ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 167 ยิ้ม……
167 *ยิ้ม……
14 – 18 นาที เล่ม 5
“ก่อนอื่น ให้ฉันได้ยินดีกับนายบนผลงานยอดเยี่ยมของนาย”
“อา ได้”
ทันทีเมื่อผมมาหน้าเธอ ยานอวกาศตรี*เซเรน่ามอบรอยยิ้มให้ผมที่ดูเหมือนติดกับผิวของผมแล้วทำให้ผมยืนขึ้นอย่างไม่เต็มใจ
<วายุ: ชั้นประทวนจะใช้ของทัพอากาศ เปลี่ยน อากาศ เป็นอวกาศ เช่น พันจ่าอวกาศเอก>
ตอนนี้เราอยู่ในเรสตาเลียส เฉพาะว่า เราอยู่ข้างในห้องทำงานส่วนตัวของยานอวกาศตรีเซเร่า เมื่อผลึกแม่ตายหงายท้องไปแล้ว ที่เหลือของสิ่งมีชีวิตผลึกก็หยุดทำงาน ดังนั้นการต่อสู้โดยสำคัญๆแล้วจบไปแล้ว
ตอนนี้ ที่เหลือของยานยุ่งอยู่กับการเก็บของตกหลังศึกและรวบรวมข้อมูล* เรสตาเลียสเคลื่อนที่ไปติดผึกแม่อันไร้พลังและถูกแยกชิ้นส่วนด้วยเหมือนกัน
<วายุ: เปลี่ยน ดาตา เป็น ข้อมูล / เปลี่ยน ข้อมูล เป็นสารสนเทศ>
“อืม เซเรน่าซามะ ทำไมท่านเรียกฮิโระซะ– เอิ่ม กัปตันของเรามาที่นี่?”
มีมิไม่เต็มใจเรียกผม ‘ฮิโระซามะ’ ต่อหน้ายานอวกาศตรีเซเรน่า บางทีมันเพราะยานอวกาศตรีคือคุณนายขุนนางของแท้และเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพจักรวรรดิเธอทำตัวค่อนข้างสงวนปาก
“มาดูกัน จริงๆแล้วเขาละเมิดกฎ เขาเมินคำสั่ง ละทิ้งตำแหน่งซึ่งถูกแต่งตั้ง เข้าปะทะการผาดโผนอันตราย และมีมากกว่านั้นอีก แต่ฉันโทษทหารรับจ้างสำหรับทุกเรื่องเล็กๆน้อยๆไม่ได้จริงๆหรอก ถูกไหม? แน่นอน ว่าฉันจะไม่ทำอย่างนั้นและนอกจากนี้ นายไม่ใช่ส่วนหนึ่งของกองทัพจักรวรรดิ ฉันจึงแม้แต่มอบบทลงโทษใดๆก็ยังไม่ได้ อ่ะฮ่าฮ่า”
*ซุ่่โมะโมะโมะโมะ……
อย่างไรก็ไม่รู้ ผมรู้สึกเหมือนบรรยากาศเด่นความมืดมนคู่กับเสียงประกอบมังงะกำลังเอ่อจนหล่นออกขึ้นมาจากยานอวกาศตรีเซเน่า ผู้ยังคงยิ้มอยู่บริเวณรอบขมับเธอเต้น! ช่างน่ากลัว!
“พูดถึงแล้ว มีมิซัง เธอเคยได้รับประสบการทำงานหนักมากสำหรับบางอย่างแล้วเพียงแค่มันโดนฉกขโมยไปโดยไม่มีคำเตือนใดๆไหม? ถ้ามันเป็นเธอ อะไรซึ่งเธอจะพูดกับคนทำผิด?”
“อ-เอิ่ม เออ่อ…… ก-กล้ายังไง? บางอย่างแบบนั้นล่ะมั้งคะ?”
มีมิสั่นชัดเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆหลังจากยานอวกาศตรีเซเรน่าเบี่ยงมาเน้นความสนใจของเธอไปสู่น้องเขา
ยานอวกาศตรีเซเรน่าพยักหน้าพอใจหลังจากได้ยินคำตอบ
“ใช่ ใช่ แน่นอนฉันทำอะไรลงไปเยอะเพื่อซ่อนความเป็นจริงว่าแหล่งสารสนเทศของฉันไว้วางใจไม่ได้และยังไม่ถูกยืนยัน ในท้ายที่สุด ฉันแม้แต่โกหกด้วยหน้าซื่อๆแล้วพูดยืนยันว่าข้อมูลนั้นคือผลจากการวิเคราะห์ของฉันเอง ฉันผ่านการถูกตั้งคำถามอย่างทั่วถึงสุดขีดและรู้สึกเหมือนฉันเดินอยู่บนเปลือกไข่ตลอดเวลา ในที่สุดฉันก็พูดเกลี้ยกล่อมคนตำแหน่งสูงกว่าได้แล้วส่งกองยานปราบปรามออกไปได้ ทันทีเมื่อฉันรู้สึกว่าฉันใกล้กับชัยชนะแล้ว เจ้าคนไร้ความรู้เรื่องจู่ๆโฉบมาแล้วจัดการยานแม่ตรงๆทันที เธอโทษฉันตรงๆไม่ได้สำหรับความรู้สึกโกรธสุดขีด ถูกไหม?”
“ฮฮฮฮฮฮี๊…”
ความตึงเครียดของยานอวกาศตรีเซเรน่าเพิ่มขึ้นจนกว่าเธอจะสั่นชัดในความโกรธ
“อืม เห็นป่ะ… ฉันแค่กังวลว่าเส้นแถวหลังอาจได้รับความสูญเสียถ้าสถานการณ์ถูกปล่อยไว้เป็นอย่างที่มันเป็น ดังนั้นฉันตัดสินใจทำการกระโดดด้วยหน่วยขับครส.ระยะสั้นเพื่อประชิดเข้าไปสู่ผลึกแม่ ฉันปรารถนาให้ประเภทเล็กซึ่งมุ่งหน้าไปทางเธอหยุดโดยขัดขวางผลึกแม่รัวๆ เข้าใจมั้ย?”
“แต่แล้วแค่ทำไมอะไรๆออกมาเป็นแบบนั้นล่ะ……?”
“อ-อืม บางทีฉันแค่โชคดีจริงๆ แล้วเธอก็มีวันแย่ๆล่ะมั้ง ยานอวกาศเซเรน่า? โว่วนั่น! นิ่ง สาว! นิ่ง! เอามือออกห่างจากด้ามดาบแล้วนิ่งไว้!”
เมื่อยานอวกาศเอกยืนขึ้นด้วยกำลั่งแล้วพยายามชักดาบเธอ ผมยกทั้งสองมือเพื่อพยายามทำให้เธอสงบลง คุผมควรพาเมย์ลมากับเรา
“ฉันคิดว่านั่นเล่นมากพอแล้วยานอวกาศตรี…… ถ้าอย่างนั้น เหตุผลจริงว่าทำไมเราอยู่ที่นี่ล่ะ?”
เอลม่าปล่อยการโต้ตอบโดยไม่มีให้เห็นสักนิดว่าลังเล
ถ้าอย่างนั้นเหตุผลหลักไม่ได้เพื่อปลดปล่อยความแค้นอันแน่นถึงสุดขีดมาลงกับผมหรือ?
“……ฮ่าาา”
ยานอวกาศตรีแฟ่บลงเหมือนลูกโปงหลังจากได้ยินคำโต้ตอบของเอลม่าแล้วปล่อยถอนให้ใจหนึ่งครั้ง เธอนั่งกลับลงไปหลังหลังโต๊ะเธออย่างไร้เรี่ยวแรง จิตวิญญาณนั่นมาจากที่ไหนซึ่งมันดูเหมือนจะบอกว่ามันจะฟันผมล้มไม่สำคัญว่าผมไปที่ไหน ผมสงสัย?
“ยังไงซะ แม้ว่านายสามารถจะกอดรัดชัยชนะไว้ได้ ฉันยังเป็นหนึ่งผู้เสนอทั้งหมดของปฏิบัติการนี้ และดังนั้นเอง มันถูกพูดไดว่านายจัดการผู้นำศัตรูตกได้คือข้อพิสูจน์ว่ากลยุทธ์ฉันมีประสิทธิภาพ ไม่สำคัญว่ามันสำเร็จอย่างไร ผลลัพธ์ยังจบในชัยชนะของเรา ดังนั้นฉันเลยแค่ระบายความโกรธกับการที่เหยื่อโดนฉกขโมยไปอย่างไม่มีพิธีการใดๆ”
“ฉันขอโทษสำหรับการกระทำอันไม่ได้รับอนุญาต ยานอวกาศตรี ฉันแค่อยากจะเลี่ยงไม่ให้แถวแนวหลังได้รับความสูญเสีย”
“ใช่ ฉันรู้ ความบริสุทธิ์ของนายถูกพิสูจน์ได้ผ่านบันทึกการต่อสู้ซึ่จับมาโดยเรสตาเลียส และที่สำคัญมากว่านั้น เราแค่ลงโทษผู้กล้าผู้สามารถสังหารผู้นำศัตรูแล้วรับชัยชนะมาให้เราไม่ได้”
หือ? อย่างไรก็ไม่รู้ ผมได้รับความรู้สึกแย่จัดๆเกี่ยวกับนี่
“เราจะทำตามนโยบายของการมอบรางวัลและการลงโทษที่ถูกต้อง โอ้ ฉันคิดว่าเรามีการสนทนาแบบนี้มาก่อนไม่นานผ่านมานี้
หลังจากพูดเช่นนี้ยานอวกาศตรีใช้งานคอนโซลบนโต๊ะห้องทำงานแล้วแสดงบางอย่างสู่เราผ่านจอโฮโล ตัดสินจากรูปลักษณ์ มันดูเหมือนเหรียญบางประเภท มันค่อนข่างคล้ายกับเหรียญจู่โจมปีกดาบเงินผมเองอันผมได้ก่อนหน้า แต่สีต่างออกไป มันสีทองแทนสีเงิน ทรงมันก็ค่อนข้างต่างด้วย อัญมณีสีแดงถูกฝังกลางหรียญรูปทรงกางเขน และมีส่องยื่นออกไปจากข้างหลังมุันซึ่งคล้ายกับทรงกลดแสงแข็งๆ
“แน่นอนนั่นดูแพง”
“ยังไงซะ ฉันก็ว่า นี่คือเหรียญกางเขนดาวชั้นหนึ่ง มันถูกรู้จักกันดีมากกว่าในชื่อดาวทอง คุ้นๆกับมันมั้ย?”
“ไม่เลย”
ผมหันสู่มีมิและเอลม่าแล้วพบว่าดวงตาของมีมิเปิดกลมโตเหมือนถ้วยกลมๆและเอลม่าแสดงสีหน้าซึ่งคล้ายกับได้กลืนยาขมสุดขีด มันดูเหมือนพวกเธอทั้งสองคนคุ้นเคยกับมัน
“มันดูเหมือนนอกจากกัปตันลูกเรือที่เหลือคุ้นเคยกับมัน เหรียญที่แค่ถูกมอบเป็นรางวัลให้คนเหล่านั้นผู้ได้รับความสำเร็จความดีงามเหนือธรรดาโดยเฉพาะในการต่อสู้แล้วได้รับเกียรติใหญ่สุดที่มอบให้เหล่าทหารกับทหารรับจ้าง อย่างไรก็ตาม มีเหตุการของผู้คนซึ่งถูกได้รับรางวัลเป็นเหรียญนี้หายาก จนมาถึงทุกวันนี้ นายคือแค่คนที่สี่ผู้จะได้รับนี่ในทั้งประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิ”
“เอ่อเฮอะ…… ถ้าอย่างนั้นฉันคือคนที่สี่”
แม้แต่บางคนเหมือนผมก็เข้าใจความสำคัญของการถูกมอบรางวัลเหรียญที่มีแค่คนอื่นอีกสามคนสามารถรับในทั้งประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิได้
“แม้ว่ามันยังไม่ได้สรุปตัดสินว่าในการตอบแทนความสำเร็จนับไม่ถ้วนระหว่างการออกต่อสู้ รวมไปถึงความสำเร็จของการกำจัดสิ่งมีชีวิตผลึกต่างสายพันธุ์ที่ไม่เคยมีวันได้เห็น นั้นมีโอกาสดีว่านายจะได้รับเหรียญนี้ แม้ว่านายไม่จบในการได้รับดวงทอง ดาวเงินคือได้อย่างแน่นอน”
หลังจากพูดอย่างนั้นยานอวกาศตรีเซเรน่าเปลี่ยนจอภาพบนจอสู่เหรียญดูคล้ายกัน แต่มาพร้ออัญมณีสีน้ำเงินอยู่กลางกางเขนเงิน
“ยังไงซะ ตำแหน่งสูงผู้อยู่ในการดูแลกองยานกวาดล้างสิ่งมีชีวิตผลึก รวมถึงฉัน ทั้งหมดคิดว่านายควรได้รับดาวทอง หลังจากทั้งหมด นั่นคือธรรมชาติเมื่อดูความสำเร็จของนาย”
“ข-เข้าใจแล้ว…… ถ้าอย่างนั้นฉันจะได้รับรางวัลนี้ด้วยกันกับการจ่ายค่าตอบแทนเมื่อเรากลับสู่ระบบดาวอิซรุกส์ และเราเสร็จจบหลังจากนั้น ถูกไหม?”
“ฟุฟุฟุ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
แม้ว่าเราทั้งสองยิ้มทั้งคู่ หนึ่งผู้ดูเหมือนมีความสุขกับสถานการณ์ทันทีระหว่างอีกคนมีรอยยิ้มฝึนๆพร้อมเหงื่อเย็นวิ่งลงข้างหลัง
หลังจากหัวเราสักพัก จู่ๆสีหน้ายานอวากศตรีเปลียนเป็นจริงจัง
“แน่นอนว่าไม่ เราจะติดตามคุ้มกันนายกลับไปสู่เมืองหลวงจักรวรรดิ”
“ใช่ซี้ แน่นอน ว่าเธอจะทำ!”
ผมไม่คิดว่าเหรียญซึ่งฟังดูสำคัญจะถูกมอบให้กับผมในบริเวณชนบทเหมือนระบบดาอิซรุกส์ตั้งแต่แรก ผมคาดแล้วว่าสถานที่จัดงานจะอยู่ที่ไหนสักแห่งซึ่งเกี่ยวกับราชวงศ์มากกว่านิดหน่อย แต่ผมไม่คาดว่ามันจะเกี่ยวกับราชวงศขนาด《นั้น》
“ฉันจะอยากปฏิเสธ……”
ถ้าอย่างนั้นนายมีเจตนาจะป้ายโคลนเกียรติของจักรวรรดิหรือ?”
“โอโห่! นั่นมันวิธีใช้อำนาจของรัฐไปในทางที่ผิดๆแบบน่าขยะแขยง!”
แม้ว่าเมือเทียบคนอื่นแล้วเราจะใช้ชีวิตอยู่กันอย่างอิสระและง่ายในฐานะทหารรับจ้าง แต่ที่สุดแล้ว เชิงวิธีการนั้นเราคือผู้รับจ้าง นั่นจริงเป็นพิเศษโดยเฉพาะพวกคุณๆทั้งหลายแหล่ที่ได้เงินส่วนใหญ่มาจากการล่าโจรสลัดแบบผม สมาคมทหารรับจ้างจะปกป้องผมจากการโดนกดดันไร้เหตุไร้ผลของกองทัพถึงจุดหนึ่ง แต่พวกเขาจะไม่ได้ออกมาอ้างอะไรให้ ถ้าผมไปปฏิเสธเพราะดูถูกคิดว่าพวกเขาไร้ค่าคุยโดยการไม่เข้าพิธีรับรางวัล
“เอลม่าซัง เอลม่าซัง เราจะไปที่เมืองหลวงแห่งจักรวรรดิไม่ใช่เหรอ? หนูชื่นชมมันมาตลอดทันทีเลยเมื่อตอนหนูดูวีดีโอโฮโลครั้งแรก”
“พี่เข้าใจ เพราะทั้งหมดมันเป็นเมืองหลวงแห่งจักรวรรดิ มันเป็นศูนย์กลางของการเมืองและเศรษฐกิจของจักวรรดิ”
มีมิกับเอลม่ากำลังมีการพูดถึงประเด็นกันอย่างมีชีวิตชีวาหลังผมระหว่างผมกำลังถูกทำให้ดำลงไปอยู่ ณ ก้นบึ้งของความสิ้นหวัง อืม อย่างน้อยบางคนก็มีความสุขเกี่ยวกับนี่
“แต่พี่คิดว่าเรา ในฐานะสมาชิกลูกเรือ จะต้องเข้าร่วมงานด้วยเหมือนกัน”
“เอ๊ะ?”
มีมิดูเหมือนกลายเป็นไร้คำพูด เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นมีมิหับเอลม่าจะไปเป็นเพื่อนด้วยกันกับผม หือ นั่น…… ความจริงว่าผมจะไม่อยู่คนเดียวในไฟส่องสว่างแรงให้เด่นทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ฮ่าฮ่าฮ่า
“แบบไหนก็เถอะ มันเป็นแบบนั้นแหละ หลังจากจัดตั้งคนแล้วทำการสืบสวนมากกว่านี้ที่นี่ เราจะกลับไปสู่ระบบดาวอิซรุกส์ และหลังจากเราเติมของพร้อมใช้*และบำรุงรักษา เราจะมุ่งหน้าไปสู่เมืองหลวงแห่งจักรวรรดิทันที โอ้ แล้วก็อย่าได้กังวล ฉันยังไม่ลืมสัญญาเราจากกลับไปตอนนั้นด้วยเหมือนกัน พวกเขาควรจะเตรียมการที่ฐานทัพด่านหน้าที่ระบบดาวอิซรุกส์แล้ว ประเด็นใหญ่โตนี้สร้างเป็นเรื่องซึ่งเกี่ยวข้องกับการชื่นชมชื่อเสียงคนๆหนึ่งจากคนทั้งหลายของจักรวรรดิ ดังนั้นเองเราจะประกาศมันเป็นสาธารณะพร้อมด้วยงานประโคมที่ยิ่งใหญ่ พวกนายทั้งหมดจะกลายเป็นคนมีชื่อเสียงข้ามคืนแล้วของเก็บตกได้กับของขายอันนายจะนำๆมากับนายจะมีค่ามากขึ้นเป็นผลลัพธ์ พวกนายจะขายพวกมันได้ในราคาดีมาก ไม่ใช่นั่นยอดเยี่ยมเหรอ?
หลังจากประกาศนั่น ยานอวกาศตรีเซเรน่ายิ้มมีความสุขอีกหนึ่งครั้ง เธอพยายามเอาเชือกคล้องผมให้เข้าไปสู่กองทัพจักรวรรดิมาสักพักหนึ่งแล้ว เธอจึงต้องมีความสุขกับเรื่องไม่น่าพอใจ บางทีเธอแม้แต่จะชิงความได้เปรียบสถานการณ์ให้ผมสมัครเข้าไปในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาตรงใต้ตำแหน่งเธอ เหคุผลที่ผมเข้าร่วมในการต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตผลึกก็เพราะยานอวกาศตรีเซเรน่าชวนผม เพราะทั้งหมด ผมแน่ใจว่าเธอกำลังใช้มุมนั้น
“แน่นอนที่สุดว่าฉันไม่มีเจตนามีวันเข้าเป็รทหาร จะให้เธอรู้ไว้”
“อื้ม แน่นอน ฉันเข้าใจอย่างสมบูรณ์แบบ มันจะไม่ดีกับการบังคับนายเข้าไปในมันหลังจากทั้งหมด หรือ จากใจฉันไม่อยากมีผู้ใต้บังคับบัญชาเหมืออนนาย และ และที่ซึ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเหมือนกองทัพน่าจะแค่ทำให้นายฆ่าจุดดีๆของนายไป ฉันรู้มากเท่านั้น เพราะทั้งหมด เราเป็นคนรู้จักกับกันและกันมาค่อนข้างเวลาหนึ่งแล้ว”
คำพูดซึ่งไม่ได้คาดคิดไว้ออกมาจากปากยานอวกาศตรีเซเรน่า
หือ? ผมเอียงหัวในความสับสน
“พูดนั่นไปแล้ว มันเป็นอีกเรื่องหนึ่งไปเลยเมื่อเป็นเรื่องของบุคคลตำแหน่งสูงในกองทัพ มันค่อนข้างเป็นสถานการณ์เหมือนกันกับขุนนางจักรวรรดิ มันจะเป็นคำแนะนำสำหรับนายว่าให้พึ่งพากับสมาคมทหารรับจ้างระหว่างนายอยู่ในเมืองหลวงแห่งจักรวรรดิ”
“……เอ่อ จริงจัง เธอปรากฏว่าไปกินบางอย่างแปลกมาวันนี้ป่าว?”
“ถ้านายยังดำเนินการใช้คำหยาบคายต่อไปเรื่อย ฉันจะชักดาบฉัน รู้ไหม”
“ฉันขอโทษ แหม่ม ยกโทษให้เถอะ”
ยานอวกาศตรีเซเรน่าตีด้ามดาบเธอ ผมจึงจบกับการยืนตัวตรงแล้วมอบตะเบ๊ะคบๆกริบๆใส่เธอหนึ่งที
“นั่นทั้งหมดจากฉัน ได้โปรดกลับไปที่ยานแล้วไปพักผ่อน และอย่าได้แม้แต่จะคิดถึงการว่งหนี”
“ครับ แหม่ม”
ยานอวกาศตรีเซเรน่าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
—————————————
“อยากที่คาดกับนายท่าน”
เมื่อเรากลับสู่บัวดำ ผมบอกเมย์เกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนวาจากับยานอวกาศตรีเซเรน่า แล้วเธอแสดงออกถึงสีหน้าพออกพอใจมาก มุมของดวงตาเธอลงลงเล็กน้อบ และมุมของริมฝีปากยกขึ้นมาเล็กน้อย มันเป็นการเปลี่ยนในสีหน้าบนใบหน้าเธอ แต่สำหรับเธอผู้สีหน้าถูกตัดสินใจลงไปเป็นไร้สีหน้าโดยการตั้งค่าพื้นฐาน มันคอนข้างเป็นการเปลี่ยนไปชัดเจนพอสมควร
“มันทั้งหมดต้องขอบคุณเธอที่ยิงผลึกแม่ด้วยกระสุนคมฟ.*ด้วยยความแม่นยำกับจังหวะเวลาอันพิเศษสุดๆพอดีสุดๆ เธอปรับเวลาเพื่อเธอจะยิงมันได้ตรงๆหลังจากระดมยิงระเบิดของกองทัพจักรวรรดิ ถูกไหม?”
<วายุ: เปลี่ยนจาก EML (Electromagnetic Luncher) สู่ คมฟ.(เครื่องยิงแม่เหล็กไฟฟ้า) (มีคลังคำย่อตอนจบเล่ม 5)>
“ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมของท่าน”
แม้ว่าลูกกระสุนคมฟ.โอ้อวดตนว่าเป็นคามเร็วสูงสุดในหมู่กระสุนกายภาพพุ่งลอย พวกมันยังเทียบไม่ได้กับการยิงเลเซอร์ ผมจินตนาการไม่ได้เลยว่าตรงๆนั้นเมย์อ่านจังหวะเวลาของระดมยิงระเบิดจังหวะเวลาร่วมพร้อมกันของกองทัพจักรวรรดิได้อย่างไร หรือเธอนำความต่างความเร็วระสุนพุ่งลอยมาคิดกระจ่างได้อย่างไร แน่นอนที่สุดมันว่ามันคือความสำเร็จสุดเต็มด้วยความเชี่ยวชาญ
“ยังไงก็ตามแต่ หนูยังเทียบกับนายท่านไม่ได้จริงๆ ท่านสามารถส่งการโจมตีถึงชีวิตในหนึ่งยิงสู่สัตว์ประหลาดนั่นหลังจากทั้งหมดนั่น การโจมตีนั้นคืออะไรซึ่งท่านจะเรียกว่าความสำเร็จด้วยความเชี่ยวชาญที่สุด”
“ฉันน่าจะเหลิงถ้าเธอชมฉันมากเกินไป ดังนั้นได้โปรดหยุดเถอะ”
แม้ว่าผมพูดนั่นไปแล้ว ผมยังรู้สึกโคตรดีเมื่อถูกชื่นชม พวก! น่าจะไม่มีใครสักคนผู้จะไม่รู้สึกดีเมื่อถูกชม เติมความเป็นจริงว่าหนึ่งผู้ชื่นชมคือแม่บ้านสวยๆจริงๆ มันดีที่สุด
“แต่สำหรับผลลัพธ์ เธอจบที่ต้องไปเข้าพิธีรับรางวัลอันตกแต่งมาไม่ธรรมดาอย่างเยอะแยะในเมืองหลวงแห่งจักรวรรดิ”
“หยุดราดน้ำเย็นใส่บางคนผู้กำลังอาบอยู่ในความสำเร็จได้ป่าว……?”
“ต-แต่ฮิโระซามะ! มันคือเมืองหลวงแห่งจักรวรรดิรู้ป่าว! เมืองหลวงแห่งจักรวรดิเลยล่ะ! มันคือศูนย์กลางของจักรวรรดิและดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งวัฒนธรรมกับอาหารเลิศรสเลยล่ะ!”
“น้องจะเข้าร่วมในพิธีด้วยเหมือนกันหนา รู้ป่าว มีมิ……”
“ออุ่……! หนูคิดว่ามันจะไม่เป็นไรเพราะหนูจะอยู่ด้วยกันกับฮิโระซามะกับเอลม่าซังด้วย!”
มีมิชะงักไปหนึ่งครู่ แต่น้องเขาสามารถจะฟื้นกลับมาและประกาศบางอย่างน่ารักๆ แน่นอนมีมิน่ารัก ผมจะมอบลูบหัวให้เธอสักหน่อย นั่น โมฟุโฟุโมฟุ
“เราจะไปซื้อนั่นนี่กันสักนิดเมื่อเราไปถึงเมืองหลวง ฮิโระควรไม่เป็นอะไรแต่มีมิและฉันยังไม่มีชุดทางการเลย……”
“ทำไมฉันจะไม่เป็นอะไร?”
“จำอะไรซึ่งเกิดขึ้นในเซียร่า III ได้ไหม? นายได้ชุดทางการจากที่นั่นไง ถูกไหม?”
“……โอ้!”
ผมเอาหมัดตีมือ
เมื่อมาคิดถึงมัน เธอถูก
คริสซือเสื้อผ้าทางการบางชุดซึ่งเหมาะสมสำหรับขุนนางที่นั่น แต่พวกมันเก็บรวบรวมฝุ่นอยู่ในตู้เสือผ้า แต่พวกมันควรสมบูรณ์แบบสำหรับโอกาสนี้
พูดจากใจ ผมไม่ได้ชอบเสื้อผ้าเช่นนั้นเลย แต่ผมเดาว่ามันไม่เป็นอะไรเพราะคุณนายทั้งหลายรวมถึงคริส ดูเหมือนจะชอบพวกมัน
“ฉันจะจ่ายค่าเสื้อผ่าเอง ดังนั้นเธอไม่ต้องกังวลและแต่ไปซื้ออะไรอันเธอชอบเลย”
“นั่นฟังดูยอดเยี่ยม แต่เราจะต้องซื้อเครื่องประดับด้วยนะรู้มั้ย?”
“แม้เช่นนั้น มันยังจะไม่แพงมากหรอกเมื่อเทียบกับการซื้อของเพิ่มรุ่นให้ยานซาบูตอน ถูกป่ะล่ะ?”
“นั่นจริง ฉันว่า……”
ซาบูตอนคือชื่อเล่นซึ่งถูกใช้อย่างแพร่หลายสำหรับยานอวกาศสำหรับหลายบทบาทราคาถูกซึ่งนักบินเพิ่งฝึกบินทุกคนบินมันเป็นครั้งแรก การซื้อของเพิ่มรุ่นเต็มๆควรประมาณ 800,000 อีเนล แต่ผมควรสามารถครอบคลุมราคานั้นด้วยด้วยความพร้อมมีงบเหลืออยู่ให้ใช้อกมากมายเนื่องจากรางวัลอันเราจะได้รับเลยหลังจากนี้ไปอีกนิด
“หนูรอคอยการเดินทางไปเที่ยวสู่เมืองหลวงเลยล่ะ”
“อา อืม พี่ก็วางั้น”
ผมไม่ได้ๆตืนเต้นไปเสียทั้งหมดขนาดนั้น แตมีมิดูเหมือนค่อนข้างแสดงออกถึงความเต็มความสุข ผมจึงเห็นด้วยกับน้องเขา ผมแนใจว่าความปลอดภัยรอบบริเวณนั้นควรจะแน่หนา ดังนั้นมันไม่เป็นที่ดีๆสำหรับทหารรับจ้าง อืม ผมเดาว่ามันไม่ใช่ทุกวันอันผมนั้นจะได้ไปเยือนเมืองหลวงของจักรวรรดิ ใช่ ผมอาจรอคอยมันนิดหลังจากทั้งหมดนี้
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
