ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 105 เล่ม 3 จากลา
105 เล่ม 3 จากลา
“พวก นั่นกินอย่างดีเลย”
หลังจากที่ได้เขมือบพิซซ่าและไก่ทอด ที่เท็ตซุจิน V ทำมาสำหรับปาร์ตี้้ ผมอาบน้ำทันที และกลับไปที่ห้องของผม
เอ๋? แล้วตัวงานปาร์ตี้ล่ะ คุณถาม? ทุกคนเอะอะกันเกี่ยวกับเมนูสุดอร่อย รวมไปด้วยเนื้อประดิษฐ์คุณภาพท็อป และสนุกกันเต็มที่ ไม่ว่ายังไง เรามีเวลาที่ดีกัน ยังไงซะ แต่ก็หลังจากเอลฟ์คนหนึ่ง ได้พามันไปอีกเลเวลนึงเลยล่ะนะ
เพราะผมอิ้มแปล้แล้ว ผมปล่อยเอลฟ์ที่ยังดื่มและส่งเสียง ให้กับสองสาว ด้วยกันกับเมและเมดจากยานเอิร์ลผู้ที่ติดมาด้วยกันกับคริส จากนั้นผมอาบน้ำอย่างเร็ว และกลับไปที่ห้องผม เห็นได้ชัดเลยว่า ผมน่ะ เหนื่อยทางจิตและทางกาย หลังจากการต่อสู้ที่รุนแรง มากกว่าที่ผมคิดไว้ มันมาสาดใส่ผม ทั้งหมดทีเดียว เมื่อครึ่งหลังของปาร์ตี้
“พวก ช่างเป็นวันที่หยาบจริง”
ผมเขี่ยคอนโซลข้างเตียง และนำภาพรักษาวามปลอดภัยโดยออปติคัลเซ็นเซอร์ ที่ติดตั้งอยู่ทั่วทั้งกฤษณะ ออกมาบนจอโฮโล ที่ปรากฏก่อนหน้าผม คือท่าจอดยานที่กฤษณะจอดอยู่
ผมเห็นบุคลากรหน่วยบำรุงรักษา และหุ่นยนต์ วิ่งกันอยู่ทั่วอย่างยุ่งๆ ข้างในท่าจอดยาน เรามีปาร์ตี้ที่มีความสุขกันที่ฝั่งเรา แต่มันดูเหมือนเอิร์ลดาเลนวัลด์และคนของเขา ยังยุ่งอยู่กับการรับมือกับหลังเกิดเหตุการณ์ของเหตุการณ์นี้
มันดูเหมือนบางคนจากกองกำลังปกป้องระบบดาวคอแม็ต ถูกชวนโดยบัลธาซาร์ ในการโจมตีที่ล้มเหลว และจากคริส ตระกูลเอิร์ลดาเลนวัลด์และกองกำลังของระบบดาวคอแม็ต ยังอยู่ในระหว่างที่จะเคลียร์สิ่งต่างๆ
พวกนั้นน่ะ ไม่มีอะไรสำคับกับทหารรับจ้างอย่างผมหรอกนะ! ปัจจุบันนี้ เรายังสแตนบายอยู่กัน ข้างในยานของเอิร์ลดาเลนวัลด์ จนกว่าการประกาศครั้งต่อไป แต่เราฟรีที่จะทำอะไรก็ได้ที่เราต้องการระหว่างรอนะ ถ้ามีความจำเป็นต้องออกศึก เนื่องจากเหตุการณ์ทีไม่คาดฝัน เราจะต้องมีส่วนร่วมด้วย
หลังจากที่เคลียร์สนามรบแล้ว เอิร์ลดาเลนวัลด์และกองยานของเขา ไปต่อกันที่โคโลนีหลักในระบบดาวคอแม็ต เพื่อที่จะจัดการกับยานที่จับมาได้ นำผู้บาดเจ็บไปรักษา และซ่อมแซ่มที่ต้องการมากมาย ในหมู่สิ่งต่างๆ และเราก็ติดมาด้วย
เพราะรับจัดการกับหัวหน้าแก๊ง บัลธาซาร์ไปแล้ว และเราอยู่กันที่ถิ่นบ้านของเอิร์ลดาเลนวัลด์ เหตุการณ์นี้ ควรจะพิจารณาได้ว่าจบแล้ว ตอนนี้ ใช่มะ? แต่มันดูเหมือนเอิร์ลดาเลนวัลด์น่ะ ยังทำอะไรอย่างรอบคอบ
ขณะที่ผมนอนบนเตียง คิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นเสียงแจ้งเตือนเตือนดังขึ้น มันดูเหมือนบางคนอยากจะเข้ามาในห้องของผม เพราะประตูของห้องในกฤษณะนั้นหนา และปิดอากาศเข้าออก คุณจะไม่ได้ยินอะไรข้างในเลย ถ้าคนนั้นเพียงแค่เคาะประตู นั่นคือเสียงกระดิ่งอิเล็กทรอนิกส์ มีไว้ทำไม ยังไงซะ แต่กรณีของเอลม่า เธอจะเคาะประตูอย่างดื้อด้านคนถึงจุดที่ว่าคุณจะช่วยไม่ได้รอกจากจะสังเกตนะ
“สวัสดีตอนเย็น”
“ค-ค่ะ สวัสดีตอนเย็น”
ผมคิดว่ามันคือมีมิที่มาเยือน แต่เมื่อผมเปิดประตู คนที่อยู่ข้างนอกคือสาวผมดำที่สวยงาม พูดอีกอย่าง มันคือคริส
ผมไมได้คาดว่ามันจะเป็นคริสจริงๆ ดังนั้น ผมออกไปโดยใส่แค่บ็อกเซอร์และเสื้อกล้าม พูดอีกอย่าง ผมแค่อยู่ในชุดชั้นในของผม
“เอ่อ รอซักวิได้ป่าว พี่จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ค่ะ หนูขอโทษที่มาหาพี่กระทันหัน”
เพราะมันยังไม่เหมาะสม ที่จะคุยกันระหว่างที่ใส่กางเกงใน ผมรีบใส่กางเกง คริสเมตตาพอที่จะเลี่ยงสายตาไปข้างๆ ระหว่างที่ผมเปลี่ยนผ้าพร้อมด้วยแก้มที่แดงเล็กน้อย ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ สาวเอ้ย
“เอ่อ มีอะไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษค่ะ จริงๆ…หนูแค่ อยากจะคุย”
“โอเค?”
เหตุผลไม่ชัดเจน แต่เพราะทั้งหมด ผมแค่ปฏิเสธน้องเค้าไปไม่ได้ ผมนำคริส ให้ไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะ ที่ไกลออกจากเตียงไปหน่อย เพราะทั้งหมดผมปล่อยให้เลดี้ขุนนางสาวน้อย ไปนั่งอยู่บนเตียงชายไม่ได้ แต่ บางที การชวนเธอเข้ามาในห้องมันก็เป็นการล่วงเกินแล้วตั้งแต่ทีแรก โอ้น้องเอ๋ย
“ขอโทษนะ พี่ไม่มีอะไรแฟนซีที่จะเสนอให้…กินนี่ได้มั้ย?”
“ได้ค่ะ”
หลังจากที่ได้เห็นคริสพยักหน้า ผมนำโคล่าไม่อัดลมมาจากตู้เย็นมินิ และวางมันไว้ข้างบนโต๊ะข้างน้องเค้า ช่าย มันไม่ได้แพ็คแรงกระแทกใจมามาก แต่รสชาติหวานๆของมันยังยอดเยี่ยม
“ยังไงซะ เอ่อ ทำได้ดีมาก คริส ไม่ว่าจะกรณีไหน น้องออกมาจากอันตรายแล้ว ดังนั้นยินดีด้วยคริส”
“ใช่ มันทั้งหมดต้องขอบคุณพี่หรอกค่ะ ปู่ของหนูก็ได้ชื่นชมการกระทำของพี่ด้วย”
“จริงๆเหรอ?”
แต่ปู่นั้นมีหน้าบึ้งอยู่ตลอดเลยนะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาคุยกับผม ยังไงซะ ผมเดาว่าผมควรจะขอบคณที่เขารับรู้ถึงแค่ทหารรับจ้างอย่างผมเป็นอย่างน้อยๆ
“ค่ะ ปู่เค้าค่อนข้างจะบึ้งๆนิดหน่อย แค่ปู่เค้าก็พูดด้วยว่าพี่น่ะมีทักษะ”
“เข้าใจแล้ว มันไม่ได้รู้สึกแย่ที่ถูกรับรู้นะ”
จากนั้น ผมจำอะไรได้บางอย่างและลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหน้าตู้เสื้อผ้า และนำสร้อยจี้ออกมา ที่มีอัญมณีสีม่วงอ่อนฝังอยู่ ที่ผมเอาไว้ในแจ็คเก็ตตัวโปรดของผม
“มันได้เวลา ที่จะคืนนี่แล้ว
“นั่น……”
คริสเคลื่อนสายตาไปที่สร้อยจี้ที่ฝ่ามือของผม สีหน้าน้องเค้าดูค่อนข้างที่จะสิ้นหวัง
“ยังไงซะ พี่ยังมีงานในฐานะอัศวินส่วนตัวของคริสอยู่อีกนิดนึง แต่เพราะพี่น่ะได้รับรางวัลที่ปกป้องคริสจากเอิร์ลดาเลนวัลด์แล้ว พี่คิดว่า มันจะดีกว่า ที่จะคืนนี่ให้น้องตอนนี้ มันเป็นบางอย่าง ที่สำคัญกับน้อง ใช่มั้ย?”
“……ค่ะ”
เมื่อผมเสนอสร้อยคอให้น้องเค้า คริสหยิบมันไปอย่างเชื่อฟัง ด้วยมือน้อยๆของน้องเค้า จากนั้นผมวางเก้าอี้อีกตัวต่อหน้าคริส และนั่งลง
“อืม หนู……”
“ว่าไง”
“หนู…กับฮิโระซามะ… หนูคิดกับพี่ เป็นบางคน ที่พิเศษมากๆกับหนู หนูอาจจะตกหลุมรักพี่แล้ว”
คริสจับสร้อยคออย่างแน่น พร้อมหน้าที่แดง ขณะที่น้ำตาเอ่อออมาจากตาน้องเค้า
“……เข้าใจแล้ว”
ยังไงซะ ผมค่อนข้างจะเห็นแล้วว่านี่มา ผมไม่ได้ทึ่มขนาดนั้น เพราะทั้งหมดเราได้ผูกพันกันระวหว่างที่เราอยู่กันบนดาวเคราะรีสอร์ต ยังไงซะ แม้ว่าจะไม่นับเรื่องนั้น ชายที่ยินดีจะเข้าไปสู่อันตรายเพื่อปกป้องสาวน้อยในความสิ้นหวัง เป็นสูตรสำหรับการพัฒนาแบบนี้
ยังไงซะ ผมแค่พูดง่ายๆได้ ว่าผมลืมตัวไปเพราะความร้อนของช่วงเวลา และปล่อยมันไว้อย่างนั้นได้ แต่ สำหรับสาวคนนี้ มันเป็นการสารภาพรักที่จริงจัง ดังนั้น ผมนำตัวผมเองไปทำเช่นนั้นไม่ได้ แต่ ยังไงซะ…
“พี่บอกน้องไปก่อนแล้วใช่มั้ย? ว่าพี่ไม่มีเจตนา จะลงมือกับลูกสาวขุนนาง…ไม่ เดี๋ยว! อย่าร้องไห้”
ตาขของคริส ท่วมไปด้วยน้ำตา หลังจากที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น ดังนั้นผมเช็ดตาน้องเค้าด้วยมือของผมในความลนลาน ขอโทษนะ ที่ไม่มีผ้าเช็ดหน้ากับตัวพี่ แค่ท่าทางที่รุกหนักทั้งหมดนั่นของน้องเค้า ที่นำให้น้องเค้าไปกับมีมิเพือพยายามจะแอบเข้ามาที่ห้องของผมไปไหนกัน ผมสงสัย?
“มันแค่ เราทั้งสอง มีสถานการณ์เฉพาะกันอยู่ คริส น้อง มีจุดยืนในฐานะของเลดี้ขุนนางให้พิจารณา ใช่มั้ย? บัลธาซาร์ตอนนี้ แต่นอนว่าถูกถอดสิทธิ์ที่จะสืบทอดตระกูลแล้ว ดังนั้นนั่นจะเหลือคริส ไว้เป็นผู้สืบทอดคนเดียว”
มันก็มีทางเลือกที่จะรับบุตรบุญธรรมจากคนที่มีพรสวรรค์จากข้างในตระกูลที่เหลือ แต่ผมไม่เคลียร์เกี่ยวกับอะไรบางอย่างแบบนั้น
“พี่ไม่คิดว่าเอิร์ลดาเลนวัลด์ จะยอมรับว่าคริส มีความสัมพันธ์อยู่กับชายที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ในโอกาสน้อยๆ ที่เค้าจะยอมรับมัน พี่ยังยอมรับไม่ได้ พี่ไม่มีเจตนาที่จะออกจากธุรกิจทหารรับจ้างที่เวลานี้หลังจากทั้งหมด”
ถ้าเอิร์ลดาเลนวัลด์ ยอมรับความสัมพันธ์ของเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผมน่าจะแต่งงานเข้าในตระกูล และอยู่ในดาวเคราะห์ ที่ผมดื่มน้ำอัดลมได้ มากเท่าที่ผมต้องการ มันเป็นไปได้ แต่มันแค่ไม่เข้ากับผมด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมน่าจะอยากจะสำเร็จฝันของผม ด้วยความพยายามของผมเอง
“มันไม่ดีจริงๆเหรอ…? แม้ว่าถ้าหนูพูด ว่าหนูยินดีที่จะสละทำแหน่ง ในฐานะผู้สึบทอดของตระกูลดาเลนวัลด์?”
“นั่นไม่ดีนะ ถ้าน้องทำอย่างนั้นพี่จะถูกล่าโดยเอิร์ลโดยไม่ต้องสงสัยเลย แต่พี่แค่โยนทุกอย่างที่พี่มีตอนนี้ ไปอยู่กับน้องไม่ได้ พี่ขอโทษ จริงๆ คริส”
คริส ร้องไห้อีกครั้ง เพราะทั้งหมด คำพูดของผม มันก็ดีเท่าคำปฏิเสธ; และมันก็ไม่ใช่เบาๆด้วยที่มันเป็น
แต่ มันช่วยไม่ได้ เหมือนที่ผมพูด ผมไม่มีเจตนาที่จะโยนชีวิตปัจจุบันของผม กับมีมิ กับเอลม่า แค่เพื่อที่จะอยู่กับคริส ถ้าผมถูกล่าโดยเอิร์ล ผมมั่นใจว่ามีมิและเอลม่า จะเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน ในฐานผู้ชาย และในฐานะกัปตันของยานนี้้ ผมนำลูกเรือ ที่ก็เป็นผู้หญิงที่สำคัญของชีวิตผมด้วย เข้าไปสู่อันตรายโดยไม่มีเหตุผลไม่ได้
พูดอีกอย่าง ผมให้ค่ามีมิและเอลม่ามากกว่า เมื่อเทียบกับความรู้สึกของคริส แต่ มันช่วยไม่ได้จริงๆ
ผมนำเทอร์มินัลพกพาออกมาและเรียกเม หลังจากซักพักสั้นๆ เมเข้ามาที่ห้อง ผมซิกแนลไปสู่คริส ผู้ที่ยังร้องไห้นำหัวใจของเธอออกมา
“ขอโทษ เม ได้โปรด ได้มั้ย?
“ไม่มีปัญหาค่ะ นายท่าน โปรดปล่อยให้หนูได้เลย”
เมไปเป็นเพื่อนคริสที่ร้องไห้อออกจากห้องของผมไป ผมพยายามปลอบโยนน้องเค้าด้วยตัวผมเองได้ แต่ผมไม่ได้มีทักษะที่จะสามารถปลอบโยนสาว ที่ในทางปฏิบัติแล้วผมเพิ่งจะปฏิเสธ ผมไม่มีทางเลือก นอกจากจะปล่อยมันให้เม
“อุว้าาาาาา……”
ผมถอนหายใจใหญ่ขณะที่ผมแหมะอย่างไร้กำลังข้างบนเตียง มาแค่นอนเถอะ ใช่
ผมล่องลอยไปสู่ความหลับไหลอย่างช้าๆ พร้อมด้วยภาพของคริสที่ร้องไห้อย่างโศกเศร้าติดอยู่ในใจของผมลึกๆ
แปลโดย: wayuwayu
เป้าหมายเดือน 10/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ
