉินอูฟ่า อดหัวเราะไม่ได้ เขามั่นใจว่าเย่หยูจะแพ้ แต่เขาต้องต่อสู้ให้เสร็จสิ้น เพื่อหลีกเลี่ยงคำครหาของเขา

“ ทุกคนลองชิมดูสิ ใครจะรู้ว่าข้าวผัดไข่ของเย่หยู รอเราชิมนานแล้ว” ฮ่าๆๆๆๆ …”

ไดอาน่าซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเย่หยู ลุกขึ้นยืนดูเย่หยู และพูดว่า “คนอื่นไม่เชื่อคุณ แต่ฉันเชื่อว่าคุณ! ฉันจะลองก่อน!”

เย่หยูพยักหน้า และพูดอย่างเฉยเมยว่า “ลองดูสิ แค่กินข้าวผัดไข่ที่ฉันปรุง และคุณจะรู้ว่าอาหารที่แท้จริงคืออะไร!”

ไดอาน่าเปิดฝาของจานเซรามิกออก ร้องด้วยความไม่เชื่อ

ฝูงชนโดยรอบ ก็อุทานว่า “นี่มันช่างน่าทึ่งมาก!”

“โอ้พระเจ้า! ฉันเห็นภาพลวงตาไหม”

“บ้าเอ๊ย!” นี่เป็นข้าวผัดไข่หรือเปล่า? เขาทำอย่างไร?! “

อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถโทษไดอาน่าและคนอื่น ๆได้ ทุกคนต่างก็ตกใจ ข้าวผัดไข่ที่เย่หยู ปรุงนั้นเกินความคาดหมายของพวกเขา

คุณกล้าที่จะเชื่อว่า ข้าวผัดไข่ที่มีแสงเปล่งประกายไหม?

ข้าวบนจานมีความหนาเหมือนหยกสีเหลืองทองและวาววับ แตงกวาและแครอทที่ล้อมรอบเป็นเหมือนเยลลี่สั่นเล็กน้อย

ขณะที่พวกมันปล่อยกลิ่นหอมที่มีเสน่ห์

ฉินอูฟ่าและผู้จัดการร้านอาหาร ทั้งหัวหน้าพ่อครัวทุกคน สูดหายใจเข้าลึก ๆ

นี่มันไม่น่าเชื่อจริงๆ! ข้าวผัดไข่!

เมื่อเห็นการแสดงออกของความไม่เชื่อของทุกคน เย่หยูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ข้าวผัดไข่สีทอง!”

ลองชิมดู ผมเชื่อว่าจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง “