ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 137 เก็บลูท
137 เก็บลูท
11 – 14 นาที
『บอส เราจะไม่เก็บเอฟทีแอลไดร์ฟจากยานนั้นเหรอ?』
ทีน่าโทรเรียกมาระหว่างเราอยู่กลางการเก็บลูท
“พวกมันไม่มีปัญหากับอุปกรณ์ภายนอกเหมือนอาวุธ แต่พวกโดรนเก็บกู้ของภายในเหมือนของแบบนั้นไม่ได้น่ะ”
『นั่นจริง แต่เราเก็บพวกมันข้างในโรงจอดได้ตลอดนะ เรารับมือกับงานเก็บกู้ตรงนี้ได้นะรู้ป่ะ?』
“ไม่ใช่มันจะใช้เวลาเยอะเกินไปเหรอ?”
『มันไม่เป็นไรหรอกนะ มีบอทบำรุงรักษาเยอะเพื่อช่วยเรา และถ้าเราไม่แคร์เกี่ยวกับอะไรเกิดขึ้นกับตัวยานอันเหลือ การเก็บกู้ของเหล่านั้นมาควรง่ายดายน่ะ』
“ฟุมุ……”
‘เธอคิดยังไง?’ ผมถามเอลม่าด้วยตั้งใจแยงยล
“ทำไมไม่ให้พวกเธอลองมันดูล่ะอย่างงั้น? ยังไงมันก็จะเพิ่มกำไรให้เราอยู่ดี”
“นั่นจริงอยู่ โอเคเอาเลยได้อย่างงั้น เมย์ ใช้ลำแสงดึงนำเพื่อนำพาซากๆเข้าข้างในที”
『รับทราบ』
“ทีน่า วิสเกอร์ ฉันจะให้โบนัสสวยๆเธอหลังจากนี้ดังนั้นทำเต็มที่เลย แต่ฉันโนไอเดียว่าจะมอบให้พวกเธอเท่าไหร่นะ ฉันเลยจะต้องปรึกษากิลด์ทหารรับจ้างก่อน”
『ปล่อยเราได้เลยนะ!』
『เราจะทำเต็มที่นะ!』
การตอบของพี่น้องเติมเต็มด้วยแรงจูงใจไฟสุมทรวง
หลังจากนั้นมา บัวดำเข้าหายานอันไม่ระเบิดเกิดเป็นซากแล้วยิงบีมดึงนำซึ่งส่องแสงนำทางเขียว เคลื่อนเลี้ยวๆซากยานลอยๆเข้าในไปช้าๆสู่บัวดำ
พูดถึงแล้ว แสงเขียวนั้นเห็นได้ชัดว่ามันแค่มอบเลเซอร์นำทาง และลำแสงดึงนำจริงๆแล้วมันมองไม่เห็นในตัวมันเอง มันก็ไม่ได้ด้นส่งๆเอฟเฟกต์แสงดึงนำของยูเอฟโอที่เห็นกันบ่อยๆ แต่นั่นจะเจ๋งดี
“โอ้ แล้วทำให้มั่นใจว่ามันไม่มีโจรสลัดเหลือรอดมาอยู่ในหมู่ซากก่อนจะเปิดขึ้นนะ โอเคมั้ย”
『ได้นะ เราควรทำอะไรดีคะถ้าเราเจอ?』
“จัดการพวกมัน เราไม่จับรับนักโทษ”
『รับทราบ』
การตอบห้วนๆของเมย์ก้องๆจากคอมม์มา อืม มันคือเธอ
ผมเลยแน่ใจว่าเธอจะทำงานทั่วถึงถึง
เอ๋? ฆ่าคนผู้ต่อต้านมิได้มันทำเกินไป? ไม่หรอกนั่น
โจรสลัดเหล่านี้ต้องได้ทำการสังหารมามากหลามไร้ปรานี พวกมันจึงไม่ควรบ่นถ้าวันหนึ่งมาถึงถูกทำกับพวกมันด้วยเช่นกัน ไม่มีเวลาสำหรับเมตตา ณ ที่นี้
ไม่ว่ากระไร มากลับไปสู่การลูทเถอะ
“พวกมันชอบเหล้ามากๆเลยหือ”
“ใช่แหละ แต่ปกติแล้ว เธอเจอแค่ยี่ห้อเหล้ารสชาติพื้นๆในห้องคาร์โกยานโจรสลัดนะ”
“พวกมันเก็บขยะเยอะด้วยเหมือนกัน เฮ้ พวกมันมีโลหะหายากที่นี่ด้วย หวานปากล่ะ”
ตอนนี้เมื่อเรามียานแม่ใหญ่โตพร้อมตามมาด้วยรวยพื้นที่คาร์โก ในที่สุดชุดทีมของพวกเราก็เก็บลูททั้งหมดที่เราขนพาได้แทนเน้นความสำคัญไปที่หนึ่งซึ่งมีค่า ใช่ จริงจังมันไม่จำเป็นแล้วบางเวลามันไร้ประสิทธิภาพด้วย แต่มันแค่รู้สึกยอดเยี่ยมเยี่ยมที่ได้เปลื้องๆพวกมันลงหายหมดลดเหลือเกลี้ยงๆ
มีมิรับมือกับการรวบรวมลูทกู้มากับการขายพวกมันกลับไปในโคโลนีที่เราเยือน ดังนั้นรอยยิ้มเธอมันนี้มันเกือบส่งประกายแสงแวววับวับเป็นพิเศษขณะเธอจดโน๊ตของทั้งหมดอันเราจบในได้มา กลับไปในครั้งคราวก่อนๆ มีมิเคยทำคัวลนลานเต็มที่ไม่ว่าเมื่อไรเราเข้าร่วมในการเก็บลูทด้วยพวกโดรน แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนจะคุ้นๆชินๆกับตัวงานแล้ว เธอแม้แต่ทำหลายอย่างพร้อมๆกันกับคำนวนกำไรในประมาณการจากการค้าขายเหล่าลูท
ของข้างในห้องคาร์โกโจรสลัดส่วนใหญ่นั้นมีอาหารกับเหล้า ด้วยกันกับลูทจากเหยื่อเก่าๆ มียานโจรสลัดที่ห้องคาร์โกเติมเต็มลูทเอี้ยดๆด้วยเหมือนกัน แต่ของเหล่านั้นปรกติแล้วมันจะยุ่งๆกันกับการไปหาค้าขายพวกมัน พวกมันเลยไม่ไปโจมตียานอื่นใดๆไปจนกว่าพวกมันจะทำให้สต็อกว่างๆ การเจอกับหนึ่งเหล่านั้นขึ้นอยู่กับดวงทั้งปวงสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตาม บางเวลาเราได้พบจบปะกับยานอันเติมเต็มด้วยลูทด้วยแม้ว่าพวกมันยังไม่ได้ไปโจมตีใครๆอื่น พวกมันส่วนใหญ่แล้วชอบแคล้วจะเก็บหมกของเหมือนโลหะหายากนั้นอันแลกเปลี่ยนเป็นเงินตราได้
พูดอีกอย่าง ของเหล่านั้นคือเงินเก็บอันเรียกกันของเหล่ามัน คุณไม่เคยได้รู้ว่าเมื่อให้คุณจะพบเจอกับยานเช่นนั้น และถ้าคุณผูกพันอยู่กับการล่าหาโจรสลัด คูณผูกพาได้มาเจอพวกมันบ้างเป็นคราวๆ
“โยช เพราะเราเติมเต็มห้องคาร์โกแล้ว มาโผหัวกลับบัวดำเพื่อดรอปมันก่อนเรามุ่งหน้าพากันกลับออกนอกมากันอีกครั้งเถอะ”
“รับทราบ!”
มีมิตอบด้วยรอยยิ้มสวยรวยแสงสว่างยังแสดงบนใบหน้าน้องเขา พี่เก็ตเธอนะ มีมิ ลูทมันสนุกหือ —————————————————————
เราย้ายเหล่าสิ่งของในห้องคาร์โกกฤษณะสู่บัวดำหลายครั้งคราวจนพวกเรานั้นเก็บๆลูทที่เป็นไปได้ทั้งหมดหมดสิ้น จากนั้นเรากลับคืนสู่บัวดำเพื่อพักผ่อนอันสมควรชวนพากันมาได้รับ ผมยลคนพี่คนน้องช่างทำงานกันยุ่งๆด้วยเซ็นเซอร์ภาพขณะผมจิบๆเครื่อดื่มให้ลื่นคอจากแก้วน้ำลอยได้ไซไฟไฮเทคไร้จุดหมาย
“แน่นอนว่าพวกเธอใช้ประโยชน์เหล่าบอทบำรุงรักษาอย่างดีเลย”
“เพราะทั้งหมดพวกเธอเป็นช่างมือโปร ตัดสินจากนั่น พวกเธอจะยอดเยี่ยมกับการควบคุมพวกโดรนหลังจากซ้อมนิดๆด้วยเหมือนๆกัน คิดว่ายังไงล่ะ?”
“จริงๆเหรอ…?”
“ปรกติแล้วช่างจะเป็นผู้ควบคุมโดรนได้ยอดเยี่ยมด้วยนะ ถ้าพวกเธอได้มีวันตัดสินใจจะลาจากสเปซดเวิร์กแล้วทำทำงานกับเราเต็มเวลา ฉันคิดว่าพวกเธอจะถูกจ้างในฐานะทั้งช่างทั้งผู้ควบคุมโดรนได้”
พวกช่างผู้ถูกแต่งตั้ง ณ ยานใหญ่พยายามเพื่อดูแลรักษาพวกยานด้วยตัวของพวกเธอเองเอามากๆที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แต่อย่างเป็นธรรมชาตินั้นมีขีดจำกันในการจะทำอะไรด้วยมือแบบธรรดา การยกแผ่นเกราะของยานอวกาศโดยมือคือยาก แม้ว่าในบรรยากาศแรงโน้มถ่วงต่ำๆแล้วมันค่อนข้างอันตรายในการทำกันเช่นนั้น นั้นทำไมพวกช่างใช้พวกบอทบำรุงรักษาสำหรับพวกงานประเภทเหล่านั้น
ปรกติแล้ว หนึ่งช่างควบคุมทั่วถึงได้บอทขึ้นได้ถึงสามตัวพร้อมเพรียงเคียงๆกัน พูดถึงแล้ว มีพวกบอทบำรุงรักษากำลังวิ่งๆกันไปทั่วๆโรงจอดบัวดำ ณ เวลานี้ มันดูเหมือนพี่น้องแต่ละคนควบคุมบอทปนกันได้ห้าตัวในเวลาเดียวกัน
“ไม่ใช่ควบคุมบอทสิบตัวด้วยแค่สองคนมันค่อนข้างน่าตะลึงเหรอ?”
“มันน่าจะเพราะงานพวกเธอไม่ได้ต้องการความแม่นยำถึงขั้นมากมาย แต่มันก็ถูกอยู่แหละ มันยังเห็นแล้วตะลึงทึ่งๆอยู่”
ทีน่ากับวิสเกอร์ควบคุมคอนโซลโฮโลกราฟิกโดยจอโฮโลด้วยท่าทางผู้เชี่ยวชาญ มันแม้แต่ดูละม้ายคล้ายว่าพวกเธอกำลังคุยกันเคล้าๆขณะพวกเธอเร้าทำงานทำการกัน แต่บอทบำรุงรักษาทำงานพวกมันเองต่อโดยไม่แทรกแซงกับกันและกัน
หืมม เหมือนเมย์พูดทุกอย่าง ทักษะพวกเธอในฐานะช่างมือโปรนั้นเยี่ยมยอด ผมแม้แต่ยิ่งประทับใจไกลขึ้นไปหลังจากได้มองๆยลมันคนแรก การประเมินพวกเธอสองพองโตขึ้นไปอย่างสูง
บอทบำรุงรักษาควบคุมโดยพวกเธอสองดูเหมือนจะแยกชิ้นส่วนส่วนของตัวถังในกลางซากยานโจรสลัดด้วยเครื่องพ่นไฟเลเซอร์ เครื่องพ่นไฟเลเซอร์เหล่านั้นพลันดูเท่ๆจริง พวก
พวกมันดูเหมือนมันอาจปรุกเร้าพลังอันสถิตในตัวผม แต่เพราะผมไม่ใช่คนผู้พลังนำพามาสถิต ผมน่าจะแค่ตัดขาผมเสียถ้าผมไปลองเหวี่ยงๆทั่วด้วยสักหนึ่ง
แต่ดาบลำแสงคือความโรแมนติกของผู้ชายรู้ไหม… แล้วผมก็คิดๆด้วยว่าดาบๆอันผมได้จากเอิร์ลดาเลนวอลด์นั้นเท่แต่ผมจะถูกมองพลาดผิดเห็นไปแล้วละม้ายคล้ายขุนนางถ้าผมได้มีวันไปเดินๆพร้อมดาบเหล่านั้น แต่นั่นจะแค่นำพาปัญหามากันยิ่งใหญ่ ผมไม่อยากจะผ่านนั่น ผมเลยไม่มีโอกาสใดๆได้ใช้มันเลยสักนิด
『นายท่านคะ』
ขณะผมแลดูพี่น้องกับบอทบำรุงรักษาทำงานไปด้วยพร้อมกันกับมีมิคู่เอลม่า หนึ่งการโทรมาจากเมย์ผ่านมาหา
“หืม? มีอะไรเหรอ?”
『มันดูเหมือนมีเป้าหมายมาเพิ่มค่ะ』
การตอบสนองถูกจับได้มาโดยเรดาร์สับเสปซของบัวดำถูกนำมาฉายขึ้นในจอแผงหน้าปัดของกฤษณะ โอ้ ถ้าอย่างนั้นมีเหยื่อใหญ่หือ แน่นอนพวกมันกันเหยื่อกันเยอะในวันนี้
“โรเจอร์ เรากำลังมุ่งหน้าออกไปสำหรับงานเพิ่มขึ้นนะเธอๆ”
“ค่ะ!”
“อายอาย เซอร์”
เดาว่าเราควรออกศึกก่อนคนเหล่านั้นวาร์ปออก
—————————————————————
“โอ้น้องเอ๋ย นั่นเหนื่อยอยู่นะ”
“มันงานหนักจริงๆนะ ไม่ใช่เหรอพี่สาว?”
หลังจากระลอกสอง อีกชุดของยานพวกโจรสลัดมา
หลังจากเราสามารถล่ารวมร่วมกันเป็นสามกลุ่มพวกโจรสลัด ในที่สุดเราก็ได้ตัดสินใจกลับไปแบรดไพร์มกัน เราสามารถมาถึงได้ระหว่างช่วงเวลายุ่งๆ ณ ตอนนี้เราเลยกำลังรอในแถวเพื่อเข้าไปในโคโลนี
จำนวนรวมๆสุดของการสังหารในครั้งนี้นั้นคือยานเล็ก 27 ลำกับยานกลาง 2 ลำ รวมทั้งหมด 29 ลำ รวมๆแล้วรางวัลค่าหัวไม่แคล้วคือ 217,500 อีเนล เงินค่าหัวนับมาแล้วมากๆพอ แต่เราก็สามารถเก็บรับนำพามาได้หนึ่งยานโจรสลัดอันอยู่ในสภาพดีพอซึ่งถูกนำใส่ไว้ในๆโรงจอดของบัวดำ พร้อมกับยานขนาดกลางลำหนึ่งซึ่งถูกลากกลับมา
เราทำมันให้เราใช้เอฟทีแอลไดร์ฟได้อยู่ระหล่างพาลากยานแล้วนำมันกลับ ยานเล็กข้างในบัวดำคือยานคิเมียราทั่วไปอันถูกสร้างโดยชุดยานพลเมืองพร้อมชิ้นส่วนที่ขโมยมา
เพิ่มเติมจากนี้ ห้องคาร์โกของกฤษณะมันเติมเต็มด้วยของซึ่งเราเก็บมาจากยานโจรสลัดอันถูกทำลาย แค่เท่าไหร่ที่เราจะสามารถได้จากการขายลูทเหล่านี้หรือ? ผมจะคำนวนมันจากการใช้ความรู้ของผมโดยมีเอสโอแอลเป็นพื้นฐาน ถ้าผมจำไม่ผิด ยานเล็กขายเสร็จแล้วจะ 30,000 อีเนลกับยานกลายขายเสร็จแล้วจะ 70,000
แต่ผมพูดอะไรแน่นอนไม่ได้สำหรับลูทที่เหลือ แต่มันน่าจะไม่ต่ำลงไปน้อยกว่า 80,000 เป็นอย่างน้อย
“มันดูเหมือนได้เวลาสำหรับฉลองคืนนี้ด้วย เรากินนอกบ้านได้ หรือเราให้เชฟเราจัดพาบางอย่างมาเพราะพวกมันก็สุดอร่อยด้วย เธออยากกินแบบไหนกัน?”
เพราะไม่มีอันตรายมาอยู่เซกเตอร์นี้ใกล้ไม่ไกลโคโลนี เราลงกันจากกฤษณะทันทีเมื่อเรามาถึงที่บริเวณของแบรดไพร์มแล้วเจอกับพี่น้อง
จากนั้นเรารีแล็กซ์ในห้องพักผ่อนขณะเรารอคิวเราเพื่อเข้าท่ายาน
พูดถึงแล้วเชฟไม่ใช่ผู้ผมพูดถึงคือทำอาหารออโต้สมรรถนะสูง เท็ตซุจิน V ถ้าคุณมีจูงใจใช้ตลับอาหารไฮเอนด์เน้นแทนธรรมดา คุณจะจบในอาหารโอชะรับใส่ลิ้นกว่าซึ่งจะไม่แพ้อาหารเหล่านั้นอันเซิร์ฟในร้านอาหารห้าดาวกลับไปที่โลก และเรานั้นก็ปาร์ตี้กันได้หนักๆกว่าด้วยเมื่อเทียบกับการไปกินกัข้างนอก
คุณต้องกังวลเกี่ยวกับทางกลับเมื่อคุณกินกันนอกบ้าน ดังนั้นคุณกินมาเกินไปไม่ได้ แต่จริงๆผมไม่ได้กังวลเกี่ยวกับนั่นเพราะผมนั้นไม่ดื่มเหล้า แต่ผมจะขอผ่านในการแบกเหล่าหญิงกลับพาไปบ้านกันสี่ผู้หลังจากดื่มๆกันมากเกินไป สองคนน่าจะพอไหวอยู่ดูๆแลว แต่สี่นี้คือมากเกินไป
“มันจะไม่ดีกว่าที่จะปาร์ตี้กันข้างในยานเหรอ? ฉันจะแม้แต่พาคลังเหล้าเก็บลับๆของฉันออกมาด้วยนะ”
“เหล้า!”
“เหล้าหือ… เมื่อมาคิดดูแล้วนะ เราควรจะถูกอนุญาตดื่มได้แล้วนี่ ถูกมั้ยนะพี่?”
“นั่นถูกแล้ว! เฮ้ บอส!”
ทีน่าหันสายตาตั้งหทัยในตื่นเต้นมาสู่ผม ดวงตาเธอเป็นประกายในความคาดหวัง
“มีมิ ฟังความนิยมขอพวกเธอแล้วออเดอร์เหล่าเหล้าดวอร์ฟชอบที่พวกเธอเลือกทีนะ”
“โอเค”
พี่สาวปล่อยเสียงเฮเต็มสุขใจ หลังจากได้ยินคำพูดผม มันค่อนข้างกระอักกระอ่วนเมื่อเห็นพี่น้องช่างเหล่านี้ ผู้ดูคล้ายคลึงเด็กนักเรียนประถม ฉลองกันหลังจากได้รู้ว่าพวกเธอจสามารถดื่มเหล้าโปรดของพวกเธอได้
“เหล้าดวอร์ฟหือ…… พวกมันทั้งหมดเข้มฉันเลยไม่ได้ชอบพวกมัน”
“เหล้าดวอ์ฟไม่ใช่ทั้งหมดเป็นประเภทแรงๆ พวกมันก็มีประเภทรสชาติคมๆอันแทงตรงๆลงแก้วเหล้า เช่น วงดินจากบริษัทเครื่องดื่มคิราคุราคาดีแต่มีลักษณะเฉพาะพร้อมรสชาตินะ หนูแนะนำมันมากๆเลย”
วิสเกอร์พยักหน้าเห็นด้วยกับวาจาที่ทีน่าพูดมา มันดูเหมือนพี่น้องสองฝาแผดชอบเหล้าแบบเดียวกันด้วย
『หนูได้รับการเคลียร์ทางลงจอดแล้วค่ะ นายท่าน』
“รับทราบ เอาเลยแล้วเข้าท่ายาน แต่ระวังไม่แล้วแคล้วคลาดเข้าสู่อุบัติเหตุนะ”
『ค่ะ ได้โปรดปล่อยหนูได้เลย』
ผมตอบเมย์ ผู้ติดต่อเราผ่านลำโพงห้องพักผ่อน แล้วยิ้มบางๆกับภาพสาวๆล้อมๆมีมิขณะเธอขยุกขยิกจิ้มๆแท็บเล็ทเพื่อวางออเดอร์เหล้า มันดูเหมือนเราจะสามารถสนิทกับพวกพ้องพี่น้องได้ดีๆหลังจากทั้งหมด
ไม่นานไปไกลไกลจากนั้น ผมเห็นเอลม่ากับทีน่าพยายามซื้อเหล้าแพงๆจำนวนเยอะๆจากร้านออนไลน์ระหว่ามีมิกับวิสเกอร์เย่อใจใฝ่ๆจะหยุดๆพวกเธอกัน– เฮ้เดี๋ยวเดียวนิ่งๆนาทีหนึ่ง เธอๆ! ฉันจะคือหนึ่งผู้ต้องจ่ายค่าเหล้าๆเหล่านั้น รู้ไหม?
เราต้องคุยกันเล็กน้อยหน่อยๆแล้ว เธอสอง จากใจ คู่นี้ขี้เมาน่าสิ้นหวังจริง
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
