ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 10 เล่ม 4 กลุ่มของตัวละครที่น่าสงสัย
110 เล่ม 4 กลุ่มของตัวละครที่น่าสงสัย
มันเป็นเจ็ดชั่วโมงแล้วตั้งแต่ที่ผมหมกอยู่ข้างในห้องนักบิน ในที่สุดกฤษณะก็ได้ออกมาจากอุโมงค์สเปซไทม์ที่หลอนประสาน และมาถึงระบบดาวแบรดอย่าปลอดภัย
แสงจากดาวประเภท G แบรด ซึ่งถูกปรับมาสู่ระดับที่ทนได้โดยหน้าปัดกฤษณะ ส่องสว่างห้องนักบินขึ้นมามาก ผมเดาว่าพวกคุณบางคนไม่ได้เกทจริงๆ ว่าผมหมายถึงอะไร เมื่อผมเรียกพระอาทิตย์ของพวกเขาว่าดาวประเภท G หือ ถ้าจากใจนะ ผมก็ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน ถ้าให้พูดมันง่ายๆ พวกมันเป็นดาวที่คล้ายคลึงมากกับพระอาทิตย์ของระบบดาวโซล่า
“ท่ายานหลัก ฐานอยู่ที่แบรดไพร์ม ถ้าเค้าจำไม่ผิด”
“ค่ะ เซคุนดัสและเตอร์ติอุส ทั้งสองเป็นโคโลนีทำเหมือง เป้าหมายขอเราคือโคโลนีไพร์มค่ะ”
“โอเคงั้น มามุ่งหน้าไปสู่แบรดไพร่มกัน–”
ขณะที่ผมชี้หัวยานไปทิศทางของแบรดไพร์ม เสียงเตือนดังขึ้น มันไม่ใช่เสียงเตือนที่บ่งบอกถึงเรื่องฉุกเฉิน หรือว่าเราถูกล็อคเป้าโยนยานศัตรู มันตือนเรากับความจริงที่ว่าเราถูกสแกน ผมใช้งานคอนโซลนักบินและนำจอเรดาร์ขึ้นมา ผมค้นพบยานหนึ่งลำระยะไกลออกไปจากกฤษณณะ มันเป็นไปได้มากที่สุดว่าเป็นลำที่เช็คเรา
“เราถูกสแกน หือ”
“ยังไงซะ มันไม่เป็นไรหรอก การถูกคิดในฐานะบางคนที่ต้องสงสัยนั้นน่าอารมณ์เสียนิดหน่อย แต่มันไม่ใช่อะไรที่ต้องไปจับไว้ในใจ มีมิเซ็ททางสำหรับแบรดไพร์มและ-”
เสียงเตือนอีกเสียงดังขึ้น และอีกครั้ง เราไม่ได้ตกเป็นเป้าของอาวุธหรืออะไรเลย เรายังถูกสแกนอยู่ ยานที่มาสแกนได้เพิ่มขึ้นมา ก่อนที่เราจะสังเกต จำนวนขึ้นไปเป็นสาม
“……”
“อืม…… หนูเซ็ตเส้นทางแล้วนะ”
“ทุกคน ทนหน่อยนะ จะซิ่งและสะบัดพวกนี้ให้หลุด”
หลังจากที่ผมประกาศอย่างนั้น ผมเร่งเครื่องกฤษณะ ทั้งหมดทีเดียว จุดไฟอาฟเตอร์เบิร์นเนอร์*และทิ้งยานสแกนจ๋าที่น่าสงสัยไว้ข้างหลัง จอเรดาร์บ่งบอกว่าพวกเขาจริงๆแล้วพยายามจะไล่ตามหลังเรามา แต่มันไม่มีประโยชน์
<วายุ: ไฟหลังเครื่องบินเจ็ท เป็นองค์ประกอบการเผาไหม้เพิ่มเติมที่ใช้กับเครื่องยนต์ไอพ่นบางรุ่น ใช้สำหรับเพื่อเพิ่มแรงขับ>
“เอลม่า เริ่มชาร์จเอฟทีแอลไดร์ฟ”
“โอเค เค้าจะเริ่มชาร์จ งั้น นับถอยหลัง 5 4 3 2 1 เอฟทีแอลไดร์ฟทำงาน
กฤษณะเดินทางออกไปในความเร็วแสง
“พวก นั่นค่อนข้างน่ากลัว-”
นี่เป็นครั้งที่สามที่เสียงเตือนดัง
เมื่อผมเช็คเซ็นเซอร์ซับสเปซผมเห็นยานหลายลำสแกนยานเรา รวมกันมีเจ็ด เวงเอ้ย มันเพิ่งเพิ่มจำนวนไปเป็นแปด และมันดูเหมือนนั่นยังไม่จบอีกด้วย ภาพของเราที่เร่งไฟพร้อมกับยานหลายลำตามเรามา มันคล้ายกับฝูงอุกกาบาตเลย
“อะไรวะ!? พวกเค้ามีปัญหาอะไรกันเนี่ย!?”
ผมเกือบจะได้ยินลูกเรือของยานเหล่านั้นตะโกนอะไรที่เหมือน ‘อย่าให้มันหนี”! ตามมัน พวก!’ แค่อะไรกันวะ? มันเลยความเข้าใจไปแล้ว และจากใจมันน่ากลัวหน่อยๆแล้วเนี่ย
“นายท่าน มันอาจจะเป็นเพราะโมเดลยาน ที่พวกเค้าเห็นเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ”
หลังจากพูดอย่างนั้น เมนำจอเรดาร์ขึ้นมาที่หน้าปัด จริๆแล้วยานทั้งหมดอยู่ในสังกัดสเปซดเวิร์ก พวกเขาแค่แยกออกไปในหลากหลายแผนก เหมือน พัฒนาอาวุธ ดีไซน์ตัวถัง ช่างเครื่อขับดัน ละอะไรแบบนั้น แต่ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าพวกเขามาจาก บริษัท สเปซดเวิร์ก จำกัด
“เค้าค่อนข้างไม่รู้สึกที่อยากจะไปที่โคโลนีแล้วอ่ะ”
ผมมีลางอย่างแรงว่าเราจะเจอกับบางอย่างที่มีปัญหาอีกครัง ยังไงซะ ด้วยยานที่ไม่เหมือนใครอย่างกฤษณะ ผมเกือบจะมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่แม้อย่างนั้น ผมก็รู้สึกด้วยว่า มันจะเหมือนกัน ไม่ว่าเราจะไปบริษัทผลิตยานไหนๆ ดังนั้น ไม่มีจุดหมายที่จะวิ่งหนีตอนนี้และมาลองอีกครั้งวันหลัง
ระหว่างที่คิดเกี่ยวกับเรื่องมีปัญหาเหล่านี้ ในที่สุดเราก็มาถึงโคโลนีแบรดไพร์ม ผมเลิกใช้งานเอฟทีแอลไดร์ฟทันที
เรากลับไปที่อวกาศธรรมดา ยานที่ตามเรามาก็เลิกใช้งานไดร์ฟของพวกเขาและเด้งมาทีละลำตามๆกัน ขณะที่พวกเขามีจำนวนกี่กันคนนั้น มันค่อนข้างที่จะรู้สึกว่าโง่แล้วที่ไปนับพวกเขาตอนนี้
“ส่งคำร้องขอจอดยาน มีมิ”
“ได้ค่ะพี่”
เสียงเตือนดังต่อไปอย่างต่อเนื่องนั้น มันค่อนข้างจะประสาทแดกแล้วดิเนี่ย พวก มีออพชั่นที่จะขู่พวกเขาให้หยุด แต่นั่นอาจจะชวนปัญหามายิ่งหนักขึ้นไปอีก ผมเลยแค่ต้องทนกับนี่ตอนนี้
“เราควรจะปล่อยชาฟหรือบางอย่างป่าว?”
มันดูเหมือนเอลม่าก็หงุดหงิดด้วยเหมือนกัน ยังไงซะ น่นอน เธอหงิด ทุกคนจะหงิด มันเป็นเรื่องต่างออกไปถ้าคุณถูกสแกนโดยผู้มีอำนาจ เหมือนกองประจำการของอิมพีเรียล แต่ถูกตรวจสอบอย่างใกล้ชิดโดยยานพลเมืองแบบนี้ ที่ไม่รู้สึกสงวนตัวเลย รู้สึกค่อนข้างแปลกๆ
มันไม่ได้เหมือนว่าพวกเค้าละเมิดกฎหมายใดๆแต่การสแกนอย่างพลการ ปรกติแล้วมีความหมายแฝงเชิงลบที่ว่า เราเป็นที่ต้องสงสัยว่าขนของที่ผิดกฎหมายหรือมีค่าหัว มันเหมือนพวกเขากล่าวหาเราว่าเป็นอาชญากรหรือบางอย่างน่ะ มันหยาบคายมาก มันเหมือนตกเป็นเป้าของการอยู่ดีๆก็มาตรวจร่างกายและรื้อของทั้งหมดในกระเป๋าอย่างทั่วถึงในสนามบิน โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า หรือการยินยอมก่อนเลย
“มันน่ารำคาญ แต่แค่ปล่อยมันไว้ตามลำพัง แต่มาส่งเรื่องร้องเรียนอย่างเป็นทางการทีหลัง เม ได้โปรดบันทึกสังกัดและไอดีขอยานทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ด้วย”
“ค่ะ อย่ากังวล หนูได้เตรียมขั้นตอนที่เหมาะสมแล้วค่ะ”
“ยอดเยี่ยมเตง”
เหมือนที่ผมพูดไป อะไรที่พวกเขาทำไม่ได้ผิดกฏหมายตรงๆ แต่แม้ว่ามันจะไม่ผิด มันมีบางอย่างเหมือนมารยาทที่ถูกต้องนี่ ใช่มั้ยล่ะ? โดยไม่ต้องสนความจริงว่าเราเป็นแค่ทหารรับจ้าง การมาทำอะไรบางอย่างแบบนี้กับแขก มันยังเป็นการละเมิดมารยาทที่น่าขยะแขยง
“เราได้รับอนุญาตลงจอดค่ะ”
“ยอดเยี่ยม ไปกันงั้น โปรแกรมจอดออโต้ ทำงาน”
“ได้ ทำงานตอนนี้”
การควบคุมของกฤษณะเปลี่ยนไปที่โหมดออโต้ไพลอท และมันเริ่มขั้นตอนลงจอดทันที แบรดไพร์มเป็นโคโลนีประเภททอร์รัสของคุณนั่นแหละ พูดอีกอย่าง โคโลนีที่ว่าเป็นทรงโดนัท ที่เราเจอมาหลายครั้งก่อนหน้าไปแล้ว เทอร์เมนไพร์ม ที่มีมิ เอลม่า ละผมเจอกันก็เป็นประเภททอร์รัส
แต่แบรดไพร์มค่อนข้างที่จะใหญ่เมื่อเทียบกับโคโลนีประเภททอร์รัสธรรมดา ส่วนทีทำหน้าที่เป็นแกนโดนัทค่อนข้างที่จะยาว และมันดูเหมือนว่าอู่ยานจริงๆแล้วสร้างอยู่ข้างๆกับมัน มันทำให้ผมจำไปถึงสถานที่ผลิตผิดกฎหมายกลับไปในเกม แต่อู่ยานนี้มีเจ้าของเป็นบริษัทผลิตยานที่คนรู้จักมาก ดังนั้นมันควรจะไม่เป็นไร ช่าย ผมมั่นใจมันไม่เป็นไร
หลังจากที่เห็นเราจอดในโรงจอด ยานทที่ตามสแกนเราอย่างดื้อรั้นกระจัดกระจายกันไปอย่างช้าๆ แต่จากนั้น พวกเขาก็ส่งคำร้องขอจอดด้วย
“ให้ตายเหอะ……มันรู้สึกเหมือน พวกเค้าแม้แต่จะตามเรามาถึงสุดจักรวาล ถ้าพวกเค้าต้องทำ หือ”
“นั่นดิ……”
น่ารำคาญค่อตๆ มันดูเหมือนมันจะปลอดภัยกว่าที่จะเปิดโล่ทิ้งไว้ แม้ว่าหลังเราจอด เพราะทั้งหมด ผมให้พวกเขาพยายามจะมาขึ้นยานเราไม่ได้
—————————————————————
หลังจากที่เราลงจอดข้างในโรงจอด เราเสร็จขั้นตอนที่ตามมา และในที่สุดเราก็ได้รับอนุญาตให้ลงยาน ผมให้ทุกคนออกจากยานพร้อมผมในครั้งนี้ พูดอีกอย่างมีผม มีมิ เอลม่า และเม เราทั้งหมดจะมุ่งหน้าไปออฟฟิศหลักของสเปซดเวิร์ก เราได้ตัดสินในที่จะซื้อสกิซบราซูนิลแล้ว แต่เรายังไม่ได้ตัดสินใจบนชิ้นส่วนคัสต้อมที่เราจะสั่ง ดังนั้นผมให้พวกเธอทั้งหมดมาด้วยกันกับผม เพื่อที่ว่าเราจะเอาความคิดเห็นมารวมกันตัดสินใจอีกครั้ง
และดังนั้น เราลงจากยาน แต่…
“เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อประตูยานเปิด สิ่งแรกที่เราเห็นคือ คนที่ดูเป็นประเภทช่างและนักวิจัยมากกว่าสิบ มาออกันข้างนอก ไม่ว่าจะพูดมันยังไง พวกเขาไม่ได้ดูเหมือนคนจากสำนักงานผู้ดูแลท่ายาน พวกเขาทั้งหมดมีแก็ตเจ็ตที่ดูเหมือนกล้องพกพา และคุยกันอย่างตื่นเต้นพร้อมหน้าที่แดง ใกล้กฤษณะ อะไรวะ-!? เฮ้! พวกนายจะทำอะไรกันวะกับบันไดนั่น? อย่ามาจับตัวถังโดยไม่ได้รับอนุญาตนะเว้ย ไอ้เวรเอ้ย!
“อืม นี่คือ……”
“ฮิโระ”
“อื้ม”
ผมนำเทอร์มินัลพกพาอออกมาจากกระเป๋า และติดต่อกับผู้ดูแลท่า
『ครับ นี่คือสำนักงานผู้ดูแลท่า แบรดไพร์ม มีอะไรให้เราช่วยครับ?』
“ฮัลโหล ผมกัปตันฮิโระจากบล็อกโรงจอดยานที่ 34 เราเพิ่งลงจอด แต่มีบุคคลน่าสงสัยมากกว่าสิบ มาอยู่กันใกล้ยานเรา มีคนที่ตั้งบันได และบางคนมาจับยานเราโดยไม่ได้รับอนุญาต ได้โปรดส่งบุคลากรรักษาความปลอดภัยมาเพื่อระงับพวกเค้าทีครับ พวกเค้าค่อนข้างที่จะรบกวนน่ะ”
『นั่น…… รับทราบ เราจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้ ทางเราขอโทษสำหรับความไม่สะดวกทั้งหมด ที่เรื่องนี้ก่อขึ้นกับคุณ』
“ได้ จากใจ เรามาที่นี่กันเพื่อทำธุระ เพื่อมาดีล สินค้าที่ราคามากกว่า 20 ล้าน ดังนั้น ผมน่ะขอให้คุณรับมือกับเรื่องนี้ทันทีด้วยนะครับ”
ผมขู่ๆนิดหน่อยกะเจ้าหน้าที่ผู้ดูแล และในการตอบกลับมา บุคลากรรักษาความปลอดภัยถูกส่งออกมาทันที เพื่อรับมือกับสถานกรณ์ พวกเขาระงับพวกคุณๆที่น่าสงสัยทันที และนำพวกเขาไปไกลๆ ในหมูพายุของคำบ่นอุบอิบและก่นด่าสาปแช่ง หลังจากที่เราได้ยืนยันแล้ว ว่าเรื่องนั้นถูกจัดการแล้ว เราใช้เทอร์มินัลเพื่อที่จะกางทางลาด และเปิดโล่พลังงานระยะไกล
“ยังไงซะ นี่ควรจะโอเคสำหรับตอนนี้ แต่เหตุการณ์นั้นก่อนหน้า มันทำให้เเค้าไม่สบายใจเกี่ยวกับที่เรามาเยือนที่นี่นิดหน่อยแฮ๊ะ”
“อืม…”
“ใช่ เค้าด้วย”
“ค่ะ”
แม้แต่เมยังเห็นด้วยกับผมเลย เพราะไอ้พวกนั้น มันจ้องยานเราด้วยสายตาที่น่ากลัวอ่ะ รู้ป่ะ จากใจเลยมันค่อนข้างที่จะรบกวนใจ พวกเขาถูกกดดันด้วยโควต้าพัฒนาหรือบางอย่างหรือไงกัน? จริงๆแล้วสเปซดเวิร์คเป็นบริษัทสีดำดิสโทเปีย*หรือไง?
<วายุ: ดิสโทเปีย Dystopia สังคมที่ไม่พึงประสงค์หรือน่าหวาดกลัวปกครองด้วยระบบรวยอำนาดเบ็นเสร็จ หรือมีภัยพิบัติทางธรรมชาติ (วิกิพีเดีย)>
“พวกเราควรจะทำให้เสร็จพร้อมทั้งหมดนี่จริงอ่ะ? แต่เค้ารู้สึกว่ามันจะดีกว่าที่จะวิ่งหนีกันนะ”
ผมถอนหายใจและหลับหูหลับตาเล่นมุขไม่ดูจังหวะ แต่ไม่มีใครตอบสนองเลย
3 / 5
วายุ: อะไรกันล่ะนี่
แปลโดย: wayuwayu
เป้าหมายเดือน 10/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 100/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ
