ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 15 เล่ม 1 ระยะเวลาของการต่อสู้
15 เล่ม 1 ระยะเวลาของการต่อสู้
“ยืนยันการซิงโครไนส์กับยานองพวก”
“ยืนยันซิงโครไนส์”
“เริ่มลำดับการชาร์จไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ”
“เริ่มการชาร์จ ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ ชาร์จสำร็จ ทำงานใน 5,4,3,2,1…ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟเริ่มทำงาน!”
ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟทำงาน; ตามด้วยเสียงระเบิด เหมือนฟ้าผ่า ครั้งนี้ไดร์ฟเริ่มในการซิงค์กับยานของมิตรที่รายล้อมอยู่ ดังนั้นเบสิคแล้วเราไม่ต้องรับมือกับอะไรเลยบนฝั่งเรา ทั้งหมดที่เราต้องทำคือทำให้มั่นใจว่าฝั่งมิตรไม่ออกจากทาง
และมันดูเหมือนเอลม่าถูกส่งไปที่จุดซุ่มโจมตีที่ตรงกันข้ามกับเรา ผมอธิษฐานใหเธอปลอดภัยเธอ
“งั้นตอนนี้ เราจะเข้าสู่การต่อสู้…”
“…ค่ะ!”
“ในการปะทะนี้ พี่จะให้มีมิรับมือกับเฝ้าดูเรด้าและคอมม์”
“รับทราบ!”
“งานเฝ้าดูเรด้าคืออะไร?”
“ตามความเคลื่อนไหวของยานทั้งฝั่งมิตรและศัตรู ที่แสดงอยู่บนเรด้า และเตือนนักบินเมื่อความอันตรายมาถึง”
“นั่นถูกแล้ว แล้วเจ้าหน้าที่คอมม์ล่ะ?
“ค่ะ สกัดกั้นการสื่อสารของศัตรู เก็บรวบรวมข้อมูล และตอบการสื่อสารที่ถูกส่งมาจากมิตรมาที่ยานนี้”
“ดูเหมือนเธอพร้อมแล้ว เมื่อพี่ขับยานนี้คนเดียว พี่รับผิดชอบกับการทำเรื่องพวก ดังนั้นเป้าหมายของพี่คือให้มีมิทำงานบางอย่างเพื่อลดภาระของพี่นิดหน่อย ยิ่งหนูทำได้มากแค่ไหนมันจะง่ายกว่าสำหรับพี่ พี่รู้ว่ามันจะใช้เวลามากว่านี้สำหรับหนูที่จะชินกับเรื่องพวกนี้ แต่ได้โปรดทำเต็มที่นะ โอเคมั้ย?”
“ค่ะ! ได้โปรดปล่อยมันให้หนู ฮีโระ-ซามะ!” มีมิตอบกลับอย่างร่างเริง
“ใช่ พี่หวังพึ่งหนูนะ”
ผมทำการตรวจสอบสุดท้าย กับระบบอาวุธของยาน ระหว่างที่เรายังอยู่ในระหว่างการเอฟทีแอลไดร์ฟ
อาวุธหลักของเราคือปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ ที่ติดอยู่บนแขนกล มันมีสองลำกล้องใหญ่ของปืนใหญ่ยิงกระสุนจริงติดอยู่บนอยานด้วยเช่นกัน เราก็มี “ไพ่ตาย” สองใบ ใส่กระสุนแต่ละสองลูก – รวมเป็นจำนวนสี่ลูก กระสุนของของเหล่านี้มันโคตรแพง ดังนั้นผมไม่อยาจบที่การต้องใช้มันถ้าเป็นไปได้ แต่เพราะทั้งหมด มันเป็น “ไพ่ตาย” ถ้าถึงเวลาต้องตัดสินใจ ผมจะยิงมันโดยไม่ลังเล การเก็บสิ่งนี้ไว้และไม่ยอมใช้อย่างไม่มีกำหนดมันแค่โง่
“สวยจัง…” มีมิเอ่ย ระหว่างที่ดูทิวทัศน์ข้างของยาน – แสงของดาวยาวผ่าน เหมือนสะเก็ดดาวนับไม่ถ้วนในระยะไกล เนบิวล่าที่ส่องสว่างอย่างสุกสกาว ส่องแสงในสีส้มและสีฟ้า แล้วทางของแสงที่ระยิบระยับกระจายไปโดยยานเราบนทางของมัน ภาพของพวกมันงดงามจนลืมหายใจ จนแม้แต่ผม ที่คุ้นเคยกับมันเมื่อเวลาในเกม ดึงดูดความสนใจของผม
“นั่นใช่แล้ว มันเป็นสิทธิพิเศษสำหรับเราที่จะสามาระเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในทะเลของดาวที่สวยงามนี้”
“ค่ะ”
ในที่สุดเราก็มถึงตำแหน่งที่กำหนด หลังจากไม่กี่นาที
“หยุดทำงานไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ ระวังแรงกระแทกและการสั่น”
“ค่ะ”
เราออกจากการใช้ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟและเปลี่ยนเป็นขับขี่ปรกติ เสียงที่เหมือนสายฟ้าดังขึ้นอีกครั้ง และกฤษณะก็กลับมาในอวกาศปรกติในที่สุด ยานทหารรับจ้างฝั่งมิตรกระจายอยู่ในกลุ่มสี่ หรือ ห้า และมุ่งหน้าออกไปที่ตำแหน่งที่ถูกแต่งตั้งไว้ เราก็ตามไปด้วย
“เรามาถึงตำแหน่งเป้าหมายแล้ว”
“มันเงียบจริงๆ”
“ยังไงซะ เพราะทั้งหมดอวกาศโดยพื้นฐานแล้วมันเป็นที่ที่เงียบและเหงา แต่พี่ไม่รู้สึกเหงาแล้ววเพราะพี่มีหนู มีมิ”
“…เอออ๋ ย- ยังไงซะ หนูก็ไม่เหงาด้วยเหมือนกันถ้างั้น”
เราลดเอาต์พุตของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าหลักถึงน้อยที่สุดที่เป็นไปได้ และเข้าสู่สภาพตัดการสื่อสาร ระหว่างที่คุยกันอย่างเบาใจ
“หนูหนาวมั้ย?”
“ไม่ หนูโอเค”
เพราะพลังงานที่ถูกส่งไปที่ระบบสนับสนุนสิ่งมีชีวิตก็ถูกลดลง อุณหภูมิต่ำสุดข้างในยานตกลงไปค่อนข้างเยอะ ผมไม่ถือมันจริงๆ เพราะผมใส่เสื้อผ้าหนา แต่มีมิดูเหมือนจะแต่งตัวบางเกินไป
“เสื้อพวกนี้สร้างจากวัสดุที่บางแต่อุ่น”
“จริงเหรอ? พี่ค่อนข้างที่จะสืบๆมา แต่มันเป็นร้านที่ดีจริงๆหือห์?”
“ค่ะ”
มันเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่จะเห็นสาวน่ารักใส่ชุดน่ารักทุกวัน สำหรับไม่กี่วันนี้ มีมิได้ทำผมพราวตาโดยการใส่ชุดคอสเพลรสชาติไซเบอร์พังค์หลายประเภท เธอดูมหัศจรรย์เป็นพิเศษในฐานะของเมดไซเบอร์พังค์หน้าอกใหญ่…ระหว่างที่ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระเส้นแสงทะลุเข้ามาบริเวณตรงหน้าของเรา ทันทีลังจากนั้น เราสกัดกั้นการสื่อสารที่ดูเหมือนจะมาจากโจรสลัดที่สั่น
[อะ- เกิดอะไรขึน? นี่มันเหี้ยอะไร?!]
[ไมเคิลเพิ่งโดนจบไป! ศัตรูโจมตี–]
[อุว้าาาาา!?]
[มันเป็นพวกเหี้ยทหารระบบดาว!]
[มันยิงใส่ฐานและยานใหญ่ของเรา! ไฟไปทุกที่เลย!]
[ปิดผนังกั้นสามถึงเจ็ดตอนนี้!]
[ต- แต่ ยังมีคนอยู่ข้างใน!?]
[อย่างี่เง่าน่ะไอ้เหี้ย! เราทั้งหมดจะถูกฆ่าถ้าเราไม่ปิดมันตอนนี้! ทำมัน!]
[ร- รับทราบ!]
มันเป็นความวุ่นวายที่แน่นอน ระหว่างนั้นการยิงระเบิดของยานศึกและเฮฟวีครุยเซอร์ของทหารของซิสเต็มทำลายฐานและยานขนาดใหญ่ของโจรสลัดต่อไป มันแค่เป็นไปไม่ได้ที่จะทำอย่างนั้นด้วยกฤษณะของผม อำนาจการยิงและระยะโดยรวมของอาวุธยานศึกมมันแทบถอดของยานขนาดกลางที่ใช้โดยเรา ทหารรับจ้าง เอาต์พุตของอาวุธป้องกันก็ไม่ใช่อะไรที่จะดูถูกด้วย… ถ้าคนหนึ่งไปเจอพวกเขาจากข้างหน้าอย่างไม่ระวัง พวกเขาจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ก่อนที่พวกเขาจะนำยานศึกของทหารเขามาสู่ระยะอาวุธไปตัวต่อตัวกับพวกเขา พวกเหงาๆตรงๆมันไม่แนะนำถ้าให้เริ่มพูด
[ไม่มันไม่มีประโยชน์! ออกจากที่นี่เถอะ!]
[ถอย! ถอย! ถอย! เหี้ยเอ้ย! สมบัติทั้งหมดที่เราเก็บมามันเท่ากับหายไปหมดเลย!]
โอ้ ดูเหมือนในที่สุดพวกมันก็หนี มียานโจรสลัดที่กล้าๆไม่กี่ลำที่พุ่งเข้าไปหาแบทเทิลชิพทหาร แต่พวกมันทั้งหมดเปลี่ยนเป็นฝุ่นอวกาศในท้ายที่สุด นี่เป็นผลที่คาดหวัง ถ้าคุณไปสู้กับยานศึกของทหารตรงๆ มันแค่มันจะเป็นอย่างนั้นสำหรับยานที่ไม่ใช่ทหาร
[หยุดทำงานปิดการสื่อสาร]
[《ไป! ไป! ไป!》]
[อยย่าให้พวกมันซักตัวหนีไปได้!]
[ฮย้าฮ่าาาา! แค่ดูเหยื่อที่ ทั้งใหญ่ทั้งอ้วนเหล่านั้นซี่! แกเป็นของชั้นอีเวร!]
เมื่อคำสั่งเริ่มปฏิบัติการถูกมอบแล้ว เอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าของกฤษณะขึ้นไปสู่ระดับการต่อสู้ในทีเดียว และเริ่มเร่งเครื่อง
“มีมิ เราจะเข้าสูการต่อสู้! ทนแรงกระแทกและแรงจีด้วย”
“ร- รับทราบ!”
ผมรู้สึกทั้งตัวของผมถูกกดอย่างแรงเข้ากับเก้าอี้นักบินจากการเร่งเครื่องกระทันหันความรู้สึกถึงความตึงเครียดเอ่อขึ้นมาจากภายในลึกๆของผม มือของผมเริ่มเหงื่อออกเล็กน้อย ผมทำการส่งแขนกลและปืนใหญ่กระสุนจริงลำกล้องใหญ่ออกไป ในที่สุด กาารต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้น
[ยานที่ไม่รู้จัก เข้ามาใกล้อย่างเรา! นั่นมันอะไรกันวะ?! มันมีแขนงอกออกมาจากเจ้านั่น!]
[มันเป็นโมเดลที่ไม่รู้จัก! ระวังตัวไว้หนุ่มๆ!]
[ไปเจอกับมันตรงๆ! ยิงมันให้ร่วง!]
[เราจำนวนมากกว่ามันเยอะมาก ล้อมยานนั่นและเริ่มยิง ฉีกโล่พลังงานของมันและยิงมันเป็นชิ้นๆ!]
ทั้งหมดมันมียานโจรสลัดของศัตรูสี่ลำอยู่ข้างหน้า – ยานขนส่งสองลำ และไฟต์เตอร์สองลำ พวกมันจะมาเจอกับผมตรงๆ – จากตรงด้านหน้า อาวุธทั้งหมดทำงาน
“ดูเหมือนพวกมันอยากได้ยิงซึ่งหน้า ตอบมันเถอะ”
ผมเล็งปืนใหญ่พัลต์เลเซอร์ที่หนึ่งในยานไฟต์เตอร์ข้างหน้า และปืนใหญ่กระสุนจริงลำกล้องใหญ่ที่อีกลำ ศัตรูดูเหมือนจะมีแผนกับการเน้นอำนาจการยิง แต่ปืนใหญ่เลเซอร์ของกฤษณะมีระะยะที่ไกลกว่าเมื่อเทียบกับอาวุธของพวกมันทั้งหมด
[อะไรวะ–!? โล่ของเรา–]
โล่พลังงานของยานไฟต์เตอร์ดับทันทีหลังจากที่ถูกยิงโดยการยิงพร้อมกันของปืนใหญ่เลเซอรื การยิงครั้งที่สองเจาะทะลุตัวถังที่ตอนนี้ไม่ได้รับการปกป้อง และนำไฟต์เตอร์ออกจากการทำงาน
[มึงต้องล้อเล่นกับกูใช่มั้ยเนี่ย!?]
[ไอ้คนนนี้มันอันตรายเกินไป ออกไปจากที่นี่เหอะ พวกแก! หนี–]
ยานไฟต์เตอร์อื่นที่ปืนใหญ่กระสุนจริงล็อคอยู่พยายามจะหนีไป แต่มันสายเกินไป ผมยิงกระสุนลูกปรายไปสองลูก บนท้องที่เปราะบางของมันพร้อมกัน
กระสุนทำลายจำนวนมากมายตกลงไปหามันที่โล่เป็นฝน และนำมันลงในทันที ตัวถังถูกเจาะทะลุอย่างไร้ปราณีด้วยรูที่นับไม่ถ้วน สวิสชีสอีกที่เสิร์ฟแล้ว ไฟต์เตอร์สองลำถูกยิงร่วงอย่างรวดเร็วในแค่ไม่กี่ช่วงเวลา
[กย้าาาาา!? เหี้ยนั่นมันสัตว์ประหลาด!]
[ไม่! ถอ- ถอย–]
ยานขนส่งสองลำที่เหลือพยายามจะหนีด้วยเช่นกัน แต่ประเภทเหล่านี้ปรกติแล้วจะช้ากว่าเมื่อเทียบกับยานไฟต์เตอร์ ยูนิตที่โปรดปรานของผม กฤษณะ เป็นยานไฟต์เตอร์เต็มตัว ที่มีสเปคความเร็วสูง หนีจากผมนั้นเป็นไปไม่ได้
[รีบเข้าเย็*แม่!!!]
[กูสะบัดมันออกไม่ได้!]
[ไม่ ไม่ ไม่! กูตายในที่แบบนี้ไม่ได้!]
“หน่าพวกนายจะตายที่นี่ พวก พวกแกเป็นโจรสลัด และเราถูกสั่งให้กำจัดพวแกทั้งหมด ไม่มีปราณีสำหรับพวกแก
ผมหันหน้ายานไปูยานขนส่งที่กำลังหนี และยิงพวกมันร่วงด้วยการยิงของปืนใหญ่เลเซอร์ พวกมันพยายามจะหนีโดยการไปทิศทางที่ต่างกัน แต่ไม่มีทางที่ผมจะให้พวกมันหนี ถ้าพวกมันสามารถที่จะหนีได้ โอกาสคือ พวกมันจะไปทำให้คนไร้เดียงสาเป็นเป้าหมายและโจมตีอีกครั้ง เพราะทั้งหดเมื่อคนหนึ่งตกไปสู่ชีวิตโจรสลัดมันยากที่จะล้างตัวเองให้สะอาดอีกครั้ง
ขณะที่ผมดำเนินการมุ่งหน้าไปที่จุดเป้าหมายต่อไป ผมหันกลับไปเพื่อจะดูว่ามีมิเป็นอย่างไร เธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้บนเก้าอี้ของเธอ สายตาเธอติดเหมือกาวอยู่กับจอเรดาร์ แต่ผมไม่มั่นใจว่าความสนใจของเธอจะโฟกัสกับมันจริงๆหรือไม่ ยังไงซะ มันมากเกินไปที่จะคาดหวังผลลัพธ์ที่งดงามจากเธอจากการออกศึกครั้งแรกของเธอ ดังนั้นมันช่วยไม่ได้
ผมหันออกมาจากเธอและมองเป้าหมายต่อไปที่แสดงอยู่บนจอ สิ่งที่ทักทายตาของผมเป็นภาพของแสงเลเซอร์ที่สว่างวาบตัดผ่านอวกาศ เส้นทางของกระสุนจริงยิงออกมาจากยานลำอื่น หางที่ไฟลุกของมิซไซล์ และระเบิดที่โตเป็นดอกของยานที่ถูกทำลาย สีมากมายสว่างขึ้นอย่างไสว มุมของอวกาศนี้อยู่ในความวุ่นวายของเสียงดังที่ผสมปนเปกันของแสง
ภาพนี้สวยงามอย่างแปลกประหลาด แต่อัตตรายจนเกินความตายสำหรับมนุษย์ แม้แต่ลำกล้องที่เล็กสุดของปืนใหญ่เลเซอจะทำให้คนระเหยไปโดยไม่ทิ้งร่องรอย และพวกเขาจะเปลี่ยนเป็นเนื้อสับถ้าไปโดนกระสุนจริงง มิสไซลไซล์จะทำให้เค้าหายไปเหมือนกันเลย เมื่อยานถูกยิงร่วง คุณจะถูกโยนไปในนอกอวกาศและจะหนีความตายไม่ได้ด้วย
แต่แล้วพอดสำหรับหนีล่ะ ใช่มั้ย? แม้ว่าบล็อคห้องนักบินทำงานได้เป็นพอดสำหรับหนี แต่เพราะทั้งหมดมันจะจบที่การเป็นเป้าหมายที่มีระดับความสำคัญในการต่อสู้ บวกกับ มันยากที่จะรอดชีวิตหลังจากที่ติดอยู่กับการระเบิดที่ถูกทำให้แย่ขึ้นด้วยการระเบิดของที่เก็บกระสุนของยาน ในท้ายที่สุด ความรอดชีวิตของคนคนหนึ่งขึ้นอยู่กับโชคอย่างหนัก
“มีมิ เราจะไปที่สนามรบต่อไป”
“…เอ๋? อ้า! ค- ค่ะ รับทราบ!”
มีมิตอบด้วยเสียงที่สั่นหลังจากที่เธอได้ยินผมเรียกออกไปหาเธอ ดูเหมือนมันจะใช้เวลามากกว่านี้ที่เธอจะชินกับงานแบบนี้
[ชิ มีพวกมันมากเกินไป!]
[ล้อมมัน! เบสโซ่ ตัดหน้ามัน!]
[อ่ะนี่!]
[ไอ้เหี้ย!]
ยานโจรสลัดห้าลำรุมยานทหารรับจ้างฝั่งมิตรหนึ่งลำ ทหารรับจ้าสามารถที่จะทนได้เนื่องจากความต่างในสเปคของยาน แต่มันจะถูกต้อนจนมุมมถ้าปล่อยไว้ตามลำพัง โล่พลังงานของมันจะถูกแซะออกอย่างช้าๆ และเกราะของมันจะถูเซาะด้วยการยิงของศัตรู แต่นั่นมันถ้าผมไม่ไปแทรกแทรง ดูเหมือนยานทหารรับจ้างนี้สัญญานเรียกคือ “ไควเอท”
“นี่คือกัปตันฮิโร่ สัญญานเรียกคือกฤษณะ ชั้นจะเคลื่อนที่เข้าไปเพื่อสนับสนุน ไควเอท”
[โอ้! ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือ พวก!]
[]ชิ! อีกลำมาที่นี่ แลงก์! คัมเมอร์! ยื้อเค้าไว้!]
[ได้เลย!]
[ปล่อยมันให้ชั้น หัวหน้า!]
ในยานห้าลำที่ไล่ไควเอทอยู่ สองลำปลดการปะทะและมุ่งหน้าลงมาที่ผม หนึ่งลำดูเหมือนจะเป็นยานไฟต์เตอร์ ระหว่างที่อีกหนึ่งลำเป็นมิสไซล์ครุยเซอร์ปรับแต่งจากยานขนส่งทั่วไป ยานยิงมิสไซล์สนับสนุนมันมีปัญหาจริงๆ มิสไซล์มันยากที่จะหลบและค่อนข้างพลังการทำลายล้างสูง ไควเอททำได้ดีๆจริงๆที่รอดชีวิตมาได้จากการถูกล้อมโดยยานห้าลำ ซึ่งรวมไปถึงยานยิงมิซไซล์สนับสนุน
[ซีคเกอร์!]
[รับทราบบอส!]
ครุยเซอร์สนับสนุนยิ่งมิสไซล์มาเป็นชุดซึ่งมุ่งหน้าตรงมาที่ผม ซีกเกอค์น่าจะเป็นประเภทของมิสไซล์ค้นหาความร้อน แม้ระยะมันจะสั้น มันไม่ได้นำทางด้วยเรด้า ดังนั้นมันจะไม่ทำการส่งสัญญานการเตือนการล็อคเป้าหมาย และเป็นประเภทที่มีประสิทธิภาพเมื่อใช้เพื่อโจมตีไม่ทันตั้งตัว แต่ผมไม่รู้ว่าไอ้พวกนั้นมันทำอะไรที่ยิงมาจากข้างหน้า มันแม้แต่ตะโกนประเภทของมิสไซล พวกมันไม่มีไอเดียเลยว่าจะใช้อาวุธให้มีประสิทธิภาพได้อย่างไร ไม่ใช่หรือ?
คร่าวๆมันมีสองทางที่จะจัดการกับมิสไซล์ประเภทนี้ ไม่สะบัดมันออกไปด้วยความเคลื่อนไหวที่เหนือกว่า หรือทำให้เซ็นเซอร์มันสับสนโดยการทิ้งเป้าลวงที่มีความร้อนสูง แต่ผมเลือกตัวเลือกที่สามดีกว่า
ยานสั่นจากแรงยิงที่มีผลจากกระสุนจริง ไม่นานหลังจานั้น กระสุนนับไม่ถ้านล้อมมิซไซล์และระเบิดมันทั้งหมดสำเร็จ แม้แต่ก่อนที่มันจะมาถึงยานผม เราพุ่งเข้าไปในผลของการระเบิดที่การเร่งเครื่องสูงสุด ผ่านยานขนส่งของโจรสลัด ไปสู่มิซไซล์ครุยเซอร์ที่ปกป้องมันที่ด้านหลัง
[เก่ะะะ!? ไอ้คนนี้มันตรงผ่านเข้ามา–]
ผมระเบิดมิสไซล์ครุยเซอร์ด้วยกระสุนลูกปรายที่ระยะเผาขน และยิงมันร่วง การระเบิดที่ค่อนข้างใหญ่ตามมาหลังจากนั้นไม่นาน น่าจะเพราะมิซไซล์ทั้งหมดระเบิดในเวลาเดียวกัน
[อะไร–!? ]
“สอง”
ผมกลับยานโดยใช้เครื่องขับดันสนับสุนและยิงยานขนส่งของโจรสลัดด้วยปืนใหญ่เลเซอร์ ปืนใหญ่พัลต์เลเซอร์ลำกล้องใหญทำให้โล่พลังงานของยานหมดได้อย่างง่ายดายรีแอคเตอร์ที่เล็กและต่ำกว่ามาตรฐาน ของยานโจรสลัดทนการยิงจากปืนใหญ่พัลต์เลเซอร์สี่กระบอกไม่ได้เลยซักนิด
อย่างที่คาด โล่หยุดทำงานในแค่ครู่เดียว และการยิงเลเซอร์เจาะทะลุตัวถังที่ไร้การปป้องกัน ผลที่ออกมาคือการระเบิดสีแดงฉาน หลังจากที่นำพวกมันออกไปจากความทุกข์ทรมานของมัน ผมตรวจดูเรดาร์เพื่อดูว่าไควเอทเป็นอย่างไรมัดูเหมือนเขาเพิ่งยิ่งลำที่เหลือร่วงหนึ่งลำ ของยานที่เหลือสามลำ และตอนนี้ไล่อีกลำอยู่ เขามีทักษะจริงๆ
“ชันจะไปยิงยานอีกลำให้ร่วง”
[ได้ ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนี้พวก และขอบคุณ]
[อะ– ไอเวรเอ้ย! สิ่งต่างๆมันไม่สมควรเป็นแบบนี้…!]
[ท- ทำไงดีไรโซ!?]
[หุบปากไอ้พวกงี่เง่า! แน่นอนว่าเราต้องยิงมันให้ตายและหนีไอ้เหี้ย!]
กัปตันของยานนำตอบสหายที่เหลือของเขาในบัดดลที่ถามเขาว่าทำอะไรดีในเสียงที่ฟังดูน่าสมเพช ในเหตุผลอันถ่อมตัวของฉันพวก นายเกือบจะไม่มีโอกาสจะรอดชีวิต ดังนั้นแค่เอาเอาความตายมาให้ฉันและถูกยิงร่วง เพื่อที่จะช่วยเราทั้งหมดจากปัญหา ผมยิงยานโจรสลัดที่พยายามอย่างเต็มที่ที่จะหนีทันทีหลังจากนั้นร่วง และไควเอทยิงยานนำสำเร็จด้วยเช่นกัน เราจัดการพวกเขาทั้งสองในเวลาที่ค่อนข้างสั้น
[ขอบคุณสำหรับการช่วเหลือกฤษณะ มันค่อนข้างยากที่มียานห้าลำอยู่ที่หาง]
“ม่ายอ่ะ อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน ชั้นได้เหยื่อเป็นผลของมัน เจอกันพวก”
[ได้ ระวังตัวด้วยนะ]
จากนั้นไควเอทถอยจากแนวหน้า – น่าจะสำหรับการซ่อมและเติมโล่ ผมรวบรวมลูทจากยานโจรสัดที่ร่วง และดำเดินการไปต่อที่จุดต่อไปเพื่อล่ามากกว่านี้
TLN หยุด 1 วันครับ
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
