ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 143 ผมพลาดกับการเอาธงออก
143 ผมพลาดกับการเอาธงออก
13 – 16 นาที เล่ม 5
สถานการณ์ของการต่อสู้ไม่ได้ดำเนินไปอย่างดี
อย่างไรก็ตาม มันไม่แย่ขนาดนั้นด้วยเหมือนกัน ถ้าทำทำต่อไปแบบนี้เรื่อยๆ เราน่าจะรับชัยชนะมา มีโอกาสดีที่ยานจำนวนหนึ่งจะถูกกลืนกินโดนศัตรู แต่ถ้ากองกำลังป้องกันฐานนั้นไม่ยอมแพ้แม้ว่ากำลังได้รับความพ่ายแพ้อยู่ เราจะสามารถชนะหวุดหวิด แต่ปัญหาคือ–
“เรากำลังถูกผูกให้อยู่แต่ตรงนี้อย่างช้าๆ”
“ยังพอมีอิสระเหลือนิดหน่อยแต่……”
เมื่อสมดุลอันละเอียดอ่อนนั้นพังทลายลงไป โชคดีของเราจะพังทลายไปด้วยกันกับมัน
ใช่ ปัญหาคือยานนี้ เรสทาเลียส จะกลายเป็นส่วนหนึ่ของการสูญเสียที่กล่าวมาข้างต้นในไม่นาน
“เมื่อเวลามาถึง ได้โปรดเอาตัวเองหนีผู้บัญชาการ–”
“ไม่มีประโยชน์ในการวิ่งนี้โดยพอดหลบหนีไร้โล่กับศัตรูทีล้อมเราจากทุกด้าน และมากกว่านั้น เป็นนไปไม่ได้ว่าฉันจะหนีระหว่างลูกเรือของฉันเสียสละตัวเอง นั่นคือการตัดสินของฉัน ในฐานะกัปตันของยานลำนี้ และขุนนางผู้ภาคภูมิใจตน”
ยานนี้กำลังถูกดันถอยหลังอย่างช้าๆ แต่เรายังรั้งไว้สักพักได้ ถ้าสถานการณ์ของสนามรบส่วนอื่นดีขึ้น พวกเขาอาจส่งกำลังเสริมมาให้เรา เมื่อนั่นเกิดขึ้น โอกาสว่ายานลำนี้รอดจะเพิ่มขึ้น
“พูดนั่นไปแล้ว ไม่มีการเคลื่อนไหวแปลกๆเกิดขึ้น……”
ขณะฉันถอนหายใจให้สถานการณ์สิ้นหวังต่อ เราสังเกตบางอย่าง มียานทักเรา
“ยานในสังกัดกิลด์ทหารรับจ้างกำลังบอกว่ามันจะเคลื่อนที่เข้ามาเพื่อสนับสนุนเรา”
“กิลด์ทหารรับจ้าง? แต่ไม่ใช่กองยานทหารรับจ้างถูกส่งตัวไปบนจุด S-02 เหรอ?”
“มันดูเหมือนพวกเขาเพิ่งมาถึงบนสนามรบ มันคือยานคลาสสกิซบราซูนิล แล้วมันก็ติดอาวุธเต็มที่ด้วย”
“ติดอาวุธเต็มที่……? ดีใจที่ได้ยินนั่น ยังไงก็ตาม…”
ฉันไม่รู้ว่าอำนาจการยิงยานนั้นมีมากเท่าไหร่ แต่ถ้าฉันจำไม่ผิด คลาสกิซบราซูนิสคือโมเดลยานแม่ขนาดกลางพัฒนาโดยบริษัทสเปซดเวิร์ก การได้รับความช่วยเหลือคือโอกาสอันดี
“ได้โปรดมอบคำแนะนำให้มันเคลือนที่ไปหลังเรสทาเลียสเราจะปล่อยการสกัดกั้นศัตรูประเภทตัวเล็กให้–”
ขณะฉันกำลังจะออกคำสั่ง แสงสว่างจ้าขึ้นมาในระยะไกลๆ และสิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทขนาดกลางในระยะการยิงของเราถูกลดไปถึงเกือบศูนย์เนื่องจากกานยิงนั้น ขณะหลังตัวมันเห็นได้ว่าถูกลดไปเหลือเป็นเศษและกระจายเศษคริสตัล
“……นั่นอะไร?”
“มันเป็นการส่งระเบิดสนับสนุนจากยานทหารรับจ้าง มันดูเหมือนชื่อมันคือบัวดำ
ขณะที่สำหรับว่าการโจมตีนั้นคืออะไร… ผมเชื่อว่ามันมาจากอีเอ็มแอลแคลิเบอร์ใหญ่”
“มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นการยิงอีเอ็มแอล……”
“มันมีความแม่นยำต่ำมากๆดังนั้นกองทัพของเราไม่ได้ปรับมาใช้มันภายหลัง แม้ว่าพลังกับการทำลายล้างสูง เพราะทั้งหมดมันน่าจะไม่มีประโยชน์ถ้าเรายิงอะไรไม่โดนเลย”
ฉันใช้งานคอนโซลมือถือและเช็กรูปลักษณ์ของบัวดำซึ่งถูกจับได้โดยกล้องภายนอกของเรสทาเลียส น้ำเงินเข้ม เกือบดำ สีของยานทำให้ฉันนึกไปถึงยานของคนนั้น พวกเขาใช้เกตเวย์และไปเซกเตอร์ไกลๆระหว่างคุ้มกันกองยานนเอิร์ลดาเลนวาลด์ ถ้าอย่างนั้นฉันจับตามองการเคลื่อนไหวของเขาไม่ทัน อย่างไรก็ตาม…… เขาสบายดีไหม?
“นั่นอำนาจการยิงระดับนึงเลยนะ”
“ใช่ แน่นอนครับว่ามันดีสำหรับยานทหารรับจ้าง”
ยานชื่อบัวดำดึงชิ้นส่วนเกราะกลับและส่งป้อมปืนใหญ่เลเซอร์ออกมากับพอดซีกเกอร์มิสไซล์จำนวนมาก จากนั้นมันทำการระดมยิงระเบิดสนับสนุนใส่ศัตรู มันมีปืนใหญ่เลเซอร์ทั้งหมดสิบสองกระบอกและพอดมิสไซล์สิบพอด แล้วก็ยังมีอีเอ็มแอลแคลิเบอร์ใหญ่บนหน้ายานด้วย
มันน่าจะใช้ประโยชน์ของเกราะสำหรับซ่อนเพื่อปลอมตัวมันเองว่าเป็นยานพลเมืองไร้อาวุธและหลอกคนอื่นๆ
หลอกใคร? อืม เพราะมันคือยานทหารรับจ้าง มันน่าจะมีเป้าหมายหลอกโจรสลัด พวกเขาจะปลอมตัวเองว่าคือยานคาร์โกไร้อาวุธ แต่จริงๆแล้วติดอาวุธเต็มที่และอันตราย มันคือดอกไม้ดำมีพิษที่ฆ่าเหยือผู้สิ้นหวังทั้งหมดที่กล้าเข้าหามันไปเสียหลังจากพวกนั้นลดการป้องกันลง
“ไม่……”
เราเรียนรู้กลยุทธ์ล่อเหยื่อนั้นๆจากเขาและสามารถสะสมความสำเร็จได้ค่อนข้างจำนวนหนึ่งเพราะมัน เนื่องจากความสำเร็จของเรา ก็ยังมีทหารรับจ้างผู้ขอมาด้วยกันกับกองยานเราเป็นผู้เฝ้าสังเกตๆเพื่อตรวจดูกลยุทธ์เรา และความคิดขอพวกเขาพื้นฐานแล้วตามนี้: ‘ทหารอิมพีเรียลจริงๆแล้วใช้งานกลยุทธ์น่ารังเกียจและสกปรกแบบนี้หรือ…? น่ากลัว’ และยานสีดำนั้นคือตัวอย่างกลยุทธ์นั้นอย่างสมบูรณ์ มันค่อนข้างน่าสงสัย
อีเอ็มแอลแคลิเบอร์ใหญ่นั้นอันอยู่บนหัวยานทำให้มันดูยิ่งน่าสงสัย ถ้าฉันจำไม่ผิด ยานนั้นก็มีปืนใหญ่ลูกปรายแบบซ่อนได้สำหรับการเข้าปะทะระยะใกล้
มีความคล้ายคลึงกันมากในการใช้อีเอ็มแอลกับปืนใหญ่ลูกปรายให้เป็นระบบอาวุธทำลายล้างสูงแบบซ่อนได้
“ได้โปรดหาว่าใครคือเจ้าของยานนั้น”
“เอ๋? ค-ครับ!”
ผู้ช่วยมีหน้าซึ่งเห็นได้ชัดว่าพูดว่า ‘ทำไมคุณมาถามแบบนั้นเอาตอนนี้?’ แต่ยังดำเนินการตามคำสั่ง เขาใช้งานคอนโซลเขาและเข้าดาต้าแบงก์ออนไลน์
“ผ-ผู้บัญชาการ!”
“มีอะไร?”
“มีข้อความจากบัวดำ อืม…..”
“เร็วๆเข้าแล้วรายงานได้แล้ว นายทหาร”
“อืม นี่อาจฟังดูไร้สาระ แต่……มันดูเหมือนยานอวกาศต่อสู้ของทหารรับจ้างขนาดเล็กนั้นเพิ่งพุ่งเข้าไปลึกฝูงใหญ่ของสิ่งมีชีวิตคริสตัล”
ฉันเกือบมั่นใจการคาดเดาของฉันแล้ว มันแค่ไม่มีคนบ้าเยอะอื่นอีกแล้วผู้จะทำการกระทำปลิดชีพตัวเองอย่างไม่ลังเลในกาแล็กซีนี้
“ผู้บัญชาการ”
“มันคือเขา”
“ครับ มันน่าจะเขา”
ฉันเคลื่อนสายตาไปตั้งใจมองจอหลัก ข้างนอกนั้นคือสนามรบซึ่งเติมเต็มอย่างสมบูรณ์ไปด้วยฝูงสิ่งมีชีวิตคริสตัลใหญ่ แต่ฉันเพิ่งได้เป็นเป็นพยานเห็นฝูงยักษ์พังทลายด้วยสายตาของฉันเอง
“แรงกดดันจากศัตรูกำลังถูกลดทอนลง! ใช้โอกาสนี้แล้วดันฝ่าไป!”
“””อายอาย แหม่ม!”””
ลูกเรือในหอบังคับการตอบอย่างมีกำลังใจกับคำสั่งของฉัน มันดูเหมือนเขาช่วยฉันอีกแล้ว
—————————————
“นี่ไม่ดีแล้ว! แย่แย่แย่แย่แย่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอยังไม่ได้เห็นอะไรเลย!”
“ม่ายยย! นี่มันเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ด้ายยยยย ฮิโระซาม้าาาา!”
เอลม่ากับมีมิส่งเสียงในความทนทุกข์ทรมานั้นมา แต่ผมยังไม่ตื่นตกใจ จอเรดาร์เต็มไปด้วยสีแดงนิดหนึ่งพวกคุณ มันแค่ฝูงประเภทตัวกลางไล่ตามหลังเรา มากเท่านี้ไม่มีปัญหา ผมรับมือมันได้
“กิ่ย้าาาาาาาาาา! ข้างหน้า! หน้าาาาาา!”
“อุ้ยย”
“ฮฮฮฮิ๊……”
ประเภทขนาดกลางสองตัวพยามกีดกันข้างหน้ากฤษณะ แต่ผมสามารถจะหลบมันได้โดยเฉียดฉิวเฉี่ยวขนโดยการผ่านช่องว่างระหว่างร่างกายยักษ์ส่องแสง ประเภทตัวเล็กที่ตามมาติดๆจบในการชนกับขนาดกลางแทน เหมือนที่วางแผนไว้ คุณๆ
“ร-เราจะทำอะไรต่อไปดี?”
หลังจากใจเย็นลงเล็กน้อยเอลม่าส่งคำถามให้ผม
“ยังไซะ เราก็ใช้ตอร์ปิโดรีแอคทีฟเราหมดแล้วด้วย”
ผมเลี้ยวไปมาผ่านศัตรูะหว่างระวังไม่ให้เข้าไปให้ประเภทตัวขนาดกลางเห็นและตบประเภทตัวเล็ดที่ขวางทางด้วยปืนใหญ่ลูกซองเหมือนยุง เพราะเราสร้างความเสียหายหลักให้สู้ประเภทตัวใหญ่โดยใช้ตอร์ปิโดรีแอคทีฟไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องควบคุมการมุ่งเล็งโจมตีของศัตรู พูดอีกอย่าง ผมโจมตีได้อย่างที่ผมต้องการ
ตอนนี้เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ผมจะแค่เคลียร์เส้นทางระหว่างเลี่ยงการถูกล้อมโดยฝูงศัตรู แต่จากนั้นผมจะแค่หวังพึ่งกองทัพอิมพีเรียลกับบัวดำของเมย์สำหรับที่เหลือ
“เราจะแค่วิ่งเหมือนคนบ้าแล้วภาวนาให้การโจมตีสนับสนุนของพวกเดียวกันเคลียร์เส้นทางให้เรา!”
“นั่นไม่ใช่แผนสักนิดเลยนะ เจ้าบ้าเอ้ย!”
“มันช่วยไม่ได้ เราทำสนามรบค่อนข้างเละนิดหน่อยหลังจากทั้งหมด แต่ถ้ากองกำลังอิมพีเรียลทีประจำการอยู่ที่นี่อย่างน้อยๆดีสักครึ่ง–”
การยิงระเบิดเลเซอร์ถูกยิงมาออกมาจากทิศทางของกองกำลังอิมพีเรียลผู้กำลังป้องกันและกวาดสิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทขนาดกลางกับเล็กที่ไล่จี้บั้นท้ายเรามา
“อ่ะนั่นดี เราเหลือแค่ต้องสนใจที่จะไม่เข้าไปโดนการยิงระเบิดของกองยานอิมพีเรียล แล้วเราแอบเอาตัวเองหนีได้”
“ฮิโระซามะ! กองยานอิมพีเรียลส่งดาต้าทิศทางการยิงระเบิดมาเมื่อกี้นี้!”
“จริงๆอ่ะ? โอเคถ้าอย่างนั้น ซ้อนทับดาต้าลงบนจอเรดาร์กับหน้าปัด เราจะนำทางศัตรูตรงไปให้พวกเขาเห็น”
“ค่ะ!”
เมย์ได้รับความร่วมมือของพวกเขาแล้วหรือ? และพวกเขายิงตามการเคลื่อนที่ของผมได้ดีมากจริงๆ มันเหมือนพวกเขาคุ้นเคยกับพวกมัน–
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้……”
“อะไร? ทำไมจู่ๆเธอมาพูดบางอย่างเหมือนลางร้ายกับเราในเวลานี้เนี่ย!?”
“ใช่ ใช่ มาทนมันก่อนแค่อีกนิดเดียวพี่ๆ”
ภาพของผู้บัญชาการลูเทนเนนต์หญิงผมบลอนด์คนหนึ่งเพิ่งกระพิบเข้ามาในหัวผมก่อนหน้า แต่ไม่มีทางว่าเธอออกมาอยู่ที่นี่กับกองยานต่อต้านโจรสลัด ผมมั่นใจว่าแค่เมย์เป็นนักเจรจาผู้มีทักษะ ผมทำให้ความคิดผมแน่วแน่ขณะผมจูงจมูกอันไร้ตัวตนของฝูงไล่สิ่งมีชีวิตคริสตัลที่ไล่ตามติดเหมือนรถไฟข้างหลังผม
—————————————
“พวก แน่นอนนั่นตื่นเต้น แต่ฉันสงสัยว่าเราจะได้รางวัลมากเท่าไหร่ครั้งนี้?”
หนึ่งชั่วโมงหลังจากนนั้น ฝูงสิ่งมีชีวิตคริสตัลก็ถูกขับไล่ออกจากเซกเตอร์แล้ว เมื่อสมดุลพังทลายลงเนื่องจากการกระทำของเรา ทุกอย่างดำเนินการอย่างราบรื่น ประเภทขนาดกลางถูกยิงร่วงทีละตัวตามๆกัน และประเภทขนาดเล็กเสียการสนับสนุนไปถูกต้อนเป็นกองๆแล้วทำลายด้วย
พวกมันจะสามารถสู้ต่อได้นานกว่านี้มากเนื่องจากประเภทขนาดใหญ่คายสิ่งมีชีวิตออกมาเป็นกลุ่มๆ แต่เรายิงพวกมันดับไป 4 จาก 6 ประเภทขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ตรงข้างหลังๆของฝูงด้วยตอร์ปิโดรีแอคททีฟ เพราะมันเสียหน่วยสำคัญของพวกมันส่วนใหญ่ไป พวกมันจบที่ถูกรุมยิงโดยการยิงระเบิดของกองยานป้องกันอิมพีเรียล
“ฉันเหนื่อยแล้ว…… ฉันอยากจะพักเร็วๆ”
“หนูด้วย……”
มีมิกับเอลม่านั่งห่อไหล่ใส่คอนโซลพร้อมหน้าซีด
พวกเธอหมดแรงจริงๆ
แรงใจ ผมหมายถึง พวกเธอจะไม่ขาดพลังงานตอนนี้ถ้าพวกเธอแค่ผ่อนคลายอีกนิดก่อนหน้า อย่างไรพวกเธอก็มีผม ณ หางเสืออยู่แล้ว แต่ผมเดาว่าผมทำเกินไปนิดแล้วจบที่การทำให้พวกเธอกลัว ผมควรแค่ทำหน้าที่ให้เห็นว่าผมเป็นกัปตันผู้เข้าใจ
“อะไรกับสีหน้านั้นน่ะบื้อ? เดี๋ยวฉันจะอัดหน้าให้เลยนะรู้ป่ะ”
“ได้โปรดอย่า ฉันจะม่อง”
แม้ว่าเอลม่ามีโครงร่างกายดูผอมเพรียวและละเอียดอ่อน เธอมีพลังใกล้สัตว์ป่าอยู่ในตัว เธอจะเอาชนะผมในหลักวินาทีเหมือนเมื่อเราเล่นมวยปล้ำกันสักพักที่เคยผ่านมา แค่ไปเอาพลังทั้งหมดนั้นมาจากที่ไหนด้วยแขนเล็กๆแบบนั้น? บางทีเธอแค่เสริมความแข็งแรงร่างกายด้วยเวทมนต์หรือบางอย่าง
“นี่คือเรื่องวุ่นวายโหดที่สุดที่เราตกไปอยู่ข้างในจากทั้งหมด……”
“มันขนหัวลุกจริงๆ การพลาดใดๆจะทำให้เราตาย”
“แล้วบางคนก็สบายๆใจเกี่ยวกับมันด้วย”
เอลม่ามอบการจดจ้องเต็มไปด้วยความคับแค้น แต่ผมพบว่าตัวผมเองว่าต่อสู้กับฝูงแบบนั้นบ่อยครั้งเมื่อเวลาเหล่านั้นที่ผมเล่นเอสโอแอลกลับไปที่โลก การต่อสู้แบบนี้คืออีเวนต์บุกโจมตีอันถูกจัดมาไว้แล้วในเกม แต่จำนวนซึ่งเราเผชิญหน้าที่นั้นยิ่งท่วมท้นเหนือกว่า มันถึงจุดว่าผมระบุได้อย่างถูกต้องถึงร่างกายของพวกมันด้วยหัวใจแล้วตอนนี้ อืม ผมว่ามันต่างไปแล้วตอนนี้ที่ผมเผชิญหน้ากับพวกมันในเลือดเนื้อ แต่ผมยังทำให้มั่นใจว่าผมมีเขตความปลอดภัยพอ
“มากลับบัวดำกันเถอะ มีมิ”
“ค่ะ หนูจะติดต่อเมย์ซังทันที”
ผมมุ่งหน้าไปทิศทางแสงนำทางของบัวดำ ผมเห็นเงายานอันคุ้นเคยอยู่ข้างบัวดำ
“เอิ่ม ฮิโระซามะ ไม่ใช่ว่ายานนั้น…?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็นไปไม่ได้ พี่แน่ใจว่ามันเป็นแค่โมเดลเดียวกน”
“ฉันยืนยันแล้ว มันคือเรสทาเลียส”
“ได้ยังไงกันนี่ย!?”
ทำไมเส้นทางของผมมาบรรจบกับผู้บัญชาการลูเทนเนนต์ในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้? ตั้งแต่แรก นี่ไม่ใช่บางที่ซึ่งกองยานต่อต้านโจรสลัดอิสระควรจะอยู่ไม่ว่าในรูปแบบไหน
หรือ เราใช้เกตเวย์นะ พวกทำไมเรามาเจอคนนั้นอีกแล้วที่นี่?
“อืม ฮิโระซามะ”
“ว่าไง”
“มีสายเข้าจากเรสทาเลียส………”
“……โอเค”
แน่นอนว่าผมเมินการโทรเรียกนี้ไม่ได้ ขณะที่สำหรับทำไมนั้น; นั่นเพราะผมจำเป็นต้องมีคอนเนคชั่นบางอย่างกับทหารอิมพีเรียนเพื่อจะทำให้รางวัลของความพยายามครั้งนี้สูงที่สุด เราบันทึกดาต้าการต่อสู้ แต่ผมแน่ใจว่านั่นจะช่วยเจ้าหน้าที่ทหารอิมพีเรียลกับลูกสาวขุนนางของแท้เหมือนผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่า ขั้นตอนจะเร็วขึ้นอย่างมาก แล้วก็ยังมีความเป็นไปได้ของผลประโยชน์ที่ยิ่งมาขึ้น
“ครับ นี่กัปตันฮิโระพูด”
. 『มันเป็นสักพักแล้วนะ กัปตันฮิโระ เราติดค้างนายจริงๆครั้งนี้』
“มันเป็นเกียรติที่ได้ช่วย”
『…….หืม ดูสิบางคนสุภาพนะวันนี้ ทำไมไม่คุยอย่างตรงไปตรงมาเหมือนเดิมล่ะ?』
“ได้โปรดหยุด ผู้บัญชาการ ฉันจะตายจริงจังนะรู้ป่ะ”
มันเหมือนกันสำหรับเอลม่าและผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซรน่า ถ้าคุณไปเล่นๆยุ่งวุ่นวายกับพวกเธอแต่สิ่งเดียวเท่านั้นที่รออยู่คือการซ้อมอย่างรุนแรง ความรุนแรงไม่ดีรู้ไหม แล้วผมหรือ คุณถาม? ไม่ ไม่ไม่เห็นหรือว่าผมคือคนรักสันติภาพพวกคุณ? เพราะทั้งหมดผมแค่ตีหน้าคนด้วยเงิน
『ไม่ว่ายังไง นายตามเรสทาเลียสกลับไปสู่ฐานเมื่อเราให้ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมแล้วได้ เราจะรับบันทึกการต่อสู้ของนายด้วย อย่ากังวล เราจะไม่เอาเปรียบนาย』
“ครับ แหม่ม ต้องการความช่วยเหลืออะไรอีกมั้ย?”
『ไม่จำเป็น ได้โปรดกลับไปสู่ยานแม่แล้วพักสำหรับเวลานี้ เราจะติดต่อยานแม่นายถ้ามีอะไรเกิดขึ้น』
“โรเจอร์”
ผมตัดสายกับผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่า มีมิกับเอลม่าแสดงสีหน้าโลงใจ
พวกเธอทั้งสองคนดูเหนื่อยมากๆ ผมเลยเดาว่าผมแค่ต้องรับคำแนะนำของผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่า แล้วพักกันในยานแม่เรา
“โยช กลับไปกันเถอะถ้าอย่างนั้น”
“โรเจอร์”
“ค่ะ”
หลังจากได้ยินการตอบของพวกเธอ ผมบินกฤษณะสู่โรงจอดบัวดำ
ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ เธอพูดว่าเธอจะไม่เอาเปรียบเราแต่สัญญานั้นเชื่อถือได้มากเท่าไร ผมสงสัย ผมมีความรู้สึกไม่ดีอีกครั้ง นี่น่าจะกลายเป็นปัญหา
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
