ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 171 เมืองหลวงจักรวรรดิ กรากิส
171 เมืองหลวงจักรวรรดิ กรากิส
11 – 14 นาที เล่ม 6
บัวดำพร้อมด้วยกฤษณะประจำการอยู่ข้างในมุ่งหน้าสู้ระบบดาวศูนย์กลางที่เมืองหลวงจักรวรรดิตั้งอยู่พร้อมด้วยกันกับยานอวกาศตรีเซเรน่ากับกองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระ แน่นอน ผมฝึกของผมต่อกับเมย์เพื่อรับประกันว่าผมรอดได้แม้ว่าต้องได้เผชิญหน้ากับการโจมตีโดยขุนนางสังกัดฝ่ายวาดดาบ
มีเป็นคืนๆซึ่งผมไอเป็นเลือดก่อนสลบเหมือดไปไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมไปเตียง และเนื่องจากประสบการณ์อันทรมานต่อเนื่องที่ผมได้รับมา ผมแทบจำไม่ได้ว่ามีสักครั้งที่ผมได้นอนดีๆในไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ผมแม้แต่ใส่อุปกรณ์วีอาร์ขึ้นเตียงแล้วทำความรู้สึกเรื่องเวลาของผมเสียหายไป และก่อนผมจะรู้ตัวมัน สิบวันก็ผ่านไปแล้ว
“พวก มันขนาดยักษ์จริงๆเลยหือ”
“มันใหญ่มากเลย”
แน่นอนว่านั่นน่าทึ่ง มันก็เป็นครั้งแรกที่เราเห็นมันด้วยเหมือนกันนะ”
“อึน มันใหญ่มากๆจริงๆ หนูคิดว่ามันยังช่องว่างให้ลดขนาดโดยไม่เสียหายกับการทำงานองมันนะ”
แม้ว่าความคิดเห็นสุดท้ายจากวิสเกอร์มันยังแปลกๆไปนิดหน่อย เรายังตื่นตะลึงในความอัศจรรย์กับประตูทางซึ่งตั้งอยู่ในระบบดาวนีปาร์ก เราสมควรผ่านระบบดาวดีเซอร์ ซึ่งเป็นระบบดาวบ้านของคริส แต่ขอบคุณที่ผมถูกซ้อมจนน่วมอยู่เรื่อยๆโดยเมย์ ผมไม่ได้สังเกตมันเลยสักนิด แต่เราแค่ผ่านมันอยู่ดี ดังนั้นมันไม่เหมือนว่าเราหยุดเพื่อแวะไปได้
“ถ้าอย่างนนั้นเราจะวาร์ปตรงสู่เมืองหลวงจักรวรรดิโดยใช้ประตูทาง ถูกมั้ย?”
“นั่นใช่แล้ว ต้องขอบคุณเครือข่ายประตูทาง แม้แต่เมืองหลวงจักรวรรดิอันแสนไกลก็เหมือนใกล้นิดเดียว”
“แต่นั่นก็แค่ถ้าเธอเป็นหนึ่งในคนที่ใช้ประตูทางได้อย่างอิสระ ใช่ป่ะล่ะ?”
“อืม ใช่ ฉันว่า”
เอลม่ายักไหล่เธอหลังจากผมชี้รายละเอียดนั้นออกมมา
ประตูทางที่อนุญาตให้คุณกระโดดข้ามหลายหมื่นปีแสงในนพริบตาคือความสะดวกจริงๆ แต่มันไม่ได้พร้อมใช้งานอย่างอิสระกับทุกคน แม้แต่เหล่าขุนนางยังต้องได้รับบัตรผ่านพิเศษเพื่อใช้งานพวกมัน และพลเมืองธรรมดาเช่นพ่อค้าแม่ค้ากับทหารรับจ้างมีโอกาสน้อยที่จะใช้ประโยชน์พวกมันด้วยตัวเอง
การใช้งานมันก็ถูกจำกัดอย่างหนักในเอสโอแอล ผมแทบไม่มีความทรงจำว่าได้ใช้งานมันระหว่างเวลาที่ผมเล่นเกม มันพูกับว่าคุณสามารถได้รับโอกาสมากขึ้นโดยการตีสนิทกับจักรวรรดิอวกาสผู้บริหารจัดการเครือข่ายประตูทางตามเขต แต่ผมแค่เป็นทรจ.ลุยเดี่ยวทั่วไปและไม่มีความสัมพันธ์รู้จักกันอันมีความหมายในเกมหรือออะไรก็ตาม
“ตั้งแต่แรก ไม่มีคนมากที่เดินทางออกจากโคโลนีที่พวกเขาเกิดได้ สำหรับพวกเขาเมืองหลวงจักรวรรดิมันเป็นสถานที่ไกลออกไปมากๆ”
“นั่นใช่แล้ว คนผู้ได้เดินทางนอกโคโลนีบ้านเหล่านั้นทำงานให้บริษัทระดับจักรวาลเหมือนเราหรือคนเหล่านั้นผู้อยู่ในธุรกิจค้าขายแหละนะ”
“แล้วมันก็มีคนเหล่านั้นที่มาจากกองทัพด้วยนะ แต่หนูล่ะสงสยว่าคนส่วนใหญ่เป็นทหารรับจ้างได้ยังไงน่ะ?”
“โอ้ เอ่อ ฉันคิดว่ามีบางอย่างเหมือนโรงเรียนฝึกทหารรับจ้าง แต่ฉันไม่คุ้นเคยกับมันหรอก”
ผมคิดว่าผมเคยได้ยินบบางอย่างแบบนั้นเมื่อผมสมัครเข้าสมาคม อืม น่าจะมีคนเยอะผู้ตัดสินใจมาเป็นทหารรับจ้างแค่เพื่อได้รับความตื่นเต้น ถ้าผมไม่มีกฤษณะ ผมะแค่พบตัวเองอยู่ในโคโลนีเพื่อลงหลักปักฐานด้วยเหมือนกัน
“แล้วบอสกลายมาเป็นทหารรับจ้างได้ไงน่ะ บอส?”
“…….อืม มันค่อนข้างไหลไปตามกระแสแหละ ฉันว่า”
เมื่อผมตื่นขึ้นมาหลังจาก ‘อุบัติเหต’ โชคร้าย ผมก็อยู่ในกฤษณะแล้วซึ่งลอยอยู่ในอวกาศนอก จากนั้นผมถูกโจมตีโดยโจรสลัดแล้วฆ่าพวกเขาเป็นการตอบโต้…… หลังจากนั้น ผมแค่พูดว่าอะไรก็ได้แล้วตัดสินในมาเป็นทหารรับจ้าง นั่นคือเรื่องราวที่ผมบอกพวกเธอไป เรื่องบังหน้านี้ทั้งหมดมันต้องขอบคุณเอลม่า
“ไปตามกระแส…… โอ้ ใช่ พอมาคิด บอสพูดว่าบอสความจำเสื่อมนี่ ใช่มั้ยบอส? หนูเสียใจด้วยนะ”
“มันไม่ใช่บางอย่างให้ต้องขอโทษหรอก จริงๆแล้วฉันคิดว่าฉันโชคดี เมื่อพิจารณาทุกอย่างด้วยแล้ว”
เพราะทั้งหมด ผมจบในการได้เจอกับ มีมิ เอลม่า เมย์ คริส ทีน่า วิสเกอร์ กับยานอวกาศตรีเซเรน่า– ไม่ ไม่ใช่ยานอวกาศตรี
ไม่ใช่ยานอวกาศตรีเซเรน่า! ไม่ว่าอย่างไร ผมจบในการเจอทุกคนเมื่อผมมาที่นี่ ขณะสำหรับหมอโชโกะ…… ใช่ แค่จำเธอได้ก็ทำให้ด้านหลังผมรู้สึกคันแล้ว อึ่ก
“โอ้ แถวขยับแล้ว มันดูเหมือนมันเป็นคิวเราแล้ว”
“แน่นอนเลยว่าหนูรอคอยมันนะ หนูสงสัยว่าผ่านประตูทางมันรู้สึกเป็นยังไง?”
“มันน่าตื่นเต้นจริงๆนะ ไม่ใช่เหรอ พี่สาว?”
เธออาจรู้สึกดีตอนนี้แต่เธอจะเสียใจทีหลังพวก ผมชำเลืองมองมีมิและพบว่เธอส่งสายตาอบอุ่นไปให้พี่น้องช่างด้วยเหมมือนกัน
ฮ่าฮ่าฮ่า ผมจำได้ว่ามีมิก็ตื่นเต้นเมื่อตอนแรกเรามาผ่านประตูทาง
กองยานเคลื่อนที่ไปข้างหน้าแล้วพุ่งเข้าไปในอวกาศบิดเบี้ยวซึ่งส่องแสงสว่างลึกลับระหว่างสิ่งก่อสร้างโลหะใหญ่ ภาพของคอร์เวตนำทางกับยานพิฆาตถูกห้อมล้อมโดยแสงลึกลับแล้วหายไปมันค่อนข้างเป็นภาพอันดูไม่สมจิง
“อ-โออออ้…… มันมาแล้วนะ วิสเกอร์”
“พ-พี่สาว……”
พี่น้องช่างจับมือกันแล้วดูอวกาศบิดเบี้ยวใกล้เข้ามาและใกล้เข้ามาผ่านจอโฮโล
ยานลาดตรเวนถูกห้อมล้อมแล้วหายไป
และจากนั้น–
“เอ๋? มันจบแล้ว?”
“……นั่นเร็วนะ”
ใช่ ไม่มีเสียงระเบิดตู้มอันคุณจะได้ยินจากการใช้หน่วยขับครส.ไม่มีภาพแสงสีเมาตาเหมือนการเดินทางผ่านอุโมงค์ห้วงอวกาศขั้นสูงสุด
เพื่อพูดมันง่ายๆ มันเหมือนภาพบนจอโฮโลเลเปลี่ยน
“ยังไงซะ นี่ก็คืออะไรซึ่งเธอเรียกว่าการวาร์ปของจริงแหละ”
“เฮฮ๋…… นั่นค่อนข้างเท่นะ”
“หนูไม่ชัดเจนกับทฤษฎีแต่มันน่าทึ่งจริงๆ อึน หนูยอมเสียนี่แค่นี้เลยไม่ได้หรอกนะ”
นี่น่าพูดต่อว่ามันเท่อย่างไร แต่ไม่ใช่ความคิดวิสเกอร์บินไปทิศทางอื่นเหรอ? บางเวลาผมพบว่าผมเข้าใจไม่ได้จริงๆว่าอะไรผ่านหัววิสเกอร์
วิสเกอร์เข้าสู่รูปแบบระบบช่างในบางเวลาแล้วพูดบางอย่างสุดขีด
“ยังไงซะ ไม่ว่าแบบไหน เราสามารถมาถึงได้อย่างปลอดภัย ยินดีต้อนรับเข้าสู่ระบบดาวศูนย์กลางของจักรวรรดดิกรากัน บ้านเกิดของฉัน เมืองหลวงจักรวรรดิกรากิส ตั้งอยู่ตรงนั้น”
“อึ๋น……?”
เมื่อผมเห็นภาพผมช่วยไม่ได้นอกจากขมวดคิ้ว
ตัดสินจากอะไรซึ่งผมเห็น วัตถุซึ่งอยู่ในระยะนั้นแน่นอนว่ารูปทรงเหมือนดาวเคราะห์ อย่างไรก็ตาม พื้นผิวไม่ได้แสดงถึงทะเลให้เห็น มากกว่านั้นผมไม่เห็นอะไรซึ่งดูเหมือนใกล้เคียงกับธรรมชาติเลย สิ่งก่อสร้างจากมนุษย์ครอบคลุมพื้นผิวทั้งดาวเคราะห์
“เมืองดวงดาว……? ถ้าอย่างนั้นพวกเขาสามารถทำอย่างนั้นได้ที่นีเหรอ……?”
“อะร้า แน่นอนว่านายรู้จักคำโบราณจริงๆ วันเหล่านี้ พวกมันแแค่ถูกเรียกว่าเมืองดาวเคราะห์”
“เข้าใจแล้ว…… ถ้าอย่างนั้นเมื่อเธอพูดว่าเมืองหลวงจักรวรรดิ จริงแล้วเธอหมายถึงนั่นเหรอ?”
“นั่นถูกแล้ว เมืองดาวเคราะห์เมืองหลวงจักรวรรดิ กรากิส ยินดีต้อนรับทุกคนสู่ศูนย์กลางของจักรวรรดิ; เมืองหลวงอันเบ่งบาน”
เอลม่าแสดงถึงรอยยิ้มอ่อนโยนแล้วต้อนรับเราด้วยบรรยากาศดีๆ
—————————————
ก่อนเราลงพื้นสู่เมืองดาวเคราะห์ เราตัดสินใจมุ่งหน้าไปโคโลนีกรากิสเซคุนดัสก่อน
มันคือหนึ่งในหลายโคโลนีใหญ่อันมีอยู่ในระบบดาว ที่นั่น คาร์โกเราจะถูกตรวจสอบและเราจะเข้าผนการตรวจสอบและขั้นตอนหลายอย่างก่อนเราจะได้รับอนุญาติลงจอดบนกรากิส
พูดอีกอย่าง กรากิสเซคุนดัสทำหน้าที่หมือนประตูเมืองซึ่งเราจำเป็นต้องผ่านก่อนเราเข้าเมืองหลวงจักรวรรดิได้ มันพูดกันว่าเหล่าพ่อค้าแม้ค้าผู้รับผิดชอบกับการวนเวียนของสินต้าและวัตถุดิบในระบบดาวใช้เวลาส่วนใหญ่แลกเปลี่ยนอยู่ในโคโลนีแบบนั้น ทำไมน่ะหรือ? มันเพราะการลงพื้นตรงๆสู่เมืองดาวเคราะห์ต้องการขั้นตอนกับกาตรวจสอบมากมาย และราคาอยู่อาศัยเห็นว่าค่อนข้างแพงด้วย
อืม มันไม่ได้แพงเท่าอยู่บนดาวเคราะห์พักร้อน แน่นอน
“ถ้าอย่างนั้นเราควรทำอะไรตอนนี้?”
หลังจากเราลงจอดในโคโลนี เราทั้งหมดมาสู่ห้องกินข้าวบัวดำกัเมย์
ผมดำเนินการโพล่งคำถามออกไปขณะเราแหมะกันบนที่นั่งของเรา
ผมรู้ว่ากัปตันยานควรขึ้นไปผู้นำในเวลาเหมือนแบบนี้ แต่เพราะผมกึ่งๆถูกบังคับให้มาที่นี่โดยยานอวกาศตรีเซเรน่าและและอำนาจรัฐซึ่งสนับสนุนหลังเธอ ผมขึ้นนำไม่ได้เลยสักนิด
ผมคิดว่าส่วนใหญ่เป็นความผิดยานอวกาศตรีเซเร่าที่พาเรามาที่นี่โดยไม่มีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมหลังจากนั้น ไม่หรอก บางทีมันไม่ใช่ว่ายานอวกาศตรีเซเรน่าไม่ได้สั่งอะไรเราตอนแรก แต่เธอไม่ได้มีโอกาสอยคำสั่งให้เราตั้งแต่แรก มันน่าจะเป็นอย่างนั้น
“ยานอวกาศตรเซเรน่าพูดออกมาว่าขั้นตอนทั้งหมดเกี่ยวกับพิธีรับรางวัลจะถูกรับมือทั้งหมดโดยกองทัพ รวมไปถึงการขออนุญาติลงจอดของเรา คำแนะนำส่วนตัวของฉันคือไปเยือนสาขาสมาคมทหารรับจ้างก่อนค่ะ”
“สมาคมทหารรับจ้างเหรอ? โอ้ใช่ ยานอวกาศตรีเซเรน่าบอกฉันว่าให้พึ่งพาสมาคมทหารรับจ้างเยอะมาขึ้นเมื่อเรามาถึงที่เมืองหลวง หือ อืม แต่ฉันไม่แน่ใจจริงว่าจะพึ่งพาพวกเขาสำหรับอะไร”
“ท่านควรสามารถถามรายละเอียดหลังจากนายไปเยือนพวกเขาได้สาขาทหารรับจ้างอันตั้งอยู่ในระบบดาวศูนย์กลางควรมีความรับรู้พอสมควว่าทหารรับจ้างควรทำตัวอย่างไรต่อหน้าเหล่าขุนนางค่่ะ”
“เข้าใจแล้ว?”
อืม เพราะทั้งหมดมันเป็นำแนะนำของเมย์ ผมแน่ใจว่ามันจะมีประโยชน์
“ได้เลยถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปเยือนพวกเขา เธออยากมาด้วยกันกับฉันมั้ยพวกเธอ?”
“ได้เลย ยังไงเราก็ต้องซื้อชุดทางการอยู่ดี มาถามสมาคมทหารรับจ้างสำหรับร้านค้าแนะนำหลังจากนั้นแล้วกัน”
“ออุ่ ชุดทางการหือ……”
มีมิ ผู้เห็นว่าไม่เก่งกับชุดทางการตกแต่งไม่ธรรมดาจีบเยอะๆมีหน้าตาขมขื่นบนใบหน้า เธออาจไม่ชอบมันด้วยตัวเธอเอง แต่ผมยังคงแแน่ใจว่าพวกมันจะดูสมบูรณ์แบบกับเธอ ใช่
“เราจะไปด้วย–”
“พี่สาว เรายังต้องส่งรายงานเราให้กับห้องทำงานสาขาของบริษัท”
“เอ๋? ไม่ใช่มันไม่เป็นไรที่จะเล่นสักนิดเหรอ?”
“หนูขอโทษแต่ส่วนตัวแล้วหนูไม่ชอบฟังการประชดประชันเกลียดชังเป็นงารอดิเรก”
“ออุ่…… เพราะทั้งหมดสาขาเมืองหลวงจักรวรรรดิรับมุขไม่เป็น”
มันดูเหมือนพี่น้องช่างมีธุระกับสาขาสเปซดเวิร์กที่นี่ อย่างไรก็ตาม ตัดสินจากน้ำเสียงพวกเธอ พวกเธอดูเหมือนมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานในเมืองหลวง
มันคือนั่น? พวกเธอทั้งหมดเป็นดวอร์ฟ แต่จริงๆแล้วพวกเธอเป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายซึ่งแข่งขันกันหรืออะไรบางอย่างหรอ? มันค่อนข้างรู้สึกว่าเป็นอย่างนั้น มันดีกว่าที่จะไม่ถาม
“แล้วเธอล่ะเมย์”
“หนูจะอยู่ข้างในยาน หนูจะติดต่อท่านทันทีในกรณีที่มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นดงนั้นอย่ากลัวแล้วทำตัวตามสบายกับธุระของท่านนะคะ นายท่าน”
“รับทราบ ฉันจะหวังพึ่งเธอนะถ้าอย่านั้น”
“ค่ะได้โปรดปล่อยให้หนูได้เลย”
เมย์แสดงรอบยิ้มเบาๆ สีหน้าเมย์ดีขึ้นหลังๆมานี้ แต่คุณจะล้มเหลวในการสังเกตเห็นมันถ้าคุณไม่ได้ให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด
“โอเคถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ–”
“เดี๋ยวก่อนบื้อ ไปที่ห้องแล้วติดเหรียญจู่โจมปีกดาบเงิน”
“…….ฉันต้องทำเหรอ?”
“ใช่ มันจะอธิบายสถานการณ์ภายหลังได้ดีกว่า ไปติดมันได้แล้ว เร็วเข้า เร้ว”
“ก็ได้……”
“พี่ดูเท่กว่าเมื่อพี่ติดมัน ฮิโระซามะ”
“อึ่ก”
ในท้ายที่สุด มีมิกับเอลม่ากดดันผมให้ใส่เหรียญฉูดฉาดบนอกของผม เรามุ่งหน้าสู่สมาคมทหารรับจ้างพร้อมดาบอันออกให้ขุนนาใช้เหน็บอยู่บเอลผมด้วย ทำไม? ไม่ใช่ปืนเลเซอร์มากกกว่าพอแล้วหรือ?
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
