ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 188 การแข่งขัน ตอน ต่อสู้ระยะประชิด

188 การแข่งขัน: ตอน ต่อสู้ระยะประชิด

16 – 20 นาที เล่ม 6

หลังจากสามวัน ในที่สุดการแข่งขันการต่อสู้ระยะประชิดก็ถูกจัด สามวันให้หลังไม่ได้สงบสุขตรงๆ

『ชื่อผมคือชุนจิ ไกเด็น! มันเป็นความต้องการผมที่อยากดวลกับคุณ!』

『ชื่อฉันคือกุหลาบขาว! ฉันอยากดวลกับคุณ! มันไม่สำคัญว่าจะเป็นการต่อสู้ฝึกหรือจริงจัง!』

『ฮิโระโดโนะ มาฝึกกัน! ผู้คุ้มกันจักรวรรดิที่เหลือมองเราแล้ว! มาเร็วเข้า!』

ผู้เชี่ยวชาญวาดดาบผู้ไม่สามารถเข้าร่วมในการแข่งวิชาดาบได้ คนน่าสงสัยผู้ใส่หน้ากากสีขาวฉูดฉาดกับเสื้อผ้าที่เน้นแต่งแนวกุหลาบ และอัศวินจักรวรรดิหญิงสวยน่าสิ้นหวัง… คนเหล่านี้กวนใจผมไม่เรียกให้สู้ก็เรียกให้ฝึกไม่หยุดสำหรับสามวันสุดท้าย ฉันบอกนายไปแล้วนี่ว่าฉันยุ่งกับการเตรียมการแข่งขันต่อสู้ระยะประชิด ถูกไหม!?

หรือ พวกเธออัศวินผู้คุ้มกันจักรวรรดิ! ใช่ ฉันกำลังคุยกับพวกเธอ! ทำไมไม่โยนไอ้คนประหลาดในหน้ากากขาวและชุดได้แล้ว!?

พวกเธอทำอะไรอยู่เนี่ย!?

『อืม มันเพราะมิคาเอล– หนูหายถึงกุหลาบขาวโดโนะไม่มีปัญหาเกี่ยวกับประวัติของเขา』

เฮ้ กุหลาบขาว! ตัวตนจริงของนายถูกเจอแล้วรู้ไหม

『ได้โปรดแค่ปฏิบัติเหมือนคุณไม่ได้ยินอะไรสักอย่าง เขาเป็นนักดาบลึกลับกุหลาบขาว แน่นอนว่าเขาไม่มีอะไรเกี่ยวกับดยุคกรีเซส เราชัดมั้ย?』

อ๋อเข้าใจแล้ว ถ้าอย่างั้นทุกคนเห็นทะลุชุดแต่งตัวฉูดฉาดดีๆของดยุคแล้ว พวกเขาต้องแค่เลือกที่จะไม่เปิดเผยเขาหือ

หรือ พวกเขาทำไม่ได้

『เขาน่าจะไม่ได้ทำอะไรน่ากลัวเป็นพิเศษ หรือ จิงๆแล้วเขาช่วยได้เยอะตั้งแต่เขาใช้เครือข่ายสารสนเทศอันเขารู้จักดีเพื่อจัดการขุนนางผู้ทำไม่ดี เขาเป็นเหมือนผู้กล้าบางแบบระแวกนี้น่ะ แม่ว่าเขาทำค่อนข้างเละบางเวลา เราเลยต้องทำงานกันหลังหักเพื่อพยายามเก็บกวาดตามเขา ฮ่าฮ่า』

เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเขาปฏิบัติกับเขาเหมือนขุนนางแก่ผู้สร้างความผิดพลาดในบางเวลา หือ แต่ดยุคมีอำนาจและอิทธิพลจริงๆหือ พูดถึงแล้ว นายกุหลาบขาวถูกซัดกระเด็นโดยเมดดรอยด์ผู้ปรากฏตัวช้าและถูกนำออกไปจากห้อง เธอดูเหมือนจะเป็นเมดดรอยด์ประเภทหนึ่งผู้มีอารมณ์ต่างไปเมื่อเทียบกับเมย์ ผมรู้สึกเหมมือนกุหลายขาวและเธอน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีกัน

ผมปัดป้องการรุกของบุคคลเหล่านั้นเพื่อเตรียมตัวสำหรับการแข่งการต่อสู้ระยะประชิด

งานเตรียมการมีปัญหาอย่างน่าตกใจด้วยเหมือนกัน และผมสร้างรายการอะไรที่ผมจะต้องเอาไปการแข่งล่วงหน้ากับยื่นมันเพื่อการยอมรับ

อืม เพราะผมต้องทำมัน มันอาจดีกว่าที่จะทำอย่างทั่วถึง เพราะทั้งหมดผมมีหลายสิ่งที่ต้องได้รับการยอมรับด้วย สิ่งดีคือตระกูลจักรวรรดิจะครอบคลุมถึงค่าใช้จ่ายเหมือนระเบิดมือ กระสุน และแพ็กพลังงาน ผมจะส่งเต็มไม้เต็มมือและเรียกเก็บเกินไปหาไอ้จักรพรรดิหน้าาเ*ี้ยนั่น!

…ไม่หรอก มันไมสำคัญ ใช่ ไม่สำคัญเลยซักนิดเพราะทั้งหมดของใช้ครั้งเดียวสำหรับการต่อสู้ระยะประชิดไม่ได้แพงเป็นพิเศษไม่ว่าคุณซื้อมากเท่าไร อย่างมากที่สุดผมจะสามารถใช้ได้ถึงไม่กี่หมื่นอีเนลอย่างมากที่สุด โอ้อืม มาหยุดคิดถึงอะไรไม่จำเป็นแล้วทำอะไรซึ่งเราต้องทำ ดีไหม?

—————————————

“ฮิโระซามะ พี่เป็นอะไรมั้ย?”

มีมีเรียกหาผมระหว่างมองขึ้นมาหาผมด้วยสายตาตั้งใจกังวล

ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ข้างในสถานที่ฝึกอันจะทำหน้าทีเป็นสถานที่จัดการแข่งขันสำหรับวันนี้ ทีนั่งคนดูจำนวนใหญ่มากๆถูกติดตังภายในอาคารสำหรับการแข่งขัน และสถานที่คล้ายกับสนามแข่งขันในร่มแล้ว

ปรกติแล้ว งานที่ออกสู่สาธารณะเหมือนแบบนี้จริงแล้วไม่สมควรจะถูกจัดโดยสถานที่ฝึกทหาร ดังนั้นไม่มีเก้าอี้คนดูติดตั้งก่อน แม้ว่ามันไม่ได้มีตั้งแต่ดั้งแต่แรก พวกมันใช้ความสามารถของสนามรบจำลองของสถานที่ฝึกเต็มที่เพื่อสร้างที่นั่งในระยะการถูกแจ้งสั้นๆ พวก ขนาดของวิธีการจักรวรรดิเป็นบางอย่างเลย

“จ้ะ พี่ไม่เป็นอะไร พี่แค่กำลังคิดว่าอะไรกิดขึ้นในสามวันที่ผ่านมานี้”

“อ่ะฮ่าฮ่า…… มันโกลาหลเลย ไม่ใช่เหรอ?”

มีมิยิ้มอย่างขมขื่นแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน แต่แม้ว่าเธอจะลำบากเพราะเจ้าหญิงลูเซียด้าชวนเธอไปกินชาทุกวัน ผมไม่ได้เฝ้าสังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นกับงานเลี้ยงเหล่านั้นมากขนาดนั้นเพราะพวกคนบ้าๆเหล่านั้น แต่มันดูเมือนอย่างน้อยๆพวกเธอก็สามารถสนิทกันได้

พูดถึงแล้ว เอลม่าเป็นคนที่เร็วที่สุดระหว่างสามเรา

ถ้าเธอไม่ได้เข้ามาดื่มชาบางอย่างในตอนเช้าระหว่างเล่นกับเครื่องปลายทางก็เข้าร่วมกับมีมิ

“ฉันมั่นใจว่านายจะไม่พาตัวเองไปได้รับบาดเจ็บ แต่ระวังด้วยล่ะ เข้าใจมั้ย?”

“เขาใจ ฉันจะคอยดูแลตัวเองนะ”

เพราะทั้งหมด คู่ต่อสู้ขอเราคคือบอทต่อสู้ เซลล์ที่พวกมันใช้สำหรับแหล่งพลังงานอาจจะระเบิดเนื่องจากการโดยนโจมตีจุดแย่ๆสักหนึ่งหรือสองครั้ง ดังนั้นผมต้องระวังจริงๆ

ขณะสำหรับอาวุธของพวกมัน มันดูเหมือนพวกมันใส่อาวุธฝึกซ้อมเพื่อเลี่ยงก่อใหผู้เข้าร่วมเกิดการได้รับบาดเจ็บ

“ฉันจะไปแล้วนะถ้าอย่างนั้น ไปกันเมย์”

“ค่ะ นายท่าน”

ผมออกจากบริเวณรอของผู้เข้าร่วมโดยมีเมย์ตามมาแต่เอลม่าเข้ามาขวางเรากระทันหัน

“แค่เดี๋ยวก่อนนะ เธอ! แค่ทำไมเธอเอาเมย์ไปด้วยกันด้วยกับกับเธออยู่ดีล่ะเนี่ย?”

“หือ? แต่เธอคือส่วนหนึ่งของอุปกรณ์ฉันอ่ะสิรู้ไหม”

“ฮ๋า?”

“เอ๋?”

เอลม่าและมีมิเปิดตากว้างในความตกใจ

—————————————

“ในที่สุดก็ได้เวลามาถึงแล้วนะคะ! มันเป็นส่วนที่สองของการแข่งขัน การแข่งการต่อสู้ระยะประชิด! กฎคือตามที่อธิบายก่อนหน้ากันน่ะค่ะเพื่อนๆทุกคน! ผู้เข้าร่วมจะใช้อุปกรณ์ที่พวกเขานำมาเพื่อฝ่าสนามรบอันโหดร้ายสุดขีด! แน่นอนค่ะ ว่าการตัดสินใจที่ไม่ระวังจริงๆ จะได้รับการตัดสินว่าตาย และการท้าทายของผู้เข้าร่วมจะจบลงตรงนั้น ถ้าผู้เข้าร่วมทั้งสองคนถูกมอบการตัดสินว่าตายเอากำหนดผลลัพธ์สุดท้ายผ่านความต่างในจำนวนแต้มที่เก็บสะสมมาค่ะ!”

เสียงผู้ประกาศก้องสะท้อนผ่านสถานที่ฝึกและคนดู – ผู้หลักๆเป็นขุนนาง – โห่ร้องตะโกนให้กำลังใจตอบกลับมา

ระหว่างนั่นเกิดขึ้น ผมยืนรอพร้อมระหว่างใส่ชุดเกราะพลังจักรกลขอผมขณะผมรอการต่อสู่เริ่มต้นกับเมย์และผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ

อุปกรณ์ผมครั้งนี้คือชุดเกราะพลังงานจักรกล ริคิชิ มาร์ค III พร้อมด้วยกันกับดาบขวานสองกระบอก และอาวุธติดตั้งอยู่ข้างหลังใส่อุปกรณ์ด้วยเครื่องยิงระเบิดพลาสมาพื้นฐาน

รุ่นผลิตภัณฑ์พิเศษนี้เป็นเครื่องยิงระเบิดออโตซึ่งยิงโดยใช้ระบบจับเป้าหมายของชุดเกราะพลังงานจักรกลและใส่พร้อมยิงไปด้วยระเบิดพลาสมาที่ก่อให้เกิดระเบิดพลาสมาสุดยอดดจะร้อน ผมมีแผนที่จะทำลายสิ่งกีดขวางส่วนใหญ่ที่จะเข้ามาขวางทางผมด้วยเด็กน้อยอันนี้

เพิ่มเติม ริคิชิติดตั้งไปด้วยอาวุธติดตัวเช่นปืนเลเซอร์ติดตั้งบนใหล่

ปืนขวานที่ผมจะใช้ในครั้งนี้คืออาวุธต่อสู้ระยะระชิดที่คู่หน้าที่เป็นลูกซองเลเซอร์

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ มาตรวจดูคนของชั่วโมงนี้กันค่ะ กัปตันฮิโระเองไงคะ…… โอ้ฉัน นั่นแน่เลยว่าเป็นหนึ่งซึ่งดูร๊ายร้าย– หนูหมายถึงชุดเกราะพลังจักรกลอันดูข่มขู่หัวใจเลยค่ะทุกคน”

“ฟุมุ รุ่นผลิตภัณฑ์มันไม่เคยเห็นมาก่อน มันเป็นระเภทเกราะหนาจากเท่าที่ดูมัน บางที่นั่นถูกสร้างมาเพื่อไว้ตอบโต้กับชุดเกราะพลังงานจักรกลอื่น”

“เข้าใจแล้วค่ะ พูดถึงแล้ว มีเมดรอยด์อยู่กับเขาด้วยเนื่องจากเหตุผลบางอย่าง”

“จากข่าวที่ผมมี เขาถามกรรมการบริหารการแข่งขันว่่ามันเป็นไปได้ไหมที่จะนำเมดดรอยด์มาด้วยเหมือนกันได้ไหมเมื่อสามวันก่อน และหลังจากการปรึกษากันอย่างทั่วถึงคณะกรรมการเห็นว่าไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธคำขอของเขาและให้ทำได้”

“เขาใจแล้วแต่หนูคิดดว่าเมดดรอยด์ไม่เหมาะกับการต่อสู้จริงๆ…… อย่างไรก็ตาม มันนดูเหมือนเธอกลังขนอาวุธที่ดูน่ากลัวไปเลยค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอคะ?”

เมย์กำลังถือเครื่องยิงเลเซอร์อันปรับรุ่นโดยพี่น้องช่าง พูดให้เฉพาะเจาะจงเธอกำลังถือเครื่องยิงเลเซอร์อันปรับแต่งที่มีความรู้สึกโหดร้ายกับมันมันดูเหมือนเธอใช้มันได้เป็นอาวุธทุบระยะสั้นได้โดยไมมีปัญหาผลมาตากการแต่ง น้ำหนักมันพื้นฐานแล้วเพิ่มสองเท่า แต่มันดูเหมือนเมย์ถือได้อย่างอิสระและ แน่นอน เครื่องจำกัดความสามารถถูกปล่อย แต่มันแค่ระยะเวลาการแข่ง

“เธอเป็นอย่างนั้น มันดูเหมือนเขามีลูกเรือหญิงบนยานค่อนข้างหลายคนอยู่ ดังนั้นเมดดรอยด์อาจถูกปรับแต่งเป็นพิเศษเป็นผู้คุ้มกันกายของพวกเธอ”

“เข้าใจแล้ว… แต่ถ้านั่นเป็นอย่างนั้น อย่างนั้นทำไมผู้เข้าร่วมคนอื่นไม่ได้ถูกอนุญาติใหนำหุ่นยนต์ต่อสู้โปรแกรมล่วงหน้ามาด้วยตัวเองล่ะคะ?”

“นั่นเพราะหุ่นยนต่อสู้โปรแกรมล่วงหน้าถูกห้ามโดยกฎอย่างชัดเจนไงครับ มันดูเหมือนกัปตันฮิโระสามารถจะชิงเปรียบจากหลุมชิงเปรียบของกฎ”

แขกผู้ออกความคิดเห็น ผู้ดูเหมือนเป็นชายที่อยู่ในสังกัดของกองทัพ ยิ้มมุมปากอย่างเบี้ยวๆระหว่างเขาอธิบาย แต่ยังไงซะ เมย์จบที่การใช้ 470,000 อีเนลเนื่องมาจากการปรับแต่งก่อนผลิต มันยิ่งไปสูงกว่านั้นมากขึ้นเมื่อคุณนับการเพิ่มรุ่นทางเลือกและอุปกรณ์อื่น

จากใจคุณน่าจะซื้้อทั้งชุดหุ่นยนต์ต่อสู้ตั้งโปรแกรมล่วงหน้าได้ในราคานั้น คุณแม้แต่ซื้อหุ่นยนต่อสู้ตั้งโปรแกรล่วงหน้าที่สามารถก้าวข้ามคุณสมบัติสมรรถนะเมย์ด้วยด้วยเงินขนาดนั้น การใช้มากมายเหลือหลายเพื่อปรับรุ่นเมดดรอยด์ก่อนผลิดที่ดั้งเดิมแล้วเน้นการใช้งานไปทาเหตุผลภายในบ้านน่าจะดูเหมือนความคิดบ้าๆสำหรับคนส่วนใหญ่

“แต่ฉันไม่เสียดายมันสักหนึ่งน้อยๆ”

“นายท่าน?”

“ไม่ มันไม่มีอะไร ให้เราทั้งสองทำเต็มที่กันนะ เมย์”

“ค่ะ ได้โปรดปล่อยไว้ให้หนูได้เลย

—————————————

“ฮ่าาาา!”

ผมยิงปืนขวานซ้ำๆแล้วเก็บกวาดบอทต่อสู้ถูกถูกส่งออกมาบนทางเดินด้วยการยิงกระจายเลเซอร์

“อุช่าาา!”

ผมหวดหนึ่งปืนขวานสู่บอทต่อสู้ที่กระโดดออกมาจากข้างทางเดินกระททันหันแล้วขยี้มัน เมย์ก็กวัดแกว่งเครื่องยิงเลเซอร์สั่งผลิตด้วย แล้วกระแทกขยี้บอทต่อสู้อย่างอิสระโดยเหวี่ยงมันไปทั่ว นั่นไม่เป็นไรจริงๆ?

ไม่ใช่ภายในมันจะได้รับความเสียหายหรือบางอย่างหรือ?

“เมย์ แล้วเป้าหมายของเราล่ะ?”

“อีกสองกำแพงห่างจากมันค่ะ”

“โรเจอร์”

ผมทำลายกำแพงเป็นชิ้นๆด้วยเครื่องยิงระเบิดพลาสสมาแล้วเก็บกวาดหุ่นยนต์ต่อสู้ตั้งโปรแกรมล่วงหน้าที่กำลังรอด้วยปืนขวานของผม ปืนเลเซอร์ติดไหล่ และเมย์พร้อมด้วยเครื่องยิงเลเซอร์สั่งผลิดของเธอ เพราะเรามาจากที่ซึ่งนอกจากทางเข้า การตอบสนอองของมันสายไปหหนึ่งก้าว หนึ่งก้าวนั้นนำสู่การกำหนดชัยชนะและความพ่ายแพ้

“กัปตันฮิโระไปถึงเส้นชัยยยยย! คู่ต่อสู้ของเขายังอยู่กัน ณ ด่าน 2 เลยค่ะ! โอ้ เขาเพิ่งออกจากการแข่งขันค่ะเพื่อนๆ มันดูเหมือนเขากำหนดแล้วว่ามันไม่มีการพลิกอะไรๆกลับด้านอีกแล้ว”

“นั่นน่าจะเป็นอย่างนั้น ภายใต้กฎการแข่งมันได้เปรียบมากกว่าที่จะเอาชนะด่านอย่างเร็วแทนจะรวบรวมแต้ม มีอันตรายในกายถูกแปะไปด้วยการตัดสินตายถ้าคุณระวังน้อยเกินไป ระหว่างพยายามจะทำเวลาเร็วสุดใส่ด่าน อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณสามารถไปถึงเป้าหมายได้โดยไม่ได้รับการตัดสินตาย มันจะเป็นเกือบเป็นไปไมม่ได้เลยที่คู่ต่อสู่จะพลิกสถานการณ์ นั่นน่าจะเป็นทำไมที่ผู้เข้าร่วมชอบตัดสินที่จะยอมแพ้แล้วออกและยอมรับว่าพ่ายแพ้”

ผู้ประกาศและแขกผู้ช่วยประกาศอธิบายไปโดยไม่เดินพลาดสักก้าว

“แต่ผลงานของกัปตันฮิโระดีจนเป็นตัวอย่างได้เลยนะคะ ไม่ใช่เหรอ?”

“เขามีผู้ช่วยที่เป็นเมดดรอยด์สั่งผลิดนั่นและชุดเกราะพลังจักรกลอันยอดเยี่ยม แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นเขา การวางตำแหน่งของเขาแม่นยำ แต่การตัดสินเชิงกลยทธ์ของเขาเกือบไม่มีความผิดพลาด มันถึงจุดที่ว่าเขาน่าจะเท่ากัน – ถ้าไม่เก่งกว่า – ถ้าไม่เก่งกว่าทหารเรือจักรวรรดิ ผมจะแม้แต่รับสมัครเขามาททีมผมถ้าเป็นไปได้

ไม่ต้องเลยพวก ผมไม่ใช้วันของผมอยู่กับชายทหารกล้ามๆหรอก ขอบคุณมาก

และดังนั้นเอง ผมสามารถจะชิงชัยชนะโดยรวมมาได้อย่างสบายในการแข่งการสู้ระยะประชิด ใช่ ผมเดาว่าการนำเมย์มาด้วยกันกับผมมันเป็นการเกินตัวไปหลังจากทั้งหมด

—————————————

“นายทั้งเป็นอัศวินและทหารผู้เก่งกาจ ไม่ใช่หรือ?”

“เอ่อ ยังไงซะ…… ผมรู้สึกเป็นเกียรติโดยการชื่นชมของท่าน”

ข้าวเย็นที่ผมกินหลังจากตบเอาชัยนะในการข่งการต่อสู้ระยะประชิดมาไม่ใช่ข้าวเย็นปรกติสำหรับสามคนตอนนี้ ผมอยู่ด้วยกันกับเจ้าหญิงลูเซียด้า พูดให้เฉพาะเจาะจง ผมคนเดียวที่ถูกเชิญโดยเจ้าหญิงลูเซียด้าให้ไปกินข้าวเย็นกับเธอ

เมื่อการแข่งสรุปลงก่อนหน้านี้ผู้คุ้มกันจักรวรรดมาหน้าผมกระทันหัน แล้วมาพร้อมข้อความจากจักรพรราดิที่เป็นบางอยางเหมือน ‘{ในฐานะการแสดงความยินดีสำหรับการชนะการแข่งวันนี้ฉันจะอนุญาติให้นายมากินอาหารรค่ำกับหลานผู้มีค่าของฉัน}’

มันจะแย่ถ้าผมปฏิเสธ ถูกมั้ย? เมื่อผมถามมีมิและเอลม่ากับเมย์ ผมถูกบอกแค่ไปเพราะมันจะแย่จริงๆถ้าผมปฏิเสธ และดังนั้นเเอง นั่นเป็นที่ผมนำตัวเองเข้ามาในสถานการณ์นี้ได้อย่างไร

“หรือ เธอสวยมากเหมือนเคยคืนนี้ พระนาง…… นั่นคือที่ผมควรพูดต่อเหรอ?”

ในความเป็นจริง พระนางจักรวรรดิลูเซียด้าใส่ชุดและเครื่องประดับอันเหมาะสำหรับเจ้าหญิงที่เกิดมาสูงส่งและดูสวยมากแม่ว่าด้วยแค่เครื่องแต่งหน้าเบาๆ เธอดูน่ารักแต่จะเรียกเธอว่าสวยงามหรืองดงามน่าจะเหมาะสมกว่า มีมิจะน่ารักไม่สำคัญว่าเธอพยามยามมากขนาดไหน ดังนั้นนี่อาจเป็นผลลัพธ์ของความงดงามชดช้อยและท่าทางน้อยที่เจ้าหญิงสามารถจะทำจากภายในเนื่องด้วยการโตมาของเธอของเธอ

“และฉันจะตอบด้วยขอบคุณย่างมีมารยาท”

“แต่เธอดูเหมือนเธอเหนื่อยกับการชมเช่นนั้น”

เจ้าหญิงลูเซียด้าแค่ยิ้มตอบ ผมเข้าใจแล้ว

“ถ้าอย่างนั้น ระหว่างเธอกับฉันนะพระนาง เธอจะเป็นหนึ่งผู้หวังการกินอาหารเย็นนี้ให้เกิดขึ้น ถูกไหม?”

“ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้นล่ะ?”

“ฉันของโทษที่พูดบางอย่างอันฟังอาจหยาบคาย แต่รางวัลแบบนี้มันดูเรียบไปสำหรับพระองค์จักรวรดิผู้ดูเหมือนจะชอบอะไรฉูดฉาด”

ไอ้จักรพรรดิบัดซบนั่นแน่นอนว่าจะมอบรางวัลยิ่งฉูดฉาดกกว่าซึ่งจะมีปัญหากับผมถึงความไร้จุดจบ ยกตัวอย่างเช่น เขาอาจจะมอบความเป็นเจ้าของดาวเคราะห์ที่ไม่มีคนที่ไหนสักแห่ง ไม่ จริงจัง เขาอาจทำ พวก แค่พอได้แล้วน่า

“ถ้าอย่างนั้นนายคิดว่าการกินอาหารค่ำกับฉันมันเรียบง่ายเกินไป ใช่ไหม?”

“นั่นไม่ใช่ที่ฉันหมายถึงหรอก พระนาง แล้วก็พองแก้มแบบนั้นน่ะน่ารักสุดๆไปเลย ดังนั่นปล่อยฉันไปเถอะ”

เมื่อเธอพองแก้มไม่พอใจ สีหน้าสวยๆของเธอถูกโยนออกไปจากหน้าต่างและเปลี่ยนสู่น่ารัก จริงๆแล้วเธอดูเหมือนมีมิเลยในช่วงเวลาแบบนี้

“ฉันไม่มีโอกาสได้คุยยาวๆกับนาย ฉันเลยถามพระองค์จักรวรรดิเพราะสร้างสักหนึ่ง มันโชคร้ายที่นายดูเหมือนจะพบว่ามันไม่น่าพอใจ”

“ได้โปรดอย่างมุ่ยอย่านั้นน่า ฉันไม่ได้พบว่ามันไม่น่าพอใจ จากใจเลยล่ะ”

“จริงๆเหรรอ? ดังนั้น ถ้าอย่างนั้น กัปตันฮิโระ นายเลี่ยงฉัน ไม่ใช่เหรอ?”

“……อ๊ะ–”

เจ้าหญิงลูเซียด้ากดดันผมด้วยคิ้วขมวด และผมจบที่การหลบตาเธอ

“ยังไงซะ เธอเห็นมั้ย เธอรู้ว่าเธอดูเหมือนมีมิถูกมั้ย พระนาง? ……ฉันอยากจะเลี่ยงการพูดอะไรบางอย่างหรือทำตัวในแบบที่หยาบคาย ฉันจึงพยายามเก็บระยะที่ยังเคารพไว้”

“หมายความว่ายังไง”

“เอ่อ พูดอีกอย่าง ถ้าเธอคอยขมวดคิิ้วและพองแก้มน่ารักแบบนั้น ฉันอาจจะลูบหัวเธอหรืออะไรแบบนั้น…… แล้วก็ จริงๆแล้วฉันไม่เก่งในการคุยแบบสุภาพ เห็นไหมล่ะ”

แน่นอน ผมสนทนาสุภาพได้ถึงจุดหนึ่งขึ้นอยู่กับอีกฝ่าย

ใช่ มันขึ้นอยู่กับว่าผมคุยอยู่กับใคร ผมไม่ได้อยู่ในสังเวียนของผมเลยเมื่อคู่คุยผคือเจ้าหญิงจักรวรรดิอวกาศ

มันจะมีปัญหาถ้าผมถูกชี้ด้วยดาบโดยผู้คุ้มกันจักรวรรดิถ้าผมพูดหรือทำอะไรบางอย่างหยาบคายกับราชวงศ์? ดังนั้นผมพยายามคงอยู่ให้ห่างมากเท่าที่ทำได้

“แต่ฉันอยากพูดกับนายมากกว่านี้ นายไม่ต้องคอยระวังคำพูดหรอก มันจะต่างไปถ้าคู่คุยของฉันคือขุนนาง แต่ฉันจะไม่แค้นเคืองโกรธอะไรกับทหารรับจ้างแบบนายหรือสาวธรรมดาเหมือนมีมิซัง ถ้านายไม่สนทนากับฉันในท่าทางทางการ”

“อืม ขอบคุณนะ ถ้าอย่างนั้น”

มันทั้งหมดผ่านและดีถ้าเธอเห็นมันเป็นแบบนั้นพระนาง แต่เธอเห็นไหม ผมได้ถูกหมายหัวโดยคนแปลกๆที่ทำตัวหยาบคายกันเธอหรือบางอย่างกลับไปไมกี่วันก่อนแล้วรู้ไหม ด้วยนั้น ฉันคิดว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ระวังคำพูด

“ไม่ว่าอย่างไร มันไม่เหมือนว่าส่วนตัวฉันไม่พอใจกับการอยู่กับเธอ พระนาง ถ้าอะไรสักอย่าง การกระทำฉันจะเลี่ยงไม่ได้เพื่อที่จะปกป้องตัวเองและคนอื่นๆจากปัญหาที่ไม่จำเป็น หรือบางทีเธอพูดได้ว่าฉันแค่ทำตัวเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง”

“ยังไงซะถ้าอย่างนั้น พิจารณาแบบนั้นจะไม่จำเป็นจากตอนน้ไป นายคุยกับฉันได้ในแบบเดียวกับที่นายทำกับมีมิซังและเอลม่าซัง”

“……นั่นจะไม่เป็นไรจริงๆ?”

ผมชำเลืองอัศวินหญิงผู้จ้องเขม็งอย่างคมๆใส่ผมจากข้างหลัง ผู้คุ้มกันจักวรรดิหญิง – มันดูเหมือนไม่ใช่ไอโซลด์คืนนี้ – ผู้คุ้มกันทที่ยิ่งตั้งใจมองดูผมคมขึ้นกว่าเดิม แต่เพราะพระนางจักรวรรดิมอบการอนญาติให้ผมแล้ว ผมตัดสินใจจะไม่ถือมัน

“ค่ะ ได้โปรดเชื่อฉัน”

หลังจากพูดอย่างนั้น เจ้าญิงลูเซียด้าหันสายตาตั้งใจไปสู้อัศวินหญงผู้จ้องผมเขม็ง และในที่สุดอัศวินหญิงเลี่ยงสายตาเธอ พวก นั่นอำนาจราชชวงค์

“ถ้าเธออจะยกโทษให้ฉันถ้าอย่างนั้น…… อยากคุยเรื่องอะไรล่ะ พระนาง?”

“บอกฉันด้วยคำพูดนายเองเกี่ยวกับการต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตผลึกจากกตอนแรกได้ไหม?”

ได้ ฉันไม่ใช่นักเล่ามืออาชีพ ดังนั้นฉันไม่มั่นหน้าว่าฉันสื่อทุกอย่างอย่างถูกต้อง นั่นจะเป็นไรมั้ย?”

“เป็น ฉันคาดหวังให้นายทำดีที่สุด”

“เอ๋……  เข้มงวดจังน้า”

และดังนั้น ผมเริ่มพูดเกี่ยวกับชุดออกงานผลึกกับเจ้าหญิงลูเซียด้า ผู้ยิ้มเหมือนนางฟ้าอยู่เรื่อยไปแม้ว่าหลังจากเรียกร้องความต้องการมาตฐานการเล่าเรื่องที่โหดร้าย ขณะผมเกาหลังหัว

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl