ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 17 เล่ม 1 ปฏิบัติการจบสิ้น
17 เล่ม 1 ปฏิบัติการจบสิ้น
“สถานะของปฏิบัติการเป็นยังไง?”
“ครับ กัปตัน!! นอกจากอุบัติเหตุเล็กๆก่อนหน้า ทุกอย่างดำเนินไปถามแผน”
“อ้า นั่น หือห์…? ยังไงซะ มันโอเคที่จะไม่เอาข้อหาให้เธอ แต่ให้มั่นใจว่าเก็บค่าซ่อมจากเธอ”
“อาย มาดาม!”
“ทหารรับจ้างเป็นยังไงบ้าง ชั้นสงสัย? มาดูกัน…”
เซเรน่าเปลี่ยนแท็บบนเทอร์มินัลข้อมูลของเธอ และดูรางวัลรวมปัจจุบันที่ทหารรับจ้างแต่ละคนได้รับ ตาของเธอเบิกกว้าง เมื่อเธอเห็นข้อมูลที่แสดงอยู่บนจอ
มีบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ ที่กำจัดยานต่อสู้ขนาดกลางของโจรสลัดไปสี่ลำแล้ว จำนวนของยานเล็กที่ยิงร่วงก็น่าประทับใจด้วย มันดูเหมือนว่าทหารรับจ้างคนนี้ ยังต่อสู้อยู่และเงินรางวันที่ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“มีทหารรับจ้างที่มีทักษะแบบนี้อยู่ในซิสเต็มของเราเหรอ?”
“เอ๋? โว่วว! ตัดสินจากผลงานของเค้า เค้าดูเหมือนจะเป็นทหารรับจ้างแรงค์ทอง…ไม่ แรงค์แพลตตินั่ม แต่ผมไม่เคยได้ยินชื่อเค้ามาก่อน”
โอเปอร์เรเตอร์ไม่เคยได้ยินชื่อของทหารรับจ้าง แต่มันต่างกันสำหรับเซเรน่า มันเป็นชื่อที่เธอค่อนข้างคุ้นเคย
“แสดงข้อมูลบนจอ”
“ครับ!”
หลังจากที่ตรวจข้อมูลของเขา เซเรน่ายืนยันตัวตนของเขา เขาเป็นคนที่บอกว่าตัวเองเป็นทหารรับจ้าง ที่ขับขี่ยานที่ไม่รู้จัก มันดูเหมือนตอนนี้เขาสมัครเป็นทหารรับจ้างแล้ว
“…แรงค์ทองแดง?”
“นั่นไม่ใช่ผลงานที่แรงค์ทองแดงจะทำได้ เค้าเพิ่งสสมัครเป็นทหารรับจ้างแรงค์ทองแดงไม่นานนี้ – หนึ่งอาทิตย์ถ้าพูดให้ตรงๆ เค้าเพิ่งสมัคร แต่เค้าได้แสดงผลงานที่น่าประทับใจแบบนี้แล้ว… เค้าเป็นนักบินกองทัพเก่าเหรอ? เค้าเป็นคลาสเอซอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
“น่าจะเป็นอย่างนั้นครับมาดาม…”
เธอมองกลับไปบนความประทับใจที่เธอมีกับผู้ที่กล่าวว่าตัวเองเป็นทหารรับจ้า เขาดูเหมือนจะแก่กว่าเธอนิดหน่อย เขาไม่ได้ดูเหมือนนักบินกองทัพที่เกษียณ เขาจะอายุมากกกว่านั้นสำหรับการที่ข้อสันนิษฐานนั้นจะใช้ได้
และเขาไม่ได้มีบรรยากาศของบางคนที่มาจากกองทัพเลยซักนิดด้วยเช่นกัน แทนที่จะเป็นทหาร เขาค่อนข้าง…รู้สึกเหมือนพลเมืองธรรมดา เขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นทหารรับจ้างด้วยเช่นกัน
มันไม่ปรกติอย่างแน่นอน เมื่อตัดสินจากผลการต่อสู้ ยานของเขาควรจะเป็นยานต่อสู้เกรดกองทัพเฟิร์สคลาส อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายานจะสมรรถนะมากแค่ไหน คนหนึ่งจะเอาความได้เปรียบของสเปคมันมาเต็มๆไม่ได้ถ้าคนนั้นไม่มีทักษะที่เหมาะสม เพิ่มเติมจากนั้น การขับยานอย่างยานศึกอย่างมีทักษะต้องการจำนวนสมาธิที่น่าประทับใจ
มันค่อนข้างยากที่จะรักษาสมาธิของคนคนหนึ่ง ในสภาพแวดล้อมที่คนหนึ่งเปิดเผยสู่อันตราย บางคนอาจจะไปใช้มาตรการเช่นการใช้ยาหรือการสะกดจิต
พูดอีกอย่าง เขาดูเหมือนจะเป็นพลเมืองธรรมดาที่ไม่มีคอนเนคชั่นกับกองทัพ แต่เขามีทักษะและความสามารถเพื่อจะขับยานต่อสู้เกรดกองทัพสมรรถนะสูง มันไม่ปรกติอย่างมาก
แค่เขาเป็นใครกัน…? เซเรน่าสนใจเขามากขึ้นและมากขึ้น
“แต้มของเขาเพิ่มอย่างรวดเร็ว… ถ้าเป็นความเร็วที่เขาไป เขาจะไปถึงเลขสามหลักในไม่นาน”
“{เค้าจะจบที่การทำแต้มสามหลักจริงๆเหรอ ตัดสินจากความเร็วของเค้า มันไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นขีดจำกัดของเค้าจริงๆ}” เซเรน่าคิด
“เฝ้าดูสถานการณ์อย่างระวัง บันทึกดาต้าทั้งหมดที่ทำได้”
“อาย มาดาม!”
หลังจากได้ยินลูกน้องขอองเธอตอบ เซเรน่าหันสายตาของเธอกลับไปสู่แผนที่สนามรม มันดูเหมือนการต่อสู้จะจบในไม่นาน
—————————————————————
ในที่สุดปฏิบัติการก็ถึงจุดจบ กองกำลังโจรสลัดได้ถูกกวาดลัางหมดแล้ว และตอนนี้เราอยู่ในระหว่างหาผู้รอดชีวิตจากทั้งสองฝ่าย ด้วยกันกับการเก็บลูทและเศษเหล็กที่นำมาใช้ใหม่ได้ ที่กระจายอยู่ทั่วสนามรบเก่า พูดอย่างนั้นแล้ว ยานของเราไม่ได้ตินเซ็นเซอร์ที่เหมาะสมกับการหาผู้รอดชีวิต ดังนั้นผมจะปล่อยเรื่องนั้นไว้ให้กองทัพและเน้นไปที่การเก็บลูทหวานๆ
“อืม ฮิโระ-ซามะ ไม่ใช่ว่ามันมีโอกาสที่เราจะไปมีความขัดแย้งกับคนอื่นสำหรับของที่ได้เหรอ?”
“เพราะทั้งหมดเมื่อมันเป็นเรื่องคาร์โกที่ถูกโยนไปที่อวกาศ มันเป็นเรื่องมาก่อนได้ก่อน และยังไงยานศัตรูที่ทหารรับจ้างยิงร่วงจะถูกแท็กไปกับพวกเค้าโดยอัตโนมัติ ดังนั้นเราไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับบางอย่างแบบนั้นจริงๆ”
มันแค่ว่าเราได้ไปทั่วทุกที่ก่อนหน้านี้ ดังนั้นที่ผมฆ่ากระจายอยู่ไปทั่วสนามรบด้วยเหมือนกัน มันเป็นเรื่องน่าปวดหัวนิดหน่อย ถ้าพูดจากใจ
แต่แม้อย่างนั้น ผมก็ไม่กล้าข้ามส่วนนี้ ไม่ต้องสงสัยว่ารางวัลการปราบจากกองทัพจะมาก แต่จำนวนที่เราจะได้จากการขายชิ้นส่วนและคาร์โกที่กู้ได้ จากยานที่ถูกทำลาย ก็ไม่ใช่บางอย่างที่เราจะดูถูกได้
มันเป็นแบบนี้โดยเฉพาะการเข้าโจมตีฐาน ในสถานการณ์เหล่านี้ ปรกติแล้วโจรสลัดจะพยายามหนีระหว่างที่นำเสบียงและโลหะหายากมาเท่าที่พวกเขาขนได้
“พูดนั้นแล้ว ไปทำงานกันเถอะ!”
“พี่ดูเหมือนจะสนุกนะ ฮิโระ-ซามะ”
“แน่นอนว่ามันสนุก ยังไงมันก็สนุกมากกว่าฆ่าคนด้วยยานต่สู้ เราอาจจะเจอแม้แต่สมบัติที่คาดไม่ถึงหรืออะไรบางอย่างไม่คิดว่านี่สนุกเหรอ มีมิ?”
“ต– แต่ หนูกังวลเกี่ยวกับเอลม่าซัง’
“เธอเป็นสาวที่ดีจริงๆมีมิ… ยังไงซะ ยานเธอชน แต่มันค่อนข้างโชคดีที่เธอไปชนกับยานศึกกองทัพ พี่พนันว่าเธอปลอดภัยตอนนี้”
“จริงเหรอ?”
“ช่าย เพราะทั้งหมดยานกองทัพติดตั้งห้องพยาบาลที่ใหม่ที่สุด พวกเค้าก็ยังมีหมอที่มีทักษะอยู่บนยานด้วย ดังนั้นไม่ต้องกังวล”
“เข้าใจแล้ว… นั่นยอดเยี่ยม”
มีมิทำสีหน้าโล่งใจ
ยังไงซะ มันไม่มีอันตรายในชีวิตเธอ แต่ผมบอกอย่างเดียวกันไม่ได้กับการเงินของเธอ เพราะทั้งหมด เพิ่มเติมจากราคาซ่อมยานที่มากมาย เธอยังต้องแบกค่าใช้จ่ายสำหรับยานศึกกองทัพไว้บนบ่า ยานที่เธอทำการชนพัง… แค่คิดเกี่ยวกับมันก็น่ากลัวแล้ว
มันดูว่าผมเย็นชาที่เมินสภาพที่ย่ำแย่ของเธอ แต่ผมไม่มีข้อผูกมัดอะไรที่ต้องช่วยเธอ เธอได้ช่วยเรื่องขั้นตอนการสมัครของผมและมีมี แต่ผมจ่ายเธอด้วยเหล้าต้มจำนวนมากไปแล้วเป็นค่าตอบแทน ดังนั้นนั่นมันทำให้แต้มเท่ากันแลล้ว
มันไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกขอบคุณใดๆกับเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาหนี้ก้อนใหญ่ที่เธอจะถูกแปะตามอุบัติเหตุมา ความรู้สึกขอบคุณมันเป็นเหตุผลที่อ่อนที่จะไปแบกนั่นไว้บนบ่ากับเธอ
ตั้งแต่ทีแรก เธอเรียกตัวเองว่าทหารรับจ้างผ่านศึก ยังไงผมก็พนันว่าเธอจะไม่ยินดีที่ผมยื่นก้นเข้าไปในปัญหาของเธอ แต่ยังไงซะ แต่ผมจะพิจารณาที่จะช่วยเธอภายในขีดจำกัดที่อนุญาตได้ถ้าเธอขอความช่วยเหลือนะ
“ได้เลย ถ้างั้น มาเก็บสมบัติกันเถอะ! ดูพี่ทำงานและพยายามจะจำขั้นตอนนะมีมิ ยังไง มันก็ไม่ได้ยาก”
“ค– ค่ะ!”
ผมสั่งโดรนให้เก็บซากและค้นของข้างใน อืมมม เสบียง เหล้า และกระสุน? ของพื้นฐาน มีโลหะสำหรับใช้ในอุสาหกรรม ของเหล่านี้ควรจะขายได้ค่อนขางนิดหน่อย ของที่เหลือคือ… เครื่องกรองอากาศและชิ้นส่วนสำรอง เครื่องกรองน้ำ เสบียงรักษาโคโลนี่อื่นๆ ของเหล่านี้ควรจะขายได้ดีด้วย ของเหล่านี้ใช้เพื่อบำรุงรักษะโคโลนี่และสถานีอวกาศ ดังนั้นมันควรจะนำเงินมาได้พอสมควร ไม่ว่าจะขายที่ไหน อย่างไรก็ตาม สมบัติของจริงคือโลหะหายาก ผมไม่สาารถที่จะเก็บได้เยอะ แต่สิ่งที่ผมได้ยังจะขายได้ค่อนข้างดี
“มีของหลายอย่างเลยฮิโระ-ซามะ”
“ช่าย เธอพูดถูก เราสามารถที่จะได้โลหะหายาก”
“ค่ะ หือ? นี่อะไรคะ?”
“หืม?”
มีของแปลกๆในหมู่ของที่โดรนเก็บมา ผมเลยเริ่มสแกนแบบละเอียด อัญมณี? มันถูกผนึกในคอนเทนเนอร์ที่ดูทนทานด้วย นี่มัน… พอมาคิดว่าพวกมันมีบางอย่างแบบนี้…
“โอ้หนุ่ม… มันคือไอนั่นหือห์?”
“อะไรคะ?”
“สิ่งนี้เรียกว่าคริสตัลร้องเพลง… มันค่อนข้างเป็นของที่อันตราย”
“อย่างนั้นเหรือ? เราควรจะนำมันมากับเรามั้ยถ้างั้น?”
“ช– ใช่ เราจะเก็บมัน”
นโยบายของผมคือไม่พลาดของที่จะเป็นเงินมากมาย ไม่ว่าอย่างไร คริสตัลร้องเพลงนี้เป็นของพิเศษที่เรียกสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในอวกาศได้มาเป็นจำนวนมาก ถ้าคุณทำลายมันที่นอกอวกาศ มันเป็นของที่อันตราย ที่จะเรียกฝูงของสัตว์ประหลาดอันตรายให้ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้
สัตว์ประหลาดมนัไม่ได้เก่งขนาดนั้น แต่มันค่อนข้างมีจำนวนเยอะ พวกมันเป็นพันจะเข้าใส่คุณทั้งหมดทีเดียว ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการด้วยยานลำเดียวในสเตลล่าออนไลน์ อย่างน้อยทีมสิบคนนั้นจำเป็นเพื่อที่จะลองท้าทายมัน มันเป็นบางอย่างซึ่งสามารสร้างบอสโจมตี; หรือแทนที่จะอย่างนั้นภารกิจโจมตี
จริงๆแล้ว มันมีทริคที่จะใช้เจ้านี่… ยังไงซะ เมื่อพิจารณาสถานการณ์ปัจจุบันของเรา มันอาจจะเป็นไอเดียที่ดีที่จะเป็นเจ้านี่ไว้เป็นประกัน เพราะทั้งหมดสถานการณ์กับสหพันธรัฐเพื่อนบ้านค่อนข้างจะเหม็นๆ
“ช่าย มาเก็บเจ้านี่อย่างลับๆ น่ะนะ”
“ลับๆ?”
“อ่าฮะ ลับๆ”
มันไม่ใช่ของที่ผิดกฎหมาย แต่มันจะเละเทะถ้าเราเจอว่ามีมันอยู่ ยานมีช่องที่กันการสแกนภายนอก ดังนั้นมาเก็บมันไว้ที่นั่นเถอะ
เอ๋? ผมมีแผนจะทำอะไรกับมัน คุณถาม? ฮ่าฮ่าฮ่า ยังไงซะผมแค่คิดว่าบางอย่างแบบนี้จะมีประโยชน์ นั่นคือทั้งหมด นอกจากนี้ การเก็บของที่ผิดกฎหมายทุกรูปแบบมันค่อนข้างเป็นอะไรที่เป็นทหารรับจ้าง ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ รู้ป่ะ เราจะเก็บของจนกว่าห้องคาร์โกของเราจะเต็มและกลับไปกับทหารรับจ้างคนอื่นและยานกองทัพไปสู่เทอร์เมนไพร์ม เฟอร์**รี่สีขาวของเอลม่าก็ถูกลากกลับไปด้วย… แต่เจ้านั่นยังซ่อมได้มั้ย? มันดูค่อนข้างพัง มากกว่านั้น แม้ว่าขนาดของคลาสยังต่างกันเป็นโลก มันยังสามารถที่จะทำยานศึกของกองทัพพังจนถึงจุดจุดหนึ่ง แค่เจ้านั่นมันไปเร็วเท่าไหร่กันไม่ว่าอย่างไร…? แม้แต่ผมยังกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเอลม่า
ระหว่างที่ผมคิดถึงเรื่องพวกนี้ คอมม์ของยานได้รับข้อความ มันดูเหมือนมันจะถูกส่งไปที่ยานทุกลำ รวมไปถึงทหารรับจ้าง
[ด้วยเรื่องนี้ เราประกาศว่าปฏิบัติการนี้จบแล้ว ทำได้ดีมากทุกคน ฐานหลักของโจรสลัดถูกทำลายโดยสิ้นเชิง และยานส่วนใหญ่ถูกยิงร่วง นี่มันจะทำให้ระบบดาว ปลอดภัยไปซักพักอย่างน้อย]
แค่ซักพักเดียว หือห์? ยังไงซะเพราะทั้งหมดระบบดาวนี้รวยในทรัพยากรแร่และวัตถุดิบ มันค่อนข้างใกล้กับชายแดนข้าไปอีก หลังจากซักพัก กลุ่มโจรสลัดใหม่จะออกมาอีกในท้ายที่สุด มันไม่ใช่ว่าพวกมันเหมือนแมลงสาบ แต่โจรสลัดมันมีปัญหาจริงๆ เพราะธรรมชาติแบบนี้ของพวกเขา ไม่ว่าคุณจะกำจัดไปมากแค่ใน อีกตัวจะมาแทนมันในท้ายที่สุด
[รางวัลจะถูกโอนให้แต่ละบัญชีทันที เมื่อเราทำตารางของผลเสร็จ มันจะถูกส่งไปอย่างน้อยในสองวัน]
สองวันหือห์? รางวัลในเกมถูกมอบให้ทันทีหลังจากที่กลับไปที่ฐาน แต่เพราะทั้งหมดนี่เป็นความจริง ยังไงซะ สองวันมันดูเร็วพอสำหรับองค์กรรัฐบาลเหมือนกองทัพเพื่อจะรวบรวมผลและมอบรางวัลออกไป
มันดูเหมือนระยะเวลาที่กำหนดมันปรกติ เพราะไม่มีทหารรับจ้างคนไหนบ่น ผมไม่ถือที่มันจะใช้ไม่กี่วัน เพราะผมไม่กังวลว่าพวกเขาจะทำอะไรลับๆกับเงินรางวัล เพราะทั้งหมด มันคือกองทัพ พวกเขาจะเก็บคำพูดไว้แน่นอน เพื่อที่จะไม่เสียหน้าและความเชื่อใจ ผมก็ไม่มีอะไรบ่นด้วยเหมือนกัน ยังไงมันก็ไม่เหมือนว่าเรารับความล่าช้าไม่ได้ เรามีเงินพอที่จะทำให้เราอยู่ได้อีกนาน
“โอเค มีมิ ได้โปรดส่งคำร้องขอจอดยาน”
“ค่ะ ทันที!”
มีมิทำงานที่คอนโซลโอเปอร์เรเตอร์และส่งคำร้องขอจอดยานอย่างเป็นทางการ ไปที่ท่าจอดยาน การอนุญาติถูกตอบมาไม่นานหลังจากนั้น มันเป็นครั้งแรกองเธอที่รับมือกับขั้นตอนการยื่นคำร้องจอดยาน แต่มีมิดูเหมือนจะโอเค
เพื่อที่จะเลี่ยงอุบัติเหตุ ผมจอดยานอย่างระมัดระวัง ดูการนำทางจากเครื่องหมายนำทาง ในที่สุดยานก็จอดอยู่ในท่าจอดยาน ด้วยเสียง *ก่ะชั้่น และประตูล็อคอากาศถูกปิด
ฟิ้ว ผมปล่อยถอนหายใจโล่งใจออกไป ความรู้สึกของความปลอดภัยที่คุณรู้สึก เมื่อคุณจอดข้างในท่าจอดยานสำเร็จ มันเหมือนกันกับของจริงและในเกม
“พี่จะทำอะไรต่อจากนี้ ฮิโระ-ซามะ?”
“หืม? ยังไงซะ พี่คิดอยู่ว่จะพักให้สบายยาวๆ หลังจากที่เราถูกจ่ายด้วยเงินรางวัล พี่ค่อนข้างเหนื่อย; ทั้งใจและกาย”
ผมปลดเข็มขัดนิรภัยลุกขึ้นจากเก้าอี้ห้องนักบิน และยืดแขนขา ผมรู้สึกเหนื่อยอย่างน่าตกใจ ผมถูกดันด้วยแรงจีมากมายระหว่างที่ผมทำการเคลื่อนไหวต่อสู้ก่อนหน้า ดังนั้น มันรู้สึกเหมือนผมออกกำลังกายเป็นตันๆ แม้ว่าผมแค่นั่งบนเก้าอี้คนขับตลอดเวลา
ระหว่างที่ผมยืนต่อจากคอนโซล ผมทำการตรวจตัวเองประจำวันของยาน มันค่อนข้างเป็นการต่อสู้ที่ลำบาก และผมมั่นใจว่าจะมีบางบริเวณที่จำเป็นต้องบำรุงรักษา ผมก็ต้องสต็อคกระสุนและน้ำมันใหม่ด้วย
“อืม นั่นไม่ใช่ที่หนูหมายถึงน่ะ อืม หนูถามว่าพี่มีแผนจะไปที่ไหนหลังจากนี้ และเป้าหมายของพี่ ฮิโระ-ซามะ”
โอ้ นั่นมันค่อนข้างเป็นคำถามปรัชญา มีมิที่รัก เรามาจากที่ไหน เราจะไปที่ไหน และเป้าหมายของเราและสิ่งที่เราจะทิ้งไว้ข้างหลังคืออะไร…? เอ่อ ผมเดาว่าไม่ใช่ ยังไงผมก็สงสัยว่าเธอจะพูดถึงอะไรบางอย่างที่ซับซ้อนและหนักแบบนั้น
“อืม ก่อนอื่น พี่จะบอกหนูเกี่ยวกับเหตุผลของการเดินทางของพี่ – เป้าหมายสุดยอดของพี่น่ะ พูดง่ายๆ”
“ค่ะ!”
“เป้าหมายของพี่…คือการใช้ชีวิตอยู่บนดาวเคราะห์อยู่อาศัยที่ไหนซักแห่ง หลังจากที่ซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวนบนที่ที่เป็นตำแหน่งสำคัญในดาวเคราะนั้นๆ!”
“นั่น… ค่อนข้างเป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ ฮิโระ-ซามะ”
“จริงเหรอ? พี่สงสัย…”
ผมอยากจะกินอาหารอะไรก็ได้ที่ผมชอบมากที่ผมอยากจะทำ นอนมากเท่าที่ผมต้องการ และสนุกอย่างที่ชอบ บางอย่างแบบนั้น ผมเดาว่า ผมไม่ได้พูดมันออกมาดังๆ เพราะมันดูเหมือนมันจะถูกดูถูกเอา ถ้าผมได้พูดเป้าหมายเหล่านี้ออกไปเห็นป่ะ พวกมันดูเหมือนครึ่งๆกลางๆ
“มันจะเป็นเรื่องดีถ้าหนูคิดเป้าหมายสำหรับตัวหนูเองด้วยมีมิ เพราะทั้งหมดแค่ใช้ชีวิตเพื่อใช้ชีวิตดูเหมือนจะหดหู่น่ะ”
“ใช่ พี่พูดถูก… จริงๆแล้วหนูยังไม่คิดบางอย่างแบบนั้นมากขนาดนั้น”
“อะไรก็ดีทั้งนั้นและ อย่าง ชิมอาหารเลิศรสทั้งหมดในการแล็กซี่ หรือไปดูภาพที่งดงมและลึกลับที่อวกาศเสนอได้”
หืม ชิมอาหารเลิศรส และออกทัวร์ทริปบวกกับดูทิวทัศน์? รู้มั้ยอะไร? นั่นฟังแล้วค่อนข้างดี โย้ช! ผมจะเก็บมันเป็นหนึ่งในเป้าหมายรองถ้าอย่างนั้น
“ทริปชิมอาหารเลิศรสทั่วทั้งกาแล็กซี่ มันฟังดูดีแน่นอน มาทำอย่างนั้นกันเถอะ”
“ใช่ ฟังดูยอดเยี่ยม เดาว่าพี่จะไปด้วยกับหนู”
“โอเค มาทำมันกันเถอะ เป้าหมายของหนูคือชิมอาหารรสเลิศทั้งหมดทั่วทั้งกาแล็กซี่ด้วยกันกับฮิโระ-ซามะ!”
“ใช่!”
มีมิและผมจับมือกันระหว่างที่ตื่นเต้นเต็มที่ในช่วงเวลานี้สัตว์ประหลาดที่ตะกละตะกลามที่มีเจตนาจะกินอาหารรสเลิศทั้งหมดในกาแล็กซี่ได้เกิดขึ้น!
“หนูไม่อยากจะอ้วน แต่หนูจะทำดีที่สุด
“จริงๆแล้วพี่คิดว่าเธอต้องกินมากกว่านี้หน่อยนะ”
“…จริงเหรอ?”
มีมิจับท้องของเธอเพื่อที่จะตรวจดูตัวเธอ เธอสั่นเล็กน้อย อะไร? อะไรเกิดขึ้น?
“อืม เอ่อ หนูคิดว่าหนูเหงื่อออกไปมาก หนูเลยจะไปอาบน้ำนะ โอเคมั้ย?”
“เอ่อ โอเค เอาเลย”
มีมิเดินผ่านห้องนักบินอย่างอึดอัด; มันเหมือนเธอพยายามจะปกปิดท่อนล่างของเธอ แค่เกิดอะไรขึ้นกับเธอกัน?
“…อย่าบอกชั้นนะว่าจริงๆและเธอเล็ดที่นี่นะ?”
แม้ว่ายานไม่ได้รับความเสียหายอะไรโดยเฉพาะ เราโดนยิงตรงๆไม่กี่ครั้ง แม้ว่าโล่ยังกางอยู่ มันอาจจะเป็นความช็อคมากเกินไปสำหรับมีมิ ที่เพิ่งมีประสบการณ์การออกศึกต่อสู้ ผมสูดกลิ่นเและพยายามจะรับกลิ่นเฉพาะบางอย่างข้างในห้องนักบิน แต่ออกมาว่างเปล่า มันถูกซึมซับไปด้วยผ้าอนามัยของเธอหรืออะไรบางอย่างหรือ?
“…เห้อ พวก! ชันฟังดูเหมือนพวกลามกเหี้ยๆเลย ดังนั้นมาหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เถอะ”
ผมตัดสินใจว่าจะไม่ให้ความคิดไปไกลกว่านี้ และมุ่งหน้าไปที่ครัว ผมเดาว่าผมจะอาบบน้ำไวๆด้วยหลังจากที่รับน้ำและแคลอรี่ที่ต้องการมาก
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 0/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
