ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 1 เล่ม 1 การต่อสู้ครั้งแรก - novel-lucky

1 เล่ม 1 การต่อสู้ครั้งแรก

ผมไม่ตื่นแม้ว่าหลังจากการหยิกแก้มของผม ซึ่งมันเจ็บอย่างที่คาด ผลของแรงจีจากการเร่งความเร็วและชะลอความเร็วทำให้ผมทุกข์ทรมาน และหลังจากที่สามารถที่จะทำลายดาวเคราะห์น้อยอย่างสมบูรณ์โดยการใช้ปืนใหญ่เลเซอร์หหนัก เศษตกลงมาเป็นฝนใส่ยาน แต่มันถูกกันโดยโล่พลังงาน จากเรื่องบ้าๆทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับผมตอนนี้ มันดูเหมือนผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะรับรู้สถานการณ์ปัจจุบัน

แต่เมื่อผมทำอย่างนั้น มันจะนำมาซึ่งแหล่งของปัญหาอื่น แค่ทำไมเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับบางคนอย่างผม? ผมไม่เข้าใจมันเลยซักนิด ผมไม่สามารถจะคิดถึงเหตุผลที่เป็นไปได้ใดๆว่าผมจบที่การเข้ามาอยู่ในสถานการณ์บ้าๆแบบนี้ได้ยังไง

“แค่เมื่อวานชั้นทำอะไร?”

ผมควรจะไปทำงานเหมือนปรกติ กลับมาจากการทำงานเหมือนปรกติ กินอาหารของผมเหมือนปรกติ อาบน้ำ เล่นเกม และตรงไปนอน

ผมไม่ได้โดนชนโดยรถบรรทุก-ซัง*ที่อยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง หรือผมไม่ได้ข้อความลึกลับจากคอมพิวเตอร์ที่ผมใช้เล่นเกม

TLN: คุณ

“ชั้นไม่เข้าใจเรื่องนี้จริงๆ”

แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะบ่น มาคิดถึงแง่ดีเถอะ ถ้าทั้งหมดนี้เป็นความจริง งั้นมันดูเหมือนผมสามารถที่จะได้รับการส่งมาสู่โลกของสเตลล่าออนไลน์

ดังนั้น ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปได้ที่ผมจะใช้ชีวิตอย่างอิสระในฐานะทหารรับจ้าง แค่เหมือนตอนที่ผมเล่นมันในเกมหรือ? ที่จะไม่ถูกผูกกับอะไรเลย และพึ่งพาแค่พลังของตัวเองเพียงเท่านั้น ใช่ มันฟังดูค่อนข้างดี มันฟังดีดีกว่างานจัดการเน็ตเวิร์กหลายเท่า งานที่ไม่มีโอกาสของการเลื่อนตำแหน่ง มันดูเหมือนผมสามารถใช้ประโยชน์กับทักษะการเล่นเกมของผมได้อย่างดีด้วย

ยอดเยี่ยม ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้วตอนนี้ บางเวลาคุณแค่ต้องมีความสุขกับทำนองอะไรก็ตามที่ตัวคุณเข้าไปอยู่ในนั้น ใช่ มาทำแค่อย่างนั้นกันถอะ ผมไม่สบายใจนิดหน่อย แต่มาพยายามเมินความรู้สึกนั้นให้มากเท่าที่ทำได้กันเถอะ ความเพิกเฉยเป็นพรจากพระเจ้า

ยังไงซะถ้างั้น เพราะมันตัดสินใจแล้ว…ผมอยู่ที่ไหนกันวะ? ผมพยายามจะยืนยันตำแหน่งของผมในแผนที่กาแล็กซี เพียงผมกับคำว่า ไม่มีข้อมูลถูกแสดงขึ้นมา ผมไม่มีเงื่อนงำเกี่ยวกับว่าผมอยู่ที่ไหนและอะไรที่อยู่ข้างนอกนั่นโดยสิ้นเชิง พวก นี่มันแย่จริง

ไม่ว่าอย่างไร จักรวาลมันค่อนข้างกว้างใหญ่ไพศาล มันไมใช่ที่ที่คุณจะสามารถตระเวนไปทั่วได้ระหว่างที่คาดหวังให้สิ่งต่างๆเป็นอยากที่คุณให้มันเป็น โดยไม่มีข้อมูลที่แน่นอนอยู่ในมือ

ในเอ็มเอ็มโอ สเตลล่าออนไลน์ ผู้เล่นยังไม่สามารถไปถึงใจกลางของกาแล็กซี่ แม้ว่าจะผ่านไปแล้วสี่ปีตั้งแต่เกมได้เปิด ผมไม่รู้ว่าสถานการณ์มันเหมือนกันในจักรวาลนี้มั้ย แต่ผมคิดว่ามันจะปลอดภัยกว่าที่จะสมมุติว่ามันเป็นขนาดเดียวกัน

ผมยอมแพ้กับการยืนยันตำแหน่งปัจจุบันของผมชั่วคราว และทำการตรวจสอบสถานะของยาน ผมไม่มีค่าหัวที่ตัวผม เดาว่านั่นเป็นเรื่องดี เมื่อพิจารณาสถานการณ์ปัจุบัน ผมจะไม่ถูกจับโดยหน่วยลาดตระเวนเซ็กเตอร์ และถูกบังคับให้กินอาหารเน่าๆในคุกหรืออะไรประมาณนั้น

ต่อมา ผมตรวจดูสังกัดที่ผมสมัครไว้ มันเป็นพลเมืองธรรมดาๆ ที่ไม่แม้แต่จะอยู่นในสมาคมทหารรับจ้าง ชื่อกัปตันที่สมัครไว้ดูเหมือนจะเหมือนกันกับที่ผมใช้ในเกม

และทรัพย์สินที่ผมมี มันตั้ง 0 อีเนล อะไรวะ? ผมกระเป๋าแห้งจริงๆ ร้องไห้ “เงินทั้งหมดที่ชั้นเก็บมาอย่างเจ็บปวด…” ผมพึมพำในความสิ้นหวังขณะที่ดำเนินการตรวจคลังสินค้ายาน

“มาดูว่ามีอาหารมากเท่าไหร่เถอะ…”

เมื่อผมทำการแตะหน้าจอ ผมสามารถที่จะยืนยันถึงอาหารและน้ำจำนวนน้อย ที่ถูกเก็บอยู่ข้างในคาร์โกอย่างปลอดภัย ช่างรอบคอบ แค่ใครกันที่เตรียมของพวกนี้มาให้ผม ผมสงสัย? ผมไม่มีความคิดใดๆเลย

มีประสุนลูกปรายไม่กี่นัดและแพ็คพลังงาน สำหรับยาน

“และมีโลหะหายากอยู่ดว้ย หือ… ค่อนข้างเยอะนะ นี่มันแย่แล้ว”

ของพวกนี้มันไม่ดีตรงไหนหรือ คุณถาม? ยังไงซะ ก่อนอื่น ผมต้องอธิบายเกี่ยวกับเงินในเกมของเกมสเตลล่าออนไลน์

ในโลกแห่งสเตลล่าออนไลน์ แบงก์กายและเหรียญนั้นล้าสมัยไปนานแล้ว และเงินอิเล็กทรอนิกส์ที่เรียกว่าอีเนล เป็นเงินที่ใช้แลกเปลี่ยนที่ถูกใช้อย่างแพร่หลายไปทั่วทั้งกาแล็กซี การแลกเปลี่ยนอีเนลนั้นค่อนข้างเรียบง่ายและสะดวกแต่เพราะมันเป็นเงินอี มันจำเป็นต้องมีการบันทึกและควบคุมบันทึกการแลกเปลี่ยนทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับมัน

มากลับไปทีหัวเรื่องของโลหะหายากเถอะ โลหะหายากมันคือ เหมือนที่ชื่อมันบ่งบอก คือวัตถุดิบที่มีค่า ซึ่งมีจำนวนที่น้อยในกาแล็กซี มันถูกแลกเปลี่ยนเป็นอีเนลมากมายได้ ในเกือบทุกโคโลนีหรือสถานีอวกาศส่วนใหญ่

สั้นๆคือ พวกมันเหมือนกับทอง เงิน หรืออัญมณีที่มีมูลค่าในดโลก เพราะการแลกเปลี่ยนวัตถุดิบเกี่ยข้องกับปัญหามากมาย วิธีนี้มันถูกใช้โดยบุคคลที่น่าสงสัย ที่หวังว่าจะเลี่ยงการถูกติดตามผ่านบันทึกการแลกเปลี่ยนอีเนล

ดังนั้น ผมคิดว่าพวกคุณคิดออกแล้วหลังจากที่ผมบอกมากขนาดนี้ แต่ยังไงก็ให้ผมสะกดมันให้คุณฟังละกัน การถือโลหะหายากจำนวนมากเท่านี้ มันค่อนข้างมันทำให้ผมค่อนข้างเป็นเป้าหมายที่น่าดึงดูดของคนที่ทำ ‘งาน’ แบบหนึ่ง ในแง่ของเกม อัตราการเจอเอ็นพีซีศัตรูจะขึ้นไปทะลุเพดาน

[อัตราย เราถูกสแกนจากยานที่ไม่รู้จัก]

เอไอสนับสนุนที่ถูกติดตั้งในกฤษณะ เตือนออกมา

“ยังไงซะ นั่นมันเร็ว…”

แค่เพราะผมถูกสแกนโดยไม่มีการเตือนไม่ได้หมายถึงอีกฝ่ายเป็นโจรสลัดอวกาศ มันอาจจะเป็นความผิดพลาดเนื่องการยานได้ทำงานผิดพลาด หรือบางทีอีกฝ่ายแค่คนที่ผ่านมาและสแกนผมเท่านั้น

ใช่ อย่าหลอกตัวเองเลย ผมถูกสแกนน่าจะเพราะผมโคตรน่าสงสัย

ยานที่ไม่ทราบที่ขนวัตถุดิบที่มีค่าที่หายากเต็มยานจอดอยู่ในเซ็กเตอร์อวกาศที่ว่างเปล่านั้นโคตรน่าสงสัย พวกเขาน่าจะสงสัยว่าผมอยู่ระหว่างการทำการแลกเปลี่ยนที่ผิดกฏหมายกับอาชญากร โดยการใช้โลหะหายากหรืออะไรบางอย่าง

[ยานที่ไม่รู้จักนำระบบอาวุธออนไลน์]

อ้า โชคของเลดี้ที่ไร้หัวใจ ดูเหมือนเธอจะไม่อยากให้พรผมด้วยการส่งยิ้มครั้งนี้ โอกาสที่จะถูกข่มขูโดยการเตรียพร้อมอาวุธโดยคู่ต่อสู้ที่ไม่ได้เป็นแม้แต่นักล่าค่าหัวในที่ไหนก็ไม่รู้ สมควรจะเป็นโอกาสที่ต่ำถึง 1 ใน 10 แต่กระนั้น เราอยู่ตรงนี้

“เฮ้ น้องชาย นานอนในที่แบบนี้เหรอ?”

“ฮ่า- อ่ะฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีอะไรน่าสนใจที่นี่จริงๆพวก งั้นได้โปรดตอนนี้อย่าถือชั้นและรีบไปเถอะ”

“หือห์? อย่าพูดอย่างนั้นสิน้องชาย มันไม่ใช่เรื่องดีเหรือที่เราสามารถจะมีเจอกันตรงนี้ในจักรวาลที่กว้างใหญ่ นายมาแบ่งบางส่วนของคาร์โกให้กับเราคนจนๆ ถ้านายทำอย่างนั้น เราจะไม่สร้างปัญหาให้นายมาก เค๊?”

“ชั้นกลัวว่าชั้นจะต้องปฏิเสธ ถ้าขายให้นายในราคาดีล่ะฟังเป็นไง?”

ในระหว่างกานเจรจาของเรา ยานที่ไม่รู้จักอีกสามลำได้วาร์ปออกมาและมาถึงเซ็กเตอร์ที่เราอยู่ พวกเขาทั้งหมดได้เปิดอาวุธและพร้อมที่จะยิงทันที

เมื่อพวกเขาใกล้เข้ามามากพอ ข้อมูลของยานที่ไม่รู้จักปรากฏอยู่บนหน้าจอ การสร้างของมันเป็นมอดูลที่ส่งเดช เละเทะที่แปะเข้าด้วยกันอย่างยิ่งใหญ่ด้วยกำลัง พวกมันทั้งหมดมีความจุคาร์โกปานกลาง และติดอาวุธสำหรับสนามรบปานกลาง มันแค่การบำรุงรักษาดูจะขาดไปอย่างมาก มีรอยขูดและบิ่นมากมาย พวกมันดูเหมือนยานโจรสลัดทั่วไป

“หืม? นั่นมันโมเดลยานที่ไม่ค่อยได้เห็นเลย ยานนั่นมาจากไหน เด็กน้อย?”

“ไม่มีคอมเมนต์”

ผมสแกนยานศัตรูที่ไม่รู้จักเหมือนกันระหว่างที่คิดว่าพวกมันน่าจะเป็นโจรสลัดอวกาศทั่วไป ใช่ นั่นมันถูกต้อง โอเค ยานทุกลำมีค่าหัว 5,000 ถึง 8,000 อีเนล

“ฮ่าา แกสแกนเราเหรือ หือ? ยังไงซะ ช่วยไม่ได้ แค่ส่งคาร์โก้ทั้งหมดของแกมา ถ้าแกทำแบบนั้นไอเด็กน้อย และอย่างน้อยข้าจะให้แกรอดชีวิตกับไป

“ฮ่าา… เดาว่าชั้นต้องทำแบบนี้ หือ?”

ผมตั้งมั่น ระหว่างที่เพิ่มการส่งพลังงานอย่างช้าๆจากเครื่องกำเนิดพลังงานจากระดับปรกติไปสู้ระดับต่อสู้ ผมตั้งมั่นเพื่ออะไรน่ะเหรอ? ยังไงซะ แน่นอนว่านั่นสำหรับการสังหารหมู่คนที่โชคร้าย

โลหะหายากนี้สำคัญกับผมสุดขีด เพราะทั้งหมด คนไม่สามารถมีชีวิตได้โดยที่ไม่มีเงิน ถ้าผมถูกข่มขู่ด้วยอาวุธเพื่อที่จะเอาเด็กเหล่าที่ไปจากผมด้วยกำลัง ผมจะต้องตอบโต้ไปแบบนั้น ในการป้องกันตัวเอง พูดอีกอย่าง นั่นหมายถึงการขยี้พวกโจรสลัดอวกาศเหี้ยๆพวกนี้

“ใช่ นั่นแหละ แกยังไม่อยากตายใช่มั้ย?”

“ใช่ เดาว่าอย่างนั้น”

มันชัดเจนว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามนุษย์ได้เสียงการปกป้องของยานไปในอวกาศตั้งแต่ทีแรก พวกเขาจบถ้าพวกเขาติดอยู่กับยานที่ระเบิด

แม้ว่าผมจะต่อสู้ถึงความตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่นานหลังจากนี้ มันไม่มีความรู้สึกถึงความกลัวภายในผม บางทีเพราะยานที่ผมขับตอนนี้คือกฤษณะ

ยานที่โจรสลัดขับ ใช้ยานพลเรือนทั่วไปเป็นฐาน และเก่าไปหลายรุ่น เอาท์พุตของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าหลัก ความแข็งแกร่งของโล่ และอาวุธ ทั้งหมดขาดไปอย่างมาก มันไม่ได้ถูกดูแล และเกราะของมันโคตรจะเปราะบาง ในทางกลับกัน กฤษณะของผมมเป็นโมเดลกองทัพ ซึ่งถูกปรับปรุงไปถึงขีดสุดของสมรรถนะโดยผมเอง

เอาต์พุตโล่และอำนาจการทำลายล้างของอาวุธเหนือกว่าโมเดลขยะของพวกมันเป็นปีแสง และเกราะมันก็เกรดกองทัพด้วย

ให้ผมพูดมันห้วนๆ มันไม่มีเศษเสี้ยวของโอกาสที่ผมจะแพ้ นี่จะไม่ใช่การต่อสู้ นี่จะเป็นการล่าฝ่ายเดียว หรือแทนที่จะแบบนั้น มันเป็นกับดักแห่งความตาย

ในที่สุดเอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าก็ถึงระดับต่อสู้แล้ว

“ถ้าพวกแกไม่อยากตายชั้นแนะนำให้พวกแกยอมแพ้ แต่ยังไงชั้นก็คิดว่าชั้นน่าจะจบที่การฆ่าพวกแก ดังนั้นอย่ามาแค้นกันล่ะ โอเค๊?”

“แกเห่าดังทำหรับคนที่เจอกับคู่ต่อสู้สามคนนะ หือ? แกอย่ามาเสียใจเรื่องนี้ละกันไอ้หนู!”

ยานโจรสลัดล้อมผม หันหัวยานหาผมทั้งหมดทีเดียว ในทันที ผมเร่งเครื่องกฤษณะถึงขีดสุด

“ก่ะ!”

“อะไร—!?”

“นั่นเร็ว!?”

ระหว่างที่ถูกโจมตีด้วยแรงจีผมกดหน้าจอและทำให้ระบบอาวุธออนไลน์

ตัวถังแปลงรูป และแขนกลที่ติดตั้งปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ปรากฏขึ้นมาจากภายในที่เก็บอาวุธของแต่ละข้างของห้องนักบินเปิดขึ้นมา และลำกล้องปืนใหญ่ขนาดใหญ่สองกระบอกยืดออกไปข้างหน้า เครื่องช่วยขับเคลื่อนขับออกไป อนุญาตให้ยานทำการกลับลำกระทันหัน ระหว่างที่ยังเก็บรักษาแรงส่งที่ถูกสร้างมาทั้งหมด ด้วยความเร็ว ปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ทั้งสี่ เล็งไปที่ยานโจรสลัดอวกาศ

“ไอ้เวรนั่นเปลี่ยนร่างว่ะ!!!”

ปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์เกรดกองทัพยิงออกไป และเจาะทะลุโล่และเกราะของยานโจรสลัด สร้างการระเบิดต่อเนื่องที่ตัวถัง ห้องนักบินของมันได้ไหม้เป็นตอตะโกด้วยเช่นกัน

“ด้วยแค่การโจมตีทีเดียว!?”

ผมเร่งเครื่องอย่างไม่มีคำพูด และเข้าไปที่ท้ายของยานโจรสลัดที่หนี แรงจีที่หนักหน่วง ทำให้ความกว้างของภาพที่เห็นมืดลง ผมยิงปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์อีกครั้ง และรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย

“ม— ไม่! ข้าไม่อยากตาย! ข้าไม่อยากตาย! ข้าไม่—!!!”

ลำแสงพลังงานของปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ทั้งสี่ทะลวงผ่านโล่อย่างไม่ต้องพยายาม และเจาะทะลูบูสเตอร์หลักของยานโจรสลัดที่ร้องไห้ขอชีวิตอย่างสิ้นหวังอย่างไร้ปราณี เมื่อลำแสงไปถึงเครื่องกำเนิดไฟฟ้า ยานที่สองก็ระเบิดเป็นจุล

“ไอ้เหี้ยยยยย! กูจะฆ่ามึง!”

ยานที่สามไม่ได้เลือกที่จะหนี แต่ท้าทายผมในการบินต่อสู้แทน เขาอยากจะทำให้เสมอหลังจากที่ของเขาถูกฆ่าหรือ? มันแทบจะไม่มีทางที่จะหลบอย่างมีประสิทธิภาพจากการยิงของปืนใหญ่เลเซอร์ที่ยิ่งออกไปด้วยความเร็วแสง แล้วคนนี้ทำอะไรแทนล่ะ? เคลื่อนไหวอย่างไร้เหตุผลไง เพื่อคู่ต่อสู้จะได้ล็อคอย่างถูกต้องไม่ได้

“กุ!? อ้ากกก…!”

ผมควบคุมกฤษณะเพื่อที่จะเคลื่อนไหวอย่างสุ่มๆโดยการใช้เครื่องช่วยขับเคลื่อน ระหว่างที่เปลี่ยนไปมาระหว่างการเร่งความเร็วและชะลอความเร็วอย่างต่อเนื่อง ผมอาจจะอ้วกแตกจากเรื่องนี้

“เหี้ย! มึงมันลื่นว่ะไอ้เวร!”

โจรสลัดอวกาสปรับมุมยิงตามมา และยิงออกมาใส่ผม มันเป็นการกระทำที่ผมไม่เคยได้พบในเกม อย่างที่ผมคาด นี่มันไม่ใช่ฝัน และคนที่ขับอยู่ข้างในสิ่งนั้นเป็นมนุษย์เหมือนผม พูดจากใจ มันทำให้ผมรู้สึกอยากอ้วก

บางทีความอยากอ้วกได้มีอิทธิพลกับการขับกฤษณะ หรือบางที การปรับการเล็งของโจรสลัดสามารถที่ะจับการหลบเลี่ยงของผมได้ แต่ปืนใหญ่เลเซอร์ที่ยิงออกมา ในที่สุดก็สามรถที่จะโดนกฤษณะเต็มๆ

“มัน— มันไม่แม้แต่จะกระดิก!?”

เลเซอร์สีแดงที่ยิงออกมาจากยานโจรสลัดถูกกันอย่างสมบูรณ์โดยโล่พลังงานของกฤษณะ และไม่แม้แต่จะทิ้งรอยไหม้ที่เกราะของมัน เดาว่านั้นสรุปมัน หือ?

ผมเริ่มเร่งเข้าไปหายานโจรสลัด ด้วยหัวยานที่ชี้มาทางผม ยานโจรสลัดเร่งมาหาผมเหมือนจะชน

ยานโจรสลัดยิงปืนใหญ่เลเซอร์อย่างบ้าคลั่งในความพยายามครั้งสุดท้าย แต่สุดท้ายแล้วมันไม่มีประโยชน์ แม้ว่าการยิงสามารถที่จะโดนกฤษณะ พวกมันไม่สามารถทะลุผ่านโล่พลังงาน

“ห— หยุดนะะะะ! แม่จ๋า—!”

ก่อนที่ผมจะชนกับมันผมขับออกมาจากทางของยานที่จะชน และยิงกระสุนลูกปรายสองลูกใส่มันตรงๆทันทีที่ยานเราผ่านกัน ลูกปรายยิงออกไปด้วยความเร็วสูงสุดยอด และทำลายโล่พลังงานยานโจรสลัด ทะลุตัวถังทำให้เต็มไปด้วยรู

ชีสสวิสพร้อมเสิร์ฟ

“ฮ่าา! ฮ่าาาา ฮ่า…”

ผมกลับยานและจัดการหายใจที่เละเทะของผม ระหว่างที่มองยานโจรสลัดที่ระเบิด ลดเอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าลงไปที่ระดับปรกติและทำให้ระบบอาวุธออฟไลน์

ความรู้สึกอยากจะอ้วกหายไปก่อนผมจะรู้มัน ข้างในผมแค่ถูกสั่นจากการขับเคลื่อนที่บุ่มบ่ามเหล่านั้นหรือ? มันไม่ใช่บางอย่างที่ถูกสร้างโดยความเสียหายทางจิต? หืม มันดูเหมือนผมถูกสร้างมาโดยสิ่งที่ทนทานว่าที่ผมให้เครดิตตัวเอง

“ชั้นไม่สามารถที่จะตื่น แม้หลังจากได้รับประสบการณ์ทั้งหมดนี้ เดาว่านี่เป็น ‘ความจริง หือ…”

ผมจมไปกับความคิดแง่ลบไม่ได้ มาคิดถึงด้านบวกเถอะ ด้านบวก ไม่อย่างนั้น ผมจะตาย ทางใจน่ะนะ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu