ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 226 สู่เป้าหมายต่อไปของเรา

226 สู่เป้าหมายต่อไปของเรา

เจ้าหน้าที่สื่อทั้งหมดลงไปและเราเติมของพร้อมใช้เสร็จแล้วด้วยเหมือนกัน บัวดำและกฤษณะพร้อมเต็มที่สำหรับการออกยาน เราขายยานอันจับมาได้ทั้งหมด และพี่น้องช่างตอนนี้กำลังมีความสุขกับการพักที่สมควรได้ มันดูเหมือนพวกเธอดื่มจนร่วงเมื่อคืน และพวกเธอไม่มีสัญญาณว่าจะออกมานอกห้องแม้ว่ามันบ่ายแล้ว เมย์พูดว่าหัวใจเธอยังเต้นปรกติ ดังนั้นพวกเธอเพียงแค่หลับ

“หืม มันดูเหมือนเสียของที่จะออกจากท่าโดยไม่มีของฝากหรือของแลกเปลี่ยน”

“มันช่วยไม่ได้ โคแม็ตไพร์มกำลังเป็นที่นิยมจัดตอนนี้ดังนั้นทุกอย่างแพงมากกว่าปรกติ”

“ฉันเดาว่าเราไม่มีทางเลือกนอกจากหยุดแวะโคโลนีค้าข้ายตามทางเพื่อหาของดีๆ”

มันน่าจะดีที่จะเติมของแลกเปลี่ยนให้เต็มก่อนออกยานเพื่อได้เงินนิดหน่อย แต่เหมือนเอลม่าพูดทุกอย่าง ราคาสินค้าเพิ่มขึ้นมากในโคโลนีโคแม็ตไพร์ม ดังนั้นมันไม่คุ้มปัญหา

แต่คนหนึ่งจะได้กำไรมากกว่าโดยการเอาอะไรจากข้างนอกและขายมันที่นี่

“เมย์ ตั้งเส้นทางไประบบดาวรีฟิลเสร็จยัง?”

『ค่ะ ทุกอย่างราบรื่น เราออกยานได้ทุกเมื่อ』

“รับทราบ เราไม่ได้รีบ ดังนั้นเราจะพยายามแวะโคโลนีค้าขาย มาหาของที่เราขายมันในระบบดาวรีฟิลได้”

『รับทราบ ดิฉันจะรวมการเยือนโคโลนีค้าขายทั้งหมดที่เราจะผ่านจากที่นีไปสู่ประตูทางของระบบดาวนีปรากในกำหนดการเดินทางของเรา』

“ช่วยทำที อืมถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ”

『คะ ดิฉันจะเริ่มขั้นตอนการออกยาน』

หลังจากพูดอย่างนั้น ภาพเมย์หายไปจากจอโฮโล สักพักหลังจากนั้นบัวดำเริ่มเคลื่อนไหว

เพราะจริงๆแล้วไม่มีหน้าต่างที่จะให้เราเห็นทิวทัศน์ข้างนอกภายในบัวดำ เราดูภาพซึ่งจับได้โดยเซ็นเซอร์จับแสงผ่านจอโฮโลแทน

“……อ๊ะ”

“อ๊ะ……”

“อ่ะร้า–”

เมย์ควรกำลังควบคุมเซ็นเซอร์แสง ภาพที่จับได้คือร่างของคนหนึ่ง

มันคือร่างของผู้หญิงในเครื่องแบบทหารสีขาวพร้อมดาบเล่มใหญ่เหน็บอยู่ ณ เอว เมื่อมองผ่านๆ เธอดูเหมือนส่งบัวดำด้วยรอยยิ้ม แต่…… เอาเข้าจริงมันไม่ไปถึงดวงตาเธอ

“ฮิโระ เธอไม่ได้บอกนาวาอวกาศโทเซเรน่าว่าเราจะไปแล้วเหรอ……?”

“เอ่อ…… วะฮ่าฮ่า”

เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นนั่นทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนผมลืมบางอย่าง จริงๆแล้วผมลืมพูดบอกลากับนาวาอวกาศโทเซเรน่า ฮ่าฮ่าฮ่า

บางที เธอรู้ว่าเรากำลังมองเธอผ่านเซ็นเซอร์เซ็นเซอร์แสง เธอออกเสียงจากปากส่งกล้อง

“อืมม…… นาย – ติดค้าง – ฉัน – ครั้งหนึ่ง – เข้าใจป่าว?”

“ไม่ใช่นั่นมากไปเยอะเหรอ……”

ผมอดไม่ได้นอกจากตอบตอบโต้คำพูดที่มีมิแปลจากการเคลื่อนไหวปากของนาวาอวกาศโทเซเรน่า ถ้าอะไรสักอย่าง ไม่ใช่ผมเป็นคนที่ช่วยนาวาอวกาศโทเซเรน่าครั้งนี้หรือ?

อืม ฉันคิดจริงๆว่ามันไม่ใช้ความคิดเลยที่ฉันลืมพูดลาก่อน เข้าใจไหม! จริงๆ ฉันคิด!

“……อืม ฉันว่ามันความผิดฮิโระครั้งนี้”

“……อึน หนูก็อ้างอะไรให้เขาเวลานี้ไม่ได้ด้วยเหมือนกัน ขอโทษนะฮิโระซามะ”

“เอ๋……?”

ผมประท้วงคำตัดสินอันมอบให้โดยพวกเธอสองคนทันที แต่การคัดค้านของผมถูกตัดสินว่าผ่าน

เวรจริง พอมาคิดว่าลูกเรือผมจะทรยศผมที่นี่

ในที่สุดบัวดำก็ออกจากโคโลนีโคแม็ตไพร์มและร่างนาวาอวกาศโทเซเรน่าหายไปจากจอ มาแค่ภาวนาว่าเธอจะไม่ให้ผมรับผิดชอบความต้องการเธอครั้งหน้าที่เราเจอกัน

『เส้นทางพร้อมแล้ว หน่วยขับครส. เริ่มเติมพลังงาน นับถอยหลัง 5 4 3 2 1……. หน่วยขับครส. เริ่มใช้งาน』

เสียงบูมดังทันทีหลังจากการประกาศเมย์ และดาวบนจอโฮโลเปลี่ยนเป็นสายธารเส้นแสงที่ไรไปข้างหลัง

“เราจะผ่านระบบดาวยูริก, ซีเกิล, และเมลคิตสู่ประตูทางระบบดาวนีปรากและจากนั้นต่ออีกสี่ระบบดาวมากกว่านั้นสู่ระบบดาวรีฟิล ถูกมั้ย?”

“มันดูเหมือนเราจะมีการเดินทางอันสงบสุขเวลานี้…… มันจะสงบสุขใช่มั้ย?”

“มั้ง น่าจะ ไม่ แน่นอนเลย”

หลังจากตรวจแผนที่กาแล็กซี ผมเห็นว่าระบบดาวเป็นระบบดาวอันอวดตนว่าเป็นระบบดาวที่มีระดับความปลอดภัยสาธารณะสูงสุดภายในจักรวรรดิ พูดอีกอย่าง การกองทัพจักรวรดิอยู่กันแพร่หลายที่นั่น, ปัญหาที่สร้างโดยโจรสลัดมีน้อย, และภัยของการรุกรานจากประเทศอื่นหรือมอนสเตอร์อวกาศก็ต่ำด้วย

อย่างไรก็ตาม นี่ก็หมายถึงมีโอกาสงานน้อยมากสำหรับทหารรับจ้างเหมือนเรา มันไม่ได้เป็นระบบดาวที่น่าชื่นชอบสำหรับทหารรับจ้าง

“ฉันหวังว่ามันจะไม่เป็นไร……”

“นั่นอะไรน่ะ? มีบางอย่างที่เราต้องกังวลเหรอ?”

“อึน…… อืม มันน่าจะไม่เป็นไร”

เอลม่าตอบก้ำกึ่งเต็มที่ มันไม่ปรกติสำหรับเอลม่า ผู้ปรกติตรงไปตรงมา…… อืม แต่เธอไม่ได้ตรงไปตรงมาขนาดนั้นเมื่อมันเป็นเรื่องขุนนางและครอบครัวเธอ อาจมีบางอย่างมีปัญหามากๆที่นั้น และมันน่าจะเกี่ยวข้องกับครอบครัวเธอ

“เราจะไม่เจอพี่เขยผู้คลั่งน้องสาวครั้งนี้ ใช่ไหม?”

“ไม่ มันไม่ใช่อะไรแบบนั้น…… อืม มันจะดีกว่าที่จะเห็นด้วยตัวเองเมื่อเราไปที่นั่น”

“ไม่ แค่บอกเราว่ามีอะไรตอนนี้เลย เข้าใจมั้ย……”

“มันเป็นบางอย่างที่ยากจะอธิบายด้วยคำพูพด”

เอลม่ายิ้มอย่างขมขื่นหลังจากพูดอย่างั้น ดูเหมือนเราจะเจออะไรมีปัญหามากๆอีกแล้วหรือนี่?

ผมว่ามันเหมือนเคย แต่ผมจะอยากใช้ชีวิตให้ปรกติและมั่นคงเหมือนทหารับจ้างธรรมดามากกว่า

ผมถอนหายใจยอมแพ้ พักหลังผมบนโซฟาห้องพักผ่อน และมองดูเพดานอย่างงุนงงง

แปลโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: ​http://linktr.ee/wayuwayu