ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 201 ปฏิสัมพันธ์กับสื่อ
201 ปฏิสัมพันธ์กับสื่อ
10 – 13 นาที
“อืม นี่……”
“มีอะไร? มันไม่เหมือนที่จินตนาการไว้เหรอ?”
“อืม ใช่ แน่นอนเลยว่าไม่เหมือน”
อัลเลน ผู้ทำงานในเขตจักรวาลที่ II แผนกสื่อของโมเบียสริง (ผู้ชายเอลฟ์) พยักหน้ากับคำถามของผม
ตอนนี้เรากับลังคุยกันทั่วข้างในห้องพักต่อจากห้องกินข้าวของบัวดำ มันกว้างและมีโซฟาที่ดูน่าสบายอยู่, ธรรมชาติจำลองที่สว่างชัดพร้อมด้วยต้นไม้คัดมาผสมกันหลากหลาย, และจอโฮโลใหญ่ที่ไม่ได้ทำแค่เป็นอุปกรณ์ระบบสื่อสารแต่มันก็เป็นเครื่องเล่นสื่อหลายแบบสำหรับหนังโฮโลหรืออะไรแบบนั้น
ไม่ว่าอย่างไร มันเป็นห้องที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อช่วยให้คุณผ่อนคลายและคลายใจหลังจากการทำงานของวันหนักๆ
“มันไม่เหมือนว่าทหารรับจ้างแบบเราจะใช้เวลาทั้งหมดของเราต่อสู้โจรสลัดและเทือกนั้นอย่างเดียวรู้มั้ย จริงๆแล้วมันมีหลายเวลาที่เราอยู่กันเฉยๆระหว่างหารายได้ต่อไป มากกว่านั้น ตอนนี้เราทำงานเป็นส่วนหนึ่งของกองยานติดตามคุ้มกันของเอิร์ลดาเรนวาลด์ ผมไม่คิดว่าเราจะได้เจอการต่อสู้ใดๆที่จุดนี้”
มีแค่พวกบ้าเท่านั้นที่พยายามโจมตีกองยานติดตามคุ้มกัน พวกเขามากกว่าติดอาวุธอย่างหนักมากกว่ากองยานติดตามคุ้มกันปรกติ และแม้ว่าพวกเขาสามารถจัดการกองยานตกได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง อะไรซึ่งรออยู่จะเป็นการตอบโต้สุดนรกจากขุนนางที่โดนนั่น
“หรือ ทหารของจักรวรรดิกำลังลาดตระเวนไปทั่วอย่างตัวเด่นใกล้ประตูทาง และลอร์ดในระบบดาวนี้ได้บอกกองยานเอิร์ลดาเรนวาลด์แล้วว่าจะผ่านมาด้วยเหมือนกัน เพราะทั้งหมดมันจะทำให้ลอร์ดอับอายอย่างยิ่งใหญ่ถ้าเกินเอิร์ลถูกโจมตีโดยโจรสลัดระหว่างเดินทางผ่านดินแดน”
“พูดอีกอย่าง ไม่มีอะไรจริงจังจะเกิดขึ้นกับเราตราบใดที่เราอยู่กับกองกำลังของเอิร์ลดาเรนวาลด์ ถูกมั้ย?”
“เป็นอย่างนั้นแหละ ยังไงซะ บางทีนั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวเท่านั้นที่คุณกำลังคิดว่าประสบการณ์จริงมันต่างจากที่คุณจินตนาการ เพราะทั้งหมด พวกคุณอยู่กับชีวิตสบายมากกว่าที่คุณคาดหวังไว้ ถูกมั้ย?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า……”
อัลเลนยิ้มเร็วๆในความพยายามเลี่ยงประเด็น
คนของสื่ออื่นบางคนกำลังผ่อนคลายในห้องพักพร้อมด้วยกับกับผมและอัลเลน, และเมย์กำลังยืนอยู่ต่อจากผม มีมิและเอลม่าดูเหมือนจะมีความสุขกับชาบางอย่างในห้องกินข้าวพร้อมด้วยพนักงานผู้หญิง, และทีน่ากับวิสเกอร์กำลังเอาโรงจอดให้พนักงานดูไปทั่ว
“มันเหมือนกันสำหรับเอลม่าของเราด้วยเหมือนกัน โอ้และทีน่ากับวิสเกอร์ก็ด้วย พวกเธอทั้งหมดมีภาพนี้ของทหารรับจ้างเป็นๆอยู่คร่าวๆโดยไม่สนใจหรืออะไรเทือกนั้น ผมก็ไม่แน่ใจนักเกี่ยวกับคนอื่นๆ แต่ผมไม่ได้ชอบความคิดแบบนั้นจริงๆ เราใช้เวลากันเยอะอยู่บนยาน ดังนั้นผมเชื่อว่ามันดีกว่าที่จะมีสภาพแวดล้อมอยู่อาศัยอันผ่อนคลายและสบายเพื่อที่ว่าผลงานของเราอยู่ในระดับสูงสุดตลอด”
“ถ้าอย่างนั้นมันพูดได้ว่านั่นคือความเชื่อมั่นของคุณ ถูกต้องมั้ยครับ กัปตันฮิโระ?”
“นั่นถูกแล้ว ผมไม่ใช่คนนั้นที่จะแกล้งทำเป็นคนเข้มอย่างไม่มีประโยชน์ คุณรู้มั้ย”
มันดีกว่าที่จะมีกระดาษติดฝาผนัง… เอ่ออ วัสดุติดฝาผนังและพื้นอันเงางามแทนที่จะเป็นการตกแต่งภายในไม่มีอะไรและน่าเบื่อ และเพราะคุณซื้อตลับอาหาร มันดีกว่าที่จะเลือกอันที่อร่อยที่สุด มันไม่มีจุดหมายในการจะซื้อของไร้รสชาติเพื่อแค่ได้ทำ และมันดีกว่าเยอะที่จะนอนบนเตียงที่ดีและสบายแทนที่จะเป็นเตียงแบบแข็งๆและไม่สบาย เพราะทั้งหมดคุณภาพการนอนที่ดีกว่านำไปสู่ผลงานการทำงานที่ดีกว่า
“และนั้นทำไมฮิโระซามะยืนกรานบนสภาพความเป็นอยู่นี้ข้างในยาน”
“เข้าใจแล้ว ดังนั้นความจริงที่ว่าการตกแต่งภายในของยานสู้ได้แม้กระทั่งยานหรูหราอันไม่ธรรมดาที่สุดส่วนใหญ่เนื่องมาจากการมาอยู่ของมีมิซัง ถูกมั้ยครับ?”
“อึน? มั้ง? เพราะทั้งหมดการตกแต่งภายในกฤษณะก็ไม่ธรรมดามาตลอด แต่หนูคิดดว่าเหตุผลใหญ่ที่สุดว่าทำไมการตกแต่งภายในบัวดำกลายเป็นแบบนี้นั้นเพราะประสบการณ์ที่พี่เขามีกับกฤษณะ”
“ฉันก็ตกใจจริงๆด้วยเช่นกันครั้งแรกเมื่อฉันขึ้นกฤษณะ…… มันเป็นยานต่อสู้ขนาดเล็ก แต่การตกแต่งภายในมันยิ่งใหญ่อย่างน่าตกอกตกใจ”
เอลม่าเสนอความคิดของเธอและส่ายหัวเธอ เพราะทั้งหมดเอลม่าซังพูดเป็นพิเศษเกี่ยวกับ ‘อนุสัญญาทหารรับจ้างทั่วไป’ กลับไปบ่อย หนูก็รู้ด้วยว่าอะไรซึ่งทหารรับจ้างสมควรจะเป็นจากปรกติ แต่ฮิโระซามะยืนกรานและพูดอะไรอย่าง 『ถ้ามันสบายดังนั้นมันดี ใช่ป่ะล่ะ?』 และเปลี่ยนการตกแต่งภายในกฤษณะสู่สภาพหรูหราปัจจุบัน
“ขออภัยที่ดิฉันเปลี่ยนหัวเรื่องกระทันหัน แต่มันเป็นอะไรมั้ยสำหรับผมที่จะถามคำถามส่วนตัวมากกว่านี้?”
นัยน์ตาสีส้มของเนียซังที่เผาไหม้ด้วยความคิดสงสัยจ้องอย่างตั้งใจตรงๆมาที่หนู หนูสงสัยว่ามันมีอะไร? เธอกำลังจะถามบางอย่างส่วนตัว?
“มีมิซัง จริงๆแล้วคุณคือตระกูลจักรวรรดิ– ไม่ จริงๆแล้วคุณคือเจ้าหญิงน้องสาวที่หายไปนานของเจ้าหญิงลูเซียดาไหม? ได้โปรดบอกเราการตกลงกันระหว่างพวกคุณสองคน”
“โอ้…… ถ้าอย่างนั้นมันเกี่ยวกับนั่นหือ”
ฉันและเจ้าหญิงลูเซียดาดูคล้ายกันจริงๆ บางทีเราแม้แต่แยกกันและกันไม่ออกถ้าเราใส่เสื้อผ้าเดียวกันและไม่พูด แต่ฉันแน่ใจเลยว่าฮิโระซามะจะสังเกตุว่าใครทันที
“ฉันไม่ใช่พี่น้องเจ้าหญิงลูเซียดา และฉันไม่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิและเจ้าชายผู้สืบทอดเลยสักนิด เราทำการทดสอบจีโนมต่อหน้าพยานดังนั้นไม่ต้องสงสัยเกี่ยวกับนั่น มันเป็นความบังเอิญอันคาดไม่ถึงจริงๆ
“จริงๆ?”
“มันจริง คนผู้ที่มาทำการทดสอบคือสมาชิกของวงผู้คุ้มกันจักรวรรดิและแพทย์จักรวรรดิ มันทำให้ฉันตกใจจนบื้อไปเลยแหละเมื่อพวกเขามาเยือน รู้มั้ย?”
“ใข่ เราแน่นอนเลยว่าตกใจกลับไปตอนนั้น ฉันไม่ได้กลับมาเมืองหลวงจักรวรรดิมาค่อนข้างสักพักแล้วและฉันไม่สามารถได้เห็นการแสดงตัวทำหน้าที่เมื่อบรรลุนิติภาวะของเจ้าหญิงลูเซียด้าเป็นผลลัพธ์ ดังนั้นคุณอาจจะจินตนาการความตกอกตกใจฉันได้เมื่อฉันได้เรียนรู้ว่ามีมิของเราที่นี่และเจ้าหญิงลูเซียดาจริงๆแล้วดูเหมือนกันและกันทุกเสี้ยว”
เอลม่าก็ตามเรื่องของฉันมาด้วย
อึน มันไม่เหมือนว่าเราโกหกและย่าแท้ๆของฉัน ผู้ที่ฉันไม่เคยได้เจอ มีความเป็นไปได้สูงว่าเป็นเซเลสเทียซามะ ดังนั้นมันจริงที่ว่าฉันไม่เกี่ยวข้องกับพระองค์และเจ้าชายผู้สืบทอด
เพื่อพูดให้แม่นยำ จริงๆแล้วฉันเป็นครอบครัวที่ยืดไปของพวกเขา
ฉันเป็นญาติเจ้าหญิงลูเซียดาคนที่สองและเหลนของพระองค์
แม้อย่างนั้น เซเลสเทียซามะได้จากกับตระกูลจักรวรรดินานโขแล้ว จากผลทดสอบจีโนม มันเกือบแน่นอนว่าฉันคือเหลนของเซเลสเทียซามะ แต่ไม่มีข้อพิสูจน์นั่นนอกจากผลลัพธ์ของการทดสอบ พระองค์แล้วเจ้าหญิงลูเซียดาพูดว่ามันเป็นไปได้ที่หนูจะถูกต้อนรับเข้าตระกูลจักรวรรดิ แต่หนูไม่อยากแยกจากฮิโระซามะและทุกๆคน และแน่นอนเลยว่าหนูไม่อยากผู้ฮิโระซามะไว้และกลายเป็นโซ่ตรวนของเขา
นั่นทำไมตอนนี้หนูมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลจักรวรรดิและไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าหญิงลูเซียด้าสักนิด หนูแค่บางคนที่ดูเหมือนเธอมากโดยบังเอิญ
“มันค่อนข้างตกใจจริงๆ ไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นเพียงแค่ชนชั้นกลางเกิดและโตที่โคโลนี่ห่างใกลโขไม่มีใครหลังจากทั้งหมด”
“มันแค่โชคร้ายบางอย่างจริงๆหือ ไม่คุณก็รับมันเป็นการโชคดีได้ มั้ง?”
“หนูล่ะสงสัย? ทั้งหมดที่หนูพูดได้นั้นคือหนูมีความสุขมากๆกับชีวิตปัจจุบันของหนู”
“เราก็ค่อนข้างสนใจเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของคุณด้วย มีมิซัง บอกเราเกี่ยวกับคุณสักเล็กน้อยได้ไหม?”
เนียซังเปลี่ยนหัวเรื่องเป็นประวัติส่วนตัวของหนูและการเกิดและโตมา ยอดเยี่ยม มันดูเหมือนหนูสามารถเปลี่ยนความสนใจของเธอ ได้เลยถ้าอย่างนั้น หนูจะบอกพวกเธอเกี่ยวกับที่หนูเจอฮิโระซามะครั้งแรกได้อย่างไร
“พวก…… มันใหญ่”
“แน่นอนว่าใหญ่”
เราใช้เวลาททั้งสัปดาห์อาศัยอยู่วิถีชีวิตอย่างสบายใจพร้อมด้วยเหล่าคุณๆของสื่อ และตอนนี้ ในที่สุดเราก็สามารถมาถึงโคโลนีค้าขายซึ่งตั้งอยู่ในระบบดาวโคแม็ดและเห็นยานผู้อพยพจอดอยู่หน้าเรา ยานค่อนข้างใหญ่ ขนาดโดยรวมของมันน่าจะเทียบได้กับยานประจันบานกองทัพจักรวรรดิหรือแม้แต่อาจจะใหญ่กว่า ขณะที่สำหรับรูปทรง…… เอ่ออ มันค่อนข้างดูเหมือนเห็ด? เอ่อ บางทีการมีรูปทรงคล้ายกับกระสุนสั้นๆจะเป็นการอธิบายที่เหมาะสมกว่า
“มันเป็นยานโคโลนีประเภทคู่หนักของบริษัทจีโอเกต มันจะทิ่มเข้าไปในชั้นบรรยาการอย่างนี้เลย และเมื่อมันเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์ มันจะกลิ้งเข้าสู่ตำแหน่งและลงพื้นบนพื้นผิว ยานผู้อพยพจะทำหน้าที่เป็นฐานโคโลนีหลักและจะเริ่มส่งตัวเองไปบนพื้น ส่วนหลากหลายของมันจะทำหน้าที่เป็นสถานที่สำคัญซึ่งจำเป็นที่จะดำเนินโคโลนีดาวเคราะห์
“หลังจากลงพื้น ส่วนล่างจะทำหน้าที่เป็นท่าขึ้นของลงของสำหรับของพร้อมใช้และของทั้งหลาย และส่วนบนจะทำหน้าที่เป็นท่าจอดยานอวกาศสำหรับการมาและการไปจากฐานโคโลนี”
“เฮฮ๋…… และมันมียานใหญ่เหล่านี้อยู่ห้าลำหือ ถ้าอย่างนั้นทั้งห้ายานเหล่านี้จะลงพื้นและส่งลงไปบนพื้นผิวของดาวเคราะห์เป็นฐานโคโลนีพร้อมๆกัน ถูกมั้ย?”
“ถูก และงานของเราคือป้องกันและสนับสนุนพวกเขา”
“หนูเข้าใจว่าเราสมควรจะคุ้มกันพวกเขา แต่เราจะสนับสนุนพวกเขายังไง?”
มีมิเอียงหัวของเธอในความสับสน อืม ผมก็ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน
“งานผู้บุกเบิกบนดาวเคราะห์โคโลนีมีภัยธรรมชาติตามมาบ่อยครั้ง
บางครั้ง ฐานโคโลนีถูกโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตพื้นที่อันตราย พวกเขาต้องหวังให้เรามองการสนับสนุนทางอากาศใกล้ๆสำหรับเวลาเหล่านั้น”
“การสนับสนุนนทางอากาศ……?”
“พูดอีกอยากพวเขาอาจขอให้เรายิงพัลส์เลเซอร์และกำจัดสิ่งมีชีวิตพื้นถิ่นอันตรายเหล่านั้นที่ใช้ชีวิตอยู่บนพื้นผิวของดาวเคราะห์ แล้วก็ พวกเขาอาจขอให้เรายิงแถวหินและสิ่งกีดขวางอื่นที่อยู่ในเส้นทางของการขยายของโคโลนี แต่บางอย่างแบบนั้นหายากนิดหน่อย”
ผู้บุกเบิกควรจะมีอุปกรณ์พร้อมใช้พอเพื่อรับมือกับภูมิศาสตร์โดยไม่พึ่งพาปืนใหญ่ของยานอวกาศ
ผมเดาว่าพวกเขาแค่หาเราให้ช่วยกับอะไรที่เหมือนที่จะมำให้ผู้ที่สู้ไม่ได้อยู่ในความเสี่ยง ยกตัวอย่างเช่น พวกเขาอาจจบที่การค้นพบรังของสิ่งพี่ชีวิตพื้นถิ่นอันตราย หรือภูมิศาสตร์ปกคลุมไปด้วยแก๊สเป็นพิษหรือต้นไม้พิษ
“ว้า…… มีหลายอย่างที่ต้องจำเลย”
“นั่นถูกแล้วแต่เทียบกับนั่น พี่คิดว่าความเสี่ยงของโจรสลัดโจมตีมันน่ารีบกับวลมากที่สุดนะ
อาวุธยุทโธปกรณ์ซึ่งติดตั้งอยู่บนยานโคโลนีมันค่อนข้างอ่อนแอ พวกเขาจะไม่มีปัญหาในการรับมือกับแค่สิ่งมีขีวิตอันตรายแต่จะไม่มีโอกาสเลยกับการโจมตีของโจรสลัด และสำหรับโจรสัด ของพร้อมใช้ซึ่งตุนไว้อันถูกพามากับยานโคโลนีสำหรับความพยายามบุกเบิกด้วยกันกับข้อมูลทรัพยากรณ์ดาวเคราะห์ซึ่งจะถูกจัดหามาใกล้ฐานโคโลนีเป็นเหยื่อล่ออันยั่วยวนใจมาก สำหรับพวกคนเหล่านั้น ผู้บุกเบิกเป็นแค่เหล่าคุณเฉยที่รอการถูกหาผลประโยชน์
“เมื่อเราเสร็จการเติมของพร้อมใช้จากโคโลนีค้าขาย โครงการบุกเบิกจะเริ่มอย่างตั้งใจ แน่นอนว่าเราจะค่อนข้างยุ่งพวกเธอ เหมือนเคยทุกอย่าง”
“เธอยอมแพ้ไปแล้ว ไม่ใช่เหรอนั่น ฮิโระ?”
“มันช่วยไม่ได้ ไม่สำคัญว่าเราทำอะไร ปัญหายุ่งยากยังจะมาอยู่ดี มาเถอะถ้าอย่างนั้น มาเรื่อมการเตรียมการลงจอดโคโลนีกัน”
ผมเดินไปที่โรงจอดระหว่างถอนหายใจยอมแพ้
