ปล้นสวรรค์ - 77 อมตะสวรรค์ปลิดปลิวที่ประเมินค่าไม่ได้

SHP : บทที่ 77 อมตะสวรรค์ปลิดปลิวที่ประเมินค่าไม่ได้
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หยู ใบหน้าของหลี่อิงอู่ ก็มืดลง ในขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “บอสเย่ เพราะอาวุโสถัง ฉันถึงยอมให้แล้ว อย่าละโมบเกินไปจะดีกว่า
ในฐานะประธานกลุ่มหลี่กรุ๊ป, หลี่อิงอู่ อยู่ในอิทธิพลมานานแล้ว และเขาก็ยังคงศักดิ์ศรีของเขาอยู่เสมอ โดยไร้ความโกรธ ตอนนี้เขาโกรธแล้ว บรรยากาศก็เงียบลง
เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธของหลี่อิงอู่ เย่หยูพูดอย่างใจเย็น “ในสายตาของผมมูลค่าของ เย่กู่เจิ้ง ไม่เพียงแค่ 1 พันล้านเท่านั้น
เขายังไม่ได้ยื่นประมูล ทำไมผมต้องหยุดล่ะ?”

หลังจากที่เย่หยูพูดจบ ทุกคนก็เริ่มพูดคุยกัน และรู้สึกผิดหวังอย่างมากในการประมูลครั้งนี้
“การประมูลครั้งนี้มืดมนเกินไปหรือไม่ ? แม้แต่พันล้านก็เพียงพอแล้ว ใจของมนุษย์ไม่เคยพอ อยากที่จะกลืนช้าง!”
“หนุ่มสาว คุณต้องหยุด เมื่อถึงเวลา!”
“ หนึ่งพันล้านค่อนข้างมากอยู่แล้ว เจ้าเย่กู่เจิ้งนี้เป็นคนที่คุณจ้างใช่ไหม?” เขาสามารถจากไปได้แล้ว! “
“ แน่นอน แม้ว่าคุณจะต้องการจะดำเนินการประมูลต่อไป ก็ยังต้องหาคนที่เหมาะสมมาหรือไม่!?” และเย่กู่เจิ้งเหรอ? “บ้าไปแล้ว!”
แขกคนหนึ่งพูดด้วยความรังเกียจ เมื่อเขาเอนหลังพิงเก้าอี้
เสียงดังกรอบแกรบ!

เสียงของดาบดังกึกก้องไปทั่วทั้งสถานที่ ทำให้หัวใจของทุกคนเย็นเฉียบ และหนาวสั่นลงตามกระดูกสันหลัง
ใบหน้าของเย่กู่เจิ้งเป็นเหมือนน้ำค้างแข็ง เหมือนหยกเย็นพันปี ดาบส่งเสียงเพิ่มขึ้น ราวกับดาบอมตะที่ ลืมควบคุมความรู้สึกของเขา
ในขณะเดียวกัน ผู้ประมูลทั้งหลายรู้สึกหวาดกลัว ทุกคนต่างก็คาดเดาในใจว่าอำนาจและอิทธิพลแบบนี้ จะมาจากผู้นำแห่งเมืองเมฆา ที่มาจากตะวันตก!
แตก!
“อ๊ากก!”
เสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้น และทุกคนหันไปมองที่มาของเสียงกรีดร้อง
ด้วยความประหลาดใจ เขาค้นพบว่าเป็นเสียงของคนที่หยาบคาย ไม่เพียงแค่ตอนนั้น ตอนนี้ทรุดตัวลงบนพื้น ในขณะที่เก้าอี้ของเขาถูกแบ่งครึ่ง

“นี่!” เกิดอะไรขึ้น? เก้าอี้ตัวนั้นแตกร้าวทันทีทันใด! “
“ไม่ นั่นไม่ถูกต้อง!” ดูสิ ดูเหมือนว่าจะถูกตัดด้วยใบมีดที่คมๆ! “
“หึ่ง!” เป็นไปได้หรือไม่ว่า ผู้นำเมืองเมฆานี้เป็นของจริง? คุณใช้ดาบพลังปราณ เพื่อฟันเก้าอี้ที่อยู่ห่างออกไปสิบเมตร? “
ทุกคนมองไปที่นักดาบในชุดสีขาว กลัวว่าจะส่งเสียงดัง
เย่กู่เจิ้งกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะสอนบทเรียนให้คุณก่อน ถ้าคุณกล้าหยาบคายครั้งต่อไปมันจะเป็นหัวคุณ!”

ดวงตาของเย่หยูส่องประกาย คนอื่นมองไม่เห็นชัดเจน แต่เย่หยู เข้าใจได้
เย่กู่เจิ้งใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวที่น่าอัศจรรย์ของเขา และมาถึงข้างชายคนนั้นทันที ดาบยาวของเขาฟันเก้าอี้แล้วกลับมายังตำแหน่งเดิมที่ยืนอยู่
เนื่องจากความเร็ว เร็วเกินไปจนทุกคนคิดว่า เย่กู่เจิ้งไม่ได้ขยับ
“นี่คือการเทคนิคการเคลื่อนไหวแบบก้งชิง?” “เขาเป็นคนที่พิเศษจริงๆ”
เย่หยูอุทานในใจของเขา
“ฉันสงสัยว่า ผู้นำเมืองเมฆา มีอะไรอีกหรือไม่ที่จะเสนอราคา?”
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หยู เย่กู่เจิ้งเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเงยหัวขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันมีดาบศิลปะอีกอัน!”
ดวงตาของเย่หยูประกาย “ชื่อว่าดาบอะไร?”
“อมตะสวรรคฺ์ปลิดปลิว!”
ทันทีที่เย่กู่เจิ้งพูดเสร็จ ทุกคนก็อุทาน
“อมตะสวรรคฺ์ปลิดปลิว?” ฉันรู้จัก! ดาบที่มีชื่อเสียงของเย่กู่เจิ้ง! ดาบที่มีเอกสักษณ์ และไร้คู่เปรียบเทียบ! “
“จริง ๆ แล้วมันคืออมตะสวรรคฺ์ปลิดปลิว?” มีดาบแบบนี้จริงๆเหรอ? “
“ นี่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ใช่มั้ย? เย่กู่เจิ้งเป็นตัวละครในนวนิยาย ทำไมเขาถึงมาปรากฏตัวที่นี่?”
ปากของเย่หยูยิ้ม เขากำลังรอให้เย่กู่เฉิงเอ่ยปากออกมา!
“ดี!” เย่กู่เฉิง เสนอราคาให้กับแลกกับสวรรค์อมตะปลิดปลิว! มีใครอีกบ้างที่ต้องการจะประมูลต่ออีก? “
ใบหน้าของหลี่อิงอู่ นั้นมืดมน ในขณะที่เขาถามว่า “ราคาเท่าไหร่สำหรับสวรรค์อมตะปลิดปลิว? ไม่มีดาบขับไล่ความชั่วร้าย หรือ หลักคำสอนของพระพุทธเจ้าเหรอ!”
เย่หยูยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “ที่ประเมินค่ามิได้!”
ใบหน้าของหลี่อิงอู่ เปลี่ยนเป็นก้นหม้อ ที่ประเมินค่ามิได้? ถ้าอย่างนั้น คุณคาดหวังให้ฉันเสนอราคาได้อย่างไร?
ปัง!
เย่หยู เคาะค้อนของการประมูลทันที “ขอแสดงความยินดีกับท่านเย่กู่เจิ้งเจ้าเมืองเมฆา ที่ได้รับดาบใบหญ้า!”
“หึ่งๆ!” ดังนั้นท่านเจ้าเมืองแห่งเมืองเมฆา ชนะการประมูลจริงหรือ? “
“นั่นคือพันล้าน!” เขายอมแพ้แบบนั้นเหรอ? มันคุ้มหรือไม่? “
“นั่นคือสวรรค์อมตะปลิดปลิว! บางทีฉันอาจกลายเป็นอมตะในโลกนี้!”
“ อยู่ยงคงกระพันหรือไม่? เขาจะมีพลังมากกว่าปืนหรือปืนใหญ่ได้ไหม? อย่าไร้สาระ ปล่อยให้หนึ่งพันล้านหลุดลอยไป และเจ้านายคุณเป็นคนโง่!”
“…”

และในขณะนี้หลี่อิงอู่กำมือหมัด ใบหน้าของเขามืดมนที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่มีอะไรที่กลุ่มหลี่ไม่สามารถเสนอราคาได้!
ใบหน้าของหลี่อิงอู่ช่างดูหม่นหมอง ในขณะที่มองดูเย่หยูและพูดว่า “บอสเย่ มันไม่ได้มีค่าอะไรหรอก แค่คุณอยากให้มีกี่เสนอราคาประมูลเพิ่มใช่มั้ย?”
คุณคาดหวังให้ฉันเสนอราคาได้อย่างไร? “
เย่หยูแสดงออกอย่างเฉยเมย ในขณะที่เขาพูดว่า “สำหรับฉันเทคนิคสวรรค์มตะปลิดปลิวนี้มีค่าสำหรับราคานี้!”
“5 พันล้าน!”
เสียงดังของหลี่อิงอู่ ดังก้องทั่วทั้งสถานที่
เย่หยูส่ายหัวของเขา“ ดาบใบหญ้าได้ถูกประมูลโดย เย่กู่เจิ้งแล้ว แล้วไม่จำเป็นที่อาวุโสหลี่ จะพูดอะไรอีกแล้ว”
“1 หมื่นล้าน!”
หลี่อิงอู่ เปล่งเสียงดังโกรธแค้นระหว่างคิ้วของเขา
เย่หยูยังคงส่ายหัวของเขา

“หึ่งๆ!”หลี่อิงอู่ คนนี้บ้าเหรอ? คุณนำออกมา 1 หมื่นล้านเพื่อประมูลดาบใบหญ้า? “
“คนบ้า คือชายหนุ่มคนนี้ คุณคิดว่าเขาจะไม่เห็นด้วยเหรอ?”
“1 หมื่นล้าน!” “ฉันมีเพียง หนึ่งแสนล้านหยวนเท่านั้น ตอนนี้ฉันเป็นแค่คนโง่!”
ถังซือ นั่งตัวตรงบนที่นั่งในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ด้านหนึ่งเป็นเพื่อนเก่าของเขา ในขณะที่อีกด้านเป็นผู้ที่ช่วยให้รอดตายของเขา
“ อาวุโสหลี่เพียงแค่ยอมแพ้ ให้ เย่กู่เจิ้ง อย่าฝืนตัวเอง”
หลี่อิงอู่ พูดด้วยน้ำเสียงที่จมดิ่ง ” ชายชราถัง คุณไม่รู้คุณค่าของดาบใบหญ้า! และตระกูลหลี่ของฉันไม่เคยแพ้ใครมาก่อน!”

เมื่อมองไปที่เย่หยู หลี่อิงอู่ระงับความโกรธของเขา และพูดว่า “เพื่อเห็นแก่หน้าถังซืออย่าท้าทายความอดทนของชายชราคนนี้อีกเลย!”
เย่หยู ยกคิ้วของเขาโดยไม่แสดงความกลัว “อาวุโสหลี่ ผมพูดไปแล้วว่า!!!!!!!
หลี่อิงอู่สูดหายใจลึก ๆ “ดีมาก! เพราะคุณพูดแบบนั้น คุณต้องให้เหตุผลฉันยอมรับ!”
“เหตุผล?” เย่หยูหัวเราะเบา ๆ “จากนั้นฉันจะแสดงให้คุณเห็นสิ่งที่ ‘ เรียกว่า ดาบเอกแห่งตะวันตก’ หมายถึงมันเป็นศิลปะดาบของเก้าเขตการปกครอง สวรรค์อมตะปลิดปลิว!”
เย่หยู มองดูที่เย่กู่เจิ้ง ผู้ถือดาบของเขาและกล่าวว่า “ท่านเจ้าเมืองเย่ ช่วยให้ผมดูความสง่างาม ของสวรรค์อมตะปลิดปลิวหน่อยได้ไหม?”
เย่กู่เจิ้ง ปิดตาของเขามีไฟส่องสว่างในใจ “คุณต้องการต่อสู้หรือ?”

“มาสู้กัน!”
เย่หยู เหยียดมือออกมา เพื่อหยิบดาบใบหญ้า และวางมันไว้บนหน้าอกของเขา “ขอความกรุณาด้วย!”
เมื่อแขกเห็นสิ่งนี้ พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มให้ความสนใจ นี่เป็นการต่อสู้หรือเปล่า?
“ว้าว!” จะเกิดสงครามหรือไม่? “
“ในที่สุด ฉันก็สามารถเห็นเทคนิคดาบ ที่ไม่สามารถอธิบายได้ในนวนิยาย!”
“คุณคิดว่าใครจะชนะ?”
“ชิ!” จำเป็นต้องพูดใช่ไหม ต้องเป็นเย่กู่เจิ้ง! “
หลี่อิงอู่ ขมวดคิ้วมองที่เย่หยูและ เย่กู่เจิ้งให้ฉันดูวิธีที่คุณสามารถโน้มน้าวใจฉัน!
เสียงดังกรอบแกรบ!
เย่กู่เจิ้งดึงดาบออกมาอย่างช้าๆ เหมือน รุ้งกินน้ำในฤดูใบไม้ร่วง

“ชื่อของดาบคือสายรุ้งปลิดปลิว มันทำจากทองคำสกัดจากโลหะเย็น สกัดจากต่างประเทศ ด้วยระยะการสะบัดของใบมีด คือสามฟุต
และน้ำหนักสุทธิคือ 3.2 กิโล!
นิ้วของเย่หยูนั้น เหมือนดาบ ในขณะที่เขาลูบดาบใบหญ้าอย่างช้าๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจนว่า “ดาบหญ้า ผลิตจากแก่นแท้ของดาบนับหมื่น
มันอยู่ยงคงกระพัน ปลายดาบยาวสามฟุตหกนิ้ว ราวกับว่ามันไม่มีอะไรเลย!”
“ขอความกรุณาด้วย!”
“ขอความกรุณาด้วย!”
ฝูงชนโดยรอบ กลั้นหายใจ ตาเบิกกว้าง เมื่อมองดูการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบ

ร่างกายของเย่กู่เจิ้ง เริ่มเปล่งแสงออร่าเย็น ๆ ออกมา ออร่าเย็นๆนี้ทำให้ทุกคนสั่นสะเทือน
แสงไฟในห้องโถง ดูเหมือนจะหรี่ลง แสงทั้งหมดมุ่งเน้นรวมตัวไปที่ร่างกายของเย่กู่เจิ้งและดาบ
เคร้ง!
สายลมพัดผ่านเบาๆ
เย่กู่เจิ้ง เป็นเหมือนเมฆขาวบนขอบฟ้าลอยสูงขึ้น และสูงขึ้นไปตามลม
หลังจากนั้น เขากวัดแกว่งดาบยาวของเขาส่งคลื่นดาบไปที่เย่หยู ในมุมเอียง มันยอดเยี่ยมและรวดเร็วเปล่งเสียง หนาวเหน็บเจาะกระดูก
ผู้ประมูลทุกคนหดตัวลง เมื่อพวกเขาม้วนตัวกลมเป็นลูกบอล และมองดูดาบที่ไม่อาจบรรยายได้ของเย่กู่เจิ้งด้วยความตกใจ

หลี่อิงอู่ตกเก้าอี้ของเขา มันเป็นเพียงช่วงเวลานี้ ที่ในที่สุด เขาก็เข้าใจว่าทำไมเย่หยู พูดว่าอมตะสวรรค์ปลิดปลิวนี้ ประเมิณค่ามิได้!
ทุกคนจ้องมองด้วยดาบของเย่กู่เจิ้ง ในเวลาเดียวกัน พวกเขาตกใจ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะกังวลว่าเย่หยู
จะสามารถรับการโจมตีด้วยดาบได้
เคร้ง!
เป็นการยาก ที่จะอธิบายความเร็วของดาบนี้ ในพริบตาเดียว ดาบยาวได้มาถึงหน้าของเย่หยู
ผู้ซึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยดาบของเขาเท่านั้น โดยไม่ขยับเลย
ทุกคนรู้สึกถึงหัวใจของพวกเขากระดอน เป็นไปได้ไหมว่า พวกเขาจะได้เห็นการตายของชายหนุ่มคนนี้ ภายใต้ดาบแห่งการทำลายล้างชีวิต?