ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 148 รางวัล และ การทักทาย

148 รางวัล และ การทักทาย

13 – 16 นาที เล่ม 5

หลังจากการเสนอย้อนสรุปการต่อสู้ก่อนหน้าบนจอโฮโลใหญ่  ในที่สุดพิธีมอบรางวัลก็เริ่มขึ้น จอโฮโลเริ่มขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้ มันแสดงเหล่าเจ้าหน้าที่ทหารกับเหล่าทหารรับจ้างหลายคนผู้ได้รับความสำเร็จขึ้นในการต่อสู้ด้วยกันกับความสำเร็จของพวกเขาคืออะไรตรงๆ

มีเหตุผลหลายอย่างสำหรับการจะได้รับรางวัล แต่เจ้าหน้าที่ทหารส่วนใหญ่ผู้กำลังจะได้รับรางวัลคือกัปตันของยานนั้นๆของพวกเขา

กองทัพอิมพีเรียลก็ใช้งานยานอวกาศต่อสู้ขนาดเล็กจำนวนมากคล้ายกับกฤษณะในการต่อสู้ก่อนหน้า ยานพิฆาตและยานที่เป็นหลักซึ่งใหญ่กว่ามีปัญหากับการรับมือกับสิ่งมีชีวิตคริสตัวประเภทขนาดเล็กจำนวนมากมายในฝูงใหญ่ ดังนั้นพวกเขาใช้งานยานต่อสู้ขนาดเล็กมากกว่าซึ่งพิเศษในการเคลื่อนที่ต่อสู้บนความเร็วในฐานแห่งนี้ และมันดูเหมือนด่านหน้านี้ โดยเฉพาะ มีจำนวนยานอวกาศต่อสู้ขนาดเล็กเยอะกว่ามากเมื่อเทียบกับฐานอิมพีเรียลอื่น มากกว่าครึ่งของผู้ได้รับราวัลคือเหล่ากัปตันของพวกยานเช่นนั้น

แต่อย่างน้อยเจ้าหน้าบางคนผู้จะได้รับรางวัลคือกัปตันของยานซึ่งใหญ่มากกว่ายานพิฆาต ผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าก็อยู่ในหมู่ผู้ได้รับรางวัล เธอได้รับเหรียญปีกโล่ทองแดง มันดูเหมือนมันถูกมอบสู่ยานซึ่งป้องกันกองลำลังพวกเดียวกัน ควบคุมความเสียหาย และมีส่วนร่วมกันการลดผู้เสียชีวิตของพวกเดียวกันอย่างแข็งขันในการต่อสู้

พื้นฐานแล้ว มีเหรียญสองประเภทอันถูกมอบสำหรับความสำเร็จสองประเภทต่างกัน – เหรียญดาบกับเหรียญโล่ พวกมันแบ่งต่อสู่สามระดับ (ทองแดง เงิน และทอง) ไปด้วยกันกับตัวดัดแปลงอื่นเช่นจู่โจมและคล้ายๆกันเช่นนั้น ยกตัวอย่างเช่น เหรียญดาบทองแดง เงิน และทอง ถูกมอบให้คนเหล่านั้นผู้ความสำเร็จไปทางการกระทำโจมตีมากกว่า เช่นยิงยานศัตรูตกและคล้ายๆกันเช่นนั้น ถ้าคุณได้รับความสำเร็จโดยการคุ้มกันพวกเดียวกันของคุณหรือมีส่วนร่วมอย่างยิ่งใหญ่กับการต่อสู้ป้องกัน คุณจะได้รับรางวัลเหรียญโล่ถ้าไม่ทองก็เงินหรือไม่อย่างนั้นก็เป็นทอง

ผู้รับรางวัลส่วนใหญ่ที่นี่ถูกมอบเหรียญปีกดาบถ้าไม่ทองแดงก็เงิน ดังนั้นเหรีญประเภทเหล่านี้คือสำหรับคนเหล่านั้นผู้ได้รับความสำเร็จผ่านการต่อสู้บนอวกาศ บางทีคนผู้ได้รับความสำเร็จผ่านการต่อสสู้ระยะประชิดจะไม่ได้ปีกบนเหรียญของพวกเขา

ผมสงสัยว่ามีเหรียญมากมายอีกกี่ประเภท ตัดสินจากนี่ ไม่ใช่แค่คนเหล่านั้นผู้อยู่ในการต่อสู้อย่างแข็งขันเท่านั้นที่มีโอกาสได้รับเหรียญหรือ? หรือบางทีจริงๆมีเหรียญพิเศษสำหรับซัพพลายและบุคลากรบำรุงรักษาในหมู่อย่างอื่น แต่พวกเขาแค่ไม่ได้รวมประเภทเหล่านั้นไว้ในพิธีมอบรางวัลและผมก็จินตนาการไม่ได้ว่ารางวัลเหล่านี้ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการต่อสู้อย่างเดียว

แล้วก็ ไม่มีคนได้รับรางวัลอื่นผู้ถูกมอบเหรียญกับตัวปรับแต่งเหมือนจู่โจมเหมือนผมสมควรจะได้รับจนถึงตอนนี้  พวกเขาส่วนใหญ่ ไม่ได้ดาบทองแแดงก็โล่ทองแดงหรือถ้าเจ้าหน้าที่กองทัพอิมพีเรียลและทหารรับจ้างหนึ่งคนผู้เป็นกัปตันของยานนั้นๆของเขาแข็งขันมากๆในการต่อสู้และสามารถยิงศัตรูตกได้มากมาย พวกเขาจบที่การถูกมอบรางวัลด้วยเหรีญญปีกดาบเงิน

“และท้ายที่สุด กัปตันฮิโระ ผู้ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีส่วนร่วมมากที่สุดในการเปลี่ยนกระแสของการต่อสู้มาสู่ความได้เปรียบในแคมเปญนี้ เขาจะได้รับรางวัลเหรียญจู่โจมปีกดาบเงินสำหรับการรับใช้ของเขา กัปตันฮิโระ ได้โปรดมาข้างหน้าแล้วรับรางวัลของคุณ”

ผมลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเข้าหาเจ้าหน้าที่ผู้จะมอบเหรียญให้ผม เขาดูเหมือนจะเป็นผู้บัญชาการของฐานนี้ ผมเรียนรู้ขั้นตอนอันถูกต้องสำหรับรับรางวัลแบบนี้ซ้ำๆแล้วก่อนมาที่นี่ ผมเลยไม่มีปัญหากับส่วนใหญ่มันไม่ได้ยากหรือซับซ้อนทั้งหมดขนาดนั้นไม่ว่าอย่างไร คุณแค่ต้องก้าวไปข้าวหน้า รับเหรียญกลัดไปบนอกและทำความเคารพของทหารอิมพีเรียลอย่างเป็นทางการ

มันไม่ได้ต่างทั้งหมดขนาดนั้นจากการทำความเคารพของทหารปรกติซึ่งพวกทหารใช้กลับไปบนโลก

มุมของมือ วิธียกมันขึ้นด้วยกันกับทิศทางของฝ่ามืออันจำเป็นต้องหันหน้าไปค่อนข้างต่างกัน แต่เพราะผมคือทหารรับจ้างคนหนึ่ง พวกเขาไม่ได้เข้มงวดกับรายละเอียดมากขนาดนั้น

“ถ้าไม่มีการให้ความร่วมมือของคุณ บุคคลมากมายอย่างยิ่งใหญ่ผู้อยู่ที่นี่จะสูญเสียชีวิตขงพวกเขาในการต่อสู้ไปด้วยกันกับลูกน้องกับลูกเรือของพวกเขา มันค่อนข้างหายากสำหรับบางคนผู้ยังมีชีวิดที่จะได้รับเหรียญจู่โจมปีกดาบเงิน ฉันรอคอยจะได้เห็นความสำเร็จมากขึ้นที่คู่ควรกับเหรียญนี้จากคุณในอนาคตมากกว่านี้

ผมมอบการทำความเคารพคมๆหลังจากเขากลัดเหรียญบนหน้าอกของผม รีบหันหน้ากลับ แล้วเดินกลับสู่ที่นั่งของผม ในกรณีแบบนี้ มันจะดีที่สุดที่จะไม่สร้างความคิดเห็นไม่จำเป็นใดๆ

เหมือนที่ผู้บัญชาการฐานพูดทุกอย่าง ผมคือคนสุดท้ายที่ได้รับรางวัล แล้วเมื่อผมกลับมาสู่ที่นั่งของผม ผู้บัญชาการเริ่มพูดปิดท้าย

ขณะสำหรับเนื้อหาของการพูดที่ว่า…… ผมค่อนข้างจะไม่ได้ให้ความสนใจ พูดตรงๆ แต่ทหารอิมพีเรียลผู้ถูกแต่งตั้งสู่ด่านหน้านี้ควรฟังอย่างตั้งใจเพราะการประชุมนี้ก็ตีคู่เป็นการบรรยายสรุปปิดท้ายของกองทัพ แต่มันไม่ใช่ธุระอะไรของผม ตั้งแต่แรก ผมไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้นั้นเพื่อเอ็มไพร์ ผมแค่ทำมันเพื่อเงิน ดังนั้น มันจะรู้สึกกระอักกระอ่วนถ้าผมพยักหน้ากับที่พวกเขาพูดยืนยันว่าเราทำการต่อสู้เพื่อปกป้องเกียรติของเอ็มไพร์ ชีวิตของพลเมือง และอะไรเทือกๆนั้นสำเร็จ  แต่ผมคือผู้ใหญ่ที่ถูกต้อง ผมเลยทำเต็มที่ในการแกล้งว่าผมกำลังฟังการพูด แต่ผมเข้าใจแค่ประมาณ 20% ของมัน พูดตรงๆ

ขณะสำหรับจริงๆแล้วผมทำอะไรระหว่างแกล้งทำเป็นฟังการพูด ผมกำลังเช็กเจ้าหน้าที่กับทหารรับจ้างผู้รวมกันในนฮอลล์ พวกเจ้าหน้าที่กำลังฟังผู้บัญชาการฐานอย่าตั้งใจสำหรับส่วนใหญ่ แต่ทรจ.อื่นกำลังแกล้งเหมือนผมทุกอย่าง ขณะสำหรับอะไรซึ่งพวกเขากำลังทำจริงๆ พวกเขาจริงๆแล้วกำลังเช็กผมด้วยเหมือนกัน ผมสบสายตาตั้งใจมองกับพวกเขาเยอะต้งแต่สักพักแล้ว ดังนั้นผมแน่ใจว่ามันเป็นอย่างนั้น

อืม อย่างไรมันก็ดูเหมือนพวกเราส่วนใหญ่ไม่คุ้นกัน นั่นจริงโดยเฉพาะในกรณีผมเพราะผมเป็นประเภทลุยโซโล อยู่ข้างในโคโลนีเป็นระยะเวลาสั้นๆ แล้วล่าโจรสลัดในบริเวรอบๆ ดังนั้น ผมไม่มีทหารรับจ้างที่รู้จักคนอื่น  แต่มันอาจดีในการเลือกมาโคโลนีหนึ่งให้เป็นฐานหลักของการปฏิบัติการของเรา ที่ซึ่งเราหาซัพพลาย กระสุน และอาหารได้ง่ายๆ มีสาขาของสเปซดเวิร์กและมีกิจกรรมโจมสลัดอยู่เหลือเฟือในบริเวณรอบๆจะดี

เดี๋ยว ไม่ใช่นั่นทำให้ระบบดาวแบรดเหมาะสอย่างสมบูรณ์แบบหรือ……?

ไม่หรอก แน่นอนว่าเราหาซัพพลาย กระสุน กับอาหารได้ง่ายๆที่นั่น และการบำรุงรักษายานค่อนข้างเข้าถึงได้ แต่มันนก็มีดวอร์ฟบ้าๆเหล่านั้นใช้ชีวิตอยู่ในมัน พวกเขาน่าจะขาดการรั้งมือกับกฤษณะอีกครั้ง ดังนั้นที่นั่นไม่ผ่าน แล้วก็ยังมีเป้าหมายของมีมิของการชิมอาหารโอชะทุกอย่างในกาแล็กซีด้วย ผมเลยเดาว่ามันยังเร็วไปสำหรับเราที่จะตัดสินใจกับฐาน

ขณะผมให้จิตไปทั่วไร้จุดหมาย ในที่สุดการพูดของผู้บัญชาการฐานก็จบลง และพิธีมอบรางวัลก็จบลง ผู้บัญชาการฐานออกจากฮอลล์ก่อน ตามด้วยเจ้าหน้าที่ระดับสูง แน่นอนมันตลกดีที่เห็นผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่ามอบมองด้วยหน้าตามีปัญหาให้ผม

“เราควรไปด้วยเหมือนกันมั้ย?”

“ค่ะ หนูเชื่อว่าอย่างนั้นค่ะ นายท่าน”

เพราะผมได้รับคำยืนยันจากเมย์ ผมยืนขึ้นจากที่นั่งของผมแล้วมุ่งหน้าไปทางออกด้วยเหมือนกัน แค่อะไรคือความหมายที่ให้ผมนั่งจุดซึ่งรวมความสนใจเยอะ…? พวกเขาเลือกปฏิบัติกับผมดีเพราะผมมีส่วนร่วมมากที่สุดระหว่างการต่อสู้หรือ? การเป็นศูนย์กลางของความสนใจไม่ใช่ประสบการณ์อันน่าพึงพอใจสำหรับผมมากๆ

จริงๆแล้ว มันค่อนข้างน่าอายมากกว่า ผมไม่ได้ชอบความสนใจไม่จำเป็นทั้งหมดนั่นมากๆ

“กลับกันเถอะ พวกเขาอาจส่งรายละเอียดคำร้องแล้ว”

ก่อนผมสามารถออกจากฮอลล์ ทางออกถูกกีดกัน

หรือ บางคนเข้ามาขวางผมก่อนผมออกได้ มันบางคนไม่คุ้น– ไม่ เดี๋ยว มันคนนั้น คนผู้ผมเจอก่อนผมเข้าฮอลล์ก่อนหน้า

“มีอะไร?”

ผมมีความรู้สึกไม่ดีแล้ว แต่อย่างไรผมก็ถามอยู่ดี แค่คนเดียวที่เหลือในฮอลล์ส่วนใหญ่เป็นทหารรับจ้างเท่านั้น พร้อมแค่เจ้าหน้าที่ไม่กี่คนในหมู่พวเขา

พวกเขากำลังยืนกันรอบๆข้างในฮอลล์แล้วกำลัอบหน้าตามองสงสัยให้ผม

“แค่ทริกแบบไหนที่นายใช้?”

“หือ?”

“ฉันถามนายว่าทริกสกปรกแบบไปซึ่งนายใช้ทำพวกนั้น!”

“เอ๋……? นายกำลังพูดเกี่ยวกับการดำเข้าไปในฝูงใหญ่แล้วรอดชีวิตกลับมาาเหรอ?”

“มันจะอะไรอื่นอีกล่ะ?”

คนนี้คือปัญหา ผมมองดูคนอื่นรอบๆเรา แต่พวกเขาไม่ยักไหรดั่งพูดว่ามันไม่ใช่ธุระขอพวกเขาก็กระซิบหากันในน้ำเสียงไม่พูดดังๆ

ใช่ ว่าแล้ว ผมจะเมินนี่ด้วยถ้าผมอยู่ในตำแหน่งของพวกเขา

“ยังไงอะไรก็คือคำตอบที่นายหวังจะได้รับล่ะ ไอ้เด็กเวร?”

“หือ!?”

“ถ้าฉันมีทริกเก็บไว้จริงๆเหมือนนายยืนยืน ทำไมฉันแม้แต่ควรบอกนายเกี่ยวกับมันวะ? มันจะเป็นอีกเรื่องถ้านายคุกเข่าลงแล้วขอร้องให้ฉันสอนนาย แต่ท่าทางนั้นมันอะไรของนาย หือ? ถ้านายอยากจะถามบางอย่าง ทำมันอย่างถูกต้อง ไอ้เด็กเวร”

“แก……”

ทหารรับจ้างหนุ่มกำหมัดในความโกรธ โอ้?

มีอะไร หือ? อยากลุย? แต่ผมน่าจะชนะ ผมออกกำลังกายบ่อยหลังจากมาที่มิตินี้ แต่ผมไม่เคยเข้าไปยุ่งในการต่อยกันที่นี่แม้แต่ครั้งเดียว ผมซ้อมต่อสู้กับเอลม่าบางครั้งบางคราว แต่ผมไม่เคยเข้าไปสู้การต่อยกันจริงจังกับบางคน

“ถ้านั่นคือทั้งหมดที่นายอยากจะถาม ถ้าอย่างนั้นฉันจะขอตัว ขอโทษ พวก จริงๆแล้วฉันค่อนข้างยุ่ง นั่นแหละ”

ผมยักไหล่ของผมแล้วพยายามจะผ่านทหารรรับจ้างหนุ่ม–

“กุอ๊ากกกก!?”

เสียงหอนโหยหวนก้องทั่วฮอลล์ ผมหันไปเพื่อพบว่าข้อมือของทหารหนุ่มถูกจับกำแน่นโดยเมย์ เขาน่าจะพยายามจับไหล่ผมหลังผมหรือบางอย่าง จากนั้นเมย์ยั้งตัวเขาไว้

“ได้โปรดระงับตัวเองจากการจะมาจับนายท่านด้วยมือสกปรกของนาย”

เมย์ส่งจ้องเขม็งเย็นดุจน้ำแข็งสู่ทหารรับจ้างหนุ่มระหว่างกำข้อมือเขาแน่นๆ

“อ-โอเค! ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจ ดังนั้นปล่อยฉันได้แล้ว!”

เมย์ปล่อยข้อมือชาย

โอ้……  นายโอเคไหม พวก? ข้อมือไม่หัก ถูกไหม?

แรงกำของเมย์สุดยอดจริงๆ รู้ไหม เธอสร้างด้วยวัสดุและเซอร์โว*เกรดกองทัพ ถ้าเมย์จริงจัง ข้อมือนายจะไม่ใช่แค่หัก มันจะถูกลดไปเหลือรอยเปื้อนแดงบนพื้นแทน

<วายุ: อุปกรณ์แม่เหล็กไฟฟ้าที่เปลี่ยนไฟฟ้าสู่การเคลื่อนไหวอันถูกควบคุมอย่างแม่นยำมากโดยใช้การตอบสนองกลับด้านลบของกลไก>

“โอเค พวก ถ้านายว่างพอจะคิดทฤษฎีสมคมคิด ทำไมนายไม่พยายามฝึกบนซิมูเลเตอร์ก่อนแล้วเพิ่มระดับทักษะนายล่ะ? จากนั้นหาอัปเกรดมาให้พอสำหรับยาน ยังไงนั่นก็อะไรที่ฉันทำ มันผ่านรอบการฝึกนับไม่ถ้วนกับประสบการณ์ที่ฉันสามารถมีชีวิตหลังจากเข้าไปข้างในฝูงศัตรู ไม่มี ‘ทริกสกปรก’ หรืออะไรก็ตามแต่ แต่ประสบการณ์และทักษะอย่างบริสุทธิ์”

ทหารรับจ้างหนุ่มถูข้อมือแล้วจ้องผมเขม็งต่อไปอย่างคับแค้นใจ ช่างแกเถอะ พวก

“ยังไงซะ… นั่นแหละ โชคดี พวก โชคดีกับพวกนายด้วยเหมือนกัน”

จากนั้นผมโบกมือผมสู่ทรจ.กับเจ้าหน้าที่ที่เหลืออยู่แล้วออกจากฮอลล์ หลังจากได้ระยะมากพอจากฮอลล์ ผมปล่อยถอนหายใจโล่งใจ

“พวก นั่นแน่นอนว่าน่ากลัว ทรจ.น่ากลัวมากๆ ฉันไม่เก่งขนาดนั้นเมื่อมันเป็นเรื่องต่อยกัน รู้ป่ะ”

“อย่างนั้นเหรอคะ……?”

เมย์เอียงหัวเธอในความสับสน ซึ่งค่อนข้างหายากสำหรับเธอ ส่วนใหญ่เธอยังคงไร้สีหน้า แต่มันหายากสำหรับเธอที่จะแสดงตัวเองออกมาอย่างเปิดเผยโดยใช้ภาษากายแบบนี้

“หนูได้ยินมาว่าท่านค่อนข้างสู้ได้ดีในระบบดาวเอลีนด้วยพาวเวอร์อาร์เมอร์ และหนูเห็นท่านทำเมื่อท่านช่วยเอิร์ลดาเลนวาลด์นะคะ นายท่าน แล้วก็ ท่านทำได้ค่อนข้างดีในการสู้กับหุ่นยนต์ต่อสู้เหล่านั้นกลับไปบนเซียร่า III ด้วยค่ะ”

“แต่การสู้เหล่านั้นมันต่างออกไป พวกมันไม่เหมือนกับต่อยกัน”

“มันเป็นอย่างนั้นเหรอคะ”

เมย์ยังคงดูงงมาก ผมเก็ตว่าเธอยังสับสน แต่นั่นมันเป็นอย่างนั้น

ไม่ว่าอย่างไร มีความต่างยิ่งใหญ่ระหว่างการต่อสู้กับต่อยกันสำหรับผมเป็นอย่างน้อย

มันเหมือนต่างกันในแนวคิดหรือบางอย่าง……

ช่างมันเถอะ มันไม่สำคัญไม่ว่าอย่างไร

“ไม่ว่ายังไง อะไรกับไอ้เด็กเวรกลับไปตรงนั้นกัน?”

“หนูเดาว่าเขาอิจฉาที่หน้าใหม่เหมือนนายท่านได้รับรางวัลด้วยเหรียญจู่โจมปีกดาบเงินกระทันหันแล้วอยากจะระบาย”

“ระบาย หือ?”

“มันดูเหมือนพวเขาใช้หมัดเพื่อพูดความในใจบ่อยครั้งในวงการทหารรรับจ้าง”

“อย่างงั้นเหรอ…… มันจะดีกว่ามั้ยถ้าฉันยอมรับการต่อสู้?”

“ท่านมีหนูกับท่านค่ะ นายท่าน หนูเชื่อว่านี่มีคุณสมบัติเพียงพอในการแสดงออกถึงความแข็งแกร่งค่ะ มันไม่เป็นไร แล้วก็–”

“หืม?”

ผมพยักหน้ากับเมย์เพื่อให้เธอพูดต่อไป

“–ถ้าท่านอยากสั่งสอนเขา ท่านจะทำแบบนั้นได้ง่ายๆ ถูกมั้ยคะ นายท่าน?”

“ฉันสงสัย ยังไงซะ ฉันเดาว่าฉันน่าจะทำได้ถ้าฉันกลั้นหายใจ แต่ฉันค่อนข้างไม่รู้ว่าจริงๆแล้วนั่นจะได้ผลมั้ย เห็นป่ะ ดังนัั้นฉันไม่อยากพึ่งพามมันบ่อยมากๆ”

ตั้งแต่ผมมาที่มิติ ผมสามารถทำการคิดและตอบสนองแบบเร่งความเร็วสุดยอดโดยการกลั้นหายใจด้วยเหตุผลบางอย่าง มันค่อนข้างสะดวก แต่ผมไม่อยากใช้มันซ้ำๆซากๆบ่อยเกินไปเพราะผมไม่รู้ว่ามันทำงานอย่างไรกันแน่ ผมไม่ได้พูดมันกับหมอโชโกะเมื่อเธอตรวจสอบผมเพราะผมยังกลัวเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่จะตามมา เธอเอะอะแล้วเมื่อเธอค้นพบยีนไม่รู้จักของผม อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอรู้ว่าผมมีความสามารถเต็มตัวอยู่ด้วยอีกอย่าง? ผมน่าจะถูกขังแล้วถูกปฏิบัติเป็นหนูทดลอง

“โอ้ยังไงซะ ยังไงเราก็ไม่มีแผนจะอยู่ที่นี่นานอยู่ดี แค่มาลืมมันเถอะ”

“ในทางตรงกันข้าม นายท่าน เราอาจใช้เวลานานในด่านหน้านี้ขึ้นอยู่กับรายละเอียดของคำร้องกองทัพอิมพีเรียล”

“โอ้ ใช่ พวก นั่นน่าหงุดหงิด…… เราควรแค่เมินมันแล้วหนีมั้ย?”

“ไม่ใช่ผู้บัญชาการลูเทนเนนต์เซเรน่าจะแค้นเหรอคะถ้าท่านทำเช่นนั้น??”

“นั่นก็มีปัญหาในแง่ต่างกัน…… อึ่ก นี่รู้สึกไม่ดีเลย”

ผมคร่ำครวญสถานการณ์ยากลำบากปัจจุบันขณะผมตั้งใจมองสู่สวรรค์