ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 125 เสวนากันบนทางกลับ
125 เสวนากันบนทางกลับ
10 – 12 นาที เล่ม 4
“เราจะเจอคุณทีหลังนะ บอส”
“ขอบคุณที่เลี้ยงนะ”
ทีน่ายิ้มเต็มที่ขณะเธอโบกมือลาอย่างกระตือรือร้นและวิสเกอร์คำนับอย่างสุภาพและตามหลังพี่สาวเธอไป
เราโบกมือลากับพี่น้องด้วยเหมือนกันแล้วเริ่มเดินกลับไปยังโรงแรม
“ดวอร์ฟยากิอร่อยจริงๆ ไม่ใช่เหรอ? แล้วมันก็สนุกในการได้ทำอาหารของตัวเองด้วย”
“พี่คิดว่าคนส่วนใหญ่ปรกติแล้วจะพบว่ามันเป็นเรื่องไม่ค่อยได้ทำด้วยเหมือนกัน พี่ซื้อคิตทำอาหารพกพามาแล้วนะจำได้มั้ย? น้องอยากจะให้เท็ตซุจินทำวัตถุดิบเพื่อเราจะลองทำอาหารกันครั้งหน้ามั้ย?”
“ค่ะ หนูจะช่วยอีกแรงด้วย”
มันดูเหมือนมีมิคว้าความชอบกับการทำอาหารเพราะดวอร์ฟยากิ อืม แค่อบ ต้ม หรือทอดอะไรๆมันไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น ผมเลยเดาว่าผมสอนมีมิอะไรซึ่งผมรู้ครั้งหนึ่งเมื่อเรามีโอกาสได้ กลับไปที่โลก จานแแรกที่ผมได้มีวันเรียนรู้ในการทำคือไข่ขลุกขลิกทั่วไปของพวกคุณ อย่างไรก็ตาม ผมไม่เคยได้จะเห็นไข่จริงๆในมิตินี้เลยสักครั้งตั้งแต่ผมมา ณ ที่นี่ เดาว่าผมต้องไปเช็กเท็ตซุจินก่อนหน้าเพื่อดูว่าวัตถุดิบประเภทไหนอันมันผลิตได้จริงๆ
“จากอะไรที่เราเห็น พวกเธอไม่ได้ดูเหมือนเป็นคนเลวร้าย พวกเธอลืมตัวบ้างบางครั้ง ดังนั้นมันก็ค่อนข้างมีความผิดอยู่ แต่พวกเธอมีทักษะในฐานะช่างและช่างนั้นส่วนใหญ่ยอดเยี่ยมไปเลย ไม่ใช่เหรอ?”
“นั่นถูกต้อง หนูสอบถามกับสเปซดเวิร์กและพบว่าแรงค์ช่างของทีน่าที่ถูกประเมินคือ A และวิสเกอร์คือแรงค์ S”
“อย่างั้นจริงๆแล้ววิสเกอร์ทักษะมากกว่าในสองคนนั้นเหรอ?”
เอลม่ามีเสียงฟังดูตกใจขณะเธอส่งมอบหน้าตามีคำถามไปสู่เมย์ผู้ส่ายหัวเธอเบาๆ
“ไม่ พวกเธอประมาณพอๆกันจากหมวดหมู่การประเมินของสเปซดเวิร์ก เพิ่มเติมกับประวัติรับใช้อันยอดเยี่ยม หนึ่งแสดงถึงการมีส่วนร่วมทางเทคนิคกับบริษัทอย่างยิ่งใหญ่เพื่อเป็นแรงค์ S หนูไม่ได้ไปไกลขนาดหาว่าการมีส่วนร่วมของเธอคืออะไร อย่างไรก็ตามแต่”
ถ้าอย่างนั้น ตัดสินจากน้ำเสียงเธอ มันดูเหมือนเมย์จะสามารถค้นหาชิ้นข้อมูลเฉพาะซึ่งแม้ว่าสเปซดเวิร์กจะไม่ได้เผยแพร่บอกกล่าวเป็นพิเศษกับเธอ ถ้าขอเธอ ผมสงสัยว่าเธอจะทำได้ไหม? ไม่ ผมพนันว่าเธอจะทำได้แน่นอน…… มันน่ากลัวนิดหน่อย ผมเลยไม่เอามันขึ้นมาดีกว่า
“แต่พื้นฐานแล้ว พวกเธอทั้งคู่ยอดเยี่ยมในอะไรที่พวกเธอทำ ถูกมั้ย? คิดยังไงกัน พวกเธอ? ฉันเอนเอียงไปทางให้พวกเธอนั้นมาขึ้นยานเรา”
“ฉันถามเหตุผลว่าทำไมเธอคิดให้พวกเธอนั้นเข้าร่วมได้มั้ย?”
“เพื่อพูดมันให้ง่าย มันเพื่อได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์แม้ว่าตามพร้อมมาด้วยความเสี่ยงนิดนึง มีความเสี่ยงว่าข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับเราจะเล็ดออกไปโดยการให้พนักงานสเปซดเวิร์กขึ้นยานเรา แต่ฉันคิดว่าพื้นฐานแล้วเราเมินนั่นได้ถึงจุดๆนึง ข้อดีของการมีช่างกับช่างกลผู้มีคุณสมบัติดีพร้อม เอาชนะความเสี่ยงนั้นไปเยอะ และจากเมย์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสองคนเหล่านั้นค่อนข้างมีทักษะ นั้นจึงเป็นเหตุผลทั้งหมดให้พวกเธอเข้าร่วมมากขึ้น”
“เข้าใจแล้ว น้องคิดยังไงบ้าง มีมิ?”
หลังจากได้ยินความคิดของผมเอลม่าหันสู่มีมิเพื่อถามความคิดเห็นของเธอ มันดูเหมือนมีมิได้ก่อตั้งมุมมองเรื่องนี้ไปแล้ว และเธอตอบโดยไม่พัก
“หนูสามารถสนิทกับวิสเกอร์ซังและทีน่าซังได้วันนี้หนูเลยคิดว่ามันก็โอเคด้วย แต่ถ้าพี่อยากจะกำจัดความเสี่ยงไปให้หมดสิ้นมันจะไม่ดีกว่าเหรอในการจะปฏิเสธไป? เราแค่ไปหาช่างมีทักษะอื่นผู้ไม่เกี่ยวข้องกับสเปซดเวิร์กก็ได้นี่”
“นั่นจะยากมากๆ พี่คิดว่า เทคโนโลยีพัฒนาไปวันต่อวัน ช่างผู้มีทักษะกับเทคนิคและความคิดสร้างสรรค์ล่าสุดพื้นฐานแล้วทั้งหมดทำงานให้กับบริษัทที่ก่อตั้งสักที่นึงแล้ว ดังนั้นช่างผู้มีทักษะซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับบริษัทที่ว่ามานั้นพบได้แค่ตามสถานศึกษาทางวิชาการที่เน้นไปทางเทคโนโลยี แล้วก็พวกช่างในห้องแล็บสักที่”
“โอเค ยังไงซะ มันก็ยังมีวิธีเพิ่มเมดดรอยด์เหมือนเมย์ซังและดรอยด์บำรุงรักษาด้วยนี่ ถูกมั้ย?”
“นั่นก็หนึ่งวิธีด้วย แต่ราคาของการเพิ่มเมดดรอยด์ที่ระดับเดียวกันกับความต้องการพี่ก็ค่อนข้างสูงนะ แล้วก็ มันจะค่อนข้างยากสำหรับเอไอหลายคนที่จะรับใช้นายท่านคนเดียวกันด้วย”
“จริงๆเหรอ?”
“เราก็มีสถานการณ์ของเราน่ะค่ะ มันก็พอไปได้ถ้ามันแค่อะไรชั่วคราว แต่จะมีความซับซ้อนอยู่บ้างถ้าท่านอยากได้บางอย่างถาวรมากกว่านั้น”
“หลังจากพูดนั่น เมย์เงียบลง มันดูเหมือนเธอไม่ได้อยากจะพูดเกี่ยวกับสถานการณ์ของเอไอทั้งหมดมากขนาดนั้น ผมสั่งเธอให้เปิดเผยรายละเอียดต่อไปได้ที่นี่ แต่เห็นๆอยู่ว่าเธอดูไม่สบายใจกับมัน ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนอยากทำแบบนั้นตอนนี้จริงๆ
แต่ผมยังสงสัยเกี่ยวกับมัน ผมเลยจะคุยกับเธอเมื่อเราอยู่ตามลำพังด้วยกัน
ใช่
“พูดอีกอย่าง มันยากในการจะเจอช่างมีทักษะผู้ไม่ได้มีผูกกับอะไรไม่ทางใดก็ทางหนึ่งถูกมั้ย ถ้าหนูเป็นช่างมีทักษะด้วยตัวเอง แน่นอนว่าหนูอยากจะร่วมงานกับบริษัทมีชื่อเสียงด้วยเหมือนกัน”
“ใช่ คนเหล่านั้นผู้บอกว่าเป็นช่างฟรีแลนซ์ส่วนใหญ่มันพวกหลอกหลวงหรือคนที่ถูกปลดจากงานเนื่องจากไปทำอะไรไม่ดีบางอย่าง”
“ทีน่ากับวิสเกอร์ก็จะถูกไล่ออกหลังจากก่อเหตุการณ์ด้วยเหมือนกันถ้าไม่ใช่เพราะฮิโระขอให้เบาๆกับพวกเธอไว้น่ะ”
นั่นแน่นอนว่าจริง เพราะทั้งหมดพวกเธอทำให้ลูกค้าบาดเจ็บ ผมจะพูดว่าพวกเธอเกือบไม่รอดกันอยู่แล้ว
“นั่นจริง แต่พี่ไม่มั่นใจว่าเราสนิทกับคนอีกกลุ่มได้ถ้าเราให้พวกเธอเปลี่ยนตอนนี้ ส่วนตัวแล้วพี่ไม่อยากจะให้ผู้ชายแก่ๆมีหนวดติดไปด้วยกันกับเรา”
แทนนั่น พี่น้องน่ารักๆดีกว่ามาก แม้ว่าพวกเธอมีปัญหานิดหน่อย
แน่นอนพวกเธอสบายตามากกว่าไม่เกี่ยวว่าผมจะอยากลงมือกับพวกเธอหรือไม่
“นายค่อนค้างจะแน่วแน่เกี่ยวกับพวกเธอหือ? เธอนี้ค่อนข้างชอบพวกเธอเหรอ?”
“……มันไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆ มันแค่ว่าถ้าเราปฏิเสธพวกเธอตอนนี้ ฉันจินตนาการไม่ได้ว่ามันจะจบดีสำหรับพวกเธอ มันจะค่อนข้างทิ้งรสชาติแย่ๆในปากฉันไว้น่ะ”
“หืมมม…? ยังไงซะ ถ้าเธอพูดอย่างนั้น ฮิโระ ถ้าอย่างนั้น ฉันไม่ได้มีอะไรต่อต้านมันเป็นพิเศษด้วย ยังไงมันก็จะไม่มีปัญหาถ้าเมย์คอยดูแลสองคนเหล่านั้นอยู่ดี”
“ค่ะ หนูจะเฝ้าดูพวกเธออย่างต่อเนื่องด้วยเทอร์มินัลมือถือเพื่อเลี่ยงพวกเธอจากการทำอะไรสักอย่างน่าสงสัย”
“เทอร์มินัลมือถือ?”
“ใช่ มันเหมือนหนึ่งที่มิโระใช้กลับไปบนเซียร่า III แม้ว่าฟังก์ชันมันมีขีดจำกัดมากกว่า พวกมันเล็กและพกพาง่ายมากกว่า”
“เฮฮ๋ ถ้าอย่างนั้นมีบางอย่างแบบนั้นด้วยเหมือนกัน”
เรามีปฏิสัมพันธ์กับเทอร์มินัลไซส์วอลเลย์บอลซึ่งมิโระใช้เป็นอินเตอร์เฟซกลับไปบนเซียร่า III ดังนั้นมันดูเหมือนว่าเมย์สามารถจะใช้บางอย่างแบบนั้นได้ด้วยเหมือนกัน
“จะมีขีดจำกัดถ้าหนูควบคุมเทอร์มีนัลหลายอัน แต่ควบคุมสองไม่ได้แสดงถึงปัญหาค่ะ”
“เข้าใจแล้ว…… หนูเสนอทางเลือก แต่ถ้าฮิโระซามะโอเคกับการให้พวกเธอขึ้นยาน ถ้าอย่างนั้นหนูโอเคกับมันด้วยเหมือนกัน เหมือนหนูพูดก่อนหน้า หนูสามารถสนิทกับพวกเธอได้ดีวันนี้น่ะค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นมันตัดสินใจแล้วอย่างงั้น มันจะไม่เป็นไรสำหรับสองคนเหล่านั้นที่จะอยู่ในห้องในยานแม่ ใช่ป่ะ?”
“นั่นจะเป็นในอุดมคติที่สุด มันจะดีที่สุดถ้าพวกเธอเอาห้องใกล้โรงจอด”
“ถ้าอย่างนั้น พวกเธอจะอยู่ค่อนข้างใกล้ๆหือ มาพยายามสนิทกับพวกเธอดีๆเถอะถ้าอย่างนั้น”
“ใช่ถ้าไม่มีอะไรอื่นขึ้นมา เราจะทำแบบนั้นแหละ”
และดังนั้นเอง มันถูกตัดสินใจแล้วว่าจะให้พี่น้องเหล่านั้นขึ้นยานมาด้วยขณะเราเสวนากันระหว่างเดินกลับสู่โรงแรม
—————————————————————
『เข้าใจแล้ว อืมถ้าอย่างนั้น หนูจะบอกข่าวดีกับพวกเธอและให้พวกเธอเตรียมตัวตามนั้นค่ะ』
วันต่อมา ผมติดต่อกับซาร่าแล้วบอกการติดสินใจซึ่งจะให้แฝดขึ้นยาน
“ใช่ ได้โปรดทำอย่างนั้น ฉันจะปล่อยเรื่องตกแต่งภายในของห้องของพวกเธอสองคนไว้ให้พวกเธอนะ แต่ฉันมีความต้องการบางอย่างเกี่ยวกับการตกแต่งภายในของที่เหลือของยานแม่ ฉันจะส่งดาต้าไปทีหลัง ดังนั้นได้โปรดใช้มันเป็นแหล่งอ้างอิง พื้นฐานล้ว มันจะขึ้นไปเกรดนึงหรือสองเกรด”
『รับทราบ เราจะรอดาต้านะคะถ้าอย่างนั้น』
“อืม”
ผมปิดเทอร์มินัลดาต้าของผมแล้วตัดสายกับซาร่า ได้เลยถ้าอย่างนั้น ผมควรทำอะไรวันนี้…? ขณะผมหลงหายในความคิด บางคนกอดผมจากข้างหลัง มันไม่ได้นิ่มนั้นทั้งหมด ถ้าอย่างนั้น…… มันน่าจะเอลม่า หือ
“กุ่โออออ้…!?”
“เธอคิดบางอย่างหยาบคายอีกแล้วนะ ไม่ใช่เหรองาย?”
ผมแปะแขนรัวๆอันรัดรอบคอผมอยู่ในการยอมแพ้ เธอสามารถอ่านใจผมได้แม้ว่าเธอไม่เห็นสีหน้าผมหือ
หรือ ฉันจะล้ม ฉันจะล้ม ดังนั้นหยุดรัดกับฉันได้แล้ว แต่แค่เธอไปเอาพลังนี้มาจากไหนแ้ว่าเธอมีแขนอันดูละเอียดอ่อนขนาดนี้?
“ฮ่าา…… ฮ่าา…… พวก เธอกระตือรือร้นมากขนาดนี้แม้ว่าเช้าตรู่ ไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันแค่มีไฟหลงใหลน่ะ ถ้าอย่างนั้น เธอมีแผนจะไปที่ไหนวันนี้มั้ย?”
“ฉันคิดอย่างนั้นอยู่ ทำไมเหรอ?”
“เธอไม่พักเหมือนเคยเลยนะ หือ…… ในที่สุดเราก็กำลังอยู่ในที่มีสไตล์เยอะมากๆแบบนี้ ดังนั้นทำไมเราไม่รับโอกาสนี้แล้วรีแล็กซ์มากกว่านี้ล่ะ? จริงๆเลยนะ”
เอลม่าถอนหายใจในความโกรธและนั่งลงต่อจากผม
จากนั้นเธอดดึงหัวผมไปตักเธอด้วยกำลัง หมอนตักแบบบังคับหือ
“ในที่สุดเราก็ได้พักหลังจากนานมาก ดังนั้นหยุดเป็นคนยุ่งวุ่นวายมากๆแล้วรีแล็กซ์เหอะน่า ไม่ใช่การสานสัมพันธ์กับลูกเรือให้ลึกซึ้งขึ้นก็เป็นความรับผิดชอบของกัปตันเหรอไง?”
“ตอนนี้นั่นความคิดเห็นที่ฉันไม่ได้ยินเกี่ยวกับมันบ่อย แต่ถ้าเอลม่าว่างั้น อย่างงั้นฉันเดาว่าฉันจะแค่ทำตามนั้นอย่างเชื่อฟัง”
“เด็กดี”
ผมพบว่ามันค่อนข้างหรูหราในการใช้เวลาสบายๆเหมือนอย่างนี้โดยไม่ได้ทำอะไรเลย
บางทีมันคือนิสัยของผมจากกลับไปเมื่อผมเป็นแค่พนักงานเงินเดือนจนๆธรรมดาของคุณ แต่มยังรู้สึกว่ามันจะเป็นผมเสียถ้าผมไม่ทำบางอย่างซึ่งมีประสิทธิผลในเวลาว่างของผม
“แล้วมีมิล่ะ?”
“โอ้เอาน่านายนี่ ฉันมอบหมอนตักให้เธอนะกระนั้น… ยังไงซะ ฉันเดาว่ามันไม่เป็นไร มันดูเหมือนเธอหมกตัวอยู่ในห้องตัวเองน่ะแล้วก็ยุ่งอยู่กับเทอร์มินัดาต้า มันดูเหมือนดวอร์ยากิเมื่อวานสร้างความประทับใจให้เธอ เธอกำลังค้นคว้าจุดอาหารเลิศรสในโคโลนีอยู่น่ะ”
“โอเค?”
แต่มันไม่เหมือนเธอจำเป็นต้องอยู่ข้างในห้องเพื่อทำนั่น ถูกมั้ย? มันจะไม่เป็นไรแม้ว่าเธอเข้าร่วมกับเราในบริเวณนั่งเล่นแล้วทำการค้นคว้า
“……มันดูเหมือนมันเป็นถึงตาฉันที่จะมีเธอทั้งหมดให้ตัวฉันเองวันนี้ เธอเลยตั้งใจมอบพื้นที่ให้เราน่ะ”
“เข้าใจแล้ว”
“……เฮ้!”
เอลม่าตีหัวผมเบาๆเมื่อผมเริ่มถูแก้มบนตักเธอ แต่เธอไม่ได้ดูโกรธมากๆ
หรือ จริงๆแล้วเธอยิ้มอย่างมีความสุข ไม่ว่าอย่างไร มันตัดสินใจแลแล้วว่าผมจะใช้เวลาของผมผ่อนคลายวันนี้ ดังนั้นนั่นคือนั่นพวกคุณๆ
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
