ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 147 รางวัลสำหรับการช่วยอันโดดเด่น และ บรรยายสรุป

147 รางวัลสำหรับการช่วยอันโดดเด่น และ บรรยายสรุป

15 – 18 นาที เล่ม 5

ตอนนี้คือวันต่อมาหลังจากมีมิยืนยันการยอมรับรางวัล คำเชิญอย่างเป็นทางการจากกองทัพอิมพีเรียลมาเพิ่งเมื่อเช้านี้ มันดูเหมือนพวกเขาจะจัดพิธีรับรางวัลเรียบๆ ผมจึงถูกบอกให้ไปบล็อก B-3 ในฐานด่านหน้าอิมพีเรียล

“ถ้าฉันรู้ว่ามันจะมีบางอย่างมีปัญหามากขนาดนี้เหมือนพิธีรับเหรียญ ฉันจะไม่ตอบตกลง……”

เราอยู่ในห้องกินข้าวของบัวดำ

เรามารวมที่นี่แล้วจัดพิธีฉลองหรืออะไรแบบนั้นสำหรับการทำงานขนส่งและค้าขายแรกเสร็จอย่างได้รับความสำเร็จในหมู่อย่างอื่น แต่เมย์ไม่ได้เข้าร่วมการจัดเลี้ยงเพาะเธอชอบการไม่กินมากกว่า เธอบอกผมมาว่าเธอมีธุระอื่นต้องไปจัดการ แต่ผมสงสัยว่าเธอทำอะไร

“เธอไม่ชอบความคิดนั้นขนาดนั้น ใช่มั้ย?”

เอลม่าพูดกับผมพร้อมขมวดคิ้วตีคู่สีหน้าสับสนเล็กน้อย เธอถือแก้วเหล้าเหล็กใหญ่ในหนึ่งมือ มันดูเหมือนมันเป็นแก้วเหล้าใหญ่ซึ่งรักษาคอุณภูมิอันดีที่สุดสำหรับมีความสุขกับเครื่องดื่มต่างๆ ผมไม่แม้แต่จะถามว่าของชิ้นนั้นราคาเท่าไหร่ แต่ทำไมอย่างน้อยเธอไม่จ่ายหนี้มาสักส่วนก่อนจะซื้อบางอย่างแบบนั้น เอลฟ์มีปัญหานี่

“มันไม่ปรกติจริงๆ แน่นอนมันทำให้หนูสงสัยทำไมพี่ถึงเกลี๊ยดเกลียดมันมากปานนั้น ฮิโระซามะ”

“ใช่ แล้วบอสดูเหมือนประเภทชอบตื่นเต้นแล้วลืมตัวเมื่อโดนชมเชยด้วยนะ”

“อืม……”

มีมิกับเอลม่าเอียงหัวพวกเธอแล้วทีน่าพูดบางอย่างค่อนข้างหยาบคาย แต่คิดว่าฉันเป็นคนประเภทไหนกัน!?

แล้วเธอไม่ต้องตามพี่เธอพูดเลย วิสเกอร์

“ฉันไม่มีเหตุผลแน่ชัด แต่ฉันแค่รู้สึกไม่ชอบไปผ่านอะไรแบบนั้นมากๆ…… แล้วมันมีผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าเกี่ยวข้องด้วยรู้ป่ะ นั่นไม่มีอะไรนอกจากปัญหา”

“ถ้าอย่างนั้นมันช่วยไม่ได้ ฉันว่า”

“ค่ะ ตอนนี้หนูเข้าใจทำไมพี่รู้สึกไปแบบนั้น ฮิโระซามะ”

“ถูกไหมล่ะ?”

เอลม่ากับมีมิพยักหน้ากับวาจาผมในความเข้าใจ

“โอ้น้องเอ๋ย ตัดสินโดยใช้พื้นฐานจากการตอบสนองของบอสและทุกคน ตอนนี้หนูสุดยอดสงสัยผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าคนนั้นแล้วสินะ”

“ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่พี่จะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับบางคนแบบนั้นนะ พี่ ยังไงนั่นก็อะไรซึ่งหนูรู้สึกน่ะนะ”

ความรู้สึกคมดีจริงๆวิสเกอร์ มีคำพูดหนึ่งที่ว่า: ‘ผู้ฉลาดเอาตัวห่างไกลจากความอันตราย’ ผมไม่แน่ใจว่ามิตินี้มีบางอย่างคล้ายกันไหม แต่แน่ใจเลยว่ามันใช้ได้กับสถานการณ์นี้

“ไม่ว่ากรณีไหน เธอตกลงยอมรับรางวัลแล้ว ดังนั้นเธอต้องไป”

“ใช่…… ฮ่าาาา โอ้ยังไงซะ ดีกว่าที่ฉันจะยอมๆทำใจ”

ประตูเลื่อนห้องกินข้าวเปิดแล้วเมย์เข้ามา

“……? ทำไมเธอถือบางอย่างแบบนั้นมาด้วย?”

เมย์มีดาบขุนนางอันผมได้มาจากเอิร์ลดาเลนวาลด์กับเธอ แต่เธอไม่ได้ใช้พวกมัน เธอจับมันในมือเหมือนปรกติ แล้วเธอก็นำเข็มขัดบางอย่างมากับเธอด้วย

ดาบซึ่งเมย์กำลังถือคือส่วนหนึ่งของสิ่งของอันเก็บมาได้หลังจากเสร็จงานหลังจากที่จัดการกับขุนนางผู้ชั่วร้าย หรือ พวกมันถูกมอบให้เรากึ่งฝืนๆใจโดยคนแก่ๆหน้าบูดๆผู้จริงๆแล้วคือพ่อของขุนนางผู้ชั่วร้ายคนที่กล่าวมานั้น…

“หนูหวังว่าท่านจะใส่ของเหล่านี้เมื่อท่านเข้าร่วมพิธี นายท่าน หนูจะไปด้วยกันกับท่านด้วยเหมือนกัน”

“อ-โอเค……?”

ผมไม่เก็ต ผมไม่เก็ตว่าเมย์คิดอะไรสักนิดเดียว……!

ดาบประเภทเหล่านี้พื้นฐานแล้วคือสัญลักษณ์ของความเป็นขุนนางอิมพีเรียล แม้ไม่มีกฎหมายอันห้ามเป็นพิเศษไม่ให้ผู้ไม่ใช่ขุนนางพกพามัน คนธรรมดาส่วนใหญ่ไม่ติดดาบเช่นนั้นไว้กับตัวไม่ว่าอย่างไร

นั่นเพราะขุนนางบางคนอาจรู้สึกเหมือนโดนดูหมิ่นถ้าพวกเขาเห็นคนธรรมดาโอ้อวดพวกมันไปทั่วตามใจชอบ พวกเขาอาจแม้แต่ท้าทายคุณสู่การดวลถึงชีวิตและควมตายกับมัน น่ากลัว

“แต่ฉันไม่มีเจตนาจะเข้าไปในการดวลถึงชีวิตและความตายกับขุนนางน่ากลัวๆนะ?”

“ไม่มีปัญหาถ้ามันเป็นท่าน นายท่าน ท่านถูกพิจารณาแล้วว่าเป็นอัศวินกิตติมศักดิ์เนื่องจากเหรียญดาบเงินปีกจู่โจม ดังนั้นมันจะดีกว่าถ้าท่านนำดาบเหล่านี้ไปกับท่านด้วย”

“เธอจริงจัง?”

“นั่นถูก…… ยังไงซะ ไม่ใช่มันไม่เป็นไรเหรอไงล่ะ?”

ผมพยายามถามเอลม่าสำหรับคำยืนยัน แล้วเธอไม่มีปัญหาใดๆเกี่ยวกับมันด้วย

“ฉันไม่เก็ตจัดๆว่าเธอมาจากไหนกัน พวกเธอ ใครก็ได้อธิบายรายละเอียดให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

“มันไมเหมือนว่าฉันคุ้นเคยกับมันด้วยตัวฉันเองรู้ไหม แต่ถ้าเธอพกดาบเหล่านั้นกับเธอ เธอจะสื่ออ้อมๆถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเอิร์ลดาเลนวาลด์ ถูกมะ? มีเมย์ด้วย เธอคือเอไออิสระของอิมพีเรียล  ขุนนางในประเทศลงมือกับเอไออิสระของอิมพีเรียลไม่ได้จริงๆ ยังไงซะ อย่างน้อยก็เป็ดเผยๆอ่ะนะ พูดอีกอย่าง มันเพื่อพิชิตผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่ากับแผนของเธอ”

“ถ้าอย่างนั้นพวกมันเหมือนเครื่องรางไล่โชคร้ายหรือบางอย่างเหรอ?”

“ใช่ฉันว่า นั่นคือเจตนาเธอ ใช่มั้ย?”

เมย์พยักกหน้าเงียบๆกับคำถามเอลม่า เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นมันเพื่อเลี่ยงอะไรที่มีปัญหาหือ เดาว่าผมต้องเอามันไปด้วยถ้าอยางนั้น ผมหยิบดาบสองเล่มกับเข็มขัดจากเมย์แล้วใส่พวกมันไว้ อึน จริงๆแล้วนี่ค่อนข้างเท่

“มันจะดีกว่ามั้ยที่จะพกดาบเหล่านี้ไปทั่วกับฉันบ่อยๆจากตอนนี้ไป?”

“ค่ะ หนูเชื่อว่าเช่นนั้น ท่านจะไม่เป็นไรที่จะเดินไปทั่วกับพวกมันเพราะท่านจะได้รับเหรียญดาบเงินปีกจู่โจมค่ะ นายท่าน จากตอนนี้ไป ท่านจะถูกปฏิบัติเป็นอัศวินกิตติมศักดิ์ของเอ็มไพร์กรากันและเป็นส่วนหนึ่งของขุนนางอิมพีเรียลอย่างเห็นได้ชัดค่ะ”

“แต่ไม่ใช่ว่านั่นมีโอกาสดึงดูดปัญหาด้วยเหมือนกันเหรอ?”

“จะไม่มีปัญหาสำหรับคนผู้ได้รับเหรียญดาบเงินปีกจู่โจมค่ะ ในทางตรงกันข้าม มันจะอนุญาตให้ท่านปัดป้องปัญหาไป ดังนั้นมันดีกว่าว่าท่านจะติดเหรียญไว้กับตัวท่านด้วยเหมือนกันนะคะ”

“โว่ว เหรียญนั้นเรื่องใหญ่กว่าที่ฉันคิดเลยนะ……”

“ใช่ค่ะ เพราะทั้งหมดคนผู้ยังมีชีวิตได้รับเหรียญเช่นนั้นหายากอย่างมากๆเลยค่ะ”

เอ๋?

“ผู้ได้รับเหรียญดาบเงินปีกจู่โจมคือคนเหล่านั้นผู้สำเร็จการรับใช้อันน่านับถือสุดขีดในการต่อสู้ ปรกติแล้วคนเหล่านั้นผู้ได้รับเหรียญเช่นนั่นสำเร็จการรับใช้แบบนั้นมาโดยการพุ่งเข้าบุกตรงๆโดยไม่สนสิ่งใดเข้าไปสู่กลางกองกำลังศัตรูค่ะ ปรกติแล้ว การกระทำเช่นนั้นนำไปสู่ความตายของพวกเขาบ่อยครั้งค่ะ”

“พูดอีกอย่าง มัันหายากสำหรับคนยังมีชีวิตผู้จะมีเหรียญแบบนั้น ถูกมั้ย?”

“ใช่ค่ะ และเป็นไปได้มากที่สุด ว่าผู้อื่นจะระวังในการเข้าไปไม่เป็นมิตรกับบุคคลเช่นนั้นค่ะ”

“อย่างนั้นเธอจะถูกปฏิบัติเป็นเหมือนมีดคมมากๆหรือบางอย่างเหรอ?”

“นั่นเปรียบเทียบแบบไหนกันน่ะ บอส?”

โอ้ ขอบคุณมากสำหรับการตอบโต้คมเท่ากัน ทีน่า ฉันจะเลี้ยงน้ำผลไม้เธอครั้งหน้า หรือบางทีเธอชอบเหล้ามากกว่า?

“พูดอีกอย่าง คนผู้มีเหรียญดาบเงินปีกจู่โจมถูกปฏิบัติเหมือนบุคคลท่าทึ่งมากๆผู้ไม่ควรถูกยั่วยุเพราะคนยั่วอาจไม่สามารถรับมือผลอันตามมาได้”

“นั่นวิธีสรุปหยายๆ แต่นั่นแหละ พื้นฐานแล้ว”

“อย่างฉันคาดไว้ จริงๆแล้วฉันควรปฏิเสธการจะรับอะไรแบบนั้นมั้ยหลังจากทั้งหมด?”

“นั่นไม่ดีค่ะ”

“ใช่ ฉันก็ว่าอย่างงั้น”

—————————————

ผมพยายามนำมีมิกับเอลม่ามาด้วยกันกับผมแต่พวกเธอพูดว่าพวกเธอจะเว้นไปครั้งนี้ และพี่น้องช่างปฏเสธมันด้วยเหมือนกันเพราะพวกเธอไม่ได้ข้องเกี่ยวในการต่อสู้จริงๆและต่ำแหน่งก็ในฐานะคนถูกส่งมาทำงานจากบริษัทเอกชนอีก ดังนั้นในท้ายที่สุด แค่หนึ่งเดียวผู้มาด้วยกันกับผมคือเมย์เท่านั้น เราทั้งสองมุ่งหน้าไปสู่บล็อก B-3 ของฐาน

ผมรู้สึกถึงสายตาตั้งใจมองมากมายโฟกัสมาที่ผมเนื่องจากผมกำลังพกดาบขุนนาง ณ เอวผมพร้อมเมย์กำลังตามผมไปทั่ว ไม่ บางทีพวกเขาแค่ตะลึงทำอะไรไม่ถูกโดยความงามงดของเมย์หรือบางอย่าง

ใช่ มันนั่น นั่นต้องใช่ ไม่ว่ากรณีไหน ผมจะแค่ปฏิบัติเหมือนมันเป็นแบบนั้น

“จริงๆแล้วฉันควรฝึกวิชาดาบหลังจากนี้มั้ย?”

“ถ้านั่นคืออะไรซึ่งท่านปรารถนา ปล่อยแผนการฝึกไว้ให้หนูเลยค่ะ”

“ได้โปรดเริ่มจากเบสิกนะอย่างงั้น……”

เพราะทั้งหมดมันรู้สึกกระอักกระอ่วนจริงๆที่ใส่ดาบไปทั่วโดยไม่มีความคิดใดๆเลยว่าจะใช้พวกมันอย่างไร ดาบไม่ใช่อาวุธอันคุณใช้ได้แค่การเหวี่ยงพวกมันไปทั่วสุ่มๆ…… ผมจำได้ว่าอ่านในหนังสือว่าถ้าคนหนึ่งไม่รู้วิชาดาบที่ถูกต้อง ดาบจะไม่ใช่อะไรนอกจากไม้ไร้ประโยชน์ เอ่อ แต่บางทีผอาจเลี่ยงการมีปัญหากับมันได้หลังจากทั้งหมด

อย่างไรดาบเหล่านี้ก็คมมากเกินไปอยู่ดี

“ได้โปรดปล่อยให้หนูทำได้เลยค่ะ นายท่าน”

เมย์ดูเหมือนจะตื่นเต้นพร้อมลุยเกี่ยวกับมันด้วยเหตุผลบางอย่าง

มันดีว่าเธอเติมเต็มด้วยความทะเยอทะยาน แต่เพราะสเปกเธอสูงทะลุกราฟ เธออาจเปลี่ยนผมเป็นรอยเปื้อนบนกำแพงด้วยอุบัติเหตุถ้าเธอไม่ควบคุมพละกำลังของเธอ

ดังนั้นได้โปดเบามือให้ฉันหน่อย โอเคไหม

ผมขอร้องเมย์ผู้ตื่นเต้นพร้อมลุยอย่างสิ้นหวังให้เบามือกับผมระหว่างการฝึกจนกว่าในที่สุดเราก็มาถึงจุดหมายของเรา มันดูเหมือนมีคนอื่นๆนอกจากผมผู้จะได้รับราบวัลบางรูปแบบ พวกเขาตั้งแถวข้างหน้าทางเข้า ผมเข้าหาฝูงคนแล้วพยายามเฝ้าสังเกตพวกเขา

มีเจ้าหน้าที่ทหารอยู่เยอะผู้มาในหมู่พวกเขา แต่ก็มีคนผู้ดูเหมือนทหารรับจ้าง แต่ไม่มีใครอื่นมีเมดดรอยด์มาด้วยกันกับพวกเขาเหมือนผม ผมเดาว่านั่นคาดได้ หรือจริงๆแล้วเมดดรอยด์ไม่เป็นที่นิยมขนาดนั้น?

ชายทหารรับจ้างดูหนุ่มๆผู้อยู่คนสุดท้ายในแถวสังเกตผมแล้วมองผมทั้งตัวหนึ่งที มันดั่งเขาประเมินแคลิเบอร์ผม ผมก็มองชายทั้งตัวหนึ่งทีเองด้วย

เขาดูแล้วค่อนข้างหนุ่มเขามีรูปร่างหน้าตาคมๆ ผมเลยประเมินอายุจริงคร่าวๆเขาไม่ได้ แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนแก่กว่าผม อย่างน้อย เขามีปืนเลเซอร์อยู่กับเขา บวกอาวุธอื่นอันค่อนข้างไม่สามารถใส่กระเป๋าใส่ได้ เขากำลังใส่กางเกงดูดิบๆ เสื้อเรียบๆ และแจ็คเก็ตหนาตัวหนึ่ง ดีไซน์ต่างกัน แต่เขาใส่เสื้ออันเย็บมาคล้ายๆของผม มันดูเหมือนเขาคือทหารรับจ้างจริงๆ

“มองอะไร?”

“ฉันแค่คิดว่าฉันเจอสหาย แต่ฉันก็มีธุระที่นี่ด้วยน่ะ เห็นมั้ย”

ทหารรับจ้างหนุ่มตอบผมในน้ำเสียงไม่เป็นมิตรแล้วหันสายตาไปตั้งใจมองประตูหลังฝูงคน จากนั้นเขามองผมด้วยสายตาตั้งใจเติมเต็มด้วยความสงสัย มันน่าจะเพราะดาบกับเมย์ ตรงนี้คือชายใส่สองดาบกับมีเมดดรอยด์กำลังตามหลังเขา

‘คนนี้ทหารรับจ้างจริงๆหรือ? ถ้าเขาเป็น ทำไมเขาใส่ดาบวะ? อะไรกับเมดดรอยด์ดูแพงผู้กำลังตามเขากันวะ?’ นี่น่าจะอะไรซึ่งคนนี้กำลังคิดเกี่ยวกับผม ผมจะตอบสนองอย่างเดียวกันถ้าผมคือเขา ดังนั้นผมไม่รู้สึกว่าถูกหมิ่นโดยสายตาตั้งใจมองของเขา

“ยังไงซะ มีสถานการณ์หลายแบบเลยเบื้องหลังนี่ มันจะปวดหัวที่จะอธิบาย ดังนั้นมันจะยอดเยี่ยมถ้านายแค่มองข้ามมันให้ฉันหน่อย”

“…..ฮึ่ม ถ้าอย่างนั้นนายคือคุณชายขุนนางเล่นบทเป็นทหารรับจ้างหรือบางอย่างเหรอไง?

ผมไม่ใช่คุณชายขุนนางหรืออะไรเลยรู้ไหม

อืม ผมจะทำเขาหงุดหงิดมากกว่านี้ถ้าผมอธิบายไกลกว่านี้ ดังนั้นผมเดาว่าผมจะแค่มองข้ามมัน มันดูเหมือนแถวนี้สำหรับแขกผู้สมัครเข้าพิธีมอบรางวัลคืนนี้

ไมนาน ในที่สุดก็ถึงคิวผมสมัคร ผมไปด้วยกันกับเมย์

“ได้โปรดขอไอดีค่ะ เซอร์”

“นี่ครับ”

ทหารสตรีผู้ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับหยิบเทอร์มินัลแท็บเล็ทและถือมันเหนือไอดีผม เมื่อเธอดูข้อมูลบนแท็บเล็ทจู่ๆหน้าเธเปลี่ยนเป็นซีดขณะเธอมอบมองประหม่าค้างใส่ผม

เธอหันสายตาตั้งใจกลับไปกลับมาระหว่างผมกับจอเทอร์มินัลแท็บเล็ทซ้ำๆ เธอตกอกตกใจเกี่ยวกับอะไรหนักหน้าไม่ว่าอย่างไร?

เห็นผีไม่มีขาหรือบางอย่างหรือ? หรือ ผีในมิตินี้ลอยโดยไม่มีขาไหม

“อืม คุณ?”

“……ฮ๋า!? ห-หนูขอโทษ เซอร์! หนูจะนำท่านเข้าสู่ข้างใน!”

ทหารมอบไอดีผมกลับมา ทำความเคารพผมคมๆแล้วนำผมเข้าไปฮอลล์กิจกรรม

ผมรวมความสนใจค่อนข้างนิดหน่อยเมื่อผมเข้าสู่สถานที่จัดงาน สายตาตั้งใจมองส่วนใหญ่มาจากทหารผู้จัดพิธีมอบรางวัล

ผู้ร่วมงานที่นั่งกันข้างหน้าไปแล้วหันหลังให้ผม

แต่ฮอลล์ไม่ได้ใหญ่เต็มที่ เพิ่มเเติมกับสายตาตั้งใจซึ่งเหล่าทหารโฟกัสมาที่ผม ผมโดดเด่นเหมือนดาราเนื่องจากดาบผมกับเมย์ และผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าแสดงสีหน้าอธิบายไม่ได้เมื่อเธอสังเกตดาบเหน็บเอวผมกับเมย์ตามผม

พูดถึงแล้ว ผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่ายังไม่มีโอกาสเจอเมย์ เธอเจอหรือยัง……? มีโอกาสว่าพวกเธอติดต่อกันโดยผมไม่รู้เมื่อเรามาถึงสู่ฐาน แต่ผมจำไม่ได้ว่าพวกเธอเจอกันก่อนหน้านี้

“……ที่นั่งอยู่นี่เหรอ?”

“ค่ะ ได้โปรดเชิญแล้วทำตัวตามสบายเลยนะคะ เซอร์”

“โอเค……”

และด้วยเหตุผลบางอย่าง ที่นั่งผมแยกออกมาจากคนอื่นทุกคน มันถูกตั้งอยู่บนต่ำแหน่งทางซ้ายด้านหน้าสุดของที่นั่งแขก ถ้าอะไรสักอย่าง มันดูเหมือนจองไว้สำหรับเจ้าหน้าที่หรือวีไอพีแทนเก้าอี้แขกธรรมดา และไม่ใช่ที่นั่งหันหน้าไปทิศทางแปลกๆหรือ? ทำไมพวกเขาวางมันเพื่อให้ผมไปจ้องหน้าจ้องตาแขกคนอื่นทุกคนที่เข้าร่วม? พวกเขาแกล้งผมหรือบางอย่างหรือ? พูดถึงแล้วเหล่าทหารผู้ดูแลงานทั้งหมดอยู่ข้างๆฝั่งตรงข้ามผม

ผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย

“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ  เราจะเริ่มพิธีมอบรางวัล”

จอโฮโลใหญ่ใช้งาน และแผนที่3มิติถูกฉายข้างหน้าแขกทั้งหมด มันดูเหมือนมุมมองด้านบนของการต่อสู่สุดท้าย…… เหมือนแผนที่จากด้านบนของเกมอาร์ทีเอส แผนที่3มิติสร้างการต่อสู้ล่าสุดใหม่อย่างแม่นยำ และผู้เข้าร่วมทั้งหลายถูกชี้ไปบนมันอย่างชัดเจน ด้วยนี่ เราจะสามารถบอกตำแหน่งทุกคนที่นี่ด้วยกันกับอะไรซึ่งพวกเขาทำระหวางการต่อสู้อย่างง่ายๆ กิจกรรมนี้คือพิธีมอบรางวัล แต่บางทีมันดับเบิลเป็นบรรยายสรุปปิดท้าย

ช่วงครึ่งแรกถึงช่วงกลางของการต่อสู้ไม่ได้ดูได้เปรียบสำหรับกองกำลังป้องกัน พวกเขาสามารถยื้อไว้ได้อย่างหวุดหวิด แต่พวกเขาถูกดันกลับไปอย่างช้าๆเรื่อยๆโดยจำนวนท่วมท้นของสิ่งมีชีวิตคริสตัล ผมมองดูตำแหน่งเรสทาเลียสของผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าและกองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระใต้บัญชาการของเธอ พวกเธอคุ้มกันพวกเดียวกันของพวกเธอโดยนำตัวเองเข้าไปสู่ตำแหน่งเสี่ยงอันตราย พวก นั่นดูค่อนข้างอันตราย

และในที่สุด บัวดำปรากฏตัวแล้วมอบกำลังเสริม ผมก็สามารถเจอตำแหน่งกฤษณะบนแผนที่ ว้าว เราค่อนข้างเร็วจริงๆ อืม? ไอคอนสำหรับกฤษณะโดนไฮไลต์ขึ้นมา

เมื่อไอคอมทิ่มตรงไปเข้าสู่ขบวนสิ่งมีชีวิตคริสตัล มีการขึ้นเสียงเอะอะเกิดขึ้นในฮอลล์

ส่วนหนึ่ของแผนที่3มิติซูมเข้าเพื่อแสดงการเคลื่อนไหวของกฤษณะบนจอ ณ ระยะใกล้ มันแสดงถึงเราเลื้อยเลี้ยวผ่านสิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทขนาดกลางและเล็กจนกว่าในที่สุดเราก็ยิงประเภทขนาดใหญ่ตกด้วยตอร์ปิโดรีแอคทีฟต่อต้านยาน

การเคลื่อนไหวของพวกศัตรูอันแสดงอยู่บนแผนที่ที่เหลือบนแผนที่3มิติก็เริ่มเปลี่ยนอย่างมาก จำนวนสิ่งมีชีวิตคริสตัลซึ่งถูกส่งมาสู่สนามรบลดอย่างมากเนื่องจากเรายิงประเภทขนาดใหญ่ตกหลายตัวต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่ของฝูงสิ่งมีชีวิตคริสตัลใหญก็เริ่มหันออกมาจากยานที่กำลังป้องกันและเริ่มมีเป้าหมายไปที่กฤษณะ

เพราะแรงกดดันจากสิ่งมีชีวิตคริสตัลลดลง มันสร้างช่องเปิดสำหรับกองยานมิตรอิมพีเรียลให้กดดันกลับ และการระดมยิงระเบิดหนักหน่วงทำให้จำนวนของศัตรูยิ่งลดมากขึ้น การกระทำของเราซึ่งนำศัตรูไปสู่เส้นทางการยิงก็แสดงขึ้นมาให้เห็นบนจอชัดๆ

ไม่นานสิ่งมีชีวิตคริสตัลประเภทขนาดใหญ่ตัวสุดท้ายก็ตกไปโดยการระดมยิงระเบิดปืนใหญ่เลเซอร์หนัก และนั่นคว้าชัยชนะสำหรับกองยานมิตร

“นายจะบอกฉันว่าเจ้าคนนั้นสามารถมีชีวิตผ่านทั้งหมดนั่น?”

“ถ้าอย่างนั้นนั่นอะไรซึ่งเกิดขึ้น ฉันคิดว่ามันแปลกที่แรงกดดันลดลงกระทันหันที่นั่น……”

“คุ แม้แต่ฉันก็ทำบางอย่างแบบน่ะ–”

“ไม่ แน่นอนว่านั่นเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นเลิกฝัน พวก”

“มันจะไม่พอไม่ว่ามีชีวิตในสต็อกอยู่เท่าไหร่ มันแปลกมากๆ พวก แค่เขาทำได้ยังไงเนี่ย?”

“เขาเป็นหนึ่งเจ้าบัดซบบ้าบอไร้สาระ นั่นแน่นอน”

พวกนายพูดอะไรกันตามใจเลยหือ! ผู้เล่นเอสโอแอลที่พอมีราคาของเขาหรือเธอก็ทำได้มากเท่านั้นเป็นอย่างน้อย!

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl