ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 176 การขอโทษ และ การพบกันใหม่อีกครั้ง
176 การขอโทษ และ การพบกันใหม่อีกครั้ง
10 – 13 นาที เล่ม 6
มันเป็นหนึ่งชั่วโมงผ่านมาแล้วตั้งแต่ทีน่ากับวิสเกอร์กลับมา
“เราขอโทษจริงๆสำหรับเรื่องของวันนี้”
หัวหน้าแผนกบันเทิงที่ทำงานโคโลนีดาวเทียมกรากิสเซคุนดัสของบริษัทสเปซดเวิร์ก (พวกชื่อตำแหน่งยาวโคตร) และรองหัวหน้าตอนนี้เรียงกันหน้าผมระหว่างทำการโดเกสะอย่างงดงาม
และข้างหลังพวกเขา บุคลากรที่เหลือของแผนกบันเทิงผู้มาด้วยกันกับทีน่าและวิสเกอร์ตอนนี้ถูกมัดเชือกเหมือนดักแด้แล้วนอนอยู่บนพื้น
สีของหน้าตาพวกเขาผ่่านน้ำเงินไปแล้วตอนี้ใกล้กับซีดคนตาย
อืม เอ่อ มีเหตุผลดีๆสำหรับนี่พวกคุณ คนเหล่านี้ไม่ฟังอะไรที่เราพูดแล้วขึ้นยานเราด้วยกำลังกับทีน่าและวิสเกอร์แม้ว่าเราแสดงการปฏิเสธชัดเจนและเริ่มถ่ายทำโดยไม่ได้รับอนุญาต จู่ๆพวกเขาก็ยื่นบทพูดมาให้เราแล้วบอกให้เราทำตามอะไรซึ่งมันเขียนอยู่ เริ่มถ่ายรูปของทุกอย่างที่เขาเห็น พยายามแหวกเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเรา ไปสู่โรงจอดแล้วเริ่มถ่ายรูปกฤษณะ พยายามเปิดกล่องคาร์โกเพื่อตรวจดูของข้างใน ในหมู่สิ่งอื่นๆ…… ไม่ว่าอย่างไร มันมากเกินรับจริงๆ
ผมแจ้งเอลม่ากับเมย์เกี่ยวกับการปฏิบัติกับคนผู้ล่วงละเมิดยานทหารรับจ้างส่วนตัวโดยไม่ได้ขออนุญาต แล้วก็ยืนยันกับสมาคมทหารรับจ้างด้วย แล้วผมก็ให้เมย์บันทึกการปฏิเสธไม่ให้พวกเขาขึ้นกับที่ทำงานโคโลนีดาวเทียมกรากิสเซคุนดัสของสเปซดเวิร์กเป็นส่วนหนึ่งของการแจ้งความไม่พอใจอย่างเป็นทางการ แล้วให้เธอจับตัวผู้รุกราน
ผมแสดงให้คนรุกรานเห็น ผู้พ่นบางอย่างเหมือนเราละเมิดสิทธิ์ของพวกเขา ผมแสดงให้เขาเห็นถึงเหรียญจู่โจมปีกดาบเงินแล้วเน้นความจริงว่าผมถูกพิจารณาเป็นอัศวินกิตติมศักดิ์ แล้วผมก็อธิบายกับพวกเขาวว่าการใช้กำลังกับผู้รุกรานยานทหารรับจ้างถูกอนุญาตอย่างถูกกฎหมาย การใช้กำลังถูกกฎหมายนั้นหมายถึงแม้ว่าถ้าการพยายามจับกุมมีผลออกมาเป็นการได้รับผู้เสียชีวิต เราจะไม่ต้องรับผิดชอบอย่างถูกกฎหมาย
มันดูเหมือนนี่คือนโยบายอันถูกใช้งานหลักๆเพื่อความสะดวกของทหารรับจ้างผู้ยอมรับภารกิจอย่างการขนส่งคาร์โกความลับสูงของกองทัพกับการคุ้มกันบุคคลสำคัญสูงสุด แน่นอนว่า มีมาตรการอื่นบางอย่างอยู่ด้วยเพื่อที่ทหารจะไม่ใช้นโยบายนี้เกินเลย แต่ในกรณีนี้ของเราเวลานี้ ทุกอย่างถูกต้องทั้งหมด ดังนั้นเราไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วทำอะไรซึ่งเราต้องทำก็ได้
แล้วผมก็บอกพวกบ้าผู้กลายเป็นดักแด้ว่าผมทำการส่งความไม่พอใจอย่างเป็นทางการให้บริษัทของพวกเขาแล้วในชื่อผมใต้สังกัดทหารรับจ้าง หลังจากผมสะกดอะไรๆออกไปถึงจุดนั้น ในที่สุดพวกบ้าก็ได้รู้หายนะอันพวกเขามาตกลงไปด้วยตัวเอง แล้วเริ่มขอร้องความปรานี
แน่นอนผมเมินพวกเขา ผมหมายถึงเอาน่า
“ไม่ว่าอย่างไร หลังจากทำฉันอารมณ์เสียในอดีต นี่เกิดขึ้นหือ? อย่าบอกฉันนะว่าจริงๆแล้วนี่เป็นส่วนหนึ่งของแนวรูปแบบบริษัทปรกติ? ยังไงล่ะ?”
“เราเสนอข้ออ้างอะไรไม่ได้เลย ท่าน”
“พวกนายคิดว่าจริงๆแล้วพวกนายทำอะไรกันตามใจก็ได้หลังจากขายยานดีๆให้ฉันเหรอ? ฉันหมายถึง วิธีทำอะไรแบบนี้เหมือนการนัดล่วงหน้าก่อน แล้วตั้งการพบเจออย่างเป็นทางการไม่ได้เลยถูกมั้ย? นี่คือจริงๆแล้วที่พวกนายทำธุรกิจกัน? สร้างปัญหากระทันหันแล้วมาทำการสสัมภาษณ์ไม่ทันตั้งตัวโดยไม่เตือนสักนิดนี่มันน่าเกลียดเกินไปแล้ว”
“เราทำได้แค่เสนอการขออภัยของเราอย่างสุดซึ้ง……”
มันค่อนข้างกระอักกระอ่วนที่เห็นดวอร์ฟแก่ตัวเตี้ยๆทำการโดเกสะหน้าผม แต่นั่นไม่ได้หมายถึงผปล่อยพวกเขาพ้นผิดได้แค่แบบนั้น มีปัญหาจริง
“ทั้งชุดเหตุการณ์นี่ถูกบันทึกโดยเมดผู้พึ่งพาได้ของเราโดยใช้อุปกรณ์บนยาน ถ้านายมอบคำตอบอันน่าพอใจให้ฉันไม่ได้ เราอาจปล่อยภาพสดหลุดไปให้บริษัทคู่แข่งนายในวันเหล่านี้”
“””!?”””
ในการตอบคำพูดผม ผู้จัดการฝ่ายขาย รองหัวหน้า และหัวหน้าทั้งหมดเปิดตากว้างและตีความ
“มันดูเหมือนนายมีคู่แข่งเยอะนี่ โมบิอุสริง โฟมัลเฮาต์เอนเตอร์เทนเมนต์ และเนียโตะฟลิกซ์ทั้งหมดดูเหมือนเป็นตัวเลือกที่ดี ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
โมบิอุสิสผลิตสารคดีทั่วไปและสมจริง โฟมัลเฮาต์เอนเตอร์เทนเมนต์เอนเอียงไปทางของฉูดฉาดและลีลากว่า ผมสงสัยว่าเนียโตะฟลิกซ์ทำอะไรเหมือนหนึ่งแนวรูปแบบรายการเรียลลิตี้วันต่อวันไหม?
หรือ อะไรกับมาสคอตของเนียโตะฟลิกซ์อยู่ดีกัน? มันดูเหมือนสิ่งมีชีวิตเอเลี่ยนน่าเกลียดๆหัวทรงโคน ไม่ใช่มันแย่สำหรับหลอดเลือดสภาพจิตของผู้คนเนื่องจากมันน่าเกลียดแค่ไหนหรือ?
อะไรนี้มันใช้ได้จริงๆหรือ?
“ด-ได้โปรดเถอะ ท่าน! อะไรก็ได้ยกเว้นนั่น……!”
หัวหน้าแผนกบันเทิงถูหัวบนพื้นแล้วร้องขอเหมือนชีวิตขึ้นอยู่กับมัน
“นายอาจเคยได้ยินมัน แต่เหตุผลหลักที่ฉันมาระบบดาวนี่คือเพื่อรับรางวัล เพื่อพูดให้เฉพาะเจาะจงมากกว่านั้นคือเหรียญทหาร มันน่าจะถูกประกาศอย่างยิ่งใหญแล้วกลายเป็นข่าวหน้าหนึ่ง
ผู้จัดการฝ่ายขาย รองหัวหน้า และหัวหน้าทั้งหมดมองผมในสายตาตั้งใจมองไม่ไปไหน
“ฉันน่าจะได้รับข้อเสนอสัมภาษณ์ที่พิธี รู้มั้ย ฉันได้ตกลงกับสเปซดเวิร์กเพื่อให้สิทธิ์ความสำคัญกับพวกนายแล้ว แต่เพราะฉันถูกปฏิบัติแย่อย่างนี้ ไม่คิดว่ามันดีกว่าที่จะตัดความสัมพันธ์เร็วขึ้นเหรอ? ฉันหมายถึง มีแม้แต่เหตุผลที่ต้องยึดติดกับข้อตกลงมั้ย?”
“น-นั่น……”
“ฉันแค่ยอมรับมันเพื่อให้ได้มาเพื่อส่วนลดเมื่อฉันซื้อยานจากพวกนาย แต่จากใจฉันไม่เคยมีวันได้คิดเลยว่าจริงๆแล้วฉันจะได้รับการปฏิบัติแบบนี้…… ฉันควรจะแค่คืนเงินส่วนลด 2 ล้านแล้วลืมว่าการตกลงเกิดขึ้นไหม?”
“ม-โม่ยยยยย–”
หลังจากได้ยินคำพูดผม ดักแด้เริ่มดิ้นแล้วส่งเสียงร้องประหลาด
นั่นถูกแล้ว ฉันบอกพวกนายเลยว่าฉันคืนเงินส่วนลด 2 ล้านอันถูกมอบโดยสาขาระบบบดาวแบรดได้แล้วยกเลิกสิทธิ์ให้ความสำคัญครอบคลุมเนื้อหาได้
“ยังไงซะ ฉันเดาว่าฉันระบายอารมณ์พอแล้วสำหรับตอนนี้ มาคุยธุรกิจกัน”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผมงอตัวไปข้างหน้าแล้วสบตาตั้งใจกับสามดวอร์ฟผู้คุกเข่าบนพื้นและดูกลัวสุดขั้วหัวใจ ฮ่าฮ่าฮ่า พวกนายทั้งหมดกลัวเกี่ยวกับอะไรกัน?
มันไม่เหมือนว่าฉันจะเรียกร้องความต้องการอะไรสักอย่างซึ่งไร้เหตุผล รู้ไหม
—————————————
“เราขอโทษจริงๆนะ……”
“ขอโทษนะ…….”
“ไม่หรอก ฉันไม่โทษพวกเธอ ดังนั้นอย่าให้มันติดค้างในใจเธอมาก”
เราเตะไล่พวกดักแด้ออกไปจากยานพร้อมผู้จัดการฝ่ายขาย รองหัวหน้า และหัวหน้า แต่พี่น้องช่างดูเหมือนเสียกำลังใจไปหลังจากนั้น
“ฉันหมายถึง พวกคนเหล่านั้นไม่แม้แต่จะฟังถ้าเธอเตือนพวกนั้น ใช่มั้ย? แน่นอนเธอโดนมาหนักนะ เธอสองคน”
“อุ่…… บอสใจดีมากเลยนะ บอส”
“ขอบคุณมากๆนะ……”
ในความเป็นจริง ตัดสินจากสภาพสองคนเมื่อเธอกดออด พวกเธออาจพยายามทุกอย่างที่พวกเธอ ทำได้เพื่อให้เพื่อนร่วมงานเพลาๆ
“ไม่ว่ากรณีไหน ไม่เป็นไรกับแค่นั้นจริงๆเหรอ?”
“ใช่ มันไม่ดีที่จะทำมากเกินไปแล้วสร้างความแค้น”
ผมตอบเอลม่า ผู้ชี้เหล้ากับขนมดูแพงอันดวอร์ฟมอบให้เราแล้วยักไหล่
สิ่งที่ผมต้องการจากสเปซดเวิร์กคือให้พวกเขารับผิชอบแล้วรับมือกับผู้อยากสัมภาษณ์ ผมไม่อยากได้รับประสบการณ์เหตุวุ่นวายแบบนี้จากบริษัทอื่นหลังจากทั้งหมด ผมแน่ใจว่าอะไรอันกำลังรอพวกเขาคือการควบคุความเสียหายเหมือนนรกแตกกับการปรับปฏิบัติการของพวกเขา
ผมไม่ถือจริงๆถ้าสเปซดเวิร์กได้กำไรจากการสัมภาษณ์โดยการสร้างข้อตกลงกับบริษัทอื่นสำหรับสิทธิ์ ผมจะยอมรับการสัมภาษณ์ตราบใดที่พวกเขาผ่านขั้นตอนอันถูกต้องก่อน อย่างไรก็ตาม ผมไม่ทนกับการถูกเปลี่ยนเป็นละครสัตว์สื่อใหญ่
ทุกคนมีความเชี่ยวชาญพิเศษ มันดีกว่าที่จะทิ้งคนของสื่อใหญ่ไว้ให้กับพวกเขาเอ
อย่างไรก็ตาม ในเหตุการที่พวกเขาสร้างปัญหาให้ผมกับลูกเรือ ผมมีทุกสิทธิ์ที่จะฟ้องฝ่ายสร้างความเสียหายหรือใช้งานวิธีอื่นเพื่อเรียกร้องความต้องการได้รับความยุติธรรมผมจะทำให้มั่นใจว่าผมเน้นประเด็นนี้กับพวกเขา แล้วก็ ผมรวมไปถึงทีน่ากับวิสเกอร์ด้วยเมื่อผมพูดถึงลูกเรือผม
แม้ว่าพวกเธอเป็นแค่ลูกเรือชั่วคราวผู้ถูกส่งมาจากสเปซดเวิร์ก ผมพิจารณาว่าพวกเธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวผมแล้ว
“เธอสองคนควรระวังจากตอนนี้ไป ฉันไม่ได้ดุพวกเธอนะ พอเข้าใจมั้ย ฉันแค่กังวลอย่าแท้จริง ถ้าฉันไปโดนแสงเวทีหลังจากพิธีนี่ เธอก็น่าจะได้รับความสนใจด้วยเหมือนกันที่เป็นส่วหนึ่งของลูกเรือฉัน นี่อาจจจะยิ่งจริงเนื่องจากความจริงที่ฉันเป็นเจ้าของยาน 100% แล้วฉันก็เป็นกัปตัน มากกว่านั้น ฉันเป็นแค่ผู้ชายคนเดียวที่นี่ เธอรู้ว่าฉันไปไหน ใช่มั้ย?”
“……อึน”
“…….อื้ม”
สาวดวอร์ฟสองคนพยักหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ
มันไม่สำคัญว่าเราสัมพันธ์กันอย่างไร มันแค่เป็นแบบนั้น เธอน่าจะถูกคิดเป็นผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับฉันเมื่อข่าวแพร่กระจายออกไป ฉันแน่ใจว่าบางคนจะพ่นความคิดเห็นไร้รสนิยมเกี่ยวกับสถานการณ์ของเรา ถ้าบางคนของพวกนั้นส่งมาทางพวกเธอ แล้วพวกเธอกังวลกับพวกเขา อย่าลังเลที่จะพูดกับเรา พอเข้าใจมั้ย? ถ้าเธอพบว่ามันยากที่จะคุยกับฉัน เธอปรึกษากับมีมิ เอลม่า และเมย์แทนได้”
“อึน หนูเข้าใจนะ”
“เข้าใจแล้ว ขอบคุณมากๆนะ”
“โยช”
ผมพยักหน้าแล้วหันไป
“มันจะไม่เป็นไร ฮิโระซามะ”
“เธอไม่ต้องกังวลหรอก”
“ได้โปรดปล่อยให้หนูได้เลยค่ะ”
“ยอดเยี่ยม”
คำพูดผมไม่ได้มีผลแค่กับพี่น้อง แต่มีมิและที่เหลือด้วยเหมือนกัน ทั้งสามคนเข้าใจความหมายของผมแล้วพยักหน้าอย่ามุ่งมั่นตั้งใจ ผมน่าจะเข้าไปในเส้นแนวยิงด้วยเหมือนกัน แต่……
‘ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกนายอิจฉาล่ะสิ พวก?’ ผมจะเผชิญหน้าคนพวกนั้นด้วยท่าทางแบบนี้
ถ้าผมรำคาญ ผมแแค่ให้มีมิ เอลม่า กับเมย์เอาใจผมได้อยู่ดี
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ สำหรับแผนของวันนี้–”
ขณะผมกำลังจะคุยมากกว่านี้ เครื่องปลายทางพกพาดังกระทันหัน หือ? มีอะไร? ผมไม่รู้ที่อยู่คนโทรมา แต่มันดูเหมือนการโทรมาจากเมืองหลวงจักรวรรดิ…… ไม่ว่าอย่างไรมาตรวจดูมันก่อน ผมใช้งานเครื่องปลายทางแล้วฉายภายบนจอห้องนั่งเล่น ผมตกใจตั้งตัวไม่ทันทันที
ผมดำของเธอซึ่งหนึ่งครั้งเคยอยู่ระยะไหล่ตอนนี้ค่อนข้างยาวขึ้น แต่ดวงตาแรงใจเข้มแข็งอันส่งสว่างอย่างงดงามเหมือนโอนิกซ์เหมือนกันกับที่ผมจำได้…… จริงๆแล้วเธอสูงขึ้นด้วยไหม?
ตอนนี้เธอดูเหมอนเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเมื่อเทียบกับสาวในความทรงจำของผม
“มันเป็นสักพักแล้วนะคะ อิโระซามะ”
“คริส!?”
“คริสจัง!”
“มันนานแล้วนะ”
สาวขุนนางผู้เคยเที่ยววันหยุดด้วยกันกับเราบนดาวเคราะพักร้อน คริสติน่า ดาเลนวาดลด์ยิ้มให้เราผ่านจอโฮโล
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
