ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 235 ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด!!!
235 ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด!!!
อาหารพื้นเมืองของรีฟิล IV ไม่ได้ยกมาเสิร์ฟเหมือนชุดมื้ออาหารตะวันตกของโลกที่พวกเขาจะนำอาหารเรียกน้ำย่อย, น้ำซุป, และต่อๆไปมาทีละอย่าง
แทนแบบนั้น อาหารทั้งหมดถูกเรียงกันบนโต๊ะตั้งแต่แรก และแต่ละคนก็ตักส่วนหนึ่งของจานไหนก็ตามที่เขาชอบ
“พวกมันดูงดงงาม มันสนุกจากแค่การมองพวกมันแบบนี้”
“ใช่ พวกมันดูเป็นบางอย่างน่าอร่อย”
มีจานอาหารมากมายหน้าเรา มีบางอย่างคล้ายกับผักป่าทอดเท็มปูระ, สเต็กเนื้อประเภทหนึ่ง, และซุปร้อนมากเสิร์ฟในหม้อเล็ก สีของวัตถุดิบแต่ละอย่างที่ถูกใช้นั้นล้ำลึกและหลากสีสัน และเหมือนมีมิพูดไว้ทุกอย่าง แค่เห็นอาหารเรียงกันต่อหน้าคนหนึ่งก็มีความสุขเกิดขึ้นแล้ว พวกมันมอบความประทับใจว่าเป็นจานอาหารที่เสิร์ฟในโรงแรมญี่ปุ่นชั้นสูงแบบดั้งเดิม
“อาหารเหล่านี่เป็นเมนูงานเลี้ยงที่เสิร์ฟเพื่อให้ความบันเทิงแด่แขก บนทีต้า พวกมันหรูหรามากกว่าเมื่อเทียบกับอาหารธรรมดา”
“เข้าใจแล้ว ดูจากแต่ละอย่างว่าเตรียมอย่างประณีตแค่ไหน ฉันไม่คิดว่าคนหนึ่งจะทำได้ ถ้าคนนั้นไม่ได้ใช้เชฟพิเศษอย่างน้อยสามคนเพื่อทำอาหารและจัดจาน”
มีเทมปูระและสตูว์สองประเภท, ถ้วยซุป, และแม้แต่พักดองและของหวาน
มากกว่านั้นผักที่ถูกใช้ในสตูว์แต่ละชิ้นถูกหั่นเป็นรูปทรงและลวดลาย และสีของการจัดเรียงก็ถูกพิจารณาอย่างระวังด้วย
แน่นอนว่าจานอาหารเหล่านี้มาจากพ่อครัวผู้เชี่ยวชาญ
“มันดูเหมือนท่านมีความรู้เยอะเกี่ยวกับการทำอาหาร ไม่ใช่เหรอ ฮิโระซามะ……?
ทิเนียเอียงหัวเธออย่างสงสัย เพราะเธออยู่บนดาวเคราะห์อยู่อาศัย เธอน่าจะกินเนื้อและผักจริงเป็นประจำ แต่ผู้คนส่วนใหญ่ที่เกิดในอวกาศกินอาหารที่ทำจากตลับอาหารตั้งแต่เด็ก ผลลัพธ์ของมัน คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในอวกาศส่วนใหญ่ไม่มีความรู้มากเมื่อเป็นเรื่องทำอาหารและเตรียมอาหารโดยรวมๆ
ดังนั้นเธอต้องพบว่ามันน่าสงสัยที่จริงๆแล้วผมคุ้นเคยกับการทำอาหาร
“ฮิโระซามะรู้ว่าจะทำอาหารโดยใช้วัตถุดิบได้ยังไง”
“นั่นถูกแล้ว จานที่ฮิโระทำกลับไปตอนนั้นอร่อยมากๆ”
“เข้าใจแล้ว…… แม้ว่าฉันเป็นแค่ผู้เริ่มต้น ฉันก็ได้เรียนรู้ที่จะทำอาหารด้วยเช่นกัน ถ้ามีโอกาส ฉันอยากลองจะชิมอาหารของกันและกันบ้าง”
ทิเนียหันมาหาผมและมอบรอยยิ้มอ่อนโยนอีกครั้งหนึ่ง
“อืม จานที่ฉันทำทั้งหมดเป็น ‘อาหารผู้ชาย’ รีบๆทำดังนั้น…… เอ่อ อย่าคาดหวังเยอะจากพวกมัน
“ในทางตรงกันข้าม ดิฉันคิดว่าท่านค่อนข้างมีทักษะแล้วจากความจริงที่ว่าท่านสามารถรู้ว่าจานอาหารเหล่านี้เป็นงานของเชฟผู้เชี่ยวชาญ”
“ใช่ บอส บอสยอดเยี่ยมมากๆ”
“พี่ใหญ่มีความรู้จริงๆ ไม่ใช่เหรอ?”
ตอนนี้มันไม่ใช่แค่ทิเทีย แม้แต่ทีน่าและวิสเกอร์ก็เริ่มชื่นชมผมด้วย อะไร? อะไรกับการชมกันเกินไปนั่น?
ไม่มีอะไรจะได้มาแม้ว่าเธอชมฉันมากขนาดนั้นรู้ไหม
“ไม่ว่ายังไง มันดูเหมือนลูกเรือทั้งหมดของท่านเป็นผู้หญิง ฮิโระซามะ”
“มันค่อนข้างจะเกิดเป็นแบบนี้เองน่ะ…… ฉันลุยเดี่ยวมาก่อนตอนแรก แต่สุท้ายมีมิมาขึ้นกฤษณะ แล้วเอลม่าตามมาไม่นานหลังจากนั้น หลังผ่านไปสักพัก เมย์เข้าร่วมกับเราจาก จากนั้นทีน่าและวิสเกอร์ถูกส่งมาสู่เราโดยบริษัทผลิตยานที่เราซื้อยานแม่มาเป็นส่วนหนึ่งของการตกลงกัน
“เข้าใจแล้ว…… ถ้าท่านไม่ถือ ท่านบอกดิฉันว่าท่านขึ้นยานฮิโระซามะได้ยังไงได้ไหม? ฉันสนใจมาก”
ทิเนียหันไปมองมีมิ หลังจากได้รับสายตาตั้งใจสงสัย มีมิหันหาผมเพื่อถามว่ามันเป็นอะไรไหม ซึ่งผมพยักหน้าให้ทำ
“ฉันไม่ถือ พี่จะปล่อยนั่นให้น้อง มีมิ”
“อืม…… ได้เลยถ้าอย่างนั้น”
และดังนั้น มีมิเริ่มพูดเกี่ยวกับตัวเธอเองและสถานการณ์ของเธอ หลังมีมิ เอลม่าก็เริ่มพูดเกี่ยวกับที่เธอมาขึ้นยานผมได้อย่างไร…… พวกเธอเล่าเรื่องราวของพวกเธอเองสู่ทิเนียขณะเราทานอาหาร บางทีมันหายากสำหรับพวกเธอที่จะได้ยินเรื่องราวจากผู้คนผู้อยู่ข้างนอกดาวเคราะห์บ้านของพวกเธอ ดังนั้นเอลฟ์สามคนแสดงความสงสัยเหลือเฟือ
“ดิฉันขอโทษ มันดูเหมือนเราแค่ขอให้ท่านแบ่งปันเรื่องราวโดยไม่พูดเกี่ยวกับตัวเราเองก่อน”
“ไม่ไม่ เรามีความสุขกับการบอกคุณด้วยเหมือนกันเพราะคุณดูสนใจและกระตือรือร้นฟังเช่นนั้น ถูกมั้ย พวกเธอ?”
“ใช่ เธออุส่าแหย่เราทุกโอกาสที่เธอผ่านมาเลย ฮิโระ”
“โถ่เอาน่า อย่าพูดมันแบบนั้นสิ มันฟังดูเหมือนฉันรังแกพวกเธออยู่ ฉันแค่เสนอข้อมูลจากฉันบางครั้งบางคราว ใช่มะ?”
ทิเนียจ้องเอลม่าและผมขณะเราคุยเล่นกันเล่นๆเหมือนเคย
“……ดิฉันขอโทษนะคะ แต่ท่านทั้งสองแลกเปลี่ยนคำสาบานคูรักกันรึยังคะ?”
“เอ่อ เธอหมายถึงอะไร?”
ถ้าอะไรที่เธอพูดถึงที่ว่าคำสาบานนั้นเป็นประเภทกายภาพ ถ้าอย่างนั้นคำตอบคือใช่อย่างมั่นใจ แต่มันจะไม่เหมาะสมที่จะพูดบางอย่างแบบนั้นในสถานการณ์นี้
“เรายังไม่ได้แต่งงานอย่างเป็นทางการ แต่ครอบครัวของฉันรับรู้ความสัมพันธ์ของเราแล้ว ฉันว่าฉันพูดได้ว่าเราหมั้นหมายกันแล้ว”
“……เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นแล้วมีมิซามะล่ะ?”
“อ-อื่ม เอ่อ……”
สายตามีมิว่ายไปทั่วห้อง
แน่นอนว่าผมรู้สึกว่าผมถูกรับรู้โดยครอบครัวเอลม่า แต่มันซับซ้อนมากกว่านั้นเมื่อมันเป็นมีมิ อืม มีมิปฏิเสธการเข้าร่วมตระกูลจักรวรรดิและอยู่กับผมแทน
และผมก็อยากอยู่กับมีมิเหมือนกันด้วย
“มีมิซามะและนายท่านนั้นแต่งงานอย่างถูกกฎหมายแล้วจากกฎหมายของจักรวรรดิ
““……เอ๋!?””
ผมและมีมิร้องตกใจขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
เอ๋? อะไรกันเนี่ย? แต่คนที่เกี่ยวข้องไม่รู้เรื่องเลย? เมื่อผมหันไปทำสายตาสงสัยสู่มีมิ เธอก็มอบหน้าตาดูสับสนกลับมาเหมือนกัน น้องก็ไม่รู้หรือ มีมิ? จริงๆหรือ? เข้าใจแล้ว ใช่ นั่นมีเหตุผล
ไม่อย่างนั้นเธอไม่ตกใจก่อนหน้านี้หรอก
แล้วเอลม่าล่ะ? หือ? เธอทำหน้าเหมือนเธอรู้เกี่ยวกับมันแล้ว?
“แต่พวกท่านสองคนดูเหมือนสับสนนะ”
“มันเพราะเราไม่ได้บอกพวกเธอเกี่ยวกับมัน”
“ตอนนี้แค่เดี๋ยวก่อนน่ะ นั่นแปลก แปลกจริงๆ หรือแทนว่าแปลก แค่นั่นเกิดขึ้นเมื่อไหร่อยู่ดีนั่น? อะไรที่เธอไม่ได้บอกฉัน?”
“……”
มีมิแข็งนิ่งในความช็อก เฮ้ เป็นอะไรไหม สาวน้อย?
เธอดูเหมือนเธอจะล้มทันทีถ้าบางคนจิ้มเธอเบาๆ
“……นั่นใหม่สำหรับเราด้วย”
“……ใช่”
สายตาทีน่าและวิสเกอร์เปลี่ยนเป็นทิ่มแทง อืม เอ่อ ใช่ มันเป็นครั้งแรกของเธอที่ได้ยินมันด้วยหือ ฉันด้วย ดังนั้นหยุดมองฉันแบบนั้น
“ถ้าอย่างนั้นทั้งหมดนี่อะไร?”
“ถ้าพูดง่ายๆ มันเป็นมาตรการต่อต้านขุนนางจุ้นจ้านคนอื่น”
“อืม?”
“เมื่อเราอยู่ในเมืองหลวงจักรวรรดิ ท่านได้รับความสนใจเยอะจากขุนนางมากมายเนื่องด้วยสถานการณ์แปลกของท่าน ณ เวลานั้น มีมิซามะ สถานะทางสังคมของท่านคือคนทั่วไปจักรวรรดิ และมากกว่านั้น ท่านไม่รู้จักญาติคนใดๆเลย มีความเป็นไปได้ที่ขุนนางจะใช้สิทธิพิเศษเพื่อกลายเป็นผู้ปกครองของท่านด้วยการบังคับ”
“เข้าใจแล้ว?”
“ดังนั้น เราจัดเตรียมให้ท่านและฮิโระซามะมีความสัมพันธ์สามีภรรยาเพื่อเลี่ยงไม่ให้นั่นเกิดขึ้น
“ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ แต่ทำไมพวกเธอไม่บอกมีมิกับฉัน?”
“มันเป็นการตัดสินใจของดิฉันที่จะไม่บอกท่าน และมันไม่เหมือนว่าอะไรจะเปลี่ยนไม่ว่าท่านรู้หรือไม่ ถูกมั้ยคะ?”
“แค่ทำไมกัน…… อืม ฉันว่า นั่นจริง แต่–
แม้ว่าตอนนี้ผมแต่งงานกับมีมิตามกฎหมายแล้ว มันไม่เหมือนว่าอะไรสักอย่างระหว่างเราจะเปลี่ยน และผมไม่คิดว่ามันควรเปลี่ยน ผมอยากอยู่ด้วยกันกับเอลม่าและเมย์นานเท่าที่ผมมีชีวิต และนั่นก็สำหรับมีมิด้วยเหมือนกัน และเกี่ยวกับทีน่าและวิสเกอร์……
“……”
“……”
แรงกดดันที่เอ่อออกมาจากสายตาพวกเธอนั้นน่าทึ่ง แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้ต่อแค่แรงกดดันแบบนั้น ผมจะตกอยู่ใต้นาวาอวกาศโทเซเรน่าและคริสแล้ว ผมเป็นคนที่พูดว่า ไม่ เป็น
“ฉันยังไม่ได้เข้าสู่ความสัมพันธ์แบบนั้นกับสองคนนี้สำหรับตอนนี้”
“สำหรับตอนนี้ อย่างนั้นเหรอ?”
“เพราะทั้งหมดฉันไม่แน่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต และฉันไม่อยากคุยเกี่ยวกับอะไรแบบนั้นอย่างสบายๆ ฉันรู้ขีดจำกัดของฉัน”
“เข้าใจแล้ว”
จู่ๆทิเนียซังก็แสดงยิ้มกว้างมุมปากออกมา มันดูเหมือนพูด ‘ถ้าอย่างนั้นท่านลงมือกับผู้หญิงสองคนแล้ว ไม่ใช่หรือ?’ หรือบางอย่างแบบนั้น แต่ผมไม่ออกความเห็นกับมัน เพราะทั้งหมดผมเป็นผู้ชายแห่งความอดทน แม้ว่าอะไรออกมาเป็นแบบนั้น ผมเป็นบางคนที่ให้ความสำคัญกับการเลือกคู่รัก ถ้าการเลือกของผมขึ้นอยู่กับความอยากของท่อนล่างของผมอย่างเดียว ผมน่าจะเป็นทหารหรืออัศวินจักรวรรด์ผู้ทำงานใต้นาวาอวกาศโทเซเรน่าตรงๆหรือหรือเป็นบริวารของเอิร์ลดาเรนวาลด์? หรือบางทีผมกลายเป็นสามีของคริสไปแล้วตอนนี้
แต่ก่อนทั้งหมดนั่น ผมน่าจะเสร็จไปแล้วโดยมาร์ควิสโฮลซ์และเอิร์ลดาเรนวาลด์
“เราก็มีกำหนดการเข้าความสัมพันธ์แบบนั้นกับบอสนะรู้ป่ะ”
“ครอบครัวใหญ่นั้นดี ไม่ใช่เหรอ พี่?”
“พวกเธอแม้แต่ฟังฉันพูดสักคำมัยนี่?”
ทีน่าและวิสเกอร์เริ่มพูดว่าพวกเธอได้รับแรงบัลดาลใจจากความจริงที่มีมิและผมแต่งงานกันอย่างถูกกฎหมายแล้ว แค่ใจเย็น ได้ไหม? นี่ ฉันมีเหล้าให้กิน ดังนั้นดื่มก่อน ใจเย็นนิดหนึ่ง โอเคไหม?
สายตาคมกริบของทิเนียและผู้ช่วยของเธอเจ็บ
สำหรับเวลานี้ ผมแค่จะปิดปากผมเงียบ
ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด!!!
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
