ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 129 ทดลองขับ
129 ทดลองขับ
10 – 13 นาที
“ฟุมุ นั่นควรจะได้แล้ว ฉันว่า”
“ค่ะ”
ผมปล่อยมีมิ เอลม่า และพี่น้องข้างในห้องกินข้าวแล้วดำเนินการไปสู้ห้องคาร์โกเพื่อจัดระเบียบคาร์โกกับเมย์ พูดถึงแล้ว ผนแค่จัดระเบียบพาวเวอร์อาร์เมอร์กับอาวุธอย่างอื่นทุกอย่างถูกปล่อยให้เมย์รับมือ
“ขอบคุณที่ช่วยเหมือนตลอดมานะเมย์ แค่ฉันพยายมจะไม่พึ่งพาเธอสำหรับทุกอย่าง แต่มันดูเหมือนฉันทำได้ไม่ดีนัก”
“อย่างนั้นหรือคะ แค่หนูจะยิ่งกว่ายินดีถ้าท่านพึ่งพาหนูมากกว่านี้ นายท่าน”
เมย์ผู้มือเต็มด้วยคาร์โก ขยับมาข้างหน้าผมด้วยการเคลื่อนที่อันหนักหน่วง
แรงกดดันอันเธอแพร่ออกมายิ่งใหญ่มากๆ
“ฉันกำลังคิดว่ามันจะไม่ดีที่จะพึ่งพาเธอสำหรับทุกอย่าง ฉันไม่อยากจะอยู่เฉยๆเกินไปแล้วทำตัวเละเทะ”
เพราะทั้งหมดเมย์กำลังรับมือเกือบทุกอย่างข้างบนการเฝ้าดูพี่น้องอีก
“หืม พูดถึงแล้ว เมย์ พี่น้องเหล่านั้นเป็นยังไง? มีอะไรเกิดขึ้นมั้ย?”
“พวกเธอดูเหมือนจะไม่มีอะไรสำหรับส่วนใหญ่นะคะ”
เมย์วางของซึ่งเธอถือลงแล้วหันมาสู่ผมอีกครั้งหนึ่ง
“เพิ่มเติมจากนั้น หนูคิดว่าข้อดีในการให้สองคนเหล่านั้นขึ้นยานดีกว่าความเสี่ยงกับข้อเสียด้วยเหมือนกันค่ะ และนายท่านก็ได้ยอมรับพวกเธอแล้วด้วย หนูเลยแค่ทำส่วนของหนูแล้วทำให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด”
“เข้าใจแล้ว พูดถึงแล้ว อะไรคือข้อเสียซึ่งเธอพูดถึงเหรอ ถ้าพูดตรงๆ”
“อย่างแรกคือการต้องให้ความสนใจกับการทำอะไรรีบๆของทีน่าและความชอบใช้ไอเดียประหลาดของวิสเกอร์และความเป็นไปได้ของผลลัพธ์ซึ่งจะออกมาจากพฤติกรรมที่ว่ามานั้น ความเป็นไปได้ของเหตุการหมือนเมื่อนายท่านเจอพวกเธอทั้งสองครั้งแรกมากๆว่าจะเกิดขึ้นอีกครั้งนั้นไม่ใช่ศูนย์ แต่หนูคิดว่าพวกเธอเรียนรู้ถึงผลที่ตามแล้วมาเนื่องจากอะไรที่เกิดขึ้นในครั้งนี้นะ”
“อ-อื้ม โอเค มีอะไรอื่นอีกมั้ย?”
“มีความเสี่ยงของข้อมูลส่วนตัวกับข้อมูลลับเกี่ยวกับกฤษณะและลูกเรือว่าจะถูกเล็ดรอดออกไปสู่สเปซดเวิร์กเพราะสองคนเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากดูประวัติขอสเปซดเวิร์กกับนโยบายบริหารจัดการ มันดูเหมือนพวกเขาไม่ได้ชอบทำอย่างลับๆล่อๆ ตัดสินใจจากความจริงใจในการจะได้รับบันทึกการหาผลประโยชน์วันต่อวันของนายท่านในฐานะทหารรับจ้าง หนูเชื่อว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าพวกเขาสนใจมูลค่าทางความบันเทิงของบันทึกเหล่านั้นมากกว่านอกเหนือจากความสนใจเทคโนโลยีใหม่ๆของพวกเขา”
“ความบันเทิง หือ”
“ใช่ค่ะ เหมือนกับอะไรที่มีมิซามะพูดทุกอย่าง พลเมืองโคโลนีหิวโหยความบันเทิงอย่างสูง และพวกเขาพบว่าชีวิตของนักท่องอวกาศน่าสนใจเป็นพิเศษ พวกเขานั้นใช้ชีวิตประจำวันอย่างมั่นคง ถ้าไม่เรียบง่ายเกินไป และดังนั้นเองค่อนข้างมีความชื่นชมชีวิตของคนเหล่านั้นผู้ท่องไปอย่างอิสระในหมู่ดวงดาวเหมือนนายท่านค่ะ”
“เข้าใจแล้ว”
ผมไม่เก็ตว่าำไมพวกเขาพบว่าชีวิตประจำวันของผมเป็นเรื่องน่าบันเทิงอย่างน้อยๆ แทนจะเป็นสื่อบันเทิงแบบอิ่มใจสำหรับครอบครัว พวกเขาน่าจะหาดูอะไรที่เหมาะสมสำหรับการรับชมหลังปิดประตู แต่ผมไม่มีเจตนาแม้แต่เล็กน้อยในการจะนำเสนออะไรไว้ดูที่เป็นโปรแกรมประเภท ‘นั้น’
“ในการสรุป หนูจะแค่ทำตามความประสงค์ของท่าน นายท่าน หนูจะทำให้มั่นใจว่าสองคนเหล่านั้นไร้โอกาสทำเสียงานเสียการ ดังนั้นนายท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้นนะคะ”
“เข้าใจแล้ว…… รับทราบ ขอบคุณนะ เมย์”
“ค่ะ คำเหล่านั้นเป็นรางวัลสำหรับหนูเพียงพอแล้วค่ะ นายท่าน”
หลังจากพูดอย่างนั้น มุมปากของริมฝีปากเมย์ยกขึ้นอย่างเล็กน้อยที่สุดอย่างไม่เคยมีวันได้เป็น
—————————————————————
แล้วดังนั้นเอง เราพบตัวเราเองกลับมาอยู่ข้างในกฤษณะ แต่สิ่งต่างๆจะไม่จบแค่การจัดคาร์โก
“ร-เราจะไปจริงๆเหรอ บอส?”
“ใช่เราไปแน่นอน”
“ม-ม-มันจะโอเค ถูกมั้ย?”
“แน่นอนว่ามันจะโอเค การล่าโจรสลัดมันเรื่องกล้วยๆสำหรับฮิโระซามะ”
หลังจากเราทดลองขับเสร็จสิ้น เราตัดสินใจจะฝึกซ้อมต่อสู้จริงโดยการจะออกไปล่าโจรสลัด ผมติดต่อสเปซดเวิร์กไปแล้วและถูกส่งมอบการอนุญาตพาทีน่ากับวิสเกอร์ไปกับเราด้วย
『ได้โปรดอย่าลังเลที่จะรับพวกเธอไป』
หน้าตาขอซาร่าอีกฝั่งของจอตอบอย่างนั้นระหว่างกำลังแสดงรอยยิ้มเป็นประกาย เธอต้องพอใจหลังจากกำลังได้เห็นหน้าน้ำเงินของวิสเกอร์กับทีน่าเนื่องจากปัญหาั้งหมดที่คู่นี้ก่อให้เธอ
มันรสนิยมไม่ค่อยดีนัก แต่ผมโทษเธอไม่ได้ตรงๆเพราะสองคนเหล่านี้ก่อให้เธอเกือบล้มเหลวสัญญาใหญ่ซึ่งเธอสามารปิดดีลได้และ แม้แต่ให้ขออภัยเป็นสายน้ำ ไม่ใช่แค่ขออภัยสู่ผมแต่สู่หัวหน้าเธอด้วย พูดอีกอย่าง เธอมีอะไรให้โมโหเยอะ ดังนั้นใช่ ผมจะแค่แกล้งทำเป็นไม่เห็นความมืดมิดอันคืบคลานอยู่เบื้องหลังรอยยิ้มเป็นประกายของเธอ
พี่สาวนั่งลงบนเก้าอีกสำรองอันพวกเธอดึงลงมาจากมุมกำแพงห้องนักบินแล้วรัดเข็มขัดนิรภัย
หลังจากเมื่อเห็นพวกเธอรักษาความปลอดภัยของพวกเธอเองแล้ว ผมดำเนินขั้นตอนสำหรับออกยาน
เหตุผลว่าทำไมพวกเธอทิ้งเก้าอี้พวกเธอมาครั้งหนึ่งก่อนหน้าน่าจะใช้ ‘ของเหล่านั้น’ ก่อนออกเดินทาง คุณรู้ไหม
สิ่งนั้น มันเพื่อเลี่ยงพวกเธอเองจากความเป็นไปได้อันจะสร้างความเละเทะทีหลัง มีมิใช้มันจนเลิกใช้พวกมันแล้ว แต่ตอนนี้ผมดีใจว่าเธอไม่โยนหนึ่งซึ่งเหลืออยู่ทิ้งไป ใช่
“เจเนอเรเตอร์เอโอเค เอาต์พุตมั่นคง การส่งพลังงานถึงเซกชันทั้งหมดดีเหมือนกัน”
“มีอะไรต่างหลังไปจากยกเครื่องมั้ย?”
“ไม่มีเลย แต่การทำให้ยานทำงานได้เหมือนเคยๆหลังจากถอดมันแล้วประกอบมันกลับเข้าไปเป็นข้อพิสูจน์ทักษะของพวกเขานะ ไม่คิดอย่างงั้นเหรอ?”
“ก็ว่างั้น แล้วหนูล่ะ มีมิ?”
“ไม่มีปัญหาบนฝั่งหนูด้วย หนูได้รับการเคลียร์เส้นทางออกยานแล้วค่ะ”
“โอเค ไปกันเถอะอย่างงั้น”
ผมจับแท่งควบคุมแล้วบินกฤษณะออกจากโรงจอดเวิร์กช็อปบำรุงรักษา เมื่อเรากลับมา เราจะจอดภายในท่าสาธารณะอีกครั้ง
“มันเป็นยังไง?”
“ไม่เลว ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในทำนองฉันมากขึ้นเมื่อกำลังบินกฤษณะ”
มีความต่างอัันใหญ่มากระหว่างเวลาตอบสนองของคู่หูผมกับยานต้นแบบที่ผมบินครั้งสุดท้ายต่างกัน ความรู้สึกของการที่ยานตอบสนองทุกการกระทำไม่ได้คิดของผมมันมีความสุขอย่างมากมาย ตอนนี้ นี่อะไรซึ่งคุณเรียกว่ายานต่อสู้
“ว้าว แน่นอนว่ามันบินอย่างสมูท”
“ระบบควบคุมแรงเฉื่อยที่ติดตั้งมันระดับสุดยอดจริงๆ มันไม่สั่นเลยสักนิด แล้วพี่ก็แทบไม่รู้สึกถึงยานเร่งเครื่องกับชะลอเครื่องเลย”
“แต่ถ้าเธอผลักดันเจ้านี่ตามสเปคขอมัน แม้แต่ระบบควบคุมแรงเฉื่อยก็จะรับไม่ได้นะ ถูกมั้ย? เราจะทำอะไรดีเมื่อนั่นเกิดขึ้นน่ะ บอส?”
“นั่นถูกแล้ว…… เมื่อเราเริ่มเคลื่อนที่ต่อสู้ เราจะโดนจีนิหน่อย ถูกมั้ยคะ ฮิโระซามะ”
“ช่าย และมันจะเป็นภัยพิบัติเลยล่ะถ้าเราเข้าไปต่อสู้ทั้งอิ่มๆ”
“ได้โปรดอย่าเลยนะ ฉันจะไม่ไหวถ้าเข้าไปต่อสู้ในห้องนักบินเต็มไปด้วยอ้วกบิน”
เอลม่า ผู้กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งรองนักบิน บ่นระหว่างมีสีหน้าขยะแขยงบนใบหน้าของเธอ แม้แต่ฉันก็ไม่อยากจะได้รับประสบการณ์บางอย่างแบบนั้น รู้ไหม
“อ-อ่ะฮ่าฮ่า…… ม-มันโอเค ยังไงเราก็แค่กินชากันก่อนหน้า ถูกมั้ยวิสเกอร์?”
“ช-ใช่ อึน”
ใบหน้าขอพี่น้องปลี่ยนเป็นน้ำเงินด้วยความกลัวอีกครั้ง บางทีเพราะการพูดทั้งหมดเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ต่อสู้ทำให้พวกเธอจำได้ว่าเรากำลัจะเข้าไปปะทะกับโจรสลัดในการต่อสู้อีกไม่นาน
เพราะพวกเธอสามารถลืมความกลัวชั่วคราวเมื่อเราเริ่มพูดเกี่ยวกับอะไรทางเทคนิค ผมว่าผมจะไปทำการลองขับสั้นๆรอบโคโลนีก่อนเพื่อช่วยขจัดความประหม่าของพวกเธอ
“หืม? เรายังจะไม่ใช่เอฟทีแอลไดร์ฟเหรอ?”
“เราจะลองขับก่อน”
“เพราะทั้งหมดเราขับยานต่างจากกฤษณะโดยสิ้นเชิงไปเป็นวันๆ มีมิ มันสำคัญในการจะได้รับความรู้สึกของยานกลับมาอีกครั้งก่อนเราจะเข้าไปในกิจกรรมต่อสู้”
“เข้าใจแล้ว”
ผมเพิ่มแรงขับดันอย่างช้าๆเพื่อเร่งเครื่องกฤษณะขณะผมฟังการคุยกันของมีมิกับเอลม่า
ใช่ การตอบสนองระหว่างการขับดันและทรัสเตอร์ก็ไม่เลวด้วย อย่างคาดกับดวอร์ฟ พวกเขาทำอะไรทั่วถึงมาก
“ว-โว่ว…… เจ้านี่เร็ว”
“มันคือยานเล็กดังนั้นมันสมควรจะเร็ว แต่ฉันว่าเธอรู้สึกมันเร็วกว่าคาดหือ”
เมื่อเราไปถึงความเร็วสูงสุด ผมตัดการสนับสนุนการบินแล้วเข้าสู่การขับมือ จากนั้นผมเริ่มดำนินการเคลื่อนที่ต่อสู้หลายอย่าง
“ว-โว่วววววววว〜!?”
“ฮิ่ย้าาาาาาาาา!?”
ผมลองการเคลื่อนที่ต่างๆกันทุกประเภทเหมือนใช้อาฟเตอร์เบิร์นเนอร์เพื่อทำการหันเลี้ยวกระทันหัน ดริฟต์โดยใช้ผลแรงต้าน บินถอยหลัง หมุนด้านข้าง และอื่นๆ”
“ดูเหมือนไม่มีปัญหา ไปกันเถอะพวก
“ค่ะ ใช้งานเอฟทีแอลไดร์ฟ”
“เริ่มชาร์จ 5 4 3 2 1…… เอฟทีแอลไดร์ฟ ทำงาน”
ด้วยเสียงระเบิดดัง กฤษณะเร่งความเร็วออกไปเหนือเร็วกว่าแสง ดวงตาของพีน้องกำลังหมุน แต่ผมคิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนั้น ผมเลยไม่ได้กังวลเกี่ยวกับนั่นจริงๆ
“ป-ปรกติแล้วพวกคุณเป็นแบบนี้เหรอ?”
“ใช่… ปรกติแล้วมันเป็นอย่างนี้แหละสำหรับเรา”
“หนูค่อนข้างจะรู้สึกว่าเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่มีดวงใจแห่งแหล็กกล้าแม้ว่าจะดูเป็นอย่างนี้ มีมิซัง”
มีมิมีใจแห่งเหล็กกล้า?
นั่นแค่…… ไม่ จริงๆแล้วบางทีเธอมี ไม่นานมานี้ น้องเขาไม่ได้ทำตัวตื่นตกใจเต็มที่ทั้งหมดบ่อยขนาดนั้นอีกแล้วและสงบมากกว่าเมื่อเราเจอน้องเขาครั้งแรกบางทีน้องเขาสร้างหัวใจแห่งเหล็กกล้าที่เรียกกันนั่นหลังจากใช้เวลากับคนบ้าๆเหมือนเรา
“ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ พวกโจรสลัดจอมสร้างปัญหามันซ่อนกันอยู่ที่ไหน ฉันสงสัย–”
ผมเปิดแผนที่ระบบดาวและเลือกเซกเตอร์ที่โจรสลัดน่าจะปรากฏตัว
เป้าหมายของพวกมันไม่เป็นของแลกเปลี่ยนอันผลิตโดยแบรดไพร์ม ก็เป็นโลหะหายากหลากหลายซึ่งทำเหมืองและสกัดจากเข็มขัดดาวเคราะห์น้อยอันเต็มไปด้วยทรัพยากรณ์ที่อยู่รายล้อม
มืม ในระบบดาวนี้ รับมือกับโลหะหายากจะง่ายกว่า มันจะเป็นธุระงายกว่าในกากรจะขายโลหะอันขโมยมาให้ยานทำเหมือง ‘สะอาด’ และหาเงินเร็วๆ
“โยช มามุ่งหน้าไปเข็มขัดดาวเคราะห์น้อยเถอะ”
“รับทราบ หนูจะมาร์กพิกัดบนแผนที่นะคะ”
เหมือนมีมิพูดมาทุกอย่าง รอยมาร์กหลายรอยปรากฏบนแผนที่อันแสดงอยู่บนหน้าปัด เราจะแค่ต้องมุ่งหน้าไปที่รอยมาร์กนั้นแต่ละอัน
“น-ในที่สุดเราก็จะเริ่มหือ……”
“ห-หนูรู้สึกประหม่าอ้ะ”
พี่น้องแข็งไปเนื่องจากความประหม่า
“อย่ากังวลมาก เธอสอง มันไม่เหมือนว่าเราจะเข้าการต่อสู้ทันทีเมื่อเราไปถึงเข็มขัดดาวเคราะห์น้อย
“นั่นใช่แล้ว เราจะต้องสอดแนมตำแหน่งก่อนอย่างแรกแล้วเช็กว่ามีโจรสลัดอยู่บริเวณเหล่านั้นมั้ย เธอจะแค่ทำให้ตัวเองเหนื่อยถ้าเธอประหม่าอยู่ตลอด”
“อ่ะฮ่าฮ่า นี่แน่นอนเลยว่าทำให้หนูนึกถึงเวลาเมื่อขึ้นกฤษณะตอนแรกๆ”
มีมิมองทีน่ากับวิสเกอร์ผู้สั่นและแสดงรอยยิ้มมุมปากเบี้ยวๆ ใช่ มีมิก็ประหม่าจนเละเมื่อเธอขึ้นกฤษณะตอนแรก มันรำลึกความหลังนิดหน่อย
“ค-คุณพูดจริงนะ ใช่มั้ย? ถ้าคุณกำลังโกหก หนูจะร้องไห้จริงๆนะรู้ป่ะ”
“เราจะเชื่อพี่ทั้งหมดนะ โอเค๊?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า มันไม่เป็นไรน่าพวกเธอ”
มันหายากในกรจะเจอเหยื่อทันทีที่เข้าพื้นที่ล่า ไม่มีปัญหา
ผมทำการค้นขว้าก่อนหน้าไปบ้างด้วย ผมเลยคิดว่าทริปนี้จะเปลี่ยนเป็นการเที่ยวชมเข็มขัดดาวเคราะห์น้อย ทั้งหมดมันโอเค
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
