ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 142 ยิงแล้วหนี ยิงแล้วหนี ยิงแล้ว–

142 ยิงแล้วหนี ยิงแล้วหนี ยิงแล้ว–

10 – 13 นาที

“อื๋น……?”

คนแรกผู้สังเกตว่าบางอย่างแปลกไปคือมีมิ อืม ไม่ใช่ตรงๆ เหตุผลที่มีมิส่งเสียงในคออย่างสับสนคือดาต้าที่เมย์ส่งมาสู่กฤษณะที่จอดอยู่ข้างในโรงจอดบัวดำ

ไม่ว่าอย่างไร คนแรกผู้สังเกตความไม่ปรกติในดาต้าคือมีมิ

“มีอะไรเหรอ?”

ผมมีลางสังหรณ์ไม่ดีแล้ว แต่ยังไงผมก็ถามเธออยู่ดี มันดูเหมือนเอลม่า ผู้กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งรองนักบินก็มีลางเช่นเดียวกันกับผม แล้วเธอรีบดึงเรดาร์กับเซ็นเซอร์ซึ่งถูกกส่งมาสู่กฤษณะขึ้นมาพร้อมคิ้วขมวดในความกังวล ผมใช้งานคอนโซลแล้วเช็กดาต้าด้วยเหมือนกัน

“นี่คือที่ด่านหน้า ใช่มั้ย……? ไม่ใช่พวกเขาอยู่ในระหว่างการปะทะกับศัตรูเหรอ?”

“ฮิโระ……”

“ฮิโระซามะ……”

“ฉันเหรอ!? เธอจะบอกว่าฉันทำนี่เหรอเนี่ย!?”

ตอนนี้นั่นแค่ไร้เหตุผล พวกเธอ เธอจะบอกฉันว่าคำพูดของฉันก่อนหน้ามันเป็นการปักธงหนึ่งหรือบางอย่างหรือ? มันไม่เหมือนว่าผมมีพลังเปลี่ยนความเป็นจริงหรืออะไรบางอย่าง และถ้าผมมี ผมจะใช้มันสำหรับอย่างอื่นนอกจากการเรียกภัยพิบัติใส่เรา

ผมปฏิเสธการกล่าวหาข้างในหัวผม เมื่อพี่น้องช่างโทรเข้ามาสู่ห้องนักบินผ่านคอมม์

『บอส……』

『พี่ใหญ่……』

“นี่ไม่ใช่ความผิดฉันนะ!”

แค่โทรเข้ามาเพื่อเอาความจริงมายาใส่หน้ากันหรือ!? ผมตัดสายจากพี่น้องแล้วติดต่อเมย์

“เราเห็นสถานการณ์แล้ว มีความเป็นไปได้สูงของการเข้าไปเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ ดังนั้นให้ความสำคัญกับความปลอดภัยเหนือสิ่งอื่นทั้งหมด

『ถ้าเราให้ความสัมพันธ์กับความปลอดภัยที่สุด ถ้าอย่างนั้นมีทางเลือกรอจนกว่าสิ่งต่างๆจะสงบลงนะคะ』

“นั่นก็เป็นทางเลือกนึงด้วย……. แต่ตัดสินจากสถานการณ์ปัจจุบัน เราน่าจะไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ การที่กองกำลังอิมพีเรียลจะแพ้การต่อสู้ป้องกันในพื้นที่ถิ่นของตัวเองนั้นไม่ได้น่าเป็นไปได้มากขนาดนั้น แต่ถ้าสิ่งต่างๆเปลี่ยนเป็นแย่ทีุ่ด เราจะหนีในทันที”

ผมไม่มีแผนจะสู้ศึกที่กำลังพ่ายแล้วตายไปในระหว่างสู้ แต่ผมมีแผนจะเอาเปรียบสถานการณ์ถ้าทหารกำลังชนะ

นั่นพูดแล้ว อาวุธป้องกันฐานแบบอยู่กับที่ถูกติดตั้งในด่านหน้าอิมพีเรียลนั้นค่อนข้างทรงพลัง และมีเพิมเติมมาด้วยทหารอุปกรณ์เต็มตัว การเข้าล้อมโจมตีเอาชนะฐานอิมพีเรียลคือเรื่องยากอย่างสูง

แต่แน่นอน มีข้อยกเว้นเสมอ ดังนั้นเรายังคงต้องระวัง

『รับทราบเราจะไปถึงด่านหน้ากองทัพอิมพีเรียลของระบบดาวอิซรุกส์ในไม่นาน เราจะกลับไปอวกาศปรกติในสามสิบวินาทีค่ะ』

“โรเจอร์ เตรียมเครื่องดีดยานเราจะทำให้กฤษณะพร้อมออกตัว”

『ค่ะ ได้โปรดปล่อยให้หนูได้เลยค่ะ』

ผมตัดสายกับเมย์แล้วเปลี่ยนการปรับค่าของหน้าจอหลัก จากนั้นผมขึ้นภาพซึ่งถูกถ่ายโดยเซ็นเซอร์บัวดำขึ้นบนมัน

“โอเค มาดูกันว่าอะไรเกิดขึ้นจริงๆเถอะ”

เส้นแสงไหลบนจอเปลี่ยนเป็นนิ่งอีกครั้ง ในที่สุดเราหยุดเอฟทีแอลไดร์ฟแล้วออกสู่อวกาศปรกติ แต่ไม่มีเสียงระเบิดครั้งนี้เพราะกฤษณะอยู่ข้างในโรงจอดบัวดำ

เอ่อ นั่นอย่างไรนั่นก็ไม่ใช่ประเด็นตอนนี้ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ การต่อสู้ดูเป็นอย่างไร……?

“หือ? พวกเขากำลังลำบากกว่าที่ฉันคิด”

“ดูเหมือนอย่างนั้น”

“อุว้าา…… พวกมันล้อมอย่างบ้าคลั่งเลย”

หน้ามีมิเปลี่ยนเป็นน้ำเงินหลังจากได้เห็นภาพของด่านหน้ากับกองกำลังประจำการกำลังถูกโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตคริสตัลจำนวนมากมาย มันรู้สึกเหมือนหนังสงครามฟอร์มใหญ่มากๆ

สิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทตัวเล็กพุ่งเข้าสู่ด่านหน้ากองทัพอิมพีเรียลกับยานที่ถูกส่งออกไปทันที พวกมันส่วนใหญ่ถูกยิงโดยการยิงสกัดกั้นหรือกันโดยโล่พลังงาน  สิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทขนาดกลางกันลังยิงกระสุนเลเซอร์กับกองยานป้องกันแลกกัน ระหว่างประเภทตัวใหญ่ ‘ให้กำเนิด’ สิ่งมีชีวิตคริสตัลอย่างต่อเนื่องเพื่อกดดันการโจมตีใส่ฐานต่อไป

ตอนนี้ กองกำลังอิมพีเรียลสามารถขับไล่การโจมตีของสิ่งมีชีวิตประเภทตีวเล็กกับประเภทตัวกลางสำเร็จ แต่การโจมตีของพวกเขาไม่สามารถไปถึงประเภทตัวใหญ่ด้วยเหมือนกันเพราะพวกมันกำลังถูกกีดกันโดยประเภทตัวเล็กและกลาง

ประเภทตัวใหญ่สร้างประเภทตัวเล็กและกลางอย่างไม่มีสิ่งสุดไม่ได้ ดังนั้นจำนวนของพวกมันจะลดทอนลงไปในที่สุดยิ่งการต่อสู้ดำเนินต่อไป แต่นั่นก็มีผลแบบเดียวกันกับกองกำลังอิมพีเรียล เพราะกระสุนกับพลังงานไม่ใช่ไม่มีจำกัดด้วยเหมือนกัน

“มันเป็นศึกดุเดือดของความอดทน”

“ใช่ ถ้าซัพพลายของกองกำลังประจำการถูกลดลงไปหมดคู่กับความเหนื่อยล้าเพิ่มขึ้น กระแสของการต่อสู้อาจเปลี่ยนไปแย่ที่สุด”

“ลุยเถอะ เมย์……”

『ค่ะ』

“เปลี่ยนการหันหน้าแล้วชี้ประตูสู่ประเภทตัวใหญ่ตรงขวาสุดของสนามรบ ดีดกฤษณะที่ความเร็วสูงสุดและเปลี่ยนเส้นทางไปสู่ฐานเพื่อขอกำลังสนับสนุนน แล้วก็ บอกเจ้าหน้าที่ผู้บัญชาการว่าเราจะดำเนินการจัดการกับประเภทตัวใหญ่ให้พวกเขา เราจะเจรจารางวัลเมื่อเราเสร็จสิ้น”

『รับทราบ』

“อื้ม บางคนอยากบู้มากนะเนี่ย…… หรือว่า มีแผนจะกระโดดเข้าไปกลางความเละเทะจริงจัง?”

“เหมือนเดิมทุกอย่าง เอลม่าซัง”

มีมิมีหน้าตาสงบสุขดั่งเธอถูกทำให้ตรัสรู้โดยบุดดา มันดีที่ว่าหนูชินกับนี่มีมิ

ขณะผมสงสัยกับการเติบโตของมีมิบัวดำหันเสร็จแล้ว ขณะประตูเปิดออก ในที่สุดเราก็ได้เห็นการต่อสู้อันวุ่นวายระหว่างกองประจำการอิมพีเรียลกับสิ่งมีชีวิตคริสตัลต่อหน้าต่อตาเรา

『มีสิ่งมีชีวิตคริสตัลกำลังขวางทางเส้นทางออกยาน』

“ไม่ต้องสนใจ ดีดเราออกไปเลย”

『รับทราบ โชคดีค่ะ นายท่าน』

ทันทีหลังจากเมย์อวยพร แรงจีซึ่งหยุดไว้ไม่ได้เต็มๆโดยระบบควบคุมแรงเฉื่อยโจมตีร่างกายผมทันที และผมถูกดันแน่นเข้ากับที่นั่งนักบิน ขณะผมคิด แรงของข้างนอกลบล้างออกไปอย่าสมบูรณ์ไม่ได้โดยระบบควบคุมแรงเฉื่อย

“มีแผนยังไง?”

เอลม่าตะโกนในความเจ็บระหว่างทนแรงจีอันเข้มข้น

“เราจะฝ่าที่ความเร็วสูงสุด ยิงตอร์ปิโดรีแอคทีฟต่อต้านยานสักลูกสองลูกใส่ประเภทตัวให้แล้วหนีให้ว่องไวก่อนเราถูกล้อม พูดอีกอย่าง เราจะยิงแล้วหนี!”

“นั่นเหรอ…… แผน……!?”

มีมิขึ้นเสียงเกร็งอย่างกังวล แต่แน่นอนว่าเรามีโอกาสดีว่าจะทำมันได้ ความดุร้ายของพวกมันทั้งหมดตรงไปสู่กองกำลังอิมพีเรียล และสิ่งมีชีวิตคริสตัลกำลังพยายามเต็มที่เพื่อโจมตีพวกเขา

พูดอีกอย่าง เราไม่ได้แม้แต่อยู่่ในเรดาร์พวกมัน ดังนั้นเองเรามีโอกาสดีในการทำการแอบโจมตี

แน่นอน มันจะไม่ง่ายขนาดนั้นด้วยเหมือนกัน ประเภทตัวขนาดกลางทำอะไรๆเป็นทำนองเดียวพร้อมกันกับมาด้วยประเภทขนาดใหญ่เป็นคนคุ้มกันมันถึงจุดๆหนึ่ง แต่ประเภทตัวเล็กทำอะไรบนสัญชาตญาณเต็มๆ และมีโอกาสดีว่าพวกมันจะล้อมกฤษณะทันทีเมื่อพวกมันตรวจจับเรา

อย่างไรก็ตาม โล่กฤษณะจะไม่หมดลงทั้งจากเศษคริสตัลซึ่งยิงออกมาจากร่างกายสัตว์ประหลาดประเภทตัวเล็กซึ่งทำหน้าที่เป็นอาวุธยิงหลัก ทั้งการพุ่งเข้ากระแทกโจมตี ผมจะไม่แน่มากใจถ้ามันเข้ากระแทกตรงๆที่ความเร็วสูงสุด แต่มันไม่เหมือนว่าผมมีแผนทำนั่นตั้งแต่แรก

ประเภทตัวกลางกับใหญ่ค่อนข้างตอบสนองช้า ดังนั้นเมื่อทันทีที่มันหันความดุร้ายมาสู่เรา เราจะไปไกลนานแล้ว ประเภทตัวกลางอาจตามหลังเรา แต่แม้แต่สัตว์ประหลาดเอเลี่ยนเหล่านี้ก็ระวังการโจมตีพวกเดียวกันเอง ดังนั้นพวกมันจะไม่สามารถใช้ลำแสงเลเซอร์กับการยิงพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อจัดการเราถ้าเราเลื้อยระหว่างการเน้นรวมตัวกันใหญ่ๆของประเภทตัวเล็ก

และเพราะพวกมันค่อนข้างใหญ่เองด้วยเหมือนกัน พวกมันจะไม่สามารถไล่ตามเราต่อไปจนกว่าประเภทตัวเล็กเลิกขวางทาง

เราจะใช้โอกาสเพื่อเข้าประชิดประเภทตัวใหญ่แล้วยิงมันด้วยตอร์ปิโดรีแอคทีฟต่อต้านยานสักลูกสองลูก

“เรากำลังฝ่าทะลุไปพวกเธอ! ใช้งานระบบอาวุธ! กัดฟัน! นี่จะโหดหิน!”

“โรเจอร์!”

“ค่ะ!”

กฤษณะเร่งเครื่องมากกว่าเดิมและพุ่งเข้าข้างในผ่านฝูงใหญ่ของสิ่งมีชีวิตคริสตัล

ประเภทตัวเล็กไล่ตามทันที แต่ผมจะระงับกับการไปยิงอาวุธใดๆแล้วโฟกัสไปกับการหลบหลีกพวกมันและสะบัดมันให้หลุด ผมไม่ได้ยิงอาวุธใดๆเพื่อการเลี่ยงถูกมุ่งเข้ามาปะทะซึ่งจะถูกย้ายมาจากกองกำลังอิมพีเรียลสู่เรา

แน่นอน การดึงดูดสิ่งมีชีวิตคริสตัลนั้นเลี่ยงไม่ได้  แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเอาตัวเราเองให้ตกเป็นเป้า

“ย๊าฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮู้!”

ผมเลื้อยระหว่างฝูงใหญ่ของประเภทตัวเล็กซึ่งเยอะเหลือเฟือแล้วมุ่งหน้าตรงไปหาสิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทตัวใหญ่

แต่จริงๆแล้วสิ่งมีชีวิตคริสตัลค่อนข้างรูปลักษณ์สวยงาม พวกมันเหมือนหัวธนูแกะจากคริสตัลอันสวยงามสุดขีด ถ้าตัดสินมันแค่จากรูปลักษณ์อย่างเดียว พวกมันอาจเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์เอเลี่ยนที่สวยงามที่สุดในกาแล็กซีนี้

“เราอยู่ในระหว่างฉุกเฉิน แต่ไม่มีอะไรมากที่ฉันทำในเวลานี้ได้”

“ใช่ ฉันด้วย ฉันทำการสนับสนุนอย่างมีประสิทธิภาพไม่ได้ในการต่อสู้วุ่นวายแบบนี้……”

โล่กฤษณะรับการยิงกระสุนคริสตัลมาอย่างสบายๆ ไม่มีความจำเป็นต้องเน้นการป้องกันหรือเซลล์โล่ แต่ถ้าคุณใช้อีซีเอ็ม <วายุ: เครื่องรบกวนเรดาร์>หรือชาฟภายในฝูงใหญ่แบบนี้  คุณอาจได้รับความสนใจจากสิ่งมีชีวิตคริสตัลยิ่งมากขึ้น ขณะสำหรับงานของมีมิ ผมนำหน้าต่างภาพโฮโลของเรดาร์ระยะกลางและระยะสั้น แสดงอยู่ในมุมของระยะสายตาขอผม ดังนั้นเธอไม่มีอะไรให้ทำมากด้วย หรือ ถ้าผมพึ่งพาการเตือนของเธอ เราน่าจะไม่สามารถหลบหลีกอะไรที่มาหาเราได้อย่างสมบูรณ์ เพราะทั้งหมดการเตือนซึ่งดังขึ้นจากเรดาร์ระยะสั้นเร็วกว่านิดหน่อย

“ชาโอร่าาา!”

ในที่สุดเราก็ฝ่ากำแพงของประเภทกลางและเล็กได้และมีประเภทตัวใหญ่อยู่ในระยะสายตา ตอนนี้ ประเภทตัวใหญ่คายประเภทตัวเล็กออกมาชุดหนึ่งเพื่อสกัดกั้น และประเภทขนาดกลางอยู่ในระหว่างการกำลังตามมาหลังเรา แต่มันสายเกินไป

“ฆ่าตัวแรก!”

ตอร์ปิโดรีแอคทีฟต่อต้านยานติดตั้งด้วยหัวจรวดปฏิกิริยาตอบสนองถูกส่งออกไปจากส่วนบนตัวยานและพุ่งเข้าไปที่ประเภทตัวใหญ่ด้วยความเร็วมหาศาล ดั้งเดิมแล้ว ตอร์ปิโดรีแอคทีฟค่อนข้างช้าแต่ผมใช้แรงส่งจากกฤษณะเพื่อบังคับเพิ่มความเร็วของมัน ผลลัพธ์ ตอร์ปิโดพุ่งเข้าไปสู่ประเภทตัวใหญ่ด้วยความเร็วคร่าวๆว่าเท่ากันกับกฤษณะตอนนี้

ก่อนหัวจรวดโดนเป้าหมาย ผมเปลี่ยนเส้นทางแล้วมุ่งหน้าไปสู่เหยื่อรายต่อไป ไม่กี่วินาทีต่อมา หัวจรวดของตอร์ปิโดต่อต้านยานก็โจมตีโดนเป้าหมายในที่สุดแล้วก่อให้เกิดระเบิดลูกใหญ่มหึมาหลังกฤษณะ จากภาพซึ่งถูกจับได้จากจอหลังยาน มันดูเหมือนนั่นไม่ได้จัดการแค่ประเภทตัวใหญ่เท่านั้นแต่ประเภทตัวเล็กที่กำลังไล่ตามกฤษณะมาด้วยเหมือนกัน พวกมันไม่ได้มีโล่ ดังนั้นหลังจากเข้าไปติดในระยะของการระเบิด พวกมันถูกฉีกเป็นชิ้นๆโดยเศษอะไรต่างๆซึ่งกระเด็นไป

“โยช! ไปเป้าหมายต่อไปกัน!”

“จ้า จ้า ฉันรู้ฉันจะจับตามองโล่ไว้ ดังนั้นอาละวาดเต็มที่เลย”

“หนูก็จะทำการแจ้งเตือนไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ศัตรูจำนวนมากมาหาเรา”

ผมมีความสุขมากหลังจากทำลายเป้าหมายแรกแล้วมุ่หน้าสู่เป้าหมายต่อไปทันที

เอ๋? เกิดอะไรขึ้นกับโจมตีแล้วหนี? ผมไม่ทำนั่นตอนนี้หรือ? นี่เรียกว่าการโจมตีแล้วหนีติดๆกันต่อเนื่อพวกคุณ

ได้เลย! ถึงเวลาลุยเต็มที่จนอิ่มใจ

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl