ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 133 บริเวณอยู่อาศัย
133 บริเวณอยู่อาศัย
11 – 14 นาที เล่ม 4
เราเดินสบายๆกันต่อทั่วยานแม่ใหม่
พูดถึงแล้ว ยานแม่คลาสสกิซบราซูนิล บัวดำ ค่อนข้างเป็นยานใหญ่ แต่จำนวนของลูกเรือที่ต้องการสำหรับการดำเนินการขับไม่ได้ใหญ่มากเลยสักนิด หรือ ถ้าหนึ่งผู้ปรารถนา คนนั้นแม้แต่ดำเนินการขับยานคลาสมันได้โซโล่ แน่นอนนี่คือผลลัพธ์ของระดับความอัตโนมัติอันหนักมาก แต่ผมโนไอเดียว่าอย่างไรหรือทำไมแนวคิดสุดขีดซึ่งลดแรงงานมนุษย์นี้เกิดในมิตินี้
เอสโอแอลคือเกมซึ่งผู้เล่นควบคุมและเล่นกับยานได้หลากหลายไม่สำคัญว่าพวกมันขนาดหรือไซส์อะไรด้วยตัวเอง ดังนั้นมันมีเหตุผลในบางรูปแบบ
อย่างไรก็ตาม มันรู้สึกแปลกนิดหน่อยตอนนี้เมื่อผมพบตัวเองถูกส่งมาสู่โลกที่ดูสมจริงอันคล้ายกับเกมอย่างลึกลับ ไม่สำคัญว่าแนวคิดอัตโนมัติพัฒนาไปมากเท่าไรอยู่ในมิตินี้ มันยังใช้เงินมากกว่าเพื่อใช้งานยานขนาดนี้ด้วยนั่นคนเดียวแทนจ้างลูกเรือมากขึ้น แต่มันดูเหมือนทีน่ากกับวิสเกอร์คุ้นเคยกับเหตุผลสำหรับนี่ ผมเลยจะลองถามพวกเธอภายหลัง
“นี่คือห้องพักผ่อนค่ะ”
ซาร่าหันสู่เราพร้อมรอยยิ้มมั่นใจบนริมฝีปากเธอ
ห้องพักผ่อนค่อนข้างใหญ่มาก มันควรจะเทียบเท่าได้กับห้องกินเลี้ยงในโรงแรมแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่
เด็กๆวิ่งเล่นไปทั่วได้โดยไม่มีปัญหาใดๆภายในมัน
“อุว้าาา มันใหญ่มาก!”
“แน่นอน ฉันว่าห้องกินอาหารของกฤษณะสบายพอแล้ว แต่ห้องพักยานนี้ส่งบรรยากาศรีแล็กซ์ไปกับมันจริงๆนะ อะร้า ฉันเห็นว่ามีธรรมชาติจำลองอยู่ตรงนั้นด้วย”
หลังจากพูดอย่างนั้น เอลม่าเดินไปสู่ธรรมชาติพฤกษศาสตร์จำลอง ณ มุมของห้องพักผ่อน เห็นได้ชัดว่า ส่วนหนึ่งของภายนอกกำแพงสร้างด้วยแผ่นกระจกใหญ่มาก และมีส่วนที่สร้างสิ่งแวดล้อมธรรมชาติขนาดเล็กขึ้นมาใหม่ถูกวางอยู่ข้างหลังมัน โอ้ นี่คือหนึ่งเหล่านั้นหือ สวนสัตว์มีสัตว์เหมือนอีกัวน่าและอะไรแบบนั้นอาศัยอยู่ในที่ปิดเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน
แต่ตอนนี้เมื่อผมได้ดูมันดีๆ มันดูเหมือนไม่มีอะไรนอกเหนือจากต้นไม้ มันดูเหมือนมันไว้สำหรับมีความสุขกับสิ่งมีชีวิตที่เป็นต้นไม้เท่านั้น ส่วนตัวแล้วผมคิดว่ามันจะน่าสนใจมากกว่าถ้ามันมีสัตว์อยู่ในมัน ผมหมดความสนใจในไม่นาน แต่มีมิกับเอลม่าค่อนข้างถูกดึงดูดโดยธรรมชาติจำลอง
มีมิคือพลเมืองโคโลนีเก่า เธอจึงน่าจะไม่ได้มีโอกาสเห็นต้นไม้ธรรมชาติใดๆ ขณะสำหรับเอลม่า เธออาจรู้สึกเหมือนมีความเข้ากันได้กับพวกมันเนื่องด้วยความรู้สึกของเธอในฐานะเอลฟ์ผู้รักธรรมชาติ แต่ผมไม่มั่นใจมากๆเกี่ยวกับนั่น
มีโต๊ะและโซฟาอยู่หลายชุดถูกวางอยู่ทั่วห้องพักที่ดูค่อนข้างสบาย ด้วยกันกับเครื่องเซิร์ฟน้ำกับเก้าอี้นวด แน่นอนว่ามันมีตัวตนเพื่อจุดประสงค์ของมันในฐานะห้องสำหรับพักผ่อน
“ห้องอาหาร ห้องฝึก และห้องอาบน้ำทั้งหมดตั้งอยู่บนบล็อกนี้ด้วยเหมือนกันคะ แล้วก็ยังมีห้องลูกเรือที่ไม่ได้ถูกใช้ ห้องแขกกับห้องพยาบาลที่อุปกรณ์พร้อมเพรียง เบสิกแล้วนีคือพื้นที่อยู่อาศัยของบัวดำค่ะ”
ซ่าร่านำทางเราไปทั่วสถานที่ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณอยู่อาศัย ห้องกินข้าวใหญ่กว่ากฤษณะ และทำอาหารออโต้ซึ่งติดตั้งอยู่ดูเหมือนจะเป็นเท็ตซุจิน V ด้วยเหมือนกัน มีที่อยู่เหลือเฟือในห้องกินข้าวของกฤษณะสำหรับสามคน แต่หนึ่งนี้อาจสบายมากกว่าถ้าเรากินกันกับห้าคนเพราะทีน่ากับวิสเกอร์จะเข้าร่วมกับเราด้วยเช่นกัน
แล้วก็ห้องฝึกยานลำนี้ใหญ่กว่าของกฤษณะมาก คุณเลยจะไม่รู้สึกถูกบีบอยู่ในที่แคบเลยสักนิด แล้วมันก็มีอุปกรณ์การฝึกอันไม่มีอยู่ในกฤษณะด้วยกัน และเพราะมันกว้าง สามคนฝึกข้างในด้วยกันอย่างง่ายๆ ห้องฝึกกฤษณะออกจะแคบ มันจึงรู้สึกแน่นเมื่อสามเราเคยฝึกกันที่นั่นพร้อมกัน
มันอาจดีกว่าที่จะใช้ห้องฝึกนี้ อาบน้ำในห้องอาบน้ำ กับกินข้าวในห้องกินข้าวของยานนี้ทุกเช้าจากตอนนี้ไป
ห้องพักผ่อนก็ค่อนข้างใหญ่มากและดูรีแล็กซ์ด้วย แล้วก็ มีมิกับเอลม่าดูเหมือนชอบธรรมชาติจำลองมากมันบำรุงรักษาอัตโนมัติเหมือนกับที่เราเห็นบนทัวร์โรงงานผลิดอาหารไหม? ผมสงสัยว่ามันใช่ไหม ถ้าไม่ใช่ ต้นไม้เหล่านั้นจะเหี่ยวและแห้งลงไปในที่สุด
“มาไปที่ห้องนักบินต่อเถอะค่ะทุกคน”
หลังจากที่เติมเต็มใจจนอิ่มจากการดูบริเวณอยู่อาศัยแล้ว ในที่สุดเราก็มุ่งหน้าไปห้องนักบิน
“หืมม ห้องนักบินยานลำนี้ค่อนข้างใหญ่ด้วยเหมืนกันนะ”
มันไม่ได้มากเท่าห้องพักผ่อน แต่มันยังค่อนข้างใหญ่ ที่นี่จุคนได้สิบคนพร้อมกับยังเหลือที่ว่าง ไม่เหมือนกฤษณะ ห้องนักบินบัวดำไม่ใช่ที่ซึ่งใกล้กับสุดหน้ายาน แต่ใกล้กับตรงกลางแทน ดังนั้นมันอาจจะเหมาะกว่าในการจะเรียกมันว่าหอบังคับการยานแทนจะเป็นห้องนักบิน
“พื้นฐานแล้วหนูจะนั่งที่นั่งนี้แล้วรับการควบคุมยานนี้ทั้งหมดระหว่างปฏิบัติการค่ะ”
เมย์ชี้สู่ที่นั่งอันมีแป้นปุ่มหลากหลายติดอยู่ มีเทอร์มินัลอยู่เยอะอันผมไม่รู้ว่าใช้สำหรับอะไรอยู่รายล้อมมัน มันไม่ไดู้เหมือนที่นั่งนักบินปรกติสักนิด
“นั่นที่นั่งมีอะไรเยอะมาก”
“ค่ะ มันเป็นที่นั่งนักบินคัสต้อมซึ่งใช้ความได้เปรียบเต็มที่ของพลังการประมวลผลของสมองโพซิตรอนอันติดตั้งอยู่ข้างในหนู หนูควบคุมรระบบขับดัน การไหลเวียนของพลังงาน กับระบบสนับสนุนชีวิตของยานได้ทั้งหมดจากที่นั่งนี้”
“เข้าใจแล้ว เธอจะไม่มีปัญหาใดๆในการเข้าใจระบบนะ?”
“ไม่ค่ะ มันจะไมมีปัญหาสักนิด นายท่าน หนูรับความเชี่ยวชาญระะบบอย่างสมบูรณ์ได้ในห้านาทีค่ะ”
“เข้าใจแล้ว ฉันจะปล่อยยานนี้ไว้ให้เธอนะถ้าอย่างนั้น เมย์”
“ค่ะ ได้โปรดสบายใจนะคะ นายท่าน”
เมย์มอบพยักหน้าคมๆ ผมน่าจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอะไรใดๆตอนนี้เมื่อเมย์ดูแลยานลำนี้
“ด้วยนี้ ทัวร์แบบนำทางจบลงแล้วค่ะ มีอะไรที่คุณปรารถนาจะชี้ออกมาก่อนเราจะทำการส่งมอบอย่างสมบูรณ์มั้ยคะ?”
“ฉันโอเค แล้วพวกเธอล่ะ?”
“ฉันโอเคกับมันด้วย”
“หนูด้วย”
“ไม่มีปัญหาค่ะ”
มันดูเหมือนเราทั้งหมดอยู่ในความเข้าใจตรงกัน
“ยังไงซะถ้าอย่างนั้น ได้โปรดเซ็นตรงนี้ค่ะ อ่ะนี่คะ”
ผมรับเทอร์มินัลแท็บเล็ทอันถูกส่งมาและเซ็นรับรองใบเสร็จอิเล็กทรอนิกส์ ด้วยนี้ บัวดำเป็นของเราอย่างเป็นทางการ หลังจากนี้ เงินที่เหลือซึ่งต้องจ่ายจะถูกส่งสู่บัญชีของสเปซดเวิร์กด้วย
ธุรกิจเสร็จสิ้น หลังจากยืนยันการจ่ายเงิน ซาร่ามีการถอนในใจโล่งใจ ดีลนี้ดูเหมือนจะก่อปัญหาให้เธออย่างยิ่งใหญ่หลังจากทั้งหมด ต้นตอปัญหลักเหล่าสองพี่น้องอยู่กลับไปที่โรงจอดยาน
ผมหรือ? ผมไม่อยากจะก่อปัญหาเองจริงๆ ซาร่าถูกรวบรัดรวมเข้ามาในความเละเทะนี้หลังจากเธอเกี่ยวข้องกับผม แต่มันไม่เหมือนว่าผมรู้อยู่แล้วว่ามันจะออกมาเป็นแบบนั้นรู้ไหม มันช่วยไม่ได้ ผมไม่ผิดที่นี่
“เธอดูแลเราดีจริงๆซาร่า ขอบคุณนะ”
“ไม่ มันไม่เป็นปัญหา…… ยังไงซะ บางทีหนูจำเป็นต้องพยายามเป็นพิเศษ”
ซาร่าน่าจะตั้งใจพูดว่าไม่มีปัญหาเลยสักนิดด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง แต่หลังจากจำได้ว่าเธอต้องผ่านอะไรมาบ้าง เธอยั้งคำพูดของเธอไว้ พวก มันดูเหมือนเราทำเธอเครียดจริงๆ เธอรับความยากลำบากมาแล้ว ซาร่าซัง
“นี่เป็นประสบการแปลกใหม่สำหรับหนูด้วยเช่นกัน ให้หนูได้ขอบคุณท่านอีกครั้ง ฮิโระซามะ”
“เช่นกัน ฉันก็มีส่วนหนึ่งที่ต้องถูกกล่าวโทษสำหรับปัญหาของเธอ ดังนั้น อืม ขอโทษเกี่ยวกับนั่นนะ”
“ไม่มันไม่ใช่ความผิดของคุณเลยสักนิด ฮิโระซามะ…… อุฟุฟุฟุ”
บางที่เธอจำพี่น้องได้ รอยยิ้มซาร่าเปลี่ยนสู่ควมมืดมน พี่น้องตอนนี้เหมือนกึ่งลูกเรือยานเรา ดังนั้นได้โปรดเธอถอนออร่าสีดำนั้นได้ไหม ซาร่าซัง? ใจเย็น ใจเย็น เลดี้ที่ดี ทำไมเธอเติมเต็มด้วยความอาฆาตเหลือเกิน?
เอ่อ แต่ผมว่ามันไม่น่าตกใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า…… ยังไงซะสองคนเหล่านั้นทุกข์จากการลงโทษของพวกเธอแล้ว และพวกเธอจะเข้าไปเผชิญหน้ากับงานทหารรับจ้างอันตรายจากตอนนี้ไป”
“นั่นถูกแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ยังไงซะ ฉันว่าไม่ดีที่จะหมกมุ่นกันอยู่แต่อดีตไกลกว่านี้”
ผมไม่รู้ว่าคำพูดผมมีผลใดๆมั้ย แต่สำหรับเวลานี้ ออร่าดำรายล้อมซาร่าบรรเทาลง
นั่นเพื่อการดีที่สุด
“ไม่ว่ายังไง ฉันมีแผนจะอยู่ไปทั่วโคโลนีนี้สำหรับเวลานี้เพื่อนำบัวดำไปทดลองบิน บางทีเราจะจบในการค้นพบความกังวลบางอย่างหลังจากการทดลอง ฉันจะติดต่อเธออีกครั้งถ้ามันออกมาเป็นแบบนั้น”
“ค่ะ ได้โปรดติดต่อหนูทันทีถ้านั่นเกิดขึ้น เราที่สเปซดเวิร์กรอคอยจะได้รับความสัมพันธ์ในการทำงานอันยิ่งใหญ่กับคุณค่ะ”
จากนั้นซาร่าแสดงรอยยิ้มดวงตะวันบนใบหน้าเหมือนเด็กของเธอ
—————————————————————
“และดังนั้นเอง เราจะลองบินกันพวกเธอ”
“อายอาย เซอร์”
“ได้ โอเค การเตรียมการเสร็จตรงนั้นยัง เมย์?”
『ค่ะ เอลม่าซามะ เราออกเดินทางได้ทุกเวลา』
มันผ่านไปสามสิบนาทีตั้งแต่ซาร่าจากไป ผม มีมิ กับเอลม่าเตรียมออกจากท่ายานในห้องนักบินกฤษณะ เราจะจอดข้างในบัวดำทันที แล้วฝึกขั้นตอนออกตัวเมื่อเราออกศึกจากบัวดำหลังจากนั้น เราจะทำการฝึกร่วมด้วยเหมือนกัน ผมอยากจะคุ้นชินกับการร่วมมือกับเมย์และบัวดำเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เธอควรสามารถทำให้ทำได้โดยการเทียบจังหวะเวลากับผมด้วยตัวของเธอเอง แต่นั่นคือนั่นและนี่คือนี่
มันตัดสินใจไปแล้วว่าทีน่ากับวิสเกอร์จะไม่เข้าร่วมตลอดระหว่างปฏิบัติการยกเว้นว่าสถานการณ์ต้องการพวกเธอ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าบางอย่างเกิดขึ้นกับบัวดำซึ่งเมย์รับมือคนเดียวไม่ได้
พวกเธอถูกสั่งให้ไม่แทรกแซงในการสื่อสารยกเว้นฉุกเฉินหรือบางอย่างผิดปรกติเกิดขึ้น เช่นเครื่องยนล้มเหลวหรือบางคนแอบแทรกซึมยานเราลับๆ
อย่างไรก็ตาม ความช่วยเหลือของพวกเธอจะมีค่าระหว่างการลงจอดกับออกยานของบัวดำ พวกเธอเลยเปิดสายคอมม์ในเหตุการณ์เหล่านั้นได้ด้วย อืม อย่างไรผมก็ไม่คิดว่าเราจะไปเจอสถานการณ์ที่จะต้องการเราให้จอดข้างในยานระหว่างการต่อสู้อยู่ดี
“โอเคอย่างนั้น เราจะไปเจอกันในบริเวณห่างไปไม่กี่โลจากโคโลนีเพื่อทำการฝึก ได้โปรดมาร์กพิกัด”
“ค่ะ หนูมาร์พิกัดบนเนวิแล้ว”
『หนูมาร์กพิกัดแล้วด้วยค่ะ ตอนนี้หนูจะทำการขอการเคลียร์เส้นทางออกยานนะคะ』
“หนูก็จะขอเคลียทางด้วยเหมือนกันค่ะ”
มีมิขอการเคลียร์ทางออกยานอย่างรวดเร็วจากสำนักงานผู้ดูแลท่ายาน และการขอถูกตอบรับอย่างรวดเร็ว แบรดไพร์มเต็มไปด้วยกิจกรรมวันนี้ด้วยเช่นกัน ผมเดินหน้ายานระหว่างระวังไม่ให้ชนกับคนอืน่โดยบังเอิญระหว่างทาง บัวดำเรียงอยู่ข้างเราในไม่นาน
“อึน มันรู้สึกยิ่งใหญ่ ฉันล่ะตื่นเต้นมากๆ”
“ดูมันแแบบนี้…… มันรู้สึกใหญ่กว่ายานโจรสลัดขนาดกลางที่เราเผชิญหน้าไม่กี่วันก่อนเลยนะ”
“นั่นถูกแล้ว มันเฉียดเส้นกำหนดระหว่างยานขนาดกลางกับขนาดใหญ่”
ตัวยานอันดูมีบารมีของบัวดำนั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับชื่ออันฟังดูสง่างาม
แม้ว่ามันมีโค้งเว้าสวยๆ รูปลักษณ์ของมันอธิบายได้อย่างเดียวว่าขรุขระ ส่วนเกราะอันยื่นมาเพื่อซ่อนป้อมปืนใหญ่กับพอดมิสไซร์มีส่วนร่วมให้ประทับใจแบบนั้นด้วยเหมือนกัน ถ้าผมจะอธิบายมัน มันเหมือนดาบที่ใส่แน่นอยู่ในฝักอันซ่อนเร้นใบมีดครมกริบ
…เอ่อ ไม่ ขอโทษ ผมพยายามจะทำตัวเท่เมื่อกี้ ความประทับใจจริงๆของผมคือนั่นมันดูเหมือนคนใส่สูทสีดำดูหยายๆพร้อมกล้ามแขนด้านในและกล้ามหน้าอกยิ่งใหญ่
หนึ่งผู้ทำงานสำหรับผู้คนอันตรายและดูมีแต่ด้านมืดและจะเอื้อมออกไปสำหรับ ‘ประกัน’ ภายใต้สูทของเขาทันทีเมื่อเจอสัญญานปัญหาเล็กน้อย คำอธิบายค่อนข้างเหมาะสมเพราะระบบอาวุธซ่อนเร้นเหล่านั้นมอบอำนาจการโจมตีเป็นคู่ต่อสู้ได้กับครูซเซอร์กองทัพ
“……แน่นอนว่ามันดูถึกๆ มันมีอาวุธลับ แต่เราจะสามารถหลอกใครๆด้วยนี้ได้เหรอ?”
“ฉันเดาว่ามันจะไม่ดูน่าสงสัยจากไกลๆ มันน่าจะทำออกมาได้ไม่มีปัญหา”
“จริงๆอ่ะ?”
อืม อย่างไรโจรสลัดส่วนใหญ่ก็โง่อยู่ดี ผมเลยว่ามันไม่เป็นอะไร ถ้าพวกเขากัดเหยื่อแล้วล้อมบัวแค่สำหรับให้กฤษณะกระโดดออกไปจากมัน ผมมั่นใจว่าพวกเขาจะช็อกสุดปัญญา
แล้วเมื่อบัวเปิดเผยอำนาจการยิงทั้งหมดของมัน พวกมันจะหลงติดอยู่ในความสิ้นหวังแน่นอน
“มันดูเหมือนบัวดำพ้อมสำหรับการออกยานแล้ว”
“จ้ะ มามุ่งหน้าไปถึงพิกัดที่กำหนดไว้อย่างนั้น”
“ค่ะ เริ่มซิงโครไนส์กับบัวดำ”
มีมิเริ่มซิงค์เอฟทีแอลไดร์ฟของกฤษณะกับบัวดำ เพราะบัวดำเป็นยานหนักกว่ากฤษณะเราจะจบที่การขี่คอมัน
『ตอนนี้เราจะมุ่งหน้าไปสูพิกัดที่กำหนดด้วยเอฟทีแอลไดร์ฟ เอฟทีแอลไดร์ฟ เริ่มชาร์จ นับถอยหลัง』
เราได้ยินเมย์ทำการนับถอนหลังจากคอมม์
『5 4 3 2 1…… เอฟทีแอลไดร์ฟ ทำงาน』
ด้วยเสียงระเบิดดัง กฤษณะกับบัวดำเร่งเครื่อง ณ ความเร็วแสง
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
