ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 16 เล่ม 1 ดาวตก

16 ดาวตก

“มีมิ สภาพปัจจุบันของสนามรบคืออะไร?”

ผมเรียกมีมิหลังจากที่โดรนทำการเก็บลูทจากซากยานสำเร็จทั้งหมด

“เอ๋? อืม เออ่อ… มันดูเหมือนกองกำลังมิตรของเรามีความได้เปรียบอยู่เวลานี้”

“ชี้เน้นจุดที่มิตรของเราไม่ค่อยจะไหวได้มั้ย?”

“อ- อืม… หนูขอโทษ หนูทำไม่ได้”

ใช่ ผมก็ว่าอย่างนั้น ส่วนใหญ่ผมก็พึ่งความหยั่งรู้ของผมด้วยเมื่อหาจุดที่มีปัญหาเป็นพิเศษเหล่านั้น ดังนั้นคำตอบของเธอไม่ใช่มันน่าตกใจทั้งหมด…

“ทั่วไปแล้ว มีอัตราหนึ่งต่อสามหรือหนึ่งต่อสี่ระหว่างทหารรับจ้างกับโจรสลัด กระจายอยู่ทั่วท้้งสนามรบ ที่ไหนที่จำนวนโจรสลัดมันมากเกินความสบาย คือคนที่ต้องการการสนับสนุน แต่ถ้าจำนวนโจรสลัดมันมากกว่าสิบ ไปทำตัวเป็นกำลังเสริมมันค่อนข้างเสี่ยงนิดหน่อย ถ้าไม่ใช่ฆ่าตัวตายน่ะนะ แต่ชั้นคิดว่าเราจะโอเคแม้แต่ด้วยจำนวนเท่านั้นนะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ…อืม งั้น มันควรจะเป็นจุดนี้โดยเฉพาะ ถ้าอย่างนั้น บนส่วนล่างซ้ายของแผนที่สนามรบ มันใกล้กับตำแหน่งของกองยานของระบบดาว แต่พวกเค้ายังดูเหมือนจะดิ้นรนเนื่องจากแบทเทิ่ลชิพของโจรสลัดขนาดกลางสามลำเข้าร่วมในการต่อสู้

ผมตรวจดูตำแหน่งที่มีมิชี้ออกมา และมันดูเหมือนมิตรของเรามีเวลาที่ลำบาก ยานทหารรับจ้างสี่ลำ ถูกล้อมไปด้วยยานโจรสลัดขนาดเล็กยี่สิบลำ พวกเขายังเจอกับยานโจรสลัดขนาดกลางสามลำที่กล่าวมาด้วย พวกเขายังอยู่ได้ อย่างไรก็ไม่รู้เนื่องจากการยิงสนับสนุนจากกองยานของกองทัพ แต่มันดูเหมือนพวกเขาจะไม่สามารถอยู่ต่อไปแบบนี้ ถ้าสถานการณ์ดำเนินต่อไป

“ได้เลยถ้างั้น เราจะไปช่วยพวกเค้ามีมิ แต่คอยดูเรดาร์ไว้เพื่อที่เราจะไม่ถูกทำให้ตกใจ แล้วก็ ทำให้มั่นใจว่าทักทายมิตรก่อนที่เราจะปะทะกับศัตรู เพื่อเลี่ยงความสับสน”

“ค่ะ หนูจะทำเต็มที่!”

ผมตรวจดูอาวุธและอุปกรณ์ของยานโจรสลัดขนาดกลางที่ไม่เป็นมิตร หลังจากที่ได้ยินการตอบที่กระฉับกระเฉงของมีมิ

พวกมันเป็นยานอวกาศที่ใช้สำหรับพลเมืองที่ดัดแปลงอย่างหนัก เหมือนครุยเซอร์มิสไซล์สนับสนุนที่เราสู้ก่อนหน้า โจรสลัดส่วนใหญ่ใช้ยานที่ปรับแต่งเพิ่มเติมแบบนี้ เลิกใช้งานเครื่องขับดันหลัก ทิ้งผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมด และจากนั้นเอายานไปเป็นของตัวเอง

จากนั้นพวกมันจะติดตั้งยานเหล่านี้ด้วยอาวุธและระบบป้องกันที่ปล้นสะดมมาจากทหารรับจ้างและยานคุ้มกัน ที่พวกมันสามารถทที่จะยิงร่วง และผลที่ออกมาจะเป็นแบทเทิ่ลชิพของโจรสลัดที่ตัดแปะที่พวกมันใช้บ่อยๆ อย่างน้อย นั่นเป็นที่พวกเขาบอกว่ามันทำงานกันยังไงในสเตลล่าออนไลน์ ดูเหมือนสิ่งต่างๆจะค่อนข้างคล้ายๆกันมากในโลกนี้ ผมไม่อยากที่จะแม้แต่จินตนาการว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกเรือดั้งเดิมของยานเหล่านั้น

ไม่ว่าอย่างไร…ยานศึกโจรสลัดขนาดกลางปรับแต่งเหล่านั้นติดตั้งปืนใหญ่หลายกระบอกที่ยิงรัว สำหรับการยิงป้องกันระยะใกล้ และปืนใหญ่เลเซอร์ลำกล้องขนาดกลางสำหรับการยิงระเบิด พวกมันน่าจะทำงานโดยการสนับสนุนยานโจมตีลำเล็กจากข้างหลัง ผ่านการยิงของปืนใหญ่เลเซอร์ระยะไกล ปืนใหญ่หลายกระบอกน่าจะเป็นปืนใหญ่ประเภทป้อมปืนที่ล็อคเป้าอัตโนมัติ

พวกมันหลักๆแล้วเน้นการติดอาวุธไปที่ด้านหน้าของยาน ข้างบน และแต่ละฝั่ง พวกมันดูค่อนข้างทน อย่างน้อย ผมมั่นใจว่าโล่พลังงานของกฤษณะ ที่ส่งกำลังโดยเครื่องกำเนิดพลังงานโล่สมรรถนะสูง จะสามารถที่จะทนการโจมตีจากกลุ่มอาวุธเหล่านี้ แม้ว่าพวกมันจะโจมตีมาพร้อมๆกัน แต่มันไม่มีเหตุผลที่ผมจะไปหามันตรงจากข้างหน้าถ้าให้เริ่มพูด

ตัดสินจากการเรียงกลุ่มอาวุธของพวกมัน ด้านล่างและด้านหลังเป็นจุดบอดที่สมบูรณ์ พวกมันทั้งหมดดัดแปลงมาจากยานคาร์โกของพลเมือง ดังนั้นพวกมันน่าจะมีห้องคาร์โกใหญ่อยู่ที่ใต้ดาดฟ้ายาน โอกาสที่โจรสลัดจะเสริมความแข็งแกร่งเกราะของพวกมันค่อนข้างน้อย ดังนั้นพวกมันน่าจะค่อนข้างไร้การป้องกันที่บริเวณเหล่านั้นโดยเฉพาะ ผมเดาว่ามันจะไม่มีการทำให้ตกใจที่สกปรกและคาดไม่ถึง เด้งออกมาจากที่นั่น

ผมตัดสินใจว่าจะทำอะไร และหลังจากรับรู้ความสามารถของพวกมันและลดพลังของเครื่องปฏิกรณ์ของกฤษณะลงถึงเอาต์พุตที่ต่ำที่สุด เปลี่ยนระบบอาวุธเป็นออฟไลน์ และใช้งานระบบสร้างความเย็นตอนเนื่อง

“มันจะหนาวนิดหน่อย ดังนั้นทนมันนิดนึง โอเคมั้ย?”

“รับทราบ อืม พี่มีแผนจะทำอะไร?”

“หืม? โอ้ ยังไงซะ พวกเราทหารรับจ้างไม่ได้แค่สู้ตรงๆ มีมิ”

เมื่ออุณหภูมิของตัวถังเย็นลง อุณหภูมิข้างในห้องนักบินก็เริ่มลดอย่างต่อเนื่อง หลังจากสามนาที อากาศในห้องนักบินเปลี่ยนเป็นเย็นถึงจุดที่ว่าลมหายใจของผมปล่อยควันสีขาว ผมตรวจดูว่ามีมิโอเคมั้ย แต่มันดูเหมือนว่าเสื้อผ้าของเธอมอบการป้องกันความเย็นที่เหลือเฟือจรงๆ เธอก็หายใจควันขาวออกมาด้วย แต่อย่างน้อย เธอไม่ได้ดูเหมือนว่าจะถูกกวนใจโดยความเย็น

“โอเค มาทำอย่างนี้กันเถอะ”

เมื่อผมตัดสินว่ายานได้เย็นลงมากแล้ว ผมเริ่มมุ่งหน้าไปที่จุดบอดของยานศัตรู โดยใช้การขับดันที่ต่ำที่สุด ยานเล็กและยานขนาดกลางไม่รู้ถึงตัวตนของเราอย่างสมบูรณ์

“ทำไมพวกเค้าตรวจจับเราไม่ได้ ฮิโระ-ซามะ?”

“ยานที่ทำการต่อสู้อยู่ปรกติแล้วส่งสัญญานความร้อนสูง ดังนั้นคนส่วนใหญ่พึ่งเซ็นเซอร์ความร้อนเพื่อตรวจจับยานอื่นระหว่างการต่อสู้ มันมีซากยานถูกทิ้งไปทั่วทุกที่ในการต่อสู้แบบนี้ ดังนั้นเรดาร์ธรรมดาแค่จะใช้ไม่ได้ นั่นทำไมมันเป็นไปได้ที่จะหลอกเซ็นเซอร์จับความร้อน โดยการลดอุณหภูมิของยาน และแอบเข้าไปในหมู่เศษหิน

ที่เป็นกลยุทธ์ที่เรียกว่า “เทอร์มอลสเตลท์” ในสเตลล่าออนไลน

ระบบให้ความเย็นต่อเนื่องดั้งเดิมแล้วมีเจตนาที่จะไว้ใช้ลดอุณหภูมิของยานเมื่อไหร่ก็ตามที่ตัวถังร้อน เนื่อจากใช้ปืนใหญ่เลเซอร์อย่างต่อเนื่อง แต่ผู้เล่นสามารถที่จะสร้างการใช้งานอีกอย่างสำหรับมัน นอกเหนือเหตุผลที่มันมีเจตนา

“เข้าใจแล้ว… งั้นมันจริงๆแล้วมีกลยุทธ์ต่างๆมากมายที่พี่ใช้ได้”

“มันไม่ใช่บางอย่างที่จะใช้งานได้แต่ละครั้งและทุกครั้ง แต่มันเป็นกลยุธ์ที่มีประสิทธิภาพในสถานการณ์ปัจจุบันของเรา”

“ค่ะ!”

เมื่อผมยืนยันว่าเราอยู่ตำแหน่งจุดบอดของยานโจรสลัดขนาดกลางอย่างสมบูรณ์ ผมเปิดใช้งานระบบอาวุธและเล็งพัลต์เลซอร์และปืนใหญ่กระสุนจริงไปที่ท้องที่ไร้การป้องกันของพวกมัน

[เอ๋!? มีสัญญานยานศัตรูที่ไม่เป็นมิตรข้างล่างเราเลย! เหี้ย มันอยู่ในจุดบอดของเราอย่างสื้นเชิง!]

[อะไรวะ!? แกทำอะไรอยู่วะ!? จริงๆแล้วแกหลับอยู่ตลอดเวลาเหรอไง!?]

[ผมคอยเฝ้าดูดีๆแล้วนะบอส! แต่มันจู่ๆก็โผล่มาโคตรเหมือนผีเลย!]

[อย่ามาพูดเหี้้ยๆกับกูน่ะ! เหี้ยเอ้ย หลบหลีก! หลบหลีกพวกมึงไอเหี้ยโง่! เหี้ย เราจะทำทันเวลามั้ย?!]

ผมยิงปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ทั้งสี่กระบอกพร้อมๆกัน และทำโล่พลังงานของมันหมดไป

[ฮฮฮฮิ้! โล่!]

[โอ้แม่งพระเจ้า! ขับหลบหลีก ใช้เครื่องเพิ่มกำลังพวกนั้น อย่างมาขวางทางพวกกูไอ้เหี้ย!!!]

ปืนใหญ่กระสุนจริงตามไป ฉีกท้องที่เปิดกว้างของยานด้วยกระสุนลูกปรายทำลายล้างนับไม่ถ้วน เจาะทะลุผ่านเกราะบางๆและทำให้มันเต็มไปด้วยรูเหมือนการโรยพริกไทย เกราะของมันค่อนข้างอ่อนแอจริงๆ กระสุนดูเหมือนจะทำลายเครื่องปฏิกรณ์พลังงาน มอดูลสนับสนุนชีวิต ท่อพลังงาน และคลังเก็บกระสุน

[แย่แล้ว! เราเสียพลังงาน!]

[สละยาน! สละยานนน!]

ระเบิดเล็กๆหลายครั้งเกิดขึ้นข้างในตัวถังของยานโจรสลัดขนาดกลางทั้งหมดสามลำ หลังจากการระเบิดครั้งสุดท้ายที่ใหญ่ระเบิดนแต่ละลำ พวกมันถูกปิดอย่างสมบูรณ์ ร่วงสาม

“มีมิ ติดต่อยานมิตร แลประกาศเจตนาของเราที่จะเป็นกำลังเสริมให้พวกเค้า!”

“ท- ทันทีค่ะ! นี่คือยานกัปตันฮิโระ สัญญานเรียกกฤษณะชั้นเป็นโอเปอเรเตอร์ยาน มีมิ เราจะทำการช่วยพวกคุณทั้งหมดในฐานะกำลังเสริม”

[เราซาบซึ้งสำหรับความช่วยเหลือของคุณ จากใจเลยมันค่อนข้างที่จะแย่ก่อนหน้านี้]

[ชชชชิ! เราให้เหยื่อหนีไปไม่ได้อีกแล้้ว! เราจะลุยสุดตัวไปเวรตะไล!]

[นูว้าาาาา! เค้าอยู่กับโอเปอร์เรเตอร์หญิงน่ารักจริงๆ!? กูจะไม่แพ้ ไอ้สัตว์เย็*แม่!!!]

[เฮ้น่า แกแค่ตัดสินไม่ได้ว่าเธอน่ารักจากเสียงของเธอนะพวก]

[ไม่เพ่ เสียงของเธอน่ารัก ดังนั้น ไม่มีผิดพลาดว่าเธอเป็นสาวน่ารัก สาวที่มีเสียงน่ารักมีหน้าที่น่ารักอย่างแน่นอน มันเป็นความจริงของจักรวาล]

อะไรวะ ไม่ใชช่ว่าคนพวกนี้จะโอเค แม้ว่าผมจะไม่ยื่นก้นเข้ามาช่วยหรือ? พวกเขาฟังดูชิลดีนะ เมื่อพิจารณาสถานการณ์แล้วน่ะ

“ไปกันเถอะ”

“ค- ค่ะ!”

ผมดำเนินการลดโล่ของยานศัตรูด้วยปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ที่ติดตั้งอยู่บนแขนกลของกฤษณะ และจบพวกเขาด้วยกระสุนจริง โจรสลัดที่เหลื่อ ที่เสียการสนับสนุนของยานขนาดกลางไป กำลังใจตกไปที่ต่ำสุดบ่อ และและทำการประสานงานเละ การกระทำของพวกมันเละเทะ มันเป็นบุฟเฟต์โจรสลัดที่กินได้ไม่อั้น

[ฮฮฮฮฮิ้!? เจ้านี่มันสัตว์ประหลาดสี่แขน!]

[เวรเอ้ย! หยุดไอ้บ้านั่น! ยื้อมันไว้]

[ไอ้ควาย! เราจะถูกฉีกเป็นชิ้นโดยกระสุนลูกปรายถ้าเราไปชนหัวกับมัน! มึงสิทำ เหี้ยโง่!]

[วิ่งหนี! วิ่งหนี! ไม่มีทางที่เราจะกำจัดไอ้นั่นเย็*แม่!]

[อะไรวะ-?! เฮ้! อย่าหนีไอ้เวร! มึงจะแค่ถูกยิงร่วงโดยแบทเทิลชิพกองทัพไอ้งี่เง่า!]

ยานโจรสลัดที่พยายามจะวิ่งหนีถูกเจาะทะลุด้วยเสาแสงหนาแลระเบิด มันเป็นการยิงระเบิดสนับสนุนจากกองยานของกองทัพของซิสเต็ม ในที่สุด “กรง” ก็สมบูรณ์และปิดผนึก

“ไม่มีทางนหนี พวกแกทั้งหมดจะตายที่นี่”

[แกตาย ไอ้เย็*แม่สี่แขนเหี้ยยยย!]

ยานโจรสลัดที่เหลือทั้งหมดหันหากฤษณะ และเริ่มโจมตี มันดูเหมือนพวกมันอยากจะเน้นการยิงมาที่ยานผมเพื่อที่จยิงผมให้ร่วง ผมหลบกระสุนซึ่งเป็นเส้นสว่างไสวในอากาศด้วยการเคลื่อนไหวที่สุดยอดของยานผม และหลยการโจมตีของยานโจรสลัด

*หวู่นนนนน!

หลังจากทที่ตรวจจับการยิงของศัตรูที่ไม่เป็นมิตร เอไอของยานทำการเตือนและแสดงสภาพโดยรวมของยาน ผ่านการฉายภาพโฮโลแกรม อัตราการลดโล่โล่โดยรวมแสดภาพออกมาในเวลาจริง มันดูเหมือนผมไม่ได้สามารถที่จะออกมาอย่างไม่มีรอยขีดข่วน และยานถูกโจมตีโดยตรง

มีมิส่งเสียงกรีดร้องที่ทุกข์ใจหลังจากที่เห็นการฉายภาพ แต่ผมเก็บความใจเย็นได้

เราได้โดนการโจมตีโดยตรง แต่มีแค่โล่สามชั้นแรก ถูกนำลงไปยังมีสองชั้นเหลืออยู่เซลล์ของโล่จะเติมพวมันอย่างสมบูรณ์ในเวลา แม้ว่าถ้าการยิงของศัตรูสามารถที่จะนำสองชั้นลงไป และแม้ว่าถ้าพวกมันสามารถที่จะยิงโล่หมดทั้งหมด เรายังถูกปกป้องโดยชั้นของเกราะเกรดกองทัพ ที่ทนทาน มันไม่ได้เป็นเหตุสำหรับความตื่นตกใจอย่างแน่นอน

ตอนนี้ผมไม่สามารถจะโจมตีเพราะผมเน้นไปจากหลบหลีกการยิงของศัตรู แต่ผลของมัน ความสนใจของโจรสัดทั้งหมดโฟกัสอยู่ที่ผม ทหารรับจ้างที่ดีครึ่งๆคนใดก็จะชิงความได้เปรียบจากสถานการณ์นี้

[ฮย้าฮ่าาา! มันนเป็นกินได้ไม่อั้นไอ้เวร!]

[ฮึ่ม! พวกมันเมินเราโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนเราถูกประเมินต่ำไปอย่างมากที่นี่นะ]

[ไทพูน! ฟ๊อกซ์ 2! ฟ๊อกซ์ 2!]

[เฮอร์ริเคน! ฟ๊อกซ์ 2! ฟ๊อกซ์ 2!]

บานทหารรับจ้าง ที่ถูกทำให้ป้องกันก่อนหน้า ได้ความพร้อมมาด้วยกัน และเริ่มยิงยานโจรสลัดของศัตรูทีละลำ ผมก็ไม่ชอบที่เป็นเป้าเคลื่อนที่อยู่ตลอด ผมเลยเล็งไปที่ช่องเปิดและเริ่มสู้กลับโดยการยิงปืนใหญ่เลเซอร์ออกไป; ยิงยานโจรสลัดร่วงสำเร็จด้วยตัวเอง

ปืนใหญ่กระสุนจริงลำกล้องใหญ่ทรงพลัง แต่มีจำกัด ไม่ต้องพูดถึงกระสุนที่แพง ดังนั้นผมเลยยิงพวกมันโดยไม่ใส่ใจเลยไม่ได้จริงๆ ปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ อย่างไรก็ตาม ค่อนข้างมีประสิทธิภาพเมื่อเทียบราคา ดังนั้นถ้าผมอยยากจะทำรายได้นิดหน่อย เด็กๆพวกนี้นั้นต้องใช้

และหลังจากน้อยกว่าห้านาที สถานการณ์พลิกกลับอย่างสิ้นเชิง และเราสามารถที่จะกวาดล้างยานโจรสลัดทั้งหมดในบริเวณปัจจุบัน

[แอเรียเคลียร์ มันเป็นชัยชนะของเรา]

[พวก จริงๆแล้วชั้นคิดว่าเราไม่รอดแล้วแป้ปนึงก่อนหน้านี้ แต่เราสามารถที่จะเปลี่ยนสิ่งต่างๆพลิกไปเมื่อสี่แขนมา]

[ทำได้ดี สี่แขน!]

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาแปะชื่อเล่นผมว่า “สี่แขน” แต่มันค่อนข้างที่จะฟังดูแปลกนะ… ยังไงซะ บางทีมันขึ้นอยู่กับรสนิยมส่วนตัว

“ชั้นจะไปที่ส่วนต่อไปของสนามรบ โชคดีพวก”

[ใช่ นายด้วย และสาวโอเปอร์เรเตอร์ด้วย]

“อ- อืม ขอบคุณมากค่ะ”

[เวรเอ๊ย! เธอมีเสียงที่น่ารักจริงๆ! เธอเป็นสาวที่น่ารักแน่นอน พวก! ชั้นมั่นใจมัน!]

[นายก็เป็นซะแบบนั้นตลอดพวก นั่นทำไมนายถึงยังซิงไอเวร]

[ช- ชั้นไม่ได้ซิงเพ่!]

พวก ดูเหมือนว่าการเล่นตลกพวกนี้นั้นก็มีอยู่แม้ว่าจะในต่างโลก หืม… ช่างลึกลับ

ผมเร่งเครื่องขับดันและดำเนินการมุ่งหน้าไปที่ส่วนใหม่ของสนามรบ แต่ระหว่างกลางที่ทำอย่างัน้น ยูนิตสีขาวเป็นพิเศษซูมผ่านภาพที่ผมเห็น

“ยานสีขาว… เอลม่า หือห์?”

“เอลม่า-ซังสู้ที่นี่เหรอ?”

“ใช่ เราจะตามเธอไป”

จากนั้นผมได้เห็นลำแสงของแสงที่เข้มข้นยิงจากยานโจรสลัดที่เอลม่าไล่ตามอยู่ นั่นไม่ดีเลย เอลม่าเจอกับแบทเทิ่ลชิพโจรสลัดขนาดกลางและยูนิตคุ้มกันของเธอ และมันถูกติดตั้งไปด้วยปืนใหญ่เลเซอร์ประเภทฉายรังสี ชื่อเล่น “เกโรบิ” โดยผู้เล่นสเตลล่าออนไลน์

ปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ที่ติดตั้งบนกฤษณะของผมถูกดีไซน์ให้ยิงกระสุนเลเซอร์ในการยิงต่อเนื่องสั้นๆ แต่”เกโรบิ” อย่างไรก็ตามเป็นประเภทรังสี ซึ่งจะยิงเลเซอร์แบบกว้างความร้อนสูงที่เข้มข้นออกไปอย่างต่อเนื่อง จนกว่ามันจะหยุดเนื่องจากความร้อนเกิน ชื่อเล่น “เกโรบิ” ตีความได้หลายอย่างแต่ที่พื้นฐานมากที่สุดคือ เกโระ(อาเจียน) + บีม = “เกโรบิ” พูดอีกอย่าง มันเป็นปืนใหญ่ที่อาเจียนเลเซอร์บีมเอาต์พุตสูง แต่เรื่องทั้งหมดนั่นไม่ได้สำคัญตอนนี้ ถ้าผมไม่รีบช่วยเอลม่า บางอย่างที่แย่ๆน่าจะเกิดขึ้น ผมเร่งเครื่องขับดันและพยายามทำให้มันทันเวลา

[เอ๋? ทำไม?! การควบคุมมันไม่ทำงาน–คย้าาาาาาาา!!!?]

ผมยอมแพ้แล้วสร้างระยะแทน โชคร้าย ผมสายเกินไป

[อุว้าาา! ยานสีขาวนั่นมันอะไรกัน?! มันตรงมาหาเรา– หลบมัน!]

ยานของเอลม่าเริ่มบินตรงๆ ที่ความเร็วที่ไม่มีเหตุผล เมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น มันสายเกินไปที่จะทำอะไรทั้งสิ้น

“ฮ- ฮิโระ-ซามะ นั่นโอเคมั้ย?”

“ไม่ มันไม่ มันอาละวาดโดยสิ้นเชิง”

[ม่ายยยยยย!? กะ- เกิดอะไรขึ้น– อิย้าาาาาาาาา!!!]

ตัดสินจากการตอบสนองของเธอ มันดูเหมือนเธอไม่รู้เกี่ยวกับแนวโน้มว่า เฟอร์**รี จะหลุดการควบคุม…… งี้เอลม่าก็ไม่ใช่ทหารผ่านศึกที่รู้ถึงความเสี่ยงในธรรมชาติ แต่เป็นอีโง่ที่ซื้อยานเพราะแต่ดูสเปค

“อ– อืม ไม่ใช่เราควรช่วยเธอเหรอ?”

“เราทำอะไรเพื่อช่วยไม่ได้… ถ้าเราพยายามจะเข้าหาเธออย่างไม่ระวังที่ความเร็วแบบนั้น เราแค่จะไปชนกับเธอแล้วก็บู้มด้วยกัน”

“ต– แต่ เอลม่า-ซัง… เอลม่า-ซังจะ…!”

“เอ่อ ยังไงซะ… ห้องนักบินของยานนั้นมันทนทานอย่างคาดไม่ถึง เราแค่ต้องเก็บห้องนักบินของเธอเมื่อเธอชนและ–”

ยานของเอลม่าระเบิดไปผ่านวงล้อมของโจรสลัด และม่งหน้าไปสู่ทิศทางตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง มันดูเหมือนดาวหางวิ่งผ่านไปจริงๆ

ตอนแรก ผมคิดว่าเธอมุ่งหน้ามาที่ทิศทางเรา แต่มันไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น… โว่ว เดี๋ยวก่อน! เธอมุ่งหน้าตรงไปที่กองยานกองทัพ…!

[คย้าาาา! ออกไปจากทางงง!]

[อุว้าาา! มันจะชนเรา ยิงมันร… ไม่ เดี๋ยว นั่นเป็นทหารรับจ้าง…! นูว้าาาาา!]

ยานของเอลม่าชนกับแบทเทิลชิพของกองทัพ และหยุดเคลื่อนไหวอย่างสมบูรณ์หลังจากนั้น ดูเหมือนบล็อคห้องนักบินออกมาได้โอเค ดังนั้นถ้าโชคของเธอดี เธอน่าจะไม่บาดเจ็บมากขนาดนั้น ปัญหาคือแบทเทิลชิพที่เธอเพิ่งชนเข้าไปเละเลย… แค่มันจะเสียค่าซ่อมสำหรับเจ้านั่นมากเท่าไหร่กัน?

“อืม เราทำยังไงดี?”

“โชคร้าย ไม่มีอะไรที่เราทำได้ มาเน้นไปที่งานปัจจุบันเถอะ”

“ร– รับทราบ”

เนืื่องจากการอาละวาดของเอลม่าขบวนแถวที่ติดกันพังทลายลงไป ผมมุ่งตรงไปที่กลุ่มของยานโจรสลัดที่สับสนและเริ่มยิงด้วยพัลส์เลเซอร์ และปืนใหญ่กระสุนจริงมันจริงที่ว่ามันเย็นชาไปหน่อยกับผม แต่ผมทำอะไรเกี่ยวกับมันไม่ได้ รู้ป่ะ ผมจะแค่เน้นไปที่การทำงาน ระหว่างที่อธิษฐานให้ความปลอดภัยของเอลม่า ช่าย มาทำอย่างนั้นเถอะ

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 0/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord