ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 23 เล่ม 1 ชีวิตประจำวันของคนสามคน
23 เล่ม 1 ชีวิตประจำวันของคนสามคน
“สัตว์ป่า!”
“ใช่ แค่ปล่อยมันให้ช้้น”
“ชั้นไม่ได้ชมนาย!”
เอลม่าที่นั่งตรงข้ามผม ขนลุกขนพองจากความโกรธ เราอยู่ในบริเวณกินข้าวอีกครั้ง มีมิอยู่ข้างผม เกาะผมอย่างแน่นที่แขน ระหว่างที่ยิ้มในความพอใจ
“นายทำ… ‘เรื่องพวกนั้น’ ทั้งหมดกับชั้นเมื่อคืน! และตอนนี้ ชั้นเจอว่านายก็ทำมันกับมีมิอย่างแรกในตอนเช้าเหรอ!? นายอั้นมามากแค่ไหนกัน!?”
“นั่นเพราะชั้นคิดว่าความยุติธรรมมันสำคัญ ไม่คิดอย่างนั้นด้วยเหรอ?”
“ยุติธรรม……!”
การวิพากษ์วิจารณ์ที่คมคายถอยไปหลังจากที่ได้ยินการตอบโต้ของผม เธอควรจะคิดอยู่ว่าที่ผมบอกว่า ‘ทำตัวยุติธรรม’ มมันหมายถึงอะไรกันแน่
“พวกเราเป็นสหายที่นี่ อยู่ในยานลำเดียวกัน ชั้นคิดว่ามันดีกว่าที่เราทั้งหมมดจะสนิทกัน ใช่มั้ยล่ะ?”
“ยังไงซะ มันเป็นสถานการณ์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับนายจริงๆหือห์”
“เธอไม่ชอบมีมิเหรอ เอลม่า?”
“อะไรกัน- !? แน่นอนว่าไม่ใช่อย่างนั้น!”
“งั้นมันก็โอเคงี้ แล้วก็ เธอขึ้นยานด้วยความเต็มใจเมมื่อรู้ว่าความสัมพันธ์ของมีมิและชั้นเป็นแบบไหน ใช่มั้ย? ชั้นคิดว่ามันจะไร้สาระถ้าเธอบ่นเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ตอนนี้
“นั่น……! ชั้นเดาว่านายพูดถูก แต่……”
“ทุกคนสนิทกัน ทุกคนมีความสุข ไม่ใช่ว่านั่นยอดเยี่ยมเหรอ?”
“……มันค่อนข้างรู้สึกเหมือนชั้นโดนล่อลวงเลย”
“อะไรกัน? ไม่ แน่นอนว่าไม่ใช่อย่างนั้น”
ผมจบเธอด้วยรอยยิ้มที่จริงใจที่สุดของผม ถ้ามีมิโอเคกับความสัมพันธ์แบบนี้ งั้นผมก็ต้องกล่อมเอลม่าด้วยเหมือนกัน เพราะทั้งหมมดมันมีแค่เราสามคน
“ยังไงซะ มาทิ้งประเด็นไว้สำหรับทีหลัง โอเคมั้ย?”
“ทีหลังเหรอ หือห์… โอ้ โอเค ยังไงมันก็ไม่มีอะไรที่ชั้นทำเกี่ยวกับมันได้ ดังนั้น มีอะไรเกิดขึ้น?”
“อืม ชั้นอยากให้เราตัดสินการกระทำต่อไปของเรา
“ยังไงซะ ตอนนี้ มันฟังดูซีเรียสจริงๆ”
“โอ้ มันมากกว่าซีเรียส ก่อนอื่นเราต้องไปหาเงินเพิ่มทันทีที่เราหาได้ เรายังใช้ชีวิตอยู่ต่อได้นานซักพัก แต่ชั้นจะแห้งย่างรวดเร็วถ้ายานได้รับความเสียหายหนัก”
“นั่น อืม……”
เอลม่าดูเหมือนจะอยากพูดบางอย่าง แต่รั้งตัวเองไว้ ยังไงซะ ทุนสำรองของเราลดลงไป เป็นผลจากการจ่ายค่าปรับของเอลม่า ดังนั้น ผมเดาว่าเธอยังรู้สึกผิดเกี่ยวกับมัน
“ตอนนี้ เรามีสองทางเลือก อย่างแรกคือออกไปจากระบบดาวนี้ทันทีและหาบริเวณที่หาเงินได้ดีกว่านี้”
“ซิสเต็มนี้ไม่ดีเหรอ?”
“ยังไงซะ เพราะจำนวนของโจรสลัดที่เตร่อยู่ได้ลดจำนวนลง ดังนั้นโอกาสทำเงินมันก็ตามไปด้วย นอกจากนี้ สถานการณตอนนี้ มันไม่ชอบมาพากล ส่วนตัวแล้วพี่คิดว่าการเคลื่อนที่ไประบบดาวอื่นดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า”
“มันดูน่าจะเป็นอย่านนั้น”
เอลม่าพยักหน้าในความเห็นด้วย
“ความตึงเครียดระหว่างเอ็มไพร์และสหพันธรัฐได้ร้อนขึ้น หลังๆมานี้ ดังนั้นเซ็คเตอร์ชายแดนนี้ น่าจะเป็นคนแรกที่ได้ผลจากสถานการณ์ที่พัฒนาไปเป็นความเป็นศัตรู ถ้าเธอพิจารนาความปลอดภัยของเราให้มาก่อน การเคลื่อนที่ออกไปจากระบบดาวนี้ดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด”
“ใช่ และอีกตัวเลือกนึงคือการอยู่ในระบบดาวนี้และรอให้ความขัดแย้งเกิดขึ้น ระหว่างที่ล่าโจรสลัดในบริเวณเข็มขัดดาวเคราะห์น้อย เมื่อสงครามเริ่มขึ้น ความต้องการทหารรับจ้างจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน มันมีความเสี่ยงที่จะไปเจอกับทหารอินเตอร์สเตลล่าของเอ็มไพร์ ดังนั้นมันค่อนข้างที่จะอันตราย และค่าตอบแทนที่เป็นไปได้มันก็เยอะด้วยเหมือนกัน”
“มันก็มีความจริงที่ว่า กลุ่มโจรสลับขนาดเล็กน่าจะกระตือรือร้นมากขึ้นจากตอนนี้เป็นต้นไป การลาดตระเวนของกองทัพจะผ่อนคลายลงมากขึ้น หลังจากการปราบโจรสลัดครั้งใหญ่ ดังนั้นกลุ่มโจรสลัดเหล่านั้นจะไม่พลาดโอกาสนี้ไป นอกจากการที่มันหายากแล้ว มันมีอาวุธและอุปกรณ์ที่ค่อนข้างคุณภาพสูงบนพวกเขา และค่าหัวพวกเค้าค่อนข้างแพง เพราะอันตรายจากการที่จะติดอยู่กับสงครามที่กำลังจะมาถึง มันเป็นตัวเลือกที่ผลตอบแทนสูง
“เข้าใจแล้ว… แต่ทางไหนที่เราจะเลือกล่ะ?”
“นั่นเป็นที่เราปรึกษากันอยู่ตอนนี้ คิดยังไง มีมิ?”
มีมิปล่อยเสียง *ฮาออุ หลังจากที่ได้ยินคำถามผมม และเปิดดปากเพื่อพูด มีปัญหาเกี่ยวกับมันนิดหน่อย
“หนูคิดว่ามันควรจะดีที่สุดที่เราจะอยู่ที่นี่ และล่าโจรสลัดบางคน”
“โฮฮ่ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ?”
“ยังไงซะ ด้วยทักษะการขับยานของฮิโระ-ซามะและอำนาจการยิงและความสามารถต่อสู้ของกฤษณะ หนูไม่คิดว่าโจรสลัดที่ มีอุปกรณ์ที่ดี จะสร้างอันตรายใดๆ และแม้ว่าเราจะไปติดกับความขัดแย้ง มันจะเป็นไปได้สำหรับเราที่จะวิ่งหนี ใช่มั้ยคะ?”
“ชั้นเดาว่าอย่างนั้น ยังไงมันก็ไม่เหมือนว่าเราแน่นอนได้ และเรามีส่วนร่วมทันทีเมือความขัดแข้งร้อนผ่าวขึ้น
ผมพยักหน้ากับคำพูดของมีมิ มันเหมือนที่มีมิพูด เราไม่จำเป็นต้องไปเกี่ยวข้องเมื่อความขัดแย้งปะทุขึ้นระหว่างเอ็มไพร์และสหพันธรัฐ แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ผมมั่นใจว่าโจรสลัดจะใช้ความได้เปรียบของความขัดแย้งเพื่อที่จะทำงานกระฉับกระเฉงขึ้น เพื่อที่ะโจมตียานชาวบ้าน และยานคอนวอยเสบียงของทหาร มันมีตัวเลือกที่จะจัดการกับพวกนั้นทันทีที่สงครามเริ่มขึ้น และหนีทันทีเมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไปย่ำแย่มากขึ้น
“ชั้นก็พูดสำหรับการอยู่ที่ระบบดาวนี้ ด้วยทักษะของนาย ชั้นมั่นใจว่านายจะสามารถกองความสำเร็จรวมกันแม้ว่านายตัดสินใจที่จะเข้าร่วมในความขัดแย้ง โจรสลัดจะไม่เป็นปัญหามากด้วย
“อะไรกัน เธอก็จะอยู่ที่ซิสเต็มนี้ด้วยเหรอ เอลม่า?”
“ใช่ ชั้นก็พูดสำหรับมันด้วยเหมือนกัน”
เอลม่าพยักหน้าอย่างเมินเฉย มันค่อนข้างทำให้ผมมีความสุข เมื่อทหารผ่านศึกเหมือนเธอให้ค่าทักษะของผมไว้สูง
“งั้น มันตัดสินใจแล้วถ้าอย่างนั้น”
“งั้น ฮิโระ-ซามะโอเคกับมันด้วยเหมือนกันเหรอ?”
“ยังไซะ ชั้นจะชอบอีกตัวเลือกนึง ถ้าพูดจากใจ ชั้นอยากจะได้เงินเยอะกว่านี้ แม้ว่าเราต้องเคลื่อนไหวไปที่ระบบดาวอื่น แต่เราบอกไม่ได้จริงๆว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างารเดินทางระยะไกล ยังไงมันก็ไม่เหมือนว่าชั้นตัดสินใจไปแล้วว่าเราจะไปที่ไหน”
“เข้าใจแล้ว แล้วเรามีอยู่บนเราเท่าไหร่พูดถึงแล้ว?”
“ประมาณห้าแสน”
“แน่นอนว่ามันไม่ได้ดูเหมือนจะพอ ได้เลยถ้างั้น เราไปหาเงินกันมั้ย?”
มีมิพยักหน้ากับคำพูดของเอลม่าและเราเริ่มทำการเตรียมออกศึกหลังจากนั้น
หลังจากที่เราตัดสินใจที่จะอยู่บนระบบดาวเทอร์เมนเพื่อที่จะหาเงิน เราออกเดินทางทันที ที่เราจำเป็นต้องทำมันค่อนข้างเรียบง่าย ไปรอบๆเข็มขัดดาวเคราะห์น้อยเพื่อที่จะหาและล่าโจรสลัดที่มีเป้าหมายไปที่ยานขุดเหมือง เราต้องทำการทำงานด้วยความระวังสูงสุด ลดเอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าทันทีเมื่อเราเจอยานขุดเหมืองที่ตกเป็นเป้าหมาย และจัดการกับโจรสลัดที่มาเพื่อโจมตียานขุดเหมือนที่ว่ามานั้นอย่างรวดเร็ว
การได้เงินมันค่อนข้างจะห่างไปเป็นดาวไกลออกไป เราเฉลี่ยนประมาณโจรสลัดสิบกลุ่มต่อวัน เราก็เก็บของได้จากพวกเขาเยอะ และรายได้เฉลี่ยนจะประมาณ 10,000 ต่อกลุ่มหนุ่ง ถ้ากลุ่มมีสมาชิกมากกว่าปรกติ มันจะไปถึง 30,000 อีเนล รวมไปถึงเงินค่าหัว เราแม้แต่ได้รับคาร์โกโลหะหายากวันนี้ รวมค่าหัวและอุปกรณ์ที่เก็บกู้ได้ และคาร์โกที่ปล้นสะดมมา เราสามารถที่จะได้ 1,780,000 ในหนึ่งอาทิตย์
การแบ่งสันปันส่วนรางวัลปัจจุบันมัน 0.5% สำหรับมีมิและ 3% สำหรับเอลม่า รวมค่าหัวและการขายลูทมัน 12,900 อีเนล และสำหรับส่วนแบ่งของเอลม่า มันคือ 53,400 อีเนล สินทรัพย์รวมที่มีตอนนี้มันประมาณ 2,200,000 อีเนล ซึ่งสามารถทำให้เราหลุดออกมาจากการเป็นตัวแดง
“เราได้เงินเยอะดีวันนี้~! เชียส!”
เอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวังเทเหล้าเยอะลงบนแก้วของเธอและกินโดยไม้รั้งมือ ดื่มทั้งแก้วภายในทีเดียว ผมพบว่ามันค่อนข้างที่น่าโมโห เมื่อผมพบเจอว่าการเคลื่อนไหวของคอขาวๆของเธอมีเสน่ห์
พูดถึงแล้ว แอลกอฮอล์ที่เราดื่มตอนนี้เป็นเอล เอลม่าและเจ้าของร้านยืนกรานว่าจริงๆแล้วมันเป็นเบียร์ แต่มันดูและรสชาตเหมือนเอลจริงๆเท่าที่ผมเห็น
“อ้า โอเค โอเค เชียส เชียส”
เนื้อหาของแก้วของผมอย่างไรก็ตามคือชาแช่เย็น ผมไม่ดื่มแอลกอฮอล์เหรอ คุณถาม? ผมดื่ม ในเรื่องของความเป็นจริง แต่ผมคอไม่แข็งมาก ดังนั้นผมจะเมาหัวทิ่มทันทีและถูกน็อคสลบไปเมื่อผมดื่มนิดเดียว! ใช่ ผมอ่อนแอนสุดขีดกับแอลกอฮอล์มาก เวรเอ้ย!
“พอมาคิดว่านายไม่ดื่มแอลกอฮอล์ ฮิโระนั้นค่อนข้างที่จะเด็กในบางแง่มุมหือ~?”
“หุบปากน่า! นั่นมันแค่ร่างกายทางกายภาพของชั้น และมันไม่เหมือนว่าเธอจะเป็นผู้ใหญ่แค่จากการดื่มแอลกอฮอล์หรอกนะ”
เองม่าที่นั่งข้างผม โอบมือของเธอรอบไหล่ของผมและพิงกับผม มันดูเหมือนเอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวังนี้เป็นพวกชอบเกาะแกะเมื่อเธอเมาแอลกอฮอล์ ความตึงเครียดของเธอสูงกว่าปรกติ และการสนิททางผิวหนังเพิ่มขึ้นอย่างมมาก เธอได้มาประชิดผมมากขึ้นกว่าเดิมมาก
“พี่มีความสุขกับการดื่มเหล้า ไม่ใช่เหรอ เอลม่า-ซัง?”
“อ่าฮะ มันสนุก การดื่มตรงๆและเมาแอ๋มันรู้สึกค่อนข้างยอดเยี่ยมรู้ป่ะ”
“ห้ามดื่ม”
“…ค่ะ”
ผมโยกนิ้วให้กับมีมิที่จ้องขวดเหล้าเขม็ง เมื่อผมหาข้อมูล ผมพบว่าโลกนี้ หรือแทนที่จะเป็นอย่างนั้น กาแล็คซี่นี้ ไม่มีกฎหมายอายุการดื่มที่ถูกกฎหมายกำหนดไว้ แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีสำหรับคนสาวๆที่จะเริ่มดื่มแอลกอฮอล์เร็วไม่ว่ากรณีไหนๆ
ในสายตาของผม มีมิยังเป็นเด็กอยู่ ดังนั้นการดื่มแอลกอฮอล์มันยัง– เดี๋ยวก่อน ถ้ามีมิยังเด็ก มันไม่ทำให้ผมที่ลงมือกับมีมิเป็นพวกบ้ากามจากนรกคนหนึ่งเหรอ?
ไม่ ไม่ ผมน่าจะปลอดภัยเพราะมันเป็นความเห็นชอบร่วมกัน ผมก็หาเรื่องนั้น และเพราะเธออายุมากกว่าสิบห้า และยินยอมกับการกระทำ ผมน่าจะปลอดภัย ใช่ นั่นใช่แล้ว ผมปลอดภัย ช่าย
“แต่นายมีทักษะที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่ใช่เรอะ? ยานนี้ก็ทรงพลังจริงๆ แต่นายก็น่าประทับใจที่ใช้ความได้เปรียบของพลังนั้น แล้วนายยังเก่งในการซุ่มโจมตีและโจมตีไม่ทันตั้งตัวด้วย”
“มันดูเหมือนตัวชั้นจำเรื่อง ที่เกี่ยวกับการต่อสู้ได้ เรื่องทั้งหลายและไหลเข้ามาในหัวขงอชั้นและตัววของชั้นขยับตามนั้น”
“หืมมม… เฮ้จริงๆแล้วนายมีอะไรบางอย่างที่ซ่อนเราอยู่ใช่มั้ย?”
“ม่ายอ่ะ ชั้นไม่มี”
ผมตอบโต้เอลม่า ทันที เอลม่าที่จ้องผมอย่างใกล้ชิด มันค่อนข้างมีหลายสิ่งที่ผมซ่อนจากเธอจริงๆแล้ว แต่ผมคิดว่าผมยังพูดเกี่ยกับเรื่องพวกนี้กับสาวๆยังไม่ได้ ยกตัอย่างเช่นว่าผมเป็นคนจากโลกอื่น (หรือเหมือนกับ ‘โลกจริง’ จะเหมาะสมกว่าในกรณีนี้?) หรือการเสียความทรจำเป็น คำโกหกที่ใหญ่และอ้วน หรือความจริงที่ผมรู้จักโลกแห่งนี้ เพราะมันเป็นบางอย่างจาก ‘เกม’ ผมคิดวาผมค่อนข้างสนิทกับมีมิและเอลม่า แต่ถ้าผมสารภาพสิ่งต่างๆตอนนี้ พวกเธอน่าจะคิดว่าผม พูดอะไรที่แปลกและไม่น่าเชื่อจริงๆ
“ยังไงซะ ชั้นเดาว่านั้นโอเค เพราะทั้งหมดเราก็มีบางสิ่งที่เราพบว่าพูดยากด้วย ใช่มั้ย มีมิ?”
“แต่หนูไม่มีอะไรนะ”
“โอ้จริงเหรอ~? งั้นมาดูกัน น้ำหนักปัจจุบันตอนนี้ของเธอคือ–”
“อะไร–! ไม่! พูดมันไม่ได้นะ! พี่พูดเรื่องนั้นไม่ได้นะ!”
มีมิเริ่มตื่นตกใจกระทันหัน เอลม่าหัวเราะคิกคักในความสุข น้ำหนักตัวของเธอหือห์? ในกรณีของมีมิ เธอไม่ต้องกังเวลเกี่ยวกับหน้าอกของเธอแทนที่จะเป็นท้องของเธอเหรอ? เพราะทั้งหมดอาวุธถึงชีวิตเหล่านั้น มันค่อนข้างที่จะเป็นคลาสเดรดนอธ……แม้ว่าตัวของเธอมันเป็นแค่คลาสเดสทรอยเยอร์์
“มีมิ”
“ฮ้ะค่ะ!?”
“เชื่อมั่นในเทรนเนอร์ของเธอ อย่าทำอะไรบางอย่าง อย่างการเพิ่มการออกกำลังกายนะรู้มั้ย?”
“ค– ค่ะ…”
ดูเหมือนผมพูดตรงเป้าเผง และมีมีเปลี่ยนเป็นหน้าแดงพร้อมกับสองมือในความอาย จริงๆแล้วผมคิดว่ามีมิใช้น้ำหนักเกินออกมามากกว่านี้ได้นะ โยช ผมจะแอบไปทำอะไรกับเซ็ตติ้งเทรนเนอร์เอไอทีหลัง
“โอ้ ใช่ เกี่ยวกับพรุ่งนี้”
“พรุ่ง~นี้?”
“ช่าย พรุ่งนี้ ถ้าเราข้ามการหาเงินสำหรับพรุ่งนี้และไปช้อปปิ้งแทนจะเปิ็นใจ การพักหายใจน่ะ ถ้าให้พูด”
“พักหายใจเหรอ?”
มีมิเอียงหัวของเธอในความสงสัยหลังจากที่ได้ยินคำพูด ‘พักหายใจ’
“ช่าย เพราะเราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากการล่าโจรสลัดหลังๆ ใช่มั้ย? ถ้าเราไปรอบๆเพื่อกินและดื่มหรือชมทิวทัศน์และซื้อบางอย่างอย่างเสื้อผ้าและเตรื่องประดับล่ะ มีหลายอย่างที่เราทำได้ใช่มั้ย”
“นายน่าจะแค่อยากพักใช่มั้ย~?”
ผมพยักหน้าอย่างจริงใจกับคำพูดยุแหย่ของเอลม่า
“นั่นก็ส่วนหนึ่ง มันก็เลี่ยงจากการที่เราจะทำความผิดพลาดโง่ๆบนสนามด้วย ถ้าเราไม่ตั้งเวลาไว้สำหรับการผ่อนคลายและการผ่อนคลายความเครียด มากกว่านั้น ชั้นอยากให้มีมิใช้เงินที่เธอนำชีวิตของเธอขึ้นไปบนเส้นด้ายเพื่อได้มา”
“อ้า ชั้นเข้าใจแล้ว นั่นถูกแล้ว หือห์ ประสบการณ์แบบนั้นก็สำคัญด้วย”
เอลม่าพยักหน้าในความเห็นชอบ ด้วยสีหน้าที่ซีเรียส หน้าของเธอยังแดงจากแอลกอฮอล์แต่เธอไม่ได้เมาขนาดนั้น
“อืม หนู…”
มีมิทำสีหน้าที่มีปัญหา ผมเดาว่านั่นมันเข้าใจได้ จำนวนเงินรางวัลรวมที่ผมมอบให้มีมิตอนนี้มัน 16,850 อีเนล ดังนั้นถ้าเราใช้อัตตรแลกเปลี่ยน 1 อีเนล = 100 เยนจำนวนรวมของมันจะเป็น 1,685,000 เยน ที่อายุของมีมิ การ ‘หาเงินได้’ 160,000 เยนมันค่อนข้างจะทำให้เธอลังเลพอ
“แต่ทั้งหมดที่หนูทำคือนั่งในเก้าอี้โอเปอร์เรเตอร์ หนูยังคิดว่าเงินมากขนาดนี้–”
“แน่นอนว่มันพูดยากว่ามีมิเชี่ยวชาญในการเป็นโอเปอร์เรเตอร์ยานมั้ย แต่แม้อย่างนั้น ไม่ใช่ว่าเราเป็นทีมเมดที่แขวนชีวิตไว้ด้วยกนักับเราเหรอ? รางวัลนั้นเป็นรางวัลที่สมควรได้มานะ”
“นั่นใช่แล้ว มันไม่จำเป็นต้องออมแรง เพราะทั้งหด มันเป็นรางวัลที่ดูแลเจ้าคนนี้ด้วย”
“ยังไงซะ อืม… ถ้าเธอไม่อยากจะทำอย่างนั้น รู้ป่ะ–”
“ไม่ใช่ว่าหนูจะพูดว่าหนูไม่อยากทำโอเคมั้ย!?”
“ชั้นไม่ได้เกลียดการทำมันอย่างแน่นอน!”
การตอบโต้ของมีมิและเอลม่าทำให้คำพูดของผมจมลงไป มีมิมองดูผมตรงๆด้วยหน้าที่แดง เอลม่าในทางกลับกัน มองไปทางอื่นระหว่างที่แดงไปถึงปลายหูของเธอในความอาย
“หนูชอบพี่ ฮิโระ-ซามะ หนูรักพี่จริงๆ หนูรักพี่มากจากก้นบึ้งของหัวใจหนู ฮิโระ-ซาามะเป็นทุกอย่างของชีวิตหนู หนูเสนอได้ทุกนิ้วของตัวตนของหนูให้ฮิโระ-ซามะได้ด้วยเหมือนกัน”
มีมิยืนขึ้นจากเก้าอี้ และสารภาพรักกับผมด้วยหน้าแดงฉาน พวก ผมคิดว่าการสารภาพที่หลงใหลนี้มันหายาก แม้แต่ในหนังหรือนิยาย แล้วพอมาคิดว่าเป้าหมายความหลงใหลของเธอคือผมจากทุกคน… ไม่ใช่ว่าจริงๆแล้วผมดื่มแอลกอฮอล์ไปก่อนหน้า สลบ แล้วฝันเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เหรอ?
“ชั้น– ชั้นพูด…. ไกลขนาดนั้นไม่ได้ แต่ย– ยังไงซะ นายก็ช่วยชั้นและทั้งหมด ถ้ามันไม่ใช่เพราะนาย ชั้นจะได้รับประสบการณ์อะไรที่ย่ำแย่ ด– ดังนั้น ชั้นค่อนข้างที่จะซาบซึ้งและเรื่องพวกนั้น… ชั้นขอบคุณนายจริงๆหรืออะไรบางอย่าง… แต่มันไม่เหมือนชั้นที่จะทำเรื่องแบบนั้นเพื่องเพราะชั้นแค่ขอบคุณ ถ้าเป็นอย่างนั้น ชั้นจะไม่เสนอตัวให้นายหลายครั้งนะ… เจ้างี่เง่า”
มันดูเหมือนเธอได้รับกำลังใจจากการสารภาพของมีมิ ดังนั้นเอลม่าก็เผยความในใจที่เธอมีต่อผมด้วย ผมรู้สึกค่อนข้างคิดว่าพวกเธอเพียงแต่ถูกขับไปสู่ความยินยอมเพราะการช่วยที่ผมเสนอไปตลอดเวลานี้ แต่บางที หลังจากที่ได้ยินว่าพวกเธอรู้สึกอย่างไร จริงๆแล้ว ผมรู้สึกเหมือนน้ำหนักถูกยกออกไปจากไหล่ของผมและหน้าอกผมรู้สึกเบา
“เดี๋ยว ทำไมจู่ๆนายก็ร้องไห้ล่ะ?”
“ฮิ ฮิโระ-ซามะ?”
“ไม่ ขอโทษที ชั้นแค่มีความสุขมากที่ได้ยินพวกเธอทั้สองคนพูดเรื่องพวกนั้น จากใจเลย มันนิดหน่อยที่ชั้น…ม่ายอะ ช้นวิตกกังวลเยอะเลยแหละ”
“พี่วิตกกังวลเหรอ?”
“นายโง่หรืออะไรบางอย่างมั้ยเนี่ย? ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะไม่ตกหลุมรักเจ้าชายทรงเสน่ห์ที่ช่วยพวกเธอจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังนะรู้ป่ะ”
เอลม่าจูบแก้มผมระหว่างที่หัวเราะ เธอจูบผมอีกครั้งและอีกครั้ง
“ถ้ามันไม่ใช่เพราะนาย ชั้นน่าจะไปอยู่ในคุกแล้วตอนนี้ แล้วถูกใช้โดยพวกสัตว์ป่าเหล่านั้น สำหรับความสนุกของพวกมัน แน่นอนว่านายเป็นเจ้าชายทรงเสน่ห์ที่ช่วยชั้นจากโชคชะตาแบบนั้น อย่าไปกังวลเกี่ยวกับเรื่องแปลกๆซี่”
“อ้า หนูก็ด้วย! ฮิโระ-ซามะ! ถ้าฮิโระ-ซามะ ไม่ได้ช่วยหนู หนูจะมีความทุกข์ทรมานเหมือนกัน! ฮิโระ-ซามะเป็นฮีโร่ของหนู!”
มีมิก็มาและกอดผมแน่นอน ผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากเธอ เธอไปดื่มมันโดยความผิดพลาดที่นึกว่าเป็นน้ำหวานเหรอ?
“มีมิ มาอธิบายส่วนลึกของความรู้สึกของเราให้เจ้าชายที่โง่เง่าคนนี้รู้กัน”
“ใช่~! หนูจะทำเต็มที่~!”
ทั้งสองยืดมือออกมาและจับผม ผมไม่ได้ต่อต้านเลยซักนิดและอนุญาตให้พวกเธอทำตามที่ใจพวกเธอต้องการ
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 0/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
