ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 108 เล่ม 3 ออกเดินทาง
108 เล่ม 3 ออกเดินทาง
“อย่างแรก มาตัดสินใจยานที่เราจะซื้อเถอะ”
“เห็นด้วย”
“โอเค”
มีมิและเอลม่าพยักหน้า กับการเสนอแนะของผม เมก็พยักหน้าอย่างเงียบๆ
“เป้าหมายหลักทำหรับการซื้อยานแม่ของเค้า คือได้เงินมากขึ้น และอะไรที่จะขัดการเพิ่มรายได้ของเราตอนนี้ คือพื้นที่คาร์โก้ที่จำกัด”
“เพราะทั้งหมดกฤษณะนั้นหลักๆแล้วเป็นยานต่อสู้”
เมพยักหน้าเห็นด้วย
ช่าย กฤษณะทางเทคนิคแล้วเป็นยานต่อสู้ขนาดเล็ก มันมีพลังการยิงที่ยิ่งใหญ่สำหรับคลาสของมัน แต่ขนาดของมันอยู่ฝั่งเล็กมากกว่า ห้องคาร์โก้ก็เล็ก และมันขนมากข้างในไม่ได้ นั่นเป็นอุปสรรคให้เรา ในการเก็บลูทมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ จากยานโจรสลัดที่ถูกยิงตกด้วย
“นั่นทำไม เป้าหมายสำหรับการซื้อยานแม่ครั้งนี้ คือได้พื้นทีคาร์โก้ที่ต้องการมากๆ ยานที่เหมาะกับเงือนไขนั้นที่สุดคือ สกิซบราซูนิล”
“นั่นถูกแล้ว”
“อือฮึ”
“ยอดเยี่ยม หลังจากพูดมากขนาดนี้ เค้ามันใจวาเตงเห็นภาพกันแล้วนะ ถ้าเราพิจารณาแค่จุดนี้อย่างเดียว สกิซบราซูนิลเป็นตัวเลือกที่เพอร์เฟกต์ แต่เหยี่ยวกลางคืนที่พิเศษในด้านความเร็ว จะทิ้งสกิซบราซูนิลไม่เห็นฝุ่น ความเร็วและความคล่องตัวก็เป็นปัจจัยที่สำคัญด้วย เพราะทั้งหมด มันจะง่ายกว่าที่จะหนีจากสถานการณ์คับขันด้วยไง”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว ตรงๆเลยแหละพี่”
“มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ?”
ความเห็นของเอลม่าและเม ห่างกันไปที่จุดหนึ่ง
“วิ่งหนีเมื่อถูกโจมตี หมายถึง เราจะไม่พยายามปะทะกับศัตรูด้วยกฤษณะเลยซักนิด นั่นจะไม่ใช่การใช้พลังการยิงและความสามารถในการต่อสู้ที่สูงได้อย่างดีนะคะ และในกรณีที่เราไม่มีทางเลือกนอกจากปะทะด้วยกฤษณะ ยานแม่ จะไม่มีความคล่องตัวพอ ที่จะหลบการโจมตีที่เข้าหาอยู่แล้ว นั่นจะเป็นอุปสรรคกับสมรรถนะของกฤษณะ พูดนั่นแล้ว มันดูเหมือนความได้เปรียบเดียวที่เหยี่ยวกลางคืนเสนอ คือความเร็วเอฟทีแอลไดร์ฟที่สูงกว่าเท่านั้น”
จุดที่เมพูดมีกระชับและมีตรรกะ
“ชั้นรับรู้จุดที่เธอพูด แต่ชั้นสงสัย ถ้าเธอได้นับเรื่องของความปลอดภัยของลูกเรือแล้วด้วยมั้ย เพราะด้วยขนาดสกิซบราซูนิลและความคล่องตัวที่จำกัด การเลี่ยงปืนใหญ่เลเซอร์ ปืนใหญ่-มัลติ และปืนใหญ่บาลิสติค <วายุ: เปลี่ยนคำว่ากระสุนจริงเป็นบาลิสติคนะครับ ส่วนบาลิสติกหมายถึ วัตถุที่ลอยออกไปครับ> และยานตอร์ปิโด จะเป็นปัญหาใหญ่เลย มันมีโล่และเกราะที่ทรงพลังจริง แต่ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะบล็อคการโจมตีทั้งหมด และมันจริงที่ว่าเหยี่ยวกลางคืน จะไม่สามารถหลบการยิงของศัตรูบางอย่างได้ ด้วยขนาดของมัน แต่ถ้ากฤษณะซื้อเวลาพอ เราจะใช้เอฟทีแอลไดร์ฟได้ และมีโอกาสสูงที่จะหนี”
“ศัตรูของเราส่วนใหญ่เป็นโจรสลัดอวกาศนะคะ ดังนั้นหนูสัยว่าพวกเขาคงจะไม่มีปืนใหญ่เลเซอร์ที่ทรงพลัง และตอร์ปิโดรีแอคทีฟต่อต้านยานหรอกค่ะ พวกเค้าก็พยายามจะจับยานขนาดกลางตลอด แทนที่จะยิงพวกมันทั้งหมดให้ตก เพื่อที่จะเอาไปปรับใช้ ดังนั้น นั่นทั้งหมด เป็นเหตุผลที่ไม่ต้องสนใจมาก เกี่ยวกับการรับความเสียหายว่าจะถึงจุดที่อันตรายมากกว่า และเหยี่ยวกลางคือ ก็ยากที่จะปรับแต่งมากกว่าเมื่อเทียบกันด้วยค่ะ”
เมส่ายหัวของเธอ หลังจากที่สื่อประเด็นเธอล้ว มันดูเหมือนเธอไม่คิดจริงๆว่าเหยี่ยวกลางคืนมันพอใช้ได้
“ในการสรุป ถ้ายานส่วนตัวของนายท่านไม่ใช่กฤษณะ เหยี่ยวกลางคืนจะเป็นตัวเลือกที่ดีค่ะ แต่ในแง่ของการเป็นหนึ่งเดียวกันกับกฤษณะ สกิซบราซูนิล ดีกว่าสองลำไกลๆเลยค่ะ”
หลังจจากพูดอย่างนั้น เมหันสายตามาหาผม หลังจากที่ได้รับสายตาเธอ ผมจับคาง และหยุดเพื่อคิด
จากการนำเสนอที่ไร้ที่ติของเม สกิซบราซูนิลนั้น ไม่ต้องสืบ ว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่มันจริงๆเหรอ? เพราะทั้งหมดสิ่งที่ดีที่สุดของเหยี่ยวกลางคืนคือคววามคล่องตัว ความคล่องตัวที่สูง หมายถึงความเครียดที่น้อยกว่าสำหรับนักบิน และมันก็หนีจากโซนอันตรายได้ ด้วยความเร็วที่ค่อนข้างเร็วด้วย
เมื่อมันมาเป็นเรื่องการขับขี่ยานแม่ ผมน่าจะปล่อยให้เอลม่า เป็นเวลาส่วนใหญ่ ถ้าเอลม่าขับเหยี่ยวกลางคืน จะเหมาะกับสไตล์การขับขี่และนิสัยมากกว่า
“แต่เค้าคิดว่าจะให้เอลม่าขับยานแม่ ดังนั้นไม่ใช่เหยี่ยวกลางคืนมันจะเหมาะสำหรับเธอมากกว่าเหรอ?”
“ใช่ นั่นถูก นั่นก็เป็นปัจจัยด้วย”
“หนูก็เห็นด้วยนะคะ”
เอลม่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม และมีมีก็หนุนหลังความคิดเห็นของเธอ เพราะท้้งหมด ก่อนหน้านี้ เอลม่าได้ขับยานความเร็วสูงจริง ผมคิดว่าเธอจะมีเวลาที่ง่ายกว่าเมื่อใช้เหยี่ยวกลางคืน เมื่อเทียบกับสกิซบราซูนิล
“โอ้? ท่านมีแผนที่จะให้นเอลม่าขับยานแม่เหรือ นายท่าน? หนูคิดว่าจริงๆแล้วท่านจะแต่งตั้งหนนูเป็นนักบินซะอีก”
“หืม?”
“เอ๋?”
ผมและเอลม่าส่งเสียงของเราหลังจากที่เมบอก
เอ๋? เม? จริงๆแล้วผมไม่ได้คาดถึงนั่นเลยนะ
“ค่ะ หน้าที่ของเอลม่าซามะในฐานะรองนักบินของกฤษณะนั้นเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ แล้วก็ด้วยกันกับบทบาทของมีมิซามะในฐานะโอเปอร์เรเตอร์ ในกรณีนั้น มันจะมีประสิทะิภาพมากกว่า สำหรับหนูที่จะถูกปล่อยให้ขับยานแม่ ในกรณีที่โจรสลัดสามารถจะขึ้นยาน หนูจะสามารถจัดการกับพวกเขาได้อย่างเพียงพอด้วยความสามารถของหนู ถ้าพวกเค้าใส่ชุดอวกาศหรือพาวเวอร์อาเมอร์ หนูก็เลือกที่จะลดความกดดันอากาศอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะรับมือกับพวกเค้าได้”
“นั่นเป็นวิธีที่น่ากลัวเลยนะ”
เมเป็นเมดดรอยด์ เธอดูเหมือนความสวยงานผมอีกาที่สวมแว่นตา แต่เธอไม่ใช่สิ่งมีชีวิตออร์แกนิคในท้ายที่สุด และดังนั้น เธอจะสามมารถที่จะใช้งานได้ปรกติแม้แต่ในสูญญากาศ ผมจินตนาการได้ถึงชะตาที่น่ากลัวของโจรสลัดที่โดนแผนของเธอ พวกเขามีน้ำในร่างกายและอย่างอื่นเล็ดออกมาทุกรูที่เป็นไปได้… โอ้ มันแค่โหดร้ายเกินไปที่จะอธิบาย งานเก็บกวาดก็จะโหดร้ายด้วยแน่เลย
“แน่นอนว่าหนูไม่มีเจตนาที่จะพ่ายแพ้ แต่ในกรณีที่หนูถูกทำลาย หนูแค่ส่งดาต้าของหนูไปสู่เทอร์มินัลที่มีอยู่ได้”
เมตีอกที่พอประมานของเธอด้วยกำปั้นของเธอ เพื่อที่จะโชว์ความมั่นใจที่แน่นอนของเธอ ผมแลกเปลี่ยนสายตากับมีมิและเอลม่า มันดูเหมือนในที่สุดเราก็สรุปเรื่องยานแล้ว
—————————————————————
“และดังนั้น เราจะมุ่งหน้าไปที่ระบบดาวแบรดเร็วๆนี้”
ผมเปิดจอโฮโลในห้องนอนผม และหันหน้าหาคนที่อยู่อีกฝั่งของจอ
『อย่างนั้นเหรออ…พี่อยู่นานกว่านี้อีกนิดไม่ได้เหรอ?』
คนที่อยู่อีกฝั่งส่งหน้าตาที่สิ้นหวัง
“ม่ายอ่ะ ยิ่งเราออกไปเร็ว ยิ่งดีกว่า เพราะทั้งหมด ไม่มีงานทหารรับจ้างมากในระบบดาวดีเซอร์”
『เข้าใจแล้วค่ะ……』
ช่ายผมคุยกับคริส ผมคิดเกี่ยวกับการออกไปโดยไม่กู้ดบายเธอ แต่ผมตัดสินนใจไม่ทำมันในท้ายที่สุด และดัังนั้นเราอยู่ที่นี่
“ยังไงซะ ใช่ อย่างนั้นแหละ……ลาก่ะ–”
『แล้วพบกันใหม่นะคะ』
ผมกำลังจะพูดว่าลาก่อน แต่เธอขัดผม จากนั้นคริสทำรอยยิ้มที่น่ารัก มันดูเหมือนเธอโตขึ้นแล้วนิดหน่อยเมื่อเทียบกับก่อนหน้านะ
『ครั้งต่อไป โอเค๊? ได้โปรดมาหาหนูอีกครั้ ถ้าเป็นไปได้นะคะ หนูอยากจะให้พี่มาหาหนูเดือนละครั้ง』
“…..เอ่อ เดือนละครั้งอาาจจะไม่มีเหตุผลนิดหน่อยนะหนูนะ แต่เรามาหาได้ทุกๆหกเดือน”
『มันช่วยไม่ได้ งั้นมันเป็นครึ่งปีละกันนะคะ หนูจะรอพี่นะ อัศวินของหนู』
“เอ่อ งานเสร็จไปแล้วนะ ดังนั้น จริงๆแล้วพี่ไม่ใช่อัศวินน้องอีกต่อไปแล้ว ใช่ป่ะ?”
『แต่หนูยังไม่ปลดพี่จากหน้าที่ของพี่นะคะ ฮิโระซามะ ดังนั้น พี่ยังเป็นอัศวินส่วนตัวของหนูอยู่ค่ะ』
ยิ้มของคริสกว้างหลังจากพูดแบบนั้น มันดูเหมือนเธอมีออร่าของการบีบบังคับและความมั่นใจ เธอไม่มีนั่นมาก่อน
“……ฮ่าฮ่า น้องกล้าแสดงออกมากขึ้นมากๆแล้วนะตอนนี้ หือ?”
『หนูก็เป็นลูกสาวที่ภาคภูมิใจของตระกูลดาเลนวัลด์ เหมือนกันกับที่เป็นผู้สืบทอดด้วย หนูเป็นเจ้าหญิงที่ถูกเอาใจตลอดไม่ได้หรอกค่ะ』
เธอหัวเราะอย่างมีความสุข หลังจากพูดอย่างนั้น จากนั้นคริสทำให้ตัวตรง เหมือนจะแสดงออกถึงความมั่นใจใหม่ของเธอ งั้นเธอก็ไม่อยากจะอยู่เป็นเจ้าหญิงที่ถูกเอาใจ หือ
『มาพบกันใหม่อีกครั้งนะคะ ฮิโระซามะ หนูจะรอพี่นะ』
“พี่จะดูว่าพี่ทำอะไรได้นะ”
『ถ้าพี่ไม่มา หนูจะไล่ตามหลังพี่ไป โอเคมั้ยคะ หนูแม้แต่เตรียมที่จะใช้อำนาจและอิทธิพลของตระกูลดาเลนวัลด์เต็มที่ถ้าจำเป็นด้วย』
“นั่นน่ากลัวนะ พี่จะพยายามดีที่สุดที่จะไม่ไปถึงอย่างนั้นละกันนะ”
ดูเหมือนเจ้าหญิงนิทราในพอดนอนแช่เย็น ได้โตขึ้นนิดหน่อย หลังจากที่ผจญภัยกับเรามาซักพัก แต่เมอาจจะมอบการเพิ่มกำลังใจให้เธอมากเกินไปนะ
“พี่จะเจอหนูอีกละกันนะ งั้น”
『ค่ะ』
เรายิ้มให้กันแและตัดสาย ด้วยนี่ ไม่มีความเสียใจค้างอยู่แล้ว
—————————————————————
“โอเค ได้เวลาออกเดินทาง ทำการไฟนอลเช็ค”
ผมนั่งที่เก้าอี้นักบินหลังและสั่งการลูกเรือ
“ระบบทั้งหมดเขียว กระสุนอาวุธ เช็ค น้ำมัน เช็ค เราออกยานได้ทุกเวลา”
เอลม่าใช้งานคอนโซลของเธอบนเก้าอี้รองนักบินที่อยู่ถัดไปและทำการเช็คการวินัจฉัยอย่างเร็ว โปรแกรมวินิจฉัยอัตโนมัติของกฤษณะโชว์ทุกอย่างว่าเขียวหมด แต่มันอาจจะดีกว่า ถ้ายานได้ไปทำการยกเครื่อง ถ้าเรามีโอกาส ปัญหาก็คือเราไม่เคยเห็นโมเดลคล้ายๆกันในเว็บที่เราดูเลย…… ยังไงซะ ผมเดาว่าผมแค่วางสั่งของชิ้นส่วนคัสต้อมได้ หลังจากที่ให้บริษัทผลิตยานวิเคราะห์กฤษณะได้
“อาหาร น้ำ ยา และซัพพลายอื่นของเราก็โอเคค่ะ”
เมเช็คของของเราใหม่และทำการรายงาน ตอนนี้มันเป็นหน้าที่เม ที่ดูแลซัพพลายที่สำคัญของเรา ดั้งเดิมแล้ว มีมิเป็นคนดูแลมัน แต่เมยืนยันอย่างมากว่ามันเป็นงานของเมดเหมือนตัวเธอมากกว่า
“โอเค มีมิ ขอการเคลียร์ทาง”
“ค่ะ!”
มีมิใช้งานคอนโซลของเธอ และเชื่อมต่อกับผู้ดูแลท่ายาน ของโคโลนีดีเซอร์ไพร์ม เราได้รับการเคลียร์ทางหลังจากซักพักสั้นๆ ผมนำกฤษณะขึ้นจากโรงจอด
“ความตื่นเต้นของช่วงออกตัว ไม่เคยจางหายไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เตงมีประสบการมันเลย”
“นั่นใช่แล้ว หนูก็รู้สึกตื่นเต้นมากตลอดด้วยค่ะ!”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว เค้าเข้าใจความรู้สึกนั้น”
ในที่สุดเราก็บินออกจากท่าจอด และพุ่งเข้าไปที่ทะเลของดาวอีกครั้ง
“โยช ตั้งเส้นทาง มีมิ”
“ค่ะ ตั้งเส้นทาง”
มีมิใช้งานคอนโซลของเธอ และเป้าหมายต่อไปของเราแสดงอยู่บนหน้าปัดของยาน ผมชี้หัวยานไปสู่ทิศทางนั้น และให้กฤษณะเร่งเครื่อง
“เอฟทีแอลไดร์ฟ เริ่มชาร์จ”
“โอ้ เอฟทีแอลไดร์ฟ เริ่มนับถอยหลัง”
เอลม่าเริ่มนับถอยหลัง สำหรับการใช้งานเอฟทีแอลไดร์ฟ
“5 4 3 2 1…… เอฟทีแอลไดร์ฟทำงาน”
ในการเกิดขึ้นของระเบิดที่คล้ายกับเสียงคำรามของสายฟ้า กฤษณะทิ้งเส้นแสงไว้ข้างหลัง และเริ่มเดินทางที่ความเร็วแสง ดาวที่อยู่นิ่งๆในระยะไกลๆ เปลี่ยนเป็นเส้นแสงด้วยเหมือนกัน มันเป็นภาพทที่ประทับใจมากๆ ไม่ว่าผมจะเห็นมันกี่ครั้ง
“เราจะเริ่มเชื่อมต่อกับไฮเปอร์เลน ไฮเปอร์ไดร์ฟ เริ่มชาร์จ นับถอยหลัง 5 4 3 2 1 – ไฮเปอร์ไดร์ฟทำงาน”
อวกาศเริ่มเปลี่ยนรูป และแสงเริ่มบิดเบี้ยว ทันทีตอมา เรามุดเข้าไปในอุโมงค์ไฮเปอร์สเปซ ของแสงหลากสี
“งั้นตอนนี้ เค้าหวังว่าทุกอย่างจะสงบสุข ในเป้าหมายต่อไปของเรา…”
“นั่นจะดี……”
“……บางที เค้าสงสัยมันนะ”
“อย่าแช่งสิ ตัวเอง!”
กฤษณะพุ่งเข้าสู่อุโมงค์ไฮเปอร์สเปซต่อไป ขณะที่เอลม่าแสดงท่าทีที่มองโลกในแง่ร้าย
จุดหยุดต่อไปของเราคือระบบดาวแบรด มันเป็นระบบดาวอุตสาหกรรมที่บริษัทผลิตยาน บริษัท สเปซดเวิร์ก จำกัด ตั้งอยู่
1 / 5
วายุ: ขออภัยครับ ติดธุระ แล้วก็ หลังจากที่พิจารณาดูแล้ว ฮิโระนั้นตกตอนละ 10-15 นาที ดังนั้น เราจะทำการเพิ่มตอนต่อสัปดาห์ ไม่ใช่ 1 หรือ 2 แต่เป็น 3 ตอน! ส่วนวันนี้ จะมีการชดเชยของสัปดาห์ที่แล้วอีก 2 ตอน! ดังนั้น วันนี้จะมี 5 ตอนครับ! จะมีการบอกตอนอยู่ด้านบนนะครับ ระวังอ่านข้ามกันนะครับ
Skizbrazunil ในตำนานนอร์ส วิดารร์ เป็นไปได้ว่าเรียกว่า ผู้ปกครองที่กว้างใหญ่ บางครั้งเรียกว่า วิดา วิธา และ วิธารร์ คือเทพเจ้าให้หมู อีเซ่ ที่เกี่ยวข้องกับการแก้แค้น วิดา ถูกอธิบายไว้ว่า เป็นลูกชายของโอดิน และโจตัน กริด เขาถูกบอกให้แก้แค้นให้ความตายของพ่อของเขา โดยการฆ่าหมาป่า เฟนริร์ที่แรกนารอค ความขัดแย้งนั้น ถูกอธิบายว่าเป็นการรอดชีวิต วิดาถูกรับรองโดยนักกวีเอ็ดดา ที่เขียนมาในศตวรรษที่ 3 จากต้นกำเนิดพื้นถิ่น
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ
